장음표시 사용
391쪽
sed quid ego plura persequor' An non
antiquorii in virorum doctorum , quos Magnus Aurelius Cassiodorus, qui saeculo .cXeunte clarus, VI. vero declinante obiit, est
Auctores sequutus, testimbniis efficitur, iam inde ab admodum prisca aetate interpungendae scripturae originem esse omnino arcessendam Iapienter igitur ab illo ipso clarissimo Scriptore animadversum Casiodoro est, hanc illam de iisdem distinetis interpunctisque verborum intcrvallis fuisse a Maioribus mstris traditam disciplinam 4 . Nec aliter D. Isileens 1 63 pag. 16. Quae suetonii allata superiusve ba certe clarissima , tenebris , ut selet, obducere con tu C. H. Troetius Hoc cit pag. 2 8. At id hominum, quidem est non illustrandae veritatis caussa, sed involvet dae implicandaeque disputantium . Neque enim alio spectareio sunt Suetonii verba, ut recte animadvertit Claud. Salmasius , pistola iam superius indicata ad Sarrarium inter sarravianas LxinitI. a Petro Burmanno editas pag. 188. Vide M. G. Moriisii Pob bistorem, loco pamlo ante cit tom. I. pag. 3s, i se Nam si corpus nosti um, inquit , indiget per, membra cognosci , cur lectio , cum suis partibus via, deatur est edisti nil a , confusa relinquitur λ Illae siquia, dem positurae , cu puncta quasi quae lam viae sunt, sensuum clumina dictioiriim , quae lic Lectores doci, te faciunt , tamquam si clatillimis eu positionibus im- , bilantur . Prima et naecia , securicla lii bd illini stio, teri id i leIὶ , qua a PULIO INBUS nostris ideo conllat IN
392쪽
D. Isidorus Hispalantis Antistes , VII. laeculi Scriptor illustris, rem intellexit, ut qui etiam scripserit huitismodi lalia ruin distinctionum notas apud celeberrimos Auctores fuisse ly. Ergo
M VENTAs, ut spiritus longa dictione satigatus vires suas, per spatia discreta restimeret ,, Haec ille, De Institu iisne Divinarum Litterarum cap. erum tom. I. edit. Rotomagens. 67ς pag. 48 1 Consule eiusdem Originum lib. I. cap. IX. x. ru 9 seqq. Quoquidem priore toto capite posituras Mias antiquitus adhibita edisserit doctiisimus Antilles, quibus, uti paullo ante dicebam, Variato tantum puncti situ, modo subtus ad unam litteram , modo ad alteram liti ram mediam tum ad caput litterae , subdistinctiones psilodi re distinctiones demonii antur . Huius scriptura specimen exhibet prae ceteris Code celeberrimus s. Virgilii Medieω-Laurentianus a Cl. Petro Francisco FGginio in lucem editus Florentiae 74. . in . citius vide
Praefationem pag. v. Jui Code totus Romanis hici risscriptusis emendatus sui atque illin ius a Turcio Rufio Aproniano , Uiro Consulari anno hr. 494. Altero
vero xx. capite ad alias notas xxv I progredit hir D. Hid rus, ita Antiqui ad diltiiu'sionem scripturaru in carnaini bus oc illoriis exposuerunt . Tannetli vero hunc intemptingendi modum Ueteres adlati e re consuessent , uniforum vario lites, variaque eorum ornaa , quorum specimen exhibent Cl. Aut ores novae Re Diplomaticae
tom. III pari. II se f. IV. cap. VII. art. Iv. tabula o dccap. VIII pag. 46 I. seq. . cetera tamen interpunt tiones
omnino neglexili vix ac ne vix quidem dicere a uirinia Virgulae namque omnium minimae dii in ictioni periodi in servientes k quidem a sorma nihil discrepantes hodierna , in odicibus Graecis plusquam mille ab hinc an-
393쪽
Ergo Maiores nostros dico, sic se de interpuitistionibus verboruin distinctisque intervallis loquutos, ut plane indicarint hanc ipsam scriptionis rationem nullatenus ignoras . . Quod quoniam ita est, me multoruin viroriam , licet ingenii docthinaeque facuutate praestantium, auctoritas non movet , cum ratio Mauctoritas Veterum cogant , ut contra atque illi putarint existimem.
Quum igitur scriptionis ratio , cuius meminimus maioribus nostris reipsa notata cognita fuerit, illud quoque consequens omnino esse videtur , ipsam fuisse non in v tu stillanis inscriptis Lapidibus Tabulisque solum usurpatam, ut supra constitit, verutrictiam in describendis Manuscriptis libris iam usque a priscis de antiquis observatam temporibus
nis occurrere , ab Cl. Bem de Montiaucon , alaeur. aee. lib. I. cap. Iv. pag.32. Mai. Gregorio Placentinio , qui eius Palaeographiam in Epitomeu redegit cap. I. pag. 93 animadversum est . Conser etiam eosdem Diplomaticae Rei CI. Auctores tom. cit cap. vii l. P g. 77.seq., qui easdem virgulas in Sulpicii Severi Milo Coaice deronensi annorum circiter ΜC ., seu saeculi vi. ineuntis , inveniri scribunt or iumque merito casti
gant earum vetuitatem negantem .
1 Cuius veteris scribendi rationis magis magisque
394쪽
Iam vero, ut nos institutum teneamus,
quaeramus oportet, an in iisdem Codicibus
Mumruidae saeuitas nobis aliquando fortasse dabitur, si
ingens convolutarunt papyrorum numerus , ereulanei hoc saeculo repertorum , tandem ita evolvantur ac pateant, ut scripturae contextum percipere satis simus
niorem concepimus sere, ut diligentius excutiantur He culanenses Codices , quibus multa, quae iaceant, renascentur bonarum artium incremento. Ceterii in quod ctus Iacob. Mariorellius in extremo si oirtino libro De Regia nec Calamaris , Parergi cap. III. edit. I. Neapolit I736 pag. 271. de iis papyris breWiter disputat, nolo praetermittendum . Animadvertit autem Cl. Vir scripti ni rationem in iisdem non ita se haberes, ut quanta eliea papyrus , longillima scilicet , si extendi pollic versus per eamdem longitudinem exarati sint, sed brevissimos videmus in ad parvas columnas binos circiter digitos i ta consormato , quos superne deorsum facile legamus, exiguo admodum spatio inter easdem iniecto . Omnes fere hi Codices , inquit Mario rellius Latiari Lingua illiti sunt unum Graece scriptum, alterum ignotissimis prorsus characteribus tinctum novimus , quos neque EtruscOS dicas , neque Punicos , quam longillime enim ab iis distant; sed, si hariolari licet, Sabinos salutarem . Nam has oras, subdit ipse , eam gentem inledisse non multis ante excidionem Vesuvinam annis, quam Syllam tandem pes sumdedisse constat. Elementa vero, ut moris erat, maiuscula sextam plus minus unciae partem exaequare statuit
doctus in at in quibusdam libellis paullulo minora, non ea elegantia, prae sub Traiano vigebat, ducta . Voces
395쪽
ea Veterum interpungendi observata reipi fuerit ratio , quam iii adnotationibus no-i stris
tandem singulas punctis esse distinctas irae ipsa papyro
exusta nigriore, quae tenuissima est , atque exilior , ut quaeris o nostratibus membranis elimat illinis , idem , dicit Quae quidem interpunctionis ratio an in omnibus singulis Herculanensibus papyris reipsa deprehendatur, sicut ibidem adserere videtur L artorellius vide indicem I tomo eidem praesxum pag. xL. vix crediam rim . Nam pag. 276 in his sexcentis, quos ait modiciabus voces pleriamque, punctis iniectis seiunctas animadvertit . Ex quo enicitur, quae vera eorum sierit inte punctio , quae in quibusdam aliqua certe conspicitur difficile assequi nos posse , donec tandem excutiantur
explicentur Herculanenses Codices . Praeterea, non eam solam fuisse interpunc lionem antiquis Latinis, Graecisque cognitam manifesta res est atque teliata , ut hi pra ei deis monstratum . Quamquam eam iptam Ueteres etiam in libris aliquando usurpare coniues le . negari nullo modo potet . Quod imprimis patet ex salterio Sedulii Scotti,
saeculo graece manu exarato , sed per Κύλαδε Κρει- ματο . Quem lingularem Codicem ad norinam a uerius
vetustioris libri , eodem plane modo interpuncti . Sedulium Scottum descripsalle, est vero omnino imillimum Huius Psalterii charactere unciali descripti specimen exhibet Cl. Montiaucoitus Palaetar Graec. lib. III cap. VII. pag. 37. deque eodem Codice ibidem etiam commentatur . Similis interpunctionis pol singula verba ha oes exempli in irgilio Uaticano antiqui illino , num 3867., ciui a Pierio Non anus appellatur , cuiustiue specimen , exhibetur in Vir ullo ab Antonio Ambrogi Romae edito an. 1263. Qin. i. ras. CIV. Conter lotan Mabillonuin,
396쪽
stris satis explicavimus, cuiustiue antiquiores Grammatici Graeci atque Latini praecepta: quali vias Librariis tradidere, quae ad illa 'n, distinctis etiam intervallis diligenter notan dam ferrent. At lue, uti paullo alite i had. notabamus, si vetustioris aetatis Manu scripti libri consulantur, Graeci Tatiri de Hobraicis autem, aliisque Orientalibus posthac dicetur; si in tuam, illos Codices volu muS, Omnem interpunctionem ipsaque dilin. O verborum intervalla in iisdem saepe neglecta deprehendimus . Quae res, etsi certa est, non minimam, mea sententia, in vera multorum illorum Codicum aetate plane d finienda intulit partem incommodorum a).
De Re Diplomat. lib.V. vetustissimum Legis Romanae fragmentum proferetriem , eodem plane modo interpunctum mitto alia exempla, ne ii re notillima longior sim, quam Oporteat. 3 Supra , pag. 377. in not. a Animadvertit Bernard Montiauconus , oc anterit. lib. I. cap. IV pag. 32. , eam certe Ocum coniunctionem sime intercapedine ulla in Tabulis c Manu scruptis pene omni usiri lcae vetustati fere semper occurrere . iis exceptis nimirum Tabulis d Marmoribus ive Inscriptio.tibus, in quibus po: voces sit gula punista n iratur ad distinctionem scilicetin faciliorem lectionentia, de ciuibus pag. 3 I. ante dicerat . In litis vero punctu mari Ane linearum omittatur in Iatinis perinde atq te in
397쪽
Sed, cum singilla persequi dicendo longuinis esset, ex sic animadversis de Manuscriptis Co- dici-
Graecis mox addit , ne quidem in Codicibus inferiorisae. iis nempe , qui a nono saeculo litteras complures ductu calami colliora praeserunt, vocum diiunctio per spatia quaedam inter singulas resim perpetuo observari Nam in illis etiam verba passim cum sequentibus iuncta
conspiciuntur . Imo vero haud infrequenter vox praecedens eum subsequenti uno eodemque calami ductu eo iungi ur . Quod quidem e Codicibus , quorum varia specimina adfert in eadem Palaeographia , manifeste luque . Quod si interdum inquit ille , es spatis intemposito divinctae observes , quod non raro evenit, etiam palsim duas eiusdem vocis syllabas pari intercapedine Ggregatas deprehendas cita ut nonnumquam prior syllaba cum praecedensi voce, pos oricum sequenti coniungatur
Latinorum quoque Codicum dc remotioris memtioris aetati, eadem fere est ratio,quosque,si necesse esset, numerarem . De quibus consulendus Cl.Μabillonus, De Diplomat. lib. v. pag. 3 1 seqq. Vide etiam Cl. G dostedum, sive Godes redum Uon Besset in cironico Got-
Micensi , tom. I. cap. I. seqq. pag. 34 seqq. Nouvenuriaite de Diplomatique , tom. III parv. II sect IV ch. VILI pag. 4οψ suiu Cet. Quibus ita animadvertis , si verborum series, nullis que aut rari: imis interpunctionibus illinctiique intervallis divisa , in aliquot Graecisis Latinis Codicibus laquidem vetulliis mi , aeque deprehendatur ae in aliis multo serioris aevi planuscriptis libris quonam tande in
pat lo veluti certus omnique exceptione maior vetuitatis eorum de Codicum Canon , ill: continua verborurr
series , sicut doctioribus Antiquariis placet , sit se inper
398쪽
dicibus in universum distinctis interpunctis
que uitervallis, aut numquam, alit perraro nΟ-tatis, quid tandem sequatur, videamus . Ut in plerisque rebus , sic in hac quaestione duplex est consideranda via , quarum altera est
longior brevior altera eadem etiam planior. Quare, ut ad quainplures anuscriptos libros,initibus institutum assequamur, conferamus nos, quique profecto in proinptu essent, non est necesse eaque ratione rem coleriter expediteque conficiemus
Principio vellem equidem, ut quemad modum aliqui eruditi viri multos iactant dices , quibus id quod contendu iri, eis ci nc; ita alios, immori nonnullos eiusdem aetatis notassent. Atqui in Codicibus Graecis 2 La- Bbo tinis
habenda ; nisi alioqui indicia adsint alia , quae Codicis Wistam aetaten prodanc Cum haec praedico , noli is ego sum , qui eundem Canonem omnino reiiciendum putem; arena sane quam implexam arbitror multuque implicatam difficultaubus . Quoniam igitur uniles Missilibri cum Graeci , tum Latinio vetusti e recentis aetatis non desint, quibus, ut res planu definiatur, solum adhibenda assensio est , numquam committam , uti me de Canone sic vario atque incerto unus aliqWis exustimet, temere tulisse sententiam . Quamquam in est concedendum,in Codicibus iisdem saeculi ix.posteriorisque aetatis peri ribendis Librarios ipse ea indistincta verba minus stequenter usuirasse, diligentioresque suisse.
399쪽
tinis etiam vetustissimis huiusce scripturae interpungendae rationis, Maioribus nostris certe cognitae, ab iisdemque traditae,
moriae poster ruin, non obscura quin i mino
certissima deprehenduntur vestigia , ut ii subie isti ixostendo adnotatione.
1 Rem demonstrare , multis non est opus . Aliquot adeam ii ve illissimos Codices , equibus nostrum illustremus argumentum , quo quidem, aut saltem UI. saeculo descriptos , recie ac merito censent dofliores Rei Diplomaticae Scriptores. Nam , quod exstent III dc IV. saeculo exarat Codices , ortassis quoque vetustiores non modo non repugno , sed etiam viris doctis sic opinantibus , facile lubensque assentior . At, quum nulla horum Manuscriptorum aut certa , aut multum probabilis tantae vetullatis nota prolata hactenus fuerit , adab. Ios Codices praesertim, aut VI saeculi nostra primum circumscribatur notatio , melioris certe consilii atque otii. Digna sane quae notentur , quae ea de re habet CLMontis onus , lac cit. lib. III cap. I. pag. 193. , nempe aevum Codicum de Graecis loquitur' qui ante septimum saeculum scripti sunt, nulla potest certa nota di .lingui, quandoquidem omnes eadem pene litterarum forma sunt exarati. Consulendi quoque l. Auctores Novae ei Diplomaticae , tom. I. pari. II cap. 6L pag. 686 seqq. A Graecis ergo Codicibus exordia , pa cissimis contentus exemplis, ne longiore oratione latius vagari videar , quam sit necesse. Ex ii ne inmanuscriptis libris , qui sibi noti erant, nullum sese vidisse opinabatur Cl. Μontiauconus , M. Et pag. 87. modice Coibertino , num Iosue nunc
400쪽
Quod si igitur vetustissimos proferre Codices queamus, illis aut discinctis, aut imB 3 te
MD tom. I. num XuII pag. 8 seq. Continetque stagine:ua librorum Exodi, vitici Numerorum ex Uersi ni Graecae LXX. Interpretum textu Origeniano . Nulla in
interpunctionem in Codice quadrisis rotundis descripto litteris observari animadvertit Cl. Benedictinus , quamquam in fine Exodi duo puncta eum lineola de more exstare hoc modo idem monet. Ex specimine tame
egregii Codicis ab destissimo eodem Viro, ibidem exhibito , ea duo puncta cum lineola nunc huc , nunc illuc obvia , licet quandoque minus reiste posita , deprehendi Hare liquet. Capitis iI libri Levitici versus i6 spatiolo desinit in voce Κυρί6, Domino, per compendium seripta, capitis vero riΙ eiusde in Libri initium ducit a vocis ii ter ad margitiem paullulum excurrente, hoc modo 'Din o , Si vereri quae verba distinctissime exarata sunt. Reliquae autem scriptionis ratio, continua serie , --bus etiam una colligatis , molitiam partem repratam' tatur . Simili littera marginali notatii principium versus 6 eiusdem Capitis, ad sententiae piaesta maioren distinctionem . Quod , uti videtur, Haro argumento est, in codicibus vetustissimis describendis , nulla etiam aut penam interpuncti distinctaque intervalla praeserentibu ,1 Ararios ipsos , non incuriossis modo , sed etiam imperitos, eam vocum continuam seriem non semper tenuis se, ut quae esset ab instituto alarum prorsus aliena Est alter vetustissimus Codex Graecus, membraneus, Caesaraeus , umenta libri Genese in partem qua dam minimam Evangelii Lucae comi lactens, quem P
lib. iii pag. . . constantini aevum revocat olea pra in rem, uti videtur Q. Bemarao montiaucono loccit.