In Propertium quaestiones grammaticae et orthographicae...

51쪽

Quod probabilitate carere mihi videtur, quia paullo infra coniunctio secum eadem ac quod Vi usurpatur. En habes ipsum locum: Quantum quod posito formose saltat accho, Egit ut euhantes dux Ariadna choros, Et quantum Aeoli cum tentat carmina plectro etc. 5 quom 5, 6, 36 eoni L. Mult ex quem FDVLaehm Baehr. 6 quom 4, 8, 29 quo D quom Baehr. cum FLaelim. L. Milli 7 quom 2, 3, 15 coni. Baehr ex qua NFD V L. Muti. 8 qu0.3, 26 6 quam FD L. M. Baehr eum Heinsius; melius quom adno Baehr.39 qu0 2 6, 37 Baehr. coni. ex quos FV sensui mea quoque sententia minus accomodatum. Cf. Brambach l. l. 9g. 228 sq. Quibus priscae scribendi rationis documentis denique adnumerari lieet formam com 2, 1, 31 de qua L. Milli in praes g. XXIV ):i CL Brambach. pgg. 23. 227. Etiam in Catulliano archetypo Priscam Scripturam quom extitisse probaverunt Hauplius XVI, 9 coniec ex quem Laurent. eumque secuti Schwabius et Luc. ulterus. Praeterea notandum ad optimorum Catuli codd. fidem eadem fere qua Propertiani exaratorum a Lachm. Schwabio, L. inter talia PriScae speciei exemplaria in textum recepta esse servos XXIII, 1; calvos LIII, 3 novos LXI, 54 volt LXI, 205 convolsus XII, 40; devolsit LXIIII, 5 ex emendatione IIauptii, Quaesit Cat. g. 70): divolso LXΠΙΙ, 257 aequom LXII, 60, vocuos LXIIII, 288 ex prob. conieci Beroti simit.' raeterea cf. praef. g. XV: Saepe pro coniunctione et ali-

52쪽

,Jn archetypo erat scriptum e0m tractus, pro quo habet contractus, graviore interpolatione cum attractus cum tractus L. M., cum atratus Baehr. minus probabiliter scripsit, quamvis cum tractus V libris mss. firmetur. Haec igitur exempla, si quis id agit, ut ropertiana carmina in orthographic genere talorum temeritate et licentia foedissime eorrupta, quantum seri possit, ad archetypi integritatem revocet, ei reverentia quadam Veteris moris retinenda existimanus. Nec vero possumus intellegere, cur L. litterus, qui etsi in constituendo Catulliano textu vel contra libros mss. formas quales ingenuos, ReVom, novom simit probavit ), tamen in Propertiano hanc pris- eam scribendi rationem neglexerit. Quid Ρropertius, cuius codices quotquot nunc exstant, eadem fere aetate eodemque Italo librariorum genere conscripti sunt ), cum sit fere aequalis Veronensis poetae idemque genus poesis elegiacum profitens nonne simili eum usum esse scribendi rati0ne atque Catullum propius ad veritatem accedit coniecturast Sed ut apertissimis certe testimoniis nis e supra allatis formae equos 3 34, 38 Volsunios 5, 2, 4; quom coniec ex quem 5, 6, 36 Luc. niter placuerunt dignae

quae in textum reciperentur, ita sane non Videmus, cur rursus formas quales:

Voltus e casus inde der 3, 10 9 I, 22, 11 I. 23 9;

4, 18, 9 5, 3, 27 5, 6, 33 5, 8, 57.

quando pro praepositione legitur scit in cod. hoc est con, quasi fuerit in archetypo com quod tamen hic indicasse satis habemus. In libro quoque roningano legitur quom 1, 5, 28, ubi ceteri eodd. Omn. cum quod in Verba poetae reces Lachm. JReob., Hertκbrg. Keil. i Luc. Μύll. praef. ad Catuli. g. XIII scripsi ubique quoi, ingenuOS, aevom, tuos tuom, etiam eontra libros, quippe hoc modo non alio Catulli aetate scripta fuisse verba ista extra dubitationem erat o Si tum etc.' L. Muli praef. ad Catuli. g. IX sq; . Haupt. ind. Sehol. Berol. a. 1857 Pgg. , .

53쪽

4, 11, 6 14, 8 21 32 24, 8 5, 4, 30, in editione adoptaverit quales nullius ropertii codicis de

traduntur. Confer ipsius editoris praes ad Prop. g. X: pro u praecedente u servari non memini nisi ΙΙΙ, 34, 38 equos pro equus et V, 2, 4 Volganios pro Vulsuntos. Ista igitur scribendi ratione eum L. Mulierus ipsius poetae vel eius aetatis orthographiae memoriam redintegrare voluisse videatur, quod quam lubricum studium sit Schueharmtius exposuit t. l. I. gg. 7 10 λ), tamen inconstantiae crimen subiens retinuit in editione traditam scripturam locis .hisce Vulnere 1 1, 13; vulneris 3, 25, 16; vulnera

3, 34 92 4, 8, 2 l Vulgo 3, 16, 25; vulgi , , 4 Vultu 3, 25, 3.

Etsi minime animum inducere possum, ut Vetustissimos ipsorum antiquorum scriptorum codices putem omni, in scribendi genere inconstantia prorsus Vacasse ), tamen haec, quae modo in lucem produximus, scribendi exemplaria novissimorum editores arbitrio adversus omnem codicum fidem contextui demum inspersa omni modo censeo reicienda. Perturbatur magis scriptura librariorum Italorum temeritate iam neglecta, quam purgatur atque emendatur').

Considerant igitur, quo scribendi genere in archetypo

54쪽

- 50 eius modi formae exaratae fuerint, a veritate mihi non alienum videtur proponere, ubique eas scriptas fuisse: Vultus, Vulgus, Vulgaris, Vulnus e casibus inde pros, propterea vel maxime, quod omnium codd. N DF V consen tientium auctoritate omnibus in talibus verbis geminatae vlitterae scriptae XStant. Quam orthographiam e constantissimo quodam, si quis pr0ponat, librariorum Italorum transformandi studio ad suae aetatis scribendi consuetudinem non repetendam, sed ad ipsum vetustissimum librum referendam esse ei consentaneum erit, qui c0nsiderabit in his potissimum verbis Volt, Voltus, Volgus, Unus simit scribendis vel posterioris aetatis librarios recordanione vetustatis permotos, priscam scribendi normam frequentissime renovasse λ). Quae cum ne singulari quidem membranarum N AF DV exemplo firmetur, si orth0graphiam potius ad archetypitraditionem, quam ad Propertianae aetatis proprietatem

revocare Volumus, cum Baehrensi ubique redeundum est

ad seribendi rationem Lachmanno, Jacobo, ellio, Hauptio

probatam Vultus, Vulgus, Vulgaris Vulnu c. R8. Contra pronomen poss. II. person in archetypo scriptura antiqua per o pro e Xaratum fuisse, quamVi nussu

in odicibus huius orthographiae integra exempla invenerim, tamen ex gravissimis vestigiis conici licet Locis enim

hisce imprimis c0dicis :nostris 1 5, Votis 5m. . eorr. vestris Baehr. Votis L. M.

nostris 1, 8, 22 FV . . nostra 3, 25, 40 Fnoste 3 34, 30 DF Baehr. vester V Luc. litter.

i CL Schuehardi l. l. II, g. 179: Bis in die pateste Zoit ar

55쪽

leguntur noster o cas inde derivatis, ab nuntiati sententia prorsus aliena, ubi ceteri libb. mss. Vester pronomen II. person Verborum structurae unice conVeniens

praebent. Cuius confusionis exemplis diei licet haec duo vestris 4, 23, 3 nostras m 1 nostris ceteri L. M.

Baehr. Vestr0 5, 11 42 DV li Baehr. reo nostros L. Militer sententiae minus conveniens. Unde suspicor in vetustissimo libro, quem librarius codicis F descripsit, formam priscam voster 3 ei ceu risse, quam, cum ignoraret antiquiorem scribendi morem, Verborum sententia neglecta stulte ad suum adcommodavit usum ). Nec tamen ignoro pronomina noster et voster libris vis saepenumero prima Vocabulorum littera excepta eodem

exhiberi solita esse compendio, ut utrum O an littera supplenda sit vix possit discerni. Os L. Assileri praef. ad Catuli. g. ΙΙΙ. Quem scribendi morem ad archetypi Propertiani speciem non pertinere is concedet, qui Luc. Μlisseri praef. ad rop. g. XIV coniecturam probat, scripturam illius codicis vetustissimi fuisse quadratam vel uncialem, ut nunc perVulgato usu appellatur, quam

i CL ar Victor. VI, 10, 22. Antiquissimis iam temporibus hac librariorum licentia libros eorruptos esse testantur Gellius 20, 6, 14 Quintilian. 9 4 39; Hieronym. ad Lucin. p. 71, Ol. Ι, 31 d. Vallam. 3 Quaedam sine dubio vitia quae Observantur in vel si adhaeserunt ex scriptura quadrata vel unciali velut III, 24, 10 fluere pro oluere V, 11, 30 aera pro Afra 7, 45 lalac pro Lalage, ib. 10 42MaeSa pro gaesa ib. 1, 6 gingat pro cingat, et aliquando' posita prori.

56쪽

caruisse l. in

Sed eum etiam in codice n0stris G, i, m. Votis sec. nostra I, 25, 40 F vestram nostros 5 11 42 vestros D Gr.

scriptura noster praebeatur, ubi pronomen Voster Verborum sententiae solum convenit, hanc probabilitate non carere existimamus sententiam, librarium codicis N, ut reliquis locis archetypi orthographiam voster ad suae aetatis usitatiorem Vester cum constantia quadam revocaverit, ita locis supra allatis tribus similitudine V litterarum deceptum ' neglecta sane versuum sententia contra ipsius voluntatem duo gravissima priscae vetustissimi odiet orthographiae vestigia reliquisse, ut his quoque indiciis mmmunis eodicum nostro rum origo mirum in modum confirmetur. Quae cum ita sint, si recte statnimus non solum poetae ipsius aetate sed posterioribus etiam temporibus in vulgari sermone erVatam hanc priscam pronuntiandi et Iribendi rationem cum in nonnulli aliis eiusmodi vocabulis, tum in pronomine poss. ΙΙ. pers latius patuisse' non dubitamus

. Cf. Quintil. 1, 7, 25. Annaeum Cornut apud Cassiod. VII, 149, 16: Vostra olim ita peri, hodie per e, ut adVOrS adVeTSa, per

VorS perVersa, Votare Vetare, Vorte Vertex, OnVollere OnVellere, amploctere amplectere. - Ηue referenda sunt quae monet ram-

57쪽

- 53 fronuntiare, si modo id agimus, ut ad archetypi exemplar elegias ropertiana corrigamus, omnibus in locis supra allatis priscam orthographiam oster restituendam esse eodem iure, quo in Catullo recensendo ubi optimi libri etiam noster adversus sensum praebent, Lachmannus, Schwabius, Hauplius Ris. Luc. liller illam adsciverunt. Hae igitur sententia cum tam certa sit miror sane, quod Baehrensius tamen scripturam vester in locis laudatis vetustiori praeposuit, praesertim cum solius libri auctoritate vorteret 7, 43 ceteri verteret et secundum Do libros mss. divorsae 4, 3, 33 diverse in editionem receperit. Porro ut in antiquissimis linguae monumentis, quoad eorum reliquiae ad nos pervenerunt, frequentissime pron0- minis formae: quoius et quo pro cuius et cui restentioribus ' leguntur, ita ropertianis quoque in libris manu scriptis haud pauca atque apertissima priscae illius scrip iura indicia relicta Videmus. Exhibent videlicet plurimis eiusmodi locis vel optimi QOdd. corruptam et a sententia Verborumque structura prorsus alienam lectionem, qua tamen et ipsarum corrupte-1arum specie et natura facile evincitur, archetypum priscas formas habuisse, quas cum librarii nec intellegerent nec explicare possent, stultissime ipsorum arbitrio commu

Vostra XXVIIII, 13 vostri LV, 22; LXI, 205 vostras LXVI, 7. Ceterum de pronominum oster et noSter confusione in Catullianis libris luculenter exposuit Schwabius, quaesit Catuli., g. 154. - De Poet. Scaen. libb. AS. frequentia cf. RitSchi Protegg. Trin., g. XCV. ' Vel. Long VII, 6, 3 77, 10. - Orssen*, I, gg. 68 706, II, 60 Brambacli., g. 228 Nachdem man etWa bis in die Hai stocles 1. Jahrhunderis quo festgehalter halte, trat entschieden die Ieichtere Formiin, Wie Quintilianiezeug 1, 7, 27 illud nunc melius, quod cui tribus, quas praeposui, litteris notamus , in quo pueris nobis ad pinguem sane Sonum et u et O et i utebantur, tantum ut ab illo qui distingueretur.

58쪽

-. 54 Prius ut locos asseramus, quibus ipsa veteris moris scriptura codicibus servata exstat:

quoius 1 20 45 DV euius AF quoius t 6, 26 D, quovis V, cuius cuivis N quoivis

Baehr.

jam componamus eas lectiones, ubi quid veteris scribendi rationis vetustus eodex habuerit. ipsis corruptelis satis indicatur. Quarum haec exempla mihi in promptu sunt: qu0 3, 5, 47 Baehr. quis V F, s del. m. 2 cui N;

adnot. cui FVin ;quoi 4, 8, 27 coni. Baehr. ex que vel quae V quos ;qu0 4, 11, 1 Baehr. qui O cui m. 2 V corr. N; qu0ilibet , 5, 38 Baehr quilibet O quidlibet m.

Quibus quidem locis examinatis non absurdum Videtur conicere, in archetypo, ex quo profecti sunt libri mss. NAFD V, priscam in his pronominum formis scriptis orthographiam extitisse, praesertim cum duarum membra' narum integra fide quattuor documenta sint servata Hanc vero vetustissimi codicis scribendi rationem cum satis mihi persuasum sit a librari codicis N eum diligentia atque constantia suae aetatis orthographiae fere ubique accommodatam esse, Baehrensio auctore, si quam sincerissimam archetypi amissi imaginem repraesentare volumus, in loci certe, quos commemoravimus, unice libris D fide habita restituenda est genuina scriptura quoius, qu0i. Nam qu0 Lue. lissero praes ad Cotuli. g. XIII: scripsi ubique quoi etc. etiam contra libros in Catulliano

59쪽

textu ad archetypi exemplar restituendo vel adversus optimorum librorum mss. 3 auctoritatem sicut Lachmanno, Schwabio, ceteris Veronensis poetae editoribus Visum est, id in ropertianis, quibus apertissima testimonia subveniunt, arminibus recensendis nonne maiore etiam cum

probabilitate restituemus 3 Denique hoc loco non alienum est adnotare ab antiquissimis iam temporibus saepenumero simplicem Clitteram promu vel . sequente u scribi solitam esse. f. rob. 9g. 119 5 Vel. Long. VII, 59, 2 in equos pro conso nante posita erit; et auribus quidem sufficiebat ut equus per unum u scriberetur, ratio tamen duo exigit. Cf. Corssen. 'I, gg 68, 1 sq. Sehuchardi , II, gg. 142 483 sqq., Brambach. pgg. 224 sq. 230 sq. De scripturis relicus, reliqus, relicuus es ritZ., ad Sal Cat. 3, 5 g. 21 et ad Sal fragm. 3, 7, 2 Freund. ad Cic. th g. 31 sq. Quam scribendi consuetudinem cum L. Militem 4, 3, 64 secundum N eod. qum ceteri equum in editione

adoptaverit, sane non ideo, cur inconstantiae crimen subiens , 3, 36 equus scripserit contra apertissimam eiusdem codicis scripturam equ8.

Sequitur iam in perlustrando ropertianorum librorum mss. orthographico genere disputatio de ea scribendi consuetudine, qua si labialis me dentalis' velis concurrunt, litteram p insertam Videmus. Quem usum, qui sane ut elocutioni subveniatur latissime patet ), prisco iam sermonitribuendum esse, ex inscriptionibus antiquissimis linguae monumentis, et in grammaticorum testimoniis satis ami Exhibent omnes Catulliani libri mss. aut cui aut qui aut tale

quid, nullo loco puram atque genuinam scribendi rationem vetustissimi codicis. Cf. Haupt , quaesit Catuli. g. 93 Reech, g. l. - Vergilius contra ubique recentius scribendi genu Dequentasse videtur. Cf. agner orthog. Verg. g. 452.

60쪽

- 56 paret 1. Nec minus nostri poetae odistibus, ut plurimorum et nobilissimorum aureae aetatis scriptorum'), hanc maioribus traditam scribendi rationem diligentissime se Valam esse locis ex his perlucet: absumptum 4, 10 10 alib.

et quae sunt in elegiis frequentissima eiusmodi exempla, ubi omnium codicum auctoritate antiquior per scriptura

firmatur.

Atque ex analogia talium formarum patet etiam inter metis, ubi nec elegantioris nec suavioris pronuntiationis ratione postulata videtur, litteram Ρ saepius se insinuasse,

i emptum C. . . I, 579 c. 1. sumpsit C. . . I, 200, 2 Simit Terent Scaur. VII, 21, 1 Priscian VIVI 20 - I g. 62, 1l X 37- Ι g. 28, 5 38 g. 29, 9 XI I g. 72, 10. Huc referendum est quod exposuit Brambachius l. l, gg. 248-250 CL OrSsen', I, p. 122. De Vergilii usu cf. agner Orth. Vergil. g. 461, Ribbeck.,

Protegg. ind. gramm. g. 441. - Catullianorum libb. mas talium formarum frequentiam explanavit Reech l. l. , g. 39.