Tractatus duo physici; prior de impostoria vulnerum per unguentum armarium sanatione Paracelsicis usitata commendataque. Posterior de cruentatione cadaverum in justa caede factorum praesente, qui occidisse creditur ... His accessit Epistola ac examin

발행: 1594년

분량: 418페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

161쪽

D CRvENT CADAU. IS; 'onsi Principium Saxoniae, iro scabro cademiae, qui Lipsae idem vidisse se nobis commemorauit, Mex aliis fide dignis cognouisse. Statuamus itaque cifectum hunc es e certum, non quia ipsi dixerint, sed quia viderint,in factum confessione

noxiorum confirmarint, quod postea n il impossibile elle docet nature potentia. A caulae inuettigationem transimus Phema-

te 23. Variant hic, ut in re dubia autores. Q tanquam enim cilectum esse sciant, tamen causa adeo abstrusa est, ut adhuc sub iudice lis sit, cum multi eam dicere conati sint,& at lcgare diuersam, quis veram attigerit. Non autem dccssiciente tantum ' lis e Mdubitatur, scd Milesinali, si opus natura μ' te est, alicuius gratia crit. Hoc enim cistin ratione naturae. Sin fortuitus impetus, frustra de sine sumus soli citi. Talia enim

temere eueniunt. Sindiuinumquid, ne 6sciens.

que sic sine sincerit, de quo ipso videbimus postea De essiciente dubia sunt. sitne

causa motus in ipso subiecto, an non Et ita quidemst, ut est binuεως ab aliquo aestistente prouocetur. Nam hoc in talibus fieri oportet, siquidem nihil movet seipsum. Illud prouocans, sitne is aliqua naturalis magnetica, seu quae instar magnetis suum familiare alliciat aut si

num hostis praesentis, per effugium mo-

162쪽

AND LIBA v I CONTEM P. re timentium edat, cumque erumper alibi non possit, per patens vulnus euadat, aut non timentis instar, sed vindicantis hostem petat: an vero sit mens aliqua assistens, commouensque sanguinem veluti anima defuncti,ici eius genius, vel diuinus iudex Mangelus ad hoc ipsum gratia vindicta misses: aut etiam genius malus:

ritas, cur scilicet in omnibus non tale lignum datur. Nam narratum est nobis: quendam a caede re cete inductum, confessumque se autorem, nullo fuisse indicatuc aus Qui cruore. Ratio aut huius peti potest a diuina consuetudine Deus. n. raraedit excpla poenarum tam manifesta Et cum multi sint atrociter peccantes, non tame Omnes igne coelesti absum utur, nec omnes ab ursis deuoratur, non omnes periuros tangit

a poplexia. Et sic in aliis idem aute imitari poterat etiam alias genius. Ita i hic sple-dida qua dam ratio est at occulta dubia. Nam quid dicemus de non recte signatis Ad quam causam confugiemus,diaboli ne

malignitatem, an fortunam, an naturam,

... - ' is an aliud quid Sed a natura petita causa

Hora ponu . non faciliores habet varietatis siue excusationes Libet autem audire doctorum de hac re sententias Plato quid statuat dixi

mus Consentit ei Viigilius: Bodinus, qui

163쪽

qui vult animas seu spiritus csor Hiorum

persequibostcs suos, recitatqueeΣempla

Pausaniae, regis cuiusdam. Et ad an in aqώ, ψ dem sentcntiam Samuelis historiam ac xorem ei commodat, cuius ver anima apparuerit Mino et e

Sauli Levinus inquit Fieri potest ut

sanguis qui in venis delituit, gix 'Q,mo is , tatoque corpore erumpat Magi Vcro con Calignia σsentaneum videtur amicis aut intcrsccto Meromin.

ra id accidisse debere ob animalium agitatum. Quod si quis statuat propinquos, de sanguine iunctos sympat bia quadam, seu

mutuo naturae consensu elicere facinorosorum antipathia,&dissensione tacita, non futurus sum contentio ius. Hoc tamen minus grauate sum admissurus, sanguinem ex plaga exprimi, tametsi obligata obductaque sit ac fasciis deuincta, si ille qui admisit facinus ex aduerso consituatur. Tanta est enim ac tam valida latentis naturet vis atq; imaginatio modo aliquid vitae supersit, aut corpus mortuum incalescat, ut sanguis ebullire, accensaq; bile ester uescere incipiat. Adhuc Leuin tu , qtu causam in natura quetri subicetorum inter se affectorii sympathia vel antipathia illa in amicis, haec in inimicis, nisi ex aliquo motu violento ς V agi /xi Q alia ne locali corpus cruentet. Vidctur ut m stantis rei a natura syncera discedere, dum de imagi ram,rinationi:

164쪽

3 6 AND LIBAvII ONTEM P. natione loquitur. Nam in quit, inanimis antipathia est,uirium occultarum,ad quas motas mouetur subiectum mobile, in illis nulla requiritur imaginatio, ut in vitae e- brassica in animalibus vero vivis potius j - ipsum quod imaginat, corporeasticitur,

ominen . quam alterum de quo est imago. Non ea nim veram putamus Paraceliticam sententiam, qua magorum patrocinium videtur si scipere, de vi imaginantis adeo forti, ut quis alteri suas cogitationes imprimere imaginando possit, eumque commouere: item nos coelestiit virtutes per phantasianin nos proliceres sint elices, declinare a nobis si inscelices, quod ipsum etiam de

magicis incantamentis a se in homunculum quendam auertendis nugatur. Qtiod si Ve

nu riseel rum esset, beati torent melancholici, ne-

sic moque non posset sibi diuitias, regna,&alia multa imaginando acquirere. Et quis nostrum viveret, si imaginatio hostium tantopere in nos valeret quid opus esset tormentis ad bellum sese instruere illius conducerentur Paracelsici melancholici, qui phantasia sua bellum gererent, confi-

Torment cerentque Fortassis ex horum is numero 'μ fuit 'qui voluit conficere tormentu,quod

' sine puluere, glandibus explosum x molithie ista valide percuteret, qua instructa istis. Iu-u neu i. iter id fulminator potest, ego humuncio

165쪽

D CRvENT CADA v. 1 rcion5 possum. QuemadmoduJap. Por- ta affert,in eo baculus loco globi est. Sed si ludenda potius fatua opinio est,qua argu-

inutis inces enda,illi praesidiu quoddanobis videntur reliquiit e,quod tam facilis stre medio locus per eandem imaginatione. Quid si vero ego inscius ab alio praeuenirer, atque ita occurrere imaginando nequirem Quam vellent aegroti a se auertere morbos is o modo Testatur autem

experientia multos ita contrahi, depclli paucos, quemadmodum narratur histo Ministra, ita de quodam clancholico medicinaetio uo,s., studioso, qui quoties de febri hydrope,veis bis runcatio effectu speculatus fuerat, statim sibi AEn .psi morbum assinxit, nec posuit persuasionem, nisi accepto pharmaco. Sed de his nimis multa. Langius dubitat, an aliquas sensilis ani L in rimae, cupiditatis scit. vindictae, vires etiam post mortem adhuc in sanguine dum putrescit,subsistere cum philosophis assar- mandum sit. Quae sententia commode potest exponi, ut infra audiemus. Cornelius Gemma inquit videmus Corn. min. extincto cadauere, usque ad tertium diem A. interfectoris imaginem velut in concreto sanguine latuisse, cum eodem semel praesente residuus ille spiritus propter ideas

inhaerentes in percus rem obuium concitetur:

166쪽

ij AND Lin AVI CONTr Nipi. citetur nec prius profluuium sanguinis e vulnere supprimatur, quam clui occiderit, longius a funere sit semotus: liodstudiose semper ad probandii in facinus a

Gemma er praetoribus obseruatur. Haec Gemma. Sed exorbitata veritate longius I rimum

quo pacto Idea in sanguine latitet, cum ipse nunquam senserit, aut cognoue rati deam Aut ipse sanguis percipit naturali facultate obiecitu: aut vi imprcssurti ab externa causa suscepit. Neutrum csse potest. Et si latitat, quo paeto citra sensorium externum vivum cognoscet praesentem' Nam nec me est interiorem idean conferri cum exteriore sensili. Athocain ullo ne dormiente quidem, nedum mortuo fieri potest. Remanere':ias lamimagines in censoriis vult Plailosophus. Vndeno diurno tepore obuersentur nobis dicis esto At clauiis oculis,&iam de mortuis musa forma&facultate sua, tuis colici ci praesentem illam rem, a qua ante sensilem speciem conceperat Mirabile etiam eis,cur id ponat in I iovis sanguine, eum non nisi circa cerebrum sanguis putetur adsentiendum aptus. In spiriti bos tam fugacibus, quomodo erat id a te sidua Nullus poplesticorum, aut O mientium hostem suum astantem percipit, quomodo mortuus Cur etiam

concreto

167쪽

ID C stvrNT CADA v. eoncreto sanguine restet aut quomodo hic postea fiet ita aqueus, ut profluat f Sed de talibus in se iuciatibus plura Philippus Melanchthon non scrutatur causam an Nc Io. xi e Coniicit eam in diuinam pio uidentiam, que in admodu in plurib. inexplica bilibus solet fieri. Apud Arist. in . de part issa an .io. extat historia de Catil, qui putauet rint caput abscis una loquendo prod cre suum interfectorem pocte. Et id credidit se etiam aliquos alios, qui Homerum testem allegarint. Sed nostri homines eodem c. is non peruenerunt. Qui gubernari omnia ab astris suis statuunt, figmentum quod da

que occis occisoris, adeo ut commotio in languine interemti notaretur, quod sierino poscita aperte in occisore Comminisci etiam liceret nescio quas vindictas alia Sed missis istis vanis, ad cauta naturalis inuestigationem accingimur Themates dum dicitur aliquam mentem absolute sine materia agere, quo pacto intellei us immateriatus seu in organicus, mentes seu formae purae solent: nemo nos accuset non obseruatae physice loquendi consuetudinis. Scimus p Philosophus το . de ortu

eade, specie, differentio, cdtraria quoq; agens repatiatur agendo, alterum alterum

commentia.

168쪽

1s, AND LIBAVI CONTEM F. rum tangat unde necesse sit utrumque esse materiatum. Et qui aliae conditiones illis a scribuntur Scimus autem etia hoc, quod intellectui operationem in organicam tribuat, quodque agens duplex constituat, sicut&τοκιν b, nempe ptimum ultimum, ex quibus primum sit mouens immobile ipsum, quo pacto etiam moue re primum motorem asserit, qui tamen sit

in diuisibilis,& citra omnem magnitudinem, quale sit tum in uniuersa mundo principium diuinum, tum in animalibus ipsa anima, qui imaginatione,intellectio

neve moueat corpus. Sed de naturali mo

tu, qui est subiecti materiati mobilis ex

potentia in actum , nos non loquimur. Neque enim talis passiva potentia cadit informas puras Effectiva cadit, quae virtute perscitur citra motu localem, aut mutationem physicam. Neque enim ut agat Deus, de loco in locum conferre se debet:

nisi hoc de ipso per accidens dicatur. Sic neq; angeli existimandi sunt quicquam a materia pati, quanquam finiti sint spiritus,&dicantur de loco in locum mitti,aut Arenerae moueri,quod ipsum etiam in Scriptura de gere πομι - Spiritu sancto e nunciatur. Ista itaq; O-r Vocabula modificata sunt,&tran blaxa,2 rebus materiatis ad immateriatas quoio pacto etiam dicimus Deum audire, vide-

169쪽

ID CRVENT CADAV. 6ITre, loqui, ire&alia. Hanc ipsam quaestiomem disputat quidam contra Bodinum,

i qui videtur diabolo in magis transferenidis talem loci mutationem ascribere. Re

spondetur ipsum non esse in loco, neque ideo fieri posse motu locali. Non autem est in loco, quia incorporeus quanqua CX-tra locum physicum dicatur suo modo iii loco esse Et logici omni enti locum assignant. Qu od autem tias ferri cernitur ali Actioues quia correptus, S a terra in aerem euehi: ς tabile isto quidem transluo verum est, duod fmoueatur mutato loco at non deiecto ie,se pati; A re vel translatore, nisi suo modo, quem e. os in physicum non esse costat, perinde ut Ari de n/m l toteles τὸν ibori accipit, non ut a mei

Scimus enim etiam diabolo suam natu- ram esse. large accepto vocabulo Ideo iuxta eam, conformiter sibi dicitur ageret pati, quae pastio ei decernitis iudicio di-

uino at non humano more. Sed de his satis. Nam excedunt captum nostrum Ari- stoteles dum admittit animam mouere 1 ean aeelectione, &intellectione, hanc ipsam a s

similat quieti, latui cuidam potius ' '

quam motui. Negamus menti eam operationem, qua in se quasi agitata cflectitur, ut cuin intelligendo occupatur, locum habere in

praesente effecto. Nam hic est sanguis 5

L motus.

170쪽

motus, quem si mens mouet, sane foras Gontra Pa progreditur, nec in se ipsa manet. Ex quo Occs m loco etiam argumentum est contra ante commemoratam Paraccisiacam imaginan

divina. Nam utut haec intenditur, per se foras non exit, sed veluti quiescens in se manet. Vnde nihil illi est cicaciae, qua itenus imaginatur. Esse autem praeterea illico iunctam vim motivam, qua corpo rea est, cuius ope animal prosequitur,&fugit obiecta, notum est staque ipsa non mouetur quidem , est tamen motus prin-Mos o cipium, at immobile, velut in delibera-μcui μέ 'tionibus finis. Mentem autem interuen- materiae mouentem, seu principi corporei adiumento, quo utitur tanquam instrumento, asserimus, in hac consideratione assumendam esse non autem ita visa tuatur esse certa causa sedit ponatur, donec inuest ui erimus iit ne an non. Per iinde ac si dixissemus dilemmate quoda: si mens est causa comotionis istius, aut erit perscivi ipsa sine materia mouetur absolute, qui tamen imo tu potius quies philosopho, si, ut fit cum in te trigit, aut erit cum materia cuius interuentu operetur illud non esse manifestum est videndum itaq; an hoc sit Pras opponitur autem materia coniunctam ab ipsant oueri. Hoc neccsse est fieri, vel praeterici secundum natura n

SEARCH

MENU NAVIGATION