장음표시 사용
531쪽
ΕPISTOLA RVM AD ΛTTICVM Cogor: et velim ita sit. Sed omnia metuo. Etsi bellu in ακροτελευτιον habet illa tua epistola, quum dedisti nauseans Buthroto : tihi, ut Dideo et vero, nulla ad δε- cedendum eril mora. Mallem, ut Dideo: nihil opus fuit, ut Vero. Acceperam autem satis celeriter Iconii peci'ublicanorum tabellarios a Lentuli triumpho datus. ln his γλυκαἈπικρον illud confirmas, moram mihi nullam
fove: deinde addis, si quid sucus, te ad me reJ
venturum. Angunt me dubitationes tuae: simul et vides, quas acceperim literas. Nam quas Hermonicenturionis Camulae scribis te dedisse, non accepi. Lenii pueris te dedisse, saepe ad me scripseras. Eu SLaodiceae denique , quum eo venissem, III id. set, P. Lentus mihi reddidit, datas a. d. x kal. Octobr. Lenio tuas commendationes et statim verbis, et reliquo tem Pore re Probabo. 4. Hae literae cetera vetera habebant, unum hoci novum, de CibVPatis pantheris. Multum te amo , quod respondisti M. Octavio, te non putare. Sed posthac Omnia, quae Certa non erunt, Pro certo negato.
Nos enim et nostra sponte hene firmi, et mehercule auctoritate tua inflammati vicimus omnes hoc tu ita reperies quum abstinentia, tum iustitia, facilitate , clementia. Cave putes quidquam homines magis unquam esse mirutos, quam nullum teruncium, me obtinente provinciam, Sumtus factum esse, nec in rempublicam, nec in quemquam meorum, PraeteΓ-ii vitiosum est Oogor; vel delet dum illud et si myliciter legendum Melim ita sit; vel scribendum: μι lasse; eg Melina ita sit. Λκροτελευτιου Clausulam. Acceperiana γ Λlias . ab his, quas tu
nauseans Buthroto dederas. Ac si dicat: Etsi eius epistolae mentionem facio unius, scito met tume Cus quiaque nece Pisse, quas Romae a Leutuli trintnplio dederas. MALAS . Γλυκυ τικρου Dulce amaruin a Bent. ad me forte Menet. Ex Aldo. Hermoni Liberto, aut fiervo. Λlii tenturioni Camulae vel Scamiatae.
urbem Ciliciae uti incolis vcuaudii uellis capiebantur. 1 or.
532쪽
LIB. V, EPIST. 2 Iquam in L. Tullium legatum. Is, ceteroqui abstinens, sed Iulia lege, transitans, semel tantum in diem, non, ut alii solebant, omnibus vicis, facit ut mihi excipiendus sit, quum teruncium nego sumtus iactum. Praeter eum accepit nemo. Ηas a nostro Q. Titinio
5. Ego. aestivis consectis, Quintum fratrem hibernis et Ciliciae praeseci. Q. Volusium, tui Tiberii generum, Certum hominem, sed mirifice etiam abstinentem, misi in Cyprum, ut ibi pauculos dies esset; ne cives ro inani pauci, qui illic negotiantur, ius sibi dictum negarent: nam evocari ex insula Cypri Os non licet. Ipse in Asiam prosectus sum Tarso nonis ian.; non mehercule dici potest, qua admiratione Ciliciae
civitatum, maximeque Tarsensium. POStea Vero quam Taurum transgressus sum, mirifica exspectatio Asiae nostrarum dioecesium, quae sex mensibus imperii mei nullas meas acceperat literaS, nunquam hospitem viderat. Illud autem tempus quotannis ante me
fuerat in hoc quaestu. Civitates locupletes, ne in hiberna milites reciperent. magnas pecunias dabant: Cyprii talenta Attica cc. Qua ex insula non υπερβολικως, sed verissime loquor nummus nullus, me obtinente, erogabitur. Ob haec heneficia, quibus illi obstupescunt, nullos honores mihi, nisi Verborum , decerni sino: statuas, sana, τ ππα prohibeo; nec
Iulia lege Quae . transeuntihusniagistratuumque eomiti hus ut laetiunι , .liaque, ab oppidis, et vicis subministrarentur, iubet,at. MAN. r) Fortasse excidit aeta tendo. Post Dieis vulgo additur Praeter eum semel nemo accePit, quod lihrariorum vitio hie ineulcatum esse pulchre vidit Graevius. Sed pro facit ut malim
mendavit, ni eum legatum erearen .
honores esse quadrigas satia constat. Itaque in nummis consecratorum re
Periuntur, et in nitorum quoque interdum laruicilius impositae. Quuiuergo invaluisset. ut provinciales magistratibus divivos honores tribue- ut, templaque aedificarent, etiam
533쪽
EPISTOLARvM AD ATTICvusum in ulla re alia molestus civitatibus; sed fortasse tibi, qui haec praedicem de ine. Perser, Si me a muS. Tu enim me haec sacere Voluisti. 6. Iter igitur ita per Asiam feci, ut etiam sames, qua nihil mis ei ius est, quae tum erat in hac mea
Asia messis enim nulla suerat) mihi optanda fuerit. Quacumque iter feci, nulla vi , nullo iudicio , nulla
Contumelia, auctoritate et Cohortatione perfeci, ut et Graeci, et cives romani, qui frumentum ComPPESSerant , magnum numerum populis pollicerentur.
7. Idibus februariis, quo die has literas dedi, sorum
institueram agere Laodice ue Cibyraticum et Apamense; ex . idibus mari. ibidem Synnadense, Pamphylium tum Phemio dispiciam κέρας , Lycaonium , Isauricum: ex idibus inai. in Ciliciam, ut ibi iunius consumatur. Velim tranquille a Parthis. Quintilis, si erit,
Idibus februariis) Eorum ossicivm qui provinciis praeerant . iu duas partes fuit distributum , potestatum,
Et imperium. Potestas dicitur facultas cogulasCeudi, et conliciendae iurisdictionis. imperium, ducendi eo Pins, et hellum gerendi. Haec munera ita colehunt, ut uestu tem sere rei militari, hiemem ui rent cognitioni praetoriae, quae in iurisdictione potissi
ventus iuridicos in iis regionibus,qnas habebat in potestate. Hahebat autem Ciliciae adiunctas dio eses fvx; Cybiraticam. Apamensem, Synnadensem, PamphJliam, Lycaoniam, Isauriam. Vide Sigonium deant. invs Pro inc. lib. ll. Quocirca eommemorat Drum Cybιν ιιc m , APameu-
ae probatum. De hoc eodem supra tmemio quaeritur χέρας. In Dii Vt, I . Κεραζ Phemio mandatiam est. De musteo hoc iustrumento, quod Graeci κέρας, Latiui cornu vocant, disserit Salinas ius in Solin. Pag. tu 3. edit.
629; probatqoe, noti differre illusa tibia, quae Phrygia dicitur. Hi appuret. cur dicat Cicero: Quum illud agetur forum Synnadense ad
quod scilicet vetititare Phryges OPOrte biit , tiam Phemio divicium κέρχ'
i) lia Mongaltius et Rein bard Vulgo legebatur tum Phemio ri syi-eiam κόρρας Aonitim . Sed hoc κερας Aontum nihili est. Ae his aliis locis ad Att. U. et Vl, i , simplicitur dicitur κερας.
534쪽
iat volumus, in itinere est . per provinciam redeuntibus, consumendus. Venimus enim in provinciam , Laodiceam, Sulpicio et Marcello consulibus, pridie kalend. sextiles. Inde nos oportet decedere a. d. PHIkal. sextil. Primum contendam a Quinto fratre, ut
se praesci patiatur: quod et illo et me invitissimo fiet. Sed aliter honeste fieri non potest, praesertim quum
virum optimum, Pomptinium, ne nunc quidem retinere possim. Rapit enim hominem Postumius Romam,sortasse etiam Postumia. B. Habes consilia nostra. Nunc cognosce de Bruto. Familiares habet Brutus tuus quosdam creditores Salaminiorum ex CV pro, M. Scaptium et P. Matinium; quos mihi maiorem in modum commendavit. Matinium non novi. Scapti ias ad me in Castra venit. Pollicitus sum Curaturum me, Bruti causa, iat ei Salaminii pecunium solverent. Egit gratias. Proesecturam petivit. Negavi me cuiquam negotianti dare: quod idem tibi ostenderam. Cn. Pompeio Petenti Probaram influuium meum; quid dicam, Torquato, in M. Lenio tuo, multis alii sy λ Si praefectus vellet esse syngraphae causa, β me Curaturum, ut exigeret. Gratias egit; discessit. Appius noster turmas aliquot equitum dederat huic Scaptio, per quas Salaminio S Coerceret; et eundem habuerat praesectum. Vexabat Salaminios. Ego equites ex Cypro decedere iussi. MO-Ieste tulit Scaptius. Quid multa 7 .ut ei sidum meam
Laodioeam Α glossatore additum esse sus'iccitur Ern. Ir Kal.) Manutius placvit III Kal. Sext. ni anuus integer sit. Pnstiam ia) Ser. Sulpicii uxor, de qua Sueton. iu Itilio. BOs.
l, epist. r, rursus in tuo Lento , et i uni Mamilio sic placuerat.
et) Scilicet, quid dieam' Probavi
Torquato, me uou daturum eius causa praefecturam M. Leuio tuo,
prohavi multis aliis. n. 3 Si praesectus ideo esse vellet,
ut ea 'otestate nummos a Salaminiis exprimeret, non esse , Cur Praesecturam Pelerci; tne enim curaturum , ut exigeret. Il .
535쪽
53a EPisTOLA RVM AD ATTICVM Praestarem , quum ad me Salaminii Tarsum venissent, et una Scaptius, imperavi, ut pecuniam Solverent. Multa de sungrapha , de Scaptii iniuriis. Negavi me audire. Hortatus sum; petivi etiam , pro meis in civitatem beneficiis, ut negotium conficerent; denique
dixi me coacturum. Homines non modo non TeCuSare, sed etiam hoc dicere, se a me solvere. Quod enim praE- tori dare consuessent, quoniam ego non acceperam, Sen me quodam modo dare; atque etiam minus esse ali
quanto in Scaptii nomine, quam in vectigali praetorio. Collaudavi homines. Recte, inquit Scaptius: sed sub
ducamus summam. Interim quum ego in edicto tralaticio, centesimas me observaturum , haberem, Cum anatocismo anniversario; ille ex syngrapha postulabat
A me De meo. Sol ere ab aliquo est. delegare debitorem, seu It here debitorem uostrum, quod nobis dedebat, solvere creditori nostro, quod nos illi dehebamus. ObserM. I, 2 l. I. F. GRor . Centesimas Usuras, quae singulis
mensibus nummum . duodenos au-nnos in singulos centenarios Pariunt. GnAEF. 3 Scit . quum in edicto meo tralaticio cotistitiatum haberem, me Centesimas tantum observaturum etc. Tralaticio vid. ad ep. CCXXII . I. Edd. vett. translMitio. Voce autem centesimae Latini usuram designa hant, hoe est centesimam partem sortis in singulos menses; sicuti apud nostrales absolute dicitur tin centesimo , pro Centesima parte lihrae novi aeris italici Aldus me obser tu rum dicerem. quod est glossatori
da tritum. Cum anatocismo, graecea. RT . σμος est usum non soluta tem
Pore debito, atque sorti evitale addicta. uuae veluti sortis portio aliam usuram pariat in mensem. Uulgo cum anatocismi annioersario, sed anniMersarium, ait Ernestius, sub-fitantive nuspiam dicitur apud horiae latinitatis auctores; alias etiam in liacepistola simpliciter dicuntur centesimae cum anat is- , et M ann Mersarium inest in ipso anatocismo . ut patet ex ep. CCLXIV, , centesi mis , renoMato in singulos annos foe-noiU ; item et ep. CCLII, 4, eentes mas sexennii cum renoMatione anno Fram singulorum. Libri scripti vitiose cum antiochi, antiochis , anatocis et antiocia annisersario. Graevius anα- locismi annisersario , et explicat crimanatocismi anni ersario incremento. Sed incrementum subaudiri non P test, quum in verbo anatocismi iam insit. Vulgatum olim anatocismo an niMersarιο non alienum videtur. Aα- ῶMersaritim inesse in ipso anatocismo non videtur. Si enim quum diciturcinat ismus, h. e. usura Ten Matra , semper intelligitur anniversaria , Cur laudatis locis additur in singulos an
536쪽
quaternas. Quid ais3 inquam. Possumne Contra meum edictum 7 At ille profert senatusconsultum , Lentulo
Philippoque consulibus, UT, QUI CILIClAM OBTINERET. Ivs EX ILLA SYNGRAPHA DICERET. COhorrui primo :etenim erat interitus civitatis. Reperio duo senatusconsulta iisdem consulibus de eadem syngrapha. Salaminii
quum Romae versuram sacere vellent, non poterant,
quod e syngrapha ius dici lex Gabinia vetabat: tumii BD uti familiares, freti gratia Bruti, dare volebant
quaternis, si sibi senatusconsulto caveretur. Fit Eratia
Bruti senatus OnSultum, UT NEVE SALAMINIIS, NEVE QVI EIA DEDISSET, FRAUDI ESSET. Pecuniam numerarunt.
At postea venit in mentem foeneratoribus, nihil se iuvare illud senatusconsultum, quod ex syngrapha
nos - singulorum annorum p Mox quaternas, h. e. quatuor partes in tu centum in singulos menses ; quod octo et quadraginta in annum faciunt. Vides usuras esse quadruplicatas, se proinde intolerabiles, et Brutus , Brutus, tuquam, mel ac deliciae civium , eas gratia sua ducundas puta-hat i Exclamemus oportet cum Cicerone, sed alia in re, o tempora, O morest BENTI v.
Lex Gabinia Legis Gabiniae haec
vis suit, ne provincialibus Romae versuram facere, id est, mutuum sub usuris sume te liceret: si fecissent, ne ex tali sytigrapha ius redderetur. I. F. GRON. i Αu universe lex vetabat provinciali hus pecuniam Romae mutuam sumereῖ Nequaquam, inquit Ernestius; nam id absurdum est: sed lex ea, quum vellet coercere laeneratorum avaritiam in usuris. Sauxit . ne magistratus ex Vngrvhis quas seueratores ah iis , qui mutuum a ce-Pissent , uxtorsissunt ius dicerent. h. e. secundum quod in syngrapha scriptum erat, iudicarent; sed exegicto proprio praetoris , in quo modus usurarum statueretur. Hoc Paulo post diserie dicit Cicero, et patet ex eo, quod Scaptio et Matiuio neccsse fuit a se uti tu obtinere decretum Peculiare, quum ius dici a magistratihus ex Sua syngrapha vellcnt. Hi ac re recenti nemo Provincialibus pecu Dius credere volebat; et hoc est quod supra dieit, Salaminii qcium Mersuram ficere Mellent, non Poterant. Itaque, Post Ernestiuin , Schilinius, Schoenberge rus et ipse religiosissimus Clericus in textum illa verba assumSerunt rescri Pseruntque L. G. vetabat e Vngrvha ius dicere ; et assumta uucis incluserunt Ernestius et Clericus. Contra Eruestii sententiam pugnat ep. CCLVI. S: Pecuniam Saliaminii contra legem Gabi
a Senatusconsulto illo cavebatur tautum no multam legis Gahiniae subireut, qui Saturuiuiis pecuuium
537쪽
ius dici lex Gabinia vetaret. Tum sit senatusconsul
tum, NON UT ALIO EA SYNGRAPHA IURE ESSET, QUAM CETERAE , SED UT EODEM. Quum haec disseruissem, sed α- cit me Scaptius ; ait se nihil contra dicere; sed eos putare, talenta CC se debere; ea Se velle accipere; debere autem eos η paullo minus : rogat, Ut eos ad CC Perducam. Optime, inquam. Voco illos ad me, Pe
moto Scaptio. Quid vos 2 quantum , inquam , debetis 2
Respondent, CVI. Resero ad Scaptium ; homo Clamare. Quid opus est 3 inquam. Rationes Conse Palis. ASsidunt, subducunt; ad nummum convenit. Illi se numerare velle; urgere, Ut acciperet. Scaptius me rursus Seducit; rogat, ut rem sic relinquam. Dedi veniam homini impudenter petenti. Graecis querentibus, Ut in sano deponerent, postulantibus, non Con CeSSi. Clam ure omnes qui aderant, nihil impudentius Scaptio, qui centesimis cum anulo et Smo Contentus non
esset; alii, nihil stultius. Mihi autem impudens magis,
latus est Mon gallius. Seducit. Proprie seorsiim ducit. et) Scintla.., auctore Ernestio, omisit eos. In Duo Ne cogerentur am Pliu usuras solvere: et ita risura consiste inret. Ε'. I , lib. V l. Conn. Contentus orat Contentus era suturus, quiHN quaternus Plaue desperasset. Nam tum quidem aperto ostendebat, contentum se non esse. Taei te igitur sic ratiocinabatur Smptius, rit contentris tum esset centesimis, sinum de quaternis non fit CCederet. Secnm ipse videlicet ita loquebatur: De quaternis non impetro: quid agam : rem sic relinquere , e re mea est: impetraho fortasse ab alio proconsule , Bruti gratia, Cuius Commendatio apud liai ne minus valet, dedissent, sub iis irris mutuom; sod ut ius dicerent ex inti syngrapha Pro consulcs contra log Im Gabiniam uoti
i Hane lectioni ira Vr inris in li-hro 's. invenit, eoque confirmntur his verbis ad Att. V, I, 2: decre ιt sonattis, ut ius dιceretiar ista V ng ma. Nunc ista hiabet iuris idem, quod ceterae. nihil Praec*ui. Vulgo legitur UT EA SYNGRAPHA ESSET QUA UI
suasis em . nil aliud voluisse senatum hoc altero decreto, nisi sonera lori-hus sortis solutionem Cavere , non Vero usurn rum, quas Dosli labant, CH Drmitate in approbare, ut interpre-
538쪽
quam stultus videbatur. Nam aut bono nomine centesimis contentus erat, aut, non bono, quaternas Centesimas sperabat. Habes meam causam: quae si Bruto non probatur, nescio, cur illum amemus: sed avunculo eius certe probabitur, praesertim quum senatusconsultum modo factum sit, puto, Postquam tu es prosectus, in creditorum causa, Ut CenteSimae
Perpetuo foenore ducerentur. Iloc quid intersit, si tuos digitos novi, certe habes subductum. In quo quidem , ουου παρεργου , Lucceius M. F. queritur apud me per literas, summum esse Periculum, ne culpa senatus, his decretis, res ad tabulus noVas Perveniat. Commemorat, quid olim mali C. Iulius secerit, quum dieculam duxerit: nunquam reipublicac plus. . Sed
ad rem redeo. Meditare adversus Brutum Causam meam; Si haec causa est, contra quam nihil honesto dici potest; praesertim quum integram rem et Cau Samreliquerim.
s. Reliqua sunt domestica. De A probo idem, quod tu , Postumiae filium .' quoniam Pontidia si nugatur. Sed vellem adesses. Α Quinto fratre his men-
quam speravi: disseram, quum in dilatione spes sit, neque tamen damni quid litam; quoniam usura non consistit, pecunia non deposita. MAN.
M. Catoni viro gravi et amauti aequitatis; vid. VI, 2. En N. Femetuo foenore 3 Ne usurae usu
rarum solverentur, sed centesimarum Perpetuum esset foenus, alio praeterea foenore non adiecto. Ducerentvrὶ in supputatione. Inde Subdum , et rationes subducere. MAX.
α In digitis enim supputare Sole
Oδου παρεργον) Quasi Praeter P Positum . interponam hoc de Lucceio.
Vide Ep. 8, lib. III ad Q. Fr. MAI.
Tabulas noseas Ouihus pecunine ereditae debitoribus condonari εὐ- lent. COER. maerit Id est, quod dies sol vendi, laxior paulo constituta suerit. 1IAL. 3 Scil. mali factum esse. Melius enim in cod. Balliol. re tibi. quam ut vulgo resρυbl. έὶ I. e. de Tullia filia collocanda . quod oppellat ἐυδομου ov, arcanum negotium domesticum.
5 Vugo Postumiae F. ille. In telis ligitur autem Ser. Sulpicii et Postumiae filius. 6 Quae alium generum Ciceroni
commendaverat. es. ad Att. Vt, s.
539쪽
EPISTOLARUM AD ATTICVM sibus nihil exspectaris. Nain Taurus propter niveSante mensem iunium transiri non potest. Thermum, ut rogas, creberrimis literis sulcio. P. Valerium negat habere quidquam Deiotarus rex, eumque ait a Susustentari. Quum scies, Romae intercalatum sit, necne velim ad me scribas certum , quo die mystcria sutura sint. Literas tuas minus paullo exspecto, quam Si
Romae esses; Sed tamen EXSPecto.
Certum Caeterum pro certum est in antiquo libro, et ita videtur legendum . interpunctionis nota ad verbum scribus posita. VRS.
Quo die ) In quem diem incidant
mysteria. Nam interealatio ordinem dierum mutabat. NAN.
V. Cl. in sua editione constitutam aliqumtes Sequutus Sum; aliquid etiam ein eius ad notiationibus delibavi e Parca qui mmanu; at Per me non Stetit, quominus utima quaequE excerpserim. Nunc Dreo, quum Ambrosiani Collegii Doctor egregius reliqua Ciceronis γera Prelo nondum commiserit, et in POstcrum nihil certi constituere possim, Prius institutum Peraequar: ne e Sobuletium, etsi inoitus, in constituenda lectione Aotissimum sequar. Sicubi Mero eum nimis licenter in Ciceronem grassari mihi Dideatur , oulgatam lectionem, aut si quam melio=Parisienses Edi Ores dabiant, serDabo. Cetorum crunt fortasse, qui me inconStantiae incusabiam. Fateor. Sed, quae Utimα ducerem , pro factiliate praestare mihi mens erat, ac tam CDO . sciitii haud Puta iam.
540쪽
Qui has M. Tullii epistolas in libros distribuit, is mihi uidetur, libri alius initium hinc maxime fecisse, quod hae aliis
consulibus, quam superioris libri scriptae fuerint: nempe L. Aemilio Paullo , C. Claudio Marcello , quem Suetonius Marci Marcelli patruelem facit; Dio, sobrinum, vel, ex aliorum opinione, fratrem. Hio igitur liber certum argumentum nullum habet, quod ad rem p. pertineat. Nam bellam Parthicum , cuius hie mentio sit, in metu potius, quam re ipsa fuit ἔ quum anno superiore qui ab illo coepto quartus fuit, finem acceperit. De rebus iarbanis, quod odiosa quaedam se Cicero audisse scribit, tale sulti Caesar quum vereretur, ne se iniqui sui provincia atque exercitu spoliarent, sicque cogeretur, si consul fieri vellet, privatus ac praesens petere; L. Paullum consulem, et C. Curionem tribunum pl. antea suis actionibus adversantes, grandi mercede sibi conciliavit: quorum opera factum est, ut retineret exercitum. Nam quum de illo remittendo referretur, Curio ita est assensus, si reliqui quoque dimitterent; Pompeium notans sine dubio. Hoc anno Cicero de provincia decessit. IlI kalend. sext. atque ibid. octobr. Athenis fuit, unde postrema libri huius Epistola data est. Reliqua sunt privata atque domestica; de Tullia Dolabellae collocanda, et aliis rebus.