장음표시 사용
141쪽
2s, Z όγι ουκ ἀπηξίωσεν αυτον - Pυλαξαι. VII, 2o, I οίκουν. mes' u καὶ αυτὴν τραον ἀν νο,α σθῆναι - θεον. ReStant duo tantum loci, ube dubius haereas, num eandem explicandi rationem Admittant, an non. Unus est qui totius huius disputationisaei Sam dedit, quem vulcanius et post eum Gronovius intei relatus CSt: indignum rutas, si oliquo cio Alexcindro incommodo reficeretur; Ita Phelius vero, quem secutum video Schmiederum, Sic vertit VerituS, Re quo incommD O iah Alerondro resceretur, comparati S quae leguntur I, 2s, s osoι ἔναρχία τῆ 'Eλλάδι στοατευεσθαι Unee Mi M
142쪽
βαοβαρων ουκ αππη θωσαν, ubi ipse VuIcanius interpretationem adscripsit hancce: qui ersus Grcteticini pro heri horis militori Berili non Fuissent. Sed Si omnia exempla supra citata perlustraveris, . mecum, Spero, utrumque locum ad reliquorum normam diriges atque myraberis, cur Vulcanio prioris Ioci sensum recte intelligenti in post ei tori placuerit novam quandam verbi significationem indueere, quae Arriano ignota fuisse videtur. Alterum exemplum, quod dubium relinquat verbi απα --t significatum, legitur V, 2, 2 ου 'αν ακεδονασ τό προσω απαξιωσαι συs tetroνων οἷ ετε κατα λον γων φιονυσου εργων . Sed et ibi, missis variis variorum interpretum conatibus, hunc eSSe verborum sensum P istimor neque militer pulcibot Aleaecinder dedignoturοs eae ctemtilatione Detecim Tervm αDionysο geslctrum NODOS et Scimere labor Cp. II. roνJ Sie recte cod. F. Edd. ante Gron ovium Cum reli. Codd. δι αυτωρ, ex nota illarum literarum confusione. Vide
ad I, II, 8 et III, 2o, I 2. Conferri iubet Gro novius III, 6, s
143쪽
natu dictum est. Vid. Herm. ad Soph. Aiac. v. IIos. Erueg. ad Xen. Anab. I, 3, I. Unde hic eSt loci senSus: qui Memnonia inducere in ranimo habebαni. Zoν ταφον - ανορυξαντασJ suspicetur quis scribendum esse Toυσ τον T. ἀνορ. PraeceSSerunt enim tria participia articulo omnia instructa. De simili articuli omiSSione vid. ann. si I, 22, s. d. καὶ εἰ ἀχι τυ αλλυJ Sic recte ed. Vulc. et Naphel. εἰ δη τωι isto, edd. Blanc. Gron. Schmied. εἰ ἀχi mo cera 3 ed. Basil. C. XVIII. 2. ' ντίμαχον Edd. ante Gronou. cum duobus codd. Florr. DU- ιαλον. Duo codd. -κυ ιαλον. verum praebuit Cod. F. - Γaulo Supra in ed. Bas. erat ἐκμαγνησίαc. vid. ad L 2, 8- Z. τε ἔσκαθεστε ναd Edd. Venet. et Basil. d. τί sic). Edd. Vulc. et Blanc. sine Codicum auctoritate. Ouorum unus habebat δε τ-ε, tres alii cum cod. F. δε τε, cui Iectioni nemo non favebit. De confusione particularum et γὲ multi dixerunt multa. Nomina eorum adscripsisse satis Prumi. Vid. Ioceli. ad xen. EPh P. 2ol. Herm. ad Sοph. Oed. Reg. v. 562. ad Oed. Col. v. dIS. FritZSCh.Qu. Lucc. P. I 22, I 66, Iss, 2I2. Math. ad Eurip. Orest. v Is2. ἐκαστοι; ἀπο συνευ Ita omnes edd. ante Schmiederum et omnes Codd. Praeter cod. F., in quo eSt εκι στοισιν, quam formam in teX- tum recipere non dubitassem, si plura eius exempla apud Arrianum invenissem. Et iam niticis scriptoribus illam haud raro usurpari Post Dorv. ad Char. P. Zda docuerunt intpp. ad Greg. Corinth. p.
144쪽
3 5 sqq. Ast ad Platu Lem. t. II, P. II. Schneid'. ad Plat. Civit. III, 38s, B. p. 222. De Pausania vide quae dixit Slebei. ad Paus. t I, Piraef. P. XXI, et ad X, 25, 2.
d. i 'oμειναri Codd. Plerique cum Cod. F. Edd. ante Schmiod. ἔπι ισναc, quod et ipsum bene habet. Cf. II, 3, 3 καὶ ἐπιμεῖναι καθ=ηαεitore. At altera forma apud Arrianum Ionge frequentior est.
Vide modo IV, G, T. III, 25, 6. V, 18, T. V, 28, 5. I, 5, I s.
VI, 22, 5. Hist. Ind. XIX, 2. XXI, 3. Eadem verba confusa ostendimus apud Paus. I, I, 2. Et praepoSitiones et quam crebro in codd. et edd. confusae sint dici vix poteSt. vid. merragd. ad Himer. Or. XIV, p. 6 o. Passov. ad Palilien Eroti. XVII, a. XVIII, I. Soph. Aia c. v. 2yd. HiiZsch. Qu. Lucc. P. IS . nos naeir in De hac locutione vid. meriagd.. ad Itimer.
145쪽
ἐνταυθα δεJ Sic scripsimus ex auctoritate trium codd. Florr., quorum lectionem memoravit Gron. ad III, 5, 2, et edd. Ea sit. atque Vulc. Particulam adversativam minus recte neglexit Blan- cardus. Neque habuisse eam videntur qui reliqui sunt duo codices Gronovit. Ceterum vide ann. ad III, 5, 2. . κ σται δε αυτ J 3Sunt ipsa verba Herodoti VI. η δε Λα Di ἔστὶ νησoc 3 ιικρχὶ επὶ τj noλι τj AIDDiσίων κειμενη. At Strabo I. XIV (p. IS , ed. ster.) πρoκειται δε ii ritetsc πλησίον. PauSanias in Atticis (I, 35, s) εστὶ δε Miariσαι; που τησ πολεω Ixi i ii Goc. e GrONOD. In ed. BRSil. minus apte expressum est αυτη. Vide I, Is, s ησαν δε ουτoι. IV, 2I, 2 καλεῖται σε αυτii, ubi Vulcanius primus dedit tauri, Supra Pro reordeo; noli Scriptum 'eoreeomef. quae diximus ad II, p, I. Io. ελπίζωνJ Omnes edd. ante Schmiederum et quatinor codd.
Gron. CompoSitum habent επελπι M. Solus Cod. F. praebuit ελπί- cor, quod, cum alterum nuspiam apud Arrianum invenerim, haud Cunctanter recepi. Nihilominus tamen etiam verbum hπελπίζειν h.
l. ferri PοSsit. Vide quae circumspecte disseruit de huius verbi usu ac Significatione IIemsterhiasius ad Luc. t. II, p. dI8 Sq. Cf. alcu. ad Amm. P. 66. Itpp. ad Thom. Mag. p. 2s8. Goetu ad Thucyd. VIII, I. Sieb. ad Pausan. IV, 26, 3. Aut enim dicium
eSSe posSit pro simplici ελπίζειν, aut in hunc modum verba Convertantur et cum ciliis de Cousis superiores nουαli proelio Graecos fore Syem jaciens, fum ctugurio mctae e PersΗαSus.
146쪽
II. παὶ γαρ ἀ)iJ Ita cod. F. Edd. vett. Cum reli. codd. Grono-vii -ι δή. Sed particula causalis ut necessaria hoc loco iam Schmiedero in suum locum est reStituta. Eandem verborum coniunctionem vide VI, 2d, d γαρ καὶ πυρoν ic Toυσ χωρουσ
ἐζ τα ολαJ IIanc scripturam probavit iam Gronovius. cum in eam Conspirarent cod. F. Cod. Aug. Nutc. et tres alii codd. FIorr. In uno codice vidit Gr. 8c τα πολλά. Edd. ante Gron ovium etiam perversius hc τα ἀλλα. Cf. ad V, 6, Io. - Mox ed. Basil. oσ θαλασσοκρατεῖν. 2. Ty ου κατει τὴ εἰκ ζ ἐζηγήσει In edc vett. et quattuor codd.Gron. legebatur et i - Hβλησει, quοd, Si non melius, tamen altero non deterius est. Id vero apparet, alterutrum pro glossa habendum esse. Et cum verbum heriγεῖσθαι, et Substantiva hei γησ/c et y itynii lic Constanti sere uSu frequententur de rerum divinarum interpretatione (vid. Rulin . ad Tim. p. Ios sqq. Sieb. ad Paus. II, 25, 63, nolui mutare, quod Schmiederus Cod. F. obsecuius receperat. Utrumque Substantivum apud Arrianum non nisi hoc Ioco reperi. Verbo συμβαλε, usus QSt I, 2θ, 2 κειὶ τών έτετον ταυτ' συνέβαλλεν. II, 3, s του δὲ ξυυβαλοντα τύ timuειον - τουτον ἔκεινον γνωναι υψα οντ να ό θεόσ hetor; εφραζεν -. De u Suverbi leni εῖσθαι plura diximus ad III, I, II. II. πρόσ etiσκilia uoi J Ed. Basil. Deoiiσκ iijμενον. Infra I. Id eadem minuS apte neό του ναυτικου. Id. τὴν ἐπαγγελαινJ Inviti prope hanc scripturam intactam reliquimus, quamvis omnes Codd. Gron. Pt Cod. Aug. Vulc. eam tu P-Rntu Cum edit. Venet. et Lasit. Neminemi enim novi veterum Scriptorum, qui istud subStantivum uSurpaverit de nuntio allato.
147쪽
γὴc κρατήσειν. Alteri favent simillima taIia. I, Is, d παρ α γῆν. III, d, 3 γῆ:. II, I, 2 ἐκ εαλαττric. II, I, 6 απυ ο αλαTTV VII, Io, a vi ni et ic γῆc καὶ θαλασσησ. Vide, Si plura Cupig, Siebel. ad Paus. I, 2 , s. Heind. ad Plat. Gorg. P. 265, ad Phaedon. P. 2as. Erueg. ad Xen. Anab. VII, I, 3o et V, 3, 2. Comparari possunt quoque similes dicendi formulae, ubi pariter
Rrticulum modo omissum modo additum videmus, ut Jue di Eois et dim Tmν θυρων, de quo vide Passov. ad Parthen. p. sa, dacobs. ad
Aeli. Tat. P. 565. Erueg. ad Xen. Anab. II, 5, XI. Sic dicitur tabια etii xen. Anab. II, I, 2. IV, I, 5 etc., Sed VJισ
148쪽
sustulit VulcaniuS. 2. ἐπαγγ λύεινJ Ita omnes codd. Gronovii. απαγγΠλειν edd.ante Schmied. Sed ut Supra απαγγελία rectius videbatur, quam ἐπαγγελία, ita hoc loco απαγγέλλειν sine dubio alteri formae ἐπαγ γέλλειν posthabendum est. Aliud enim est απαγγέλλειν, aliud ἐπαγγέλλειν. Cf. II, d, Is πεωεσθαι οσα ἐπαγγέλλoreo. IV, I, T ι hc ενα ξυλλογον ἐTraiγγσκει 'Aλσαν ροσ ξυνελθεῖν. Nimirum επαγγέλλειν omnino egi cenunitiare, imperαre. Contra απαγγέλλειν simpliciter tantum egi nuntiare , ut I, 5, IT. II, T, 8. II, 16, Io.
II, 25, 3. III, 2, d. IV, 2 , I6. VII, II, 5.
ann. ad III, O, I, et Jacobs. ad Achiil. Tat. p. dis. Futuri et Praefientis participia confusa habes apud Non. Hist. Gr II, 5, Io. Diodor. Sic. XVI, et . Cf. Jacobs. ad Achillia Tat. P. Gas Cur autem Vulcanio in mentem venerit εωθεν scribere Pro vulgato ἔσωθεν, ne Coniectura quidem assequi licet. I. δι υλιγουJ Ed. Basil. διολιγου. vid. ad I, I 2, 3. Mox Pro reoνον ου edd. Praeter Lorheck. et Schmied. Meoi μου. Sed ipse Schmiederiis, qui hoc Ioco voces disiunctas dedit, I, 2I, I 2 admisit Acouoνου. De tota huius enunciati consorinatione cL Diod. Sicu
149쪽
rianum ScripSisSe απεκσεισαν, (CL ann. ad I, 2 , 5. III, 2o, 3. III, 3o, Io, nisi forte praestat plusquamperfectum accipere locoaoristi positum. Cf. I, 2 , T ανέξευξεν ἐζ Περγην κακεῖυεν ἐσ ρυγίαν coelaligo. Vide praeterea ann. ad IV, 2 , Io. s. ἐν τ=ῆ θαλασσ/iJ In edd. vulgaribus post ultimam vocem comma positum erat, quod Sustulimus, ut aptior fieret verborum nexus. Vide quae de similibus constructionibus diximus ad III, 2, S. ἐζ νησῖδα τιναJ Vulgo ἐζ νησίδα τινα. At vide Spolin. de exit . Odyss. parte P. I 6s Sqq. SpitZiieri prosod. p. 38, d, not., et deverS. GraecC. heroic. P. .s, not. Schaef. ad Pluc viri. t. V, P. 265. Quae nuperrime Bernh. ad Dionys. Perleg. p. 6as de accentu huius nominis dixit, me non satis intellexisse libere confiteor. CLPaSSov. ad Iambl. fragmin. P. 28.
150쪽
. inpιακασ φέρε/VJ Edd. ante Grοn. Et quattuor codd. Florr. καὶ βακα; φερειν, Vitio a Perto. SoluS COd. F. verum Servavit. quod eum Schmiedero dedimuS; quamquam ante inuακα; a mala mauu insertum habet καί, ortum, ut recte coniecit Gronovius, ex diversa lectione. Sed digna eSt Gronovit annοtatio, quae memoriae tradatur. FPraeterea, inquit, PaSSim in MsS rephritur forma literadiatis quae interdum Pro β, modο pro pι, nunc pro G accipienda
est, unde non paucae in antiquorum libris maculae et aberrationes.
β saepissime in codicibus ConfusiS vide Bast. Comm. Palaeogr. p. q8, do X et I Schaes. Meli. criti. P. sa. ad Gregor. Cor. P. d28. Last. l. l. P. Ida.των τρtriolouJ Ita omneS edd. Unde non ausus sum sollicitare. nationes dedi ad II, Is, T. Eodem modo notatum est Substantivum Supra j. 6. o. των ἐκβολῶ ν J Edd. ante Schini ederum omnes et quattuor codd. Gronovii τ ῶν εἰσβολων. Schmi ederiis e cod. F. recte ἐκβο-- λων. Cf. I, 3, 2 εστε ἐπὶ τὰ ἐκβολάσ. I, II, 5 του Στου χοροσ