장음표시 사용
131쪽
CONIECTANEA. 25 Suspendit laribus marinas mollis pilas retieula ac strophia. Cohnerentia quaedam eurum reliquiarum quasi diluculo dispicitur. Bellam uxorem cum morito amari a marito dieret, admonet eorum, qui non κουριδίης αλοχοιο sed meretriculae alicuius' amore incensi seque suamquo rem pessumdederint. Ac
D. 25 do uxor vel nova nupta dici, reticulis ac strophiis prodi videtur. Illud non definio, utrum Varro ut militiae sic duetae uxoris progrediente narratione montionem fecerit, an quo ducat Odysseae imitatio haec sint ox oa parte deprompta, qua se reducem ex itineribus vidisse uxorem narraverit. In singulis quae monenda videantur, haec sunt. Fr. 5,
in quo quod illa uinorem Non. p. 2 8, Ib) traditur, olim Or-
rectum est, Ilo perus metro describit: quid Est enim 9uod homo masculus videre debeat Iubtatius
In quibus praeter nec ssitatem puto transposita esse haec: lubentius videre debeat, quando quae hac forma 9uod homo masculus lubentius videre debeat prodit caesura vicaria, no ea quid om a septenariorum Rrte abhorret. Ut fortasse nihil nisi illud quid enim est mutari do
beat, quamquam, Si quando recesseris a memoria, etiam aliam viam non unam video qua metricae rationi possis satis sacere.
Fr. 9 Gulielmus dactylicum numerum aguOVit: quem cum sese reposito redintegraret, Boeperus, quia apud Nonium p. 208, I praemittuutur Varro Sesquilixes, in initio potius syllabam vel is vel si absorptam putavit. At ganeum bisyllabum, do quo dixit Roeperus, ea quidom sede versus dubitationem movet, ut aut nullus sit ille versus aut alia ei sit mensura adhibenda. ac censum si e pnim libri, non accensum, quodo Gulielmi coniectura vulgatum mirificas oditorum, ne Roepero quidem excepto, explicatioues procreavit) quid significet, supra Verbo significavi. Impoditius est D. 25, in quo ne e marinas pilas nec laribus marinis commodo intollegi posseeopiosa disputatione Ropperus ostendit: ipse Me sit in Oxer- Duiligod by GOoste
132쪽
citaticinibus criticis II 1, II es. Festus Mulieri p. I 28) eoniecturam manias probavit et pluribus firmare studuit: esse eas laneas effigies, quas una cum pilis Auspondi Compitalibus solitas esse eum alii testes tum Macrobius Satura. I 7 perhibent: cf. O. Ιahuius in Pers. p. 17 , eodemque genere pilas contineri o Fosto apparet p. 239 M. coli. Paulo. De reticulo praetor Nonium p. 5 2, ΙΙ Vide Varronem do lingua latiua V ID, Iuven. II 96 cum adn. IIeinricliii. Strophium Nonius explicat p. 538, 7: es. Beckeri Gallus III p. 1 l, Scaliger in catal. p. 65. Itaque illa do maniis pilisque si non improbabilia sunt, do saluto alicuius eas res a femina Ruspensas esse apparet. Id quod quomodo huius Saturne argumento accommodetur, neminem fugit. Tetigit verba propter inaequalitatem coniunctionis, quae nunc abest, murisag mollis pilas, reticula ac strophia M. Hauptius in observationibus eriticis p. 3I. Nam iam bimembris oratio est, iunctum membrum alterum, alterum solutum: manias, pilas; reticula ac Strophia. Descripsit deniquo Roeperus senarios: Suspendit luribus manius, mollis pilas, Reticula ac Strophia. Unum etiam superest huius saturas fragmentum, quod Oehiems, noscio quo iure, primo loco adscripsit. Corte mihi nihil de eius sΘde ac nexu compertum Pst: at sontentiam videor
i me enim omnia erat: idem Sacerdos, praetor, parochos essentque idem senatus, idem pUulus, kayut.
Sie enim libri Nonii p. 48 , 32, nisi quod leviter in Wolson.
butte lano praeter puracos, in Lei densi praetor paratos erratum est. Sed cum kaput sic nudo et ασυνδετως positum iuro displiceret , in antiquis Nonii editionibus vulgabatur populi caput, quod eum alii olim tum Nahius in comm. ad Valerium Catonem p. 183 ae nuper Boeperuη probarunt. Perperam ut puto, cum nec repto et proprie Senatus, populi caput coniungi videantur ne e congruam mori Romano coniunctionem Senatus et populus perire patiar. Revocarunt quidem primitivam scripturam Diuitiaco by GOoste
133쪽
CONIECTANE A. Basilienses et Ophlorus, quorum tamen nemo dixit, qui accipi caput vocabulum vellent. Mihi linec pars fragmonti do laeuna suspecta est. Sic enim video sent sentiam distribui, ut in eum, qui omnia linus missμ dicitur, primum omnes conferantur magistratus, quorum instar tria munerum gPuora, Praeturn, Ra Pr- dotium, parochi officium ita ponuntur, ut illis civiles ot sacri magistratus universi comprehendantur, parochoS Rpparitorum omnium vice fungatur. Nec enim eum solum dici parochou arbitror, qui rei publicae causa iter facientibus uocossaria ministrat vid. interpretos red Horatii snt. I 5, 46) , sed quicum-
quo magistratibus Romanis, dum officio funguntur, praesto sunt et suam Operam praebent. Hanc enim DXplicationem, immixtam illam quidem moris ineptiis, Nonius significat l. c. : Paraeos' a graeco tractum eSι nomen, quod vehicula praebeat: schemulti enim graece, latine vehicula rapelluntur: et est officii oenus, quod adminis ιrantibus paret. In quibus iniit ria olim nonnulli, quorum nominR legas apud Roeperum, pro administrantibus rostitui magistratibus voluerunt, quod et probat Roeperus et eodem modo corrigi potius quam disci voluit Nonii sermonem p. 58, 33 accensi' senus militiae est administrantibus proximum. Nempe, quod Nonio licebat, administrantes dieit onfieio fungentos magistratus): parere autem, quo utitur, non distat ab apparere h. e. praesto esse. Deindo idom, qui omne genus munerum Solus obtinuissct dicebatur, simul senatus a populus Esse dicitur, ut utrumquo roipublicas Romanae elementum compi Xus, unus universam civitatem referre Videntur. His si toti gi sensum Varronis, simul apparet nec populi caput Posso Verum osso ot desiderari, quod Ox altora parte cupiti respondent, ut sic tripertite illustretur illud: hic omnia erat. Quaro Ric demum constaro concinnitatem arbitror: hie enim omnia erat, idem Sacerdos, praetor, parochos, idem senatuS, idem populus, pes idem et caput. Non absimilis earundem vocum
oppositio in Asinaria Plauti 728 III 3, 138) sq.:
LE. Ego caput huic argento fui tibi hodie reperiundo. LI. Eoo pes fui. AR. 9uin nec caput nec pes Sermonum
Iam illud quoque manifestum est, Rooperi opinationi Ventidium Diuiti od by GOrale
134쪽
Bassum illiου tangi, por accumulata testimonia nihil probabilitatis accedere. Bassum enim istum Gellius , ut subsistam in uno auctore, XV narrat a sordido quaestu comparandorum mulorum et vehiculorum, quae magistratibus, qui sortiti provincias forent, praebenda publico conduxisset, deinceps summos magistratus obtinuisse, tribunatum plebi, praeturam, pontificatum, consulatum. Nam nec parochi vim copii Rooperus nec ordinem singulorum aut membrorum concinnitatem reputavit: doniquo noe illa hic enim omnia erat intelloxit. Quam quidem locution in Seliopenus in praefatione ad Nahii Valerium Catonem p. Ix rectissimo et apposito ad nostrum locum monot non fuisse in usu nisi proverbialiter de eo, qui quae sunt pRrtes aliorum omnium, solus sustinet, vel qui omnia potest. Exempla eius usus, non neglecto Varronis fragmento, Nahius con-gossit in commentario ad Valerium Catonem p. ira, quamquam ipsum, cuius causa ea Ritulit, Catonis exemplum nullum osso lucrilenta Seliopent emendatio patefecit, cui qua o obiecit F. Ia-eobus Philologi III p. 5 8 sq. mirabor si cui probari audiam. Restat ut de metrica nostri fragmenti restitutione dicam. Blos enim versus esse primus Laevinus Torrentius ad Horatium 4. c. persensit, qui tamen quos senarios descripsit parum probabiles esse ro te iudieavit Roeperus. Sod ne huius quidem versibus post ea quae supra disputavi subscribi poterit:
hic enim erat omnia Idem Sacerdos, praesor, parochos denique
Idem senatus, idem feratJ populi kaput. Immo non indigni sorsitan Varrono hi septonarii trochaici ha
boantur :hse enim omnia erat: idem sacerdos, praetor, parochos: denique
135쪽
vel inscriptionis cognatio suadet. Quibu8 lepide formatis nominibus adiungas non quidem Tpi ΚΑΡΑΝΟΝ Varronis, de quo nonroete iudieavit Hothius de vita Varronis p. 18, sed Trimalchionem Petronii. Cuius similitudine ductus possit aliquis Bimargum lia e . duplicem helluonem vel ganeonem commendare. Cui inscriptioni, quae olim Lauronbergio in Antiquario et Popluae
placebat, cum aliquot reliquias accommodare liceat r. 3. 4. d), libri tamen non assontiuntur, qui semel tantum Non. p. 17, 17 Viminoo tradunt, ceteris locis omnibus rimarco vel Bimurco, tralaticia v et b litterarum commutatione, quRmquam memorR-bili eonstantia vicenis binis testimoniis rimarco, senis tantum Bimurco exhibetur. Duplicem autem Mareum cum obtineamuS, quaeritur 'bio Marci nomen referatur. De qua re oebi erus ita sentiebat, Romanos a longo frequentissimo Marci praeno- . mine per iocum Marcos appellari, ut Bimareus vocaretur is, quiset nomino et patria esset Marcus h. e. Romanus, eandemque Vim
πολιν festive ipsam rempublicam Romanam vocari, ac Marciporem, quod ille non dixit aperte, eadem vi servum Romanum accipias. At vero haec suspitio, quae nuper patronum unctuost Mercklinum, mihi abhorrere ab ingenio Varronis et Romanorum videtur. Immo nos hum viderimus in plorisque saturis Murcum Varronem ipsum partes primarias sustinuisse, non duo bitamus illarum inscriptionum rationes ab ipsius auctoris praenominA ropeterct: ut Μαρκοπολιν Varro o sonsu si arbitrio suo conditam civitatem appellet, nec potuit lepidius nomen pi sa
136쪽
turae praefigero, qua περὶ αρχης suos eXpromere SenSUS constituorat. Nec Marciporem Romanum sed Varronianum servum designat, in qua Satura, si e mero titulo de argumento coniecturam sacere licet nam e reliquiis nihil mihi paullo certius dispicere contigit), servum e more antiquo, quem Varro usquequaque praedicabat, depinxit: id quod antiquo servi nomino Significat, quae uomitia iam abolita osse queritur do lingua latina IX 22: Puotus quisque iam servos habet priscis nominibus' Itaque etiam Bimareum semet ipsum Varro appellavit, pariter atque in SEsuuiuia xκ Ulixis persona indutum Varronem agnovimus. Nec vero debet minutius quaeri, quam viruot rationem illa duplicitas habeat: nimirum dandum ost in earo aliquid ioco ae lepori Varronis. Quamquam ut non temere Se Squialterum potius quam ulterum Ulixem effinxit, ita dofinito
huiuου saturne argumento apparebit non sine ratione Varronem se tunc duplicem Marcum esse VoluisSe. Ar montum saturas cum alii aliter definiverint, quod probabile sit nemo assecutus videtur. Ut mittam aliorum Sententias, Morcerus eam et esse et inscribi debere περὶ τροπωρ in Nonio suo signifieavit p. 530, 2l. Ibi enim cum Basiliensese suis eopiis ita tradant: negatinus duas negativam signicantiam nobe habere, Varro rimarco: τροπων τροπους qui non modo UnυrωSe e. q. f., Mercerus, nescio coniecturam an codicem Secutus, nam in adnotatione silet, locum sic scriptum edidit: Negativas duas negativam signi antiam nove habere. Varro Vimarco, περὶ τρυπων : 9uae non modo ignoraSSs' e. q. s. Mer- rum secutus est Popma, eidemque sententiae nuper Mercklinus subseripsit: iniuria, si quid iudico, etiam si illud, quod non probabile est mihi, in codice aliquo inventum fuerit. Nam cum vix credibile sit, Nonium pius saturae, quam tricies simpliei Biniarci nomino laudet, semel duplicem inscriptionem apposuisse, tum inconsiderate haec τροπων τροπους mutari infra apparebit. Sed licebat eis, qui περὶ τροπων hanc inscribi saturam voluerunt, alio et meliore uti testimonio, quod D. I sup Peditatur: ebrius es, Marce, Odyssian enim Homeri ruminari in- cipis, cum περὶ τροπων scripturum te scio receperis, quamquam
vel ox hoc λ. non plus colligi probabiliter potest, quam quod
137쪽
CONIECTANE A. stiam Dr. 21 et 22 indicant, disputasse Varronem liae satura περὶ τροπων. Nam ne ea quidem ro Omnem saturne materiam eontineri arbitror, ut illa conveni eus sit omnino inscriptio: noequales dicantur Varroni τρυποι a quoquam perspectum video. De quibus ita Oeliterus ad D. 22: τροπων τροποι Videntur eSSe morum per tempora mutationes, quibus luxuriosi homines interdum se excusare solent. ἐuam sententiam Merchiuio probatam fateor mΘ nescire qui ipsi isti fragmento RecommOdom. Vel hoc vellem Oohlerus vol qui eum sequitur Mercklinus apertius dixisset, quid heroibus cum ista morum mutatione. Nam Sic τροπων τροπους et heroes iuxta posuit Varro, ut non abesse inter eos aliqua ratio possit 22): τροπων τροπους
qui non modo ignoraSSe me clamat, sed omnino omnis heroas negat nescisse. At vero non τροποι et heroes inter se opponuntur , sed ita verba coniungi debent: non me modo sed omnis herous ignorasse τροπιον τροπους. Sed ne hae quidem structura, quam olim POpma secutus est, vol τρόποι illa quidem vi vel Omnis sententia nancisci lucem videtur. Immo τροποι Varroni non alia vi quam rhetori ea dicuntur: ut rhetoricuo admouet etiam καταχριὶσις in D. 23: κατα-χρVσις est enim vera, cum in candelabro pendeι strigilis, in quo cum vera vocem oelii eruΗ nou attenderet, sesellit eum sententia, quae suo isto verishrte Melt non illustratur. Veram enim καταχρalσιν cum Varro dicat, opponitur altera Vulgaris, quase est rhotorica. Ergo hoc nunc ex illo D. , quod est de τροποις, colligitur, arguis8e quendam Varronem suam ipse de se dicit) oum non modo translationum usum ac modos sed omnino heroas ignorasse. Heroes uulPm . qui cum τροποις copulentur, eius rei indicium videor in D. regnoscere: Ebrius es, Marce, Odyssian enim Homeri ruminari incipis, cum περὶ τροπιον Scripturum te scio receperis. Nempe ut ab ignoratiouo tropo rum Se vindicat Varro, sic quo noc heroum rationem sibi incognitam esse exemplo convive ut, ideo delatus in Odysseam
videtur. Enim vero liane omnem si accusationsem et de u- sionem suspicor ad SEsussu Lix Rae portinere, quae satura vel ex
ea quam reparare studuimus specie apparset quam facile fastidiosiori potuerit arguendi et insimulandi materiam praebere.
138쪽
Nimirum consimilom quandam ration om inter Spsuuiu LIxΕΜ et BiMAR LM suturas Varronianas intercessisse arbitror atque intor Horatii quartam et decimam primi saturarum libri. SEsoti-uLix Eu autem suum cum vindicare ab insimulatione: studeat,
non ita obscure iam intellegitur, cur se non ficto sod vero Marcinomine, nec ut illi e sosquialtorum sed dupli com signifiest. Noe tam on in hae d0fendendi materia substitisso Biti acula credo, quando extant reliquiae, quae eum epularum luxuriam et variam vitas libidinem Oxagitasse fidem faciant. Ac potuit vel ab usu τροπων rhetorico propior vocis ambiguitatem facile transitum ad mores sibi pararo, quemadmodum vidimus a poeta in utramque partem adhibitam esse. Sed lioeutut ost, do inscriptiove ista altera vel sic mihi parum explo
Iam Vero eam do Biu stet rationibus suspitionem quo viri litor illustrom ae confirmoni, singulas ita percurrRm reliquias, ut ordinem sequar non eum, qui est apud Oseliterum, quo vix per- Versiorem invenire possis, sed quom probabilitas vel certa indicia aut pristinum aut proximum a pristino esse arguunt. Ergo quae illi postroma sunt, ab iis mihi initium capietur. I 25ὶ Cum 9uintipor Clodius tot comoedias sine ulla feceris Musa, ego unum libellum non edolem, ut ait Ennius 'II 16) Mihique dipi, dum stilo nostro piniri inlevi scam1 capitio nono partu poeticon III 26) Vulcanum nec eum norue Iugenae ollarum styurater precantur.
Quis Quintipor Clodius D. Ι morit, hodio ignorκtur es. Rit scholius in parergis I p. XII, do logistori eis p. XI et Ribbeehius in praetatione ad comicorum roliquias): satiκ misellum poὐtum misso et ex hoc loco et ex alio eiusdem Varronis cognoscitur, qui in epistula ad Fufium ita scripserat: Ouintiporis Clodiant foriae ac poematia eius gargaridians dices O fortuna, o fors fortuna, quantis commoditatibus Hunc diem. Sic enim coniungi debent haec Nonii testimonia: p. l 17, 6 Varro epistula ud Fuflum: Ouintiporis - fors fortuna et p. 25, l8 Varro ep. ad Fussum inquaes: o fora fortuna - diem. 9.
139쪽
CONIECTANEA. Quorum hane postrema o Terentii Phormion o 841 sq. sumpta sunt: HoeperuA Etiam superiora metro dimetitur: quod tamen vel ipsa scriptura incertum rodditur. Nam ut vulgo illa scribuntur 9. Clodiani foria vel forius ac p., ita certe non a Varronse editu sunt: noe dobebat hinc Clodiani nominis forma fidentius in altorum quoquo fragmonium insorri. Ut futtilia esse appareat, quae sub Domino Quinctiporis Clodiani leguntur in orollit Onomasti eo Tulliano. Atque evanescit omnis de Clodiano cogitatio, si vera est Momniseni emendatio, quam vernaculo Qxprossit hist. Rom.
III p. 585 adn. Voluit Onim linoe ita seribi: Ouintisoris 'lodianu for a s ac poematu eius stamuridians diceS: e. q. s. In quibus eum pulchre inventum sit anu foras, displicet tamen eius pronomen: quod sero duo fuisse onuntiati membra indicat, vol- iit hoc modo: 9uintiporis Clodi ante foris eas ac poemata eius stamuridians dicas. Sed hoc utut est, in nostro Dagmonto
Clodi mutari non debot. fecerit Musa Iunii sest, libri p. 4 8, 15
fecerimus. Nolandi verbum extat hodie in Ennii versu, si
quidem Ennii sunt, quae in Iphigenia XII trag. 27 posui:
extemplo edolavi iuraum. In quo mirari non lieot, Nonium do eo vorbo maluisse o Varrone Sumere Ennii ex semplum quam ipsum huius versum apponere. Consimilia non rara apud No
in as partes contra Ribbeckium sustineret. Edolandi verbo Varro usus ost praeterea in hac lepida sententia Muset Eniis D. 7: nus. cimur enim Spinius, quum emorimur: viae duo homines decem mensibus edolatum unum reddunt puerum: contra una pestilentia aut hostica acies puncto temporis immanis acervos facit. Qui
quod in Biri Anci fragmento Ennium laudat, putabam hoc olini ad unum odolandi verbum pertinere: quaro Nonii tostimonium ad illum Iphigeniae Versum adscripseram. Contra dixit Ribbeckius in novo museo Plion. X p. 2M , qui o Varronis loco colligi putat, talem aliquam Ennii locutionem olim extitisso: lihellum scarmen) edolare. Nunc no mihi quid om probabilo Vi-dotur, a Varrono ob solam Odolandi voconi Ennium citari: nee tumen in Ribbockii partos diseedo. Reputanti enim mihi non sino vi diei Clodium tot comoedias sino ulla Musa secisse, Diuitiam by Corale
140쪽
subiit cogitatio, Non tu in non integram sententiam attulisse, sed desidorari quod illis sine ulla Musa responderet, idque ipsum fuisse ex Ennio sumptum. Itaque sic demum videor concinnitatem sententiae roparare : Cum Putntipor Clodius tot comoe- .dias sine ultu fecerit Musa, ego unum libellum non edolem, ut ait Ennius, 'rolentibus cum magnis dis 3 Extant on verba in Ennii annalibus v. 207, quamquam poterant otiam alia Ennii
verba, nobis non Serunta, sod quao similom sententiam offor-ront, ibi locum habere. Citain verba quod post auctorem ponuntur, habui id sui similia in his reliquiis: sic in Asoruarono i
. 6: non modo vinum dare, sed elium, ut Plautus ait, 'murr nam, passum, defrutum' et in riit, vi MEA innov D. 6 domuis posticae, ut ait Plautus, penitissimae. CL Edκε iuvΜ D. 3. Atquo
praesidio esso huic suspitioni potest D. II: in quo Oolit erus diri, quod optimo locum habet, commutavit spociosius quam
verius cum ciri: voluit enim haud dubie: mihi civi partum poeticon, ut saepius dicitur ciere partum. Immo imperfectam sententiam Nonius p. 168, IA), ut saepius, tradidit, quam sic sere
supploas: mihique divi, dum Scapo inlevi novom partum poeticon, adspirarunt. Quae media sunt dopruvnte. traduntur: papiri no-lerii scapos capillo noro partu poeticon. In quibus unum Rothius pulchro restituit: talent, ut Horatius in saturis I 4, 36 quodcumque semel chartis intererit. Fuit Rutem apud Nonium antiquitus ita scriptum: pupis leuiis vost, ut duplicis i scriptura ab insequentis scapos initio repotatur. Iam duplicitor structura stare potest, aut scapos inteni novo partu poetico, et sic poetico olim Iunii et aliao oditiones, aut scapo inlevi novo partu poeticon, ut eadem sit haec quae apud Horatium structura: ot hoc praestaro probabilitate arbitror propter poeticon, quod est in libris. Restat incommodum capilio, o quo quod Oolaterus capitis ostinxit, nescio quam hoc ieiunum Sit iuxta parium poeti-eon. Nec mihi certior emendatio suppetit: tamen dicam, quid in montem Venerit: Auspicor enim haec quae sunt in libris
scapos capitio sic potius coniungenda osso: scapo scapitio, Pamvoro dit tographiam esse simplicis non scupitii. quod nihil ost, sod scapuli dominutivi, quae Varroni in doliciis osso vidimus. Itaque sic legi corto Sino offensione fragmentum potest: Distiirco by Gorale