장음표시 사용
221쪽
SOLI, quod ejus sustinere Noctua
Radios non posset, secerat convicium :Non me, sed oculos, Sol ait, culpa tuos. Caecus, & ineptus despicit si quis bonam Antiquitatem , nostra labella hunc monet.
Cu Μ se videret innumeris Amygdala Floribus opertam, sibi plaudebat, & Pyrum
Spernebat; ut quae germina vix protruderet. Sed , haud ulenta qui reces erat suga , Aquilo revertens soros hujus abstulit, Spemque simul omnem fructuum disperdidit. Tenera monentur ne properent florescore Ingenia, ad frugem S pervenire si velint.
AGRI co LA quidam, recto quas digesserat Ordine, novellas educabat Arbores:
222쪽
Quarum una. Caecis obsecuta motibus
Male subeuntis 1ucci, abibat paululum Diversa ab aliis. Monitus est, ut indolem Vitiosam vinclis ocyus compesceret. At, inquiebat, nulla nos ratio jubet Adhibere tam severam diligentiam: Et adhuc tenellam vincla forsan laederent. Expectat igitur: interim crescit malum, Et invalescit: tunc voluit, at serius, Corrigere, lactum quippe robustum si nimis. Fabella pueros, ni cito cavetur, docet Evadere malos facile & insanabiles 7 .
Cu Nic UL Us, Ovis & Catellus venerant In campum eumdem: sed diversa singulis Causa veniendi fuerat: nam genio suo catellus indulgere quaesiit, & leves captare lusus a simplex autem se Bidens
s cicero, Philipp. V. cap. ll. Omne malum nascens factu in rimi
tur , inveteratum fit plerumque robustius. Ovidius. Remed. Amor. V. 9I. Princlytis obstar sero medicina paratur, Cum mala per longas invaluere moras. Quintilianus . institui. Lib. l. cap. lli. Urangas enim cititis, quam corrigas, qua in ravum induruerunt. Virgilius Georg. Lib. II. V. 272. Adeo in teneris tonsuescere multum est
et T. Livius, L. 28. c. 25. Nihil trinitis, Nec inlauabilius. Seueca, de ira, L. 3. c. 4I. Iam insanabilis est.
223쪽
Ad decerpenda contulit, si quae sibi Bona viderentur pabula: at cuniculum Fodiendi terram cupiditas traxit mala. Triplex notatur hic mihi lectorum genus.
226쪽
M si rursus orgo fabulae asserunt 3 sibi. Devinci untque mitibus ductum jocis. Lubens, meritoque tala scribendi genus Sequor: exhibet enim candidos, lepidos sales, Habetque praeterea utilitatis plurimum , Unde simul horum, qui me reste legerint, Et meamet ipsa vita fiat doctior. Namque licet, ut plerique mortales solent, Meam quoque ipse manticam in humeris geram;
a Quintilianus, Inst. Orae. L. q. C. a. Abricatiam a multe iuvenam 9 abjolutum , tanquam Jum filium asserit. Q. curtius . L. 8.C. I. Jovis, quem y trem flbi Alexanuer assereret &c. Ovidius, Metam. L. I. V. 761. Ede notam tRnti generis, meque assere caelo. a catul. carm. 22. V. 2Ο. Suus cuique attributus est errore Sed non videmus, H Rnticae quod in terga est. Horat. Lib. ll. Sat. 3. V. 29o. Respicere ignoto discet Pendentia tergo.
227쪽
Saepe tamen ante petius propono milii Utramque peram, ne vitia tantummodo
Aliena spectem, oblitus in tergo alteram Esse mihi peram propriis vitiis gravem: Neque liberalem 3 hunc esse censorem puto, Qui, dum castigat alios, ignoscit sibi. Ergo generatim quae ponuntur omnibus Documenta, capere singulatim nos decet, Sibi prout quisque convenire intolligit. Sed, ut erunt paulo tristiora sorsitan
Exempla, si quis illa judicaverit
Ad se attinere, & asperam graviter serens Reprehensonem, doluerit; ne mutiat, Suadebo; at potius sapiat edoctus; nisi Suam ipse malit prodere turpitudinem. Hunc denique tamen oro multum, & obsecro, Ut mentis A erga quemlibet affectu malo Prorsus alienum existimare me velit;
uippe F quia vivo mihi prope uni cognitus: Nullumque novi ex istis terrae filiis,
Phaedr. Lib. IV. Fab. VIII. Peras imposuit Iupiter nobis duas rPropriis repletam vitiis poth tergum dedit: Alienis ante pectus suspendit gravem. a Terentius, Adel. Α'. 3. Sc. 4. V. 7. Freque boni, Neque liberκlis functus ossicium est viri. Phorm. Α'. 5. Sc. 7. V. I a. de homine, cuius laudatur fide Estne ita, ut dixi, liberalis 34 Ovidius, Dilh. L. 4. Eleg. A. V. 3I. Nμe ὸicere possum, Affectum quem te mentis habere velim.s Terentius. Fleuxit. act. 3. Sc, t. V. 27. quippe mi RMagnarum is pe id remedium aegritudinum est. Plinius . His . L. 26. c. Io. Quipne quoniam uonte aestu.
228쪽
Regifica quorum prandia examen leve Famelicumque Literatorum colit: Neque sum receptus in Poetarum gregem, Unde mihi, furtim se inserens, inoleverit, Et efferbuerit acrior aemulatio; Τum mentis aegritudo, livor postea, Demum simultas, & odium coaluerint. 'Sed inhonoratus invidendam nemini, Placidamque vitam solus in tenebris ago; Ac sorte si quid calleo de moribus Hominum, illud omne debeo unice libris, Quos consulere amo lector non indiligens.
VETULUΜ, lactumque minus idoneum gregi Custodiendo, vel tuendae si a laribus Nocturnis domui, Villicus habebat canem. Ingratus, Operam cujus utilem diu Sibi fuisse meminit, hunc, senio gravem, Tardumque, morti devovere sustinet. Ergo apprehendit, nec reluctantem: simul
6 Phaedrus, L. 3. Fab. 7. V. 0. custos ut fis liminis. A furibus tuearis & noctu domum. cicero . Ornt. pro Dejot. c. 8, quihus fines suos ab exeur' onibus hostium F latrociniis tueretur. Ad inmit. L. A. Epist. Ia. Viaes furare me, jamauuum laborantem, quomOαδ ea tuear ietia mihι tueudaiunt.
229쪽
coactos in fasciculum connectit pedes; Lapidemque collo denique magnum subligat. Sic exornatum protrahit, sub proximae Paludis undam detrusurus. At Senex: Nam quid, here, dixit, facinoris seci miser, Ut agas tam acerbe, tamque inhumane; & meam Tam longam servitutem sic remuneres δVim veritatis sentit herus: hanc opprimit;
Et frauduleutam comparat calumniam: Τen' vivere, inquit, patiar ultra, quem tenet Occulta rabies 2 moxque demersum necat.
Qui statust aliquem perdere invisum sibi, Si justa ratio nulla sit, salsam invenit.
Dv M vult amoris mutui gratam vicem Lepidis, venustis excitare lusbus, Oculum revellit Ursus Uxori suae: Simulque violens proprii ultor criminis Ungues scelestos sibi revellere incipit. At illa moerens: Quid, ait, incassum furis Hoc sacere decuit, me priusquam tangeres :Nune & tibi noces, & mihi prodes nihil. Haec fabula docet, facti poenitentiam Seram esse, damno quae mederi non potest.
230쪽
ΡLvni Μr apud Lanium detinebantur Boves: Accedit ille, unumque mactat. Ceteri, Obsistere vellent, tot conjunctis viribus Servare sectum poterant; at contra impetum Nil commoventur, dum se quisque decipit. Similisque sperat cladis immunem lare. Sic Lanius omnes, alios post alios necat. Nullus alienum reputet homo hominis malum
DsΜ gaudet Aquila, turba quod avium frequens Ipsam esse dicat omnium pulcherrimam, Paso indignatur; nec tamen audet intimos Aperire sensus , propter Reginae metum RSic ergo murmurat 3 : Istam pulchritudinem Non pennae, at ungues, & rostrum sibi arrogant. Suspecta laus, quam summa potestas obtinet.
1 camerarius, Fab. CCXXVII. vi Terent. Fieautont. Ast. I. Sc. I. V. 23. Homo sum: humani nihil li me alienum puto. x Abstemius, Fah. CUll. α id est quia , metuit Remnam. Vide notam ad Fab. Iet. L. II, a Varro , de Ling. lat. Lib. S. pag. 47. Edit. Seriv. qui murmurae. ita leviter loquitur, quod magis ire sono faeeo, quam ωι in-ralligatiar , vi atur. Ovidius. Metrum. L. M. v. 52. de Orpheo. Flebile nescio quid queritur lyra, flebile lingua Murmurat enauimis, respoudent flebile ripae.