장음표시 사용
21쪽
IO DE EO, di UOD IMPIUM a laicis, si eis lauda concederent, rebelliones; inde sperabant ecclesiasticos majestati summae fore fideli x- : ocleouue, si qui ex laicis Uasellis deiecturi essent, ecclesiastica censura lubentius illis obicem posituros. Observat hoc Caroli M. politicum consilium, & imperii, ut Vocat, arcanum , Imsielmus Mamesbimensis de re gest. Augor. ί V. Cum. Urbano Papa Paschalis, inquit, successi et, rursus quaesis de missitura Ecclesiarum, rudisius seleta, rursus sites agitari, neutris pandus loco cedentiabus. Imperator omnes Episcopos' Abbates regni sui, quod citra montes es, fautores labebat, quia Caroluae M. pro con tundenda gentium idiarum ferocia omnes pene terras ecclosis contias I, consitiosissime perpendens, nusios sacri Maenis homines tam facile, quam Laicos Metitatem Domim rescere. Praeterea, s Laici rebesiarem, i os posse excommunicationIs autoritate potentia severitate compescere. Idem ferme
exemplum historia Anglicana suppeditat sub Johanne,
qui regnum Angliae & Hiberniae cum pensione annuaaooO. librarum argenti Innocentis tertio Papae obtulit, ut eundem contra magnates, qui Ludovicum Galliae Principem in auxilium vocaverunt, strenue defenderet. Instrumentum hujus seudalis subjectonis ex Matthaeo Pariens ad ann. Iris. & m in ordis l. II. c. 98. allegabo, ut & indoles regis & fastus Papae, qui oblata accepit, eo penitius noscatur. Johannes, DEI gratia Rex Aritia, Dominus Hibernia, cyc. universicus vestra per hanc chartam aurea buri nostra munitam, volumus esse notum, quod cum DEUM.matrem nostrum S. Eaeclesiam senderimus, vosentes, non vi inditeti, nec timore coam, sed nostra bona; pontanea voluntare, ac commum consilio ronum nostrorum osserimus,' ere concedimus o S.
22쪽
IN PIIS CAUSIS.EST. F S. Apsohs Petro X Paulo ac Domino nosto Papa Innocentio III. ejusque calfoliris successoribus totum regnum An-gnae, is totum regnum uberniae, cum omni jure ac pertinentus pro remissione peccatorum nostrorum, cae M uatem Domino nostro Papa tanquam sedarius juravimus f homagium fecimus. Et si anquis successorum nostrorum hoc attentare praesumpserit, jure regni cedat. In hoc instrumento, quamvis rex asserat, se regnum obtulisse pro remissione peccatorum, nec vi coaetiam, sed spontanea v
luntate ; tamen cuilibet historias Anglicanas obiter evolventi patebit, oblationem factam ad majus evitandum malum; ne scilicet plane regnum amitteret. Juramentum, quod Nuntio Apostolico pnaestitit, idem
Hemm ordius i. c. resere: Ego Johannes Rex Aetha DEI gratia aώ hae hora in te Metis ero DEO, fB. Petro es Ecclesiae Romanae, ac Domino meo Innocentio Papa tertio, ejusque successoribus eathotice intrantibus. Eorum damnum,s si vero, impediam, consilium eorum secretum tenebo, Patrimonium B. Petra es specialiter regnum Angliae s regnum uberniae adjutor ero ad tenendum cae defendendum. Sieme adjuvet DEUS, cs haec sancta Evangelia. Amen. Haec oblatio regni. quamvis posterisitemporibus eui-raverit ; involem tamen regum in illis , barbaris seculis, atque inexplebilem Clericorum avaritiam& fastum demonstrat, quem exemplo Henrici V. Imperatoris, de quo V. LAman. Chron. virens. l. V. c. 4a. & aliorum adhuc Principum magis illustr re possem ; nisi piae causae nos ad alias, quae privatos ad donationes Ecclesiae faciendas moVerunt, rationes vocarent.
23쪽
Quas septimo jam paragrapho causas allegavi liberalitatis erga Clericos, gratam mentem scilicet erga doctores Sc ecclesiae ministros, misericordiam erga pauperes, superstitionem denique circa preces pro mortuis, plebi & principibus serme communes exi, terunt; ut mutua quasi erga Ecclesiam benevolentia certarent. Ast, quam octavo loco memoravi politicam causam principes soli sibi vendicant. Restat it, que alia adhuc ex moralibus fontibus deducenda, quae plurimos privatae sortis homines ad legandas facultates
Ecclesiae incitavit, avaritia scilicet, vanumque gloriasi dium. Cum enim ea sit avarorum conditio & indoeles, ut nihil magis illos assiciatoquam si immensam
opum molem congestam videant l, econtrario vero
maximopere doleant; si, quod durissimis laboribus& creberrimis vigiliis parta sunt, a prodigis successinribus iterum dilapidentur, & ipsorum tenacitas post mortem haeredibus sit ludibrio; nulla meliori ratione avari homines suis votis satisfacere se posse putarunt, quam si bona ad pias causas legarent, & noe modo
opum Vim, quae, dum Viverent, intacta inviolataque mansit, etiam post funera illibatam conservarent. Comitatur plerumque avaritiam ambitio dc invidia, quae duo plurimum huc conserunt. Ambitioni enim, cui dum viverent, ob evenias, quas timebant, satis lacere non poterant, post mortem, ut opinantur, optime conlulunt, si magnam facultatum partem au pios usus legent, dc in Orationibus annuis pro
prias quasi laudes per stipendiarios praecones decan- a tend
24쪽
IN PIIS CAUSIS ESTIStent.' Invidia nec post fata tranquillos esse concedit, si sciant haeredes de eo, quod ipsi tangere nefas judicarunt, genio liberius litaturos, captivosque aureos bono publico potius, quam arcis dedicaturos. Tribuerunt ergo potius Ecclesiae & piis cautis, quam illis, quos necessitudo&consuetudo ipsis junxit, vano lamine ducti, res ecclesiae esse nullius, quae tamen
hypothesis merito cum ExceE. Titio nostro pro crisia Curia ethnici cae Papatis commenso habetur V. ejusdem System. Jur. p. NIL
Possent hic plures aliae allegari cauta, quae a Clericis inuentae privatos pariter homines ac principes ad donationes Ecclesiae piisque causis faciendas incitarunt,
quas Inseris Ofendosus in nervoso tractatu de Monam chia Pontificis Romani g. rr. seqv. cs s. solerter indagavit& descripsit. Duas ego tantum, quibus plurimum piae causae tribuunt, adnue commemorabo. Una singularas aestimatio expeditionum, ut Vocant , cruciatarum
fuit, quae cum a Pontifice urbano II. svasu Petri Gemitae, in concilio Claremontano ann. M XCV. primum essent susceptae, tanta sui admiratione omnem Europam OccupaVere; Ut, cum homines pietate quasi inter se certarent, vici & oppida plurima suis incolis orbata
fuerint. Re hardus, Ab is Clareva ensis, nuntius Papae Eugenis in comitiis Spirensibus ann. MCXLVII. sub Conrado m. Imperatore, cum Germanos ad suscipiens dam expeditionem hortatus esset, se effecisse glori tur; ut in vicis & oppidis Rhenanis septem mulieres . ad singulos mares in computatione referrentur. coni. B 3 ω.
25쪽
DE EO, VJΩD IMPIUM MOtton. Erisfini de gest. Fraedem L. I, 37. s. Has eXpeditio nes, quarum quinque insigniores numerantur, in
fraudem Regum & Principum excogitatas, ut viribus scilicet destituerentur, quibus se majestati jam dum adultae Pontificiar opponere possent, pluribus demon
stravit Venerandus Pareus meus in Dissert. de Expeditionibus cruciat. EX VOto itaque cum Pontificis, tum uniuersi ordinis clerici cesserunt; ita, ut Pontifex neminem eo tempore haberet, qui eundem interrogaret, Papa quid facis ' clerici autem per testamenta abeuntium & nunquam sorte redeuntium opulentissimam quamque partem ditionum occuparent. Altera, quae expeditionibus cruciatis adhuc antiquior,Ecclesiis, quae primarium inter pias causas locum occupant, pingvis 1imas dotes peperit. Cum enim post seculum tertium a Chr. nat. non solum Principes in suis territoriis, ve rum etiam privati in suis fundis templa aedificarent,
V. Francisi. Duaren. de Satri Ercos minister. l. V. c. q. ipsis
postea sub privilegio patronatus, quod regulariter ad summum episcopum spectare deberet, inJunctum; ut dotibus quoque magnificis extructa templa ornarent. Unde tanquam ex debito Ecclesiam dotare is tenetur, qui eam fundavit: si cum sicut δ. X. de consecrat. Eccles
c. pia mentis Issi qυ. 7. Hinc Lance ius L I. t. v. f. a. scuti enim in earnati matrimonio M onera fustinenda dos
assignara debet ; ita etiam concedenda sunt Ecclesia, quae a luminaria cae ad custodiam, s ad sipendia custodum, sia cetera facrae domus necessaria, si Sciant Insilutum est stritur, ui cudiuidam quasi remunerationis Ioco, ad praesentatist nem patronorum in fundatis, vel dotatis Eusessis sacerdotes in tuantur, nuῶν profers mi vel sexus saltu disi me.
26쪽
IN PIIS CAUSIS ESTI Idem Lanceolus. c. v. f. II. s. p. nec 1 Iam patietur ad cara sic. Epistopus) aut munus impendet consecratioriis, quam dotem Basilica, s obsequmm ipsius per donationem chartula confirmatam accipiat, quae ad luminaria, s ad custodiam, es ad eo dum stipendia, sufficere valeat. In compensationem dotis splendzdum juris patronatus privilegium ais canti cae dotanti comessium; ur 'etatis caesingularis in Guesiam voluntatis perpetuum esse posset monumentum, Ut loquitur Francisicus Duarenus L c. & ut magis incitarentur homines ad aedificandas & dotandas ecclesias, si nobis A. de jur. Patron. Accesserunt deinde confirmationes D iniani Nove 217. c. ae N est. v. c. r. Ninest. Ias. c. II. O isti M. Ludovici 'i cs aliorum. Hinc apposite adin dum regis us in not. ad Lanceist. l. ci Si recte novi Can ni pas moderno , nec hoc quidem jus s. patronatus pe
misissent; nisi id marsupiis lassorem prosuum esset , cs bona
Curicorum ampliaret. Cum enim Laicis nultam omnino in bonis eccos agitis regulariter Jus retinquant, nec ut ussese immisceant, patiantur, c. bene I. disines.s1. c. noverint. εcaus. o. qu. I. cs c. cum Dicis. Ia. X. de reb. eccles alienan. nousane aliunde prosectum hoc jus Patronatus dicere possunt, quam de gratia Exclesiae s Pontificis, si 1 niam. 3. X. de junPatron. Haec itaque dispositio Cleri de dotanda ecclesia, ruantum ad opulentiam piarum causarum contulerit,li judicent, quibus sacrarum aedium vastissimus numerus, & hinc dotium quoque lautissima conditio perspecta est.
Visis nunc illis', quae tum ad pias causas reserumtur, tum originem fundationum illarum dederunt,
27쪽
DE EO, EUOD IMPIUM ut finem quoque earum demonstremus, institutum nostrum postulat. Fuit ergo is prima ius olim erogationum ad pias causas, ut inde alimenta acciperent ministri ecclesiae, eleemo*nas pauperes, salaria mMnasteriorum dc icholarum praefecti, & stipendia vel victum discentes. Quem linem laudabilem concinnis admodum verbis, & hune postea insecutum abusum veteres Witebergentium Theologi in epistola ad El,
ctorem Eridericum Sapientem annotarunt: Satis constat, eis gia vetera, monasteria re templa initio non Daedria, τonsitura, oraeuata, reguaque opisialloeuptitata risesse, ad Dctionem Missarum vel horarum Comitarum deblateram.
hem, absque fructu cae utilitare ecessae es fidei Ciasios, quod nunc fere fit; sed potius, ut juventus infacra i mra s religionis diatrina erudiretur. Itque vetera collegia, caenobia, s dioecesis fuere si Lua juvenum taxistimnorum usque ad Augustinι, imo Bombardi aetatem. Ashune finem omnia bona facultatesque etes astita legata d nataeque fuerunt l, ut inde stipenda s quasi 'mia labor darentur Pasioribus, Doctoribusque Eec arum, sinisse sentarentur Holastici aliique pauperes, quod veterum numenta basiorica perspicue indicant. Recenses vera caeci Idem innuit Gyrraeus in taxon. So. ρ.s. Es attributi re ditus amph s uberes, ni alimenta s stipendia necessaria
i pusis ceteri Doctores Canonis Biblici ipsi adjunm, sClerici ad ministerium Ecclesiae in tuenae, Teleemosynas prapauperibus cs peregrinis, s sumtus ad aedificia templorum farta tectaque conservanda baberent. Testantium quoque intentionem fuisse, ut in conservationem scholaxum, Ecclesiarum. & pauperum verterent, Lutherus
28쪽
probsit Dectant, Scholasticus, Cantor, Canonici, Vicarii, Custos Scc. liber lvas iii draus mordenὶ
Agnoscimus ergo ex l. c. quibus innumera serme alia addere possem, pretecipuam & optimam testantium inveteri ecclesia tuisse intentionem, ut iis bonis DEI gloriam promoverent. Haec vero cum nulla meliori ratione amplificari possit, utique omni laude dignum institutum est pios doctores ecclesiae pamperesque sic fovere. At vero tum ex parte donantium, tum ex parte accipientium & administrantium vanae quaedam persuasiones, & detestabiles abusus postea accesserunt, quos in secunda & tenta sectione notare jam paramus. ἰXII.
Cum itaque primarius olim piarum causarum finis fuerit, ut pietati donantium & aliis piis usibus responderent; illarum executores longo adhinc tempore, a legitimo usu recessere, &, quod pietati in D DUM & proximum destinatum fuerat, varia impietatet contaminarunt. Per malitiam enim vel negligentiam Patronorum piarum usarum factum, ut splendido . . C pi
29쪽
18 DE EO, Euo D IMPIuM pietatis titulo exciderint, magnaeque inde impietates atque iniquitates in adquisitione & administrati0ne ibiarum hinc inde a cordatisi viris observatae fuerint. Quas cum sequentibus sectionibus excutere institu rim, mearum prius erit partium, ut, quid hic impium sit, imprimis declarem, & hac exposita notione, impietates in sic dictis piis causis ostendam. Impium ergo hic nobis dicitur, id vitii genus, quod neglinis diri
λυπι naturalis juris regulis, cum in adquisition , tum in ariministratione bonorum in usus ciericorum pauperum p intentione donatorum, contrahitur. Norma enim, ut justitiae, ita pietatis, sunt justie leges, sive illae divinae, Due humanae appellentur. Quicquid igitur iis ulla ratione repugnat, id iniquum aut impium vocatur. Quam'
obrem in dijudicanda alicujus rei aut actionis impieta te circumstantiae morales ad Juris aut legis normam semper eXaminandae sunt, antequam pium quid aut impium, justum vel iniquum pronuncietur. Atque hoc in piis causis vel maxime attendendum esse ast,tror. Non enim illorum me superstitio terreat, quipias causas omnibus legibus civilibus & naturalibus
exemtas clamant, gloriamque divinam quovis modo etiam ex ratione status promovendam praetendunt, cum Clarissimorum JCtorum magna nomina Dei cri
cis iis opponere possem. Ad leges itaque Juris naturalis & divini, quandoque dc Juris civilis tanquam ad lydium veritatis lapidem pias causas earumque favorem e minare pergam, illarum pietatem aut is pietatem exinde diiudicaturus. Priusquam vero me ad
secundam Sectionem accingam, piarum causarum
30쪽
plex adhuc erit habenda ratio. Duo etenim praecit ut coetus existimi, qui Christianam profitentur Re-igionem, Pontificii &'Protestantes, ex quorum P tione status diversa discrimen piarum causarum valde insigne nascitur. Jus enim Pontificium ejusque imterpretes pias causas admodum multiplicarunt, iisque varia privilegia vel jura singularia tribuerunt, quod quidem intuitu Romanae Ecclesiae non adeo probari potest; cum hodie sub nomine Ecclesiae Clerus sere tantum numerosus Reipublicae parum utilis lateat. Quod vero Ecclesias Protestantium attinet, quarum sors tenuior est, benigniores illae dispensationes facilius admitti possunt, quia per reformationem bonorum Ecclesiasticorum abundantia ad mediocritatem redacta summorum imperantium moderationi& dispositioni nunc maximam partem subest; ade que abusus tanto cum effectu consequi non possunt. Favor itaque merito non ex studio partium, sed ex conditione externa Ecclesiae, Protestantium erit habendus', ita tamen, ut si quid iniquum aut impium e iam circa horum pias causas deprehendatur; idem quoque bona fide ut animadvertendum.