M. Tullii Ciceronis Fragmentorum tomi 4. cum Andreae Patricii Striceconis adnotationibus

발행: 1565년

분량: 496페이지

출처: archive.org

분류: 로마

111쪽

AND R. PATRICII

satis sirmae. Hoc mehercle ad eam partem stinctare credidi,quae

est de optimatis descriptione. Petr. Victorius lib. xxi. cap. xvrat .var. lect.legit. TVUM VERO . pro, TUM VERO. Tum uirtuteJ Hoc fragmentum ad primi 'ne,an secundum, an etiam quinctum librum proprie pertineat, hos enim libros omnes, in Nonijs varijs,clari video, alij dijudicent. Ego in primo reposui: non quasi id certa ulla ratione fieri debere statuerint,sed quod ex omnibus libris,qui in eo recitando loco nominabantur eum librum ceterisi 'poni posse iudicauerim Muem ordo ipse naturae praeponit in ordine numerorum. Haec de loco. De reliquis Salogae Nonius ita habet. TVM VIRTUTE, LABORE, JNDUSTRIA QUERERETUR SUMMI VIRI INDOLEM, Nisi NIMIS ANIMOSE FEROX NATURA ILLUM NESCIO O. Alii legunt. TVM VIR T. LAB. INDUST. NAERERETVR svMMi v Illi iNDOLES NIHIL MINUS ANIMOS E&c. Ego vilica solum dictione commutata, sequor Salogani libri lectionem. Lego enim

pro, VERERETUR, L AERERET: quae tamea

etiam lectio aliqua ex parte, riorum proposita lectione, hausta videri potest. Nam, PACTO, quod verbum adisio ad extremum, hoc etiam in quibusdam libris inuenio. sed quoniam plurimi Videtur hoc iragmentum non optimα

habere,illo quide in loco QVA'M SI QVls,VT AIUNT,

AI V NT, C VI A RITὶ hoc sensu λ patria antiquior est parens, luamis,qui procreauit. hac igitur de causa,& quoa plurima etiam beneficia continea maior illi quam parm debetur gratia. Equidem creandi vocabulum tribuit s spe Cicero acti,tribuit naturae: liberos autem creari vel procreari,no minux saepe loquitur. Vt lib. i. de Orat. Neque boni est neque liberalis parentis, quem procreauit & eduxerit,eum non vestire. ein ea de lege agr. ad pop. Quales nos illorum sanguine creatos videtis. Vt in ea post reditu ad Quir. A parentibus paruus sum procreatus Vt in Lucillio.impediet te in liberis procreandis Vt Iusc. v. Demarathus Tarquini liberos procreauitavi lib. te a. Natura instenerat praecipuum quendam amorem in eos qui procreati sunt. Vnde illud vetus, de vino & venere.Vina strix sedunt, natis venus alma creandis Scrutat. Et qui uana. exel lis

eiusmodi

112쪽

IN FR AG. DE RE P. I. seiusmodi recitatulis,l5giuscule progressi sumus,ut in illo eiusque Euripideo memorabili carmine, quod hic noster transsise

iit in ii L. Titsculanam. Mortalis nemo est,quem non attingat dolor Morbusque, multi uini humandi liberi, Rursum creandi: mors est finis omnibus, Quae generi humano angorem nec quidquam asserunt. I- Reddenda est teres terra: tum vita omnibus Metenda, ut fruges. sic iubet necessitas. Haec de ratione loquendi. Quod autem sententiam loci attinet,eadem est cum illa,quam ita deinde expressit idem lib.ur. Pietatem cole, tuae cum sit magna in parentibus,tum in patria

maxima est.Totius autem eius loci emendationem meam confirmat Hadriani Iunii Nonius manuscriptus,in quo legitur simpliciter. ET EST ANTI IOR PARENS QUAM Is QSI CREAVIT. Vide librum ipsius animaduers

rum v r. cap. II.

Sed ut plurimas. J Sic liber meus. Alij habent, Sed ut primas. Qua carere diutius vispos Ad Ita in Saloget prius erat, NON POSSUNT. Quid λ tune cinn Nisatus.JSic restitui. ex TUM CUM ESIR AT VS. sicut illud quoque. TVM PSEUDO ME NOS,

pro TVM PSEUDO ME NOS, de quo infra. Ergo non probares consilio pulsas. J Ausus sum pro, P V L S Ο, PULSAS ponere, cum viderem Sigonium pro, IRACUNDIAE, ponere, I RACUNDI AS. quanquam id quidem coniecturam esse volo. illud non item. EGO VERO NIHIL ISTO ANIMO. Sic mi liber Salaganus,&quida alij : cum alibi particula, VERO' omissa esset. Sensus totius est. si quis est qui non probet, pulsas esse libidines iracundias consilio, nae is miserrime est animatus. In nonni illis libris pro TENERENT, legitur, TERRENT. Popul. gratificans O aliena est sua I Mirum, ni hoc stametum ad eum locum pertineat,ubi de situ urbis& aedificijs disputabat: P adin latim superius in illum locum, Delubrisdisti diam lipatij e &c. ostendimus. Equidem Cicero aedificia publica ciuitatum inter bensscentiae, & liberalitatis officia numerat, quibus quidem populo gratum heri selet.

sed- ille, qui nauigat, subito mare coepit h. μααὶ Quis noc dicax,

113쪽

CUM SUBIIT MARE, legendum es e potius λ Videtur

enim horrescendi verbum ad animatum potius, quam ad inanimatum pertinere. Sed heu quam lubricus est lapsus in hominis coniectura. Citatur ibidem dictione Horrendum, a Nonio Sisenna lib. iii. vel ut habet paullo post dictione Cacu, libro Ilii. is ita habet,Subito re subhorrescere, scori: fluctus in se prouoluere leniter occipit ad quem Sisennae locu videtur hic Cicero alludere voluisse. Sic enim is de Sisenua non modo sub Attici persona libro de legibus primo sub initium, sed etia sint ipse,in libro qui est de claris oratoribus ad Brutum scriptus, iudicabat,virum & doctum suisse & studi)s optimis deditum, bene Latine loquentem, gnarum reipub. nec sine facetijst facultate autem historica tantum praestitis rivi omnel vinceret superiores. Et si idem: autem musitatis verbis usqtie adeo passim uteretur,ut ne a C. quidem Ruscio accusatore deterreri potuerit quo minus ijs uteretur, quemadmodum ibidem scribit Cicero Paullo infra,tamen,mare quidem horrescere, non ipse solum dixit,sed dixit etiani Accius,& dixit Varro,ut ostendit eodem iliato in loco Noniu 3c dixit Pacuuius,ut est lib. i. de diuinatione: apud Ciceronem . Horrescere autem hoc loco intelligo, extare&prominere,ut exponit Nonius. Sensem fragmenti haud absue de sortasse quispiam eo deduxerit, si dicat vi irpaturia Lisse,ab. ,qui in medio cursu orationis coeptae de repub. refugiebat adicendo,aut certe consilium suum,quod eum ingressus essetire. prehendebat,deterritus ijs dissicultatibus, quas tunc primum. di tationi suae obiectas ac propositas esse intellexit. Quam.

rem sinailitudine a nauigantibus sumpta illiustris ci

In librum secundum de Repub.

ut erat in libro priore. nes etiam libri, quoad

vidi, legunt fragmentum ad quem scripsi mo

dum. -

mia aliter o senaei et I ALITER, male&: perperam. Sic illud lib. I ii. epistolarum ad fumiliares. De tuo in me animo iniquis secus existiniandi videris

114쪽

IN FRAG.,DE RE P. II

nonnihil loci dedisse. Et qan. in Iugurt. Prius omnia pati decreuit, quam bellum sumere, quia tentatum antea secus cesserat. id autem est male. Quid ita vero λ Primum, ut puto, oininis

causa, unde illud, in alia omnia, de quo scribit Festus, dii ione, O ui hoc sentitis,quem vide etiam dict. Alter.& min. lib. vi it. litolarum. Deinde,quod antiqui res bonas,& probatas, ac receptas certas passim appellabant: Sic Cicero pro Q yinctio. No ita instituto,inquit,ut iura societatis,&officia certi patrinfamilias nosse posset. & pro Sex. Roscio. Certi accusatoris officium,& v. Verr. Non rerum certarum, sed furtorum improbis. simorum vocabula. Ab hoc igitur certo quidquid aberrabat, aliud erat,id est malum.Non solum autem certorum vocabulo, sed etiam paucorum, bonos designatos esse a veteribus, obser uat Nonius,ut dicemus in lib.v i. de repub. Sed haec ommittamus.Vna enim mehercle Lactantij auctoritas non id Qtum,sed etiam fragmenti totius sententiam aperit. is ita scribit lib. de ira Dei cap. xvr ri. Laudatur Archita Tarcntiniis,qui cum in agro corrupta esse omnia comperisset, villici sui culpam redarguens, Miserum te, inquit, quem iam verberibus necassem, nisi iratus essem. Quam candem rem narrat Cicero ipse etiam e trema quarta Tusculana. De hoc etiam Archita vide Cicer nem eundem libro de senectute,& Gell. lib. v. cap. xI I. Cetera apud Diogenem Laertium. Patefacta igitur ad eum modum sententia,ausus sum fragmentum ipsum ad extremum libri corul'catum,hic reponere, inter cetera, quae loquuntur de animi cupiditatibus nividerandis. Huc enim profecto pertinere, constabit, ex eorum locorum,quos nominaui,collatione.

uo esse optime I Cum alias leheretur , S T A T V E E S sp OPTIME: alias,ITATU ESSE OPTIMO: legedum duxi, ST AT VO ESSE O PTI ME,&quae sequuntur. Scipio enim Use profecto constituit de forma optima reipub. Nonius,ex quo fragmentum sumptum est, verbo Modicum, habet ad extremu,qias nos etia addidimus, illa: NEC PUNIENDA, IRRITET ANIMUM:ΙMMANEM, AC FER V Mi in quibus ego primum pro PUNIENDA, scripsi,

P v N I ENDO. deinde illud prsterea ex coniectura addidi, quod in Nonio prscisum esse cum videretur, inter lineas conclusum fragmeto ipsi assutii est.NEC OMNIA PRAETER

MITTENDO LICENTIA CIVES DETERIΟ-

115쪽

ANDR. PATRICII

RES REDDAT. Praecisum dico,quod particula NEC,s

per desidetat ut ruris inseratur: quemadmodum notat etiam Pedianus in orationem' pro Scauro . Prorsus quemadmodum

item particula, A V T. Ex quo illud quoque ex lib. i. epist. ad Att Ne aut ignorando stultissimi iudicaremur,quod nos etiam in scholijs in eam in Clodium,& Curionem,prscisum,ut est,r

sitauimus, explendum videtur ad hunc serme modum. Ne aut ignorando stultissimi, aut cum cetera istiusmodi magno animo vicissemus, in hoc uno titubantes,secti esse meticulosissimi, vel ignauissimi iudicaremur. Mod quidem hic obiter dictunt, uberius in Miscestaneis nostris coiectationibus disputatum e tat. Equidem quod in hoc de repub. fragmento sarciendo te rauimus, id unum interea de multis, veluti specimen hoc loco praebere voluimus,si quis sit deinceps,qui haec Ciceronis conciasa fragmenta, & interrupta, supplere unquam aut contexere voluerit. Alterum si quis requirat, videat lib. t Ii I. initio. Cumq; autumno terras &c. Cetera vide sparsim. In hoc autem eodem

fragmento,pro Regali, optimo, quidam Nonij legunt,Regali, di optimati. Vt in fidibus Sic prope i. off. Vt in fidibus, aut in tibijs, quamuis paullii discrepentitamen id a sciente animaduerti δε- let: sic vivendum est in vita,ne forte quid discrepet, vel multo

etiam magis,quo maior,& melior actionum quam sonorum c centus est .ataque ut in fidibus, musicorum aures vel minima

sentiunt: sic nos si acres ac diligentes iudices esse volumus,an maduersoresq; vitiorum,magna intelligemus saepe ex paruis. Sic ex sum iis, ct infimis,qmedi' interiectis. J Olim. Sic E X

SUMMIS, ET MEDIIS, ET INFIMIs INTERI

C TIS. Et sane in omnibus fere quos videram libris. Sed an

maduerteram profecto in auctoribus, non modo verba spe loco mota, sed etiam totas aliquando lineas ab ostisantibus t brarijs confusas esse, atq; conturbatas. Cuius rei insigne exemplum etiam superiore editione proposueram ex libro Cicer .nis de senectute: ubi ita passim legitur. Fabio. IIII. cos adolescentulus miles profectus sum ad Capuam, vinctoq; a

no post ad Tarentum qiicitor, deinde sdilis, quadriennio post factus sum prestoriquem magistrarii gessi coss.Tuditano, C rhego, quum quide ille admodum senex suaser legis Cinciae de donis, & muneribus suit. Quem locum, etsi viderem nonnullOS

116쪽

I N FRAG. DE RE P. II.

titisse qui corruptum esse filerunt quodammodo suspicati, tameia lacino,quod scirem, restitia erat,nemo etiam iter restitueri di commonii rarat . membra enim orationis luxata esse non videbant,quae ita ellant mea sententia, corrigenda. Fabio II i I .

coss. adolescentulus miles prosectus sum ad Capuam, decimoq; anno post ad Tarentum quae floriquem magistratum gessi coss. Tuditano & Cethego: deinde aedilis quadriennio post factus sum pr etor, cum quidem ille admodum senex,& quae sequutur. Nisi forte sic potius legendum est. Miles proiectus silmad C Puam,quinctoq: anno post ad Tarentum,tum quaestor,que ma gistratum gessi coss.Tuditano & Cethego. &c. Vel sic Ad Ca-Puam,quinctoq; anno post ad Tarentum,quetitor deinde,quem magistratum &c. Nam quincto anno poli inchoatam militiam, ne possit Cato videri quaelturam gessisse,ncit Polyb.lib. v I .ubi ante magistratu decem,vel minimum,requirit militaria stipendia. Cuius etiam rei Plutarchus in Graccnis meminit. Quod autem coss.Tuditanus & Cethegus ad quςsturam,ut ego censebam,non ad prsturam,ut est in omnibus libris, pertinerent Catonis,ostendere dicebam cum Liuium lib. xxix. tum ipsum Catonem apud Cicoronem ibidem inferius,cum loquitur de sodalitatibiis, & sacris Ideis magnae matris, de apertissime denique Ciceronem ipsum in Bruto,quemadmodum copiosius comonstratum extat in Miscellaneis nostris coniectationibus. Cum; adeo locum hunc ex l ibris de repub. luxatum esse per me 'ipse

suspicarer, corrigendumque ad eum, quem reposui, modum iudicarem,exhibuerat mihi multo post Lucas Cornicius meus,

cx regia Villiensi bibliotheca,omni librorum genere resertisMma,depromptum quoddam Augustini volume de ciuitate dei, excusium primis adhuc fere illis temporibus, quo typi primum aenei fuerunt adinventi,in quo volumine locus hic ex lib. I t. de repub. prorsus ad opinionis illius nostrae ratione legitur. Itaq;

antea coniecturam meam tantum exponere,nunc autem,a probante vetere libro, illam etiam in contextum reponere visum fuit.

Optimum omni in repub. vinculis a Legendum puto, o P TNNUM OMNIUM . plus enim olet Ciceronem. Et certe sic Pri lusium nostrum in suo de obedientia ac pace commentario, legere video. Coniectura ne autem, an libris aliquibus addu-etunt, haud scio Proiecta

117쪽

Proiecta tota est, atque minet. 3 Etsi legi possit, PORRECTA, a verbo porrigo, cuius est insequenti fragmento mentio,tamen retineo, PROIECTA. sub hoc enim verbo video citari fragmetum a Nonio. Proprie autem quid sit Proiectum, exponit Labeo ad Iabolenum lib. I r. ex Post. ut est in L. malum D. verb.& rerum signis. Hic metaphorice dixit de iustitia, sicut etiam de audacia in ea pro Cluentio,Qimrum eminet audacia atoue pro ecta est. Multaque ditione Videndum an sit Ciceronis.Nam Isdom qui lib. x. citat Ciceronem de rep. ex Nonio sumere videtur.

Nonius autem, in libris quidem quos vidi,nec libros de repub- sed secundum de senectute,citat, ut videre est in ipsius ad filia libro, lict. Pecuniosus: quanquam id librario sane adscribi potest & fortassis Ciceronis sententia quociiq; ea ex libro desiumpta fuerit,uerbis suis resere. ut, ut est, fragmenti certe sententiam,quod attinet,ea duae mihi res prςcipue videntur esse comprehensae: altera, & illa quidem principaliore, ostenditur, in

quibus rebus multa apud ueteres consisteret: altera autem,quae ex hac dependet, docetur, cur multa in illis rebus, hoc autem est in ovibus, & bobus esset constituta. Priorem quod atti net,

de ea pri eter ceteros eodem pertinentes, cum aliorum, tum i

sus Festi locos, uide etiam eundem Festum in dicticine Aestimata, & dict.Peculatus. De altera, qua quidem dicitur, ideo inultam in pecore constitist e, quod in eo solo, & in agro, hominum

opes tunc consisterent, de eo apud Isidorum lib. x v r I. cap. I r. sic habetur. Diuitis,inquit antiquorum in his duobus crat,b ne pascere,&bene arare. Ad quod etiam reserendum cst illud Ciceronis lib. a r. offici & Plinii lib. xvi tr. cap.v.quid maxime expediat in re familiari,ex Catone sumptum de re rustica. Varro autem lib. II i. de ling. t. sic scribit. Pecuniosus, inquit, a pecunia magna dictus est,pecunia autem a pecu. A pastoribus cnim horum vocabulorum origo. Festus quoque dies. Abgregare. Non e imirum, inquit,si quorundam verborum frequens usus ex pecoribus pendeat: oim apud antiquos opes & patrimonia ex his praecipue constiterinsivi adhuc etiam pecunias Si peculia dicimus. Et paullo ante adoriam olim laudem siue glo riana appellatam fuisse scribit quia gloriosiim eum putabat,qui

farris,quod ador vocabant,copia abundaret:quod etiam notat

Plinius, loco, quem paullo post nominabo. Et idem Festus, lib.

118쪽

IN FRAG. D D RE P. I It

xv.Pecunia,inquit,sacrificium fieri dicebatur, cum fruges, fructu que osserebantur: quia ex his rebus constant,quam nuc pecuniam dicimus. Vnde Columella in praefatione lib. vi. ita scribit. In rusticatione vel antiquissima est ratio pascendi,eadem inque quaestuosissima, propter quod non ii a qlioq; & pecunis,Npeculij tracta videntur,a pecore . quonia id solum veteres poΩsederant. & adhuc apud quasdam gentes unum hoc usurpatur diuitiarum genus. Et illud in decretis canonicis ex Augustino desumptum: Quidquid antiqui habebant, in pecoribus habebant, unde pectinia quoque appellata &c. vide. I. quaest. M I. Totum quidquid.& August. doctrina Christiana. ina de re sic habet etiam ipse ciuidius lib. v. Fastorun . Cetera luxuriae nondum instrumenta vigebant Aut pecus,aut latam diues habebat hiunum. Hinc etiam locuples,hinc ipsa pecunia dicta ea. De utraque autem re,iam de multae,quam de diuitiarum Rom. ratione libenter apponam locum ex Plinio lib.xv ar. cap. III. Agrum, inquit, male colere, censorium probrum iudicabatur, atque ut refert Cato quem uirum, num colonum, dixissent, amplissime laudasse existimabant. Hinc&locupletes dicebant, loci hoc est agri, plenos. Pecunia ipsa a pecore appellabatur. iEtiam nunc in tabul is censeriis oscita dicuntur omnia, ex quibus prinitus reditus habet, quia diu hoc solum uectigal fuerat. Multatio quoque, inquit,non nisi ovium bolimque impedio dicebatur: non ommittenda priscarum legum beneuolesta. Cathrum quippe est,ne bouem prius, quam ovem nominaret,qui indicaeret multam. Ut me sane locus ollatu' cpm altero Gellii, ubi morem illum atque vium loquendi recitat,Multam dicere, admonuit, ut c0gitadum esse putem, n sic quoq; in hoc fradi

mento legi possit, Μ V1TAQUE /N DICTIONE

lierbis duobus, uel uno uerbo INDICTIONE, uel etianai simplicius, DICTIONE potius quam DITIONE. Nam & dicere multam, & indicere legitur: Se in Nonijs pros cto,qups ego uiderim, sicii tabest particula IN, quae uideri potest esse reponenda, ita abest etiam particula, F, quam interserit, ut uidetur, posterior Sigonij editio. Sed haec nos,cum ne Siviiij quidem lectio magnopere displiceat, opinantes dicimus. Sicut Sc illud quoque, quod hoc quidem fragmentum ..cum duobus superioribus,ad describendam paupertate ac con

119쪽

A N D R. PATRICII

tinentiam Rom. pertinere arbitramur. Cum enim,ut iam seredictum est,omnis possessio ueterum Rom.in agris tantum esset, quos pecoribus quidem,pro modo eorum,arari oporteret, primu sane locupletes,de agris, postea uero pecuniosi, de pecore, diuites sunt nominati. Cum autem initio bina tantum iugera per Romulum diuina,magna satis latifundia ipsis uideretur,d inde uero interiecto tempore, cum pro pernicioBciue habi fiterit, cui septem iugera satis non essent quam uocem post inrimensum terrarum imperio eorum adiectam a M'. Curio in concione usurpatam esse scribit Plinius lib. xvi tr. apparet sane nec ualde illos totis illis temporibus locupletes, nec pecuniosos nimium extitisse. Cum autem praeterea quoque aes quidem non nisi Seruio regnante,argentum uero quinque demum annis solis ante bellum primum Punicum, signare coepissent, constat profecto ne argento tum quidem illos admodum abudasse, nec fere ad i ita tempora, quidquam praeter pecudes,quo multare

tur habuisse: quanquam & agris quidem eos tam multatos fuis se, uel ex Cincinnati historia colligi potest, qui ex septem iugeribus,tria pro amico obligata multae nomine amisisse scribitur. Nani multae pecuniariae, quae interea etiam ex legibus usurpari coepti erant sicut Vlpianus quoque testatur. L. cxxx I. Aliud est fraus. D. uerb. si .multae animaduersionem suis temporibus

pecuniariam fuisse ) eae leues quoque atque exigui admodum,

di tales quae temporum illorum rei nummariae penuriam ostenderent,fuerunt: uti ex legibus x Ir . tab.cognoscere licet,us lite

adeo quidens, ut succedentibus temporibus ludibrio haberentur . Id quod uel L.Neratij exemplo ostendi potest: quem,ut est apud Gellium, scripsit Labeo obambulare solitum cum seruulo,

crumenam assium plenzm portitante, ut quemcunque depalmasset, ei ex lege uiginti quinque asses e uestigio numeraret. Vnde non mirum si in tanta angustia rei familiaris,dotes quoq; ipss tenues & exiles fuerint: usque adeo ut si qua ex seminis x millia aeris,dotis nomine marito a itulisset, maximam dotem attulisse diceretur. Senatus quidem Scipionis filiam ex publico X Emillibus aeris nuptui elocauit,& Megulia, quod cum quit . gentis millibus domum mariti intrauisset , Dota cognomen inuenisse scribitur. Atque haec quidem temporum erant, illa ho minum, quod in hac tanta rei familiaris aligustia,tanae summus

quisque & maximus ciuis laudem ex continentia adhuc & pa simonia

120쪽

fimonia quisiuisse memoratur. Quo fragmentum quoq: ipsum, quod proxime pracessit, pertinere videtur, quod siue de eo dem illo M'. Curio, quem stuperius nominauimus, siue de Pauulo Aemilis,sive de quo alio uictum videri potest.Vide de iis Valerium, libro eius III I. cap. D I. & cap. IIII. Sed nos alio rapimur.

Cameade 3 Quod hic de Carneade dicitur', cofimaatur ijs

rebas, quae de eo alibi etiam ab eodem Cicerone dictitur . Cum enim incredibili quadam esset facultate dicendi,non modo secutus est rationem illam c5tra omnia disterendi sed eam etiam vehementer confirmauit, de rebusqtie omnibus ita semper dis seruit, ut in eius sermonibus nihil magnopere constans inuenia retiar,sed ut modo opponeret ijs aliquid quibus cum contendebat, modo hoc aiebat, modo illud. Vide in qtiaest. Acad. in denat. deorum in dediuinatione. Fuisse autem eum violenta,& rapida facundia scribit Gellius lib. vi I. cap. XIIII. N biles,quod adhuc J Verba esse Scipionis,sic ostendit Augustinus lib. t t. ciuitatis dei, cap. xx i.Cum,inquit,Scipio latius in fine secundi libri,& uberius disseruisset, quantu tu ilicia,N pr

desset ciuitatibus si adesset, & obesset, si abesset, poposcit Philus, vilisc ipse quislio diligentius tractaretur,ac de iustiata plura dicerentur,propter illud quod iam vulgo serebatur,rem p. regi sine iniuria non posse. Hanc proinde quaestionem discutiendam. & enodandam esse, assensus est Scipio,respondit , Nihil esse,quod adhuc de repub. putaret dictum Sc.

In librum tertium de repub.

R rv s QA M progrediamur longius adnotandum illud nobis hoc loco videtur, quod D. Ambrosius lib. off. i. cap. xii. litteris prodidit, Furium iniustitiae causam agere hoc libro agaressum, usim esse illo praefationis, & excusationis genere, quo apud Platone ante Glauco, itidem pro iniustitia disputan lib. de repub. ii. usus eratznimirum, darent sibi hanc veniam, si veritatis illustrandae gratia,longe secus quam sentiret de iniustitia verba faceret. Sic enim Ambrosius. Laudatur in Platone, quod inpolitia sua P

d fuit.

SEARCH

MENU NAVIGATION