장음표시 사용
421쪽
RECENSUIT ET ANNOTATIONIBUS MAXIMAM PARTEM CRITICis TDMALIORUM SELECTIS. TUM SUIS
TOMUS POSTERIOR. REGIMONTII PRUSSORUM.
SUMTIBUS FRATRUM BORNTRA EGEu.
422쪽
423쪽
Vatica tantum habeo, ne dicam, habere volο, quae huic
posteriori editionis meae parti praefanda CenSeam. Primum quidem annotationum mearum par, Cum opus totum dedissem excudendum, neScio quo fato neglectum hic necesse videtur ut Cum lectore benevolo Communicetur. Etenim l. II, d, Io ad verba εχεσθαι Aλεβανδρον θερααισ ἰσχυρorec adscripta vοlui haec: - σχυρmσ; h. e. scoriolis grαBibtis. Fcinmemoravit huius vocis hanc significationem Passovius in Lex. S. V. Odestit, quamquam de ea iam monuerat Κοen. ad Gregor. Corinthia p. 56s Sq. et ante eum uultilli. ad Timae. p. Ido. Ceterum imitatus est Arrianus fortasse Thucydidem qui scripsit I. II, C. as. ρωιOM Fιεν τε σ κε φαλ/ σ- σχυραὶ ελα/tβανον. Cοnferas praeterea fragm. apud Suidia incertum S. v. ἰσχυραν - σχυραν ε χεν ό βασαευσ. Arriani Iticum pluribus immutatis citat Eustalli. ad Dionys. PerlegeS. P. 26s, ed. Bernhard. - - Paulo maioris momenti Sunt quae l. IV, 22, I de varia huius loci scriptura monere omisi. Nimirum edd. vett. et quattuor codice, i Γο-
424쪽
receptis dixi in praestatione, iis haec addantur velim.L. III, Id, 3 dedi Oiιβεβλi κει pro vulgato h tβέβλN κεr. Vide ann. ad III, et, 8 et Schaef. praei ad Iulian. I p. p. XII. - L. IV, Io, 5 Scripsi ἐρέσθαι τε, Cum vulgo omissa PSSet Particula Copulativa. - L. IV, I 5, 13 non dubitavi edero ἐπε/dh loco vulgulae Euει-
425쪽
ἰγυπτί63 Λέλτα παραπλs GlOν. Deinde, cum in indice, qualis nobis confectus eSSet,lo CuS non reperiretur, ubi ea insererentur quae a literis II et v inciperent, non potui quin praefationi ea destinarem. E quibus notanda sunt haec: Herοdotum initiatus esse potest Arrianus IV, II, I.
IV, I 5, s. IV, 22, 3. IV, 23, s. IV, 22, d. V, I, I. V, 23, 2.
VI, I, 5. VI, 26, I. VII, 23, 3. Homerum in mente habebat Arrianus cum scribebat quae leguntur L III,
Verba sentiendi cum nominaiivo participii Cοn- Structa II, s , 6. verba nunciandi Cum participio et insin. Constr. III, 25, 5. vurba eadem sibi oppoSita adiectis particulis stέν - dέ V, 2 , Id. verbum idem quod sinit sententiam, in initio sequentis enunciutis abitum III, 3, r. verbium subsicini ivum Saepe omi8Sum
426쪽
VI in formula E Πνosita sim. V, 22, d. VI, 2, d. Verbum repetendum ex prueCedentibus V, 26, 8. VII, 12, d. verbum et SubSt. eiusdem Stirpis CompoS. VI, II, Id. verbi acii a forma passivae oppοSita III, I S, d. verbalia in εοσ exeuntia saepe in plurali posita III, 2I, s. Voces temere repetitae I, II, 6. ID, I 3, II. IV, 26, 5. temere omissae II, Id Id. IV, 5, 1. V, 25, s. Denique quae typothetae quamquam Saepe montii
P. 2ss. in inscript. libri lege C. XV pro C. VI.
vel quattuor menda adiiciantur quae in priore editionis noSirne parte animadVei Sa sunt. Fimirum in praef. p. XLVI. v. 3 et 15. l. quοd pro ait. - P. L. N. Is. . facili opera. - Ibid. V. Zo. l. ' ιγυιού. - P. 23θ. v. g. in textu l. J ένετο. - Scribebam Negimontii
PruSSorum Idibus August. anni MDCCCXXXII.
427쪽
C. I. ου πολλαισ-Ita edd. vett. Cum quattuor codd. Gro novit. ου 'oλλαῖσ ὴμεecetc cod. F., unde recepit SchmiederuS. Sed vereor ut recte id fecerit. Primum enim omnium fere libr rum initium facit particula Deinde autem particula δε tacite referenda videtur ad verba in sine libri teriti posita καὶ ταetre Drα. Quomodo Scripsit I, 2I, I 2 καίτοι τα γε πρῶτα. Ei I,
καὶ - αυτ ouo festi vulgo desideratur particula καί. quam cum Schini edero e cod. F. hic inserere non dubitavimus tum propter singularem huius loci sensum (irdicatur enim, non solum Abios, Sed etiam alias gentes αυτorosaeotic in Asia habitasse, vid. III, 2T, G Sq. , tum propter Constantem fere apud Arrianum illius pamicu-Iae uSum ante pronomen oesroc. Vide modo I, 6, I καὶ τo Uc roeo- rαc - ἐπεσβάνTασ κ. Q ToUTotic. III, 2I, Id κ oὶ τραπένrε; - καὶοUTOι εφυγον. IV, , a καὶ ουτοι στρατιὰν ἀγοντεc. Quibus adde
v, b, I. VI, 8, T. VI, Is, 3. VI, 26, II. VI, 2 , S. VII,
428쪽
orsi eth μσιστον ἔδνoc Σκυθικoi J - J , , Vox Σκυθιοκον mala manu ex Largine in contextum tranSScripta videtur. Non enim loquitur de pluribus gentibus Scythicis in Europa, sed opponit Scythas Asiae Scythis Europaeis, et hos appellat maximum Europae PQPulum, de qua re ConSentiunt veteres omnes, ex. c. Thyc. II, O . Schmie ., qui vocem illam e textu removit. Sane quidem glosSatoris manum videtur indicare. Sed quis est qui omnia quae abundare videantur, a librariis potius quam a Scriptore ipso profecta contendati Igitur, donec meliora didicerim, uncis iussi adiectivum circumscribi. Similitudinis speciem habent III, 5
quod cum Gro novius defendere conatus esset allatis locis I, d, I xtεγc of οι πελ Toὶ τὰ σρ ματα , et V, d, II ἀλλὰ μεγάλουc μὲν
τὰ σωυαrce: Schmi Oderiis Summo ardore amplexus est. Sed ut monere omittamuS, neminem ESSE POSSe qui σωματα s. Sic absolute positum iaccipiat de magnitudine sive robore corporis dictum (nam neque favent Gronovit sententiae quae leguntur II, T, 6 o UTE Tα ρυysι α OUTε et rospice; παραπλησιοι): Alexandri mulium intereSSe debuit scire potius, quibusnam Scythae illi uterentur segibus institutisque, quam num magnis essent Praediti et robustis corporibus, id quod per Se iam satis notum erat. Sic etiam CaesEr bell. Gall. IV, 2o e mercatoribus quaesiit, quαerim e8Sel
429쪽
όπλισεcoc Edd. veit. Hπλίσεων, quod neque correxit Naphelius, nec Grono vita S, quamquam hic ipSe monuit, gnitaeos; extri-beri ab omni bim fere manuscriptis.