장음표시 사용
131쪽
III, d, s. III, 3o, I, 16. In enuncialis compositis in apodosi sequitur aut
εει. III, Id, I ooc Aαρεῖoc ἐπῆγεν - ἐνταυθα. Quibus addo II, 23, 6. III, Is, 8. IV, 26, 5. V, IS, Io. Neque aliter dixit Xenophon, ut Anab. III, d, 25 δέ - ἐνταυθα ἐπιγίγν6νται,
ubi vide Erueg. ann. II. ωc σε ἐν χερσὶν ὴ εγενετο, - ἔν τι θα stri ἐγκαίνουσιν I, 28, s. ωσ g κατεναθoν - ἐντ θα-- V, Is, 2. ωσ δε ε φανησαν - ἐνταυθα Uri - VI, s, d. Vid. itpp. ad Ilerodot. I, 6I. - III. δε απε oν - ἐντιμθα δέ III, s, Qquamquam hic int edd. veit. et cod. F. particula adversativa non comparebat; intacta mansit haec formula VI, 5, IS ἐπιιν δὲ κωνται - ἐντ υα δε. Neque est sane cur de Particulae Jε pleonastico usu addubitemus, modo perpendamus quam late ille usus Pateat, de quo vide Schaef. meleti. criti. p. 5s sqq. et Friixschii Quaesit. Lucc. p. d6 sqq. Cf. ann. ad I, 2θ, d.
s. IriuαρατοσJ Ita cod. F. Aistαρατoc edd. vett. cum tribus codd.Gronovit. At βαρωχoc unus Codd. Flori . De ι Qt ii ConmSS. PAS-Sim monuimus; Cf. East. post Greg. Cor. p. s23. Ac β Pro b Saepe in codicibus scriptum esse idem vir DotissimuS monuit l. C. P. To8. Vide ad Arr. I, Is, T. - Paulo infra ed. Bagil. To L UTOO POPV. Io. κῶ ἐπαγοντα ἀμα σιJ Duae priores voces in quattuor codicibus Cronovit et edd. veit. non comparebant. Vulcanius, Cum ne,ciret quomodo inopia codicum locus esset sanandus, ei mederi studuit ita, ut commate post co2 ei rων 'πεων νοSito verba
132쪽
ώσπερ εμβολον των ἷππέων tanquam appositionem referret ad Mιθριδατ)iν. Qua ratione vero id apte sierit possit, nemo sane intelligat. Unde non erat dubitandum quin e Codice F. ins-rerentur quae nunc vides, verba κῶ επαγοντα. Bene enim tum uult
133쪽
hic forte haesisse notat Freinghemius ad Curi. III, II, 2 . Neque contra nitimur, nisi quod cum veteres libri tantopere conspirent in vulgatum, id potius intelligendum sit de iis modo equitibus, qui post praelium in ipSa fuga interfecti sunt. Sed quodcunque hic
acciderit, possemus facile credere Scripsisse auctorem εἰσ δισχιλίουc, ut Iliorae illae dic fuerint absorptae ab praecedentibus Elc, . et Sic conveniret Arrianus cum Diodoro: Sed non placet suspecta habere, quae sana Sunt; et hic loquitur auctor tantum de Persis occisis, praeter quos alii ex mercenariis multi ceciderunt, quos et infra recensuit Arrianus, etsi interciderint, vel praetermisit. Gyοnου. Numeri militum sive in acie expositorum, Sive caesorum SAEPE
ambigui sunt. Vid. ann. ad III, IS, IS. III, IS, B.
d. ἐν μεσω - κατακοπτειJ In edd. ante Gronovium verba ἔν μέσφ, commate PοSte ea POSito, relata erant ad προσπεσεῖν. Unde factum videtur, ut Vulcanius ea in versione omnino neglexerit. Gronovius loci sensum recte reddidit ita: φατυο len Oris vαlio omnea in medio fruticiat. 6τι δι)η διέλαθέ τισJ Sensus verborum hic est: radeo tis nemo es geret, eaec lis iis qui inter cαdcti erct delitescerent. Cf. VI, 2a, sorι olύπω τι; - διεσώ)Ori, OD, ειγι Σεμίραμισ διέφυγε, ubi vide ann. s. 'φατησ τε καὶὶ ΠετίνησJ Edd. ante Schmiederum II τηνii . At vide ann. ad I, I 2, II. Ceterum mire dissentit Diodorus in nominibus ducum ab Alexandri militibus trucidatorum, Scribens
134쪽
σαρνακric o Tec Aαρειου γυναικοσ-ἔτι Mιθροβουζανnic Lπαππαδοκων ήγουμενoσ (ubi plurimi codd. Amoeoβαρζαν ic). Sed qui Diodoro memoratur largi ric, hic locum habere non potest. Periit enim ille in pugna ad Issum commissa, ut colligere est ex Arr. II, II, Io. Curt. III, II, 1s, et e Diodoro ipso XVII, 3d, ubi pro vulgato Murtetiric scribendum esse Metitaris iam monuit messelingius. καὶ υρβουπαλησJ Grono vio scribendum censenti Mρτοιβαοησeditorum recentioraim nemo obsecutus est. Et quis est qui in tanta nominum Propriorum perverSitate, ubi omnes codices conspirant, quidquain temere mutare aggrediatury . Tli 'ρ ory ποοσβολὴJ Sic cod. F. In reli. codd et edd.veit. male omiSSa est Praepositio. Cf. I, IS, Z ε κακοπαθoυν ἐν τῆ ne torni ne o oλῆ. II, 2, II AαὶαMnlσ - ἐν τῆ πρώτη 'eoσ ιιι ει
135쪽
136쪽
II. αναθ ripεα εἷναtJ Ita omnes editiones ante Lorhechium, qui primus scripsit terreonisιατα εἷνm. Secutus eum est Schmiederus, ne monito quidem lectore, Cur vulgatam Scripturam mutarit. Quamquam, Si omnes editiones pluralem Praeberent, non esset quod obiiceretur. Cf. Pausan. I, I 2, 3-επίγρα ιμα εργGUυπομνηματα εἷναι. Arr. II, 3, Io, As/αξαν - αναθεῖναι χαρι--σrrietα Tm Zire. vid. ann. ad I, et, I et Beriali. Wis3. Synt. p. 6d, not. s. At tu . confer Arr. V, 2o, 8 χρήματά τε κουιξοντα καὶ ελε φανTασ TεσσΠρακυνὶα, δωρον Nλεξάνdeop. ἐν πολειJ Articulum Servarunt edd. veit. et unuS vel duo codd. Gronovit. Unde eum reiicere noluimus. Gronovit verumbae, Pollea in illis et Uηνα ἐν τJ πολει plerique codicus vetusti omittunt posterius et ii, Si quid hoc ad rem pertinet. III, I 6, II ἀρὶ
μεν ἐσ noDν: g ambigua sunt et incertae fidei. Nam quot et quales codiceS articulum ignorent, ex istis certo colligi non potest. Nec sane, etiamsi de acropoli sermo sit, inde articulus omittatur necesSe QSt. Cf. xen. Anab. VII, I, 2 υπαρχοντων δὲ 'oλλων χρii μάτων ἐν τs nolet, ubi vide Eruegeri annotationem. MI IO TI A DAPBA Praepositionem ὰno in rebus dedicatis solennem esse monuit Vale enarius ad IIerod. v, 5s et post
eum Siebel. ad Paris. I, Id, d. Cf. Paus. I, 28, 2 ἀγαλμα 'Aorii Ec
137쪽
XVII, 5a, apud Arr. III, s , I et VII, 3, 3. Vide Schaeti ad Plutarch. t. IV, p. 2a6; v v. li. ad Thucyd. IV, I Id. VII, 3I.
id. ann. ad V, 5, 3. B. Mιθρίνnic J Edd. veit. Mιθρrirnie. Ex vet. cod. Stephani ad marginem editionis Vulcanianae enotatum est Midρόνησ. Genuinam nominis sormam suppeditarunt codices Gronovii. CL Diod. Sic. XVII, 2I, ubi pro vulgato Mιθρίνου in all. codd. legebatur amoeανου; et Mιθρινουσ. Vide Praeterea ann. ad I, I 2, II. d. σταδιουσ oσον εικοσινJ Edd. ante Gronovium omnes et post eum ed. Naphel. et Lorhech. omiserunt setor, quod quamquam quattuor codd. Gronovit ignorant, tamen recepi ex auctoritate codicis F.
138쪽
ἐλευθερουβ ειναι αφ)ῆκενJ Sic placuit Arriano scribere I, Is, shφῆκε καὶ ἐλευθέρουσ εἷναι ἔδωκεν. Omisso verbo substantivo dixit
5. ἀνῆλθε, καὶ αυτοσJ Edd. veit. particula rei carent. E Gro-- novit verbis: FDein necessario Scribendum D δε καὶ αυτο , ubi vulgo omittitur κm , i colligo, codicem, quem vocat, Optimum ita plene exhibuisse hunc locum. Quomodo enim, si mera tantum illa accessio niteretur coniectura, tam distincte loqui potuisset Grο-
novius' Ceterum non dubito quin particula ista ab Arriani manu sit profecta. Cf. II, Id, 3. III, 2s, II. IV, 2 l, I. II,
6, I et mulios alios locos, ubi ex uno vel altero codice particula κέαί quae vulgo deerat, restituta eSt. Ad nostrum locum cs. V, 2o, si iκον δε και et quae ibi adscripsimus Similia exempla.6. κεὰ βροντῶ σίκλ)ηραιJ Similem narrationis colorem vide apud Nerodot. VIII, I 2 εγένετο δε χυ ωο απλετον - καὶ βρο-αὶ σκληριαί. Cf. Plutarch. vii. Timol. c. XXVIII festuca v οβεραὶ καὶ πυρωδε σ
et Ael. vv. histi. IX, Id c νεμρι σκλnie OL CL Arr. II, 6, 3 λε Πώυν ἐπιγίγνεται σκληροσ. . I fλεξάνδο ,3 δὲ ἔδοξενJ Edd. Vule. et Blanc. Lm ἐντευθεν λεξε , de 3 εδοξεν. , Veneta et Basileensis editiones cum codice I Prusino et uno Florentino Mia εντευθεν λεξι ν otis δοξεν, idemque notavii ex Augustano Vulcanius. Duo reliqui Mλεξιαν ρυ διέδοξεν omissis duabus prioribus voculis. Unde et quo ista omni alnisi ut appareat Arriani manum esse Dλεξιινόρυ δε ε Joξεν, quae Plane exstat in Optimo et alio Florentino, ad quam alii alludunt. icrοκου. Voces καὶ ἐντευθεν proiectae videntur a librario, qui,
139쪽
cum in manuscripto Suo reperiret ut nexus cum praegresSo enunciato reStitueretur, hac ratione orationem
plenam reddere voluit. Verbum διαδοκειν Graecis inauditum olim etiam legebatur apud Ilerodot. V, 12d, pro quo nunc recte editur διε In contrarium peccavit editor Basileensis I, 2I, Io δ' ἐφυλαξε
scribens pro διεφυλαξε et VII, 22, 5 de νεγκε admittens pro
ut III, II, 16 et III, 2s, IB. Schmie . Quibus Iocis adde III, 26, 6. Et exstant sane haud pauci loci, ubi Arrianus genitivum in re alteri in ob praetulisse videtur. Cf. II, II, s περδι/ ιι α. III, 6, II 'Aρί Γιμα. III, 5, Mρρυβα. V, Is, 6 Boυκεφ άλα. Sed certum quidquam de talibus formis statui posse vix puto. Vide quae de
140쪽
s. αγoντασJ Ita codd. Gronovit omnes et ed. Basil. ed. utc. et Blancard. At cf. II, II, 2 AIγυ-Oν καὶ πυπρoM Moμένασ, ubi rursus edd. pliares habent Oolaetarii'. vid. ann. ad h. l. Dυτοι σε ExspectabaS Potius oυτοι γαρ. x Sed ubi quid in reddenda ratione Sic assertur, ut id partem aliquam rei, de qua sermo est, conStituat, plane ut in quavis narratione, ubi novum praecedentibus praedicatum accedit, cg et stulem locum habent,
quippe ob id ipsum, quod nοVum quid accedit, oppositionem quandam fieri indicantes. Ilerm. ad Vig. P. 8a5. Cf. Goeli. ad Thuc.
edd. vett. cum reli. Codd. Gronovit. Quam Scripturam non tam
propterea alteri poSihabui, quod falSam eam cenSeam, quam quod eius nullum, alteriuS multa in promtu habeo exempla. Vide I, 25,
τα περι Tij; δικq; αρα ἐπύθεσθε et quae ad h. l. dixit Heliadorsius p. s. Nihil huc facit quod Gronovius, ut vulgat e Scripturae patrocinium Susciperet, attulit exemplum II, 6, 5 φραξει αυτore et celenirγελAιένα υμερ Aαρεωυ τε καὶ τij; στρατείασ. Quomodo enim in tali verborum coniunctione Arrianus aliter Scribere potuit li CL I,
IJ, 8. IV, 5, I. IV, 8, 3. VI, I, 5 etc.
data, tollo ex Diod. Sic. XVII, 11θ, ubi in vulgato A βα-eoc