장음표시 사용
151쪽
2 s. De confusione vocum et trasiti vide Loceli. ad xen. Eph. p. 2as. PraepoSS. εἰσ et On in codd. saepe commutari docuit Bast. ad Greg. Cor. p. 2da Sqq. et comm. Palaeogr. P.
F. cum tribus aliis codd. Florr. et cod. Aug. Vulc. Edd. ante Schmiederum et unus cod. Gron. ε γειν T. α. αUTOυσ , OmisSis tribus ultimis vocibus. Utraque lectio Cum habeat quo sese tueatur, dubium eSSe possit, utra Sit praeferenda. Verba Toυσ αποτόσν νεα)ν a gloSSatoris manu Profecta ESSe possunt, qui, Cum haud Satis apertum esset, quinam essent illi αυτουσ, margini adscripsit Toυσ α'o Tῶν νεων, Scilicet, qui in rictioibus eroni Perscte. At nititur
illa dicendi formula tam multis non solum Arriani, Sed etiam aliorum scriptorum similibus locutionibus, ut satis Graeca et Arriano haud indigna habenda sit. Cf. I, IJ, 2 οἷ reno Toόν σκοπ-ν σπουδyἐλαυνοντεσ απ)ηγγελλον. III, 5, Io καὶ μηδένα τῶν απο βουλῆc Drὶ τωδε ἐκπέμπειν. II, II, I αἷ απο του δεξιου κῶρωσ Tα εισ. VI, 2o,
152쪽
o c. Nam quomodo aliter dici POSSit, ex ipso Arriano cognoscitur, ut qui scripserit II, 2θ, I2 οἷ δε εν ταῖσ ναυσὶν Πυ χαλεπῶcαπενηξαντο. Vide tamen Herm. ad Vig. P. 8ss et ad Soph. Electi . v. IZ5. Idem fere attractionis genus conspicitur in formula oὶ ἐκ
III, 3o, I 2 αναπλ)ηρωσαβ το ιμμι κον ἐκ Tosu αUTOθεν ιππων. Vul- , garem scripturam Si omnes codiceS tuerentur, non adeo improbarem. Licut enim talustic paulo obscurius dictum sit de Persis, tamen haud raro sic loquuntur ut Graeci, ita Romani scriptores.
CL A D. II, d, I, 8. ad VI, I, 3. CaeSar. b. Gall. III, 2s. Li XXI, 2 .
osque cod. F. In edd. vett. legebatur hπὶ ποjυ, quod ex parte tuetur unus codd. Florr. Praebens ἐπὶ τὴ πολυ. Fentrum cum omnino Condemnandum sit, videamus cur το πολυ nobis praelatacuerit. Primum quidem quod Gronovius contendit, ἐπὶ πολυ iam Propterea minus Probum eSSe, quod Arriano Sit in longum tenipua
153쪽
154쪽
Longiorem formam vide I, Io, Io. I, IS I . I, 22, S. II, 6, T. II, Id, d. II, IE, Io. II, 16, s, bis. II, 25, I. III, 2, t. III, 2, s. V, I 5, 8, bis. IV, IE, d. IV, 18, T. IV, 25, 3. V, 3, i. V, 26. Id. V, 28, d. VI, Id, Z. VI, 28, 5. VII, 8, s. VII, d, T. II, II, T. VII, Id, 5. VII, II, 6. VII, IS, 3. VII, 2o, S.
VII, Id, 8, et quae in primis huc pertinent III, 22, d oυκsυν ore, ἐθελsντι. Brevior forma, nisi forte hoc factum est, minus crebro ante oculos villii venit. Cf. II, Id, II. IV, 15, 6. VII, 3, 2. VII, 8, 2. VII, II, 8. VII, 2d, 6. Et, iam Atticos scriptores utraque forma lagos esse demonstravit vir doctissimus in diar. lit. Jenens. I 822, F Isis, p. 258 Sqq. Cf. ΓοpP. Thuc. t. I, p. 2II. Lobeck. ad Phryn. P. T. A St. ad Plat. Repbl. p. 5SI, C.
d. τεστασ dH Edd. ante Schmi erum ταυταζ, omissa particula adiurgativa, quam ex uno codd. Florr. restituere non dubitavimus,
155쪽
δε. Et huc pertinent quoque III, Is, 3. V, II, 2, 8. s. α το ε ει thori aure dubitari potest an recte socerint
verborum ordo reperiatur, tum eo loco, quem nunc tractamus, ii ad παρων relatum longe aptiorem reddit enunciati Sensum: hoec omniet Memnon icim pyctesens, cum inmerioris Asicte lolitisque Clasaia pretere clus ct Doriο declαrvius eεεel, multa orile procvrcti erctf. Dicit enim Arrianus Memnonem tomicim I alicarnassi suisge, cum Alexander hanc urbem aggrediebatur. Fuerat antea in pugna ad Granicum commissa (I, 15, 3). Num autem Post hanc pugnam Statim Sese contulerit Halicarnassum, an Ephesi paulum commoratus Sit. ex Arr. I, II, I 2 liquido affirmari lion potest, neque multum facit ad rem.
156쪽
III, 5, d et ων ξενων &ε αρχε c. III, II, 6 του; ξενου; εμβαλεῖν ἐκ λευσε. III, Is, Id τουc Sενoυβ ἀναλαβοντα. Cf. III, 23, 6. III, 2s, 6. IV, d , II etc. Utrumque vocabulum coni unctum vide II, 2, I. II, T, ID. II, II, I. II, II, I, 6. III, s, T. III, 12, 8. III, 18, I. III, I6, 2 etc. Et ne tertia dicendi ratio negligeretur, dixit I, 23, 5 τε LDρσαι καὶ οἷ praetoo figo ol. IV, 3, Id ,πεισ
σαυc. Et ibid. πε υσ όε μισθoφoρουσ ἐσ χιλίουc. Ex his apparet quomodo dixerit Arrianus. Tu igitur iudica et elige. ν τῖ πολει ἐν τελείφθ)iσανJ Sic edd. veit. Cum quattuor codd.Florr. Echmiederus e cod. F. primus dedit rii noλει ἐγκ., omissa praepositione. Quod vereor ut recte ita instituerit. Noli enim conferre VII, 2ss, Id τῆ τε καὶ τω πελαγει την ἐπωνυAtιαν εγκαTαλιπεῖν, eum alia ibi ratio sit verbi ἐγκατ αλιπεῖν. Ut autem bene dixit VII, 2 , ε ωσ - metroreραν την δόξαν παρὰ τοῖc επειχα ἐγκαταλειπoὶ, et I, Is, 6 ἐγκατελφεθησαν ἐν την στοματι του λιμένoc: sic etiam hoc Ioeo aegre caream Praepositione, Praegertim cum verbum ἐγκατα-
157쪽
λιπων absolute saepe Sic, fere dictum reperiatur, ut simplicius καταλιπεῖν. Cf. I, 23, T. II, IS, I. III, 2, 5. Neque infringitur sententia nostra iis quae leguntur I. IT, s oυτοι δὲ εν Σαρδεσι κατελείφθησαν. Adde V, Is, 3 ο δε πάντα ε(fη ἐν τουτ- ενεῖναι, ubi, si scripsisset simpliciter πάντα - Toυτ ρ ἐνεῖναι, quis esset qui miraretvty Sed ita scribere eum debuisse nemo contenderit, in ann. ad III, 8, Id.8. περιῆλυε - το πρoc Amri oν μέρoσJ In edd. veit. et quattuor codd. Gron. legebatur ic ro 'eoc M. VHoc. quo dese cod. F. Sic, ut vides, correxit Schmiederus. Recte. Hoc enim dicit Arrianus: ectin urbis partem, quαe Myndum vectαθαl, οhombit Bil. Praepositioic ex ultima praegreSSi substanti vi syllaba vidotur orta esse. Cf. ann. ad I, II, Id. IV, 5, II. - Mox ed. Bas. plane ut VI, T, Io, et τυγχάνει Pro τυγχάνoria Paulo infra eadem deo uti . s. καί τι ἐνεόωoτoJ Sic cod. F. cum ciae codd. , ut dicit Grono-
non satis intelligeretur quid dicere voluerit Arrianus, coniecit ob
158쪽
μ εν τι (SC. τῆ 'simc) - πεσον. At Ion ve aptior est coniectura Vulcanii sive Stephani, quam pro vulgata recepimus Schmiederum secuti. Inde enim hic progignitur loci sensus: cuius fumeri ruinci murum non nudat it. De Confugione literarum cis et o monuit East. Comm. Palaeogr. P. 812. II. βάυ se Ita cod. F. Vulgo eti=άτο -- το βάβο , minus concinne. Schmi ederiis, Grono ii annotatione: Fctequcibiliter
159쪽
nisi locus ipse, quem laudat (I, 25, 23 contra eum pugnaret, ex quo patet, Arrabaeum, Heromenem et Alexandrum non esse filios Amyntae, sed Aervi. Neoptolemo igitur nihil est cum Arrabaeo, nisi sorte eius filius fuerit. Ouod si ponis, alia est difficultas. Erat Amyntas quidam Arrabaei filius, sed inter milites et amicos Alexandri, nec vero simile est, fratres sibi bello obstare voluisse, nec Am3ntam Arrabaei filium Alexandro tam sidum fuisse visum, quam apparet ex I, I 2, 12. Ia, 2. Is, l. 28, s. Quare, accedente Diodoro XVII, 25, qui Neoptolemum occissis Macedonibus
apud Alexandrum adnumerat, verosimillimum mihi est, Arrianum errasse, dum Neoptolemum inter Persas ceci lisse narraret. Nisi forte legendum est καὶ ο Πτολεuoc o Dντιοχου, TOD MitUMToυα ,ei poc. Amyntas enim Antiochi filius ad Versas transierat. (cf. I, Ir, ID. I, 25, 5. II, II, 23. - Verum esse potest quod Schmiο-derus coniecit, momoλεit sc o Mντιοχου pro vulgato D Παβααυ, Praesertim cum non semel peccaverint librarii ii scribendis nominibus propriis (cf. ad III, 5, T. IV, , a et passim alibi . Sed
donec meliora e codicibus didicerimus, in vulgata acquiescemus Si quid mutandi , malim N. o D ιυντου τOD A dαβαιουSic enim loqui amat Arrianus. Vide an n. ad VI, 2 , T. γενobicri pJ Sic recte edd. praeter Boi hoc . et Schmied.C. XXI. εκ τῆσ Περδίκκου ταξεωσJ omnes edd. ante Sch iEderum et omnes codd. ἐκ χ ic υστεοον Π. ταξεω , quod ineptisSimum
vidvtur. Vid. I, 2o, S. I, 21, 5. Vere igitur iam Gronovaris non
160쪽
dubitavit quin illud υστερον temere Sit . repetitum ex superiore versu. Neque erat quod amplius textiam macularet. Plane geminum exemplum vide VII, 22, s, ubi vulgo male Scriptum erat et urniM ,αεγαλ)ην, quod PraeceSSerat' βασιλειαν τὴν μεγάDiν. ξυσκ ηνυυντεσ τε -ὶJ Particula Te, a Gronovio iam ex omnium codicum auctoritate restituta in edd. Vett. non comparebat. Nec si codices eam ignorarent, valde desideraretur, Ut videre ESt ex ann.