Franc. Josephi Desbillons ... Fabulae Aesopiae, curis posterioribus, omnes fere, emendatae accesserunt plus quam 170 novae; tum etiam observationes, grammaticae praesertim, complures, et index copiosus ... Volumen 1. 2.

81쪽

Gentem ille placidam vix propius inspeXerat, Simul iras veteres sentit exardescere Simul imperiosos impetus sequitur volens, Praedamque, quam sors objicit 'primam, rapit. Fabella declarat, homines multOS , mera Quos turpitudo sceleris a scelere avocat, Occafione retrahi ad scelus data.

FABULA XVI.

Vulpis N Canis.

VULPIs rapuerat gallum gallinaceum, Voraveratque. At hanc recenti sanguine Adhuc madentem fortis occupat Canis, Crebroque dente membra discerpens vorat.

7 Ab alio expectes , alteri quod feceriS.

FABULA XVII.

Mures du9. LARDUΜ e muscipulo 3 pendulum lamelici Edacitatem Muris inflammaverat Potenti illecebra. Victus illo denique obsequitur: at vix attigit, captus gemit. Suam ergo sortem dum lamentatur miSer,

et Verba ipsa sunt. Plib. Syri, V. E. 8 Rob. Stephanus, Basil. Faber. & qui hos secuti sunt Lexieographi. id , quod gallice dicitur Duririere. dictum latine Musci utrem ume te tantur; citantque Varronem. Varronis quidem de Re Rust. Lib. I. RI . 8. Sect. V. Edit. LipS. I733. Verba haec sunt: Si varienumus Muves . minor he vireaemia. nisi totas vineas mytaerismuservulis. At cur inde potius musci um . quana Musci ultim . in calu Primo lingulari , enuntiandum concludatur Ego vero ad-

82쪽

Quippe sibi nullam spem salutis jam videns

Superesse ; Mus severus , & retorridus Huc sorte venit, & : Merito certe tuo, Quod nunc deploras, inquit, accidit malum: Ego jam quidem olim centies Husmodi Mihi fraudulentas videram objici dapes; At semper animus abhorruit, quantamlibet Illae excitiarent appetentiam sui. Etenim profecto capite in hoc nostro viget

Aliqua scintilla sensus & prudentiae:

Rationis autem quam sis omnis indigus, Futilibus antea , indoctisque moribus Tu perquam nimium saepe jam probaveras. Nome, inquit alter, enecas: quod arguis, Ferrem libenter, si meis malis simul Dares medelam ; sed nihil tu cum queas Prodesse ; dure , cur tuis meam insuper Hanc calamitatem exasperas conviciis gNo monitione inutili miserum increpes, Fabella prohibet nomine hoc, quia est miser.

hiberi ad id ipsum posse auctoritatem Lucilii existimaveram; euius

Satyrurum, Lib. So. num. et . Verba ista exhibrentur: Hic ut mus emula con Anta. Sed cum sententia sit impersedia . ac sorte etiam depravat A verba, nihil certi ex hcc fragmen o colli Qi potest. Nunc autem Phaedrum, qui nuuis, postquam Rob. Stephanus ultimam Thesauro suo manum adierit. amplius quinquaginta in lucem editus est, conir versiae omnis jnificem adhibebimus. is enim munirula quarto casu plurali. non mi seirulos, memorat, Lib. lv. Fab. I. V. 16. Aliquot iecutis , venit & retorridus, Qui saepe laqueos. de muscipula effugerat. Hinc Apuleius Deci Mulum , non Declytilam dixit. Hinc commo- diarius . auctor vetus Christinnarum Acrochillidum ita loquitur instruetione q8. Escam muscipuli. ibi mors est, longὰ vitate. Haec scripseram. vul averninque, cum incidi in Editionem Thes. Rob. Steph. Basil. aD. I o. in qua legitur adjecta vox mi VcVM rum, de uultori uite Phaedri defenditur.

83쪽

FABULA XV ΙΙΙ.

FI A et u n A tantis viribus muniverat Arietis caput, armaveratque tam bonis Cornibus , ut omnes lanigeros inter greges Regnaret unus; & aries occurreret Jam nullus , ipsi posset qui resistere. Elatus ergo tot suis victoriis, Taurum etiam stultus ad certamen proVocat ἔSimulque arietat; & repercussus simul Taurina fronte, campum metitur jacens: Tunc serme exanimis, pristinam superbiam Damnavit ipse, & hanc miser vocem edidit e Successus obcaecatum me tenuit diu;Αt justa, qui sim , calamitas nunc me docet.

FABULA XIX.

UT prorstis η iret, filium retrogradum Cancer monebat; at filius: I prae 3; sequar. Cuiquam ne objicias, quod tibi objici potest.

Prorsus . sive prorsum ire, est rest . quasi propositum versus, trice dere. Plautus. Pseudol. Ast. l V. Se. l. V. ult. Non prorsus, v rum ex transverso cedit, quasi cancer istet. 1 m. Pers. Α'. IV. Se. V. V. q. Simulato. quast eas prorsum in navem. Terent. Λndr. Λα l. Sc. l. V. 144.

84쪽

LIBER PRIMUS.

FABULA

Agricolae N Mercurius. Iu Ipsa ripa sontis Mercurio sacri

Agricola quondam dum succidit arbores, Securis casu elapsa in undas decidit: Quam recuperare nullo cum posset modo, Lacrymare coepit. Motus misericordia Nercurius homini apparuit, & exquisiit Lacrymandi causam; quam simul didicit, abit, Mox &, securim deserens secum auream, Redit; & an haec sit, quae modo perdita est, rogat. At eam suam esse pauper negat. Ergo alteram Desert secundo Mercurius argenteam; Quam cum esse pauper tunc quoque negaret suam; Ipsi postremo serream Deus obtulit: Illam suam esse cum assentiret Rusticus; Iustum & veracem Mercurius hominem volens Remunerari, simul omnes dono dedit. Hine ille socios ad suos sese reseri, Laetusque narrat ordine , quidquid accidit. Quam rem experiri de sociis unus volens, Ad sontem accedit, atque in undas dejicit Securim ; deinde flens in ripa considet :Cujus ubi causam sendi rescivit Deus, Securim desert auream , an sit haec, rogans Quam perdidit: eam cum suam esse diceret;

85쪽

26 FAB. AESOPIARUM

Mercurius, cognita ejus impudentia, Neque auream ipsi, neque etiam suam dedit.

Is meritia, injusta qui petit, nihil obtinet, Et qui justa petit , plura , quam petiit, refert.

FABULA XXI.

ΙΜPLICITA quondam caecis laqueorum dolis Aquila , ubi sensit , impetum simul exorit, Et se expedire quaerit; unicu hoc agit, Ira & surore sortis ; & nil proscit. Cujus laborem Mus videns , misertus est; Abrosis ergo dente crebro vinculis, In libertatem vindicat Armigeram Iovis. At lihora illa : Mene contemptis limae Debere vitam bestiolae 7 Proli, Iupiter lDixit: suumque liberatorem necat.

FABULA XXII.

CvcNUΜ, Anseremque habebat quidam Villieus;

Suaeque mensae destinabat alterum; At alterum servare cupiebat diu ,

86쪽

LIBER PRIMUS.

Gratum, canorae 7 vocis ob dulcedinem.

Aliquando, seram sub noctem, ad focum sedens, Confabulansque : Noster nunc vobis , ait, O pueri, qualis Anser esse creditur ΤΕgo vero factum satis obesum judico, Respondet unus , hanc ut seruiliam tuam Recreare possit non illiberaliter: Sic ille , sic loquuntur deinde ceteri. Uerus ergo , eorum quandoquidem sententiam Non improbat ipse, ad 1tabulum, Cycno, & Anseri Commune , pergit, tamque praecipiti gradu, . Ut lumen 8 etiam ferre secum negligat: Quaeritat; omittit Anserem . Cycnum capit, Statimque misero frangeret guttur , nisi Ille violentam sentiens mortem sibi Instare , cantus inchoaret funebres , Suavesque dirae sortis ad solatium. Quos ubi canoros Villicus agnovit sonos: Heu i quantus error me, inquit, in malam prope Necessitatem peccandi conjecerati Simul relinquit Cycnum, jugulat Anserem. Quid blanda virtus suavis eloquentiae

Praestare possit, ista tabella indicat.

et cantus cycnorum. ut experientia constat, nullus et e adhuc tamen de Villico dicimus , it cluante comine ure Cygne e ex eo nimiriam , quisd omnis sere, quae, ut ait Cicero, Orator. c. F. Ηaoet aucto-xitatem in exen Iis, idem commemoravit antiquitas.s Horatius, Lib. l. Epist. I l. V. 3 Posces ante diem librum cum lumine. Quintilianus institui. Lib. V. cap. i 2. PRE. 432. Edit. Buman. Inootis vero vertis arRumentari tom fit stultuin , quam an clari U- sinum Iolem mortale lumen inferre.

87쪽

F AB. AESOPIARUM

FABULA XXII L. Equus m Asinus.

ΙNs TINCTUs odio , calcibus infestis Equus Petivit Asinum, & vulnere afflixit gravi: At medio in ictu maJefacti poenam sibi Impegit ipse : tibiarum enim alteram Luxavit, dissoluta cartilagine; Ita ut dolorem saevientem non serens, . Coactus fuerit languidos artus humi Deponere, aegro non sine luctu: quem videns: Ego, inquit Asinus, male valebam; sed mihi Bene esse jam nunc incipit, cum sic jaces.s Laeso doloris remedium inimici es dolor.

FABULA XXIV.

Lupus ouilla pelle indutus D Pastor.

Ovi LLA polle se Lupus contexerat: Sic personatus ovium numeroso gregi Immiscuit se perfidus. Quotidie Aliquam bidentem devorabat clanculum. Sed Daude Pastor cognita, tandem occupat Incautum ; & morte debita statim assicit. Interea opilio junior, rei inscius Quid esset, quaerit cur ovem dedat neci.

88쪽

Hanc & ego pariter, inquit ille, putaveram ovem esse ; factis at probavit se Lupum. Malos si occultat species , opera detegunt.

' FABULA XXV.

Esro beneficus; at cui benefacias, vide. In silvam venit Rusticus, capulum rogans Aptum securi tollere liceret suae: Quod cum, annuente Silva , secisset ; statim

Ferrum in beneficas vertere coepit arbores; Quarum ingemiscens una : Merito caedimur.

FABULA XXVI.

Canis S Lepores duo. 3

UΜυΜ insecutus in campo Leporem Canis, Videt alterum & eum similiter studet 6 insequi; Utrumque sed dum capere vult, neutrum capit, Sibi ipsa semper aviditas nimia ossicit.

89쪽

FAB. AESOPIARUM

FABULA XXVII.

QUAE cuΜQUE paulo curtiore praeditae εCauda suissent belluae , edixit Leo, Suo ni excedant regno intra paucos dies, Nato mulctandas , quotquot potuerint capi. enam ergo celeri Simius parat suga Vitare; at ipsam similiter Vulpem videns Effugere velle : Tu vero, inquit , quid times ΤAd tene legem pertinere existimas gRespondit illa: Si mala edictum est fide, Facile oratores invenientur perfidi, caudam mihi esse curtiorem qui probent.

FABULA XXV ΙΙΙ.

R AD ANTIs Aquila Solis adversum jubar

Cum sustineret irretorto lumine: Quam te, ait, acutum cernere, o lucis pater, Credidero, quete nil, absque 3 te esset, cernerem ls 1 a Fontaine . Lib. V. Fab. lU. Faernus. Fab. XCVll. o cicerci, de nRt. Deor. L. 3. e. I. icurus ... Deos cous at mem--ris humanis eue Vrae itis.' et S. cyrillus, Lib. l. Fob. ll. a Plautus Maeriectim. Are. U. St. Vii. U. 33. Nam absque te esset. hodie nunquκm ud Solem occasum viverem Terentius Phorin Att. l. Sc. lv. U. II.

. . . nbsque eo estet ,

Recte ego mihi vidit lem. Duiligod by Coras

90쪽

Sol rotulit : Ipsa quando cogit veritas Dicere quod res est , audi , & errorem tuum Depone : Tanta luminum qui copia 'Abundo, ut coelum, & auras, & terram, & mare Illustrem, caecus ipse cernere nil queo. Hos admonet labella, qui lucem omnibus Dilargiuntur , dum sibi ipsis nil vident.

FABULA XXIX.

A T me premendo cur gemis , dixit Libor

Prolum allocutus, ipse tacitus dum premor gRespondit Prelum : Non meam doleo vicem; Sed quae mala tibi incautus arcessis, gemo. Frequens videlicet usus rerum jam diu Ne docuit , qualis expectanda sit Libris Fortuna plerisque ; ac de te sic auguror: Sollicita primum curiositas levem Aget huc emptorum turbam ; fors etiam tibi Plurima politorum hominum insudabit manus: At mox severas vel tibi imponet notas Censura gravis; & vitia, quae notaverit, In luce ponet irridenda publica: Vel, quod gravius est , cum te novitas deseret, Aut desinet excitare lectores tuos, Statim subibit ingravescens taedium, Et sempiternae sepeliendum te dabit