장음표시 사용
201쪽
. ἐτυγχανε μ/ν - οἷ βαρβαροιJ Inepte has voces Schmiederiis in parenthesi posuit. Verba enim ἐτυγχανε ura reSpondent iis,
quae infra Sequuntur rei do αενο -- αναγεταt, ConStructione Arriano
familiari et adamala, de qua vide ad I, 22, s. Imperfectum cum praesenti coniunctum in narratione vide I, 23, Id. IV, 5, d. VI, S, I. CL ann. ad IV, I6, T. VII, 2 , T.
πυθουενοσ-- περὶ Σιφνoν oest et J γMSs. duo oet A. Videntur propius accedere ad Scripturam codicis optimi παρια Σαί νονορμεῖν. Et videtur vulgatum o ιουντα ex inferiore Versu huc quoque transductum. R GronDD. Edd. veit. Cum duo lib. Codd. Grouoviiώρμουντα. Quidni igitur a librariis Pro o(bloυντ α Per compendium scriptum exintimare liceati Cum autem Saope discrimen fere nullum videatur esse inter participium et infinitivum post verba sentiendi, sive vulgatam Seu codicis F. Scripturam adhibQas, idem crit. Cf. III, 25, 8 επε δὰν προκεχωρηκοτα πυθηὶαι. II, d, et coc δε υ περβεβληκότα ii ἐπυθετο ' λέξανδρον. II, 6, 8 οπου ανπυθηται Λαρεῖον οντα. IV, IT, I ωσ επυθ OPTO - επελαυνοντα. IV, 2o, I cc υσαζ ἐπυθετο. Sed III, Is, I εκεῖ γαρ ἐπυνθανετο Λαρειον εἷναι. III, 2s, Io ινα Biῆσσον είναι επυνθανετο. V, IS, I2οτι φελον εἷναι εμαθε. - Deinde Schmiederus dedit παρὰ Σίφνον e Cod. F., quantum e Gronoxii annotatione colligi potest. Sed fectum etiam poteAt egSe, ut Gronovius inter scribendum erraverit. Nobis certe vulgatam sollicitare nulla fuit satis idonea causa. Conferas I, s, 2 τα γὰρ περὶ Σικελίαν ξυνενεχθέντα. I, 25, I ἔτι δὲ αυτω περὶ την *ασγiλωα οντι ἐξαγγελλεται. S. cfoβερωτερον προσπεσειν τοῖσ Poιν ξινJ Nisi praecederet σαφέστερον, Suspicari quis PoSset Arrianum ScripSiSSe φοβερωτέρot , plane ut III, Io, 2 απροσJoκitror; τε γαρ καὶ ἀνατεταραγμένοισ καὶἀ;ια ἐν νυκτὶ φοβερωτερο/σ ἐπιθήσεσθαι. Et sic Saepe cum vi PaS-
Siva, ut III, Id, 3. V, 23, 6. V, 2d, Io. At vero etiam activium
202쪽
Io. υα αυτὴν V ρ εωJ Ita edd. vett. et quattuor codd. Grono-vii. Schmioderiis e cod. F. ἐπ αυτὴν τ. Favere videtur huic Scripturae unus locus III, IS, II ωστε ἔλαθεν ἐπὶ τὴν εω ἐπιπεσων. Sed ibi sine dubio scribendum est υπο τὴν εco. Error enim ab editore Basileensi propagatus a nemine correctus est. Cf. IV, 6, 6, ubi iam Vulcanius pro ἐπὶ τὴν εco scriptura editionis Basileensis recte dedit υπο τ iν εω. Sic etiam Ilist. Ind. XLI, 2 e cod. F. et duobb. all.codd. Salamiederus dedit υπο τὴν εco, cum vulgo legeretur ἐπὶ τὴν εco. Vulgatam scripturam tuentur praeterea hi fere loci: I, d, 2.
I, 6, 2θ. II, 8, 3. III, 2I, Id. IV, 6, 6. IV, Is, d. IV, 23, 6. IV, 2s, 13. V, d, 6. V. I 2, T. VI, 8, I. Hist. Ind. XXXIII, s.
Quibuscum confer II, 22, 2 υ ι αυτὴν την βο)ην. Praepositiones ἐπί et υπο Saepe confusas esse docent Schaef. Meli. criti. p. 83. Sieb. ad Paus. I, 28, 3. FritZgeb. Qu. Lucc. P. I36. Ac notandum est, praepositionem *πί in eiusmodi tantum locis apud Arrianum legi, ubi sucile a verbo Sive praegreSSO, Sive Sequente, Cui eadem adhaerebat PraepoSitio, poterat repeti; de cuius corruptelae genere vide Frii Ascli. O I. Lucc. P. II Sqq. Adde ann. criti. ad IV, 3, 5. VI, 5, 3. VII, 2I, II. - ΓοSi eri νυκτοσ vulgo insertum legebatur Hi titic, non inepte quidem; sed ab Arriani more Ioquendi alienum est illud participium genitivo temporis additum. Cf. I, 2ss, Id. VII, IS, 2 etc. Appositum est quod Gronovius
203쪽
mula ad ea, quae Arriano adamata saepe in eius opere repetuntur. Ut ex ingenti numero pauca tantum asseram exempla, vide I, 3, 6 καὶ σμα ποθοc ελαβεν αυτον. III, I, 8 nodoc ουν λαμβάνει αυτον
S. ἐπιπτ=ηναι επὶ τον ζυγori Sic scripsimus ex certissima emendatione cl. Lobeckii ad Phryn. p. 255 pro vulgata Omστῆναι, quam nuperrime Bernhard. miss. Synt. p. 25I Sustentare Conatus est. FruStra. Erroris ansam dedit quod legitur IV, II, Io ὰλ ί εἷναι γὰρ τῆ Συρα πρoσοδον προσ τον βασιλέα και νυκWDe καὶ με, η αερα , καὶ καθευδoντι πολλάκισ ἐπιστ)ηναι (cf. II, 3, s). Namque verbum ἐπιστῆναι non solum saepe dicitur iis, quαe quis sibi Bidetur per quietem videre (vid. Sieb. ad Paus. I, 2I, 2 , Sed etiam de iis quiae Subito cippiarent sive Odveniunt, ut apud Arr. Il. Il. Cum ann. Gro- novit, et de eomnio ipso Obiecto, ut Hom. II. XXIII, Ios. Herod. I, 3d, 38 apud Siebel. ad Paus. l. I. cf. Iacobg. ad Achiil. Tat. P. dId. Quod cum ita esset, facile fieri poterat, ut a librariis huius
significationis memoribus ἐπιστῆναι satis vulgatum cognitumque Prο επιπτῆναι Paulo minus usitato in truderetur. Eadem verba confusa notarunt duumviri celeberrimi Iacobs. et Schaef. ad Anthol.
Pal. t. III, p. 6DI. Adde Goeli. ad Timaei fragm. p. 362. - De
204쪽
Γορδιον καὶ ξυγγενεσθαι ψὶ sup τῆ παιδὶ καὶ γενε-
6. hic TOM TOrior c MetorJ Edd. voti. αυχων, quod firmant ires eodd. Gronovii. Nos cum Schmiedero, annuente iam Grono vio, recepimus Scripturam duorr. reli. Codd. αυτον. Sensus enim loci, ut clarum, hic est: ilirem citidem eum iussiSse renersum Oc illum Ostim lactim (h. e. ad eum locum, ubi aquila ad iugum plaustri advolaverat, Iουi regi sctori(fcctre. Erravit Gronovius vertens, ct vn 6mlοcim; hoc enim foret *σ τον αυτον τοπον. Pronomen, ut hoc
loco, postpositum vide I, T, I 2. Η, T, Id. II, 23, 2. V, I , T. VI, 3, 6. Ilist. Ind. I, si recte hodie legitur καὶ τ)ην πολεν αυτ πην
. καὶ δεηθῆναι φc ,J Sic distractae leguntur particulae I, IS, II καὶ ώc γαρ. Saepius multo iunctas eaS vides, ut I, Ia, 6. II, Id, sIV, Id, 3. Particulam rete semper habere quod signific(t, docue
206쪽
Pausan. I, ID, 5. ReSpexit fortaSSe Arriani locum Suidas s. v.
σεσυ se vias roυJ Ad significandam materiam ex qua quid factum, semper fere utitur Arrianus praepositione /κ. III, d, cκοσι α; πλεκτασ ἐκ φοίνιαo . IV, Is, 2 καλωδαι; ἐκ λινου ἐνυρola. IV, 2I, Io πλέγματα ἐκ λυγων. V, I, 8 πλθαατα ἐκ λυγου πυραμοειδni. VII, IT, 2 ἐκ πλίνθου δmiec. Nam alius generis sunt quae adscripsimus ad VI, 2 , 6. dudum genitivum vide VI, 2s, 2 λίθου
C. IV. ἐπ ' γκυραc et ic Γαλατικὴri verbo monendum hic est, Mathiaeum, cum Gr. Gr. ub. P. 62s contendebat, nomen regionis in
207쪽
qua urbs sita Sit, a Graecis scriptoribus anteponi solere ipsi urbis nomini, forte tantum in eiusmodi locos incidisse, ubi hoc facium est. Saepe enim ut apud Atticos, ita apud recentiores scriptores nomen regionis PoStPοSi tum offendimus. Thucyd. I, Zo πε σὲ τοXειμεριον τ/ῆσ Θεσπρωτιdoc. xen. Anab. VI, d, Z8 Di sonoDν
taὶ IΠασαργα αc iijc Περσίδοσ. Semel tantum inverso verborum ordine dixit II, I, d ethc Tενεσου c etsu Boρειον καλουμιενOν λ ML se vides iam ex his quae attulimus exemplis, Graecos cuiusviS RE-iatis minime secutos esse certam dicendi normam , sed verba ita collocasse, ut ipsis optimum vidorotur. Neque contonderim Cum Eru egero ad xen. Anab. II, 2, 6 genitivum regionis tum PοSiponi, cum oppidi notio sit primaria. ἐζ δε τὴν Saepe ita particulam adverSativam, non P aegreSSο ιι , poni docuit iam Locella ad Xen. Ephes. p. 226. Cf.
Arr. II, II, 3, d. III, 26, 3. IV, 2o, T. V, 6, 12. V, II, 6.
208쪽
quomodo legitur stpud eundem XVII, 32. XVII, 5s et passim
209쪽
n QPh. Anab. I, 2, 23, ubi Tre cole excudi iussit. Vide Schneid. i 'Pud Lornem. ad xen. I. I. De duplici forma 'dococ et 'Iσσοί vid. annot. ad VI, II, 8. De sormis IIλάτ-α ei Πλαταιαί consulo Goeli.
210쪽
2. Toν κυδρον ποταειονJ Ed. Las. TOM L. Toν ποταμον. Articulum posteriorem primus omissit Vulcanius. Secuti sunt recentiores editores. Ac sane, cum in hunc usum articuli apud Arrianum paulo accuratiuS inquiSierim, ex huius scriptoris more loquendi omittendus est ille articulus. Posuit enim duplicem articulum, quando nomen fluvii Secundum locum obtinet; contra praegresso nomine proprio alterum articulum Semper sere omissum videbis. Utriusque generis haec conSidera exempla. I, 8, I Toν ποταμορτον ' στρον. II, 5, II Toν ποτα3ιον τον Πυοανιον. III, IS, 8 τον ' NOTα ιον τον Λυκον. IV, 3, I Toυ ποταμου του Tανάι oc. IV, Is,
6, 8. V, 26, 2. VI, d, 2. VI, T, I. Hist. Ind. VI, 5. XLII, d.