De expeditione Alexandri libri septem recensuit et annotationibus maximam partem criticis tum aliorum selectis tum suis instruxit Io Ern. Ellendt

821쪽

primus Blancardus mutavit in καὶ πεῖ αιροι Πέρσαι καὶ πεντα ιροι αλλοι, me non probante. Plurimis quidem in primis editionibus Iocis pro 'ε αιροι corrupte scriptum QSt ὰσθεταιροι , at hunc

noStrum locum Sic natum opinoi : In Contextu vitiose legebatur καὶ ασθεταιροε Περσαι. Librarius errorem Subodoratus super haec inter versiculos scribebat emendationem suam καὶ πεζέταιροι Πέρσαι. Tertius indoctior describebat omnia unu SErie κ . n. IT. καὶασθεγαιροι Πέρσαι. Ultimam denique vocem alius mutavit in αλλοι, repetitione ea offensus. Sic eam lectionem natam opinor. Schmiet

Verba illa tria perquam suspecta eSSe Sponte intelligat quiSque. Incis inclusa maneant, dum reiiciantur. Similis gloSSae originem indicavimus in ann. ad IV, G, I. OUκέτι καρτεροὶ σφων σανJ CL Plutarch. vit. Alex. c. LXXX

ἀπαλλαγήσεσθαι in ed. Basil. est ὰπαλλαγησασθαι. 8. ο δὲ σπουδ Edd. ante Gron ovium σπουδὴTαι, omi6Sis prioribus duabus voculis. ,,vere et ad Arriani morem habent omnes (nam et ex V. C. notavit Vulcanius) M3stio δε-Grοηου. Vide ann. ad V, 2θ, I. καὶ ἰδών τε ταπεινωσ διακειμένουσJ Particula τε caret ed. Basil Restituit eam iam vulcanius. Recte, opinor: quamquam de Codicibus suis nihil monuit Gronovius. Quod Arriano dictum est ταπεινωσ διακεῖσθαι, id Plutarcho est τεταπεινῶσθαι. Similiter dicitur πονήρωσ διακεισθαι , quam formulam illustravit Locella ad

822쪽

quo dixit Ilist. Ind. IV, 2 μεγεθει πολυ τι υπερφέρειν). V, 18, 8

Io. ουπω τισ γεγευται Recte sic primus dedit vulcanius, quem Secuti Sunt recenti ores editores. In ed. Basil. legitur

I 2. ταυτα εἰποντα προσελθων - ἐφιλησενJ In edd. ante Grono-vium et pluribus codd. post ἐφίλησεν insertum eSt Pronomen αUTOM. In initio eddia vett. et quattuor codd. Gronovit habent τοιαυῖα. Sane iam dixit paulo ante Aαλλίνη* τοιαυτα ειπεν. Attamen hoc loco Optimus ταυτα. Deinde αυτον aberat ab eodem ac duobus aliis 3ISSiis et codice Augustano, et cui tandem bono illa vox t f OROB. Pronomina Tαυχα et Toιαυτα confusa vide VII, I, II. II. δυσίαν τε δυειJ Edd. veit. et unus vel duo codd. Grono vii θυσίαν τε ἐποι)ησε. HMS. Optimus et tres iidem θυσίαν τε θυει, quod tanto pronius ad sidem et antiquitatem est, quod et ipsum Verbum yποίησε mox repetitum moveat nauseam, atque etiam SequaturhσILEMAM Tασ αυτασ σπονδα . ,, οηου. CL I, II , 8 τὴν θυσίαν

823쪽

LIBER VIL CAP. XI XII. 3set

Vulcanius primus OF α sc P αυτον. Num sorte e codice vetere Stephani. Gro novius de codicibus suis ne γρυ quidem . Ac habeat Sibi. Utrumque stare posse ut per se iam patet, ita suse demon Stratum est in ann. ad III, Id, 3. Is. D ἐννακισχiaioticJ Sic Schmiederus ex auctoritate codicis F. Praepositione carent reliqui codd. et edd. vett. Excidit fortasse pro Pter praecedentem formam quae QSt o oινη . Ceterum vide v v. ll. ad Appian. helL civv. I, IIo et I, II 6. καὶ β' αυτ ι ηαιανισαt J ,, Eundemque ycteonem cecinisse. Immo et post ill&m io poeian cecinisse, haud dubie variis cani ibuS, Pro varietate gentium. Grοηου. Ed. Eas. hahet 'αι νίσαι. Haud inepte. At vulgatam formam et ipsa tuetur VII, II, I 2. C. XII. 2. καὶ του ἐσ την αnoνοστησιν - ξυμβαίνοντoc J Sie edd. Venet. et Basil. καὶ τγὲν του ἐσ αnoMocriησιν τὴν oικαδε edd.

824쪽

του ἐσ Triν ὰ πονoστ)ησιν : CtSi vulgatum quoque, se commode habeat, tamen posterius hoc ut CaSte Arrianeum praeferendum videtur, tanto magis, quod Sic quoque habeat ed. Easil. ac Veneta, unde patet meram esSe Consta Sionem PοStremarum editionum. GrORου. d. αυτhc δὲ ἐπιιιελχiσεσθαιJ Nepete ex praegresso ἐκέλευσε ver-hum quod huic loco aptum est Sive εἷπε Sive υπεσχras. Cf. VII,

825쪽

d. VI, 26, T. E.). Nunc tamen Ms. Opt. ήγουμενo , ut C Toσήγου,εενοc dicit Alexander de se V, Grοηου. Unde Schmiederus recepit 'Scripturam codici V. Commendatam. Parum cor Sulte, opinor. Nusquam enim in tali verborum coniunctione pat licipium posuit Arrianus pro substantivo. Plane alienum est quod Gronovius attuliti exempliano participii sic uSurpati. Neque magis huc spectat quod legitur VI, I 2, 2 οστι; ὴγoυμενoc εσται τῆσστρατιασ. Contra Vide Og ηγεsιονεσ τῶν ΣΠερσῶν I, Ib, 5. και Πτολεμαγον ὴγεμονα αἰτων I, 2I, T. γευων τῆ σχρατια III, 2s, 12.χ γεμ όνοσ α'oeta VII, 22, 12 cet. Paulo aliter otiam habet neque cum Scriptura codicis F. comparandum videtur quod legitur apud Diod. Sic. XVII , EI Mιθροβουζαρησ ό παππαδοκων ήγου αε- νουc, pro quo Arrianus dixit I, ID, 5 ο καππα oκων υ ιαμοσ

ad III, 6, I2.

826쪽

doo ARRIANI EXPED. ALEXANDRI

827쪽

II. 26

828쪽

ARRIANI EXPED. ALEXANDRI.

φοβερωχερoν οντα Vulcanius primus et post eum Blan cardus, Grο- novius, Raphelius. Male. si neque enim Antipater in regno Erat magis timendus, sed ea quae de ipso vitia Significabantur, Suspectiora erant et in regno . altUrius parum tuta ac serenda. Gyοηου.

II. ουχ ωσαυχωσ - tατρον Haec verba citat lexico graphus apud De L. Anecdd. p. IIo, i I. In edd. et codd. Gronovit legitur ἰντι ' omissis duabus syllabis. HI acuna conspicua PSt in omnibus couicibus antiquis, spatio satis amplo vacuo relicto , etsi in nullo detur aliqua originis eius notitia. Ceterum graviter dolenda, vel ob ipsam Arriani praestantissit ni manum deperditam, ex qua aliquid disceremus et in illo miraremur; tum quia ControverSiae et quidem geminae inter Eumenem et Hephaestionem, quam nunc non nisi ex brevi compendio Plutarchi novimus, rationem Causamque novi itineris et tanti, ex his Solis, quae desecerunt, Iate descriptam disceres habebamus. Nihil sperabam firmius, quam quum versare exemplar optimum huius hiStoriae inciperem, fore, ut et haec Iacuna nunc suppleretur. Sed ubi ad locum vorti, post has voces et hunc earum ordinem isane ideo notabilem, quia diversus ostenditur in vulgari iurba veterum codicum, etiam accentu infruSto voculae cerri, quem gravem habent editi, quem Facios in Suo exemplari talem habuisse videtur, idcirco iam tunc interpretatus ipsum cth Ληtipestro Olienctium eεSe), εἷναι προσ ευμου αUTO) cim duas paginas cum dimidia relictas vidi vacuas, tamquam iste librarius speraverit, aliunde Sibi eventuram copiam Supplendi; attamen simile spatium vasat, ut dixi et in reliquis MSStis, ut omnino apparrumat, ex primaevo eXemplari, unde pleraque quae hodie Qxstant, deScripta sunt, solium suisse deperditum, cuius initium fuit ab Ilieris 'Creor, et idcirco pro non recuperandis haberi oporteat quae interciderunt ; sive id fortuito contigerit, Sive inter Sparsa

nonnulla, quae Christianam mentem offenderent, coegerint POSSeS-sorem effringere, et utinam tamen aliunde restituantur. GrOROB.

HIn Alsio Parisiensi, quem vidit St. Croix, deficiunt quindecim versiculi, ne adscriptis quidem verbis quibusdam, quae in editioni-hus leguntur, EXamen Crilique p. re . Reperitur eadem lacuna in IIss. Vindob., teste Eollario in Suppl. ad Lambeccii Commentarium. Et in editione Veneta duae paginae vacuae relictae sunt.

829쪽

Excidisse videntur: I. singularia quaedam de mandato Alexandri ad Antipatrum. fuga Harpali, quod ostendit Photius Cod. XCI, tibi haec habet: ἐν τουτην καὶ Aρπαλοσ βασιλικα λαβων ωχεTo φευγυ)ν χρηματα. Harpalia S theSauris, quae Ecbatanis Servabantur, praefectus fuerat. III, Is, II. Id. Cf. Diod. Sicul. XVII, IOS. Excidit a. fortasse aliquid de consilio Alexandri GraeViam petendide quo vide Curt. X, 2, I - . -d. cauSa et descriptio itineris Px urbe Opi Ecbatana usque. Excidit denique praeter alia forte minora G. controversia Eumenis et HephaeStionis. Cf. Plui. Eumen. c. II. De reliquis, praeter Harpali fugam, Photius, res tantum graviores extrahens, nihil dixit. Schmiec. Num Photius Arriani librum septimum integrum habuerit necne, non definiam. Nec tamen verisimile est, eum tam multa neglecturum fuisse, si cognita ea habuisset. Grammaticus Deli heri vel cuius Lexicon excerpsit ille, ex integrumo stante hausisse potest, Si quidem coniecturam faciamus licet ex plena voce Dντίπαχρον. Hoc autem Constat voCAbulum quod sequitur ' φαιστίων , huc non pertinere. Unde uncis iussimus includi.C. XIII τουτφ τω λογω υπει ανταJ Sic Schmied erus e cod.

novii. Parum Commode. De formula otα ἐκόντα κοντι simili. vide quae diximus in ann. ad II, Id, II. 2. λεγεται Πε, I λέξανδρo, J verum esse potest quod habent

F. CL ann. ad V, I, I. Apud Herodotum III, Io6, ubi de his

830쪽

apud Arrianum ipsum iEguntur III, IG, I. I. d. III, Is, I. 5. III, 2ss, d. III, 25, 6. III, 26, 5. VI es, d. VII, d, et: nisi quod tribus locis III, 25, 6. VI, D, d. VII, d. et Mis. Bagil. diphthongum I praefert. Cf. Diod. Sicul. II, I. 2. AVII, III. XIX, FIs. In xetaoph. Anab. II, d, m et Cyrop. II, I, I hodie

quidem recie scriptum legitur Am ita, Sed edd. vett. et plures codd.exhibent formam MF:ύεαt. Unde factum etiam, ut Erumerus in Xenoph. Afiab. I, I, II Scripserit metoυ amissuασ τεαoim, Sed II, d, I 2 rreoc et o M Jια; κΠλoυpιενον τειχoc. At, ni fallor, forma MiiDα sola recte habet, ut alteram quae QSt Mηδεια s. Mi Hre ex diversa vocabuli pronunciatione ortam putem. Terram a Medea Colchide nomen ac pifige tradit Strabo XI, is, P. ab, 5. μη τι-J Ita Cod. F. et ex eo Schmi erus. μη τι

retur quod suppeditavit Cod. F. Vide quoque ann. ad VII, I, II.