장음표시 사용
11쪽
Denique ut evidentius inanisestum sit, quantum a communi hominum sensu absint principia, quibus ad determinandam communem notionem motus utuntur Cartillae, audiamus &i perpendamus sententiam Authoris jam ei tali, qui statim eapite a.eolligit ex doctrina praemin &subdit piscem, quem .ad ripam positi conspicimus ex adversio, siecontra i ctuin fluminis conantem ut nec abducatur, tric progrediatur, revera tamen moveri; quia ipse se applicat successivE ad diversas partes aquae securrentis , ut ostendit hoc schemate. Supponatur, inquit,
cum primo nititur; im cuiden; est quod in sequente instanti locus A progredietur ad B , ac tum ad C,& deinde ad D , Sc. & ita piscis intra quatuor instantia distabita suo priori . loco A toto intervallo lineae DΑ, sive quantum ab codem loco distaret idem piscis, si supponeretur aqua stagnare, ipse vero natare cum ea velocitate motus , quo decurrit aqua per alveum et quandoquidem nullum aliud est discrimen inter piscem hunc mitentem adversus decursium fluminis & alium in aqua stagnante libere natantem, nisi quod hic non servat continuo eandem distantiae habitudinem ad certa quaedam
corpora remota, ille vero constanter servat.
Quod si nune loco ac vice piscis constituamus navigium in eo scin loco A , quod a- A
ium ab adverso ven- : to revocari ad caput , quantum compellitur vi prolabenti tina aquarum versus ostium fluminis , quo pacto persistet constanter ει advzrs. 6us, qui ad ripam positus illud conspiciet , contendit jam navigium illud non moveri , sed quiescere : quatenus applicatio navigii ad divorsas partes aquae profluentis non est activa, sed passiva, id est , non fit nisi propter vim extrinsecam hinc compellcntis aquae; hinc venti repellentis. Igitur piscis anai viis in spatio Α movetur, navigium autem permanens in eodem spatio A non movetur; quam doctrinam ostencio declinare a notissm is humani ratiocinii legibus. Primo. Quia in eo pisce nihil aliud advertitur , nisi conatus inutilis ad progressium . neque enim progreditur ex hypothesi. Quia vero aliud. in moveri & aliud conari ad motum, loquitur non nisi falso colligi motum ex conatu ad motum ; scit conatus ad progressum est conatus admotum ; nam juxta omnes Cartesianos, si progrederetur piscis ille , utique moveretur; ergo piscis ille non movetur, praescrtim quia patenter implicac uaptum ii Q inde non progrediendo ac progredicu lo peragi. Vim
12쪽
ile fie insero. Pistis ille si progrederetur, moveretur, ergo si non proogreditur, non movetur: atqui non progreditur ex hypothesi et ergo dic. Secundo. Quia falso supponitur locum Α, in quo piscis est constitutus, confluere ad B, ac deinde ad C , &c. quia Iocus , ut alibi dietum cst, ex suo conceptu est immobilis et quare admitto quidein a- uam occupantem in primo instanti Iocum Α, occupare in steti o locum B , Ne. nihilominus locus Α nunquam fiet locus B & sie de aliis. Atque ita piscis non movebitur, quia nec ipse recedit ab eo, ut ipsi fingunt, imo quamvis locus A , de quo agitur, recederet a pisce confluendo ad partes B, C, D , Rc. nec tamen ideo moveretur ἰ quia quidquid interim liac de re .rtesianis placuerit , non movetur unum corpus per solum reciniim alterius a nisi quis velit in serre & probare recessum portus ex recessu navigii confbrmiter ad illam fictionem Uirgilii meid. tertio. Provehimar portu ι terra ue , urbesqκε recedunt. Tertio. Quia ad motum perinde est, quod fiat per vim intrinsecam aut extrinsecam I ita ut non minus vere moveatur lapis , qui in altum Projicitur, qu 1m si sursum ex se ipso miseretur. Itaque si pistis resi- csens in loco Α movetur , eo quod successive applicetur ad diversas pa res aquae fluentis ; etiam navigium ibidem residens movebitur ob si-nsilem successivam applicationem, de qua nihil interest sitne adtiva vel passiva , sicut ad motum nihil interest quantum ad rationem formalem motus ) quod sit adtivus, aut passivus. Deinde 3d majorem rei evidentiam supponamus navigium sisti in loco A non jam propter venti adversi repulsionem; sed propter vim remigum in eo contrant tentium; in hoe casu vis, quae navigium sisteret , ciste intrinseca, aut saltem pro intrinseca potest haberi. Tunc ergo navigium moveretur, cui tamen nulla cxtrinseca localis mutatio advenisset ς atque ita posset idem corpus, quod stipponimus quiescens , moveri sine ulla mutatione locali. Nec dicatur vim remigum non posse accipi tro intrinseca , quia si mitentia Cartesii de principio motus alibi distutienda , in examen ad . ducatur , facile patebit non aliter de vi motrice corporum intrinsecadi urrendum esse, quam de ea, quae in hoc casu remigibus inest ad sistendain navim. Ergo denique falsum est quidquid Regis edocet colligitque ex dodtrina Cartesii sive de motu pistis, sive de quiete navigii i cum enim utrumque constet sisti in codem loco, aut utrique motus, aut istrique quies debet tribui r atque ita communis notio motus falsi, expcnditer per definitioncm Cartesianam praemissam, ut erat probandum
objicies primo. Piscis ille, qui nitendo contra vim fluminis , supponitur permanere diu ex adversio hominis ad ripam positi, non quies
trix siti attin&- ea , aut exitiast.
13쪽
Qt : ergo movetur. Consequentia rediE deducitur, & ex ea legitime deducta institur ideo piscem illum moveri , quia transfertur ex vicinia aquaru in , a quibus immediate tangitur , sive quia successive applicatur illis fluentibus. Antecedens vero probatur ; quia piscis ille suo illo nisa defatigatur lare ac homo , qui ibi supponerctur eniti contra cundem ictum fluminis: atqui non defatigaretur, ii quiesceret: ergo &c. Hi ne etiam ex opposito intelligitur hominem , qui scdet continuo, aut jacet ad puppim navis impetu citissimo abduime a statibus procellosis, non moveri , quia minime defatigatur. Non pol .st autem quies hujus h minis convenientius intelligi , quam ex eo quod non tranferatur ex vi cinia corporum ut stata , aut cubilis, &.. a quibus immediate tangitur, sive quod idem est, ex eo quod continuo & constanter applicetur corporibu iisdem immediatδ tangentibus : ergo Sc. Respondeo negando antecedens , di dico piscem iIlum defatigara, amu quia movetur, sed quia conatur ad motum; nan hujusmodi e natus non minus dcfatigat, quam motus ipse, ut experimur quoties v. g. auimur ad ingressiim Templi exeuntibus turniatiin aliis, a quibus sillimur & quotum compulsioni non sine labore ac interdum sudore resistitur. Similiter etiam homo ille, qui supponitur sedere, aut jacere ad puppim navis a flatibus procellosis induebe, non defatigatur, non quia non movetur ἔ scd quia non conatur ad eum motum, quo simul Cum navi abripitur: ex motu quippe passivo noni oritur defatigatio, sicut
ex motu activo, aut ex conatu aci illum , cum tamen aliunde motus Passivus t in vere sit motus, quain activus. Quare nec defatigatio tum probat , n carentia defata ganionis quietem. Sed adhuc multo minus quietem aut motum probat constans illa
aut successsiva applicatio mobilis ad diversas partes corporum , a quibus tangitur immediati : nam, ut ex dictis nihil repetam, si piscis ille, quem Cartesiani dicunt moveri, esset superindutus panno, jam non moveretur , quia nulla esset successiva applicatio immediata illius pisicis ad aquas fluentes ; sed constans E contra esset applicatio cuiae in immediata ad pannum , quo superindutus supponitur et ergo jam piscis ible quiesceret , quem rursus si ex mus , movebitur: at certe non movebitur nisi quantum ad squaininas. quatenus de illis dummodo com probatur succcssiva applicatio, de qua Cartesiani loquuntur. Dcinde si homo, qui sedet aut jacet ad puppim navis , supponatur habere faciem nudam & obversain flatibus illis procellosis , qui navim abripiunt, evidens erit ex doctrina Cartesiana Nominis illius faciem moveri, &moveri sitnilitet pedes, si nudi & obversi similiter supponerentur, &e.
itaque Diuo ille quiesceret ex hypothesi & nihilominus velocissime
14쪽
De motu. . 9 moveretur ejus facies,& idciri dic de pedibus aliisque membris, quae fia
tuum agitationi nuda paterent. Quae omnia non possitnt asicri , non dico sine errore ; sed etiam sine manifesto asserentis delitio. Obiicies secundo. Ad determinandum utrum aliquod corpus lxoveatur necne, necessario consideranda sunt quaedam alia posita extra ip. sim, cx quorum situ atque distantia motus ille pervestigatus dignosci possit: atqui si ita est, non potest convenientius exponi communis notio motus , quam per chfinitionem Cartesianam et ergo &c. Major constat; nain ipsi Peripatctici pro determinando motu cujulvis corporis recurrunt ad corpora , vcl ad puncta remota fixa , sive realia , sive tantum 'apprehensa. De caetero fieri non potest , ut non moveatur coriapus , quod minio magis , modo minus distat I & minio est ad dexteram , modo ad sinistram , Sc. alterius , quod immotum silpponi turrν atqMe ita pro determinathlo motu unius corporis , ratio habenda est aliorum , quae sim posita extra ipsum. Probatur minor: quia Caristesius per suam definitioncm nihil aliud intendit, nisi quod pro determinando motu unius corporis attendendum sit ad m, a quibus immedi te tangitur. Ad ea vero convenientius ficiliusque attenditur, quam adatha remota, ad quae Peripatetici lislant attondere: praesertim quia siepollet contingere ut aliquid moveretur sitnul & non moveretur ;uti v. g. si duae navos a borea in austrum aeque velociter cursiim parallelum tmerciae, assuri possed unam ex illis moveri simul eu non moverit inoveri quidem habita ratione stellae polaris , & non movcri habita ratione alterius navis I quatenus dum recedit a Siclla potari , canisciticum navi altera distantiam servat: hujusmodi autem incommoda nullia sunt in sententia Cartesiana , quae non dererna nat motum aut quietem,
nisi per corpora immediate tangentia , a quibus fiat vel non fiat 1iiccessiva translatio : ergo Sc. Respondeo primo corpora extra mobile posita, ac tum sive proxima, sive remota, inservire quidem ad dignoscendum illius motum; scit nihil conferre ad constituendum ; quia quamvis Deus non produxis ci hactenus nisi unicum lapidem, lapis ille posset moveri per spatium , in quo Mundus est, in quo casu motus lapidis non penderet, ut patet, a coroporibus extra positis sive proximis, sive remotis. Secundo ad dignostenis dum motum perinde esse quod ea corpora sint remota aut proxima, mo-cio sint immota aut pro talibus supponantur ; quia sic impossibile est notr moveri quidquid ab illis recedit, aut non quiescere quidquid non recedit. Quare dum duae naves a borea in austriim progrediuntur, aut utcunque aliter huc aut illuc quocunque modo compelluntur, una ex illis prodesse non potest ad dignoscendum motum alterius, eum utra
15쪽
io P0sicae disput. VIII. Art. I.
cluc si tu motu. Scit neque etiam allii mi solci pro determinando ac mensurando motu, qui inquiritur; non enim ad id inserviunt, nec adlii . bentur nisi termini lixi N immoti, & sie nullius in roboris cxemplum ah Objiciente adductum. Nulla etiam sunt quae objiciuntur incommoda; ae e contra innumera sunt, quae ex prauudicis Cartesianis cruuntur. &inter homines stabilitam loquendi ac sentiendi consuetudinem Omnem depravant, ut Probatum ruit. Hinc satis patet tolutio objectionis.
Communis in acceptisma ni tio motus confunditur per eam distinctionem , quam ponit Grangaeus ιnter motum m mutationem localem. Itaque sciendum cst
Grangaeum , pugnacem illum sermarum acciden talium assertorem docere cap. s. Princi p. Philocmotum distingui prorsus a mutatione locali , idque statuere adversus Cartesium , ut deinceps facilius concludat motum esse formam Aristotelicam accidentalem distinctam a mobili: verum hac de re postmodum agetur: interim hic osten- detur nihil discriminis esse inter motum & mu
P RosAτuR primὸ. Ex sententia Aut horis citati ideo praesertim
distinguitur motus a mutatione Iocali, quia potest clari mutatio localis sine motu ; hoc autem probat cxemplo hominis sedentis aut jacentis in navi, quam alta maria sulcantem supponit; iste eni in homo, inquit, mutat locum , ut evidens est et alias autem non m --.tur, quia mi tus Opponitur quieti, sive tranquillitati, qua fruitur: atqui Lisum est illum hominem non moveri: ergo &c. Probatur minor. Si semel admittitur hominem illum non movcri, consequzns erit nec minueri navem, qui desertur: sed movetur navis r ergo Sc. Probatur si quela majoris in hunc modum : quia si homo ille non movetur ob tranquillitatem sessionis; neque etiam sedes movebitur, quia nullatenus agitatur ἔ neque etiam movebitur tabulatum , cui stari infixa est , ob similem rationem. At si non movetur tabulatum illud , nec movebitur
16쪽
De motu. II tota moles navigii r praesertim .quia tabulatum illud est navigii
Pars: repugnat autem moveri ex toto molem aliquam , cujus quaedam pars quiesccre demonstratur. Sed quid opus est hoc discursu, cum fateatur Grangatus in hoc eodem citato capite num. 2. stipitem a pro- fluentibus aquis abdiactum non moveri si enim non movetur stipes ille, neque etiam navis similiter abducta movebitur: atque ita perinde potuisset inere exemplum navis ae hominis in nave sedentis , ad probandum dari mutationem locaIem absque motu. Nunc vero posse navem aliquam absque ullo motu perverure v. g. ab Amstes amo Goam, res adeo inaudita est & absurda, ut hinc satis conjiciatur quam falsum sit dogma, unde illam inferre licuit. Adde quo l si non movetur homo, qui scitere aut jacere in navi xx Leunte supponitur, sequitur neque moveri homiiκin in ea vel alibi deis 'ec mi ambulautem : ergo dic. Probatur sequela antecellentis. Ideo homo ille t ' non movetur, Gransaeo ita clecernente, quia tranquillus est, & ideo ea deam tranquillus, quia desertur; ubi Iatissimum discrimen statuit inter mo- bulantem veri & deferri. Atqui si ita est , homo deambulans non movetur; nam praeter summam utriusque pedis plantam, partes caeterae deseruntur: certe aures ad motum illum peragendum nihil conserunt & idein die de oculis, labiis, humeris, &c. quare etiam . deambulando nec lassan. tur aures, nec Oculi, to labia , nec humeri, dic. Deinde fi vel una Pars deambulantis hominis non movetur, evidentissime implicat mo-vcti hominem, nisi ab eo separetur pars illa , quae non moveri supponi
PROBA Tun mundo. Ad probandum dari inintim sine muta- XXII. tione locali contendit iste Author caput hominis iter habentis moveri, i sine n tamen mutare locum, quia completo itincre adhuc eundem locum occupat insidendo humeris sicut prius; atqui haec ratio plane temtisi gum itissima est ac puerilis tergo &c. Probatur minor : quia si ratνο illa ali- confiei. quid probat pro capite, perinde valet pro omnibus ac singulis corporis humani membris ; si enim caput peracto itinere non dicitur mutasse locum, eo quod insideat humeris sicut prius ; non est etiam dicendum de humeris quod mutaverim locum , quia supponuntur capiti sicut prius, & sic de aliis partibus. Nulla itaque pars hominis iter hahentis mutat locum ; sed homo iter habendo movetur; ergo movetur& non mutat locum e ergo denique sine ulla mutatione locali potest quis e Tolosa pervenire Parisios; de quo non dico quam absurdum sit, cum satis riteat.
Adde quod iste Author cogitur sib finem capitis citati admittere ,
17쪽
dem Au thoe liu. ius optonionis sibi eon ita dicit.
iviscitur ex Pune to fixo rati na
bilitet selecto. XXVI. Affetunt
1i Physica disput. VIII. circ. I.
quod quamvis caput non inutet lotii in relative ad humeros, quibux continuo insiclet, mutat tamen relative ad puncta fixa, quoties ab illis tot uiri corpus recedit: at si ita est, obtinuimus intentum ; quia nihil
aliud intendimus, nisi quod non possit dari motus sine mutatione locali absoluta, quidquid sit de respeetiva. Et sic absolute loquerulo nullum est discrimen inter motum & mutationem localem, quale aso sumitur 3e crudε proponitur ab Authore, pro principio ad probandam deinceps distinctionem inter mobile & motum qu silem idoneo ; id est, ad siistinendam personam Causidici. pro tuendis sermis accidentalibus
studiosi, a Pori pateticis tamen, ut puto, liniaquam deicisti; aut certe in miserain parum audi cladi Rabulae optionem incurri sient: ergo &c. Objicies primo. Potest dari mutatio localis sine motur ergo dec. Probatur antecedens. Motus juxta communiorem sentcntiam attenditur dedignoscitur ex recessi vel accessit ad aliquod pulictum fixum & immotum: atqui potest clari mutatio localis sine ullo recessit, vel accessit ad aliquod punctum fixum N imi notum : ergo &c. Probatur minor; nam si polus v. g. borealis sumatur pro puncto immoto, & rursus si supponatur hominem recta sub circulo aequinoctiali procedere ab ortu ad occasum; evidens est hominem in hoc casu mutari localiter, & aliunde aequaliter continuo distare a polo boreali , quem' sipposuimus immobilem: ergo&c. Imo id ipsi uti potest asteri de omni rota , quae circa sulim centrum immotum voluitur; omnes enim ac singulae illius partes continuo mutant locum ; nec tamen asi ri possct eas moveri propicr constantem atque invariatam ab ipsis ad centrum immotum distantiam. Rcspondeo negando antecescns, & ad sol vcndam majorem sequentis syllogi sint utor distinctione , & dico motum non dignosci , nec determinari per recessiim vel accessiim ad punctum fixum quo icunque; sed ad punetum fixum rationabiliter ivligendum. Quare si loco poli horcalis assi unas terminum aliquem immotum otientalem , homo proce scias ab ortu ad occasum recedet, ut constat , ab eo termino ; sicut si sumpseris occidentalem , accedet ad illum : atque ita dignoscetur moveri. Dico etiam non scligi rationabiliter centrum rotae ad dignostendum motum illius , quam de caetero facild deprehendes moveri quoad singillas sui partes , si aliud pundium fixum selegeris. Ac denique, ut supra dictum est , comparatio illa mobilis ad puncta fixa , non se habet
nisi extrinsecὸ a s motum , nec ad illum confert, nisi ut dignoscatur: unde quamvis motus non dignosceretur, non tamen scqueretur motum non fieri ; quem toties fieri a nobis incrito contenditur, quoties mutatio aliqua tacalis contingit. Objicies steundo. Potest iii aliquor casu homo v. g. movori absque eo
18쪽
quoci mutet locum : ergo admittenda est distindito inter motum de invistationem localem. Cousmuentia patet , quia separatio cst signum evidens distinctionis ; antccedens vero 'sic probatur sirpponendo navem aliquam sub eodcua meridiano recta progredi a borea versus austrum , interim dum homo in ca constitutus , ex adverso deambulat ab austroversus borram : sitque citam hypothesi eadem utriusque luite navis progredictitis , hinc hominis c adverso deambulautis velocitas , quaicinet admissa constat homincin quidem illum mutare locum,quia deaminbulat ; S tamen non moveri,donec navis spatium sibi aequale percurrerit; quia quantum conatu proprio videtur progredi ab austro versus b rcam , tantum motu navis revocatur a borea versus austrum ; S ita revera manet in loco , unde discessisse. crederetur progrediendo a prora ad puppim. Unde etiam quodcunque sumas ac seligas puniatum imm tum , hanc vcritatem deprchendos ex cadcin & invariata hominis ad illuci rotati distantia : ergo homo illa non mutat locum. Quia vero aliunde movctur , ut dictum & susscienter probatum fuit ex eo quo ldeambulet , aut procurrat M procurrendo defatigetur, nam hoc perinita supponi potuit, consequens est motum a mutatione locali cste ilistinctii m. Respondeo & adinissa hypothesi dico hominem illum nee moveri, ncc mutare locum nisi respecti vc ad navem , scilicet ob invariatam dii- tantiain ab eo ad quodvis punctum designabile. Itaque absoluto loquendo homo ille non movetur , quod bene probant Adversarii co quod in eodem loco permaneat ; sicci si in eodem loco permanet , quomodo
mutat locum p ergo ncc movetur , nec mutat locum. Neque obstati uic veritati deambulatio , cim non sit nisi respectiva; scit neque etiam obstaret cursus , si supponeretur et quia ince dummodo respe nivus adnavim. Neque .scinum obstarct clcfatigatio ex cursu conseqiiens , quia non solum motus lic fatigat; sed etiam conatus ad motum , ut in eo contingit , qui sine ullo progres, diu nititur contra vim fluminis. Et sic abunde seluta manet objoelio. Ex dieiis in toto hoc articulo iam satis intelli tur communem n tionem motus non posse cor venientius explicari , quam hac dcfinitione , motus est transitus de loco in locum , id est de termino qua derelicto, ad terminum ad quιm obtinendum. Omne itaque corpus , quod transit dc loco in locum , movetur, & reciproce e quia vcto contingere potest ut aliqliod corpus sc curulόm se totum maneat in eodem loco, quamvis singulae ejus partes Iocum commutent, sicut accidit in rotis circa centrum immotum revolutis , ideo ad majorem
definitionis adductis evidentiam haec paucuIa uerba addantur , Moιus f eorporis Fecundum se totum, rit sec Idum singulas sui partes tran-
hus de loco in locum. r , 4 . ea sum in qu
19쪽
I I. Transit est de esissentia
ARTICULUS I lDE S UC CESSIONE MOTUS.
OrANDuu est suecessionem motus posse dupliciter considerari, scilicet ex parte spatij, quod percurritur,& ex parte temporis , quo durante peragitur motus: unde duplcxoritur, at non gravis difficultas in hoc articulo decidenda. Prima est utrum mobile possi ferri ab uno Ioeo in alium non eundo per loca inter utrumque media , id est, ut Scholastici loquuntur, impertransito medio. Semmia est utrum mobile possit ab uno loco in alium pertransire intra tempus , cujus nulla sit sueeesso secundum prius & posterius , id est , ut vocant, in ii stanti r procedit autem haec utraque difficultas fle intelligitur de potentia absoluta non solum naturali, sed etiam supernaturali.
Nullum mobile potes permenire ab uno Deo in alium impertransito spatio inter utrumque medιο.
PROBATu primὸ. Nullum mobile potest sine motu pervcnire ab uno
loco in alium ; atqui mptus non potest perfici sine transitu per spatium intermedium: ergo &c. Major constat ; quia quaestio est de mobili reduplicative sumpto ae denominato a motu , quem Exercere sapponitur ad perveniendum ab uno loco in alium. Minor vero sic probatur, quia motus ex definitione sua est transitus ἔ omnis vero transitus ex conceptu suo importat spatium aliquod intermedium , quod dum percurritur, dicitur pertransiri. Ac tum quia motus nee fit in terminoam , nondum enim mobile moveri caepit, quandiu in eo remanet ἔ nec etiam fit in termino ad sin m , jam enim mobile moveri desiit, quia rerminum , ad quem motu suo properabat , obtinuit et ergo
20쪽
Ioco, sive spatio inter utrumqtie terminum inedio: atque ita nullus poterit fieri motus impertransito spatio , quod concipimus inter duos terminos A quo , de ad quem mediare. Probatur Secundo. Nullum mobile potest simul moveri & quiescerer atqui moveretur simul & quiesceret, si ab uno loco ad alium pervcniret impertransito spatio , quod utrumque interiacet et ergo &c. Probatur minor. Et primo quidcm moveretur ex hypothes, quia vi sui motus ab una civitate ad aliam Perveniret. Secundo etiam quiesceret , qui si nullum est instans, in quo mobile occupet locum aliquem medium inter utramque illam civitatem , nullum proinde est assipastile, in quo vel alterutram vel utramque simul non occupet: jam vcro in alterutra quam occuparet, quiesceret , quia nec in termino, a qM, nec in termino ad quem ullus est motus ; 3e ideo etiam quiesceret, si occuparet simulli trumque, ut patet: ergo moveretur simul & quiesceret, quod neque divinitus potest fieri. .Ergo Sc. Quando autem concluditur nullum atomino a quo ad icrminum ad quem Fragi posse motum inrpetransito incilio , conclusio intelligitur de locis omnibus interpositis nullo excepto , quia nullus est, si vere in intermedius, quem pertranseundum sic nota convincant rationes adductae, quibus in egregiam confirmationem quotidiana addi potest experientia , quae, sum ab una civitate ad aliam progredi peroptamus, adigit nos ad eam si icccssiud percurrendam viam , quae hac aut illac interponitur. Objicies primo. Quoties aliquod mobile derelicto suo loco acquiri t alium immediate contiguum, toties verificatur mobile illud ab uno loco ad alium pervenire et atqui id contingere potest impertransito ullo medio : ergo Sc. Major constat ex terminis , minor vero proba tur : quia in hoc casii nullum Occurrit medium pertranseundum, quanindoquidem inter locum acquisitum & dc relictum nullus est medius, alioquin acquisitus non esset derelicto contiguus contra livpothesim rergo &c.Quod evidentius pater, si intelligatur punctum physicum a loco. in quo est, deserri ad consequentem immediatum ς tunc enim cum
locus acquisitus sit physice indivisibilis perinde ac derelictus, de cimi
aliunde haec duo loca contigua supponantur , nullus Omnino ostcrtur in hoc casu locus, qui debeat , aut etiam possit pertransiri: ergo &c. Respondeo concessa majori neFndo minorem , & dico nullum quidem occurrere in eo casu pertranseundum medium adaequatum , sed occurrere inadaequatum , quod susticit ad veritatem assertionis comprobandam. Per medium adaequatum intclligo n cilium interpositum Radaequale disinctum ab utroque iermino motus a quo δέ ad quem ; per
inadaequatum vero intelligo illud 'ipsum spatium, quod relinquitur. &