장음표시 사용
101쪽
Cum ad cyrum J Descripsi ex Ciceronis Senectute,hicq; immiscui. Eisi. n. facile affirmare no possim,ex illa veteri trailatione desumpta haec G prssertim Cicerone ipso nihil assii mate, tamecu nonnullos hic quoq; scabros atq; tui buletos illos obice'quibus veterem translationem non caruisse scribit Hieron iis, reperia, ne magnopere quide pernegare, ad vcterem conuersione pertinere. Legatur totu fragmentu,& quid cm no vi a me conformatum,sed ut a Cicerone ipso positum cst in libro de sensctute, no vereor,ne nullus sit,qui cum in totius narrationis eius cursu aliquid desidere situm praecipue illo in loco. Cum autem admiraretur Lysander &c. tum eum dixisJe, mirari se . Scrobes J Ex Seruio reposui, is in ii. Georg. scribit hoc verbo Ciceronem fuisse usum masculino genere, in Oeconomicis.
O N T R O V E s I M I N I, non concertetis.J Ad eundem prope modum infra de repub. lib. IIII. Benevolorum concertatio, no lis inimicorima,
iurgium dicitur. Iurgare igitur lex putat inter se vicinos, non litigare. Sed ibi co certationeni benevolis tribuit, quam hic abi sidcm auferre videtur. Quae igitur potest. J Vide quae de hoc loco adnotauit P. Victorius lib. xix. cap. ix. Variarum lectionum. Consi, mandi Icnera compluria J De eiusmodi declinatione verbi, inpluria, pro Complura.Vide Gellium lib. v. cap. xx
A c Μ v M studium ad conscribendos eos libros attulisse M. Tullium Ciceronem, cum cetera sunt quae ostendunt,tum etiam ille locus ex lib. iii l. epistolarum ad Att. Velim domum, inquit, ad tuos scriba v mihi libri tui pateant, non secus ac si ipse adesi es,cum ceteri,ium Varronis. Est enim mihi utendum quibusdam rcbus ex ijs libris ad eos, quos in manibus habeo: quos,ut spero, tibi 'alde proba
102쪽
bo. ttitem libro a r. epistolarum ad Q ratrem. Scribebam illa,quq dixeram. λσiη , si illium sane opus & operosum, sed si ex lententia siccesserit, bene erit opera posita: sin minus,in illud ipsum mare dei jciemus, quod scribentes spectabamus: aggrediemur alia, quoni in qlriescere non possumus. Sic ille. Et si autem ipsi prima editio, de qua haec dici videntur, non ita suc-.cesserit, quin eam retexere necesse habuerit, ut statim intelligetur, tamen libris ipsis iam perpolitis ita Alexandrum Seuerunt Imp. ferunt fuisse delectatum, ut, cum a Graecis discederet, Latinisque vacaret,lios potissimum,& de officiis libros euolueret: ex q iorum lectione tantam de auctore quoque ipso,& tam praeclaram concepit opinionem, ut ima pinem ipsius inter diuorum statuas collocaret. In eis autem libras Platonis se comitem profiteri Ciceronem ipsum, scribit in praefatione naturalis historis Plinius. &nos hoc fragmentum in incertis reseremus,tomo quarto. Q od ego dictum non de rebus tantum ipsis accipio, sed etiam, idque multo magis, de tractatione ipsa. Nam & inscriptione eadem utitur, de locos plerosque ex eo tranffcri.&dialogis rem conficit, & dialogorum ipsorum rationem tot. atri ita ita: tituit, ut facile Platonis esse emulus atque imitator appareat. Cum autem dialogorum duo sint genera; unum quod narrationem perpetuam, & historiam veluti quandam, ab auctore ipso recitatam complectitur, semionibus disserentium laquauiorationibus perpetuis intertextam: cuius generis apud Ciceronem dialogi sunt, de Oratore Brutus,Academicae qu stiones,
libri de finibus, de nat. deor. de diuinatione, de philosophia;
Alterum in quo citra ullam sere narrationcm, sermones duntaxat ipsi di si rentium nomine proponuntur, simplicibus litterarum notis inter se distincti, ac divisi: cuiusmodi sunt partitio nes oratoriae apud Ciceronem, Tusculanae quaestiones, libri de legibus, de senectute, de amicitia: H rc inquam cum ita se habeant, intelligendum est Ciceronem in his lib. de rei'. priore illo dialogorum genere usum. Id adeo constare existimo ex illis locis, lib. t. cognoscere, mehercle, inquit. Et lib. v. Quae cadixisset Scipio. Et manifesto lib.vi. Gaetandem illa sunt Zii quit Laelius. Tum Scipio. Patimini me, inquit,quoniam tertium diem seriati sumus. Et item lib. eod. Hic cum exclamasset Laelius, ingemuin entque ceteri vehementius; leniter arridens Scrupio, quaeso,inquit, ne me e somno excitetis,& pax sit rebus,au-
103쪽
dite cetera. Principio in nouem& dies & libros res fuit dimiti tbuta,deinde,ut aperte constat ex dialogo de amicitia,&quo dammodo significatur verbis illis ante s-niu Scipionis. Quoniam tertium,inquit Scipio, diem feriati sumus,ad triduum reuocata,&, ut pulchre Sigonius colligit, in sex libros collecta tota: ita, mea quidem sententia,ut singulis diebus duo libri responderent', id ita esse & credibile est ipsum per se, & Augustinus de civ. Dei lib. ii. cap. xx I. innuit, qui quaestionem de ii stitia, primo ipsb die habitam, dilatam esse scribit in diem sisquentem,tumque in tertio libro magna coflictione rem actam esse. Ergo ut primus & secundus liber primi ipsius diei,sic liber tertius sequentis demum acta contineoat, itemque fbrtassis liber quartus : quinctus autem &sextus extremi. Quod sane ita breuiter expositum, ex Augustino deductum ac cofirmatum, sic abire poterat, nisi totum conturbari rursus atque infirmari videretur, ijs rebus, quae sunt scriptae apud Gellium quodam in
loco. Is enim explicans ratione verbi, Superest e, lib. I. ca. XXI I.
ita scribit. In libro quoque, inquit, de repub. secundo, id ipsum verbum Ciceronis non temere transeundum. verba ex eo libro lisc sunt. Non grauarer Laeli, nisi & hos velle putarem, di ipse cuperem te quoque. aliquam partem huius nostri sermonis attingere: praesertim cum heri dixeris te nobis etiam super futurum.Verum si id quidem fieri non potest,ne desi omnes te rogamuς. Hic igitur, si Gellij liber bene habet,apparet haec verba & postero die habita, de in libro secundo perscripta suis et ut Plane confici videatur, sequentis diei acta, non,ut dicere videbamur, libro tertio & libro quarto, sed libro plane secundo contineri: atque ita aut singulis diebus libros singulos respondisse, aut planc non duos libros diebus singulis: quod paullo ante affirmantes dicebamus. De quo sane fortassis dubitari poterat,nisi Augustinus eodem illo in loco significaret, in tertio demum libro, & cum in diem sequentem dilata esset disputatio, Laelium rogalibus omnibus iustitiam defendere aggressum: in secundo autem libro alia acta dictaque suisse. Hsc autem verba quae Gellius quasi ex secutio libro proponit,alicuius esse,qui Laelium ad suscipiendam pro iustitia disputationem adhortetur, propemodum constat. Dicendum igitur, in Gellio locu cmendandum esse,& pro libro secundo,tertium esse reponcdum: etsi enim in meo Gellio libri numerus expresus litteris notatus est,
104쪽
tamen vitium derivare potuit ex notis aliorum librariorum iovi cum I i I scripturi erant, II. scripserunt. de quo etiam in- tradicemus,in fragmento ipso explicando. Fannij personam annotatam fuisse ab eo sermone,praeter apertissimum illum I cum ex lib. de amicitia, in verbis Scsuolae,est etia ibidem paullo ante in verbis ipsius Laelij, haud multo obscurior, his verbis:
Quod idem, inquit L lius, Scipioni videbatur,qui idem, quasi
pressagiret erpaucis ante mortem diebus, cum Philus, & Manilius adessent, & alij plures, inq; etiam Scaevola mecum vcntia ses, triduum disseruit de repub. Nimirum, cum ceteros nominaret, qui disputationi de repub. interfuerunt, in ijsque etiam illos, qui tum cum illa de amicitia dissereret, non adessent, proiecto Fannium ipsum,& generum, &praesentem, non praetermisisset, praesertim cum Scaevolam nominet, apud quos duos sermonem illum de amicitia fingitur habuisse. singulis libris singula erant praefixa prooemia. id ita esse testatur ipse scribens ad Atticum lib. i r tr. Itaque cogitabam, inquit, quoniam in singulis libris soquitur autem de libris de remb. Hor procemi,,ut Arist. in his quos torερμῶ vocat, aliquid euicere, ut non sine causa Varronem appellarem. Ex ijs
prooemi, illud esse existimo, quod est initio framelorum, lib. iii. HOMO NON UT A MATRE &c. Sicut Sig nius etiam adnotauit.& quod lib. vi. ALENDUS HIC, inquit, EST GLORIA. Addam ad extremum, quod Di
medes nobilis Grammaticus lib. i. adnotauit, Tullium iii his de repub. dialogis activo more tempus futurum imperativo modo ex verbis quoque passivis declinantem usurpauisse. Addam & quod Rufinus in libro de metris comicis: Ciceronem in dialogis de repub. multa dixisse, reserentem Asiaticos orat resilitrocheo clausillas terminare. Scripsisse videtur in hos libros Victorinus quidam, id quod testari videtur Hieronymus Arol. i. adii iis Rufinu. Puto quod puer,inquit,legeris Aspori in Vergilium &Sallustium commentarios, Volcatij in or tiones Ciceronis,Victorini in dialogos eius &α Dialogorum enim nomine hos sere libros significat. Si modo non in omnes philosephicos&rhetoricos libros scripsisse commentarios Via rinum hunc intelligit Hieronymus. Cum enim tria fere invianiersum,Ciceronis librorum genera nimierentur,sicut Asc
mi in commentario iii Verri sub initium numerat oravi. b tionea
105쪽
tiones videlicet,epistolae,& dialogi prosccto dialogorum nomine philosephici tibi i & rhetorici intelligendi eruiit: quaquam hoc quidem per quandam libris de repub. maxime conuenire videtur, qui reliquos omnes philosophicos quidem digni late antecellunt. Sed & illud tamen studiosis Alconij videndum est,quonaodo dialogorum nomen plerisque & rhetoricis, philosophicis conuenire possit, in quibus nullae sunt persens
introductes: ut de officias, de uniuersitate, paradoxa, de inuentione Sc. Haec cum ita scriberem,ac corum de repub. librorum iacturam tacitus mecum meditarer, narrauit mihi patronus amicus summus nacus se ex Alb. Crissio, homine, dum viveret perurbano & & pererudito,audiuise, primos ex ijs libros quadtuor ab eo, in legatione Anglicana,anno Christi M. D. L. VII, in quodam monasterio visos esse: quos cum ita ibi tum reliquisset, ut eos in reditu vellet secum a ortare, ex legatione redius, nullos reperit. Dicebantur autem iurio inde praerepti suisse.
In librum primum de republica.
A R T, si placet, duc oro rationem tuis de caelo ad
haec cituma J Bis in Nonio citatur hic locus,semel dictione Cituma, sic,ut quidem habet Sa
logae liber&alij. QV ARE S. P. DEDUC ORA TlONEM TUAM DE EO LOCO AD HAEC CITVM A. iterum e ctione deductum, sic. O vA R F, Ss Pl A C E T D E D V-CERE RATIONEM TUAM DE COELO AD
HAEC EXTERIORA. Sinonius, ut videtur, legit sic. ,
QUARE SI PLACET, DEDUC ORATIONEM TUAM DE COELO AD HAEC CITVM A. Ego vero sic. ARE SI PLACET, DEDUC O RATIONEM TUAM DE COELO AD HAEC
CITVM A. Nam illud EXTERIORA, pro CITERIO R A positum sorte est. Quod si sic, hoc quidem in locci
abundaret, ubi verbum CITVM A, necessario est retinendum. Quod autem Scipio, ut opino rogatur hi ut rationem, vel orationem suam de coelo deduceret, idem est fortassis quod de Socrate in prifatione HTusculans ita inirmatur. socrat
106쪽
inquit,primus philosephiam deuocauit ecflo,& in urbibus collocauit,& in domos etiam introduxit. videlicet in lisc cituma. alius a simulare rem b. J Hoc ex Diomedis lib. i. descripsi, qui citat librum de repub. Putaui autem etiam ad libium primum pertinere,verbaque esse Scipionis recusantis prouinciam, ut fit in omnit, is passim Ciceronis dialogis de rep. disputandi ut sit sensus. Sic mihi hoc a vobis de repub. disseredi
onus impo.titur,quasi alius assimu a re remp. aut melius non pottit,aut omnino non possit. Ita enim ego stagmentum & accipio, c expleo. Dixit alitem assimulare remp. sicut Horat. in epistola ad Pisbnes,simulare cupressum,Et fortasse cuprcsium scissimulare,inquit. Expositam uead exemplum J Sunt qui hunc locum ita legunt.
ExpONAM QIOQUE AD EXEMPLUM NOSTRAE REI P. ACCOMMODARO' VE AD
EAM S c. Huc autem respexisse videtur idem Cic. ii. leg. An centes,itiquit, cum in illis de repub. libris persuadere videatur Africanus, omnium rerumpub.nostram veterem illam fuiste ptimam, non necesse esse optimae reipub. leges dare consentaneas
Q an cum locis manuque se Plani J Haud scio quini rectum si LOCIS MANV QFE. Mallem, OPERE MANU RU Ei vel ARTE MANV Q Ei vel LABORE MAN E. Sic enim loquitur idem Cicero ii. de olficiis. Ea ius inanimata diximus,nec haberemus,nisi maniis N ars accen sisset. Et item. Sine opera hominum,nulla esse potuisset. Et, Argentum non effoderetur, sine hominum labore & manu. Et, Vtilitates ex rebus inanimati nullo modo sine hominum opera de manu capi potuissent.
Desubris distincta us aliis ieco nmunibuιJ Alibi, s P A T I I SCOMMVNIBVS. Alibi, ET SPATIIS COMMV- NIBVS. Reposui S PATliv VE COMMVNIB sex Nonio Salogano: in quo ipsis abest etiam eius fragmenti extremum verbum: Sunt qui illa quoq:. OMNIS CIVITAsOVAE EST CONSTITUTIO POPVLI. notatasterisco. Totum,ut puto, non temere. quanquam communis lectio
habet etiam suum sen ina. Peius habet, quod totum hoc Dagmentum a nonnullis, qui & ipsi colligendis his, ante Sigoniunt etiam & nos ipses,operam navaverun Varronis non Ciceronis
107쪽
esse dicatur. De quo quidem alii viderint. Cicerone sarie in hoe libro de situ urbis deque aedificiis disputauisse, cum Servii auctoritate in lib. t r. Georg. tum etiam Ciceronis ipsius exsecundo de officiis libro conuincitur. Atque etiam, inquit Cicero, nimpenses meliores sunt,muri,naualia,portus,aquarum ductus&c.Theatra,porticus,noua templa,verecundius reprehedo propter Pompeium: sed doctissimi non probant &c. Sed de hoc, inqui genere toto,in iis libris, quos de repub. scripsi, diligenter est disputatum. Breui dii odivina J Ex Augustino.Is ita scribit epistola v. Quid enim est respublica,nisi res populi λ Res ergo communis
res utique ciuitatis: quid est autem ciuitas,nisi multitudo hominum in quoddam vinculum redacta concordiaeὶ Apud eos enim ita legitur, Breui multitudo diuersia Sec. Extrema igitur, sicut&prima,eriit Ciceronis,&quidem exho ut puto ibro. Lege
rem aut in hoc Dagmento DISPERSA, pro, DI VERSA. Cognoscere mehercle J Alias lenitur, COGNOSCE. Quid3si, COGNOSCIT E. ut sint naec Scipionis,ad eos, qui audiebant: quanquam ne Sigonii quidem coniectura displicet. Duos Rum. reges J Ex Seneca lib. xl x. epistolarum . inum Ciceronis, inquit, librum de rep. prehendit hinc philologus aliquis,hinc grammaticus hinc philosophiae deditus, alius alio curam suam mittit. philosophus admiratur contra iustitiam dicitam multa potuisse. Quum ad hanc lectionem philologus accersit,hoc subnotat,duos Rom. reges esse 5 q. Dicam quod sentio. No existimo plane verbum de verbo Ciceronis expresstim a Seneca relatum esse. sed tame idem puto haud multum aberrare. Quod cum ita sit,ctsi Seneca librum nominatim non cite tam5 ego huc putaui pertinere, inde adeo,quod iii a .Tusc.in procemio sic scribit Cicero. Nec vero hic locus est,ut de moribus i stitutisque maiorum & disciplina,ac temperatione ciuitatis loquamur: aliis haec locis satis accurate a nobis dicta sunt,maxi-- meque in iis sex libris quos de repub.conscripsimus. Atqui hoc totum libro primo est e persecutum apparet fragmento sequenti, te annuis coss.& demissis populo fascibus, quod aperte Nonius huic libro primo fert acceptum. Consequitur igitur, etiam de ceteris eiusmodi, eodem in libro fuisse pertractatum. Loquebatur igitur sortassis primum de regibus,mox de coss.&deinceps de aliis in rep.introductis magistratibus. Quod pret
108쪽
sentem hunc locum de Seriiij naatre, & Anci patre attinet, totus elegans est,ex historia erutus,& annalibus. na de Sem ij suidem marte quae scribit Liuius,legi possunt lib. t. historiae ipsit is, itemque alibi, tuae alij. de Anco autem hic quod concisim dicitur,& asterisco notatum haud integrum esse ostendituti ita repleo,&rellituo: ANCI PATER ETIAM IGNORATUR, NISI OD IS REX ANCUS MARCI usNUMAE NE p OS DICIT UR. Meam correctionem veram esse ostendo primum ex Liuio: qui cum de creatione eius regis loquitur, sic habet. Ancum Marcium regem populus creauit, patres fuere auctores. Numae Pompilii regis nepos, filia ostiis, Ancus Marcius erat. Deinde ex Plutarcho in Coriolauo initio ubi contra lectionem vulgarium exemplariiura ita legenduesse ostendunt Sigonius& Hotomanus ων κὰ μάρπιος -- . Nούραι θυγατριδουι- id est,ex qua gente suit etiam Marcius Ancus, Nunis ex filia nepos. Vtrique videlicet Anci patrem ignorare videntur,dum auum solum, eumq; etiam maternum nominant. Quidam Num cuiusdam filium fuisse dicunt,in fastisque
sic reponunt ex Tacito desumpta coniectura. quorum,cu apud me,magno illorum merito axima sit auctoritas, coniecturam
approbabo, sed certe, ex quibus ea desumpta est hos alios ibr . rasiis, quam Cicero sequutus sit,auctores dicam fuisse imitatos. in vocem s*pesci Robortellam Vtinensem, virum recondita maxime eruditione, &doctrina, in magnis veterum scruptorum controuersi dirimendis usurpare memini, in publicissilis praelectionibus Patauinis. Sic Gellius quoque extremo ipso capite noctium suarum Atticarum, si quis aliter quam apud se esset,apud alium scriptorem legerit,non statim obstrependiim esse monet,sed tractationes rerum,& auctoritates hominu p. standas,duos illi,quosque ipse secimis sit. Ex quo est illud quoque Ciceronis in Bruto, Vinicatonquit, quem nos sequimur. Quod autem hoc loco de ignotis duorum regum Rom. paret tibiis dictum est, idem de duobus totius Graeciae viris litteratis simis refert Valerius Max. lib. i ii. cap. ii r i. in fine,cu quidem& Euripides quam matrem habuerit,& que patrem Demosth nes, ipsorum quoque saeculo ignotum ait extitisse. Et de Melchisedecho illo rine Salem, deii Oe pontifice,idem in sacris ii teris memoratur a Diuo Paullo,sive quo alio qui doctam illam,
109쪽
epistolam conscripsit. Qua quidem in epistola ita cap. vi r . se itur. Melchisedec ex interpretatione dicitur rex iustitis,deinde vero etiam rex Salem, quod est rex pacis,ignoti patris, ignotae matris,ignoti generis,nec initium dierum,neque vitae sinciri habens, sed assimilatus silio dei manet sacerdos in perpetuum. Sic enim vertit Des. Erasmus Roterodamus, qui & ipse nostra state,no minus quam olim Melchisedec,& quos superius nominauimus. ignotis ortiis parentibus suisse perhibetur: ita & cum iis etiam quibus cum familiariter versabatur, nunquam in parentum sitorum mentionem, homo alioqui incsdendis sem. nibus minime parcus nec illiberalis,delabi voluerit,sicuti olim
de eius auditore A NI R. ZEBRlROVlo Episcopo Clacouiensi, tuo P A D N E VI antecessore, frequens audiebam . Huc pertinere quoque videtur prsnomen illud apud Rom. Spuriorum,quos Valerius in epitoma de praenominibus,quas ap toras, id est sine patre, ait fuisse appellatos. Vnde etiam antiqui illi tam Spurium prsnomine, luam, cum qui sinc patre esset,lit teris S. P. denotabant. vide Plutarchum in Problematis. Tum instituti annui consillis. J Voccm. IN S TITUTI. supplet Sigonius. recte, siquidem hic a grammatico integra recitatur Ciceronis sentcntia. Quid autem Z si quid apud Ciceroncm ad eum in tun fuerit ξ Potestatem Onancin rcipub. Romanae penes populum suis e stendunt tum annua coss. tum dena si po .
P otionem ad populum. Seneca, eodem illo lib.xix.epiastolarum. Lxijsdem, inquit, screp. libris notat philologus pn, uocationein ad populum etiam a regibus tuisse. Detur enim mihi interim, b haec ipsius verba Ciceronis. Vbi sunt autem,qui prouocationem a di natore in uniuersum tollunt 3 cum videant. re es etiam ipses prouocationi cessisse λ sic Fabius pater prosilio magistro equitum,ad Papirium dictatorem apud Liuium lib. vi ii. Videro,ctaurus ne prouocationi sis, inquit. cui rex Rom. Tullus Hostilius cessiit. Sed nos quidem hunc nodum t tum de prouocatione a dictatore,conati sumus dis luere su tilius in nostro Dictatore. Hiorum ueritatem J Ali. as, HORUM SE VER in ATE M. Salogi Nomiis, HORVM iN XLVERITATEM. Os reponendum existimavimus HOR V M ENIM SE
VERI r A T E M. Iu eodem autem isto Saloges Nonio,& quibusdam
110쪽
busdam alijs,expresse citatur lib.quartus de rep. non primu . inem nos luctatorem dicimus. J Etiam hoc ex Soicca,codem illo loco. Ded:ctatore. ει variis eius nominibus, plura in nostro Dictatore,quem adli ic inter schedas nostras latitantem retinemus. Sed ne hoc quidem fragmentum valde existimo Ciceronianum esse: quod cgo tamen, sicut ex Seneca cetera paullo ante recitata,antiqv itatis magis, quam clocutionis causa in coi textum recipere volui. nam hoc quoque ex libris ac repub. u tare ait Seneca philologum.
Cn. Flavius Factos protulit. J Vide Liuium lib. ix. in sine. Plinium lib. xxxii l. cap. i. Gell. lib. vi. cap. ix & Pomponium
noltrum in libro singulari Enchiridi v. qui locus extat in Pand. lege ij de orig. iuris. In loco etiam Ciceroni quem ex episi lis ad Atticum adducit hoc loco S igonius, videndum an pro , Composui se actiones egendum sit potius, Exposuist e,vel Pi posuisse. Omnino de hoc Flauio etiam ipsa antiquitas videtur dubita se is ne re vera fuerit, qui fastos protulerit, an quispiam alius. id ita esse, subindicat Ciceronis epistola ad Atticum,cuius verba recitat Sigonius. 3. Nodo .enio iud catur His optimos 3 Omnia exemplaria, ut
inor, legunt pro, QUOMODO, QUAM , d OPTIM V s, pro, O. Ρ TIM A S. Sigonius, O Psi MA S, reposuit.
Ego autem miror totum hoc fragine. . tum citari a Nonio ad ostendendam significationem Verbi Aemulus, cum pro eo,qui similitudinem vitae alicuius vel iusti uti sequitur,accipitii r. visane verear, ne ita legendum sit . Q V A F IM, vel, QV O
MODO ENIM IUDICATUR ESSE AEMULUS'
D O C T RIN A, A R TI L V S T V DI IS. Hactenus puto Ciceronis fragmentum esse. od autem sequitu Nonij insertassis, S pertinet ad declarationem verbi, Audi invi sit. A WDIO, QUANDO SIGNIFICAT, vel QUANDO Co N S i R VI TV R &c. Esse enim lacunam in bionio existimo.
Sed auisse. J Euc Nomo reposui. vide in dictione Contendo. Citantur praecise libri de repub. Si locus fuisset seorsum ijs assi aliis, lus ex quoto libro de rep. desuinpta sint, alis certum esse non potest, & hoc & non pauca alia, illo quidem in loco inter incerta retulissem. nunc coniecturis laborandum fuit,quo quidque referri oporteat. quae coniecturs vereor etiam,vt vori; sint