장음표시 사용
181쪽
χω vi TACaritas qui pletatis speciem prae se serebat ut . ἰ.' in ' se in viana salutis dirigere , paterne in
imum. terdum monere , animi demum vellet levare anXietates , Votis ultro annuit ;eumque ea caritate complexus est , quae
proximi nescit suspicionem . Interim tum pissime lapsus haud candidae mentis juvenis , mira audacia Μabillonium convenit ; moxque illius pedibus provolutus, crimen cui dudum assueverat, ingenue confitetur ; ac nisi pro sua ipse sibi carietate laboranti opem serat , medicamque manum adhibeat, gravius se iterum lapsurum asserit . ea consessione permotus non parum Μabillonius, miseramque desens praedicti juvenis vicem adeo non deserit, ut etiam , quo errantem ovem illam in viam salutis reducat revocerque quam citissime ad meliorem frugem, nullum non moveat lapidem, nullis eum ,
non suis modo , sed quos etiam Deo
acceptiores novit, amicorum orationibus non adjuvet. Quid plura carcere deinde detentum tapissime invisit; moerentem qua officiis, qua consiliis , qua litteris consolatur : atque ubi ad meliorem frugem redacium putat, nihil quo
minuantur aut brevientur constitutae poenae apud Praepostos non molitur. Quantas ea de re passus sit animi molestias haud facile dixerim . hinc siquidem spe meli iis , quam promittebat, frugis adductus, hinc
182쪽
1o. MAA ILLONII. Isrhinc timore, ne in deteriora rueret, per territus , hinc demum justa Praemisit rum severitate commotus, sibi nihil um- uam aut gravius, aut molestius accidis. e per litteras unificavit . Verum , in. quiebat, dum salvandi juvenis hujus spes affulgebit vel minima, euram illius numa quam abjiciam , iteratis licet ejus prolapsionibus deceptus , animumque non se mel expertus sim beneficiorum prorsus immemorem . Quoties , reponebat , a Deo rejici ipsi meruimus , nec ab eo tamen rejecti sumus ζ eo caritatis ardoro flagrans , quem e vitiis emersurum spearabat , juvenis lapsum lachrymabundus deflebat, nec , nisi desperata emendatione, penitus dimissum voluit . Interea ad se reversus assabillonius , veritusque ne nimia in iuvenem indulgentia disciplinae leges violasset, aut sodalium offendis set animos, paenitentia ductus, culpam. hanc non privata modo, sed publica quoque satisfactione dilutam voluit; veniam que post gravissimum in quem exeunte ann. I 698. incidit morbum , scripto p stulavit ι adeo verum est , Diligentibus
Deaem omnia cooperari in bonum.
inbilitatus , compositis , ut dixiomus, cum Abbate de Trappa studiorum concertationibus , studiis penitus nunacium remittere cogitabat, uni orationi. meditationi mortis, rerum contempla-
183쪽
ioni coelestium , resularibus denique emercitiis operam daturus I cum talia meditanti, duo clarissimi Gallicanae Ecclesiae Praesules . qui ejus eximia atque toti Ecclesiae utilia talenta probe noverant , eaque in terram fodi aegre ferebant, amrores fuere , ut adornandis Sancti Anti stitis ac Martyris Cypriani operibus ani-N,. in o appelleret suum. Paruit Praesulum phium s. voluntati Μabillonius; jamque se ad hane gliistides elaborandam editionem accingebat, cum
suadenti- eamdem a viro sibi amicissimo paratam,
quin etiam impetrato privilegio, prima m,s his 4 peris sella praelo consignata audivit, quaa re divina id factum providentia existi. . i. 'β mans , susceptum secedendi propositum
magis ac magis rursus meditatur, parataque exequi . 'Μovit & quidem graviter meum id consilii animum: siquidem ve
rebar , non tam ne studiis vale omnino diceret, quam ne altiora paullatim repu.diaret. Pro meo igitur modulo eXmutis
futuris in ordine nostro cui illustrando tantopere hactenus insudaverat eonsilii
hujus incommodis, nullas non artes, nulla non argumenta adhibui , queis ad capessendum , quod dudum me itabatur . Annalium opus , integramque totius ordinis histbriam adornandam adducere 'cum ne diu meditatum operis hujus comsiliuni van meo demortuo, fieret, tum quod ob egregias ejus animi dotes , re
184쪽
IO. MABILLONII. I 63rumque monasticarum intelligentiam .
ac potissimum summam scribendi facili tatem, huic suscipiendae provinciae, parem tune Congregatio nostra haberet nominem ς tum denique quod id operis deis beret sodalibus , amicis , toti demum Benedictinae atque Ecclesiasticae Reipublicae . His rationibus, ac clarissimoruin praesertim virorum Renodotii, α Baiurii precibus . suasionibusque adductus , arduum licet opus in se suscepit e tametsi laboris cessationem & quietem jam affectae vires aetasque provectior suadere viderentur
Ad hoc tanti momenti, tantaeque molis opus manum admovit Mabillonius 14.
Iulii ann. 1593. & quidem, favente Deo,
quod initio aegre cum ob argumenti di hcultatem , tum ob provectiorem aetatem adgressus erat, deinceps non sine
quadam animi volupt/te, & incredibili
diligentia prosecutus est . Verum ne inchoatum opus vel suo , quem imminentem putabat , obitu impersectum relinqueret , Vel praematurum emitteret in lucem publicam, non ante novem ab incepto labore annos de eo evulgando cogitare visum est. ; cum, scilicet ultra dimidiam ejus partem consecisset, ne praepropera , nec satis limata prodiret editio. Interea nunc Praepostorum , nunc a micorum rogatu nonnulla , minoris ta-L a men
Annales Benedictinos ador nandos suseipit. Nonnulla Μabillonii opi scilla. Disitiroo by Corale
185쪽
men momenti, vulgavit opuscula , in ter quae memoranda in primis occurrit eis pistola encyclica de obitu Mariae de Blemur Sanctimonialis Benedictinae e Conis gregatione adorationi perpetuae SS. Sacramenti addicta , egregiis quibus ordinem simul & Eccleuam illustravit operibus insignis. ipsa enim est, quae praeter alios multos libros quibus pietatem perinde ac doctrinam suam posteris commenodavit , annum Benedictinum adornavit patrio sermone conscriptum , duodecimisque in O.' tomis distinctum; subindeque aliorum Sanctorum in Ecclesia notiorum acta concinnavit . huc quoque accedit nova, quam anno insequenti edydit, regulae Benedictinae versio, una cum Si phani Poncherii Parisiensis Antistitis Constitutionibus ad suae ditionis Sanctimonialium usum accommodatis: altera denique epistola Blesensi Episcopo inscripta, qua videlicet celebris cujusdam censeris dissertationem in lachrymam , ut Vocant , Vindocinensem ann. MDCLXXXXIX. evulgatam, valide refellit; fidemque S dalium Vindocinensium, quos fraudis immere censor praedictus insimulaverat, str
In omni- Tametsi autem ambae illae epistolae pro argumenti diversitate diversum quintuebillonii P autorem sapere videantur ; in utraque R '. tamen , ut egregie notatum voluit clarissi-
186쪽
rissimus Mabillonii encontiastes Dominus te Gros de Bore perpetuus Regiae Inscri
ptionum Academiae Secretarius , eadem Hucet indoles ,' idem Mabillonii animus, sincera videlicet & accurata . pietas mnis inimica temeritatis. unde immeriato de hac utraque epistola longe aliter, quam par esset , judicasse nonnullos vanis conjecturis deceptos , prudenter colligit modo laudatus Encomiastes. His recensendus Venit aureus Bernardi liber De Consideratione , Summi eonsider atque ad totius Ecclesiae decus &utilita- , ..tem regnantis hodie Ρontificis Clem.XI. dit. jussu elefantioribus typis separatim editus : quem moX eodem anno eXcepere
duo postrema Actorum Benedictinorum Dub moundecimi saeculi volumina , duplici. ac plane erudita , quae cuique tomo PraefiXa ordinis est, praefationei locupletata : in quarum altera post exposita 1aeculi undecimi decora , assumptos e nostris ad supremum Petri Solium enumerat , Silvestrum II. Leonem IX.: Victorem II. Stephanum
IX. Gregorium VII, Victorem III. &
Urbanum II. quoruni sex postremi a medio saeculo undecimo ad finem usque, parum interrupta serie, supremam illam Sedem occuparunt; quibusque saeculo insequenti Paschasius , & Gelasius , ambo
hujus nominis Secundi, successerunt, mnes fere ex una Congregatione Clunia- i L 3 cenii,
187쪽
censi , quae ut saeculi decimi praecipuum ornamentum fuit , ita etiam saeculo undecimo florere perseveravit sub Sanctorum odilonis , & Hugonis praefectura . Quantum porro ornamenti attulerit unus Leo Papa Nonus y abunde testatur
restituta per eum Ecclesiastica disciplina. Ipse enim ust, inquit ordericus, qui Sanctomum stata Canonum restituere conatus est , quα jam transactis temporibus nimis deciderant, ct pene a notitia hominum defluxerant:
ipse est qui Remis coacto Concilis de Castiarate , justitiaque ministrorum Dei tractavit ;oe salubria decreta , quae jam Antistites es
Presisteri nesciebant, renovavit . Quae iste
imperfecta reliquerat, perfecit Greg.VILmajores corpore animos gerens; quos strenue adhibuit ad restituendum in Ecclesiae ministris coelibatum , simoniam eXtiris pandam , abolendasque Investituras Ecclesiae dignitatum ; quas passim tum non sine pretio conferebant pexmulti Principes , unis fere ab ea labe plurimum immunibus Francicis Regibus , maXime tertiae Stirpis; quorum primus & caput Hugo cognomento Capitius , seu Capito , vulgo Capetus , eXperimento edoctus , quantum detrimenti attulissent monasticae Religioni taculares illorum temporum Abbates, monasteriis omnibus liberam eligendorum regularium Abbatum facultatem restituit. Hujus exemplo ple-
188쪽
lique Galliarum Principes idem praestite- re ; in primis Norimanni Duces , qui damna superiorum sui generis Principum violentia monasteriis illata abunde como ensarunt, instauratis ubique Vetustis, ais iisque de novo extructis Coenobiis , quae Iiberaliter dotaverunt . Sub praedictis Pontificibus , ac Principibus mirum est , inquit Μabillonius . it. quantum ubique ordo noster floruerit ,
quantum ramos suos etiam eXtra Europam protulerit , denique quot & quan- . tos viros illustres isto saeculo Ecclesiae suppeditaverit . primas tenuere Romualis dus Camaldulensium institutor , Ab Floriacensis, odito & Hugo Cluniacenses, V Villelmus Divionensis, Richardus Sancti V itoni, Poppo Stabulensis, Ioannes Vallumbrosanus , Gerardus Sylvae maioris , Rotbertus Caiae Dei, Rotbe tus item Molismensis , aliique Sanctissimi Abbates: quorum plerique non tam roctores peculiarium Monasteriorum, quam novarum Congregationum institutores extitere ἰ quibus addere licet S. Brun nem Sacri ordinis Carlusiensis , &m Maotum Stephanum Grandimoniensis aut res , qui Sanctissimum Patrem Benedictum ducem ac patronum suum princupio agnoverunt. R1dem subinde autoribus non tantum Niti. Trefloruisse monasticam religionem sed redorent
189쪽
368 VITA doctrinae quoque ac scientiarum studiam Monasteriis , ac tota fere Ecclesia Latina denuo excitata docet ; idque factum praesertim ostendit Mabillonius industria& ope Gerberii Auriliaeensis Monachi , Abbonis Abbatis Floriacensis , Fulberti Carnutensis, & Nolgeri seu Notheri diensis Episcoporum . In hac insuper praefatione , ordinis nostri memorata in o. rientem aliasque regiones propagatione, una cum reformatione Anglicanorum Monasteriorum , . controversia , quae sub finem saeculi X. eXorta - est , occasion:
professionis, quam Episcopi ab ordinandis Abbatibus exigebant, historiam mirum in modum illustrat, exhibetque quanta animorum contentione Episcopi Aurelianenses a Floriacensibus Abbatibus hanc subjectionis professionem olim exi gere niterentur , quamque strenue resti terint Abbates praesertim Abbo , & Suc cetar ejus GauZelinus . his accivit haud contemnenda brevis dissertatio de Ponti. ficalibus ornamentis quae ne Episcopis quidem omnibus , nedum Αbbatibus ab initio communia fuere omnia in deque usu Mitrae non ante saeculum undecimum Abbatibus concesso ; quam nonnullae sci tu dignae observationes cum ecclesiasticae, tum monasticae excipiunt, de habitu scilicet monastico in extremis a Viris etiam principibus assumi solito , de puerorum obla-
190쪽
oblatione in monasteriis olim irrevocabiII, de tribus novis Abbatum institutis , de corporalium. usu in incendiis , de reliquiarum probatione per ignem, variisque aliis , quae ab antiquis ad res dubias dirimendas usitatae fuerunt, probationum v, la ν- Ineribus . ex quibus duae in primis unis bationum ecimo saeculo frequentes erant, scilicet
per ignitum ferrum pro Ecclesiasticis, &auellum pro tacularibus viris. Probatione per ignitum ferrum Sancta Cunegundis Imperatrix usa est ad probandam pu- dieitiam suam , & Petrus Monachus adsimoniam reprimendam , ob idque Igniti cognomen sortitus . Duellum more veterum Francorum , & Germanorum scuto & fuste fiebat, passim non sine cruoris effusione . quae causa fuit, ut Ecclesiasticis maxime interdictum esset; tametsi non raro , teste Sirmundo, qui insignia refert ejus rei exempla , ab ipsis et-
iam adhibitum fuerit. aὰ ejusmodi duella tamquam ad ludicrum spectaculum concurrus fiebat; eisque aderant etiam Episcopi , quod de seipso testatur Homelinus Redonensis Epitcopus in litteris a supra laudato Sirmundo allatis super conistroversia quadam , duelloque in prato Episcopi commisso juxta numen Isolam e praesentibus nobis , inquit, ct Comite C
aeano, aliisque . In altera vero undecimi saeculi. praefationea