장음표시 사용
121쪽
D E DONATIONE CONSTANT. tot doctissimorum, sanctissimorumcliuirorum prolasta sit. Sin autem nulla ratione fieri potest, ut Adrianus
eam confinxerit, nonne putes ante eum , ut dixi, pluriam is seculis celebrem fuisse Neq; enim sapies quisquam sibi persuaserit, summum Pontificem recelem fabulam in concilio prolaturum fuisse. Quod si non erat tempesstate Adriani noua , nuperq; conficta historia Sylves stri, Adrianus autem floruit post Constantinum quasdringento plus minus annos, non ne pute ante annos
eius Potificis eam celebrem, cognitamia summissos manis Pontificibus, si per aetates ascendas attingere ad tempora Constantini Ratio enim sic euoluitur Sunt octingenti anili cum floruit Adrianus , huius Pontificis tempore hisi oria SylvestriRConstantini non erat re/ces,ac noua progrediebatur igitur supra annos Adria/ni fuerisimile* si non paucos annos, neque enim eam protulisset nisi quid uetustatis habuisset. Probabile igi, tur est eam progredi usq; in tempora Constantini Misnus etiam credibile proferendam a Pontificem concisti fuisse miti pro comperto Romae apud ipsos Ponti'sces, S in Romana ecclesia suisset, rem ueram esse Acsorsan extabant quod ipse Adrianus monuit clara, rescentia I monimenta baptismi Constantini, ecclesiarum ab eo conditarum donati imperii discessus ex urbe Neq; enim haec sunt nostra aetatis ut potuerint a recen/tioribus pontificibus confingi. Ac nisi autoritatemhaν huisset qua ab omni suspicione salsitatis redimeretur, nunquam suimet inconcilio prolata. Ratio igitur clara super historiae uetustate, quoniam proserebatur. elebris inerat tempestate Adriani superare eam O 'ingens tos annos, atq; idcirco sumnas audacia homines appel/m landos
122쪽
sq. AUG. TEUCHVS IN LAV. A L. landos,qui no erubescat eam dicere fabulosarri. Ego quidem arbitror qui orianes pontifices, qui Adrianum antecesserunt adeat, agniturum ad tempora Constanstini historiam attingere. QuΘd si hoc co cesso,quoniam uitari non potest, refugis ad aliam calumniam ueram quidem esse historiarn, sed donationem no esse cum hi storia sociatam super quo Laurentius imperite rhetos ricatur probatum est superius nec ulla ratione negari potest, edictum donationis coniunctum esse cum con fessione magni Constantin Confessio autem refert, tam historiam Sylvestri,5 Constantini Si historia ueὸra est, uera quo cicosessio, propterea quod no est aliud confessio, quam totius illius historis relatio aecensente summo, ac sancto imperatore, uel ut David prodigium raudatae leprati Historiam describit,recensetq lepram, uiso Apostolos, accitum Sylvestrum,baptismu mutas dationem, pietatem a Constantino Oceptam, ecclesias rum aedificia: eadem ipse imperator canit ore suo in consessione subiiciens hanc causam donati imperii,&quὀd ex urbe ob eam causam cedere uoluerit, Christo,sse tro principatum Romani imperii relicturus. Quidquid igitur firmat, corroborat autoritatem historie Systri, 8 Constantini, constituit etiam cosessionem atque
edictum donationis Quae item apud Graecos habentur, similia prorsus his, quae retulit Adrianus de Sylve stro. Constantino, quanti roboris sunt contra uesa niam Laurentii. eorum quibus eius maledicentia pla, cust Est apud priscos costantissima fama Eusebium Cesariensem uoluminibus,quas Enneadas appellabat, complexum esse uitas eorum, qui Apostolis ubic terὸ rarum usque ad sua tempora successerunt: δ quoniam
123쪽
Sylvester successor esset Petri, descripsit eius uitam, osmnia complexus, inc Roma apud Latinos de Sylves stri Constantino circunserunturi Percurre Vatis canam bibliothecam uetustio Lateranensis bibliothecs thesaurum, hic perspicue nosces quae de Sylvestro, ocConstantino seruntur,eli e longe uetustissima, quorum uetustas facile pudefaciat, si sciret erubescere, grammasticum eiusq; iriminio, ac blasphemias, hominis delibrantis , ac parum cruditi esse comprobet, cum nebulosnem octim surciserum uocat scriptorem illius historiar, Redi sti: ctim putat recelem aliquem, nostri I seculi hominem eam finxis gloriatur Axultat impotenter. Scri/pta enim e P ab Eusebio, illius temporis homine, tota historia, R cunesta quae narratur accidisse Romae de Syla Uestro,&Constantino, de lepra, lauacro. Qui illius historiar autorem nebulonem appellauit, ignarus erat, quibus argumentis, quam prisca, ac ueneranda autoristate teneretur quorum, quam doctorum to antiquos rumhonainum testimoniis comprobaretur. Si ueteres
igitur ea prodiderunt de Sylvestro, Sc Coliantino cum
quibus itineta est consessio, d donatio Cur non magis antiquis assentiamur, eorumci', fide, autoritatem lis 'quamur, quam arrogantis, ac temerarii imperitis argus mentis moueamur Sunt aliae apud Graecos historiar
de Sylvestro Ic Constantino, de baptismo, de lepra abs si ei sa licco intemedia sunt inter hiliorias priscorum sanctorum, ut est quam titulo describentes, sic pra ferunt,
Vita ac mores patris nostri Sylvestri Papa Romae. Qua historia complectitur omnia quae de Sylvestro superius protulit Adrianus Multaq; preterea ius legula
124쪽
tur apud Latinos ac praeter alia est,quo persecutione imperatore Costantino, qui nuper suffectus in imperio esset, exercent: at idolorum statuarumcl cultu ubi ingerente Sylvestrum, qui insaniae cedendum arbitra retur, ad Soracten montem coniugisse,sed Deum uos lentem aliquem uexationu finem Christianis esse, ulces re pessimo Imperatorem percussisse a pedibus adcaput, totum corpus foeda contagione fuisse maculatu, cui nullis remediis, neq; medici occurrere possent, ne uenefici, aut excantatores ullam possent opem afferre, etiam ex Perside Magis accersitis. Ita , salute desperasta acerdotes piscinam cruoris infantiu persuasisse sed Imperatorem facinus execratu, protinus in regiam iter
auertisse. Reliquas quae superius proposuit Adrianus. Atque inter alia est Imperatorem rogasse Sylvestrum
Discolantur nuncupati Petrus, Paulus, Respondisse Sylvestrum, num singularem Deum colere Christia
ρυς Quos autem ipse norninas i Deos non Dii,sed ministri Dei sunt: qui per uniuersiim terrarum Orbem,no men Christi promulgaueriit,demum c pro eoascelerato Nerone intersecti sunt,utero ob illam salutare praudicationem. Quod historia haec,ut ipse loquar de prae' dicatione magnorum Apostolorum refert: audi ut Las stantius ei consentanee scribat, ut historia ueritatem, acuetustate agnoscas. Qua Petrus,inquit,s Paulus Rosmae praedicauerunt,&ea Praedicatio in memoriarta scriσ
125쪽
DONATIONE MONSTANT. rpta permansit in qua cum multa alia mira, tum etiam hoc futurum esse dixerunt. Haec de illa prinlicatione Laistantius libro quarto scribens quemadmodum historia eos a Nerone interfectos suis Ie. Ex hac historia quo que reiicitur dissoluitur calumnia Laureius super edi/cto donationis chim in principio imperator sanciendo diceret Iustim iudicauimus cum omnibus proceribus, 8 satrapis nostris. Quaerit Lauientius, qui proceres, qui satrape. in senatu etiam asserit neminem eo tempo/re suis. Christianum, at historia demonstrat quicquid actum esset a Constatino pro religione Christiana, acidesse,p sente,&assentiente senatu. Propolita enim sertatione super religione inter Christianos , Judaeos ἱαν Consedit ipse pius imperator, ac maiestas totius es
ab imperatore,&a Senatu decretis, Iudaei exorsi sunt disserere. Cum his igitur omnibus iustu iudicauit ima pertu sacrare. Et cii Iudei nihil amplius haberent quod Opponerent proposito Sylvestro de Trinitate exenia
τρο Appse rerunt his Imperator S Senatus . tenaci lis Echina ludaei obiicerent contra exemplum αυτ Aστος αυτ α τῆ ἀυ τί κρά raro risco mκῶν Cum ad liscreclamarent Imperator, R Senatores Ad postremum cum dissertatio ad finem deuenis et deiecitis I profligatis Iudaeis kia κρατ ν, Ἀκροατ λαπα
Imperator, Muniuersum auditori u applausserunt,& laudibus prosecuti sunt. Vides igitur quos rum in conspectu prodigium mundatae lepre, discepta
126쪽
s, AUG. TEUCHVS IN LAV. A L. tio de Trinitate ac religione facta sit. Hi sunt proceres, hi Satrapa quibus astantibus & approbatibus sicut de Trinitate sanetisci mysteriis actum, conclusum fue/rat, sic imperium cst sacratu Mirabile quoq; argu/mentum suggerit historia contra uesaniam Laurentii, qui non putat in senatu ullos fuisse Christianos, cu im perium sacratii est Editis enim miraculis coram Imperratore, & Senatu, absolutis rationibus de Trinitate ac religione Christiana,reiectis Iudaeis, nonnullisq; ex his ad Christianam religionem conuersis, historia refert,
s ἐναε Ἐγν Baptizat Sylvester primum quidem ipsum
Imperatorem, tum multitudinem Romanoru non exi/guam. Quonia igitur haec historia uetusta est, est enim quam protulit in cocilio coram imperatoribus Adria,nus,certequar prodidit,pro ueris habeda sunt, multoq; magis horum uetustas colenda, Mamplexanda est,etiasi in ea qua viam nimis dura uiderentur quam recentis hominis audienda contra eam vanissima rhetoricati nes. Vt igitur inspectanhe,tot miracula edita sunt a Sylvestro non solum lepra mundata sed alia etiam quae retulit hi itoria, ει commotus ad haec Imperator,& senatus cumii inopulo inasperium religioni sacrauerunt ΓΦ Christo &Petro pes nitus dedideriit. Nec in iniuria imperator, &Senatus, omnis i Romana plebs exarseriit accensi pietate incre dibili feruore concepto it qui inaudita prodi a uiderrunt, qualia fere Hebrae tempestate Pharaonis , qualia uisa sunt Apostolis innibus p udaris Christo cum hominibus uersante. Audite igitur pietatem Imperatos dis,ac Senatus, audite confessionem quae sequitur, ans
127쪽
nexaci est cum historia, his scilicet quae retulit histo, ria accidisse inter Sylvestrum, MConstantinum praesente Senatu.
Confesto, cum edicto Con tantini ex peruetustis,
ac plurimis Gracorum exenis Liribus quae nullis prope in bibliothecis non reperiuntur. P ponitur primum a narci S titulus totius argumeti.
Decretum inquit imperiale, scriptum aestum, O cessum sacrosanestae,5 catholic , apostolicaret eccles P uomana a beato Constantino, qui primus omnium imperasto runa fuit Chri ibanus. Haec prefatio decreti,& consesssionis. Extant quidem haec in antiquis Latinis exemplaribus, ea si huc Latine Proserri poterat, scd placuit prosponere ricce quo maior fides his habcretur, i micta spicuti extiterit, non Latinis modo, sed ipsis etiam prisscis Lecis haec habita pro ueris , ac sacrosancitis, quiprpe cunctis in eccleliis menci alitur, coluias , Picci ac re