Franc. Josephi Desbillons ... Fabulae Aesopiae, curis posterioribus, omnes fere, emendatae accesserunt plus quam 170 novae; tum etiam observationes, grammaticae praesertim, complures, et index copiosus ... Volumen 1. 2.

발행: 1768년

분량: 365페이지

출처: archive.org

분류: 시학

241쪽

FAB. AESOPIARUM

17a Hanc simul hiantem duo Viatores vident, Simulque properant: Et et Mea est, vidi prior,

Ait unus. Ast ego prior sensi, alter refert. Dum sic decertant, tertius superveniti Tu Judex esto, dicunt. Ego vero ac lubens, Respondet ille; neque morabor vos diu.

Sixtim & capessit, & ligurit ostream.

Stupetitibus ad haec, concham utramque dividit, Suamque cuique p0rrigit; tum subjicit: Lis est dirempta; vos quieti cedite. Fabella stultos litigatores monet.

FABULA XVI.

Duo Sculptores olim ejusdem marmoris, AEqualem utrinqm, Venditam es pretio pari, Suam sibi quisque partem Comparaverant. Sed cum peritus alter sculpendi artifex,

Noneta CR . Io. Rique Godellus p T. 189. Ad istam aufera Epistolam adjecta haec inguntur: Cette fabis es timis a Mna anci-enna Comeate itaIieuue. Cetta in e fabIe a et mise en veri par La fontaine ς maiae aulieu uela Iulii ce ii a mis tin . Refotis Ie nom ae Perrin Dandin. qui avale ι'ΗMitrer en quoi noto Arateiar assest que La Fontatue mauque ae fusteste car te ne foue as ses OMRes /etits qtii causent aes 'ais aiax Platae ursere font ιο- les Ofelers ae la Iulite. At immo. cum Astabulatio ut eam vocat Priscianus Iudicum in stultos Litigatores arguat iniquitatem, mitti s recto . nisi fallor, isti Iudices ait appendix eorum utriversa sub Iustitiae nomine in Fabii R ipsit exhibemur namque ad id, quod palam ostensum est. Ambulatio non debet referri. Cicero, ad Brutum. Erist. II. cedebas, Brute, cedebas. quoniam

242쪽

Εt alter imperitus admodum foret; AE pus hunc sic admonuisse dicitur: Non belle egisti; quid enim hinc erues boni δTuum at sodalem callidum emptorem puto: In marmore suo pretiosam videlicet Sensit latere statuam; & hanc facile eruet. Materiam habere idoneam parum est, nisi Illam expolire doctus norit artifex

FABULA XVII.

Quod vulgo dicitur, Asinus Gnum fricae Α,

Dixere Veteres, Mutuum Musi stabunt 5 rΙd quo pertineat, ut Asini bipedes queant Facilius pervidere, sabulam hanc dabo. Par inficetum, & illaudatum, Asini duo opipare pransi, dulcibusque carduis Bene recreati, dum inter se colluderent: Heus, inquit unus; ut placet, frater, tibi Conditio nostra Τ corporis nostri decor Qualis videtur 7 Et isthaec oris dignitas,

s La Fontaine. Lib. XI. Fab. V. 4 Virgilius, Georg. L. 3. v. M6. De mee pricat arbore tost s.s Hi ipsis verbis inscripta erat Satyra quaedam Varronis Μenippea, ut refert Nonius Marcellus, Edit. Vercer. 26 4. pa . III, 157., 228, Ee 233. Atque Ausonius, Edyll. 5. praefat. 3 1. se . Me quos νεσα gionem eo imus . Proverbio Aniamus, mutuum mali lea

hanta

243쪽

. Isti modo acuti, modo graves vocis seni, Isto aurium subtilis & nitidus apex, Haec cuncta quantum laudis habent & gloriae 2 Respondet alter: Cur tacere nos pudor cogat, quod ipsa veritas loqui jubet 8 Nos ambo nempe belluli toti sumus: Res vacua ab Omni controversia patet. Invidia si quid forsan obtrectaverit, Quid tum 7 more suo secerit: solet invehi In optima quaeque: obtrectet igitur, & gemat. Ut omnia Vulpis audierat: Vos O nimis Felices, inquit, Bestiae, quibus licet, Ab omnibus negata, laudum munera, Vobis ab ipsis invicem accipere, & fruisti

FABULA XVIII.

Philomela, Corvus, S Bubo. 7

NATUR A vernis pinxerat coloribus Fetus repullantes; sormosissimi Ridebat anni blanda tempestas: dies Festivitati candidae simillimus Abierat, 3 & paraverat amicae locum

et Richer, Lib. ll. Fab. XVlli, 2 Cicero, Orat. Pro Sext. c. 33. abiit

Tota abit bor . Sataille annua, Horatiu1, L. I.

244쪽

Tranquillitati: Solis aurei calor Extulerat ab agris molliter tepentibus 'Subtilem odorum copiam, quam paululum Noctis serenae frigus addensaverat, Et in parentis regna Telluris sinens Recidere, sorum, floridarumque arborum

Diurnum odorem Odore vincebat novo.

Philomela tales avida delicias capit, Penitusque condit eruditis sensibus. Sed ossicaci mox scientiae Obsequens

Instat canorum guttur, & ad Omnes modos Intendit: acrem nunc, & argutam vibrat Animosa vocem more clangentis tubae:

Nunc languida premit, frangit, obleurat sonos; Et deficere videtur, & medullitus 9 Amore flagrans intimo liquescere L. Favonius, quem lilia inter & rosas Dulci leuebat inertia vinctum sopor, Evigilat *; hasque mirans tam volubiles Tam delicati flexiones gutturis, Ne cesset illa, metuit. Evigilat quoqueu Festus: Medullitus, ex intimis me Ilis. Plautus, Voltei. ΛR. I. Sc. 3. v. m. Ut videas eam medullitus me amare. Trucul. Act. 2. Sc. q. V. 8, Ostendit se te iam mihi medullitus.1 Virgilius, Ecl. 8. V. 8O. Limus ut hic durescit & haec ut cera liquescist Uno eodemque igni; sic nostro Daphnis amore. a Statius, Sylv. Lib. 5. Larm. 3. V. III. Puppe magister Excidit, & mediis miser evigilavit in undis. Plinius junior, L. I. Epist. 5. Ma planὸ mane .... Evigilaveram enuntius 4cc.

245쪽

F AB. AESOPIARUM.

Corvus; at inepto tardus ingenio, & sibi Quod somnus' abrumpatur aegre etiam serens: Quae te mala, inquit, cuncta ubique d iam silent, Libido cogit, tam moleste ut perstrepas qΤibi videris bella cantrix 3: at tuae Mihi cantilenae, moneo, valde displicent; Ιllisque jam nunc abstinere ni velis, Ex me seres grande aliquod infortunium. Philomela atroces verita minas Obmutuit; Multoque mane cum vix dilucesceret, Periculosam praepotentis Alitis Viciniam reliquit, & se contulit celeriter in remotam solitudinem. Ibi 1ese doctis artibus Operam dare Impune tandem posse credit: & leves Per 1umma gramina Zephyrorum spiritus Cum dulce Demerent, sibilumque ramulis . Mobilibus arbor musicum 5 omnis redderet, Et Phoebus etiam candida purus saceInnubilas per auras lucem spargeret; His illa paret incitamentis: canit; Simulque varias celebrat agrestis loci Amoenitates, & voluptatem suam.

et Varro, rerust. L. 3. c. S. Aves fiant omne genus, maximὰ cantriis ces, Mi Lusciniola ae merula.

Nain neque me tantum venientis librius Au1IPI, circ. catu lus, Cur N. q. V. 32. Loquente saepe sibilum edidit coma.

246쪽

LIBER SEXTUS

Sed in cavato proximae trunco arboris, Somno sepultus, qui latebat, horridus Bubo si excitatur; quamvis & lucem oderit, Paulum progressus, voce serali increpat: Et: Inficetos ni statim cantus, ait, Finieris, istam vocem importunissimam Ultor ego, vitamque simul eripiam tibi. Hic denique suum misera Avis studium abjicit ;Timensque corvos nocte 7, Bubones die, Silet, dolorue si urgeat, tantum gemit. Fabella scripta est in homines quosdam seros , Musa quibus omnis suavior bilem movet.

FABULA XIX.

COLUMBA multum conquerens, cum Turture Communicabat luctus & metus suos: Instare semper miluum; geminos sibi Rapuisse pullos nuper; quos nunc educat, Hos pariter se metuere ne rapiat brevi, Ipsamque matrem. Cui Turtur proprii immemor Pericli, & hujus miseriam tantum intuens:

O Galliel, Chat hvant. Plinius His . Lib. X. Cap. XII. Riabo fiati

oris. 9 maximρ ab mira tras.... a serta incolio .... noctismnUrsιm ς nec cantu Gliquo vocalis, Iea gematia. et Plinius, Hist. L. 7. c. 49. nocte ac aie Observantur. Ovidius. Fiat. L. I. V. 435. Nocte Deae Nocti cristatus taeditur ales. Pont. L. 3. Eleg. I. V. 4O. Et niti pro ma nocte dieque decet.

247쪽

Secede mecum, dixit; nidulus est mihi Prope hinc locatus; huc vos recipiam lubens, Et te, tuamque 1 abolem milui impios contra furores protegam. Illa sed refert:

Eheul miselle, quid mihi auxilii potes Praestare, noster quem tyrannus, si ivgruat, Simili pavore assiciet, & pari nece ΤPoriclitanti bellicosus & valens

Ales si adesset. . . verum Opem libentius Humilibus 8 humiles, quam potentes offerunt

pim N COIumba. i. Ρ 1 e , & Columba pavonem convenerant Urbanitatis exhibendae gratia. Dum redeunt: Iste quam mihi pavo displicet, Nalevola dixit Pical quam insuaves sonos Emittit ore luctilicol cur non stet ΤPariterque turpes cur non obtegit pedes 8 At innocens Columba contra se refert: Vitia hujus observares non licuit mihi; Praestantis autem corporis speciem inclytam,

8 Phaedrus , L. I. Fab. 28. V. T. Quamvis Riblimes debent humiles metuere.& Fab F. v. l. Acimiles laborant, . ubi Potentes dissident. 9 T Livius, L. go. c. 23. Uuro 'am offerens ars qua ejus euouit.

250쪽

LIBER SEXTUS.

Caudae nitorem & aemulum gemmis decus Mirata sum, & laudare non satis queo. Mali requirunt, capere quae pollini, mala: Laudare contra, quae bona sunt, amant boni.

FABULA XXI.

Pueri duo.

Duo, stultus alter, alter autem callidus , Pueri in commune * invenerant aliquot nuces.

Quas cum fregisset callidus , stulto dedit Putamina casia, nucleos sumpsit sibi Frultra ille, quod tenet, experitur 3, quid queat Prodesse, deceptumque sese intelligit. At non decipiet ultra, dixit; & probe Ulciscar ejus fraudem, si qua sors serat A. Hi postmodum ambo similitor quodam die Cum reperissent oleas : qui sallaciam Nupor sibi factam corrigero pari dolo Cupiebat: Id quod intra est, inquit, da mihi;

I Plinius, Hist. L. h. C. Iv. Quas mustyla Latus Rhoetioe Rricantinus aemulaς mκriuis emerat. Martialis . L. q. Epig. 42. V. o. Plistunis rub aut aemula lubra rosis.st In inmmuue conserendiis scilicet. E r enim Ellipsis in hae antiqua loquendi formulti. Vide not. ad Lib. IX. Fab. XX l. a Plautus, Pseud. Ast. I. se. I. V. o. Nunc ego te experiar. quid ames, quid simules. Virgilius. Ecl. 3. U. 28. Vis ergo, inter nos, quid possit uterque, vitissim Experiamur 34 Virgilius, Aeri. L. 2. V. 94. Et me, sor, si qua tulisset. Promisi ultorem.

SEARCH

MENU NAVIGATION