장음표시 사용
101쪽
DE MONATIONE CONsTAN Υrate cuiusmod , sint reliqua, Quando ea, quae sunt tam ino' 'r1gium designare dominicam resurrectionem
quod Phrygium designe Imperium C ium:
surrectionem,duo uidelicet inter se pugnatia . Potra nisi tenebras menti improbitas offudisset, nosse uerum lentum. Omnia enim imperialia tralata sunt ad reliolo,nem Costantino, totum Imperium sacratum Christo tum ipsum palatui, ipsa infignia omnis imperialis a gnificentia,quae cum essent antea profana facta sunt se,
o sic Phrygiu quod mitra est, ut Graeci superius ostendebant erat quidem insigne Imperii Romani sed citin
e et radiantissimum plenum clarissimarum allustrissi/marum gemarum,uoluit diuinus I imperator hoc insi/gne eme clarissimae resurre stionis, quae tenebras omnes disiecit,suit luminosissina a. densitum luminutioscatur riccis Et Constantinus, I usebio teste, primus instituit,ut nocte resurressitionis tota urbe lumina accensderentur. Haec lumina, is restirrectionis splendor ex.
pressus est gemmis illis flagrantissimis lumitiosissimis propterea Gricci locum transferentes scripserunt. 3ψ ima Vnde Phrygium eximia claritate, in signum ab theris dominicae resurrectionis aetheriar nempe lumi, nosissimae,percipi singula An resurrectione omnia candida, nitentia, splendentia. Quid mali sitit, magnum Imperatorem, una cum Episcopis, illo eximio Indo, .
re, gemmis c lucentibus, Mipso imperii Romani sutigore resurrecitionem designasse et Quae grammaticus nosse non potuit, inscitiae tenebris latissime circunis susus.
102쪽
fusus Scripta sunt haec , ut superius expositum a Conystantino, longo post tempore , una cum Episcopis. Fuit autem , ut Eusebius ostendit, eximiae pieta' tis Constantinus , mysteriac religionis Christianae adeo percepta habuit, ut ea quae super his scriberet, ab apostolis scripta uiderentur. Reliqua quae sunt a pud Laurentium plana imaledicentiae δε improbitastis, nihil homine pessimo aliud quaerente , quam nania peruerse interpretari, huc toto pectore omnicis animi impetu curiabente, nullam lucem ad caecos νculos aspirare sinente ego praetergressus , eum cum suis
tenebris , inauditac illa barbarie dimittam . Quod denuo repetit conces m Italiam cum occidentalibus locis , quod in edicto prosequitur Constantinus, de buisse nominatim prouincias , urbesq appellare , cum id nullius momenti sit , cur eo diluendo laborem cQuerit, cur potissimum elegerit Byzantium, ubi Rosmanum Imperium constitueret , sed causam scire noblust, in finibus Europae,& Asia delectam urbem, uias de uniuersum Romanum Imperium facilius guberna retur Inuehitur in Constantinum, pessime de nomisne Romano merituri scilicet animus erat scriben
ti, iac uesania , hoc odio in religionem Christianam ad scribendum se contulit . Profert Dauid ac Salo, monem , qui in eadem urbe habitauerint cum saceo dotibus 4 Constantinus ait, nefas esse terrestrem principem dominari ubi fuerit , a Deo constitutus principatus coelestis . Quasi non intersit inter illa e braica . atque magnitudinem Christiana religionis. Multa reprehendit, multa irridet quibus nullum reν sponsum debetin Multa in suam sciatentiam torquet, quar
103쪽
DE DONATIONE CONSTANT. quae ego maiora animo uersans ad ea properans labenter Prietereo , pro explorato habens , nihil haec animos bonos , ac ueri Christianos motura . Nam quae in extrema edicti parte ponuntur , quibus obtostitur succellore Constantinus, ut ea quae sanxit, in tuolata custodiant, quae mira sannis cyclops ii uis tur,quis ad lingula respondeat, tempus risumens,quod alia honestius , utilius* transigatur Narc oratio atrque is sermo Constantini est, sed fieri potest ut adhobuo aliquo sacerdote Christiano dicium fuerit mulato post empore conscriptum . illud quoque perspisecuum est, do scripta Constantini Ex epillo quae
sunt apud Eusebium , est alitur cum piissimum suis νse, Christiana religionis apprime gnarum. Potuit igi tu fieri , ut uerbis eius edictum fuerit conscriptum,
quemadmodum tot epistolas , orationes i perscr psit. De pagina igitur δε quod propriis manibtis
super corpus beati Vtri eam reposuerit, cur reti Oerit Paulum ciam dixi, leuiora mihi Haec uideri, quam ut ulla uerba in eis defendendis profundantur Qualis Laurentius ibi tunc esset corpus beati Pe/tri, Quali non esset Christianis persuasum atque per
omnes artate celebre apud summos sacerdotes , ibi esse corpus beati Petri, ubi ecclesiam condidit Imperrator in templo Apollinis aut iuxta , quod historia testantur ut possis doceri Quod miratur cur sacelo dotes Pontifices non conseruauerint paginam, eam cp a carie corrodi passi fuerint, Eadem de uani geliis , qua propria euangelistarum manu conscripta sinu, possciri requiri. Quasi non potuerit tempus ab/sumpsisse, quemadmodum Omnia mortalia exeduntur.
104쪽
Reposuisse quoque super corpus beati Petri potest inσtelligi corpus eius pagina fuisse tactum,ut esset edictum
robustioris autoritatis. Neque uero est ad singulas caήlumniatoris blasphemias, irrisionesq respondendum, ex leuitate, maledscentia prosectas,quasi no multa sus bito exemplaria conscripta suerint,id. ipse Constanti nus palam consessus est . Cum haec ad omnes nationes
protundias ct coscripserit. Sed ego quid aga, posum ne
continere quin urcae, Saraceni, Malio metani ubique impiam stultitiam impias irrisiones Molidarn* loquaν citate ueris rationibus refellam Qui ueterum historia rum ignarus, tantum temeritate ac petulantia proueι eius insultat sanctorum priscorumcl patrum purissimarsan stitati,purissimis eorum ceremoniis,quas cum uetes res esse ignoraret, aut eas cuperet irridere. aovas esse pestulanter asseruit: aut cum magnorum Imperatorum,
summorumin Pontificum fuissent, eadem pessima in scitia, tribuit eas alictu stolido clericulo. Multa loquitur scelestus de eo quod dicitur in priuilegio, Imperatorem propriis manibus reposuisse paginam donationis super corpus beatri Petri At scio antiquissimus mos sui magnorum Imperatorum De Carolo uerae serunt his cis riar: Carolusve francorum Christianis stinus filius Pi pini germanus Caroli magni, confirmans promissiounem, quam genitor eius Pipinus,5 ipse Carolus cum germano suo Carolo magno fecerat beato Petro Scelus sicario sani lac memoria Domino Stephano uiniori Papa quando perrexit in Franciam pro concensione , restitutione multarum urbium ac prouinsciarum in Italia ac tradendarum & restituendarii beato Petro,omnibus V eiu uicariis in perpetuum: Cum eam denuo pI
105쪽
DE DONATIONE CONSTANT. denuoeperlegisset, atque ei omnibusq; proceribus plascuisset iussitast dentissimu capellanum, notarium suum factacphac donatione , propria sua manu ipse christianissimus Francorum Rex eam corroborans uniuersos Episco/POS abbates,duces, etiam &graphiones in ea scribi se citQuam prius super altari beati Petri es postmodum inius in sancta eius consessione ponentes tam ipse Francorum Rex, quam eius iudices beato Petro Sc eius uicario sanctissimo Adriano Papa sacramento sese omnia
conservaturos, quae in eadem donatione continentur Promittentes tradiderunt. Apparem ipsius donationis
eundem Eucherium ascribi facies, ipse christianis simus
Francorum Rex, intus super corpus beati Petriobtus euangelia, qua ibidem Osculantur pro firmissima caua tela,S a terna nominis sui, ac regni Francorum memo
ria propriis manibus suis posuit Alia p eiusdem dona
tionis exempla per Scrinium huius nostrae sandi Ro/mana ecclesiis scripta eius excellentia secum portauit. Vides omnia fecisse christianissimum Regem, quae dicitur fecisse Constantinus, quem quidem reor regem imitatum Quem locum habent hic impii gramma tici irrisiones hoc tam uetusto exemplo,eius nugamenstis opposito Cuius alia quoq; admiranda inscitia coaraguenda est qui asserat corpus beati Petrino fuisse tunc, ubi nunc est. At non uetustae sacrae historiar docenta Cornelio Pontifice, qui floruit ante tempora Constan, tini, corpus beati Petri leuatum ex Catacumbis reposi.
tum fuisse in Vaticano in templo Apollinis palati Neironiani Ubi scilicet nunc templum eius est, ubi altare, ubi locus,qui uocatur cosessio propterea quod ibi m/
106쪽
8 AUG. TEUCHVS IN AN VAD. pexatores ac Reges principes confitebantur nomen Christi,& Petro colla subdebant. Est autem sacerrimus sub altari beati Petri locus, ubi sacrum erat euangelium quod Imperatores exosculabantur, eoq; tacto iurabant se beati Petri religioni subiectos fore. Haec ignorans grammati us impie irrisit. Mira quocpin eo hominis inscitia,qui putet Elephantiasin morbum dictum, quod
inter Onanc morbo excellat, quemadmodu elephas, inter omnes bestias: nescies uidelicet, appellatum id gesnus morbi Elephantia sua, quod carnem esticiat scabros fana, qualem autem habent elephantes Considerentur reliqua, cuius autoritatis, ac sapientia possint esse. QMod ait Leprosum Imperatorem non potuisse gerere .sulatum sed in priuatam uitam secedere solitos leprosos. Quasi uero Romani ritus Hebraeorum seruarent,praeceptis Mosi teneretur. Videant omncs quam leues, quam friuolas calumniandi causas quarsierit. Et his putat, si Diis placet, euerti, profligaricis totum priuilegium. Eadem leuitas de mense Martii consulatus
Constantini, quod epistolae dicantur dari, non decreta, edicta. Ad postremum non est mihi disserenducum eo super his, luce ait Romae esse fabulosa, qua pro ueris habeantur, ut est de Biblia Hieronymi, qua sua ipsius manu crcdatur scripta Aliud longe es de edi stoc nstantini, aliis radicibus nititur. Sic de Tgiae apo stolorum Petrio Pauli,5 de epistola Lentuli, de emi gie Christi. Non sunt hoc loco discutienda. Quod ait ad postremam,historiam de Sylvestro a quodam i se coici scriptam , quae natio sit ad mentiendum propeii sa. Post haec de historia Sylvel iri, R de dracone. In terea non possumus non Aecrax improbam eorum auda
107쪽
DE DONATIONE . CONSTANT. sciam, qui iudicia suorum animorum es nate secuti,
P cipiti in denegandis his quae sibi uera non uidentur
temeritate tumescunt, quo in hominum genere Laureristius tenet principatum, tam magis audaX, ac temerariusquam ina peritus, ac supra grammaticiim non multum
se attollens. Qui ne in sua quidem professione satis, o Gset, duntaxat maledicus, omnia i mordicus corripiens,
ut qui calumnietur quod in ecclesia existimetur Petrum citum Ceph a Graeco κεφαλ , quod sit caput apostolorum: ci in nemo sit adeo imperitus qui nesciat, Cespha Hebraicum esse nomen petram, tametsi nonnulli riccam uocem sequantur Multaci praeterea Pro sponit ab opportunitate , ac necessitate longe remota, quibus uelut irrefragabilibus argumentas putat donastionem posse conuelli, propterea ta id multa crassa, ac rudia fabulo sacp in ecclesia habeantur, quae a Pontifici/bus credantur. At exempla haec imperitiae, non sunt xdo estissima ecclesia sed potius e scholis grammatic rum imperitorum. Itaq; nilail haec cum donatione. Nohil nunc anam de his quae scribit de Ludovico Imper tore longe alienissima ab ea institutione, qua de dona/tione scribendum quis sibi proposuis let. Quod Roma
ni Pontifices coronent imperatores, quod Laurei mouidetur in contrarium tendere, ut Oronent qui accipe rint non uidet coronationem fieri uelut a Summo Potistifice quemadmodum Constantinopolitan imperatos
res a Patriarchisco tranabalur, olim Reges prophe tis inungebantur Uelut hostis eccletia angitur, excrusciatur, coronationem ei e Pontificum , quae debeat es populi Romani. Ubiw etiam praefert hosti sis animi iri. dicia, cum uelit Romanista imperatore recuperare Rom
108쪽
Romam. Nihil agam contra eum de historia Sylvestri.
de dracone, quaecum sit uetustissima, a summis, ac ma/gnis Pontificibus pro uera habita, eiussimi grammartici contra tantorum, tam triscorum uirorum autoritatem impetus, quid possit quem potius decuerat aliis rationibus incommoda quae in historia eum offende/rent uitare. Quid refellere contendam quae de uenenato pectore profudit,in postrema sua philippice parte, qua
contra ecclesiam praeliatur, quam ruere mirum in mos
dum cupiebat, Regi Neapolitano apud quem exulas bat, gratificaturus, ingentem sacrorum stragem sperasse editurii. Sed ego multis eius blasphemiis propterea' rum indignitatem omissis, ad secundu librum pergam. Illud quidem Caic hic demum finem dicedi faciam admiradar inscitia in eo uideri poterit, hincc omnibus
palam fiet, quam temerarie sese contularit adscribens dum historiarum scilicet ueterum monumentorum longe imperitissimus, aut qui neylexerit, haec apud anti 1 quiores inspicere Proseri primum in euersionem donationis, eam apud Gratianum non haberi: nescius uide licet unde Gratianus opus illud suum deflorauerit. At ipsos autores adire oportuerat, quos Gratianus est se cutus, apud quos ubio donationem reperies. Erant au/tem in uetusta Laterani bibliotheca omnia monumemta, quibus Ecclesiae Romanae regna patrimonial conσtinebantur. Ex his monumentis Anselmus duo Cara notensis uetusti theologi plures lialii ueterum theolo gorum decerpentes, quaedam ipsi quo P uolumina condiderunt, de iuribus acritibus ueteris Ecclesiis , quae ex parte collecta sunt Gratiano, qui & ex his, R ex regi stris priscorum Pontificum totum opus conflauit. Haec
109쪽
D DO ATIONE CONSTANT. Haec perscrutanda fuerant Laurentio, ex his sontis,hus, non intulis bibendum in plerisque uetustissumis exemplaribus quae ex bibliotheca Lateranensi allata
1 uncin Vaticanum inuenies donationem Ouamobretota ea pars qua de Gratiano loquitur Laure ius quo dapud eum donatio non inueniatur, maximum est insci tiae, ac temeritatis eius testimonium. Hi sunt ei po mar morei tituli quos expectare debueraS: hae tabule aenea
Similis inscitia de testimonio Gelasii, qui erat O si Sylvetiri fidelia eis &in his legi de tantino,
Uebaptismo. Nam si uetera monumenta ex uetusta bis
Lliotheca Lateranensi perscrutatus suisiet, omnibus itilis locis reperisset eiusmodi Gelasi testimonium ibi. denaci uidis et ex illis Sylvestri gestis equibus loqui, tur elasius descriptam esse donationem. Quod etiam manufesto ictitantur uetusti,tinaci docta, etiam Q in nu/meri Lanctorum relati Theologi Ansellarus eu tuo Carnotensis quemadmodum superius demonstratum est. Hi prole uni donationem ex gestis Sylvestri, quorum meminit Gelasius in Bibliotheca Vaticana sunt uetusti codices ex prisca Bibliotheca Lateranensi. Irrisiones igitur Sc scommata Laurenti insulsa sunt, in ipsum metrecidentia ,singulare stoliditatis siue testimonium Cilni clericulum quendam surciserum nebulonem ridendo quale solent Grammaticelli P dicat autorem dona' tionis. N erant nebulones Anselmus &quo Carnotes illustres Theologi, eruditione ac sanctitaternaonis regibus ac populis olim admirabiles,qui donationem non ipsi quidem finxerunt, sed in antiquissimis Ecclesie monumentis reperta in lucem scripta suis protulerunt,
fidemψ ei conlitauissime habuerunt. Prosert ora
110쪽
gineiam testem ignobilem,ignarus uidelicet sanetae uestustatis,ob quam causam negauit ullis in locis donatioν ne haberi.Chartula igitur priuilegii ut super hoc quo
tibi respondeam, perire non poterat, ut cuius exemplarria toto orbe circumscrcbantur Paginam autem priui/leoli uocat, quod ad hunc modum eo seculo loqueremtur. Nam Min donatione Pipini Caroli,Othonis Henarici, inuenies appellari paginam, Priuilegium quoque adeo non est insolens appellari istam orbis terraru do
natione, ut potius imperitissimus conuincatur, qui haec adeo perspicua nescierit. Nonne Nicolaus ille primus quem toties hoc opere appello, qui iam oetingeristis alinis floiuit scribens ad Michaelem in peratorem a riuilegia nquitastius sedis uel Ecclesie perpetua sunt,diuinitus radicata, atque plantata sunt. Insolentem tumidum Ugrammaticum pastam haec lax