장음표시 사용
811쪽
τειαν. Lucian. Iup. Conf. c. I ὰγopιένου; καὶ f op hoi Toυσ χρηστου; ἔν πενία καὶ νοσοι , καὶ μυρίοισ κακopc rire u Ooυ . Ceterum nota paulo negligentiorem verborum compositionem commoto Alexandri animo bene accommodatam. Accuratius sic poterant verba ordinari: υφ ῶν αυτοί τε γεσθε καὶ τὰ υsιετερα ἔφερεZo. 5. τὴν ἐμπορίαν - ἀνεπετασε J Cod. F. τὴν ευποριαν, Unde recepit Schmiederias, Gron ovium Secutus, qui ad h. l. : HNeque POS-Sum, inquit , Spernere, imo non anteferre vulgato, quum PluS notet nempe sacultatem opportunitatemque omnium rerum, quae olatari Possunt. Ideo sumitur generaliter, ut c. Is, et specialiter Toυτων μόνων τ υν δένδρων ευπορίαν εἷνα Vulgata, quam noS revocavimus, aptior videtur iam Propter ea quae praeceSSere. Commer-eiorum .enim facultatem eo potissimum aperuit Philippus Ma-
812쪽
impediit me grammaticorum obServatio, etiam Atticorum Scriptorum opera non Plane immunia esse talium formarum. Vide Matth. Gr.Gr. lib. p. 23s. Sic apud Platon. Phaed. p. 8s, D, quamquam Hesiodorsius de suo dederat υγιἀ, Stati baumius rursus restituit formam υγιxi, quae, quantum ex eius Silentio in annotatione critica potest colligi, omnium codicum nititur auctoritate. cf. Plat. Legg.
813쪽
814쪽
κέκροπoc. Nec tamen ii. l. auSim vulgatam mutare. I . προαγρυπνων υ μῶν οἷ δα ωσ καθευδειν αετε υμεῖσJ Vulgo legebatur isc καθευ ειν εχοσε υst Ela. Unde Vulcanius : αc Prome Bigilare certο Sciο, ut ipsi nimirum pliacide quieteque dοrmire PοεSitis. Minus apte. Nam primum quidem προαγρυπνεῖν non eSt pro Gliquo nigilare , Sed iante Oliquem Bigilare. Deinde autem nescio quid offensionis habet optativus, qui cum cDc conStruCit S notionem continet His consilii, plane hoc loco alienam. Quae cum ita sint, succurrit Grammaticus De heri Anecdd. t. I, p. I o, si, qui ceteris omnibus accuratissime descriptis pro optativo assert indicativum. Nec possum quin hunc indicativum vulgato opiativo praeferam. Hoc enim dicit Alexandere Onle Bos ictinvigilans scio, et os posse dοrmire. Consule tamen quae de signi ficatione praepos. προ dixit Erueg. ad Xen. Anab. V, s, S.C. X. κω τισ υμιῶν οἷόεν - υπερ ἐκείνουJ DCum praeceSSerint haec duo nouoυντων καὶ ταλα/πωρουμένων, et alterum iam repetatur noνγισασ, Praefixa particula η: alterum quoque Sequideberet Tα1αinooeoυνιενoc. Sed mutavit Arrianus cum verbii
815쪽
simul etiam constructionem, licentia Graecae linguae non insolenti. Nisi sorto ii hoc Ioco est particula intendendi. Quo sensu et infra c. Is, videtur accipi. Nophel. Haec postrema nollem adscripsisset Naphelius. Constructionem autem Paulo perverSiorem ESSE facile intelligas. Verborum intellectum 'bene percepit Schmiede- rus, locum Sic interpretatus: Seil quiS BeStrum Scit, Bel Se mctgia prο me, Mel me mctgiS Pro Se PusNOSSe , nisi quod verbum noνησα ιnimis arctis finibus circumScri PSit. Est enim quod Latini dicunt labores Suscipere, eaeαntlαre. Cf. V, 25, 2 εἰ-δ1i με απτοί , σιν υνι, οἷ ὴμοεροι μαρι δευρο πονηθέντεc nox oι καὶ α-oc ἐγω ηγου-
816쪽
817쪽
Io- υτι τυν βασσέα Cod. F. T. βασ/λέα ὴαων. ,,VUllo Menter mihi placet scriptura optimi, et recipienda esset, nisi obstarent FUCt. I S. verba O retriηγέαγετε et of εσθε, pro quibus etiam legendum CSSet f παν)ηγε γομεν et odioue e. Selmied. Mihi tantopere probatam videri hanc Scripturam non dixerim. Nimis quaesita enim est Gronovit explicatio, Arrianum a P ιων ScriPSisse, quaSi ipSe Alexander milites verba apud cognatos et populares dicenda Prae ierit. Et in orationibus nihil frequentius esse ista pronominis Primae et Secundae pergonae confusione concedet qui legerit quae v. C. annotavit Le uerus ad Demosth. t. IV, P. se Sq.
mam nράγγα; non ubique esse admittendam demonstrasse nobis videmur in ann. ad III, 25, II. 2. υπερβάνTα τον παυκασον - ηυλ ασJ Minus recte vertit Schmiederus: Cctvcctstim qui est tilli ci Cia ius yy S. Ηοc enim
818쪽
Deb τε τον ποταμονJ Edd. omnes, ut VII, I 6, 6. In ed. Basil. ubique hoc nomen male expressum est, ut III, 28, IS, III, 2s, 5. III, 3o, Iil. IV, IS, I 2. II. Formam tuentur
Suid. s. v. Strabo XI, p. d28 ed. Ster. Eustath. ad Dionys. Perleg. p. 2do, ed. Bern h. Plutarch. Vii. Alex. c. XLVII. - Ceterum me nolente hunc locum omiserunt in ann. ad II, 8, 3 κα Toν Σφασιν διαπερασαντα ανJ Recte ante haec verba Gronovius colon posuit, ut melius destincta esSent a praecedentibus. Hoc enim dicit Arrianus: qui elictm Nydiaspen Acesinemque et Nydro en lyctiecit ; sic nisi ruralis nos Obstitissetis, Imphosin elicini fronsiisset. Vide VII, d, 3. Apte conferri iussit Gronovius Arriani. Ηist. Ind. IX, II καὶ αν καὶ πάνrων-el et etiα θελεν. εἰ μ)η καὶ υμεῖσ απωκνησαre J Cod. F. εἰ καὶ ηυεῖσ απωκνήσαμεm Quod incptum est. 35. coc ει; 2λυσα Dῖανηγαγετε, απoλιποντεc ol εσθεJ Quae postrema verba arcte coniungenda sunt cum iis quae leguntur in initio j. II. Praeterea autem nescio qua causa permoti viri docti tam male tractarunt hunc totum locum. Schmiederiis quidem: si offendit me, inquit, verbum ἐπανηγάγετε. Dici enim non solet, ab exercit i imperatorem reduci, sed ab imperatore exercitum. Et sane hic quoquo vertit Facius eqvi Bοs incolumes rac Biclοres reduχil, quasi legisset oc εἰσ Σουσα επανη- γ έ τε υμἀσ σωoυσ καὶ νικoυντα , cui participio optime responderet SequenS Toισ νενικηαενotc. Sed de his omnibus nisi aliis codicibus, praecipue Vindobonensibus iuvantibus, nihil decerni poteSt. Vulcanius vertit: quem Bictοrem Susci re aeislis, quasi huc referendum sit verbum νικωντα, in Paragrapho undecimo positum. St. Croix Exam. crit. P. ad , not. 2 cum Larchero legendum cenSuit
819쪽
OssiiSSO pronomine αυτω , ωσ εἰσ Σουσα ανηγμένοι )ητε. Sed neque hic, nec reliqui interpretes verum viderunt, nimirum quod Arriani, ne dicas, Graecorum scriptorum omnium rationem loquendi minus cognitum habebant. De usu pronominis rei reo abunde dictum in ann. ad III, II, d. Verbum hπαναγαγε, vero intransitivam habet potestatem, ita ut sit redire, reυerli. Quomodo acceperim quod
Wγδιανp. V, I5, I αυτoυ ἐπὶ του στρατοπεδου cet. Vereor tamen ut, si 3d originem huius locutionis et similium respiciamuS, velae pleonasticae possint haberi. Quis sest enim qui in formula sitirocoυroc Sinam. contendat pronomen αυτoc pleonastico appoSitum esse,
820쪽
quamvis Saepe, Si abesset, non desiderareturi Quemadmodum autem in hac formula pronomen αυτoc appositum eSt, ut pronominioυτοσ Singularis quaedam viS anelatur, eodem plane modo Praepositioni dr sive ἐπί cum nomine aliquo iunctae adverbium α-Oυ additum censemus, ut loci significatio paulo arctioribus finibus circumscribatur. Neque aliter iudicandum existimem de formula GUTου ἐκει, de qua egerunt Schaef. ad Gregor. Cor. p. 8 3. Coeli.
ad Thucyd. t. II, p. 2a8; et ' Aργουσ-Simn ., quam tetigit GoelI. ad Thucyd. t. II, P. SI. Scriptores autem nonnunquam abuSos esse talibus formulis quis erit qui negeti Haec tamen alia iam est quaestio neque huc pertinet. 5. αγηuά τι - άicto A; πημα βασ/DκoνJ HIIaec omnia negligenter Facius in versione praetermisit. Mργυρασπίδων, quod etiam vidit Blancardus, nulla praeter hunc locum in Arriano mentio facta. Iustin. XII, et Alexandrum auctor est, quum in Indiam moveret, Argyraspidas fecisse. Etiam Curi. VIII, 5, d Alexandrum ait,
quam Indiam ingressurus esset, necubi vinceretur, quum CeteriSPraestaret, Sciatis militum argenteas Iaminas addidisse. Neuter his locis adiecit, utrum omnibus an parti solum militum. Idem vero
Curtius iam in descriptione proelii apud Gaugamela IV, II, 2 3 et Diodorus (XVII, 5 , idem nomen dederunt iis militum, quos
Arrianus reliquos Sculctios regios appellare solet: quod Fretiis- hemitis ad Curi. VIII, G, a Per prolepsin factum recte monet. Nespondet igitur agema Persicum Macedonum agemati peditum, respondent argyraspides scutalis regiis et peZetaeri Persae pe- Eetaeris Macedonibus. Sed qui 'ε ταιροι ἀλλοι fueret Alii Praeter iam commemoratos Macedonum peZetaeri non fuere, quibus respondere possent alii quoque Persarum peZetaeri. Ne multis morer, vοces καὶ πεζέταιροι λλoι gloSsema sunt. Quod Satis liquet ex scriptura primarum editionum, quarum habent Veneta et Basileensis: aerea nε τιDροι Πέρσαι, ἀσώ αtest άλλοι, et Vulcaniana: καὶ πεζεταιρoι Πέρσm κm ἀσσέτα/eoι αλλοι; quod