De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

181쪽

Similem vocali. xj et ι confusionem notavimus I, 2a, II. Vide quoque Siebel. ad I 'US. I, 22, T. γ tigriραν Ita Vulcanius, Primus ut videtur, ex coniectura.τῆρα ed. La Sil. τὴν ν χαλιιδα γλωσσανu Sic dixit I, I 2. s et osu Troo'ων εν τἀφωνὴ τῖ 'Lλλά i. Himer. Orat. V, p. d82 Tλλὰζ γλωσσα. Vide Wernsd. ad Himer. p. I 58. Poetis satis frequens est hic usus substantivorum gentilium. Cf. Aeschyl. Perss. V. Isi et v. 2 6. Soph. hiloct. 223 et 256. Comparari possunt quae Latinis haud raronsurpantur similia, ut Gycteciae ciDilcta Chrnel. Nep. Alcib. VII, d. libertulis Greteoicie Liv. XXXIV, 32. Vide Lenecli. ad Justin. XI, II, II. καὶ κ τώτεJ , Mirum sane, cum ipse Arrianus, elegans ad unguem et tersus Scriptor, hoc opus appellet ' ττικ)ην ξυγγυαφὶir, qui illuc influxerit haec non Attica Iocutio. Nam non esse talem Plenissime demonstravit ad Luciani Soloecistam p. Ido (t. IX, p. d82, ed. Lip.) eruditissimus noster Graevius. Quin etiam non ita Solet loqui Arrianus alibi. Mox c. 2s (imo I, 28, 33 καὶ εκ τoUrou Piiσατο. Similiter fine huius libri, πρακτοι εν τ 3 τοτε ἀπηλosuit, 2s, st. In illo libri II (I, d) κιηι τουτο εν τρ) τοτε ε βλαψε. VII, a, si eu et tis rorε. Et alibi. Rursus ita non dicit ἐν τυτε, Sed ἐν

182쪽

I26 ANNIANI EXPED. ALEXANDDI

τουτυ II, 2, ἐν τom y καταπέ/ιπ', Pro quo alibi *M Tω παραυτίκα. t E). Sic Ec τό τοτε II, s, Id. Sed videlicet nemo ita cautus est, ut non aliquando sintd excidat. Certe eodem sato exstat VI, 28, 6 εἷναι δε αυτρ) εἰσ TOTE σω μ αToφΠυλακασμ GTOROB. Quod Gro-novio apud Arrianum non placuit, omnibus Senescentis Graecitatis scriptoribus commune est et Proprium. Vid. Lob. ad Phryn. p. 6 sqq. Jacobs. ad Achiil. Tat. p. 8sa. Bernhard. ad Dionys. Perleg. p. sis. Et εἰσ rore Arriani VI, 28, 6 (cf. IV, IS II xv. II.

summam auctoritatem habere multis exemplis ex Platone allatis demonstravit Lobeckius I. I. - Praeterea hic verbo moneo, si non omnes scriptores, tamen Arrianum accurate distinxisse inter hκ τοτε et hκ τsυτου, inter eu et is TOTE et eM Tot Tm. Ut enim hae ToDTota Semper ei ost quod Latini dicunt in e s. deinde (nostrum Grαν ), sichκ TOTE S. εκ ToU TOTE PSt eae illo inde tempore, Plane ut nos, Bonder comes en Zeli On. Sic etiam e M Tis Tore Significat stim temporis, illo temporis Irciciti, nοStrum dα-li, Contra hu Tot Tos erit iniere retarenil deasen, inruischen. Exempla tam multa sunt in promtu, ut cuique legentium Statim occurrant. Cf. εν τω τυτε I, II, 5. I,

2I, T. II, I, ID. III, 2, 6. IV, Io, 6. V, s, 6. V, Io, I. VI, 2, 8. VI, s, II. VI, 2I, 1. ἐν τobros II, I, d. I, IS, II. ann. ad III, 2, d.

. εν TI Ed. Bas. non minus recte εν-- Mox pro υλλιον cod. F. praebet literis transpositis Σίλλυsν. Stephano Lygantio audit Συλειον. ΗοlStenius ad h. l. malit Συλαιον sive ani λψον. Haud inepte. A et A quam crebro confusa sint docet LaSt. palaeogr. P. Ioa et 82s. Cf. Mann. Geogr. VI, 2. P. III. S. επειτια καὶ ηγγέλθη Edd. veit. Cum tribus codd. Grono vii επειτα γιγγελθη. In uno legebatur ε πηγγέλθη, omissis quae in medio fiunt posita. Quod dedimus Schini ederum secuti, praebuit cod. F. Nimirum respondent voculae επειτα καὶ PraEgreSSO OUTE. Tota σπενδίουσ οτι - ευελοιενJ Geminum huius constructio nis unum tantum nunc ex Arriano possum asserre exemplum VII,

183쪽

IV, s, 33, fiebat, ut verbis etiam paSSiViS accusativus apponeretur. Quae diximus si vera Sunt, non QSt quod eiusmοdi exempla perenallagen modorum explicemus, id quod fecit Math. Gr. gr. lib. p. Io5s, Sed per enallagen Caluum.

o τη πεπον)ηκOTα Sic edd. veit. cum tribus codd. Gronovii. D roh cod. F. Cum uno alio codice, unde recepit Schmiederus. Hanc mutationem hν καιρos factam PSSe mihi non potui persuadere. Apud Arrianum certe particulae orieti semper ineSt notio quietis, ut Latinorum tibi respondeat; οποι eontra QSt Latinorum quο. Vid.

ann. ad I, 3, 5 et III, 25, 8. Cf. Herm. ad Eurip. Herc. fur. v. I 236. Bremi ad Soph. Philoct. v. d8I, in diario scholast. Darm-stad. I82s, P. II, p. 553. Nec tamen mirandum Est, Si pro oποι nonnunquam dictum reperiaS, l, ut I, 2θ, 2 et passim alibi, cum facilis sit significationum utriusque particulae transituS. Vid. Herm. ad Vig. P. 28s.

C. XXVII. DLίκισται Ed. Basil. ωκιστατ, omisso f GubSCri Piο.ησαν δε αυτοῖσJ xEn quam accuratus in hac versione Vulcaniust Froni citilem iis etc. Habeat hoc sibi. Nos opinamur Iegendum retarii , nempe , ut est in uno optimo, quum rem liqui omnes pari errore delirent. e Gronon. Imperanti GronοVio obsecutus est Selim ted erus. Nobis placuit vulgata. FormaS GUTOQ

184쪽

III, 2, s. IV, 2I, 6. V, IT, II etc. At vero tres habeo huius

185쪽

Sunt eiusmodi alia. s. DUκ επὶ Dout 6ν πολιορκιανJ Sic Plerique codd. Gronovii. Particulam cc ignorant edd. v et t. ἐπιχρονιορ Vulcan. Et Elpia C. Minus apte. Cf. IV, IS, A σιτία ξυγκε κosti hoυσ cc ec Ze orto M

V, 2 , T OGoι ν ν έρμηθημεν, οσοι δὲ υπολελε- μεθα. 6. καὶ εκατὴν τααανταJ IIemoriter haeci ex Arriano narrat Eustath. ad Dionys. Perleg. p. 265, ed. Bernii. Vid. I, 26, 5, 8.ettis Du Dλεξάνδρου ταχώ τ, Mire variata leguntur haec verba ut in codicibus, ita in editionibus veteribus. Gronovius quidem:γVeneia et Basileensis, inquit, editio set nonnulli AIss. ignorant voculam ti e Alii ignorant vocem ταχθέντι , Iegentes reliqua FP

186쪽

του άλεξανδρου, neque id male. Ex optimo tantum notavi To 'Aλεξανδρro; utrum adsit vox poStrema et et Urrt, nec ne, liquidenon dixerim. e Grοηου. Vellem Gronovius paulo accuratius dixisset de scriptura singulorum codiciam. Quomodo nunc legitur, ita iam scripsit Vulcanius. Schinied erus dedit et o του λε ἀνύρου. Non multum aberat, quin Scriberem e Cod. F. Tv Iάλεξάνδρα) τα εγντι. Vid. I, 2 , 8 σατραπευειν ε ταξεν Aou M. III, S, T σω3 ιατο- φ υλακα ἔταξε, . III, IA 5 σατραπευειν-αυτίων-IV, 22, 6 τψν υ γαρχoν οστισ αυτ ιβ ἐτάχθη. AC ne quis ob κακοφωνέειν eodicis F. scripturam malam habeat, velant quae leguntur II, 3, Iaontoc υεν δὴ επραχθη m Maga rue ToUT PDλεξάνδρoi. Cf. ann.

τὰ ό tot st. Ex eodem fonte quo Suidas hausit Lexicographus apud Lachmann. Anecdd. t. I, p. 228. Vid. ad VI. 25, 2. - Supra ed.

187쪽

codicibus obtemperandum ora . sic etiam Nili. ind. XVIi, sσιτοφάγοι δε καὶ ιαροτ)ῆρεσ 'Iνδοί εχσιν noli cum Schmiedero omittere ultimam voculam, quod ignoret eam Cod. F. s. oρoc ιλλο εσN J Ed. Las. ἀλλον ἐστιν. - Mox dedimus utilyστιν, ut recte Scriptum est in edd. ante Naphelium, apud quem primum legitur καὶ ε στιν. Schmiederus καί εστιν. Vide Gramm . apud Becker. Anecdd. p. II S. II 5 I. II 58. Arcad. p. Id , 23. Clamicissimi Lehi sit Quaesiti Epicc. spec. i, p. 23. Tελμισσεῖ Ed. Las. Tελ α/σεD. - Mox eadem tari figet eoν ταet ταυτα pro ταυτα δή. Vid. ad I, IS, 8 et III. 2, a. Io. 6σον φυλακην καταλιπώντεσJ h. e. relicto fonstim in montibus pruesidiο. Vid. ann. ad II, 22, Io Oσον ε' βαλων γεφυρασ. I. M ἐξανδρoc JεJ Schinie i. e cod. F. παὶ ωλε αν se. Nolui- reiicere quod reliqui codices omnes et edd. vett. Suppeditarunt, Tarundem vocum confusionem vide V, d, s. - Ceterum verba Mλ ξανδρoc δε - κατεστρ&τοπεδευσεν cum Schmiedero retraximus ad C. 2 , quae apud Gronovium, Napheliumque et norlic tum in initio capitis 28 posita sunt. Plane geminum exemplum Vide IV. 28, Id, ubi omnes editiones conspirant.

ιι δε υερσαι - καὶ αυτοὶ ανωθεν εβαλλον. Iteratum Pronomen nem

minem mοrabitur, modo legerit quae dista sunt ad I, IT, Io ei VI, d, e,

188쪽

ἐκ παλαιου, ut III, 5, 5. V, I, 2. v, 6. 5 et passim o libi. Cf. Lobeck. ad Phryn. p. a . Nec dubito quin discrimen fecerit Ar

3. ἀπεγνω ελ&ν α J Ed. Basil ἐπέγνω, Perperam. Vid. ann. ad IV, I 6, 3. Particula o P si abes,et, iton valde desideraretur. Cf. I, 5, Id τὴν Πεν πολιν ἀπέγνω ελεῖν, ἐ/ιλesTαν V επειε πεν. Aori Stus addito pu vice fere fungitur futuri, quod posuit III, 2o, d re ue-γνω κατὰ ποδασ QPifειν Λαρεῖον. ἐπὶ ΣαλαγιισσoDJ , Multis ex collatione aliorum auctorum Suspectum fuit hoc nomen . Sed primus qui et nummorum subsidio transpositas in eo literas Pionuit, est Nobit. Trisianus in nummis p I. aurelii Antonini, nimis sortiter inhaerens dimidiato quod in ora apposuit Itob. Stephanus, adeo ut appellationem

γασσοσ pronunciet Corruptam. Et sane edere sustinuis,em Σαγαλασσου , niSi Constans veterum codicum Cnos vidi Scriptura me deterreret, etiam hoc accedente, quod quum Strabo ac Stephanus Scribauet eam quoque ελγησσ6ν appellari, haec vox Videatur Contracta PSSe Ox Συλα ασσοσ, non ex Σαγαλασσο c. e Grsη . vidu

189쪽

tilibata est. vid. Ii, 23, 3. IV, 28, I. VI, 6, I. VII, II, 5.

Cf. Schaef. ad DemoSth. t. I, P. 255, in ed. nec . t. IV, p. 22, ub

190쪽

2I, d. V, II, 8.Tελ αισσεpri Ed. Bas. rursus Tελ α σεla. 8. hασίθενTm L UTOQ -- κατα καασ ἐκατερονJ γ λοχotc eae insidiis interpretatur Vulcanius. Et λοχον, quidem insidias dici multis exemplis IIomeri et IIesiodi constat. Et licet neque a poeticis verbis adhorreat historicorum sermo, tamen λvota in plurali numero . et Sine praepositione eae insidiis notare nondum mihi fit verisimile. Quare cogitavi num hoc forte Arrianus dicere voluerit: odoriuntur eos horbori copiis immissis o Dersus utrumqαe Cornu:. Quemadmoet dum dativo casu utitur I, 6, 22 DNπεσοντεc φάλαγγι κατὰ κερα . An Vero vertendum Fervnrvr hctrictri cum. Suis copiis in virumque corssu. Avoc autem quamcunque militum cohortem significat. N hes. Neuixum placet. Primum enim λvotc. de copiis barba-Tοrum initelligi vetat constans huius substantivi apud Arrianum uSuS, cum Semper dictum sit din singulis exercitus Macedonici partibus, ut III, IS, IS. IV, 21 I. V, IS, I 2. VII, II, d. Deinde

piis, tum impedit linguae Graecae ratio, tum verbum Dretra EMTm. Nuspiam enim significat quod Raphelius vult, Ferri in Oliquem, nisi addito dativo, ut III, Io, 2 ἀπροσδοκ=ητοιά τε - ἔm, ησεσθαι. IV, 6, a ἔπι hι νουβ αυτola etouc βαρβάρου κατακoa m. V, 3, 6 ἰγνω-