장음표시 사용
231쪽
cyε - τα οπλα εἷχoν μOρον καὶ Uo ὴ μερ ῶν σσία. V, Io, 6 κρηι η βοὴ stoνον καὶ δ αλαλαγstoc rii . VII, 2o, I JUO MOMOM Duἀν υεo Uc. cf. Isocr. Panath. p. 2 I, Beck. Aeoνον τριηρε/c συνεβαλ OMTOJ. Omnia exempla quando paulo diligentius perlustraveris, Statim reperies discrimen focisse Arrianum inter usum adiectivi et adverbii, Si substantivum enunciati potissimum respiciendum erat, posuit adiectivum: sin autem verbi S. Praedicati notio accuratius Circumscribenda erat, adverbium ei addidit, ita ut adiectivum vernaculo Oilein, adverbium nostro Nur respondeat. Non tam multi fuissemus in re, quae videri possit, Satis trita, nisi vidissemus Mathiaeum vel in nova editione Gr. Gr. uberioris p. 33a minus accurate illum usum explicasse. Cum ii S quae Supra de usu adi. μονo: et adu.pto uor diximus, bene conferri potest usus vo CC. προτερο et 'POTE eor, ree Droc et Iretio Tor. Cf. I, I S, T τρισὶν )ηαεραι; ITOsreeoc - ηπρoσχεῖν. II, I 6, 2 πολλmσ γέαρ γενεαῖ reorερον Tip/αὶαι - κατασχεῖν. V, II, 3 πρωτοσ ἐκβάσ, Sed ibid. DI Ire 'tac πρωτον
232쪽
glecta est particula καί ante Og Θρακε .d. ἐπεὶ δὲ - αυτω - ἐφ m eroJ Pro αυTH, quod ex Coniectura Gronovit recepimus, edd. omnes habent αυτ ῶν. Et hunc genitivum Schmiederiis de Persis intelligi vult, quamquam nescio qua ratione id apte fieri possit, cum in praecedentibus sermo Sit de exercitu Alexandri. Sensus verborum hic esse videtur: Cum iatilem neque Mαcedοnum pholonae in cleetiro cornu et Solis conferici Bideretur, et Perεcte eae ect pctrie polisximum ectm circvmυenire posae iudiciarentur iussit etc. Praeterea id tenendum est, pronomen rei rest in tali verborum Compositione saepe reperiri. Vid. ad III, II, d. Cf. IV, I6, d ωσ δε ξυμπασα αυτ β η δυναμιc crifiκεro. V, II, T ὴ μὲν ψύλη στρατtὰ αυτω (ed. Bas. αυτων, ἐπιβάσα. τήν τε υνθεμουσίανJ Bene ita Schmied. e cod. F. DH σου σίαν edd. vett. et reli. codd. at vide an n. ad I, IO, T. Urbis Di θευουc, nisi ex aliis Scriptoribus nota esset, diserte meminit Stephanus ByZantius. - , Eliam pro sequente αγαίαν (edd. vett. E. mssti omnes, etiam Augustanus Vulcanii, habent Λευγαίαν, Si voita scripserit Arrianus, sive sub eo aliud lateat, et sorte Bευαίαν κ
233쪽
silio i eth dubium reddit loci sensum. Cf. III, 28, II τηρ
234쪽
'εDωσιν εUstαρηὶ γενέσθαι ToM 'OC OM. Ex his exemplis etiam clarum fit veris,imum ESSe quod habent omnes codd. Grono vii αυτ , pro te Di ou Scriptura editioniam veterum; Cf. ann. ad III, 28, d. Denique scripSimus Cum Schmiedero 'nos oc ex auctoritate plurimorum codicum Pro vulgato 'Dosso oc. Similiter peccatum est
apud Xen. Cyrop. VII, I, 36, ubi Pro re εἰσ τι ποοσθεν προόδου libri potoris notae exhibent ris,oσό U. Ceterum vide ann. ad II,
2. hora consi)J In edd. Vett. male legebatur m δε οπου. Verum praebuere omnes codiceS. Similiter dixit V, s , 8 καὶ εiσὶν
235쪽
3. τα στρατο τε ε J Ita edd. Vett. Et Codd. OmneS Praeter Cod. F., in quo vidit Gro novius Tα σrρατευbtατα, non male quidem , sed minime ita comparatum, ut a Schmi edero omnium reliquorum libro rum scripturae praeferri debuerit. Nam pro apud optimos quosque Scriptores reperiri dictum nemo hodie negabit. Cf. Air. II, II, 6. Thucyd. III, 28. Xenoph. IN. St. Gr. I, I, 2I etc. Porro voces Grec is recoM et στραTEUAtta in codd. et
ἰνταυθα πετρ/ ππευωνJ Nevocavi antiquam edd. velf. et codd.plurimorum scripturam. Schmi ederus Solam codicis F. auctoritatem Secutus Priorem vocem reiecit. A ide exempla ad I, IS, Slarga Danu adSPerSa et probabis, credo, quod dedimus. - Paulo iusi a scripsimus Hνομαστὶ, καὶ τ ων ξερρ)ν. Satis inconsiderate Schmiederus particulam post oro tα6τι pοSi iam, codice F. iubente, in exilium misit. Qua remota qui PSSet verborum ordo et sensus, Solus sibi viSus eSi videre Gro' ovius, locum sic interpretatus et Berum eli in furinctaeum OC COhorlitim ductores nominolim eae peregrinis mercenαriis. In taleS errores deduci passus est vir optimus, ne codicis optimi auctoritas infringereturi vulgatam si mecum retineas, hic est loci sensus: non Uticum Solum nominα ctim decente ictu e memorcthul , Sed ilOresis elictin es loci ctgos nominαtim. compellctbcti, et militum mercelicti tortim qui gloriα bellicia citis Biritile insigniores essent. Ad duo/ιαστί ex praecedentibus trahe ανακαλῶν. Cf. II, T, II ονομαστὶ εκαστον - αρακαλων. IV, s, d τον πλεῖτονονο/καστὶ ανακ ωρ. Plut. AgeS. C. XXXI προκι συμερων ε κε MOMδνο μαστί. Luc. vv. hiSt. I, 2s ovouαστὶ καὶ Πν εκαστον. Cf. Dion.
237쪽
litum ordinibus divisis haud raro utitur Arrianus. Cf. II, II. L
. ἐξωθει η χ J Sic sine ullo dubio scribendum erat pro vulgato quod ex editione Dasileensi omnes editores tacite TECOperant. Sed Parum Circumspectet Ouidni etiam probaverunt quod in eadem illa editione legebatur hβoriori Pro edorioει I, 5, IT, et 'οπεπόα pri II, IS, IJ Similiter peccatum est in eadem V, 2I, 5, ubi expresgum vides pro fh υνήθη, et V, 2', I, ubi ot ι- αιγείσ Iegitur pro συμμιγγic. Ceterum qui verterunt Propulsorct Sen Sum magiS, quam verba respQxerunt, nisi forte legendum est ἐξερ)κει, quam plusquamperfecti formam vidimus apud Plui. vit. Brut. c. XI.II. Sed in eo, quo literarum ductus nοS desert, acqui-PScamuS, Iocum sic interpretantes: qi Od ,eχαnder sumen ingressus PerSOS, qui in hoc loco collocesti eroni, ictilitiam propuli cil. id. ad III, I 2, 2. Imperfectum verbi Arriano Sempex Scriptum
offendimus omisso augmento s3dlabico. V, II, 2 . III, II, 8. V, IT, ID. VI, s , 8. Aor isto activi contra nunquam illud Rugmentum detractum est, ut I, I, IB. IV, 3, T. IV, 2 , s. VI, , 8. Aoristus medii et passivi rursus eo caret, ut I, s, II. II,
II, I. IV, 5, 3. IV, 25, 5. V, 23, 3.
8. Tola vet Yoυσι cristis iri Non ausi sumus reiicere quod Praebue-Iunt edd. vett. et quattuor codd. Gro novit. Schmicderus Solum cod. F. Secutus dedit αυτων. At vide I, 6, 15 οἷ noae recor, Ad
238쪽
I, 5. IV, 3, Id. IV, Io, s. IV, Id, I. IV, 16, 3 etc. Ne inentium locum vidi, ubi Arrianus uSurpaverit c risu Pro et Iesu. S. Lei Ioia Pro σφισεν. Sed e contrario nonnunquam Ggist dixisse ubi
d. III nosmχία κα=TερceJ Edd. omneS κρατεοά, quod, quantum Sciam, hoc uno tantum loco reperitur in hac dicendi formula.
239쪽
πρὶν ὴσθοντο καὶ πρὶν ἀ nos)οαγηiνα J Quae Mathiaeus Gr. Gr.ub. P. Io Io de usu atque con Structione coniunctionis 'ci, protulit, vera Sint, Si Solos Atticos Scriptores respicias. Necentioris aetatis Graecos alios sibi praescripsisse fines, iam ex hoc ipSo de quo agimus exemplo clarum sit. Quid enim impedit, quominus Arrianum Statuamus pro infinitivo ἀποι Παγxii ret indicativum ponere potuisse, Si voluisset, Cum de re praeterita loqueretur. Sed gemper
fere (excipe enim VI, II, a et VII, Id, 5, ubi 'ριν γε xi cum
240쪽
coni. omissa particula tau vide Stalib. ad Plat. Phileb. p. do. Sieb. ad Pans. VIII, d , ID. IIο ν αν apud Arrianum frustra quaeras . Quae cum hic tractaverimus, simul etiam monebimus verbo de ConStructione Particulae εστε, praesertim cum ea ab Arriano tam frequenti usu celebrata sit, ut, prae ceteris eam adamaSSevideri poAgit. Haec quidem, quando Significat Latinorum qitonidiu, semper, ut apud alios Scriptores, cum indicativo construitur 3 cf.I, , 2. II, II, T. II, IS, S. III, IS, T; coli. ann. ad I, 8, T. Eandem situ, iuram admittit, Cum PSt tisque cum in narratione rei praeteritae, ut IV, 3θ, 6. VI, Id, S. VI, IS, I etc. Quando voro in narratione Ponitur de re sutura quidem, Sed quae Praeterita iam cogitatur, Semper infinitivum habet comitem, ut II, I, 5.
Semel etiam vidimus eam optativo adiunctam in oratione obliqua, II, 23, 5 ἐκ λευ σεν ανακ Πλει ιν , To β ποκειααι α'Oρον γίγMOGO. Quando autem in narratione indicat rem futuram, quae omnino sutura cogitatur, addita Particula ceu cum coniunctivo ConStruitur.
IV, 22, 2. v, I , T. VI, 5, 8. VI, 5, I 5. VI, 6, 6. VI, Id,