장음표시 사용
201쪽
CONIECTANEA. monia Gelliana nolo enim nunc ad alias aliorum librorum inscriptiones expatiari in portustro, no credibile quidem videtur, Eum scripsis potius quam inscripsit oxhibuisse. Apponam Gellii locos omnes spanci sunt), quibus aliquid do saturis Varronis delibavit: VI l6, I M. Varro in sutura, quam περὶ ἐδεσμα- των inseripsit; XV I9, I M. Varro dicit in satura, quae inseribitur περι ἐδεσμάτων , VII 5, 10 satira M. Varronis, quae inscripta est ὁις παῖδες οἱ γέροντες; III 18, 5 M. autem Varro in Satira Menipyea, quiae Imroκυωρ inse ista est: XIII 3I, 3 librum
ex isdem saturis . . qui Ῥὁροκυων inscriptiιs est: XIX 8, 17 in libro Saturarum M. Varronis, qui inscriptus est Ex demeticus; I 22, 4 M. Varro in sulisti, quae inscripta eSte nescis quid vesper vehat. XIII II, I Liber est M. Varronis exsatiris Menippeio, qui inscribitur: nescis quid vesper Serus vehat. Horum exomplorum constantiam consideranti milii
quidem, nescio an etiam aliis, probabile videtur, illo quoque unde profecti sumus loco inseripsit osso Gellio rostituondum: ubi si scripsit per so quidoni, absque consuetudine seriptoris, seni
potest, id inmon, quod XIII 23, 4 in Herigit, non item in
Gronovit oxomplo Oxhibotur: M. Varro in satura quae scribitur ιομονα, omnino non videtur probari posse: vol si tamen tam hoc loco seribitur quam illo scripsit obtinobitur, no sic quidem est quod illic Gellium argumentum saturno indieare, non afforro inscription om voluisso arbitromur: quando hoc qui-dom satura quae Scributir Σκιομαχία non potest nisi do inscripti Ono saturae intollogi: ut inseription om logistorici citari manifestum est his verbis XVII 18 M. Varro . . in libro. quem scripsit Pius aut de pace, ubi oquidem nogro dubitavorina inscripSit roponoro. Vorum quidquid de iis scripturis, quas suadeo, iudicabitur, tantum illo indubitato Oxemplo constRt,
Gollium non alitor atquo Priscianum saturas Varronianas Ptuno attulisso indico, quarum duo otiamnunc Oxtant, et quae Varro grasco extulerit, on latiniκ vorbis exprossa rottuli Νso. Atque Gollius cum nullius saturae duplicem titulum apposuerit, cstterarum non potest tostimonio aliquo nitora quoquo inscriptio proferri, praetor Σκιομ ναν, quam Nonius πεοι τυφου fuissct
perhibuit. Nam quod XIII 29, 5 scribit, ne plane flat graecum Diuitiaco by Gorale
202쪽
illud de Viarronis satura properbium to ἐπὶ τῆ φακη μυρον, pro-vorbio utitur, inscripti orioni saturno non curavit: noc Est Pro socio quod Oa ox indico saturno sumpta PXistimemus, quem
Nonius plono in liunc modum citavit: to ἐπὶ τῆ φακῆ μυρον περὶ ευετηρίας : idemque proverbium Athenaeus affert IV p. 160,
ut non nocessario do indico Anfuruo cogitasso videatur. Ita Video quasdam locutiones proverbiales, o quibus Varro titulos saturarum potiit, etiam inter nitarum saturarum roliquias recurrore. Sic ονοι λυρας dicuntur in TRsτxκκΝTo D. 4: ibidom quo quod ost Attio idem qiuod Titio ius esto lipparot in inscrip sono soturno In EM Arri uuon Tiri. Et quod in FLAxτanm is se. 6 dicit: quare, o Marce, pransum ac puratum esse te hoc minume oportet, pandem locutionem saturne inscripsit Pu Assvs PARATus. Porro CAvκ CANEM cum vocaverit 8aturam, usus est Oo dicto in ΚuMEΝiuinis D. . Quibus oXomplis admoneor saturae quae est MYGAconi , quae cum uno Fulgontii porquam ineorio tostimonio nitatur, polost titulus effictus osso ox AΝnAM,TAndu D. 4 m me Iuppiter olympiae. Minerva Athenis suis mystas ostis vindicassent. Sod hoc in transcursu. Venio ad fortium exemplum a
Mercklino disceptatum, qui quod liis Philargyri vorbis ad Vorgilii goorgi eon II 336 Varro in satura quae Scribitur de Salute non inscriptionom saturas, sed argum onti indiculum continori arbitratur, ogo no do hoc quidem testimonio alitor sentio ac do illo Gelliano: noe onim quod Prisciano Gellioquo singulis sexemplis eoneoAsimus, ut grno cana inscriptionem latinis verbis referret, non condonari Philargyro potest. Ut non improbabilo sit, quod idem Morchlinus, non valde, ut mihi vi-d tur, sibimet ipso conΗtans, ' coniecit περὶ σ-ηρίας olim inscriptum fuisse ei saturas, quam Philargyriis de stilute citavit. Sed idom inoo qui dom iudicio longius donoetit a probabilitate, cum Pliilargyri testimonium ad aliquam e traditiΗ ΝnturRrum inscriptionibus referro stud ot. Nam licet ea quam Philargyrus
perhibuit sontentia: mundum haud natum esse neque mori non aliena. Videatur ab argumonto saturno quae ost Koz 0T0PYN HIIEP opAc Κοcuou, tam on noe credibile est haec quae sunt
περὶ φθορας κοσμου a quoquam illis de salute elata osso, et maximo lubricum in polygrnplii a Varronis a sontentiae ali
203쪽
CONIECTANEA. cuius, condicions definire librum volle, in quo saetis locum habere poluserit: de cuiuου rei cautionibu8 exempla quaedam maxime apposita Ritschelius tetigit in novo musso Riten. VI p. bl . Sic cum sententiarum cognationem sectamur, dictum illud non incommodo referri potuit ad hanc saturam DoLivae Aui S Eni A, e qua magnifica mundi descriptio otiamnunc extat
apud Probum in Vergilii bucolica ii, 31 p. 18 Keil. Ut conglutinatis titulis proditura sit inseriptio DoLiuu Aux Sκpi HEPiΣωτupi Ac: illa enim dolium aut seria in proverbialis vim locutionis accipi posse Mercklinus monet p. 397: cf. do eo titulo Kralin serus de Varronis philosophin p. I9 sq. Sed in promptu est alipra de satura, cui illa sententia vindicetur, suspitio, cuius specioni quidsem probabilitatis etiam maiorem osse insto. Apponam, ut appareat quid rei sit integra Philargyri verba l. e. Non alios prima: Si crescit, deflcit: in quo ludetur
secutus Epicurum, qui ait: omnia quae orta occidunt et aucta senescunt. Varro autem in sutura, quae finJ Scribitur de salute: Sic mundum haud natum esse neque mori. Plato autem non natum aut sa0 mori. Metrodorus autem neque natum neque mori. Zenon ex hoc mundo quamvis aliqua infereant, tamen ipsum perpetuo manere, quia inhaereant ei elementa, e quibus generantur muteriae, ut dixit crescere quidem, sed ad interitum non pervenire, manentibus elementis, a quibus revales- eant. Inde Oehlerus haec: sic mundum haud natum esse neque mori tamquam proprium fragmentum Varronis reliquiis adscripsit, simul cetera, quae ibi de Platone, Motrodoro, Zenone
narrantur, e Varronis Satura prompta esse suspicatus. Contra
dixit in ea, quam saepius dixi, censura Prellerus, qui pro Sicrsposito ait verbis illis non tam peculiare fragmentum Varronis quam summam totius saturae eius contineri arbitratur, nec illud largitur ceterorum quicquam 8se e Varrone petitum. De ait mihi non persuasit: videtur enim sic vindicari posse ita verbis distributis: Varro autem in sutura, quae inscribitur de Salute, sic: mundum e. q. 8., quemadmodum Probus in Vergilii bucolica 6, 31 p. 18 Keil. eundem mundum et κοσμον dictum probat Varro in Cynicis, quum ins ripsit Dolium aut Seria, sic: mundus domus e it o. q. s. Ceterum sententiam potius quam
204쪽
quam non Summam saturae) quam ipsa verba Varronis a Philargyro afferri, assentiet Prollero, qui propius totius loci conformation om aspoxorit: nee de eo licet addubitaro, quin e ro liquis nihil rodundot ad Varronem. Quid vero si etiamnunc recta oratione et plena extant ea vctrba, quorum Philargyriis sentontiam tantum exhibuit 3 Nimirum Mauii fragmontum 22) est a Nonio p. IM, 5 seruntum: nec natus eSt nec morietur, riget veget, ut pote plurimum: quae do mundo diei
vi dori no oohlorum quidem fugit, qui etiam illud Dκ Ν, Lorn
agmentum conserri iubet. Nonne est linoc quam promisi species probabilitatis, e X hoc fragmento et ex hac igitur satura sua illa de salute citasse Philargyrum: et tamen absquo eo fragmento suisset, quis Vol per somnium cogitasset, talem sontentiam habitam fuisse in ΜΑΝior Nec vero iam vicisso
causam videor mihi, nec pro certo veridito fuisse olim saturam Varronianam MANidn I IRPi mirusti Ac. Fragmenta quidem Masti a
Momniseno pulchre ordinata dum perlustro, vid o commendari legum salubritatem, deorum cultum Et pietatem suaderi, anti-quao vilao RomanRo simplicitatem, frugalitatem, hospitalitatem laudari, ut informare animo ΡOSSiη, eam freturam περι σωτηρίας inscriptam fuisse, qua Vario illaη res ad hominum vitam civiumque societatem tamquam uni e salutaros praedicaret. Nec obstat, quod nulla Manium inter et σωτηρίαν inter- codero ratio videatur: in qua re si quid nobis nunc obscurum est, poterat olim in integritate Saturae planum Re porspicuum esse. Nimirum Varro saturas ferse ita adornare Solebat, ut narrationi lepidae Re colore prope 8cnonico tinctae disputationemini Exeret eam, quae proprie argumentum Saturae complecteretur. Sic potuit Manium aliquem, hoc est qui et ipso surgit mane et erigit alios, disputantem do eis, quae maxim E ad Ealutem hominum conferrent, inducere. Aut quid periplus cum philosophia commune habet, nisi quod haec argumentum saturae, illo tractandi rationem significat: aut caprinum proelium cum ηδονῆ, nisi quod titulo utrumque et materia disputationis et habitus ae forma narrationis indicandum suit 2 At vero li-eot his ot similibus adiuvaro illam opinationem possis, potuit
tamen, gno Omnis haec suηpitio nititur, eandem Varro senten-
205쪽
CONIECTANEA. tiam etiam in alia pra ter MANisu satura extulisse, potuit fere iisdem verbis, ut ex ea dictorum cognatione non confidentius etiam titulorum cohaerentiam collegerim. Et obstat auctoritas Nonii, a quo cum viginti duobus locis Manius citetur, ne ου mel quidem vol vestigium alterius inscriptionis reperitur: quae res quantum ad hane cau8am Valere videatur, in fisu persequar
pluribus. Itaque non deceptus mei specie inventi in ineerto hanc quaestionem relinquo, nisi quod illud nunc paullo certius apparet, Mercklini suspitionum longius vol a Similitudine
Comitabor interi 1n Morcklinum ad gra oeas inscriptiones erus devertentem, quae argumenti tantum saturarum indiculos complectuntur: περὶ αιρέσεων; πεοὶ ἐδεσμάτιον περὶ ἐξαγωγῆς;
Ad SEsuvii Lixκκ dixi hunc indicem cum primo ex illis περιαιοέσεων a Mercklino, qui Horigi uin Sequitur, copulari; ac curiosius enui, qua haec nititur SuSpitio, fragmentorum similitudinem persecutus congessi, potuisse ea uno eodem quo olim Sontentiarum ambitu conexa suisse. Sed tamen quominus confidentior in Moreklini partos podibus irem, prohibuit idem, quod
Herigi uin adduxit ut modo editam coniecturum ilico rursus missam saceret: nompo sum malo habebat, Nonium invicem
eiusdem saturno nunc priorOm tantum, nunc tantum POSteriorem inscriptionem attulisso, hoc est, ut paullo accuratius dicam, eandem saturum duodetriginta locis sub Sesqui ulixis nomino, tribus περὶ αἱρέσεων citari. Cuius quidem varietatis testandi Mercklinus alia in promptu osso exempla nutumavit, nempe ea, quae ipse protulit, coniecturae probabilitatem, non certorum testium fidem secutus: oandoinquo varietatem adiecit multifariam explicatum habere in lacunosissimo grammati O, qualem nunc Nonium haberemus. Itano vero Y undetriginta Iocis περι αιρεσεων verba, tribus Sesquivlixis nomen lacunis absorpta putamus 3 No illum miserabilitor perforatum grammaticum nanciscimur, si unius do sexaginta circiter saturis inscriptio tot lacunarum suspiti Onom movcl. At voro Mercklinus eum diceret do lacunis Nonii, cogitavit corte otiam do no-glegentia eius grammatici, quam infra Ρ. 391 Sq. non SiuB rR-
206쪽
tione accusavit. Enimvero conStat, tam exemplaria Nonii, etiam quae optima habentur, cum omni genere corruptelap tum lacunis quoquo non mediocriter laborare, quam grammaticum
ipsum iuncta incuriae ac festinationi tarditate ingenii et stupore multa doliquisse. Ut si quid aliundo vel tostimoniis vel firma ac stabili ratiocinatione coustet, non ilico Nonii aliquo dissensu diluatur. Attamen quorum non alibi paratum est adiumentum fidei, ea, si etiam memoria Nouit obstat, non firmari arbitror tam generati in dictis, qualin illa sunt do lacunoso Nonio. In quo ut quid rei Sit appareat, prosici Scendum est ab iis titulis, qui pleni suis duabus partibus a Nonio perhibentur: debent etiam alii aliorum seriptorum tituli a Nonio citatinscisci, quos ego nunc, cum exhauriro have materiam nolim,
mitto. Illos igitur titulos dum perlustro, tam paucula invenio vol Nonii vel descriptorum ac temporum vitio delicta, ut cavendum sit, ne iniuria aut lacera librorum coudicio aut incuria Nonii condemnetur. Adscripsi infra primum eos titulos, quorum numquam non utraque pars inscriptionis perhibita est, addito quoties singuli a Nonio citentur, OmisSa tamen, quae huc non pertineat, scripturae discrepantia In verbis: υμμον
μετρεις περὶ φιλαργυρως, quinquies citatum; Eχω σε περὶ τύροις, quater; χως ποτε περὶ coρῶν, bis; Κοσμοτορυνη περὶ φθορας κόσμου, octies; Μαρκοπολις περὶ αρχῆς, quinquies; Σκιαμαχὶ περὶ τυφου, quater quam saturam Gellius semel sub mero
τρος τὸ παιδίον περὶ πιαδοποιως, quater; Aborigines περὶ αν- θρωπων φυσεως, quinquies; Cycnus περὶ ταφῆς, tor; Desultorius περὶ του γραφειν, bis; Devicti περὶ φιλονικίας, quater; Epitaphiones sy) περὶ ταφων, bis; Huaetabulae περὶ επαρχιων, sexieS; Inglorius περὶ φθονου, bis; Mutuum muli scabunt περὶ χωρισμου, quatur; Papia pume περὶ ἐγκωμίων, quaterdecies; Pseudulus Apollo περὶ θεων ἀναγνώσεως, bis; Serranus περὶ ἀρχια- ρεσιῶν, decies; Testamentum περὶ διαθηκῶν, ter quam saturam idem Gellius unico testimonio simpliciter TesIamenIum vocavit
III 16); Tithonus περὶ ni ρως, sexies. Quibus accedunt singulis testimoniis allati tituli Trifallus περὶ ἀρρενοτητος quam sa-Diuitirco by Corale
207쪽
turam Charisius sub uno Trifalli nomine laudavit p. 80 Keil.); Columna Herculis περὶ δόξηe ; Vinalia περὶ αφροδισίων. Ab
hac vero constantia Vido iam quam paucis exemplis nonnihil discessum sit: 'Aνθρ-όπολις περὶ γενεθλιακῆς sexies ei tata: somel m. γεν. desidoratur; Σκατόμβη περὶ θυσιων octies citata: semot n. θυσιῶν desideratur; Cuprinum proelium περὶ hωνῆς toreitata: semel π. v δον γῆς desideratur. Saturae Est modus matulae περὶ μέθνὶς novem testimonia 'extant: tribus exemplis n. μέληὶς omissum; in quo tamen non neglΘgendum, cadere manca ea tostimonia in unum idemque fragmentum, una estdEmque pagina tor citatum. Octogerais περὶ νομισματων quinquies allata: bis in eodem fragmento π. νοu. omissa do cuius saturae testimonio apud Priscianum de nomismatis supra dictum est . Addo quamquam hane rem non nitingit, enudem Saturam p. 5l3, 16 in hune modum citari: Octogesi tib. I περὶ νομινατων : in quo quid lateat, non assequor. Donique Ευρεν η λοπας το πωμα περὶ γεγαuqκοτων ter allata vide testimonia p. I9M : Semel omissum proverbium: ut, cum semel tantum inter tot sexempla
in hanc partem pecentum Sit, appareat quantulum probabilitatis habeat tribus locis, ubi περὶ αιρέσεων citatur, Sesqui ulixis nomen interiisse, vel sexistου allatae saturae περὶ εξαγωγῆς prior m partem vol neglegontia Nonii vel mutilo librorum habitudosiderari. Illud lovidense est quod saturae Τριοδίτης Τρι- πολιος περὶ ἄρετῆς κτήσεως quinqui os laudatao semel excidit trifolio strifllis: id quod componatur cum illis περι γεγαμηκοτων
teStimoniis, quae suprR posui. Itaque iam apertum est, quam paullulum absit, ut Nonius in iis titulis, quorum partes duae testimoniis Oxploratae sunt, ubivis constantiam sit secutus: quamquam ego non is Suni, qui vel pauca est, quae in hoc genero delicta sunt, unius Nonii culpae attribuam: potest unum alterumvo descriptorum vitio vel communi librorum fortuna ortum esse. Nonii quidem ipsius cura potiuη quam incuria quo illustretur, non caηu accidisse puto, quod cum periplus lib. II tribus locis non pluribus citatur) addito περὶ φιλοσοφιας anseratur, eiusdem periplu lib. I item tribus testimoniis sine ullo additamento laudotur. Ut mihi quidem carum opinationum,
208쪽
cs. novi musei Rhen. VI p. 539), postrema maxime arrideat, Veram per varias terras peregrinationem periplum dictam simpliciter opponi et comparari tamquam itineri cuidam per philosophiam eiusque varias regiones facto. Deniquo ut colligam quidquid adiuvare aliquo modo Nonii diligentiam possit,
an etiam nune Singularem Nonii neglegentiam in eo agnoscemus, quod non dicam una eademque pagina sed in uno eodemque lemmato unam et alteram saturam cum suis duobuου titulis,
alias lina inscriptiono laudat, ubi tamen in proclivi orat, neglegentiam, si qua orat neglegentia, ob similitudinem vicinarum inscriptionum corrigore 3 Delibabo ex hoc genere pauca de plurimis: p. 83, 24 Varro Est modus matulae περὶ μέθης idem Sesquiuitae: p. 82, 33 Varro Columna Herculis περι ὁοξης
- idem Marcipore: p. 71, I 3 Varro Serrano περὶ αρχαιρεσιων- idem seuinquatrubus: p. 28, 3 Varro Prometheo lib. I - idem Maaetabulis περι ἐπαρχιων - idem Parmenone - idem Sesqui-uliae, et Sic sexcenties. Verum haec non ita disputo, ut quem vulgo neglegenti88imum grammaticum habent, ego quovis socordiae vituperio purgare studeam: quem quidem ipse per hanc commentationem saepius incuriae ae stuporiri uccusavi. Sodsunt genora discernenda et Singulatim persequenda, ut de quovis certius iudicetur: velut in allegandis Saturarum titulis nune
non indiligentem Nonium et paullo etiam diligentiorein quam Gellium, Charisium, Prisciantini invenimus, qui quae a Nonio plenae perhibeantur inscriptiones dimidiatas vel graeeo ab illo
allatas latiuo conversas ascripserint. Nec de saturis peculiariter Rit se helius cogitavit, cum testandi titulos Varronianos fido Nonium longe superari a Prisciano monuit in novo museo Rhen. VI p. 535, quamquam ne ego quidem nimium tribuam ei tostimonio Prisciani, quod supra tetigimus, de nomismatis. Attamen non iam foretur, opinor, si quis ad Morcklini sensum velut in Eumenidibuη circiter quadraginta, in Bimarco ot Sesquivlixo circa viginti quinque locis alteram inscriptionem vel Nonii culpa vel lacora exemplarium condicione interiisse putaverit. Ιinino no hoc quidem nomine quicquam fidei habet, Vel Bimarco περὶ τροπων, vel Ταφῆ Μενωτου πεοὶ σπουδαρ- a Moν singulis exemplis addita suisse: quae res qua S praeterea
209쪽
dubitationes haberet, ad eas saturas exposui. Disputavi de Nonio, et quid eum probabile ουit in hoc genere egisse: nihil dum de ipso affirmavi Varrone, noe inde quod bona pars Saturarum vel quae habentur saturae a Nonio constanter una inscriptiono laudentur, ilico consectarium osse nio, numquam earum duplices inscriptiones extitisse. Sic fieri potuit ut saturae, quibus Varro suo moro duos praefixisset titulos, sub alterutra tantum inscriptione in notitiam Nonii venirent, Nivo mauco in
hoc quoque video affirmari, noe Nouium nee ceterorum grRmmaticorum quemqurem praeter Gellium ipsas Varronis Saturas ante oculos habuisse, Sed collectaneam superiorum grammaticorum materiam Pro Suo consilio compilasso. Ita Rooperus
in animum induxit Philologi IX p. 225, argumentis quidem,
quibus firmaretur haec ad omnem harum reliquiarum crisin om-cacissima opinio, lectorem celatis: nec meum nune esse Puto, hune locum qui est do propagatione librorum Varronianorum portractaro. Sive igitur Nonius ipso saturarum exemplum trae-tavit si vo ex aliorum collectaneis sua testimonia petiit, aegre mihi pereuadeo periisse memoriae culpa tot exemplis alteram saturarum inscriptionem, cum praesertim eam omnem de duplicibus saturarum titulis rationem uo numero quidem inscriptionum maiore firmari appareat: circiter triginta enim cum cito 1-tur inscriptiovos duplices, duplo maiorem numerum simplices conficiunt indicos: atque illas quidem cum etiam absquo testimoniis probabilitas fidem faciat saturarum esse, hos cur man Osesse instemus, no logistoricorum quidem, qua Mer klinus nititur, comparatione Exigi concesserim. Verum etiam voro sorsitan consilii quid Nonius in eo Hecutus sit, quod certarum Saturarum Constauter duos titulos apposuit, bonam partem compari constantia uno indice citavit: in quo cogitaverit aliquis de brevitatis studio, cum Earum saturarum, quarum longe plurima numero fragmenta perhibuit, Eumeniduin, Bini ci, Manli Modii, Sesquivlixis, Sexagessis, aliarum, nullam duabus titulis significavit. Quao tamen eo rursus diluitur opinio, quod etiam
quarum paucissima fragmenta rettulit, unum tantummodo titulum apposuit. Quare cum ne hoc quidem explicandae illi Diuiti od by GOrale
210쪽
iunctae cum constantia diversitati tostimoniorum Sufficiat, eo deducimur, ut, si quidem saturae non potest non duplex inscriptio sui8se, bonam partem e numero Saturarum quae vulgo habitae sunt secludendam censeamus. Do pseudotragoediis, quae non facile duplicem ex hoe genero titulum serebant, Supra monui: atque una cum his licet quaedam inscriptiones
non improbabiliter possint ad aliud genus librorum roserri, tamen quominus Omnes quae simplices tanuun a Nonio traduntur inscriptiones a saturis procul habeamus, Gellii Pliniique auctoritas obstat, quorum hic in naturalis historiae praefationest 24 satiras vocavit Sosculixem et Floxtabulam: undo nescio quam probabiliter aliquis proficiscatur, ut cadem fide, qua Flaxtabulis addita περι ἐπαρχιων fuisse Nouit testimoniis constet , etiam Sesqui uti xi graecum aliquem argumenti indiculum adiiciondum esse approbet. Gellius autem III 18 Ἱπποκυνα
SSe Menippeam teStatur, quam Nonius quoquo semel sed do alio fragmento, item hoc uno indice appOSito, usus est. Reliquarum simplicium inscriptionum, quas ad saturas pertinere to8timonii η constat, nulla apud Nonium occurrit. Sed ex Imποκυνί eXorSus, cum praesertim etiam Nροκυνα idem Gellius XIII 31 Menippeam vocaverit, ob cognationem titulorum probabilitor Menippeis vindicaveris etiam Κυνίστορα, Κυνορητορα, Κυνοδι/ασκάλικον, sive fuit Κυνοδιδάσκαλος, Cyuicum, denique Tmpὴν Μενίππου, quarum nullam saturam vel Menippeam esse quisquam testatus est. Ao Κυνοδιδάσκαλος rursus do Γεροντοδιδασκάλω iidem faciat, quemadmodum, cum de Ses qui ulixe constet testimonio saturam misso, idem coniicias do Bimarco, si quid vori toti gero de ea ratione quao inter haec opuscula intercoS8isSe videatur. Porro Bimarcus admonet Marciporis, et nscita inscriptione Μαρκοπολις περὶ αρχης, ne illas quidem addubitaveris saturas fuisse, quamquam non Poquoquo valere Pana cognationem concosserim, ut cum Μαρκο-πολις habeat additum argumenti indiculum, no Bimarcum quidem Et Marciporona eo caruisse redditamento credamus. Sic cum non testimonio quidem sed duplicis inscriptionis ratione inter saturas Octogessim περὶ νομαγμάτων habeamus, probabileost otiam Sexagessim saturam, non item duabus inscriptioni-