장음표시 사용
411쪽
qui rus scribendi per Στίχου. i seu versus ratre Cola sua Gommata digestos, declarat,iana
et Huius scriptionis, ιχηsci a linea ductae , littera omitiali , modo maiuscula , modo minuscula , aut aliqua Itota arithmetica designatae , nomines, quodlibet incitum Coli sive membri orationis in quamlibet minorem distinistionem, sive Commata, in sententiarii in periodis lignificari , a viris dostis , qui de eo scribendi genere accuratissime disputarunt iam ostensum et . Non igitur si inplicem scriptionis lineam , vel quemdam in ea cicum laiyllabarum consulum numerum , sed periodum ipsam . membra illius plus minusve lineolis aut duabus , aut tri bus, aut quatuo dc amplius conclusa, ς M versus
in soluta oratione sic dictos , indicare omnino existimo Etsi videam esse aliquos, qui, cum apud Aucto es Gra cosin Latinos, praesertim Ecclesiasticos legerint veteresper, M scripsisse,idque de linea accipiendum esse commenti sunt ita ut dici oporteret, eorum sententui, tot fuisse ἰχους versus in libro aliquo Veterum , quot in eo lineae exstitissent. Quo errore uaacum Casaubonum
prae emeris lapsum fuisse intelligo ex iis, quae ad locum Callimachi in Athenaei mimose istarum lib. vi cap. X. edit Lugdunens. 16ra col. is adnotavit, ut re animadvertit Ioannes Croius sacrarum o Historicorum in Nomum Foedus observationum pari. i. edit. Genevens. 36q . cap. XI pag. 8a inito quae hanc in rem minus exacte disserit Rietardus simonius, Idistoire Critis Umes. lib. I. cap. xxviri pag. 34. qui eadem salia opinione dumis mihi visus eui . Linearum quidem rationem habebant veteres scriptores in computando cuiusque libri versuum numero ; sed eadem versus linea , sive ἰχος uti aliquando pro ipsa sumitur , vel periodum , vel Co-Iuira, vel Comana, aut rartem periodi certe co lecter a-
412쪽
iam tum distincta ea intervalla adhibere V
teres consuesse , quae illam continuationem c seriem-
tur . si vero altera vel in sequentibus lineis versus C lon , aut Comma detinebant, ut patet imprimis ex Cod cibus Parisiensibus duobus circiter laeculi vi I. piliola rum D. Pauli Graece la Latitae , ιχηραῖς eXaratis . uno Sangermanensi, altero Regio num. 22 s. quos recenset eruditillanus Montiaueonus , Palaetar. Graec. lib. IV.CaP. IV pag. 2I6. seq. 2I 8 seq. , tunc eorum versuum
numerus non a tagulis libri lineis , sed a duabus , vel pluribus exigendus erat, confusionis vitandae causi Quae quidem notatio , licet prima specie nullius sere momenti est e videatur , quantum vero ad Stictio metriae Veterum cognitionem atque intelligentiam conferre ad multa loca , quae apud antiquos Scriptores cum profanos , tum Ecclesiiasticos bene explicanda valeat, reste scribit laudatus Croius lac cit. Quod ei etiam , sed posteriam ipsum Croium , ab Ioanne Casparo uicero in
nesauro Ecelamine ex Putribus Graecis ordine μυ--betico .concisset , ad vocem Οχος is col. ioa7. seq. animadversum s pluribus demonstratum planeat igitur, eos errore labi, qui totidem esse lineas volunt, quae Scriptores Graeciin Latini de libris Veterum memoriae tradiderunt, colligentes per versuuio numerum , quibus iidem libri descripti erant, mensuram aut magnitudinem operis . Cum eκempli caussa , Di
genes Laertius in Vitis milosopborum , de Crantere vel ba iaciens, commentaria eius vertibus triginta millibus scripta reliquisse reseri, quis umquam haec de solis Iuneis accipieti uti Cl. Aegidius enagius ea minus recte interpretatur suis in Notis ad eumdem Laertii locum
Pag. IO . edit Londinensis, Amiteloda mensis vero I 692. tom. II pag. 173. Multa sunt praeterea et erum testimoniain Ciceronis' Senecae re aliorum Scriptorum
413쪽
seriemque verborum alium , ut ita dicam, iustumperent.Cuius scripturae in soluta or
tione, etiam chaeeorum, quae, si necesse esset, colligeremus. idemque egregie inuitant argumentum , dc quibus meem non de lineis , sed de versus periodis vel e tum coli. Commatis esse intelligenda plane demo
Qui alteram defendimi opinionem, versus nimirum lineas totidem fisisse , cui quoque sententiae assentium tur Salom. Glassius , Hilaritae Derae lib. I. tra'. iv.
edit. Francosuri. 16 32 pag. 43. m. aliique , ii imquam, non animadvertunt ιχοιο τρία ipsam , de qua loquimur , eo uno fine ab Antiquariis , vel Librariis vel Grammaticis inventam fuisse atque turpatam , ut eontextus Auistorum series pura servaretur dc integra eaque scribendi ratione in segmenta aut minora aut maiora , suis spatiis anterstitiis dividenda , Librariorum
incuriae fraenum iniiceretur atque audaciaeci ne aliquid addere aut demere tentarent, quod ab Auistoris sente
tia esset alienum : sicque distingui vera Scriptorum rara nothis possent, deque eorum magnitudine iudicium serendi iacultas daretur ruinciaria Chartarum genera vid supra pag. 6a in not. - variae litterarum sive charistierum formae , quibus Veteres utebantur, ut Stichometriae vera ratio observaretur in libris describendis Σώχοι enim Veterum ex orationis sensu ac mente pen debant, ita ut quot fuerint in oratione partes , sim membra, quae sensum distinctum, notionem seu ideam, ut ait ioannes Musaeri u men in Vet.Testam Graecinum. O33 pag. Oo in se complecterentur , totidenti, orsus exsurgerent . Quod si , liquit etiam ille , coi tinuo oblque omni intervallo in libris praesertim a Biblicis anuscriptis i Graecis hosce s ἰ χους quandoque exaratos centimus, puncto ad supernam litterae
414쪽
tione, more quodain carminis sic dictae r
tionem, qua sententiarum partes variae, autoc a me
ultimae partem Posito in iidem distinguebantur Quam versuum suoducendorum rationem , Cum productis exemplis veterum Codicum comprobarint i primis monti auconus, Palaeuν Graec. lib. I. cap. IV. pag. 28 seqq. lib. III cap. IV pag. 2I7. m. cMarti
vaeus, Protegum in Divin. Bibliotb. Sinieroum , Pr lamin. v. III. Hostissimo Huetio rion auscultandunt censeo , qui huiusmodi versiis non orationis partes , vel ola o Commata , sed integram sententia in Graecos di Latinos appellasse, omnino contendit suis in Observationibus motis ad Origenis in s. scripturas commem Via ab se edita Minomagi 1668., quaeque extiant in extrema eiusdem Origenis Commentar parte L pag. m.
Quod vero Salmasium in Epitiola ad sarrarium Morho- simulabistor lib. I. cap.viI pag. 4. opinioni suae s
vere dicat Cl. Ηuetius, nihil moror. Eius sententiae ce te adve satur prae ceteris Code Regius 892. omnes
Prophetas cum commentariis complectens , de quo ad eundus laudatus Nonis auconus, loc cit pag. 28. m. dc 3I6. seq.
Et autem huius σι ομετρίας tellis locuples D. Hieronymus eo in suae Praefationis ad translationem Ilitiae loco , quem supra retuli pag. 37I. not. , ubi a m rem librorum Demosthenis Ciceronis interpretationem novam novo scribendi genere digestille au tor et . Εκ quo sane telli monio plane fit verius leu τιχους , quibuε
descripta tum fuerint Demosthenis Ciceronis opera , eos exstitisse tales , quales distinguere ac recensere eteres solitos futile . Neque ab eodem scriptionis modo lo ge abesse exiitimo illum Tusculanarum Quaestionum
vetustissimum Codicem , cuius post Claudiuim Salim sum superius memini . Qui mos ira olim obtinuit , ut
415쪽
membra distinguerentur, plures manu ex rati Codices Graeci latini, quemadmodum
ad finem librorum singillorum , vel ab ipsis Auctoribus
Iabrariis , aut Grammaticis , qui eos recente Pant, interdum vero oriundem librorum initio , veriuum mimerus apponeretur . Flavius namque Iosephus in extremis suis de Antiquitatibus Iudaicis libris viginti Up mim toni. I. edit. Aualtielodam. 726. pag. 982. i te'
sese fecisse asserit, eosque ξρορ-δα, ἰχων sex ΜιGa- δελ- - , seu 6o ooo comprehenditie nos monet is idque in usu apud alios antiquos Scriptores filiis , ex multis locis dc Diogenis Laertii catarnaei m nlisit li- me liquet. Quod cum a Claudio salinata, Protegomen. is solin pag. minicio. , oinde ab illo eodem Croto
Ioc cli cap. X. pag. 77 seqq. tum a biam indicato ab aliisque eruditis viris demonstratum iit, nostra nimirum oratione non eget . Ob eamdem cauilam liber, qui plures versus comprehenderet, a Graecis Πολυς ιχος appellabatur , tum etiam μεγα in Πολυς ον Βιβλυον magnum olumen , quod multa milii veriuum
Maiores nostros in describendis praesertim libris a cris utriusque Tella menti eamdem indultriam posuitie diligentiam monumenta sunt desveterain magnae auci ritatis , quae illud non obscure ottendant . Neque Pr bare Ioannis milli sententiam possum , ut qui 'Oc. cit, sanie saeculi II initium nudam sere partem Bibliorum Graecorum praeter Iob , Psa Lerium , Proverbia , E clesiasten, Canticum Canticorum , Librum duodecm Prophetarum inorum , Acta poliolorum , pii totas
Paulina ac Catholicas, descriptam suisse pugnet. Quod autem urget, pag. i6. Euthalium Episcopum Sulcensem saeculo, sere medio, sive anno Chriit 438. possimos hos Novi Testamenti libros eo scriptionisis
416쪽
dum eorum specimina a Ciu viris ontia cono, Blanchino, aliisque , quos paullo an- Cc 3 te
nere omnium primum adornasse . non libens patior. Nam quemadmodum in D. Pauli Epit ollis per capitata gerendis antiquiorem Patrem, qui eas circa annum Chriasti 96. lini liter distinxerat, sese fuisse sequutum scribit Euthalius , Prologi sui in easdem II., non autem in Actuum Apostolorum Prologo , ut ait Cl. Laurentius Za-cagnius, Praesit in Collectanea Monumentorum veterun Geloia Graecae in Latinae , . LVII pag. IXX. Con se dc eadem collectanea pag. 328. y. Quare de illarum.. Epistolarum , cum aliarum anonicarum tum Actuum Apostolorum in versus distinctione , quaecumque tandem
ipsa fuerit, 'itidem veteribus Patribus longe ante Euthali aetatem , saltem privatum in usum notata , atque ab iisdem instituta, illud item non dicamus, nullo prorius modo video Argumenta sane in Epistollas Paulinas quae
Euthalius habet ibidem apud Matinum p ἐ- ΤΟ. 3 9 6ir. 6 . 33 6 a. 6 8. 16 66i. 668 6M-6ys. 70a dc o7., etsi ab ipso Euthalio prosecta rideantur, is
te tamen ei adscribenda dubitant ZMagni do est. Pra sat pag. . Utvl dc Io AB. Fabricius, Bolistb. GraecvoL,itI. lib., cap. xxiv. pag. 367. In Prologo eodem Actuum Apostolorum , ibidenti,
pag. 4o4. , asserit quidem Euthalius neminem eorum , qui divina eloquia tradiarunt , hucusque reperisse, qui ad huiusce seriptionis genus animum appulitiet. At quo nam pacto haec Euthali verba cum iis componi , quae Origenes , quae Eu lathius iam scripterant aliique et si ore Patres , quorum est de ἰχοις seu versibus Libro.
Tum sacrorum perspicua sententia, queant, non equidem quoque intelligo . Subiungit autem Euthalius . ne que adeo sese temerarium atque audacem esse, ut accuratos ali uin labores novis suis sacri Textus ictitionibus,
417쪽
re in adnotationibus nominavi , testantur Quantum vero ad argumentum nostrum res
uteumque ab se institutis , iniuria quadam afficeret. Sed si illi Veteres in versiculos sessiones sive capita sua diviserint , quod comprobari muliis posse ostendit Io Croius loco supra citato , cap. VIII pag. 6 I. si s ιγοι denique nihil aliud sim quam minutiores sectiones , uti reipsa sunt, it Cl. Zacagnius docet loc cit Praef. . XLVI. pag. IVI. ex postiemis Euthali verbis consoquens erit ,
ni fallor dicere, alios Patres fuisse , qui idem pene iam pridec tractassent arguineiatum , ipsummet Episcopurivi Sulcensem agnovisse . Euthalium igitur, qui Acta Apost Iorum , Paulinas Matholicas Epistolas capitulis , si monibus versibusque distinxerat, non usum prope novosiisse Minusitato scriptionis genere, sed quasi propriosito peculiari modo livi inodi instituisse divisiones asbitror Quod vero Eudiali propria non derit eadem scriabendi ratio, sicile quoque evincitur m iis , quae de ori gene memoriae tradidit Emimus, Historiae Eecles tib H. Uip.rcvi. it.Cantabrigens.pag. 291., quo loco scribit imgenem Colis , sive σίχοιμ exapta sua distinxisse . Scio
equidem esse aliquos . qui usebii verba διελα τε πρὸς κῶλον' cum per cola disinxisset de Columellis vocem κωλον esse accipienda ni velint, citi liuerpretationi asi erit re videtur Humsredus Hodius, De Bibliorum extibus Orses tralibus lib. IV. I 6 pag. o 7 seq. At Ioannem Christophorionum prae ceteris sic sentientem recte castigavit Henricus Ualestius suis in Notis ad eumdem Eusebii l cum ubi hanc in rem nonnulla dil putat: quodque ab Ioanne Martianaeo, loco supra indicato Protego m. IV. III notatum etiam est . Proiecto Hexaptorum rigenis ratio quod de eius Tetraptis ataue Octaplis dico deque Mneviis , ut versuum distinctionem ipse non praeter-
418쪽
ipsa faciat si dicere pergam; neminent f turum confido, qui mihi id vitio vertat Ac
mitteret, confusionis in tantorum sumptuum operibus , tot vertionibus tot notis alioqui onustis, vitandae caussa, necessario pollulare videbatur, ne vocabula contextuum que series perpetuo turbarentur, eoque modo legentium Gilitati consuleretur .
Τestatur praeterea D meronymus,Prae at In Coimmentarios ad Galatas, per tom. IV col. 22s hanc Pa
li Epistolam in Commata Origenem divisisse se Coinm , tim , inquit ille ipse, super explanatione eius sermone, complevit . Vocem comma apud Hieronymum prosectione accipi quidem aliquando posse , non repugno Ut eum Praefat. in librum Iobi l .cit toni. r. l.797.
sc loquitur S. Doctor supradicto autem versu unis que ad finem libri, parvum Comma, quod remanesi, prosa oratione contexitu , . Comma namque idem de quo sermonem ibi instituit D. Hieronymus sexdecim postremos versus cap. xvii reipsa comples itur . nisi huius loci s. Doctoris discrepans omnino est ratio . Comtra usdem de Origene modo descripta verba quotus
quisque est , qui non videat Commata totidem , seu ve sus indicares, quibus Adamantius ea ratione ad Galatas Epistolam diviserit, ad quorum versuum singulos suam explanationem subiecit Quae res magis magisque manifesta fit κ eiusdem D. Hieronymi Praefationibus in Ioius, Paralipomenon Ezechielis libros De Origene igitur nullum est dubium, quin ιυ ροῦς scribendi modum adhibuerit. Quin etiam valde verota mile est , uti Cl. Hueti , loco ii pra citato pag. I 8. seq., videtur , rigenem , Prolog in Canticum cantici rum tom. III. edit Paris. I74o pag. 26. , aliquam in
Us Cantici titulo dii inctionem iam receptam Inolutam obtervasse . Quamquam veretur liuetius, ne de
419쪽
si id mihi assumo, videor id meo iure tu dammodo vindicare . Namque quotus quis que
suo Rusinus, interpres luxae saei, id adiecerit . Quod si tamen genuinus est locus . inquit immius , vetusto Misequo Codice suis distinctionibus instructo e symimachi foristasi e Bibliotheea deprompto usum Origenem suisse dicendum est . Ego vero quum eum rigenis locum attente lego . nihil in eo dicentem reperio iis adversurria quae de ei uti nodi optimae notae Codicibus ab se undique conquilitis Ueteres prodiderunt nullam quoque video caussam , quae nos in eam Hvetii suspicionem inducat, ut de Rufini fide hic merito dubitemus Neque id mirum euiquam videri debet , si consid retrithim scribendi morem ab antiquis iam usque ductum temporibus tenuisse Origenem , aeque e multos veteres Ecclesiae Patres . Hesychius sane Presbyter primum, tum Patriarcha Hierosolymitanus,saeculi I. exeuntis circiter,
ineuntis vero vi I scriptor in eo libro, quem μιχηρον λο Κεφοίλεια in XII. Probetas Minores inscripsit, eum Apostolicum codieem τῶν Αποστολίita Βίβλον,μ conscriptum , non incassum invenisse , id ipsu- γορ- in iis dem Prophetarum libris pinosequutinis esse auctor est Qui esychii liber ab David Meschesio una eum Adri ni segne Augustae editus mi ima in se exstat in criticis saeris utriusque edit. & Londinens. 3, stes
dam. tom.-I part is col.as seq. vid. Ioan Assi. Fabricium , Niso Graee voLVI lib., cap. V. pag. a 3 seqq. Non me latet quidem ipsus Euthali Iuc brationes innuere eo in loco Hesychium , plures esse
eruditos viros , qui iudirent. Ego vero etsi iis omnino non repugnem , de aliquo tamen vetuli issimo Codice Evangeliorum Maliorum librorum Novi Testamenti σι - χηρῶς sis' verssibus exarato , elychii verba quominus
etiam intelligantur, quid tandem et quod obitetra Ut-
420쪽
que est facultatis criticae gnarus, qui istud non concedata Iam
eumque sic Hesi vii libro recte mestur, ear
'scribendi rationen etiam apud Hebraeos veteres ab animquiisdia memoria esse repetendam; ut qui ad iobi, D vidis de salomonis tempora eumdem usum ille ipse, serat . Quod si ita est, ut Hesychius reipsa testitur eius
dem libri initio , loe cit col. 23. mirari certe subitem ditilis mos viros sic esse Hesyehium interpretatos, quali illum scribendi morem veluti sanctorum Patrum inve tum solummodo habuisset Patriarcha Hierosolymitanus Quodque magis mirabile ei elychium sic scribentem inducunt eorum sententia , di κ erit libros Prophetarum ipsos te flos sine ulla iistinctione principio suisse Quam opinionem non modo numquam defendit Hesse Chius . seci ne somniavit quidem . Dispilicet doctissimum virum Henricum Ualestium , qui in Graecis litteris ali quin tanta cum laude dc gloria versatus est , sua huius loci Hesychi , quem mox describam , interpretatione plures eruditos viros in eumdem induxisse eriorem , uti Io Em Grine, Pronomen ad Lxx. Interpretum Versio nem Graec tomo. cap. I. . 6. ut Ioan Martianaeum, υκ cit Proieram. IV. . III., uti denique , nam ceteros
missos fines, Laurent. Magnium , loco etiam indi β. LV pag. inuti. Atque Hesychium eo interpretatur; lesius, quo sequitur , modo suis in Notis ad Eusebii, Ar Me . lib. I. cap. xvi pag. 76. mos Prophetiacus Maioris peres euitatis caussa per iuvimidia ἀγομἀere vetus inventum estus Patrum . Nam initio fine ulla distinctione legebantur . Postea vero viri docti in s --- litterarum studiosi, maioris, ut dixi perspicuitatis caussa buiusmodi versuum distinctionem excogitarunt. Ita Prophetarum libri ab illis editi sunt . si Daoidis almici e Proverbia in Ecclesiam in Canticum cant