장음표시 사용
151쪽
CONIECTANE A. XIX Uὶ Non Ercules potest, qui Augebes sed conpron. Cui sententino iuvat hane de Puo MErugo Lingit To D. 12 ad ponere: In tenebris ac suili vivunt: nisi non forum hara, atque homineS, qui nunc plerique, sues sunt existimandi. Et haec verba Herculis, quibus apud Lucianum χραπέτως 23 ne ad Qxtirpandos philosophos mittatur Iovi respondet: καὶ ut ν αμεινον ην, ω πατερ, τ)ὶν κοπρον ἐκκαθαραι αυθις τὸ ιν Απείου η τουτοις συμπλέκεσθαι. Sed expoctant verba Varronis emendationem.
Libri p. 2 2, 15 tradunt, quod supra scripsi: nisi quod in Bernensibus est: quod Augebes sed umpison. Duo olim Iunius ot post eum alii bene restituerunt: Augiae et κοπρον. Restat ut corrigatur quod medium est. Iunius coniecit egit, Turnobus in advorsariis XXIX 20 vebunt dues Novio, qui illisliaee praemisit agere' gerere. Morcerus in lemmato agere' esserere reponens, in Varronis loco egessit scribit. Id quod dissuadetur a Nonio: debebat saltem merere' agere praemitti, cui collocationi rursus littorarum ordo adversatur. Quare aut reAtituenda agendi forma nec senim illud obstat probabilitati, quod Nonius pagina proxima peculiari capitulo agendi notiones cum suis exemplis recensuit), aut tam lomnia Nonii quam vorba Varronis ita corrigenda: Aperrere' egerere. V. Bimarco: Non E. potest, qui Augip ubersit suberri0 κοπρον. De verbo averrendi es. Priscianus X p. 532 Hertz.: Licinius Macer pro Tuscis quis oportuit amissa restituere, hisce etiam reliquias averrerunt.' Ibidemque vide quid grammatici de persi perseeto praeceperint. Sunt Rutem do versu sumpta illa verba, qui talis esse potuit:. non Hercules potest, qui Augiae aversis κοπρον. Hintus qui est inter Augiae et aversit legitimus: cs. Lachmannus in Lucretii IIs 374 p. l6l.
Sequuntur tria fragmenta, quae, quod multi viderunt, arte cohaerent, nec tamen ante, ut apud Oeliterum, sed post illam deseriptionem ac detestationem luxuriae locum habuerunt. Cum enim sordes istas vel ab Hercule aliquo emundari posse dissidit, eam urbem, quam ne ipsa quidem, si cuperet, Salus servare posset, Iovis sulmine percuti precatur: Diuiti od by Gorale
152쪽
XX l) Ti me repente eaelitum alium tonitribus templum
XXI 2) Et puter dirum trisuleum fulmen ioni fervido
Actutum mittat in tholum macelli. XXII M Muna tuti tremescat Roma et magnae mando
Hoc addubito, utrum exauditum subito tonitru XX) occasio nona ei dolostationi dederit, an inverso ordine imprecationem XX. XXI) necopinato, quasi extemplo vota rata saeta sint,
tonitrua secuta sint. Nam non uno eodemquo tenore D. XX cum proximis duobus continuari, enuntiati conformatio ostendit. Fr. XX troeliat ei octonarii monsura distinxi. Fr. XXI, cum Oehlerus senarios descripsisset, Mei uehius septenarium rostituit: quom excipit verso iambicus non integer, quamquam sententia integra. Nec enim quicquam inter macelli et qui statim sequitur septenarium desiderari arbitror. Actutum oditorum est: libri p. 448, 21 uctum, unus Basiliensis acutum. Fr. XXII uti roposuit Mei nekius, quo Septenarius constaret. Trisulcum fulgur Festus p. 352, 6 M. voentum dicit, quia id aut incendit aut discutit aut terebrat.' Vido Militeri adn. Aliter Nonius ad illud D m. p. 4 8, 18 Sulcus' omne quidquid in longitudinem aculeatum est. Tholum maeolli Oohlorus explicuit. Omnes mandonum gulae Lucilius Varroni praeivit apud Nonium p. 17, 16. De quo genere vocabulorum cs. O. Iah nius in Persium p. 81., Verum euimvero Varro non in perstringenda epularum luxuria substitit, sed etiam avaritiam Romanorumque uobilium , in provinciis rapinas et alios abusus moro Suo depinxerat. Quae quo ordine tuti gerit, dici nequit, quamquam et haec puto illam execrationem et quae de Augiae stabulis dixerat prae- Θssisse. Avaritiae iudicium hoc fragmentum continet: XXIII m) Maena quem senem Latina vidit derisissimum. Quibus Pappum personam Atellanarum probabile est significari. Is senex avarus, quod Muinius do sabulis Atellanis p. 33 Exposuit, Ob angorem ac nimiam sollicitudinem nummorum deri-
153쪽
CON iECTANE A. dori in illis sabulis solebat. Pro dirississimum, quod est in libris P. I 00, 29, cum Wolfenb. in margine, Bamh, edd. dirissimum scriberent, Oeliteriis verissime derisissimum coniecit: nec tamen idem, quod p. 86 monui, manifestissimos numeros agnOVit. Alterum, quod dixi, genus depravationis proximis duobus fragmentis indicatur: XXIV i 8) Meius es hostibus, sociis bellum ita steris, ut bella omnia domum auffraS. XXV i 9) In inridium veniunt in hoc ipso rapinatores. Illius D. et verba Non. p. 248, I7) restituit Uuit Onim socius bellum e tecum pro domum imprudens puto Mercerus) et sontentiam illustravit Moreerus: Verres et alios id gonus provinciarum praesides increpat, quibus nefas fuit relinquero apud socios, siquid visum elegantius.' Amphibolia, quao ost in belli voce, neminem fugit. Versuum simulacra, quae Oolitorus Ger-lachium non bonum auctorem artis motricae secutus significat, nulla esse Moinelitus admonuit. Et D. adhaesit alterum, in quo iniuria Oeliteriis invidiam inveniunt malobat. Illa locutionΡ, quae nescio eur offensioni sit, usus ost vel Suetonius in vita Tiberii c. 8: domini in invidiam venerunt. In hoc ipso h. e. non in rapiendo, Sed in eo, quod, quemadmodum Verres solebat, de rapta praeda amicos Et patronos, quo eos sibi obnoxios reddant, liberalius impertiant. Denique alius quidam abusus notatur lio e fragmento: XXVI i T) Non te pudet, Mani, cum domi tuae vides conmilitonum tuorum cohortis servis tuis ministrare caementa In quo nec nominis ration om nec omnem sententiam mihi planam sesse sateor.
154쪽
Menippi, cynici Gadarsensis, quem Varro imitatus magis
quam spcutus dicitur, cum alia harum saturarum vestigia satis multa admoneant, tum maxime eu, cui Varro hanc inscriptionem
ΤA DII MENIIIIIOYpraofixit, ut per indicum Varronianorum rationes ipsum eius uici tumulum probabilo sit colloquii set disputationis quae suit in hac satura occasionem dedisse. Itaque Varro ipse hoc suum opusculum tamquam ἐπιταφιον αγωνα, in Menippi haud dubio honorem colobratum, significat h. V. Sed nec eum quomodo Varro peregerit, o reliquiis dispicitur, nec materiam quam disceptavit ipsam suis quibusdam terminis circumscriboro licuit. Mercklinus quidem, quod περὶ σπουδαιοχων vel σπουδαρχιῶν et esse et inscribi dobore saturam coniecit, nec ullo o viginti quattuor fragmentis adiuvatur, ot prorsus sallaci, quod insen probabo, indicio nisus est. Popana autem cum Pamsaturam do structura aedium egisso suspicetur, 'in qua lauti homines sumptu ot magnificent in modum excoderent , partem tantum reliquiarum complectitur, quam dici noquit quo iure priuanriam misso censeas. Corto Varronem praeter illam aΘ-dificandarum domorum licentiam etiam epularum ac Vestitus ingruentem luxuriam aliosque recontioris aptatis abusus carp-Nisse , reliquiae persuadent: ut potius in hae satura quemadmodum in aliis variam vita Romanae dopravationem per Sua genera Persecutus videatur. Cf. quae do Mouio dixi p. 33. Sod ipsa examinemus fragmonta. Atque initium Varro
155쪽
Ι 2) Menippus ille ni bilis quondum canis me liquit homines omnes in terrae pila. Menippi nomen quod proximo praecedens inscriptio I se Mini u absorpsit, Scaliger restituit in catalectis p. 188, eidem que debetur liquit pro linquit, quod est in libris Nonii p. 33 , 2 .
Mercerus quod scripturam librorum in terra pila approbat, Scio qua id ratione saeiat, sed praestare arbitror Scaligeri terrae pila. ceteritur cum in libris sit nobilra . . canis, recto nobilis . .eunis scribitur: Scaligor quidem perperam n Obiles . . canes. Ergo putandi sunt interlocutores ad Monippi sopulchrum constare: nec desulit reliquiae, quae ex hoc ipso sermone dolibatas videantur, quae illud quoquo iudicant, alterum interlocutorum ot ipsum fuisse cynicum, purum ei sectae savisse alterum.
ΙΙ ) Saltem infernus tenetor ὁ κακος dam ων, atque habeat homines sollicitos, quod eum peius formidunt quam fullo
III si) Sed ut cunis sine coda
IV 3) Di menem litteras scisse, tum usioni quod Salis esset, tum quod etiam acroasi bellorum hominum. Nompo D. II quod priino proxime adlineret, de eodem dicitur Menippo, qui lain non inter homines moretur, tamquam humani genoris calumniator, sed tamen ut emergens o tenebris κακὸς δαίμων homines continua sollicitudino pertumst. Talem enim sero videor sententiam agnoscero ex illis Verbis, quae corrupte leguntur in exemplaribus Nonii p. 318, I 2 Habere facere. Varro Tase Mini v saltem infernus tenebro κακος daia μον atque habeat homines sollicitos, quod cum peius formidant, quam fullo ulula. In quo tria, quae levia sunt, Olim correcta sunt: δαιμων, eum, ululam. In reliquis nec alii nec is, cuius supra scripturam eXpressi, Oehlerus prospere versati Sunt. Desideratur in tradita scriptura verbum quod habeat vocabulo respondeat, id quod mihi non lenius simul aut aptius recuperari videtur quam praemisso sit: sit Saltem κακος δαίμων. Quae media sunt infernus tenebro leviter dopravata arbitror ex his Diuitiam by Corale
156쪽
infernis tenebris: quemadmodum Horatiuη carm. IV 7, 25 Infernis neque enim tenebris Diana pudicum liberat Hippolytum, et Vorgilius Aen. VII 325 Infernisque ciet fenebris. Ut tarn om or-gat ea quam significavi Sententia ex hac consormatione: Sit saltem infernis tenebris κακος δαίμων atque habeat homines sollicitos, quod eum peius formidant quam fullo ululum. In quibua aut oludor sallaci specie aut dactylicus numerus latet: Su saltem infernis tenebris Atque habeas homines sollicitos quod eum Peius formidant quam fullo titulam. Quibus si licet confidere, praesto est etiam qui primi he Xa motri exitum refingas. Cum enim Ariηtophnnis Equitum v. III eon ro: netreo τοί δαίμονος δίδοι οπως μη τε ξ0uαι κακοδαίμονος, non improbabile videtur Varronem pro simplici κακος δαί μων ita ut numero convenietit scripsisse δαιμων κακοδαίμων. Sed noquid dissimulem, incommodo est illud, quod pontametri finis in mediam incidit sententiam: de quo videndum, utrum Varroni concediitur necne. Quid ulula ad fullonem, non exputo: Popina quidem emendando non selicior fuit quam Oxplicando Ool,lerus. Fr. III adversario, quom significaVi, cynicorum attribuo: ut canem sine cauda vel coda, quod Varroni placuit: cf. C. L. Selinoideri gramin. lat. I p. 59 sq.), sic Menippum, Vel eum, quem D. IV nominat, Diogenem sino ullo politioris vitae cultu degisNo: in quo apposita ad rem canis appellatio neminem fugit. Illi vero contradici D. IV vidotur, Diogenem non ita rudem misso, ut quem ne bellarum quid om litterarum notitia desecerit. De Diogone autem quod et hoc et probabiliter D. III dieitur, proclivis erat a Menippo ad auctorem secta Diogenem, ac fortasse ad Omnes cynicorum rationes transitus. Fr. IV enm in libris sit utrobique et p. 231, 5 et p. 248, 'Idum tisioni et p. 248 tunc quod, nescio an Iunii Merceriquo correctioni tum tum praestet cum usioni - tunc quod rquas coniungi subinde particulas Lachmannus ad Lucretii II 30 oxemplis probavit. Gerlachius quidem eum vixdum pusioni reponi suadeat, videat ipso quo modo reliqua conveniant quo-
157쪽
CONIECTANEA. quo iure Nonii testimonium neglexerit, qui p. 23l propter usus formκm semininam illo tostimonio utitur. Ad idem, undo illa sumpta videntur, exordium saturae pertinet doniquo hoc quod supra tetigi fragmentum: V b) In curseo studio ἐπιταφιον αγῶνα astor quo qui certassiι animo bellus homo, magis delectatus Sit Stoicorum pancratio quam athletarum. Urbano cli artam, qua hane perscripturuου Saturam est, Stadium charteum appellat, quo suum illum Monippo dicatum ἐπιταφιον αγωνα peragat. Et reto ad )innc rem pancratium dicit non athletarum, sed corum, quos a cynicis tunica distantes Iuvenalis dieit XIII l 22, stoicorum. Quod in exemplaribus Nonii legitur p. 2 8, 12 epitosson agoa, quo quis ccrlaSScι partim Turnobus et Barthius, partim Gerlachius correxerunt. delectatus sit ego restitui: libri delectatus, pro quo Gerlachius delectatur reponendum coniecit. Iam ad ipsam accedimus disputationem, quae quasi duobus terminis ita distinguitur, ut partim domi inter cenam, partim in via inter ambulandum peracta videatur. Convivium complura fragmenta reserunt VI. VII. VIII): in quo pertexi inchoatum in via narrationis filum ex liae sontentia colligitur IX) 9uod coeperas modo in via, narra ut ad caesilium duca3. Nec tamen licet nobis internoscere, utra pars reliquiarum ambulationi illi, a tumulo Menippi Opinor domum tactae, utrR attribui convivio debeat. Immo cum deinceps, ut in sermone samiliari, complures materiae disceptatae suerint, ne ordiuom quidem earum, qui olim morit, definias. Quare sic distribuam reliquias, ut ot secreti disputationis loci et quas ad singillos portino ant probabiliter coniuncta legantur. Incipiam autem a convivio: . VI s Perrexu in interioris partes domuis posticae, ut ait Plautus, penitivumve. VII 7) Ubi lubet, ire lices accubitum. accedo Strenuo SuS- sumus, quod esuristo stridebat costas. VIII O) Iude putidas uvas, acinis electis et comeStis, extendit in lectis quondam. Dissilia oste
158쪽
D praebitoro convivii opinor illa dicuntur: perrexit in interioris partes domuis posticae, ubi tam culina quam oeci et triclinia, in quibus conitabant, sita erant. Cf. Gallus Bocheri II p. 188 sq. et p. 170. Eiusdemquo domini sunt haec: ubi Iubet, ire licet accubitum. Quae proxime sequuntur corrupta sunt: nec qui probabiliter corrigam nunc invenio: emondationem quidem non arbitror es Re eam, quam Osthlerus secutus est, coniecturam: a sede strenue. Putabam accepto non valde
frequenti ablativorum absolutorum genere, ut inde pondeantilla: ubi lubet, ire licet accubitum' accepto, strenue. A limino cenae D. VIII propo ad exitum deserimur: Areunda ου enim monsas significari uvae indicio sunt. Non inepto Popma' doeynico cogitavit, nisi quod ea non tam dominum convivii, quem voluit, quam e convivatoribus unum reserunt, qui quo eludat illum, putidas uvas, postquam acinos elegit et comedit, in lecti sponda expandit. Puto enim recte Popinam ex illis in lectis quondam squandam eruisse in lecti spondam vel potius sponda. Sic exemplaria Nonii P. I 8l, 18 quodagrosi pro podagrosi in Plauti versu et p. 2 5, 27 Ennius quoenice pro poenice vel Phoenice. Praetorea expandit corrigendum Suspicor pro extendit. Sic Columolia XII tb incus debeo in eo loco eae. pandi, qui toto die solem accipiat. Cf. ibid. c. 13. 14. In sponda autem lecti, non in toro vel torali, ne inquinentur, uvas disponit. His adiungo statim, quod supra tetigi, fragmentum: IX ib) 9uod coeperas modo in via, narra isti ad exodium
licet, quo maxime pertineat, non dirimam. Soptenarium 1ambicum agnovit Kocli ius in exercitationibus p. 31. Ac subscribo illi primum ea, quae consentaneam maxime sermoni convivali recentem ciborum opulentiam et luxuriam tangunt: X 12) Romam ψαμμακοσιοι, non qui in urbe inter nundi
XI li) ri AnxAAsroicoc edones Romam, ut turba intendunt annonam: Sed propter fagones fleetulam pinguem aut turdum nisi
159쪽
CONlECTANEA. XII i3ὶ Nec pistorem ullum nossent nisi eum qui in pistrino pinseret farinam. Fr. X in libris Nonii p. 214, 31 sie scribitur Romam ipsam marcorios non g. in orbe i. n. c. In quibus Morcerus et urbe correxit ot in illis ipsum marcoS e latere ψαμμακοσιοι praeclare
animadvertit. Quam vocem Macrobius Saturn. V 20, I 3 pro multis Varronom sappo in Menippeis Suis posuisse' testatur. SumpSit autem vocabulum ab Eupolide, qui, quod scitoliasta in Aristophanis Actiam. v. 3 perhibuit, ἐν χρυσιν γενει dixerat, αριθμεῖν θεαταc ψαμμακοσίους. Vide Meinckii comicorum graec. fragm. II p. 5 3 et AH Stoph. l. c. Sed hoc cum Mercerus optime Varroni rostituisset, illud parum recte instituit, quod Romani scripsit pro Romam. Fefellit eum ipsam quod in libris scribitur pro psum vel φαμ, in quo eundem quom compluries tetigi usum scribendi κgnosco: cs. p. 29. 49. 1l5. 133: nec aliter explicandum, quod in Vetere' I lauti ipseudole legitur pro pseudole in cognomini fabula v. I 3 et 45. Atque ut cuiusvis litterulae Sua ratio constet, e uακόσιοι qui ortum Sit marcosioe cum Exemplis suis alia quao mox obveniet Opportunitate Oxpromam. Sed idem Mercerus non assecutus sententiam Videtur, cum ita scribat: Ergo hoc ait Romanos osso infinitos lira ter eos qui in ipsa urbo moram continuam degebant.' Immo quo sensuου Scriptoris appareat, primum ita suppleri enuntiatum debet: Confluebant olim Romam ψαμμακοσιοι, non qui in urbe calumniarentur, Sed. Nempe Varro eum morem tangit, quo rusti ei, posteaquam octo diebus in agris opus Deserant, nono intermisHO ruro ad mercatum legosque accipiendas Romam ventro solebant. Sunt haec fere verba Macrobii Saturn. I 16, M. Eandemquo conου uetudinem Dionysius Halicarnassensis describit
A. R. VII 58 αἱ δ' ἄγοραὶ μναίοις ἐγίνοντο, ῶς καὶ των
καθ ημας χρονιον. ὁι ν si ἐραe ἐννάτ ης' ἐν δὲ ταυταις συνιοντες ἐκ των αγρων οἱ diluo τικοὶ εἰς τὸν πολιν τας τ αμείφεις ἐποιουντο των ωνίαν καὶ τας δικας παo' MDiλων nάμβανον τα τε κοινα οσων ησαν κυριοι κατα τοὐς νομους, καὶ ὁσα η βουDi ἐπιτρέψειεν αυτοῖς, 'νῆφον αναλαμβανοντες ἐπεκυρο- τας δὲ μεταξυ τῶν αγορων κτλ. Vide do utroque loco L. Ianum ad Macrobii l. c. Ergo veni obant rustici nundinis eum 'mercandi vondendique Diuitiaco by GOoste
160쪽
causa' tum ut lites componerent: cf. Macrob. l. c. g 30 cum adn. Iani. Quaη quidem lites Varro subindicat Hua aetato sero in calumnias vertisse, quibus 'scienteη prudenteκque per fraudoin alius ulli negotia facessorent . Itaque licet nunc paullo pleniorem comprehensionem, undo illud sumptum est
fragmentum, hoc modo efferre: Constuebant olim Romam ηπιιι - μακοσιοι, non qui in urbe inter nundinum calumniarentur, sed vel ad mercandum vel eaeeipienda 'scita atque consulta , vel denique tis, si quae essent lites, eas cum fide, non per fraudem et calumnius
exigerent. Quas si non improbabiliter explicui, erit qui me ea hoc loco, ubi do ciborum luxuria agi praedixi, posuisse miretur. Quod tamen mo non sine ratione instituis So mox apparebit, ubi D. XI et emendatius scripsero et cum illo coniunctius misso evicero. Etenim Sic fero VPrba, ut supra ScripSi,
in libris Nonii p. 48, 18 habentur: nisi quod Ioviter corruptum
annona exhibent. MonStrum grapeum, quod initio est, domaro multi eonati sunt, infelici, ut mihi vid plur, successu. In quo qui partem inscriptionis agnoscunt, sallaci specie utuntur: no multum profici ad veritatem arbitror aut Itolliti conio etiaris αταλαντοι ως vel παντοίως edones aut Ophleri et o παντέλουσιν edones vel ii απαλωνται ἴσως edones. Quae quidem opinationes ut aliorum nonnullae magis similitudinem quandam litterarum sequi quam eo quod et rei et sensui scriptoris convoniat niti
videntur. Ego cum infinitae multitudinis notionem requiri viderem, incidi in eam ipsam vocem, quam D. X Mercerus restituit: et: αμμακοσιοι. Quae cum in libro antiquo ita exarata fuit iis κAit ocios, videor mihi Viam dispicere, qua in eam, quam libri offerunt, sormam abierit: PiANAAANToscoc. Nec ad eam rem, quantumvis levidense, incommodum, quod apud Maerobium l. c. Pro ψαμμακοσια in Parisino ΦAMκ AxoiciA exhibetur. Quodsi iam et seribero et supplero initium fragmenti hoc modo licebit : Nunc confluunt 'ναμμακοσιοι edones Romam, sua Sponte quae sequuntur intogritati rodduntur: nimirum illa ab his olim exeipiebantur: ut in urbe incendant annonam. Hae e ut in urbe, quao ex illis ut turba elicui, et omni sententia et D. X similitudine firmantur. Adiuvat praeterea, quod in libris intendant, non quod post Scaligerum aliis placuit intendat legitur. Hoc Diuitiam by Corale