장음표시 사용
71쪽
merus e. eas inde der. 3, 20 44 3, 12. 0 5, , 44 5 0, 6l bi 1, 28. umeru e cas. 5, 6, 40 um. F hum. m. 2 eteri: 5, 10 11 m. m. 1 humeris Fm 2 D V. 5, 10 47 liuia)eris ceterit Praeterea scripsit editor novissimus humore 3 26, 4 Luc. illi. umore humor . 22, 24
humida 4 6, 17 Luc. lili. umida ). Mihi quidem, ut meam sententiam proseram, tu quaestione tam dubia, qua ad certam archetypi imaginem definiendam nihil vinei licet, omnibus elegiarum l0eis primitiva et uni e legitima scriptura iure restituenda videtur:
harena, umerus simil. praesertim cum illa haud paucis i9sarum me mi retinarum lectionibus tradatur. Assentiendum igitur est Luc. lillero, si minus in utraque seriptura harena et arena promiscue recepta, at sterte quod otium e0ntra libros mss. constantissime usurpavit scribendi rati0nem umerus umor, umidus ). Praeterea similem contra inconstantiam Luc. liliori et Baehrensi monendum est in utraque scriptura se pubelirum sepulcrum, pulcher pulcer aliquando sine ulla e0dicum fide promiscue in editionibus adoptata Quorum nominum in scriptura, quibus constat antibquissimis temporibus sine h exhibitis aspirationem inde ax Keilius in oditione ubique probavit scripturam humerus, humor humida Contra Hauplius eadem cum constantia ubique etiam eontra eodice adoptavit seribendi rationem umerus, imor, umida.' L Coras n. I, g. 10 sq. adnoti Umerua is die hanmaehristite Ulain beWahrte Form Flech. Funis Art. S. 31 , etΠnO- Iogista bestiitim dure griech. μο-ς Sansh. 'Sa- Schulter Curi Gr. t. I, 487, 2. Aufl. Nicht desto eniger schlepperi Sio hhumor, humidus R. a. humerus noch immer te in alte Krankheit for duro Ausgaben On christa tellexn, Grammati hen und Worter bucher.
72쪽
- 70 Ciceronis fere aetate additam λ), postea rursus aliqua ex parte ademptam esse ), non est cur miremur identes, quantam vel optimi et vetustissimi Cf. Ribbeck., protegς Verg. ind. gr. g. 424 libri manu scripti ostendant incomstantiam atque fluctuationem. Propertianis quidem ut tribus lotissimum modicibus D VF scriptura sepulcrum XRratur
sepulcro , 7, 23 sepulchro Asepulcra , 22, 3 etiam Nochra sepulcri 3, 13, 37 etiam sepulcr0 4, 1, 37 sepulcri , , 59 chri sepulcrum 4, 7 27 chrum 4 16 23
sepulcra 5, 1. 88 chra sepulcrum 5, 4, 1 chrum
pulerius 2, 3, 34 quoque pulcer 3, 21, 4l Ρulorum scripsit Varro auctore Charisio 73, 17 pulchrum Varro aspirari debere negat, ne duabus consonantibus media intere dat aspiratio, quod minime rectum antiquis videbaturi Veterum morem etiam Cicero se secutum testatur orat. 8, 160 Quin ego ipge cum scirem ita maiores nostro locutos esse, ut nuAquam nisi in vocali adspiratione uterentur, loquebar sic, ut pulcrOS, Cetegum, triumpos, artaginem dicerem, aliquando, idque Sero convicio aurium, cum extorta mihi Veritas esset, usum loquendi populo conceSSi.
Cf. Gel II, 3 Eandem scripturam commendat Terent Scaur. VII, 20 4. - Contra scribendi ratio PULCHER occurrit in nummo a II. 650 C. . . I, 380. Aspirationem praeterea probant rob. Cath. 14, 28 Santra M. Ter Scaur. VII, 20, 7 Vel. Long. VII, 69, 16;Μar. Vict. VI, 21, 24 Caper de Orth. VII, 93, 2 Pulchrum
eum hiscribendum, sepulcrum in h. - Huc referenda quae monet
Serv. ad Verg. Georg III 223. Tria habebant nomina, in quibusi litteram sequeretur aspiratio sepulchrum, Orchus, pulcher, e quibuSpulcher tantum hodie recipit aspirationem.
73쪽
pulcerrima , 25 lpulcra 3, 26, 21 3, 28, 50 pulcrior 3, 31, 5
- ehrior eodd. praeter F aduot Baehr. pulcros 4, 15, pulchro deteri pulcerrima 4, 22, 39, ubi ceteri codices aspirationem prae se ferunt euaueis exceptis locis libri , de quo es Luc. Militer. praef. dProp. g. XV legitur in illo puleher, puleherrima, Sed sequente statim omissa aliquando'. Verum in hac re, de qua iam antiquis temporibus dubitatum est, si perpendimus eum utrumque seribeudi genus in carminibus Hopertianis ad eam, quam pro tam recentis aetatis codicibus par est, perfectionem revodandis
nullo modo probandum sit, ex utriusque seripturae Xemplorum numeris collatis non absurdum videtur proponere,
aspirationem, ubi in voce sepulchrum ecurrit, Italorum librariorum arbitrio esse insertam, lil)rum vero archetysum scripturam sepulcrnm a Caprora L et Sorvi l. L commeu- datam habuisse, praesertim eum tres libri manu scripta
DV F in hae consentiant ste codicem N defigiant illius orthographiae apertissima documenta: l, 22, 3 3, 3, 37
4, 1, 37. Quod num etiam de scriptura .pulcer ' statuendum sit, propter tantam codicum fluctuationem utque insteilualitatem in medio relinquimus, ne larte singularis libri mss. F, cnius quam dubia fides sit in aspirationis ratione ex exemplis adparet supra allatia, et perpaucor im odicis exemplorum auctoritate nisus nimis audacter eoniectandi
At ea certe hoc loco non probanda est in onStantia qua Luc. lisserus, eum sepulero , , 23 contra sepulchro
NAl); sepulcra 1, 22, 3 sepulcro 4, 1, 3 in editione
adoptaVerit, tamen reliquis omnibus eiusmodi locis scribendi rationem: sepulchrum probavit. Idem adversus Baehrensi-
74쪽
pulcrior 3 31 5 sol. Finaupt. pulcro 4, 15, 13 Sol. Haupt. inmensumma cum inconstantia contra F lib. ms scriptae exstantlarmae: pulcher 3, 23, 4; pulcherrima , 25, 1 4, 22, 39 secundum D V. Certa igitur in tam ambiguis rebus, ne membranarum confusio vel contra ipsarum testimonia etiam augeatur, Scriptura censeo editoribus esse utendum aut pulcer antpulcher, aut sepulchrum aut sepulcrum yi, id quod Luc. Mulier in vocabulo saltem pulcher et u der. Baehrensio in Vocabulo sepulcrum constantissime talis scripturis X-hibitis visum est.
Cum mihi in hoc libello propositum esset in ropertiani archetypi scribendi rationem quam possem diligentissime inquirere, iam praetermittendiu silentio non videtur,adV. numeralia totiens quotiens' consentientibus omnibus libris mss. ubique tali scriptura exarata esse, nusquam formas recentiori consuetudini maxime probatas: toties, quoties Corssen. I, g. 25 sq. Ut Vero cognoscatur, quanta cum constantia haec ant, qui0ris rationis orthographia in ropertianis carminabus observata sit, en loci sane frequentissimi
totiens H, 5, 23 9, 21 II, 1, 1 III, 15 45 38, 18 22 6;28 6 37 33, 5 IV, 11. 34 19, 1; 24. 7 V, 3, 2. 8, 27 quotiens I, 3, 28; 5, 13. 10. 4. 16, 43. 18. 21:)i andem rationem probavit Keilius in editione, qua cum con istantia ubique scriptura sepulcrum c. cas atque ulcher et quaende der adoptata est. Item legitur in editione aupliana ubique Sepulcrum, pulcher, pulcherrima, sed Aequente Atatim clittera omissa est, Velut pulcrius 2, 3, 34 pulcra 3, 26, 21; simit aliis
75쪽
IV, 7, 27 15, 13 15 V, 7, 17. Quas formas non librariorum studio quodam antiquitatis, sed ipsi archetypo et roperti an stilo tribuendas
esse, luculentissime cum adparet ex constantissimo omnium eodicum concentu, tum ex Monumento Ancyrano C. . . I, g. 69-799 Cf. Mommsen ad 0n Ancyr. g. 176), quo omnia numeralia per Hns scripta exstant, qualia quotienscumque, deciens, Viciens, milliens, simit. Huc referendus est locus Mar. Victorin. VI, 24, 23 sq. adverbia cum scribenda, quotiens deciens totiens et similia per numerum. Hanc tamen scribendi consuetudinem non in omnibus adverbiis numeralibus sed in totiens quotiens tantum servatam esse testatur Caper de orthogr. VII, 5, 8 omnia adverbia numeri sine n scribenda sunt, ut milies centies decies quotietis totiens per u scribenda sunt. Praetereaec riseian II, 7, 5; 78, 22 88, 17; de fig. numerorum II 415. - Brambach. l. L, g. 269.
Quae cum ita sint, non est, cur miremur cum Videamus
omnium codicum de legi: decies 2, 4, 26 euius formae orthographiam perinde ac totiens quotiens de
testium supra allatorum auctoritate ex ipso archetypo pro- feetam esse confido. Reinde litteram n saepenumero et mediis in vocabulis et in eorum exitu ante A adversu expolitiorem normam Tustico sermone se insinuasse, exemplis ipsius antiquitatis
evincitur a Schuehardit Ι, g. 12 diligentissime compositis. Quibus conferas velim similes loco Verg. codicum in Ribbeckii ind. gr. g. 434 accuratissima arte collectos et sub conspectum positos quales Agragans M, en ΙΙΙ, 703;
formonsus PBb, ge ΙΙΙ, 21 al simit , ex diversis sane etymologiae legibus profecti. Corssen. I, g. 255. Ex nostri quidem poetae odicibus inter eas referendae
76쪽
eriniens , 20, 29 F ali. n suppunet , erinies Nierynides D erynides V, Erinyes L. M. Baehr. inmittens 4, 15, 14 N immittens ramites V immites . Luc. nil molliaque inmittens fixit in ira manus. Baehr. molliaque inmites etc.
Τitiens omnes recent editores praeter Lachmannum: Hinc itiens Ramnesque viri Luceresque coloni. Cf. Varro, L. L. 5, 9, 55. - Lachm comm. Lucret. g. 280 ad ermenses.
Atque hoc quidem iam c0nstare puto, si quis omnia quotquot huius generis exstant antiquissim0rum Vergil. codicum exempla consideraverit, ei certe non alienum visum iri a veritate, ex ipso vetustissimo ropertian codice ab Italis librariis relicta esse illa, quae modo composuimus, insolentioris orthographiae exempla Hinc quoniam instituta est quaestio de litteram, transeamus ad eam et pronuntiandi et scribendi rationem, qua,
si littera m congruunt, D consonam saepius, Rue ut pronuntiati0ni subveniatur, elisam Videmus.
Quam orthographiam ipsi antiquitati tribuendam esse Ritschelius, mus Rhen. tom. XII, Ρlautinische Excurse, 'pgg. 111, 15 ita exposuit, ut statueret, formam lutemestra scripsisse Livium Androni eum, Cloetemestra Attium, Clytemestra' Ausonium, quam sententiam recensuit Ribi eckius, Flecheisen annal tom. LXXVII, Ritschys Forschunge guriat. Spraehgeschichte, g 195. Cum vero ipse Ritschelius, gravissimus latinitatis investigator, . l. g. 111 dicens: Auch et auctor ad Herennium 1, 16, 26 eben ute Blicher Clytemestram, und ielleicht noe fons hie und
atur ut eiusmodi scripturae, rubicunque rim codicibus
i CL Graecae linguae utramque usitatam scribendi rationem Πολυμηστωρ et Πολυμνηστωρ:LObeck., pathologiae graeci Serm. Prolegg.,pg. 168 ου - raeterea cf. Flecheisen. 50 Artihel et , g. 13.
77쪽
operae certe pretium est, quae tali seripturae exempla in Ρropertianis codicibus reperiuntur. omnia iam omponere:
clitem est re -re. N 4. 9, 19 F elytemnestrael Clytaemnestrae Lachm Herighrg. Keil , Haupt, Clytaemestrae Luc. lili. Baehr. clytemestre , 7, 5 Melitemestre F elytemnestrae D V Clytaemestrae Luc. . Ret1r. hypermestrae 5 7, 3 DV permestre , Hypermestre Luc. M. Baehr. hypermestrae 5 7 67 DV i permestre Hypermestre Luc. M. Baehr. Ρraeterea h0 loco notanda est Lue. Mulieri Umervatio de scriptura odicis roningant prines g. XLIV ad . , 57 μ Ceterum ut bite hoe notem ubique N habet Clytemestra Hypermestra. Ita et O praeter tune versum. Quare eum 4, 19, 9 5, 2 bi duo N F, 5 7, 3 b, 7,
6 Omnes FD codices in seriptitra sine n oti sentialit, ex ipso archetypo eam in nostros libros Iuss. profluxisse probabiliter suspieamur. Frequentius deinde rustieae linguae usu littera A elei solebat et mediis in v0cabulis et tu eorum exitu CL Corssen. ' Ι, g. 29 sq. Qui omittendi usus, quem veteres poetae 3 saepe numero metri certe au88 adoptaVerunt, EX elegantiore tamen atque expolitiore sermone magis magisque evanuit, ut Ciceronis iam temporibus ,subrustieu As putaretur, Cf. Cic. r. 48, 161 quamvis ipse in Arateis, quae adulescen sane et prius scripserat quam Oratorem, illam eonsuetudinem nullo modo repudiavisset: Ρulverulentus uti de terra lapsu repente 25;
78쪽
- 76 lustratu nitore 2; magnu te 263; torvu draco de nat deor 2 42. Itaque praeter haec et Catulli singulare exemplum CXVI, 8 at fixus nostris udabi supplicium apud ceteros aureae aetatis poetas primo btutu nulla eiusmodi licentiae
Attamen unde ducenda sit, si quaerimus, apud rope tium formam age , 11 9 4, 14, 2 5, 8, 16, cuius profecto apud
universos aureae aetatis scriptores non ita multa occurrunt
specimina, haec mihi opinio proxime ad Veritatem accedere videtur es lihner. I, pg. 116 C0rssen , ΙΙ, 247 sq. easdem
eam mutationes passam esse, quas formam frequentiorem
pote 2 a 46 4, 7, 10 ita, ut genuinae et primitivae vocis magis primo littera s rustie dicendi more neglecta deinde vocalisci simili licwntia in e transiret. Quae quidem fluctuatio inter i et e vocales vocabula terminantes, quam late iam aureae linguae aetate patuerit, et ex inscriptionum adparet haud paucis documentis ), et ex ipsorum ropertian0rum codicum vestigiis colligi licet. Legitur enim
here 3, 22, 1 mn codd. contraheri 3, 14, 20 4 P, 12 omn codd. eri m. 1.Ηue referamus locum Quintil. I, 7, 22: here nunc e littera terminamus at Veterum comteorum adhuc libris invenio heri ad me venit, quo satis elucet, Quintiliani iam temporibus i vocalem in hoc vocabulo pronuntiando vulgari sermone adeo in e debilitatam esse, ut forma here una legitima haberetur. Quare si c0nsideramus, iropertianorum codicum e0ni TIBE: C. . .es 33 exeunt. V saec. urb.); ISE: C. . L. I, 205, 1, 47 Lex Rubr. a. 705 urb. - Ad formam quas cf. Lachmann ad Lucr. II, 291. - Ribbeck. Flecheisen annal tom LXXV, Pg. 307. - Schuehardi II, gg. 1-91. - Livium patavinitate usum scripsisse sibe et quas testatur intil. I, 7, 24. Cf. Reifig. l. L,
79쪽
IT sent duobus locis heri, singulari exemplo here exhiberi, certe non ineptum videtur coniectare ipsum Ρropertium vel archetypi librarium, ut in hoc vocabulo scribendo primitivam per- orthographiam probasset, ita singultari , t 1 loco quasi invitum vulgari suae aetatis sermoni indulsisse; nisi forte quis magis ad Veritatem accedere opinionem proponit, scripturam here 3, 22, 1 ex heri ab Italis librariis ad ipsorum aetatis dicendi consuetudinem demum
commutatam esse, non est, cur obloquar.
F0rmam vero mage metri solius necessitudine, cum positionem, quae dicitur, deVitare curaverit, eonsti eo sedimone a ropertio petitam esse, non solum ex ipsis locis: Atque utinam mage te remis confisa minutis te. 1, I, 9;
Sed mage virginei tot bona gymnasii 4, 14, 2;Causa fuit Juno, sed mage causa Venus , , 6; sed etiam inde satis adparet, quod reliquis omnibu locis quibus insequens dicti a v0cali incipit, formam magis a poeta probatam videmus 1 4 4 1 4, 15 1, 4, 6; l, si 19 20 2, 3, 10 lib.
Ρraeterea ab huius commentati0nis orthographieae consilio non alienum videtur de confusione inter dentales et div0cabula terminantes, qualis in codicibus poetae exstet, iam diligentius inquirere, ut locis collecti et ad nunt eros perpensis inde pro ratione instituti peris certa tandem in
tanta novissimorum editorum inaequalitate Piopertianno orthographiae norma ac regula constituatur. Ac primum n0tum est antiquissimis iam temporibus consonantes dentales, cum in vocabulorum exitu unua fere eundemque sonum effieiant, prava Vulgaris sernionis ratione
ut in pronuntiando ita in scribendo incepisse inter se confundi. is Corssen.' Ι, g. 193 sq. - Seliudhardi , I,
i Cf. Schuehardi I, g. 17 Die si de eigenitiellen Seliroib- seMercist in Asir eschrankte die meisten og lapsu calaria sitidlapsus linguae. Ad idem spectat Quintil. I, 5, 6 Quia quod malo
scribitur, male etiam dici necesse St. -
80쪽
- I pg. 18 sq. - Mus rhen. om. XXIII, g. 197. Brambaeli.,pgg. 251 - 255. Quare facile est ad intellegendum hane fluctuationem p0sterioribus vulgaris latinitatis temporibus muli amplificatain vel adversus strictas grammaticorum scribendi leges in libros mss. et in frequentius quidem se insinuasge, qu0 qui odex remotior erat ab antiquitate. Vergilianorum quidem optimorum et vetustissim0rum eodicum illius confusionis frequentissima exempla cognoscilicet e diligentissima collatione in Ribbeckii protegg. Verg.
lnd. grammat. gg. 395-399 λ).Ρropertianorum etiam librorum 88. usus ut tandem in universum adpareat, locos iam maxime memorabiles in
15 - Ceterum s Wagner. orth. Verg. g. 25 sq. Ritschi , opusel. II, g. 591. - Flecheisen. 50 Artihel etc.. g. 8 sq. De utraque scriptura sed, et certa deficiunt in editionibus singulis locis codicum c0ssationis indicia C Baehr. Ρr0legg. g. Ι 8; - et saepe FN. set 5, 4, 63 summa cum absurditate a L. Mulier ine0ntextum recepi. quamvis reliquis omnibus lycis scripserit:
i CL Ritschl. Prol. Trin. g. XCVIII sq. - Lachmann. d. Lucret. I, 780 III, 317 V, 257. De Catuli codicum fluctuatione inter dentales , t videnda quae exposuit Reeckius, i. l. . 40.