장음표시 사용
111쪽
vid. ann. ad IV, 3, Is et V, Id, 8, Idem monuit de xenophonte
Eruegeius ad xen. Anab. I, 8, Is. Nec aliter fecisse Latinos observarunt Goereng. ad Cic. Finia. I, I, 2 et frater meus ad Cie. Drui. P. 55. - Pro est' edd. Venet. et Basil. cum pluribus codicibus ' ρρον. In ed. Vulc. et Blanc. et aliis codd. Gronovit comparet forma Lυρον. Quod dedimus, praebuit cod. F. Cum Cod.
Alteram formam recepimus e cod. F. et pluribus aliis codicibuS. Quaenam forma vero praeitet, vix potest ad liquidum perduci.
112쪽
δ, αβαλλεινJ Scum ederiis cod. F. auctoritatem secutus dedit διαβιανε ν. Sed editionum veterum et codicum plurimorum scripturam nolui reiicere sine satis idonea causa. Vulgatam defendit quoquo Suidas s. v. διαβαλλυμ' α-oν τε κυβερνωντα τ)ην στρατ=ηγι αναυν διαβάλλειν επιγειρουντι Dλεξάνδρω τον ποτα3 ιυν, ubi verba π Mooυντι - reor sv male sunt addita, Cum pertineant ad Arr. III. 2s, 6. Praeberea cf. Arr. I, II, d ευπετωσ τη- στρατω διαβα-
II, Id, I. III, I, 5. IV, d, 2. IV, in II. V, II, 6. V, 2b, Id
et e tenis aliis locis. II. πρωτον - ἐκ βηναιJ Paulo plenius Diod. Sie. XVII, IS,
113쪽
mae vulgarem posthabuerit dubitari non potest, si omnia exempla Perlustres. Forma et E sc usus est sexies, I, IT, . II, 16, 5. II, 2 , II. VI, s, 6. VII, II, 2 bis; να c autem bis i ii tum mihi repertum est, I, II, 5 et IV, I, . Sed iam ex his vides, non satis
constitisse sibi Arrianum in usu uirius pie sormae. Vandem incon stantiam obsei vavimus in Plutarcho, qui, quamvis dixerit et ora resuvit. Timol. c. XII. O vit. Alex. C. III. tamen non veritus est dicere et suc ναουσ viti Timol. c. XXIX. του ναου vit. Donao Sth. C. XXIX. 3ον ναsi ' vit. Alex. e. XIV. Sic etiam apud Diodorum utriusque formae certa vestigia reperiuntur. Dixit enim Toν νεωρ.
Fola i/cesila XVI, IS. του ναου XVI, 8Z, bis. o rc se XVII, Id. XVII, 5 3. Apud Pausaniam solum semper vidi vulgarem formam
navium. Nec vero sintile est, Charetem, quem modo sibi tradi ab
114쪽
Atheniensibus poposcerat, nimc ultra ad eum venturum, qui eum Coronaret, quum in seqq. occurrat idem cum imperio a Persis contra Alexandrum acceptο. Vide III, 2, et Curi. IV, 5, Id Deindst Alexandrum incredibile eSt vix ASiam ingressum iam eoro nari ab indigenis, horum nondum victorem. Uncis locum includendum curavi tamquam interplicatum ab alio, donec meliora prostabunt. e Schmied. Secuti SumuS SChmiederum, quamquam negari non potest, ut singula verba, ita verborum Coni Positionem prorsus Arrianeam esse. Sic verbi eausa frequelatissima est apud Arrianum formula ut I, 2a, s. II, II, II. VII, G, E VII, II, 3. De sormula καί Πνεσ καὶ &λο , quomodo legendum est pro vulgato καί Πνεσ αλλυt, Vide an n. ad L, Io, s. IV, 2, II. Mirum inmen est, quοd Menoetius hic memoratur, quem novimus fuisse patrem Patrocli. Deinde etiam, cum iam antea(I. II, Isti videamus narratum, Alexandrum ἀνελθοντα ἐζ' Do,
hoc Ioco repetita videnturi Denique autem quomodo ea, quae hic narrantur, Cohaerent Cum statim sequentibus I Ouid, Si statuamus, ante ὰν ορτα ir c,rsu et Post r χωριοι qu edam male omissa esse, ut, quae ho die super,int, quasi lacinia totius narrationis servata sint, praesertim cum totum huius capitis exorditim iam multa contineat quae minus placeant neque cum Arriani simplicitate con veniant, ut, quae ab Arriano ipso Profecta Sint, quae nοn, nisi divino numine decerni non possit. καί τινε: καὶ , valde hic Iocus inter Mss. distrahitur, init, uadam reii of At M ' Eλλημεσ βm μύριοι - , omnibus καί Dνεc καὶ ψλλοι scribentibus, etsi in quibusdam era Sa erat Particula. Groiloυ. in Supplem. lαCunn. P. I S. - Paulo Supra ed. Las. ἐκ Σιγίου. 2. II φαιστίωνα δὲ - ἰ στεφανωσεJ Haec verba, ni in edd. veti. ita iii quattuor codicibus Florr. omisga, Gronovius e codice F. primus adiecit. Vide eius Suppl. Iacc. P. I 6. Nonne autem Concinnior fieret oratio, si illis verbis postposita essent quae Praecedunt, or δέ - ἐστεφάνωσεν ' Huc certe nos desert qui in editionibus veteribus observatus est ordo verborum. DI stri' sis im)κοσ --Ex eodem lanie sua hausit
115쪽
I. et o Poetou tot FO ἐκα- σ-Minus recte Schmiederiis, hoeo pors Felicitolis defciebrat, deceptus sortasse coniectura vulcanii, ιόρtou legendum Cen Sentis Pro vulgato χωρίον. At noni noverat quae iam valcuenarius disputa vorat de significatione vocis Poeto,' ad Ilerodoti II, IIT. Dicitur enim 26'ραν de loco vel vi
gum ruto Singulari, uti nuperrime recte monuit Lern h. ad Dionys. 'erieg. P. 35s. In mentem venerit Arriano cum illa scribebas,
χυδε, ois I Dic THEO eo OU α ιασ/Γ ἐκλ ' i c T ουτο γ)ν τό χ ο ρ ίο ν.6Dδε - ε lεοικοτε J γ Si reticis quaP verba laneis inclusi, omnia bene cohaerent et Arrianus ipse difficiliora veri,' χο λ ωρίor Tomo e κλ/'ec SUMO i explicat inde a verbis ti σχε πολυ/ιε Πν et inseqq. Primus scholiastes ' E.) adiecit verba o M. ἐπαξιωσ, recte noStrum CXPlicans, qui in piaestatione de Alexandro Scripserat Oi y εσυν υ ιερ στου πλείονεc ἀνεγDiriliαν. Si tib Arriano ista verba Profecta effient, legeretur OD ε γάρ, Ut vQrba Sint parentheseos. Sed de his, si cui Arriani essP videbuntur, non mulium Pugnabo. Sequentia vero praeter omne dubium ali Una sunt. Principium statim Oh o M alterius manum indicat, consequentiam inci-Pientis, quae absurda est. Unde enim habet, Alexandrum nec Soluta oration P. nec carminibus Celebratiam esse, Arriano ipso in praestatione contrarium dicente' Desuerunt insignes rerum gestarum Praecones. variantem lectionem non invonio. Schmie . Cum Schmi edero consentit St. Croix Exaua. Crit. P. I S. P. . sec. Mihi quidem, quaimpiam Paulo auius repetita, tamen omnia genuina Psse videntur. Attulit ea Arrianus, ut iure quodam de se praedicat POSSet, quae I, II, 2 sqq. gloriabundus narrat. Verba iPSa, piae Schmi P Jerus Lin dubium vocavit, ait iani esso facili operad 'mon, itari liotest. Primum quidsem, quod Schmi dero displicuit, D de sequia ni arcte coniungendulii Ubi cum Praogre5SO OZι: quod se
116쪽
hic loctis inlcteiti' metrisis , neque Aleaeandri rea gealcte pro dignilole memοricte Sunt pro filiae. Ad usum particularum ουτ ουν stabiliendum sufficiunt haec Arriani VI, 26, 8 ουτ ουν δενδρα - πεφυκό/α,
s. iij Eενοφυ,ν αυῖoυ καὶ γαγεJ Poetam magis, quam pedestrem scriptorem talis constructio deceat. Geminum exemplum nunc D Oupossum Proseri P. Similia multa habet Math. Gr. Gr. lib. P. Tad sqq. Cf. Beriali. 'isS. Synt. P. III.
τὴ ἐπὶ την θαλαττανJ Sic edd. Vulc. I lanc. Cron. Pt Raph. etὴ βαλατιαν edd. venet. Pt Basil, unde recepit Schmi ederus, qui: , vulgo, inquit, articulus adiectus est; tunc Graeci mare mediterraneum intellexissent Pru Ponto Euxinο. Quid hoc argil-
117쪽
fusa vide VII, d, 3. At vide cl. Lobeckium ad Pliryn. P. I S. S. Dcretic δε ω J Breviter hic moneo Siebelisium errasse ad Pans. X, 32, 5 contendentem, apud eundem i. VII, Is, I in verbis o ic
inesse, quod positum Sit os Dc σε ων pro 6σDσ σε 1ir. At verba illa, ut arctissime coniungenda, pertinent ad recrίκετο, quaSi dixiSSet
ουδὲ γενoc το εψιόν , Ex Venet. Basil. Vulc, Nescio unde Gronovius habeat ουσε το γενoc το ἐμον. Cur non fecit paulo ante Oυδε την πατρωα et paulo post ὴ πατρt; τε καὶ το γενoc καὶ αἷΠνα Γ Schmied. Nihil vidisse Schmiederum quisque videt. Adiectivo Sive, ut hoc loco, pronomine possessivo addito Pt Suo Substantivo postposito articulus adiicereiur necesse erat. In tali vero verborum compositione saepe etiam substantivo ipsi articulum apponi quis est qui nesciati Cf. I, 2, 3 το κέραc et o dia tor. I, II, IT 3 Aty Tis 'Oλυαπέω. II, II, 6 τον κανδυν τυν βασιλ/κον. III, II, set iiν ιλχιν τὴν βαωλικχir. IV, 23, 3 χαM αση mic 'εψ κα/σ. di hilominus iamen abieci priorem articulum, quod sors P taarium factum videtur, ut Cronovius cum adiecerit. Vide paulo infra annotata.
118쪽
imo rhoi, Ed. Basil. ἀπονέου. Quod LaStius comm . palaeogr. p. 2ss monuit, plurimorum codicum librario, Praepositionem cum Sequente Substantivo connectere Solere, idem fere de editore Lasileensi dicendum est. Ut exemplis res demoli Stretur, pauca tan
s. et sM Trecorων εν τὴ φωνη J Sic omnes editiones ante Crono vitam, qui post ' egi cor articulum inseruit. Et obiter rom inspi iacienti satis probabilis videatur haec accessio, PraeSertim cum Paulo infra omnes editiones habeant et osν εν τοίσ οπλοισ, neque dubitandum sit quin Gronovius hanc ob causam etiam Ante hi' et xi aisi articulum adiecerit. Sed re paulo accuratiuS Per Ponga nique Considera in articulus sociandus non modo bene habet, sed ne defendi quidem Potest. Satis enim inter omnes constat, Si Sub, antivo ulterum Substantivum addita praepositione adiungatur eique Postponatur, articulum Prioris substantivi repetendum esse; neque quemquam vetorum scriptorum novi, qui crebrius hac dicendi formula usus sit, quam Arrianus. Animi eausa haec adscribo QxemPla, quorum tamen numerus in immensum augeri possit. I, I 2,6 τὴ καθοδυ τη επὶ την θάλατταν. I, II, 3 τῆ eoAroλεωσ Tric eu eρδεσιν. I, 23, 3 et cet; οἰκ hic Tαla 'λχισαν Toυ τείχουσ. II, 8, Io Tis Oρει Tm ερ αρισTερα φρ)M. II, Io, οι γλληνεc - οἷ σύν
119쪽
tantum invenimus IV, 2o, G, in editione Lasileensi diStracta legitur
120쪽
typographi. Cf. I, 18, 3 ubi Pro vulgato G te unus codd. FIοrr. habebat δὲ τυτε. :I2. IΠρίαμον 'sati J Edd. veit. I torsi OD 'ολ r. Quod dedimus, i firmant omnes Codd. Cronomii. Huius urbis praeter Ara ianum inemo mentionem iniecit, nisi quod concilium Epite inuin III eam imemorare annotavit Ortelius in Thesauro suo. Sirabo quidem I. XIII, p. so, ed. Ster. Pro Pa urbem habet nominatam, Calidemque memorat StePhanias ByZantius. Prae celeris vero Constar Plin. . Hi,t. Dat. IV, 12 - - α Primitin urbem, Vtict mctgnus Aleaeoncer
oniore fi tinscendit et pollitia est. Quos locos omnes iam ante Lian- cardum collegerunt interpretes ad Ortelii Thesaurum et ad Steph. iLyZ. S. V. II ita 'oc. Literas ' et u Saepe a librariis consusas USse docuit unSt. Comm. palaeograph. P. yIs. Itaque vero Simillimum Pst, Arrianum scripsisse I ρία γον Πολιν, quomodo iam censuit Scribendum esse Holsienius ad Orielium p. i58. Sed harum rerum peritior litem dirimat. Ego quidem non auSus Sum vulgatum
g. IImiti ricJ V cod. F. IIDetria ric edd. veit. Cum qi attuor codd.Gron. Similiter I, i , I pro vulgato desiliuiu, ut recte hoc nomen Scriptum est apud Diod. Sic. XVII, 6d, quamquam et hie unus codicum habet RDθρηνηc. Ceterum mirum cluantum liu evocales in codd. Ct edd. voti. Confusae sunt. CL I, 25, et, ubi ed.