장음표시 사용
21쪽
i Oppositionis I. decemsolutiones
7 tionem ost spolium factum, non autem renunciatio benefici .quia, liacet non sit verisimile, aliquid eorum prima fronte sponte factum esse itamen minus verisimile est de renuciatione;quippe quae magis est prae iudicialis,quoniam tollit proprietatem, quς maioris aestimatur, quam pollessio. l. I .C. fide mlamenta. possessio. Diximus, post spolium factu. quia factum ante non valenquippe quod daretur occasio delinquendi, ut singulariter dixit Panor. in cap. prcced. num. I 6. per L si unus. 3.pam cta. T. de pacti. cum suis concord. Sextam concordiam Innoc.& Host .hic addidetur, quod in hoc cap. spoliatio facta fuitauctoritate publica Ordinam, in pricedeti vero, prisaiata. pro quibus secit i. iuste .st. de adquiri pollessio.& glossilia singui.
nusquam non laudata cap. praesentium.7.q. I .quam nos quoque Orna uimus in praelectio.cap. cum contingat. in 7. caulla nullitat. pag. Ide rescrip. quae tamen concordia refellitur: tum quia diuinare vide tuta tum,quia nec hoc, neque illud cap. se super hoc fundant. tum quia a tunc demum spoliato auctoritate ordinaria non competit interdictum unde vi, iuxta praedictam gloss singui. p. praesentium.T. q. I . quando ordinarius id facit cum causiae cognitione , & ordine iuris seruato; n6 te cum aliter eηcitur, Per cap. coquerente,& ea multa, quae ibi citauimus infe . de quo modo eiecto loquuntur Inno.& Host.quonia ut
de illa auctoritate, qua in ipso benencij titulo iubere solet ordinarius
clericis omnibus,¬arijs, ut institutum per eum inducant in possessionem. Agunt enim de illo, cui prouidit Ordinarius accepta renun--ciatione;&iubet ei dari possessionem, sine alia renunciantis citatione. Septimam tetigit Anton. in princi p. cap. praecedentis. scilicet quod1 ibi opponebatur exceptio non verisimilis contra petentem restituti nem;puta,quod spoliatus renuncialle ponte. sed & haec facile refellitur: tum quia etiam in hoc cap. allegabatur exceetio spontanea renun- . ciationis oenefici, quae non est verisimilis. p.s uper hoc.dere nunc.&tamen admissa fulci tum quia sequeretur, quod contra agentem posses.sorio nulla exceptio esset admittenda ante restitutionem, quς non esset verisimilis. quod tamen ut nullo iure probatur: ita videtur reprobari omni sere iure,quo permittitur aliqua exceptio opponi contra petento illam, qualis est excommunicatio cap. ex insinuatione . de proc. qualisi haeresis cap .quo i ure. s. dist. qualia alia multa. Octaua superaddidit Io.Imol. in cap. praecedenti. scilicet, quod tex. hic loquitur, quando contra exceptione renunciationis spontaneet non
replicatur,eam suille factam post spolium: illud vero quando id replis cadatur.Contra tamen hanc responsionem facit, quod contra agentem interdicto unde vi, petetem restitutione, omnis illa & Gla exceptio, - quae respicit pollessionem admittitur, ut post Bal. & Pan. tradidimus - in cap. I. sep .eO.at replicatio no e liquo minus exceptio respici mla vel
22쪽
Oppositionu I. decemsolutiones. IJ
vel non respiciat pollessionem: ergo si exceptio renunciationis est admittenda, o vado non replicatur de spolio interiori; quia respicit posses Iosionem: aamittenda quoque erit,quando replicatur de illo. Secundo contra Imol. Aciliquod eadem ratione sequeretur, qu bd non pollet omponi etiam paetum de non petendo restitutionem; nec iuramentum de
non molestando spoliantem post spolium fustum.quod est contra illa,
quae in fine 7. confirmationis adduximus. II. Nonam ultra omnes addimus nos, scilicet quod cap. precedens loquitur,quando exceptio renunciationis,etiam iuratae, opponitur mal
riose,caussa disseredi restitutioneni; quod pr sumitur eo ipso, quod re nunciatio facta post spolium, obijcitur. quae solutio vera quidem est in f qitoniam quando est aliqua coniectura, quod renunciatio malitiose
Proponitur ad impediendum restitutionem, no est admittenda, antea- 3 quam illa fiat, per cap. post electione. de concessi. praeben . quod in solutione tertiς oppositionis latius attingemus.Contra tamen hanc concordiam facit primo, quod etiam contra agentem petitorio non debet aclia
mitti exceptio, quς iure praesiimitur opponi malitiose. per gloss singui. ci dictum Innoc. celeberrimu in illo cap. post electionem dilatatu per nos, post Deci . in cap.licet. de probat. Et aliquid speciale videtur intro ducere cap. pr cedens in materia spoli ;quod tamen non videretur facere, secunctum hunc intelligendi modu. Secundo ficit, quod parum conuenit illa rationi decidendi illius cap. scilicet, quod spoliatus non
videtur sponte renuciare,quae non videtur fundari in malitia excipie xx tis; sed in metu praesumpto renunciantis. Ad horum prius responderi
potest ex his, quae in .fide 3. oppostionis scribimus, scilicet quod in materia spolij est speciale, ut ex minore coniectura praesumatur malitia, mam in materia petitorij. Ad secundum responderi potest, quod ex illo metu prςsumpto,nascitur praesumptio rhesitie illius, quet est caussa immediata repellendi exceptionem eiusmodi licet metus, tamquam . huius malitiς pr laniendς mater, sit caussa mediata illius repulsionis:
δε secundum hunc intelligendi modum est hic text. singui. ad id,quch, magis explicabitur sub finem praedictς 3. oppositionis.. Decimo loco etiam vitra omnes noue, ac vere respodeo, hoc cap. de nostra conclusionem intelligeda esse de exceptione renuciationis lporane talis,de qua nulla est pr sumptio iuris &de iure, quod si meta a 3 fibrax illud vero capitulu de illa, te qua est pr sumptio iuris, & de iure, saltem quoad restitutio fiat,quis est metu fusta; qualis est senunciatis tacta post spoliu, quod singulariter in cV.prςcedeti probatur. Pro quo
ficit, primo, quod cap.pr cedens clare sentit disserentis, inter renucitationem factam ante spolium,&factam post; nec potest dari alia com dio quam haec.Secundo iacit,quod non est tanta racio, quare tali pr sumptione iuris de de iure,couaquam usi admittiturpr Natio, renum
23쪽
1 ε oppositionu I. decemsolutiones.
t ciatio sacta ante spolium primmatur in dubio sponte facta, quanta est quare prςsumatur facta post spolium: Quia in hac, duς pr sumptiones
tutis concurrunt, ne Videatur spontanea;altera quia nemo praesumitur sponte renunciare beneficio,quo sustentatur, quodque multis sumptibus,&laboribus sorte quaesiuit, ut habet cap. super noc. de renunciat. Alter quod videtur ex desperatione recuperandi ius suum id sicere. arbitrans se non fore potentem ad recuperandum,quod non potuit seruare; cum iacilius sit seruare, quam amissiun recuperare.arg. cap. qu admodum. de iureiur. Nam duo vincula fortiora sunt uno.cap. I. detreg. & pace. authen. defuncto. C.ad S. C. Tertul. de authen. Itaque .
C. communia, de succes Et ne mireris aliquid praesumi pr sumptione iuris & de iure ad aliquod usque tempus, Se non post illud, perpende
IIclem. I.de re iudi . quatenus praesumit, praesumptione iuris &ae iure pro valore trium sententiarum conformiu, donec executioni mandentur,& non post. Perpende item decisi. illam quotidianam Rotae,quam prodidit Giuielmus Cassador. in decisio. r. de restituti in integ. scilicet neque minori, neque ecclesiae concedendam restitutionem in integrucontra tres sententias consormes, donec executioni dentur. Et ita pro simitur praesumptione iuris,dc de iure pro illis, donec executio fiat; de non post eam fimm .Illa vero, quae contra solutionem hanc replicari possent de rationis unitate, quoad hoc, inter renunciationem sponi nem dc coactam, quatenus utraque valet, soluentur in I. oppositi αquatenus utraque iurata est,ut hic in s. r. Humo aeque admittenda aduersus agentem interdicto H,ctagentem retinenda. ta semouia super posse ne qua natione quandoque interlocutoria, quand que dicitur de stiva. 3 Exceptionis vim habens remedium non repellit agentem, cum proponitur seriam actionis.
4 moriatis per viam actionis proposita non repellit agentem super spolio.
s genti per viam atteratorum, licEt opponatur defectus notorius proni tu, non tamen defectus coloris tituli, que abiuratio spontanea.
7 Abiuratio ante possessionem adeptam Iisa,non poten opponi agenti s
. 8 Qui dat aliquid H quidpiam eo maius sibi debitu recipiat,timens ne ali qui totum perdat,-tere potest. - ' Agenti super remotione iurium beneficii non sinaret eius renunciatis: quod ra' quando sit verum in 7.opipositi tractaturi
24쪽
Oppositisnu I I. noue olutiones. I
io Petenti renitationem beneficii non sinat renunciatis,qua non sinante. renuntians insilit beneficio renunciato.
Oppositionissecunda nouem solutiones. γ
INtendamus nunc animos in 2.oppositionem, quae iustam petit c5.- cordiam inter cap. hoc, dc cap.cum venissent. de institutio.quatenus in illius casu, non filii admissa contra quendam Archidiaconum abiuratio ei Vposita ; qua dicebatur abiurasIeiura quedam , in quoru poΩsessione se defendi petebat, donec defendi iuberetur. Hanc dissicultare conata fuit soluere glos L nostra. prinio, quod ibi agebatur posses s rio; sed liqc solutio refellitur, eo quod hic quoque possessbrio agebatur,
ut in prima oppositione, tu .concordiam refellebamus, probabamus. at tame obstitu excep. agenti.Secundo responde quod ibi renunciatioiuit personalis; id est pretiudicans soli personae renunciantis,&nsi eius dignitati , quς etiam inepta est: tum, 'uia hic quoque personalis erat: tu, quia nihil re ri quoad hoc, an personalis sit, an realis, cum in utraque, quoad hoc eadem inueniatur ratio. Quoniam ceteris paribus aeque per utranq;amittitur possessio, vel per neutram, ut insta dicetur. Et amistio, vel non amissio, possessionis oriens ex re nuciatione est potissima caus sa,&ratio quare illius exceptio obstat, vel non obstat agenti possessiario. ut postea monstrabitur. Tertio respondet gloss. in d. cap. cum venissent. in verbo, abiurasse. quod ibi agebatur interdicto retinendς,5 ad tuendam possessione ha bita, aduersus quem non admittitur exceptio abiurationis: quc solutio inepta est duplici nomine. Primo, quia, ut esset apta, oportebat cocedere eam admitti contra agentem interdicto unde vi,&de recuperanda pos 'sessii 'neperdita; quod tamen negat ipsa eadem gloss statim subi jciens, eiusmodi exceptionem non obstare etia agenti interdicto unde vi per cap. sollicite, immediate hoc precedens. Secundo, quia utruque est falsum. Nam contra agentem interdicto unde vi, admittiturabiti ratio spotanea, ut est indubitatu per hoc cap. & omnino eadem ratione admitteda est contra agentem interdicto retinendς,ut colligi potest per ea, q uae insta in solutione 6. Oppositionis dicetur. Hanc oppositionem nescio, quare noster auriga doctissimus ille, ac reueredissimus Archiepiscopus Pan . noluit tractare, nisi λrte, ut hanc quoque, sicut plerasque alias huius cap. disticultates dissimularet mittendo lectore ad ea, quς in cap. praecederi dixerat, sed minus sum cientia. Quare. . respodemus sequuti mente Car. in illo cap .cum venissent. dein sti.Opp. I t. S Imol. col. s. quae ut hic; ita ibi fuit admissa exceptio abiurationis, contra Archid. dc
quod no prius fuit sepertu edo in possessione Archidiaconu definitiue pronunciatum;qua probatio illius exceptionis admitteretur, vel prius
25쪽
i S Oppositionis II. Mue olutiones.
Papa ibi fuisset intei locutus, ne lite pendente, donec super exceptione probationes fierent, quidquam contra possessionem, quam prςtende-Dat Archid. nouaretur. Haec tamen ibi uti o, que iam bis in cursu praelectionis placuir,alcitis nunc perpensa displicet. Quia eam consendit versicul. Vos thur, illius cap. Primo quatenus probat,fuisse pronunciatu, Archidiaconum este titendu in plena possessione libertatum archidi conatus. Sic enim habet littera: ricos igitur interlocutifuimus, Archidiaconum in plena libertatum ei dem Arabidiaconatus possessione tuendum esse. Quam pronunciationem constat este definitiva polleslbrij. Neque iuuat Cardinale verbum : Interlocuti fuimus, per quod significari videtur, sententiam illam non fuiste definitiva super pollestione, sed alia interlocutoriam: tum, quia verbum: Plena possessione, in ea positum repugnata huic intellectui: Tum quia constat, sentetiam super possessbrio uno respectu dici interlocutoriam;eo scilicet quod post eam alia plenior speratur, nimirum super proprietate; licet alio respectu dicatur definitiua;
eo scilicet, quod totum negotium Dosset Ibrij definiat. ob quod I glossisng.cap. consultationibus. de oss.deleg.appellatur, quasi definitiva. de magistraliter, ut aiebat Domi. in. g. definitiva. a. q. 6. Secundo praedictus versicul: 'Θs Visuri colandit hanc solutionem, quatenus probat, illa sent etiam suisse latam, antequam Archiepiscopus aduersarius Archidiaconi admitteretur ad probandam abiurationem illaru libertatu Archidiacono opposita. quatenus item probat non fuisse prius admissum Richiepiscopu ad probandam illam abiurationem, quam ad proba lac uiddam aliud, cuius probatio no debuit admitti, anteaquam ferretur sententia super possessione; nempe quod concessio illoru iuriu ab Archiepiscopis facta Archidiaconis . suit personalis. Habet enim littera. Arcvidiaconum tuendum esse donec ρrobatum fuerit legitime ex aduerso, ita
bertates ipsas Arcbidiaconis ab Episcopis personaliter fuisse concellas, vel donec legitime probatum fuerit easdem libertates Archidiaconum abiura'.
Tertio confiindit praedictam ibi utionem praedictus versic. Vos igitur, quate iras probat, quod sententia, quae post illam interlocutoriam tui-tiuam pos Iessionis sperabatur, futura erat super sola proprietate, &non super possessione. Habet enim paullo post littera: Si ergo alterutrum
ipsorum fuerit legitime probatu Archidiacono super libertatibus ipsius; se neutrum, Archiepiscopositentium imponatur. Cum tamen secundu intellectu Cardinat. 3c Ioan . Imol. post illam interlocutoriam, sperada erat sente-tia super posselibrio, & ante illius probationem poterat Archiepilco-
pus probare abiurationem. Quinta igitur vera , & noua concordia sit, hoc cap. agere de abiuratione opposita per uiam exceptionis; illud autem perviam actionis. Naex ipsius cap. contextu clare colligitur, quod Archiepiscopus, qui abi rationem allegabat erat actor,& petebat quaeda iura,quibus utebatur Archis
26쪽
Oppositionis II. nociem solutiones. . r '
Arehidiaconus, dicens illa ad se pertinere,ac fuisse renunciata,&abiurata per Archidiaconurn,& ita is erat reus,& negabat intentionem A chiepiscopi. Nec obstat, quod ex illa sententia, quam interlocutoriam
Papa appellaticlare colligitur, Archidiaconu pethsse defendi se inposta
sone illoru , ne lite pendente super proprierate turbaretur in sua pos . sessione,& ne quidquam contra ipsum innovaretur. Quoniam ex nulla parte illius cap.colligitur, quod contra illa petitionem ulla renunci tio, vel abiuratio fuisset obiecta perviani exceptionis: constat, remedium per uiam actionis in iudicium deductum,etiam si habeat vim repulsionis, non sufficere ad repellendum, si etiam perviam exceptionis non opponatur,arg. cap. fin.de ordi. Cogni. quatenus probat, spoliunx per viam actionis aedui hum non repellere agentem de spolimquem tamen repelleret per viam exceptionis propositum.Non etiam obstat, riuod videmur diuinare, eo quod contextus illius cap. non habet, non fuisse oppositam abiuratione per viam exceptionis; quia susticit, quod non haneat fuisse opposita: cum quod non probatur factum, praesuma
tur non esse factum. cap .cum in iure peritus. de ossic. delegat. &l. I. C.
4 de madati princ. Ex hac cocordia colligis limitatio memorabilis huius, cap. scilicet, vin5 Rcedat quado abiit ratio pervia actionis opponeres. Sexta eadeq; nova concordia sit,quod illud cap.cu venissent.agit de
abiuratione opposita aseu remedio attentato tu, seu ossicio iudicis de scendente ex edicto, ut ii te pendente nihil in noueturi hoc vero cap.de abi uiatione opposita agenti interdicto unde vi. Quς confirm .itur primo ex eo, quod contra agentem interdicto unde vi, inulta pollent obij-ci, quae contra agentem remedio attentator u non possunt, praesertim in materia beneficioru, ut manifeste colligitur ex Inno. in . cap. dilecte.de maiori.&obedi.&cap. bon . de appe.&cap. cum teneantur. te preb. ut late declarat Rota in decis . I . in nouis. qtiae in noue rubric. est a. de restit. spoliat.&latius Panor.&alij, ubi latillime Perucind. p. bonς. Nas ut cetera praetermittam, quoad propoli tu nostru, est illud lingui. quod
contIa agentem via attentatorum , non potest obiici desectus tituli colorati; qui tamen potest contra agentem unde vi, vel alio remedio posisesibrio, secundum plerosque omnes. Secundo confirmatur hec concordia, quod licEt etiam agentem remedio attentatorum repellat desectus notorius Proerietatis, qua uis non desectus colorati tituli,ut tradit Rota. in illa caecis. I . siue 2. in nou. rii br. se rest. spol. tamen in casu illius c. cum venisssent. non erat talis desectus notorius proprietatis, ut pala est. Tertio sacit, quod licet ibi non ageretur remedio attentatoru,per quod
noua taliae, vel appellatione pendente reuocaretur in pristinu statum; agebatur tame, ne quid lite, vel appellatic ne pedente nouaretur;quod fauorabilius videtur; cum proprius iura tueantur quem in posse stilone iam habita, quam restituant a d habendam,argu mento prin.cap. quc C 1 adm
27쪽
ο Oppositioni II. noue olutiones.
admodum.de iureiur. & eorum,quae habentur in I.s unus. g.pactus nepeteret.E. de pactis,&L patre furioso. ff.de his, qui sunt sui, vel alte. iur. inarto facit,quod quemadmodum supra in i o. concordia primet oppositionis diximus,ideo contra agentem de spolio non posse obijcirenunciationem iuratam post illud factam, quia praesumitur malitiose id fieri, donec restitutio fiat: ita posset dici malitiose videri eu opponere
obiechionem, qui ob eam vult innovare, lite pendente, vel innovata, nec reuocentur defendere. Secundu quam concordiam est ibi tex. singui. a nemine perpensus, probans, contra aSentem remedio attentatorum non esse admittendam abiurationem spontaneam, prςs ertim cum ageretur, ne aliquid innovaretur . estςquissima conclusio Sc nouim-ma pulchre limitans huius cap. decisionem. Septima concordia eademque noua,& si Nularis sit, quod ille tex. loqui turde abiuratione, quam dicebatur fecisse Archidiaconus, antequaadipisceretur possessione Archidiaconatus timore impedimenti adipiscedi eam, ut clare constat ex versicul: Inter Ita,& ita perinde praesumitur praesumptione iuris, & de iure coaeta quoad iuberetur dei niti; cui abiuratio, quς allegatur facta post spoliu, te qua in decima conco dia prim g difficultatis dii tu est. Ita,quod eodem modo possit conciliari hoc cap.cum cap. cum Venillent.sicut cum cap.prscedenti,&ita ibi sitI tex .sing. a nemine umqua perpensus. iiod sicut abiuratio,quq alleg tur facta post spoliu non obstat petenti restitutione: ita neque abiuratio ista ante adepta Possessione obtimore ipsius impediendae: quae noua 8 & singularis est;c5nrmarique posset ex eo, quod dans aliquod; ut aliud maius sibi debitum adipiscatur repetere potest . l. fin. &l. a. ff. se con- dii hio. ob tui p. caus. Immo & remittens partem debiti malo debitori, ut reliquum soluat repetere potest illud per prςdusta micondi stionem secvncsu Alex.& Ias .ind. l. fi .allegantes in hoc Iacob tim de Aren . qui in meo libro super illa l. non scripsit,& promittens operas, dum manumittitur, ei, qui eum tenebatur manumittere, metu pio mitrere videtur. secundum Bal. per illum rex. in . l. 2. nil. 2. C. te oper. liber. neque abs re.
quonia qui aliquid mali eligi t,quo maius vitet, iusto timore id elegisse
videtur, iuxta. l. metum. I. ii. de eo, quod met. caul.& latius per nos anno praeienti traddita in cap .si vero .deiureiur. cum definitionem iustimetus declararemus.s Oetaua concordia noua item sit,quod illud cap. non agit de renuci tione beneficij; sed aliorum iurium, & libertatum pertinentiu ad beneficiu illoc vero ad renunciatione beneficij, quς longe differunticum per
hanc perdatur, secundum com ti . titulus, color tituli;quo carenti nosit restitutio benefici j, iuxta d. glossi lingui. Clem. I . de caus. postes. non autem per renunciationem aliorum iurium pertinentium ad beneficituri,cuius tituli ratione possideatur. Od verum arbitror in renun-
28쪽
oppositionis II. noue olutiones. a I
riatione saltem no iurata;cum contrariti nusquam probetur, oc ita limitatur hoc cap. ne procedat in re nuciatione saltem non iurata iuri u pe tinentium ad beneficia ecclesiastica.quae memorabilis consideratio est. o.. Nona item & noua concordia sit, quod illud cap. agit de renunciatione,propter quam non destitit insistere rei renunciatae renuncians: hic autem de renunciatione propter quam destitit insistere rei renunciatae, inter quas est maxima differentia. Quia tunc demum obstat exinceptio renunciationis agenti pos Iesserio, cum per eam perditur possessio,& illa occupatur ab alio, antequam renucians eam iterum accipiat, vi in 7 . oppositione clare ostendemus: at licet quis renunciet propriet tem alicuius rei, non videtur propterea renunciare pollessionem, iuxta
gloss sing. in l. si quis vi. g.differentia. T.de adquir. posse IL quando faltem non desistit propterea insistere ipsi rei renunciatae, ut Alexan. post Inlini. cum communi ibi resoluit, & ero eis elles casas singui. in d. cap. cum veniisent.iuxta hunc intelligendi modum, saltem in se verissimu, quo singulariter limitatur hoc cap.
r Exceptio tractata antesententiam coram uno iudice,non poteri coram e dem poIt illam iterum tractari. 1 Exceptio renunciationis unius tituli non repellit agentemsuperstolio ra
3 Titidis pluribus eiusdem beneficii nisi quis potest,nonMum defendendo; sed etiam agendo. Titulis 'tem colorati defectim obiiceremes agenti adipiscendae quilibet
clericus ecclesis, cuius est illud. 3 sentciuia, qua iudicatur, ut titulus agentis suum sortiatur effectum, via tur lata super interdicto adipiscenda, non recuperanda. 6 Abiuratio, qua obstat agenti adipiscenda,obstabit agenti recuperandae. 7 Abiuratio non admittitur etiam contra agentem adipiscendae,cum coniici tur maditiose opponi. 8 Malitia opponentis in cap. mu electionem. de conces. praebend. MD coniiciebatur noue.s Malitia leuius praesumitur contra opponens abiurationem aduersus agem tem possessorio,quam petitorio. a o Multa noue collecta ex cap. PoII electionem, de concesi. 'M.
Oppositionis tertia sept em solutiones.
EN Patres grauissimi, secundum arietem exceptum: vertat ergo suas nostra. V1μα ίαVires in . Oppositionem, quae petit concordiam
29쪽
Onstionis III. noue olutiones.
inter hoc cap. & cap. post electionem de concest praebend. quatenus haber, cuidam ageti interdicto, ad cuiusdam benencij possessionem quin redam,suille obiectam renunciationem &abiuratione; quς tamen non obstitit,quo minus in possessionem petitam induceretur. Quam dissicultatem repellere conata glosL hic,&ibi in verb. resignationem, de in flost . final. respondit, illud agere de abiuratione obieeta, sed non pro-ata; hoc vero de obiecta,&probata;& ideo hic obstitisse, non autem ibi. Quae solutio vera quidem est in se. Quoniam paria sunt, non allegare, acallegare,& non probare, iuxta glos L cap. 1. de consuet. lib. s. arg.l. duo sunt Titij. ff. de testam . tui.& cap. si sacerdos.de ossi c. ordinar. At haec concordiano congruit,immo repugnat illius cap. contextui, qui sic habet in versiicii l. final. Exinde. l. adeptapossessone, sesuperr nunciatione,vel abiuratione,vel aliquo praemissorum aliquis valeat velit aduersus te quidquam proponere,ordine poterit iudiciario experiri. Ex quo clare colligitur post illam sententiam pro illa potuisse tractari de renunciatione, vel abiuratione illa; dc per consecutionem no fuisse admissam ante illam, neque terminum ad eam probandam pr fixum. Alioqui enim post sentent am, non fuisset ad illud discutiendum admissiis. arg. cap.cum inter. le re iudi . & l.sub specie. C.de re iudi . Neque iuuat hanc concordiam responsio. Ioan . Imot ibi col. 6. quae de si sorte in sese vera sit; certe tamen apta non est.
Secundam concordiam ponir praedicta glostin verbo: Resignationem scilicet, quod ibi petens possessionem duabus confirmationibus siue titulis nitebatur,& sbia unius, scili cet prioris confirmationis renunciatio obi jciebaturi hic autem petens pollessionem nitebatur soli uni titulo, cuius renunciatio opponebatur. Quae tamen solutio no est litterae co formis. Quoniam ille , cui suit obieci a renunciatio ibi, &cuius obiectione non obstante obtinuit in posseIJbrio, non nitebatur nisi uni titulo: sed alter, qui renuciationem obijciebat, & sucubuit, nitebatur dii bus, ut palam ex contextu illius cap. colligitur. Quod demiror, no suisse animaduersum a Ioan . Imol .diligentissimo alioqui glossarum interprete. Id cautem solutio, quamuis non sit conformis contextui; veras tamen in se videtur. Et ex ea colligitur singui. declaratio huius textus,
scilicet, tunc demum a repetenda possessione per viam spolii repelli spoliatum obiectu renunciationis, cum ibit uni titulo, cuius renunciatio allegatur, nititur; secus cum duobus titulis,& unius tantum renunci
3 tio opponitur. quae est longe memorabilis conclusio. Colligitur item alia sing. scilicet quod potest quis obtinere varios titulos stiper eodem beneficio,&defendere se ratione illorum, in quod dixit Panor. illum rex. singui. est tamen ei similis in cap. constitutus i. de testibus, & illud tenet Lapus alleg. final. Cald. consil.7. de eleia Decius in regu l. nemo ex his. f. quoties. E. de regu l. iur.&in cap. bon ς. de appell. col. 2. via olim
30쪽
oppositionis III. septem solationes. as
olim tenuimus, hanc conclusionem extendendam este etiam ad agentem , ut scilicet quis possit agere super beneficio, de petere illud ratione multorum titulorum. Quod satis arridet Lapo in L alleg. dum sentit cap. vi quis duas. de electio. lib. ,. non procedere in eo,cui est iusquς- situm; sed tantum in eo, cui est ius quaerendum: & clarius hoc placuit Cald. in . . consit. 7. Et quamuis Fel. de hoc dubitet in cap. inter dii ctos. de fili. instrii. id tamen affirmat in cap. in nostra .col. 2. de rescrip. Tertiam concordiam ponit glos. illius cap. in illo verbo Resignationem ibi Immo, e. glosi final. ibi: UA ideo, c. scilicet quod ibi obiecta fuit, exceptio renunciationis ab eo, cuius non intererat eam opponere: quoniam sua institutio non erat canonica;quippe quae de beneficio viventis esset ei facta: hic autem fuit obiecta ab eo, cuius intererat. quam solutionem satis esse amicam litterae ait Panorm. ibidem, & eam Ioan. Imol. probat. Quae tamen prosecto frigida nobis videturi tum, quia dubium erat, quando oppo init ille renunciationem, an sua institatio de beneficio viventis vel vacanre facta esses. ipse enim de vacante
sibi fictam eam contendebat, duos in hoc producens titulos,& ita prς- tendebat, suum elIe beneficium, ac sua plurimum interesse, ne alter pos4 sessionem adipisceretur. Tum, quia non solum is, qui allegat beneficia esse suum; sed etiam quilibet clericus ecclesiet, cuius est beneficium, potest obi jcere desectam tituli ei, qui possessionem eius tentat adipisci, ne
beneficia tradantur non habentibus veram,vel saltem apparentem institutionem canonicam, ut est casus fingui. in cap. ex parte . de concessi praeb. adiuncto dicto Innoc. probato per Imol. ibidem nu.8. Facit cap. accedens. te accus. cap. I .de eo qui mitti . in posscaucrei seruad.& cap. I . de regu l. iur. lib. 6. cum annotatis in eis. Et proprius ea, quae habentur per Innoc. gloss & omnes in cap. cum olim .de testibus,& in cap. cuecclesiasticae. te exceptio,&cap.siquis eresbyteroru . de rebus ecclesiae. Quartam concordia sensit glos. fin. illius cap. quatenus probat, actu
suisse ibi interdicto eos Iesserio, & intelligi e recuperandae; quia pro suo
dicto allegauit cap. D llicite. pr cedens hoc: quem intellectum reprobat quidem Panor. ibidem,quatenus non conuenit litteret; sed sentit in severum esse,& imol. super glosi in verbo resignationem. nu. I .expresse ait, verum elle in se; licet dicat non conuenire litteret. At nobis videtur primum falsum esse in se. quoniam ex illo sequitur,agentem interdicto unde vi, seu de recuperanda possessione benencij ecclesiastici non posse repelli abiurationis exceptione;quod palam est contra hunc tex.& communem omnium opinionem. Neque obstat cap. 2. supra eod. cui nititur illa glo T. nam illi in prima oppositione late respondimus. deinde ineptum esse hunc intellectum constat: tum quia necunde apparet, ut ibi ait innoc. in fine, eum, contra quem opponebatur renunciatio, habuisse umquam antea possessionem: tum, quia constat, eum non fuisse