장음표시 사용
121쪽
122쪽
ἐμπρησθεῖσαν. Gronoue. Vulgatam non auSi sumus sollicitare, cum tres codices et edd. veit. eam firment. Neque debebat Schmie-dorus coniecturam Gronovit recipere. Nam, Si coniectura opus videatur, scribendum est orι - περ ωoι οἰκ αν μίαν - CLV, Id,3 οτι - or noι oυκ αν ἐJoκoυν ἐθελ)ησαι ουδε ἐmβiii iei
De Mi Jέ et pisii pro objc et ob recentioribus scriptoribus usurpato vid. ad V, 8, 1. των υπο οἷ εταγμένωνJ Sic tres Cοdd. Gronovit, inter quos
vetant haec simillima, I, II, 8 αμα o . V, 2I, d i 'o o . V, 2o, II nαρα οἰ, quod recurrit VII, II, 3. VII, 2d, S. cmooti VII, I, 8.
cereo iiii roυ VII, 2θ, Io. De accentu Pronominis tertiae Personae, qui in editionibus vulgatis semper omissu S est, vide quae Paulo accuratius disseruimus ad I, IS, a. Tt reri; εμεκαJ Ed. Dasit. ουνεκα. Integra atque inlacia haec forma mansit IV, . I S, d βεβιresinit sc ουνεκα. Longe frequentior ia-men PSt forma Euhκce, quam vide v. c. I, II, G. I, 2 3, 12. II,
22, d. IV, ID, 2. V, G, Io. V, Is, 2. VI, 2a, d. VII, s, I. VII, 22, T. V II, 23, f; et hi νεκα, de qua vide ann. ad III, 2, 3.
124쪽
ωc-, Vulcanius et alii tu possumus. Facius quom proaei- me. At nulla eos dissicultas premebat quin possent illic pernoctare, prout vellent: et quando Graeci hunc sensum exprimere vo-Iunt, utuntur omDc εχoster, ut hic ipse c. 28 (imo I, 22, Io) στρα
sed omnino corrigendus. Sic IV, 22, d cc εἷλεν ἐξ Evodoti Or )ε- pαro, Primο in elu til soluit repressit. Sane repressit et fugavit Statim primo. impetu, non ut potuit, sed ut voluit intra urbem. Et sic frequenter Arrianus. e Grono D. Num illud discrimen quod fia-iuit Gro novius inter formulas Ooc εχομεν et Onis; voμεν, vertam Sit necne, in aperto Ponent ann. ad IV, 2d, 5. centσθῆναd Ed. Lagil. αυλησθῆναι. CL Hist. Ind. XXIII, detreoc ry γὴ vυλισori. Aoristum medii habet Plutarchus vit. Timol. c. XII κατηυλίσατο. Contra vide Xen. Anab. IV, I, II ἐν τmσκωμα/c etiυλισθησαν. VII, d, II εδοξε δ' αυτω αυτου αυλισθ/jναι. II, 5, I5 κατ)ηυλίσθ=ησαν ἐν τω πεδαρ. EDavit igitur Poppo in iis quae dixit de usu verbi creλίζεσθαι in diss. de Graec. vbb. medd. etc. inforta Seebodii diar. paed. et Philol. 182s, P. 233.
125쪽
126쪽
igitur: dubitari potest, an verum sit quod contendit Gronovius, OeoMetrici eSSe nomeni Persicum , 'Oceorrce; nomen Macedonicum, Omnibus cexte locis, ubi hoc nomen commemoratur, scriptura ami- igua eSt. Cf. xv. Il. apud Dionys. Perleg. . v. sIs. Sehaef. ap P. ad Demosth. t. I, p. Is2. xen. Anab. II,' d, 8, II, d, s etc. η π'ί OG Sic recte omnes edd. Stephanus sive Vulcanius in I argine notat ire vetere codice legi A,Moυ, quod ferri nequit. id, I, 6, 2o, ubi idem annotavit Vulcanius et ed. Bas. nomen ita scriptum praebet. Similem huius nominis consuSionem vide afum
muto. Sed Scribendum fuerat ri Icρ ερoq. φαλαγξ (i, e. totum P eZetae si 'gmen , cata Craterus praeerat) τα απὴ TVimi; η τε τε ξ σM λεάγρου κmι ὴ φύιππ'υ. Ea enim Tiriισ, cui Speciatim praeerat V uterus, iam SecL 3 cum reliquis nominata est. Plura quam Sex gmina Pegetaeron. non fuere, ut Patet II, 8, 5, 6. III, II,
127쪽
rit. Schiniec. Negari non potest, Arrianum, si voluisset, Sic scri-here potuisse ut Schini ederus vult. Sed omnia apud eum sunt Ealvissima. Saepe enim φαλαγξ et Treiic invicem de eadem reusurpantur Arriano, ut in locis a Schmiedero citatis I, II, 3 et
III, II, 18, quibus adde V, 2θ, d. V, 2I, 8.
129쪽
ticulo. Quod aeque recte habet. Cf. xen. Anab. II, I, 5 καὶ γὰρ αυὶδ Mένων ἐβουλετο, ubi Lornemannus articulum omisit vulgo additum, Eru egerus uncis oum includi iussit. Vide inprimis ann. ad I, 22, T. Constructionis rationem explicuimus ad II, 1 , 2. d. ῖσoι γε μηJ Ed. Basil. υσοι γε μην. Cf. ad V, d, s. Asια οἰ ἀγωνJ Ed. Lasi I. Actia ol. Edd. Vulc. LIanc. Gron. Raphel hcce OL Et sorte tantum sactum est, ut Echmiederus hοc
130쪽
Ioco admiserit o , cum Semper dederit resuta oἷ, ut II, 8, Id. III, 23, d. V, I 6, I et centenis aliis Iocis, Naphelium secutus qui ad VI, s, 6 sic scribendum esse monuerat. Quid autem erat quod
in his grammaticorum veterum praecepta tam aperte negligerent Nonne, cum Semper scriptum viderent α υια σοί et similia ulla, consentaneum erat scribere Aμα οἷ, παρα οἷ, υπο οἷ et quae ejusdem sunt generis ' Sic recte hodie legitur apud Plat. Republ. p. 6IT,E. πλὴν ου. Cf. Herm. de em. Gr. gr. rat. P. d. - Ceterum pertinet huius pronominis dativus ad delicias Arriani, ut videre est ex ann. ad I, IS, Io et III, 6, II
5. το παν στιφioσJ Sic recte hoc loco notarunt substantivum recentiores editores; vulgo editur etri foc, ut IV, 2, II, ubi vide ann.αλλm y αλλmc των τάξεo,PJ Ed. Basil. αλλιτι ἐπ αλλαισ τάξεω omisso articulo, qui bene abesse non potest. Cf. ad VI, d, 3. 8. diiJ Ed. Basil. δέ. Hac permutatione bibit frequentius. Cf. III, 28, 5 ubi pro vulghto τοτε δέ scribendum estrorε dri. Adde I, 2 , Io et IV, I, 6. Sic apud Plutarch. vit. Pyrrh. e. V pro genuino ἐνταυθα xi alii habebant ἐνταυθα δέ. DP ἐν, ειδε et ἔνθα ri confvss. vide Loceli. ad xen. Ephes. p. 22θO α dg et o saepe a librariis et editoribus permutari monuit Dorv. ad Char. p. ago. Ut autem paulo certior fias de usu at in oratione particularum ἐνταυθα s. ἔνθα δέ et ἔνθα δxi, tum ab initio enunciati, tum in apodosi positarum, in universum hoc tenendum est. In fronte enunciati nunquam, quod sciam, Arrianus posuit