장음표시 사용
91쪽
CONIECTANEA. non possum non eidem alterum demoro. Nam quod Oelitoriis . 5 Gorlaetiti, ut videtur, indicium secutus ita distinguit:
Ad bivisam venio, cum vellem ostendere, quid Vellem, Metamelos, Inconstantiae filius Me reprehendit, noe quod illi voluerint metri genus esse intellego, nec omnino possum ibi numerosi quid meis auribus percipere. Ceterum quo Sententia recto legatur, graviter pone venio distingui do- bot. De voce bivisu, quam nec Oeblerus nec quem laudat Freundius recte aecepit, consultius erat in Nonii explicatione acquiescere p. 79, 2 l): biviras' quas usus biduas striduuM appellat. Biviram enim a Varrone puto πρυλ πτικως dici eam, quae cum vidua sit, alteri viro nubere cupiat. Depingit autem Varro lepide anxium et inconstantem petitorem uxoris. Deniquo eum semel in hac satura deverser, brevitor a D.
3 repellam ineptias Uchlori. Scribit enim Nouius p. 397, 3I
Sucrum' est sacratum vel resistiosum. Virg. - -. Sacrum elium scelestum et detestabile: ita et consecratum. Afranius Varro Lege Minia: signiati sacra esse stesierunt, posteaquam homines stιnt facti.' Id quod quivis qui attente Nonii locum inspiceret intellegere potuit, deesse in Varronis enuntiato id quod eo illustrare Nonius voluit, lioc perspexit Lucas Frutorius in verisimilibus II , qui in fine sententiae sacri addi verissimo iubet: quam vocΘm absorptam puto ab insequenti Nonii lem malo saucii. Seribit autem Frutorius totum locum hoc modo: Signata sacra esse desierunt, postquam homines furti
Quae Versum quudratum praebere putat: ludere Varrononi in paronomasia, eum dieat, sacra rpsignata, eVulguta, prostituta esΗe coepi Ase, cum iam hominos scolosti Et sacri sint offoeti. Ergo signata Sacra voluit esso illapsa, inviolata, quemadmodum
Lucilius apud Nonium p. l7I, 3 signatum virginem dixit intactam: de quo Scaliger in cataleetis p. I93. Attamon iit mihi vorsus isto Frutorii displicet, ita do priorum Explication o addubito. Nisi sitim sacra in epitheti vim accipitur, poriro neu mPD Hon Diuitiam by Corale
92쪽
tontias arbitror: quod quid om Lipsius totigit, qui in antiquis
ieetionibus I 18 ita locum seribit et enarrat: signa sum Sacruesse desierunt, posteaquam homines sunt facti. Id est: signasseu statuae doorum dosi Erunt videri Sacra Nivo religiosa, postquam homines facti sunt sacri, id est Aeolesti. Qui tamen serravit in eo, quod noluisse sacri vocem in sino additam vi-d tur, quam et Nonii lemma et ipsum quod perουonserat neumon requirit. Nec illud approbo, quod signa tum seribit: ha- boni onim Nonii Oxemplaria non quo illi nitebantur, signata, sed signati sacra, in quo ego nihil nisi simplex signa latero arbitror, cui adhaesit ti Nyllaba e proximis facti sacri. Itaque
vaec tandem vera mavus Varronis prodit: Myna sacra esse . Sierunt, po&teaquam homines Runt fucti sacri: quae pedestria sunt. Quid vero Oehlorus, cuius causa linoe omnia disputavi γSie illo in toxtu suo: Mynuta inuti sucra esse desierunt, posteaquam homines Sunt facti. Quibus liniae iidnotationem subio cit: 'Sententia sortasse haec ost: ros saera o ot doto stabiles do sierunt res esse signiitne h. e. intactae filiis, posteaquam hi homines sunt saeti, h. o. tanto laborat nostra iiivontus vitici et morum corruptela, ut paene iure possit dici vel ipsis natalitiis iam omnem modostiae Speciem Oxuisse. Sed haec con-'iectura oSt. I si vero et misera quidem. Credin legisse eumvol Lipsit vel Frutorii disputationeη, quas in eadem adnotations affert γ Missa tandem hae satura nil MANio Μ propero, in quo restant aliquot versuου aliquando suscitandi. Sic D. 4 ha rum aedium summetria Dummeatria libri Non. p. 87, 12) confulabat architectones octonarium Requat: tiarum aedium summetria confutabat architectones.
Do cuius caesura vide a Krai Sio congesta Plauti Torontii quo ex ompla in novo museo Rhenano VIII p. 554. Sed orit sor lasso, qui me insimulet tamquam nova proferre, quae no illum quidem editorem fugerint. Cum enim ot hoc fragmentum otalia nonnulla, quae metrica eηse docui vel docebo infra, uno versu apud Oeliterum. expreSSa Sint, ii osciaου sane quid editori probatum fuerit, qui ietibus rarissimo tantum usus est. Sodde octonariis iambicis ac septenariis Salva r H est, quos no
93쪽
CONIECTANEA. recensuit quidem illo ibi ubi metrorum varietatem egregiam Varronis eo illuStrat, quod praeter irimetroου iambicos reperinu-tur etiam Neagontes, galliambi, tetrametri trochaici, anapaestici dimetri atque tetrametri et heroici versus. Cf. Addenda ad p. 40. Nec in aliis nimis verendum est, ne iniuria fiat illi, quem video vel in apertissimis adnotntiono cavere, ne quis incertus de metro haerent, ut P. I 30 D. 2 Non pone ostrea se Romae praebere eι echinos est hexameter adscrip8it, et p. 20. D. 3 huic versui Et petere imperium populi eι contendere honores: ut nescias, num viderit DEsui τοnit D. 1 Fervere piralis vastariquc omnia circum, cui nihil adnotavit, item osso horoleum. Qui vel ibi, ubi sibi uou prorsus constabat noluit alios non monitos dimittere, ut huic pulchro septenario
Ena quem senem Lulina vidit derisissimum hanc memorabilem ad uotationem qubiecit: Fragmentum sortasse poeticum e St, quum iambi iusint.' Ita tuo non dubiicioiusdsm M, uti mihi vindicaro claudi cautos Septenarioου, qui Ss r. 6 et l0 offerunt: Hunc Ceres cibi ministra frugibus suis porcet Dulcem aquam bibat salubrem et flebile sitel cepe. Atquo in his quidem Varro omnino ab imparibus sedibus spondeos procul habuit. Eadem arte formati hi practerea in his reliquiis occurrunt: p. 94 Oelit. 9uem secuntur cum rutundis relliis leves p irmeis, Antesignani quadratis mullisionibus tecti. mullisionibus Lachmannus ad Lucretii II 402: cf. Moine hius G. f. A. IV. l8 5 n. 9M. parmeis olicui e corruptelis librorum p. 5b2 , 30: purerens Iuenmb. purcaris se sup . c Scr. VOis Db. parens a Sup. s Ser.) Luid. parmis omnes p. 553, 10. p. 95 Nec munus visco tenaci tincta erat viri casta.
Sic Moinokius: libri p. 267, 1l tisaeerat. Oohlorus illato auri
metrum eorrupit. P. I 33 . . rapta a nescio quo mulione raptoris Rumices rumpit.
94쪽
uuem supra p. 80 recuperavi. p. 213 Sensibus crassis homulli non videmu' quid fiat. pulemu' Lachmannus ad Lucretii I 186. vii mus vulgo. sensibus Moinokiu ου et I ncliui annus: Senibus libri Nouit p. 86, 2 . p. 227 9ua voluptais ueritatis satimam alligit metum. Agnovit Moinekius, ut proximos duos: p. 23l Nec coruscus imber alto 'nubila cadens multus Grundine impliciatus albo. p. 157 Nemini fortuna currum a citi cere infimo missum Lubi molliensi nn per aequor candidum ad calcem siris. Sed horum alter eo, quod Spondeus est anto podem ultimum pro iambo, defloctit Don nihil a severitato reliquorum, noe tamen villotur do integritato Inumbriae dubitari posso, ut paullo foverius iudicarit Lachmannus ad Lucretii I IN, Λltorumoiusdem licentiae Oxemplum Κοchius protulit in exorcitationibus p. 29: p. 204 Hi me vocas e liῬιida vita in curitie vestrae faecem Sod hic non hoc uno nomine a superiorum norma rue dii, cum in secunda dipodia pro trochaeo puro habent anapROStum. Nogavit quidem Moinckius Varronem ullam sibi solutionem arsis in hoc genero versuum permisisse: iniuria opinor, quod non hoc qui ipsi Moinckiο debetur vorsu approbarim: p. 213 Ut nitens pavonis collus nihil extrinsecus SumenS. in quo si pavoni' ot nil seribitur, ceterum convenit severitati, nisi quod tortiao dipodiae thesis prima producitur, ut prorSus geminus sit huic exemplo, quod idem Moin kius recuperavit, p. 213 Sic canis βι e catello, sic c tritico spica. Sed quo ne a solutione arsis quidem abstinuisse Varronomprobetur, hic versus est a I Oelido recuperatus in exercitatio- . nibus p. 31: p. 234 Cum neque aptum mollis umeris fibulam Sagus ferret. qui cum ceteroquin omni Elegantia fluat, solutam secundae
95쪽
CONIECTANEA. dubitari debeat , licst paullo minore quam reliqui venustato currRt. Certe pgo, si quis transponendo Spondeum ante pΘd8m ultimum amovero vellet: in vestrae curiae Decem, et in Meinphiano: calcem ad candidum sinit, hoc non magis approbarem quam si eui in Κocliti versibus haec distinctio placeret:
.... hunc vocas e liquida vita in curiae Vestrae faecem. . . cum neque aptam mollis umeris sibulam sagus Ferret.
Sed quo certiuου apparet, Varronem non quidviη sibi in his versibus permisisse, so incredibilius ab eodem Kochio in exercitationibus p. 29 hoc horridulum versus simulacrum Varroni tribuitur: p. 2l3 Acciti sumus ut depontaremur: murmur βι verus quae dubithri potest num omnino metrum, nedum Scagontis
Pari severitate Varro usus ost in Tambicis trimetris claudis, in quibus quintum pedem constanter purum iambum fecit, spondeum a paribus sedibus procul habuit, solutione arsis abstinuit. Semel in undecim, qui extant, versibus primae dipo diae thesim alteram produxit, et item semel primum pedem dactylicum secit.
p. 137 Tum denique omnis cum lucerna combustastra lucubrando olivitasque consiti iasta Moine io recuperati. p. i59 Aut ille cerrum qui volatilem currens Sparo secutus trisumve traiecit.
p. 229 Nec mullinummus piscis eae salo captus Helops neque ostrea ilia magna captata a Se aligoro restituti. p. 138 Neque in pollubro mystico coquam carnes 9uibus satullem corpora ac famem ventris.
96쪽
p. l76 Equi colore dispares item n iurme badius, iste gilvus, ille murinus. Vide p. 35. His addendi sunt, ut si me fallit opinatio, duo de Biκxnco choli ambi:
do quibus dicam ad eam saturam. Quod vero Scalig r in catalectis p. II 8 eiusdem generis exemplum protulit: Instet priusquam tibias in orchestra Domi suae Pythaula rumices rumpit, nec ad eam cuius oηse Voluit saturam Oxoc ΛYPAc portiti ot, nec pythaulem recte explicuit, nec deniquo tales ver8us licet ex hac librorum memoria Non. p. 166, lo): priusquam in orcestra pythaules instet tibias, domi suae rami es rumpit probabiliter enfingere. Sed tamen latent ibi numeri, quos ita recupero: Priusquam in orchestra pythaules insiel tibias domi suae
'thaulem et omnem sententiam Oehlerus apposite Horatii versu in arte poetica ΑΙ illustrat: qui Pythia cantat Tibicen, didicit prius extimuitque magistrum. ad quem versum Lambinus meminit Varronianae Sententiae. Sumptum autem illud lia insentum e satura cui inscribitur
Num ut ecus qui ad vehendumst natus, tamen hic traditur magistro in equiso doceat tolutim. Nam aut libri Non. p. lob, 30: Sed ut p. Φ, lo. In M,Νio, unde defleximus, cum tres verΝuS recupPrarim, unum a Roepero illatum rursus sexpellam. Fr. 12 sic tradit Nonius p. li 3, I 2 Fallere' eaeSumere, tum vere. Manior tam eum ad quem veniunt et ospitium, lac humanum fellasse.' Quod testimonium olim Iunius et Mercurus ita correxerunt, ut in eorum
97쪽
COMECTANEΛ. omoudationo acquiescim: Fellare sugere, lambere. t Varro JMunior tam eum ad quem veniunt in honestium, I. h. V in hospitium quod scribunt pro eι hospitium non gravius est, quam quod Nonii p. 358, 'κ ut flumen legitur pro in frumen. Sententia aporia. I nudat Varro pristinorum temporum hospitalitatem, cum quiviου in cuiu8vis hospitium iret haud cunetantur, bene gnarus otium eum, nd quum Veniret, ut ipsum, lac humanum sellavisse. Ut ne tum quidem particula mihi offensioni sit, quae si tamen non illaceat, Suasorim etiam. Numeros nu-fom in illis verbis inoae percipero auros nequDunt: quOSque invexit Itooperus, ei integritati sontentiao ossiciunt. Scribit autem ita:
.... tum cum id quem veniunι hospitem Fessus e me humanum. ε
98쪽
Mitto nunc plura, quas do illa et aliis saturis e metrico
genere monenda reliquando restent: ut paullo largiorem ver-Buum messem, quam in
seci, exponam eiusdemque saturae argumentum, quoad licet, enarrem. Exordiar autem a Ioseptio Scaligero, quem ilic, ut Solet, Ooli lorus neglexit, et neglexeruiit alii cum detrimento Varronis. Is enim in coniectaneis p. 119 continuavit haec P1nae moxis fragmenta: υ) Caeditur lucus: alis frons decidit Pulludos, platanos rimis 6 alia trabs pronis in humum accidens proxumae frangit ramos cadens: H Alius teneram abietem runis solo percellur M alius caballum arboris ramo in humili tillistilum relinquit, 2 ferens ferream humero bipennem securim. Nolo nune perpendere singula: nam mutavit quaedam Scaligor in singulis. Iu universum praeclaro illo o divorsis Nonii latobris congessit, quas eodem n nrrationis ambitu contineri perspexerat. Numeri in illis casu sugerunt sollertissimul metricae Varro niauae investigatorem. Sed porcepti sunt a subtili voteris poesis aestimatoro, Nithio, qui bacclitaeos versus in illis por-s utis ero visus ost. Idom dcfloetit non nihil ab ordino Sea-ligorano. Sed apponam ipsa Nahit verba, quae scribit in commentario ad Valerium Catonem quem vocat p. 63: Varro Parmenono apud Nonium p. 79, 19 in simili ut videtur descrip
vsti ut Scaliger . . ista probabiliter coniunxit cum alio apud Nonium fragmento: Diuitiaco by GOoste
99쪽
cubullum tirboris ramo in humili allistatum relinquit, ferens ferream hum ro bipennem
Quae alia ibi Scaligor ex aliis Nonii locis agglutinat, ex o adem descriptione esse facile largior, ac Video numerum partim in osse, Partim couiectura restitui posse eum, quo illa disi lucta exhibui, bacchiaeum: quomodo intur so singula noctantur utinvideo. Probabile autem eSi haec omnia alio quam Rpud Scaligorum scripta fuisso ordine: initio descriptionis illa, qua onpposui, ea Vero, quae Scaliger initio ponit, Caeditur luctu et c. postrema fuisse. Prius describebantur involantium in silvam impotus, habitus, instrumenta, tum cadoro arbores singulas. Hace illo subtiliter, cui do ordino fragmentorum nemo contradicat. Bacchiacum autem numerum cum in reliquis reeuperaro studeam, et difficultates obstant incopto, et retinet inventum Moinokii, qui in uno illorum Dagmontorum, ignarus AUS-pitionis Nasikianae, quam tum nosse non potuit, creti eiula, non bacchiacum numerum restituit: in 6 Alla trabs pronis in humum decidens proaimac
Dubitat ibi dom uolnekius do eadens vocabuli in togritate: in quo seorsum ab egregio viro sentio. Est enim divorsa participiorum accidens in humum et cadens ratio, quorum illud cum trabe artius coniungi oportet, hoc ipsa frangondi netio illustratur. Omni autem sententiae Varronis conferas Catulli ver
illa procul radicitus exturbata Prona cadit, late qua est Impetus, obvia frangem. Itaque Videndum nunc, num cetera quoque fragmonia eundem cruticum numerum tacite recipiant. Nam licet non infroquens sit bacchiacorum eroticorumquo continuatio, tamen in his reliquiis ipsa parilitate versuum rostitutionis probabilitas non nihil auguri videtur. Atque hi, quos infra scripsi, et rocte, ut puto, procedunt, et ultro, non coacti o reliquiis omers prunt. Scribam autem Bo Ordino, quo So singula olim ox opisse probabilo ost:
100쪽
Rumo in humili ridligatum relinquit, 23 ferens
Ferream umero bipennem Securim . .
Alius teneram abietem scllus percellit.
5 Caeditur Iolos fistuli hua fros decidit
Palladis: platanus ramis 6 Asia traps pronis in humum 4ccedens proxumae
Et adii eio deniquo in eiusdem descriptionis ambitum, quamquam intervallo aliquo ab illis distantes lios creticos: 9 E eano fonte uti cum inrigavit capa
Aurium anfracta in Suriam vocans . . .
Nune singulorum rationes roddam. Producta quod aliquoties media creticorum syllaba apparet, habent Oa exempla suam quodque excusationem, vel ex ambigua s finalis natura, ut illas ;lus per; platanus rui alius tene, in quibus in promptu ostgom , platanu , allu scribere. II is autem frungiι ra; fruct in silvideor eodem iure negio tam vim positionis adhibere, quo supra in iambicis libet me epi: uι in lit: et id di vindicavi. Ceterum vide . quibus finibus molossi usum in creti eis veterum comicorum G. Hermannus circumseripsorit in elementis d. m. p. 206 sq. Arsis solutio ita temperata est, ut altera tantum arsis binis brevibus consistat nec plures quam singulae in singulis versibus solutiones occurrant: differt unicum D. 4, in quo primi pedis utraquo arsis soluta est: nam abietem eum trisyllabum producta prima osso possit, non ost quod solutam arsim dieamus. Sed idom vorsus eo discrepat a reliquis, quod cum illi sint steatalecti tetrametri, hic catalexim habet: Vix enim crediderim doesso in sino syllabam. Nee voreor, ne hic unus catalecticus tetram8ter, quibus Plautus nonnumquam continuis usus est cf. Ritschelius in prolog. p. CCXCV m), cuiquam offensionem asserat. Contra hypercatalecti exemplum, quod e librorum momoria est in D. 9: cavata, non tuli: nee συνάφειαν cum proximo admisi, qualom qui exhibobat vorsus Torentii Duilired by Cooste