장음표시 사용
271쪽
EPISTOLA RVM AD ATTICVM cnim marinas. n - Quousque, inquit, hunc regem feremus7- ci Begem appellas, inquam, quum Rex tui mentionem nullam secerit 3 ille autem Regis hereditatem spe devorarat . D - Domum, inquit, emisti. - α Putas, inquam, dicere, iudices emisti Τ ,, - - Ιuranti, inquit, tibi non credideriant. - u Mihi Vero, inquam, X xv iudices crediderunt: XXXI, quoniam nummos ante acceperunt , tibi nihil crediderunt. is Magnis clamoribus afflictus con icuit, et concidit. 6. Noster autem status est hic. Apud honos iidem sumus, quos reliquisti; apud sordem urbis, et saecem multo melius nunc , quam reliquisti. . Nam et illud nobis non obest, videri nostrum testimonium non
Εandem provinciam porro et Ostiensem fuisse nPpellatam, et Aquarium, declarat collatio locorum duorun , illius in Orat. pro Murena, et huius in Vatinium. CASAvB. - nstali, epist. ad Middielon, pag. 32. aliam interpretationem Proseri: scit. hunc Patronum esse M. Crassum, qui Baiis villam Marianam emerat. Cui favet commenlarius Angeli Maii in oration. in Clodium et Curionem . modo Curio substituatur Crasso. Hinc enim constat Curionem. qui patronus Clodii a Cicerone dicitur illum Patronum l. bidinis suae, in Campania praedium Marianum emisse: De Proxcriytione Stillana fundum emerat in Campania, qui Marii nuper fuerat et lysius Aris natis. Vnde coniicit Lectere, sorte Iegendum nosti enim Mariauas, quod satis probabile videtur. LEM. - Pro Arpinates Ernest. Aminatis mutuit.
σtatu, post quam ei utendum suisset aquis Arpinalibus.
i Quibus te purgasti, quum Intera rupisses piralis. De Harus'. reSP. 2 r. I. F. GRON. Iocum esse vult Bosius in voce marinas. quae Possit etiam intelligi de Arpinatibus quae
fuerant C. Marii. Regem armellas etc. Sensus est: Tn Regem nominare sustines. illud
que nomen recordari, quum RoX. cuius hereditatem iam spe devoraveras, in testametato te praeterierit, nullatn-que tui mentionem secerit 7 MALasP. Rex Q. Martius Rex, Terentiae
Regis Q. Marcii Regis, cui nupta
fuerat Tertia Clodii soror. 2 Sic Benti v. ex edd. vett. et Her- vagii ; scit. emere domum idemne est, ac iudices emere Z Vulgo Putes. SchutE. non Potes, nimis licenter. T.
Nam et illud) Alterum et, quod
huic responditat, videtur desidetari :sed Cicero saepe Particulam , dictionemve, quae exspectatur, omittit ;uec tamen coeptam sententiam absolvit. Vt hic alterum et omisit, atque
eius loco intulit, Acaedit illud. MAN.
272쪽
valuisse. Missus est sanguis invidiae sine dolore; atque etiam hoc magis, quod omnes illi fautores illius flagitii, rem manifestam redemptam esse a iudicibus confitentur. Accedit, quod illa concionalis hirudo aerarii, misera ac ieiuna plebecula, me ab hoc Magno unice diligi putat: et hercule multa et iucunda con
suetudine coniuncti inter no S SUmus, uSque eo, ut
nostri isti comissatores coniurationis, harbatuli iuvenes, illum in sermonibus Cnaeum Ciceronem appellent. Itaque et ludis . et gladiatoribus, mirandas ἐπισημασιας , sine ulla pastoricia fistula, auserebamus. 7. Nunc est exspectatio Comitiorum, in quae 4 omnibus invitis trudit noster Magnus Auli filium; atque in eo neque auctoritate, neque gratia Pugnat, sed quibus Philippus omnia castella expugnari posse dicebat, in quae modo asellus onustus auro POS set
Missus est sanguis invidiae ) Pro suit no his ad exstinguendam invidiam, videri nostrum testimonium non Un-luisse. Sic et Livius libro III. Dian- itis, inquit, inMidiae est sanguis. II . - Fortasse fuit, Et missus est sanguιs; quae est Bentivolii coniectura ; et sic alterum et responderet superiorinam et illud, quod ab aliquibus desideratur. T.
iὶ Delevi illam quod hic incommode redundat. Rem mani estam est crimen Clodii manifestiam. At res manifesta noti sacile redimitur. Praetulerim cum Ernestio: remittam manifeste redemptam esse, ficit. iudicium illud. BENTI v.
α Vulso accedit illud. Bentivoglio
acc. hue. Ern. SchutE. Lema ire omi- Serrant illud. PConcionalis hirudo aerarii Vnde largitiones fieri cupit, quales tribuni nimis populares sacere solent. CORR. Concionalιs autem dicitor; quia totos dies in concionibus trilinnitiis consumehat. Vide Gron. de Sestert. 4, 9.
maeum Ciceronem J Ex ipso et me iunci Mn. S ic ep. tέ, lib. IV. COAn. Επισημασιας) Significationes, ni
plausum, et quae Praeterea heu evolentiam signiscant. MAN. Sine ulla Pastoricia sistula) Sine ullo sibilo. Nam odium sibilo, amor lausu significatur : Di in oratione Proextio. Pastor itine vero fistulae sonus a si hilo non longe distat. llaqueet 6οιζεtv pro sibilare, et fistula sonum edere : συοιγγα vero Pro inibilo, et sistula Pastoritia repertinus. Qui de re scrii sit ingeniose et erudite M. Antonius Muretus in Variurum
lectionii in libris Vide lib. I. c. 39 . ID.
Auli filium) L. Afranium, qui hello
M libradatico legatus Pompeii sucunt, et tu hellis civilibus ab eodem stetit, est tuo in Hispania a Cuesare occisus. Vide Dionem 36. Vide et Lipsium, Var. Lect. lib. III, c. ultimo. GRAEU. Philippus Macedouum reX. et Alexandri Magui pater. qui diffidit ur-hium portas, et subruit aemulos re-ςcA muneribus. Horat. lib. III Carui.
273쪽
nscendere. Consul autem ille. Doterionis histrionis
similis. suscepisse negotium dicitur, et domi divisores habere: quod ego non credo. Sed senatusconsulta duo iam facta sunt, odiosa, quod in consulem facta putantur, Catone et Domitio postulante : unum , ut apud magistratus inquiri liceret; alterum . cuius domi divisores haberent, adversus rem publicam. 4 Lurco
autem tribunus plebis, , qui magistratum simul iniit, solutus est lege Aelia, et Fusia, , ut legem de ambitu
α ob morosum genus cavillatinonis, ira quo Piso illius histrionis similis suisse dicitur. Ut πυd magistratus in Apparet ex
hoc loco. Praetorem, cuius erat quaestio de ambitu, non potuisse aliae Senatus consulto inquirere in domos rangistratuum. At tu domos privatorum credo Potuisse. ID.
Haberent Alii habitarent. vel qui
3 Mil. eum facere videri. . Seil. factus est. 5 lia de Ernestii sententia emendavi. Vulgo i qui magiarrarum simul eum Iege Aelia iniit, soliatus est et Aetia et Fusa. - Simul cum lege Aelia iniit Trihunatum inivit servatis avspieiis ex lege Aelia. ID. Forte raalὐa lege Aelia. GRON. -Bentivoglio corrigendum censet: TFib. yι. ma sistratum simul atque iniit. T. Solutus est et Aelia et FUM Lex Aelia et lex Fufin pertinuerunt ad c mitia et neque dubilo fraudem vel certe
stratagema ens fuisse senatorum ud-
versus Plehem. Nam quum in comitiis regnaret plebs, nec frangere hanc eius potestatem senatus posset, qui- hiis potuit clamque rebus minuit. Idque maxime perlatis his duabus legibus effecit, etsi constat a tribunis Plebis eas luisse latas, ut Manutius
docet. Sed non est novum ut tri ho ui in gratiam senatorum multas leges serrent, quae Populi maiestatem non nihil alterere viderentur. Testatur autem Cicero in Pisonem non esse
valde antiquas illas leges, ut quae
nondum centum annos durassent.
Legis Aeliae ea pila tria suerunt. I. Vt auspicato omnia fierent in comitiis. u. Vt obnuntiatione saeta dirimerentur comitia. 3. Vt liberum esset iu- tercedere, quibus intercedendi ius erat. Erat autem intercedendi ius ad
Populum solis tribunis plebis legibiis
BCratis eoncessum. Legis Fusae caput unum fuisse docti existimant, Nesistis diebus eum Populo Bgeretur. Quoniam igitur videbat senatus urgendum esse malum istud ambitionis. et nascens esse curandum , ob pericula varia quae moram sequi videbantur, plaeuit senatui illa omnia tollere, quae latoribus novae legis de ambitu aliquam moram videbantur Posse a f. ferre. Quam prudenter hoc a senatrisit Delum . mitto quaerere. Illitu di-
eo, aenatum Praeivisse exemplo suo
tribunis plebis, qui, ut improbas leges serretit, imitati sunt suetum hoe senatus. Imo leges ipsas Aeliam et Fufiam sustulerunt et quod a Clodio Postea factum est. In quem Cicerolam aeriter, tam saepe ob hoc ipsum iuvehens, non dubito quin saepe re-
274쪽
serret; cli nna ille bono nia spicio claudus homo promulgavit. ita comitia in ante diein VI kal. sext. dilata sunt. Novi est in lege hoc. ut, qui nummos in tribus pronuntiarit, si non dederit, impune sit; sin dederit, ut, quoad vivat, singulis tribubus HS cIn cin clo debeat. Dixi, hanc legem P. Clodium iam ante se
vasse: pronuntiare enim Solitum esse, et non dare.
Sed heus tui videsne, consulatum illum nostrum, quem Curio antea αποθεωσιν vocabat, si hic iactus erit, fabulam et mimum suturum 3 Quare, ut opinor,
sponsum tulerit a Clodio, imitatione senatus se illas leges primum neglexisse. deinde sustulisse. Tanti est in republica nihil admittere. vel quod sit minimum contra leges. To γαρ προ ροκρὸν . ut passim inculeat Phi
ronis, qui laude immortali dignus est, quod peccanti hac in parte senatui, dum odio ductus Cato properat, et urget propositum inconsiderate . ipso Comitem peccati se non adiungit. et
nam causam mavult deserere, quam
inique et contra leges illam tueri. Io eatur igitur in Lurconem . qui quum tervatis auspiciis ex lege Aelia iactus esset tribunus plebis, eam legem ιPer quam ipse esset tribunus, solvat rnon tam ipse quidem quam senatus, qui et lege utraque Aelia et Fufia solverit. CAS. Bono auspicio Εἐρωτικως. Non
enim honum poterat esse eius auspicium , euius in corpore, aut etiam nomine vilium esset. Innuit autem
Clodios sive Claudios a claudis pedibus nomen habuisse , eaque de causa nescio quid mali ominia exstitisse in eorum nomine. Vitabant enim no-rnum inauspicata uomitia, et, ut loquitur Horatius, male ominata verba. Bos. - Dissentit autem Gronov. et claudum fuisse Lurconem optuatur rnam lex Aufidia perlata non fuit, Clodii vero lex perlata est. locose igitur Cicero etiam hac ratione solutum esse Aelia lege Lurconem ait, quod claudus a eret legem de ambitu
ferre. LEM. Pronuntiarit) Pronuntiara frequens in hac re verbum; est autem
idem ae polliceri. Sed quum legibus
interdictum esset Promittere aut polliceri pecuniam, isti non pollicebantur, sed pronuntiabant. Sic euim
videntur voluisse, mutata voce, vim
legis eludere. CAs. i Non de suo consulatu , aed universe de consalatu romano loquitur. Aποθέωaetv -cabat Hoc est, Curiodietitare solebat, videri sibi eos, qui consulatum efigent adepti, pene deos esse factos, et diis pares. Cas.
mimιum, vel fabam mιmvm. vel faba minimum, vel fabam nimium. Ε quo I. F. Gronovius coniiciebat 'ακει μυ- ρou . quod nimis a scripturae vestigiis
aberrat. Proxime ad ea accedit Mureti coniectura cabulam mimum; quam servavi hactenus, ut et interponerem. Sie aptissima exit se tentia et videsne consulatum, si Λsranius
275쪽
EPISTOLA RVM ΛD ATTICVMοι-ο τεον, id quod tu iacis, et istos consulatus non1locci facteon. B. Quod ad me scribis, te in Asiam statuisse non ire, Requidem mallem, ut ires: ac vereor, ne quid in istare minus commode fiat. Sed tamen non possum reprehendere consilium tuum , Praesertim quum egomet in provinciam non Sim Prosectus.
9. Epigrammatis tuis, quae in AmaItheo posuisti, Contenti erimus, praesertim quum et Chilius nos reliquerit, et Archias nihil de me Scripserit; ac vereor,
eonsul factus erit, Iabulam l. e. rem ridiculam et mimum, i. e. rem ludieram. suturumῖ Η- aptissime de Astainnio dici poterat, quem Dio Cassius
lib. XXXVII. e. i 3. melius saltasse , quod mimorum erat . quam res egisse Darrat. - Fabam mimum Alludit Cicero ad morem suae aetatis puerorum , qui Suturnalium diebus mense decembes regna sortito exercere Solebant, de quibus vide Tacit. XIII Ann. P. t 5, et ibi quae Lipsius de iis
notavit. Et quidem suba. sicut et Ii die sit, et spud Graecos quoque χυδ-μος, videtur in creandis magistratibus suisse usurpata. Vnae est illud Pythagorae : A fabis abstine . hoc est, χυαμου απMχου. Ait igitur Cicero, si sint consul Asranius, consulatum ita deinceps rem obiectam tare, ut sunt regua Puerorum. Similis plane locus Senecae: Olim magna remerat deum sieri: iam faba minimam Iecit: etiam Pessimi quique illam ossetant. Quid opitus dici potuit 8 Cas. - Petrus Daniel Iluetius in Elaeviriano, quo utebatur. Ciceroni, exemplo Scri Pserat, Manium. Fest. Quidnam hoc esset, quum divitiare vellem , adii Festum,
bam nec tangere, nee nominare Diali famini licet, quod ea Putatur ad momtuos Pertinere. Nam et lemtiralibus iacitur lamis, et Parentalibus adhibetur sacrisieiis etc. Videtur ergo do elissimi viri coniectura eo SPectare,
ut pro fabam mimiam reponamus f bam Manium. Quod ut plane intelligatur. mutuari lucem oportet ab ovi-
que veterum scriptorum locis, quos per otium indagabunt critici. ΟLIv. ωλοσορητεου Philosophandum est. 3ὶ Vulgo εατεοv. Sed Victorius et Laniti tuus viderunt, lectionem δε- eteon quod est in plurimis Nss. ve-
Tam efise, et Ci ronem ioci causa Profaciendum scripsisse facteon, grae-m terminatione, ut res poti deret verbo. tubo τεου. I. F. Gron. malebat foeci ποιητεOva
a) Contra quam speraverat Q. Cicero qui Atticum si hi legatum in provincia desiluaverat. Minus commode Vel ut Quintus hoc non molliter nccipiat; vel ut Quin
In Amaltheοὶ tu illo gymnasio subata tua, ut videtur, Ciceronis. ID.
276쪽
IIB. I, EPIST. I 6. 273 ne, Lucullis quoniam graecum poema condidit, nunc ad Caecilianam sabulam speCtet. IO. Antonio tuo nomine gratias egi; eamque epistolam Manlio dedi. Ad te ideo antea ratius scripsi, quod non habebam idoneum, cui darem; nec satis sciebam, quid darem. Valde te venditavi. εii. Cincius si quid ad me tui negotii detulerit, suscipiam. Sed nunc magis in suo est occupatus; in quo ego ei non deSUm. I u. Tu, si uno in loco es suturus, crebras a nobis literas exspecta; ast plures etiam ipse mittito. Velim ad me scribas, cuiusmodi sit Alaaλθειον tuum , quo ornatu, qua τοποθεσια; et quae Poemata , quasque
historias de A μαλθεία habes, ad me mittas. Lubet mihi sacere in Arpinati. Ego tibi aliquid de meis scriptis mittam. Nihil erat absoluti.
Luetillis Archias Mithridaticum
bellum in gratiam Lucullorum, et Potissimum L. Luculli, scripseriit. Cieero autem vere hatur ue idem vellet etiam
aliquid scri here in laudem Q. Caecilii Metelli Numidici. Bos. Ad Caecilianam Iabulum Ad poema scribendum in honorem Q. Caecilii Metelli Numidiei et Pii eius filii.
quorum Λrchias fuerat Perquam su- miliaris. Lepide aule in vocnt fabulam Caecilianam, poema quod Archias conditurus erat de Caeciliis, quia ut plurimum sabulas tractarit Poetae. Iuteri in alitidit ad tabulas, quas Caecilius holiticus poeta scripserat. ID. i Scit . in literis ad Antonium uatis. Sic post Ald. Schuleius et nuperrimus editor, Buutivoglio. Vulgo: Vale. Te Mindicasei. T. - Nihil muto : ngit enim de mutuo rescriptionisosticio, quo so Λttieus superiorem esse obiecerat. His, inquit, copiosis
litoris, uori u odo iutra compuncta ero, Parqne retulero, Verum etiam ultus fuero istam aceusationem tuam. Mgs. mei omnes sic habent, Vale. Ta Dindiciari. Quam scripturam rectum Pu to, et eodem sensu et se Propterea in
liue legitur iisdem auctoribus, Beriam Diale. Iun. Ego mallem : belle te Mindi Di , scilicet ah iniuria, quam libin me steri putabas, dum raro aut breviter scribo, hae lotigissima epistola. GRON. - Bectius sorte: Valde te Mindicus i. LEc L. Exsραιας ast Lege, exVectato ἐμliares etiam eis. Alvu. Facere Grmnasium huiusmodi.
277쪽
Scr. Romae A. V. C. 69a, nonis Decembris. Scribit se summa molestia assectum, quum ex Attici literis mutatum Quintifratris erga illum animum, gravemque Ossonsionem gnoMerit; merare tamen id malum sanatum iri t. Dein docet sibi Attici ingenuitatem et animi magnitudinem sasis esse PersPectam ἰ itumque te non dubitare fore, ut amicitia, quae sibi cum Attico intercedebaι, adhuc sanctissime conser Data, in Posterum quoque religionem suam obtineat a. Soquitur de concordia equitum cum senatu a se restituta 3; praesidias quae εibi aia retinendas πο suas para rit 4 , aesis qui nunc consulatum Petituri sint. 5. CICERO ATTICO S.
Magna mihi varietas voluntatis, et dissimilitudo opinionis ac iudicii Quinti fratris mei, demonstrata est ex literis tuis, in quibus ad me epistolarum illius
exempla misisti. Qua ex re et molestia sum tanta asIectus , quantam mihi meus amor Stam mus erga utrumque vestrum afferre debuit; et admiratione, quidnam accidisset, quod afferret Quinto fratri meo, aut Oia sensionem tam gravem, aut commutationem tantam voluntatis. Atque illud a me iam ante intelligebatur quod te quoque ipsum discedentem a nobis suspicari videbam , subesse nescio quid opinionis incommodae, sauciumque eius animum insedisse δ quasdam odiosus suspiciones; quibus ego mederi quum Cuperem antea saepe, et vehementius etiam Post sortitionem provin-
Post sortitionem Prooinciae Postquam ei Asia provincia sorto ubvenit. Quo perspicuum sit, non eo solum iratum fuisse Quintum . quia cum ipso legatus in Asiam Atticus ire nollet. MAN.
278쪽
LIB. I, EPIST. I 7ciae; nec tantum intelligebam ei esse offensionis, quantum literae tuae declarant, nec tantum proficiebam, quantum volebam. Sed tamen hoc me ipse consolabar, quod non dubitabam, quin te ille aut Dyrrhachii , aut in istis locis uspiam visurus esset. Quod quum accidisset, considebam ac mihi persuaseram
fore, ut omnia Placarentur inter vos non modo sermone ac disputatione, sed conspectu ipso Congressuque Iestro. Nam, quanta sit in Quinto fratre meo comitas, quan in iracunditas, quam mollis animus et ad accipiendum et ad deponendam Ossensionem, nihil attinet me ad te, qui ea nosti, scribere. Sed accidit Perincommode, quod eum nusquam vidisti. Valuit enim plus, quod erat illi nonnullorum artisciis inculcatum, quam aut ossicium , aut necessitudo, aut amor voster ille pristinus. qui plurimum valere de-huit. Atque huius incommodi culpa ubi resident facilius possum existimare, quam Scribere. Vereor enim, ne, dum defendam meos, non Parcam tuis. Nam sic intelligo: ut nihil a domesticis vulneris sa -ctum sit, illud quidem , quod erat, e OS certe Sanare potuisse. Sed huiusce rei . totius vitium, quod aliquanto etiam latius patet, quam videtur, praesenti tibi commodius exponam. De iis literis, quas ad te Thessalonica misit, et de sermonibus, quos ab illo et Romae apud amicos tuos, et in itinere habitos pulas; ecquid tantum Causae sit, ignoro: sed omnis in tua posita est humanitate mihi spes huius levandae
Visurus esset In Asiam prosiciscens. C.
Necessitudo Propter Pomponiam Attici sororem, Quinti coniugem. quae dissicili ingenio fuit; vid. lib. V,
epist. I. LEM. A domeseicis A sorore tua ἰ quae quum uxor sit Q. fratris, animum illius sedare et potuit, et debuit. C. i Seboletius, Ernestio auctore.
279쪽
molestiae. Nam , si ita statueris, et irritabiles animos esse Optimorum saepe hominum, et eosdem placabiles; et esse hanc agilitatem, ut ita dicam, inollitiau que naturae plerumque bonitatis; et. id quod caput egi, nobis inter nos nostra sive incommoda, sive vitia, sive iniurias esse tolerandas: sacile haec, quemadmodum spero , mitigii buntur. Quod ego, ut facias. Eoro. Nam ad me, qui te unice diligo. maxime pertinet, neminem eSSe meo Tum, qui aut te non amet, aut abs te non ametri P.
a. Illa pars epistol ne tuae in inime fuit necessaria, in qua exponis, quas sucultates aut provincialium,nut urbanorum Commodorum, et aliis temporibus et me ipso consule, praetermiseris. Mihi enim pei specta est ingenuitas et magnitudo animi tui; neque ego inter me atque te quicquam interesse unquam duxi, praeter voluntatem institutae vitae : quod m enmbitio quaedam ad honorum studium, te nulem aliu
minime reprehendenda ratio ad honestum otium duxit. Vera quidem laude probitatis, diligentiae, religionis, neque me tibi, neque quemquam antepono d
sticoque discessi, tibi primas desero. Vidi enim, vidi, peni tusque perspexi in meis variis tempori hus et sollicitudines et laetitias tuas. Fuit milii saepe et laudis
nostrae gratulatio tria iucunda, et timoris consolatio grata. Quin mihi nunc, te abSente. non solum Consilium , quo tu excellis, sed etiam sermonis commu-Ligenuitus Mimis heve niti, integritus. Cicero si guineat sibi esse Persuasum, Atticum, quod uoluerit cum f. . sol retia provinciam ii e logn-lus, id fecisse non astute. aut illivs rei eausa, quum susPicabatur Utitutus, sed in geuere quod abhorret ab omnis uvetione publica, et istos houores animi quadam magnitudiue seu Per
i Seh. auctore Ernestio delevit amove. Hoc Pacto omittenda essent aliquae . quae videntur repolitiones . quarum exempla plurima in Cicerone occurrunt. Ita sere Bevtiv. T
280쪽
Dicatio, quae mihi suavissima tectini solet esSe, ma-
in genere mihi negligenti esse non licet; an in sorensi labore 3 quem antea propter ambitionem sustinebam, nunc, ut dignitatem tueri gratia possim ; an in ipsis domesticis negotiis 2 in quibus ego quum antea, tum
vero post discessum fratris, te sermonesque nostros desidero. Postremo non labor meus , non requieS non negotium, non Otium; non forenses res, non domesticae ; . non publicae, non privatae carere diutius tuo suavissimo atqNe amantissimo Consilio ac Sermone possunt. Atque harum rerum CommemoratiO- , nem vere undia saepe impedivit utriusque nostrum. Nunc autem ea fuit necessaria propter eam partem epistolae tuae, per quam te ac mores tuos mihi purgatos ac probatos esse voluisti. Atque in ista incommoditate alienati illius animi et offensi , illud inest
tamen commodi, quod et mihi et ceteris amicis tuis nota fuit, et abs te aliquando testificala tua voluntas omittendae provinciae; ut, quod Nna non ostis, non dissensione ac dissidio vestro, sed voluntate ac iudicio tuo suctum esse videatur. Quare et illa , quae violata, . expiabuntur; et haec nostra, qtiae sunt Sun-Ctissime conservata, suam religionem Obtinebunt. 5. Nos hic in re publica infirma, misera. Comm Utabilique versamur. Coedo enim te audisse, nostros equites paene a Senatu esse disiunctos; qui primum illud valde graviter tulerunt, promulgatum ex SenatuSCOn
sulto fuisse, ut de iis, qui ob iudicanduin pecuniam ,
bliea. rep Rectius vero Bentivoglio, qui vel ha quid dicamst lineolis disiunxit. TYP. u l. e. quod tu fratrem meum in
Ο Subaudi fuerunt. Mox religionem , li. e. inviolatae fidei sanctitatem amicitia nollira conservabit. BENT. Nostros equites Ex his enim ν tissimum erant iudices, qui Clodium absolverant. LEM. 4 Peeuniam ahest Hss. aliqnot et ed. Rom. omiserunt etiam Laruti.