De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

301쪽

sit. Confer, Si tanti est, I, , I. I, IS, I. III, 25, 5. III, 28, 6. IV, 2, 2. V, II, 3. V, 2s, 6. VI, Ia, I. VII, d, I. De Ud et

II, 8, 12. IV, 8, 3. V, a, II. V, 2o, IT. VI, 3, 8. VI, 2b, 2. VII, 5, s. VII, 2a, d. Ceterum vide quae dicta sunt ad I, 2θ, s. III, et, 2. IV, 8, II. - Mox pro Aicor ed. LaS. ALOM.

302쪽

2 6 ANNIANI EXPED. ALEXANDRI

scripturae diversitate vide ad III, Zo. II. ii uis silc λῖστρια σJ Eandem ac lectivi forpuam vide IV. 5, I, de qua consule GoelL ad Thiae d. I, d et qui instar omnium est

IV, I 6, 3. IV, 22, Io. VI, d, 3. Et in omnibus locis illi sub

303쪽

LIDEI: III. CAP. II.

dativo construitur, ut III, II, 5. VI, 6, 5. Adde VI, 23, s o pretae et ij; χωραζ ἐπ ύραφών ξυνί γ αγεῖν η υνγ ori. Neque aliter habent quae ab aliis ad alios Scriptores citantur, velut Thucyd. v Η, Θ

304쪽

et, quod, ferri non poteSt. Eandem Schmiederi negligentiam animadvera inius VI, Zo, I.

306쪽

25o ANNIAM EXPED. ALEXANDI I

5, 3.

307쪽

ficatione decepti sunt. Cum nudo accusativo Con Structum est inter-

ι λλα υμ ρ τουτων αυτ ον λλοι βλλωσ ἀφηγriΠαντο. Alterum verbit nγεῖσθm sic constructi exemplum, non exstat apud Arrianum, unde conferas interim Xenoph. rpbl. Laced. II, I ἐπεa καὶ περὶ γενε σεωσ in Virreret. Fortasse tamen Arrianus scripsit αυτον ἐξηγγi Iceraeust, ut loci sensus hic Sit: Berilcttem Otilem huius nαrrctitonia scur viil qtii estin Olii Osiler linterprelctrentur. C. IV. ο σε χco oc si Ioc - καὶ ἀνυδρον Locus hic, si non corruptus, tamen Paulo perversior Varie tentatus est ab interpretibus. In edd. Venet. Basil. et vulc. legitur καὶ ψάset Moc τό πἀναει , καὶ ἀν υ oc. Aυτοσ δε. Atque huic Scripturae favent tres Codd. Gronovit . In cod. F., uno altero Cod. Gron. et V. C. Vulcanii Pro a des raso vidit Gro novius aps M ιον. Unde Schini ederiis nΘSciens quomodo haec locutio esset explicanda, coniecit api st3 ιον

εχει καὶ νυ Πον αυτ,ην. O δε - ' Haec, quamquam non Contemnenda, tamen tam remota sunt a codicum et editionum veterum

308쪽

252ANNIAFI EXPED. ALEXANDI I

τα ει non habent, quamviS tueantur eas, omnes codd. Gro noxii et x. C. vulcanii. Deinde Pro si ris, quod ex Coniectura Groiri vitri inius dedit Echini ederus, quattuor codd. Gron. et edd. vett. Prast

309쪽

253 LIBER III. CLP. IV. V.

310쪽

Cf. III, I 2, d, 6. III, II, 5. III, 15, 5. III, 26, 5, ubi, quod mireris exaratum 3 ANII, 23, 2. VII, 26, 3.

2. ερταυ α θυειJ Particula dg in edd. vett. post hνταυθα inseria in nullo cod. exstat nec valde deSideratur. Conferat, Si tanti est,

III, d, s. III, 6, 2. III, T, s. III, 16, Id. III, 23, II. III, 26, i. III, 3o, I et, quod plane geminum est, v, 3, s ἐνταυθία ευει ' λσαν Doc. Alias etiam initium periodi facit καὶ ἐνταυθα, ut I, 28, I. II, 22, s. V, 8, 5.

I. Aoλοιασ πιν γNomen Aegyptium videtur fuisse Aoλοαπιν, nisi aspidis vocabulum illic notum fuerit. In Mss. quibusdam erat Aoλιιασπιν, Sicut et Vulcanius ex V. C., interdum et Aoλοασπεν.

II hi istoc J Sic recte omnes Codd. Gronovit, cum in edd. veit. esset II. τισίου. De verbo h κδέχεσθm cum notIone succedendi monuit Siebel. ad PauSan. I, 2, P. II. d. etsi Iυ ναῖον s Stellulam interieci (post Tob E.), quia patris nomen excidit. Sic in sequentibus Toν Mεγακλαυσ, Πελλαῖον, non vero TOM IIελλύον, et mox non toν Anti)λόν. Schmiec. Id quidem non debuit morari Schmioderum, quod nomen patris non est addi