Refutatio Amica Reflexionum In Litteras Retractatorias Iustini Febronii

21쪽

se. Docendi munus aequaliter omnibus Epi οβι datum esse, ait S. Coelestinus, fecundum verti Christi ad Apostolos dicta ite, docet uni. verba gentes. Quis hoc nostrum negat cuilibet Episcopo, sicut cuilibet Apostolo, obligationem potestatem incumbere docendi, imo, udi. ei adhaesionis publico ad sententiam Petri concurrendi, ut fideles universi intelligant, decretoriam esse sententiam, authenticam doctrinam Num vero exinde etiam plena jurisdictio cum vi coactiva in omnes fideles cuivis Episcopo seorsum competit Si ita est, etiam nondum loquente Petro, cuivis extraneo piscopo, sicut proprio, virtute juris divini, ob dire, ab eo leges Wjus accipere fidelis qui que in omni caussa sacra tenebitur Dem. Cath. g. 87 seq. . In quo nescio an facile doctus aliquis tibi adstipuletur. At enim tu ipse tui oblitus Cap. III pag. 3. citas haec S. Cypri ni verba: Sua Gregis pars cuivis pasori assignatu, quam regat, id ea DEO rationem res

dat.

g S. Gregorii Epistola ad Eulogium, quid

quid elaboras, aliud non exsculpes, nisi illum probe memorem fuisse illius regulae reges gentium dominantur eorum; vos autem non se sed qui major es inter vos, fiat seu minor cujus paraphrasin dedi in Dem. Cath. g. 63. seqq. , tum vero S. Gregorium n non se credidisse immediatum omnium fidelium piscopum mu- periorem, sed solum mediatum Dem. Cath. 286. '. . . At enim hanc de universali Episcoporum quorumlibet in omnes Ecclesias

jurisdictione opinionem jam plane, ni fallor, refutavi in citi Dem. Cath. g. 04. Nihil ergo solide Retractationi febronianae in primo

22쪽

DE PRIMATU ET MUS EXTEM

IIi Febronium in extensione Primatus Iurisdictionis, quem nunc agnoscit, postquam prius negaverat, verbis valde ambiguis, aequivocis Iudere in sua Retractatione dicis. Displicent inprimis illa verba Febronii retractantis: Ubi es Petrus, ibi Eccle . Quae a Febronio eo 1snsu dicta suisse vis, ut vox solius Petri jam sit vox totius Ecclesiae de quo sensu ais, hitare non sinunt ea, qua statim in eadem revocatione subdi Febreuius , Pontifiei Iiret rem- petere pote patem in universuum Melesam, ipsum esse sis Principem Aposolici oesus is fummum judirem controversarum de re morum ροα:haec denique omnia eo collimare u ista de Pon.

timi infassibilitate ab omni Discoporum ossens independente sententia resuscitetur. Inprimis

oro te rursum, amice, ut videas ipse, cui i digneris, a Petrum Princirem Aposolorum vocat in meteto Unionis Horentinum Concilium consentiente graeca simulis latina Ecclesia, . Romano Ponti' B. Petri fuere fori in B. Petropo beendi, regendi, a gubernandi niversalem Hestiam a D. N. Chris plenam potestatem traditam esse, definit. An ergo, Florentinum hoc Concilium, plane ecumenicum ex omnibus adjun8is, eo collimabat, ut illa de Ponti,

23쪽

poterat securius retractationem suam sori equam utendo conceptis verbis tanti Concilii

Os denique, Principem, V vertirem θυοlo appellat S. Petrum . Ch UUomus hona 8r inem. Quam itaque aerem a verberas, quilae Febronii retractantis verba in invidiam reditis, ac per ea exosam illam videlicet sententiam de solitaria Pontificis Romani infallibilita te resuscitari fingis. Quodsi vero hac de re etiam vel cogitasse Febronius in sua retractatione suo equidem in eo sensu, quo tu id illi objicis, salsum plane existimo quam intabbus argumentis illum tu resutas.

Dyrimis inspiam ergo in Retractatione Febronii illud a te hic tam sollenniter explosum Iego vox soLIus Petri es vox totius Mesar. Bene vero illud rectissime dictum invenio abiast virus ibi est celsa. Quibus verbis retraetans Febronius optime exprimit illud, quod ego in Dem. Cath. g. I sq. ostendi, videlicet fieri vi promissionis a Christo Domino factae non

posse, ut vel undamentum Ecclesia Petrus a tota Ecclesia, id est, ab omni Episcoporum coetu aut tota Ecclesia, id est, universus Episcoporum coetus, a Petro, fundamento suo, unquam in caussa fidei separetur quae vel f

la thesis rite explicata probat evidenter quam inanis sit illa tam acriter agitata lis an Pomtisex Romanus se solo id est, si solus judiret,

aut contra coetum universum Episcoporum d cendo et ex opposito, infallibilis sit cum nee

possibile sit, ut undamento suo non inaedificata Christi Ecelesia steti

24쪽

Jam vero hoc principio licet irrestagabilio me constituto, nihilominus ipse in Dem. Cath. ostendo Epismpis judicium definitivum, competere non modo in legibus serendis Dem. Cath. g. 70. , sed vi in caustis fidei cibid.

266. not. 3. maxime autem in caussis Episcoporum, quae circa factum ex gr. haeresin, vel aliud crimen versantur ibid. gg. 56. 47- seqq. . Hoc vero semel constituta quaeso, quid allata a te duo illa exempla Ephesini Chalcedonensis Concilii probant Certe respondere aliquid contra doctrinam a me locis modo citatis propositam oportuerat, si a me disesentis aut me in praecipuis omnibus cum tractante Febronio sentientem non cum laude viri singularis adversus illum allegare. Equidem rem omnem sic concipio. In omni caussa fidei exorta Succetaris S. Petri est primum cur/re, ut ipse officium personale gen ratis omnium ovium pastoris docendo publica voce veritatem impleat, fundamentum ceteris se praebeat. um vero, quia hoc fieri nisii mediantibus Ecclesiae ceteris voluminis, Episscopis videlicet Apostolorum Succetaribus, non potest; quorum est auctoritate immediat oves quemque proprias de pastoris universalis sente tia, ceu promulgatione authentica, edocere: idcirco recte summus Pontifex aut conciliorum Convocatione, aut sententiae a se latae missione

ad dispersos per Ecclesiam Episcopos, hos e luti secundaria fundamenta Melesiae in fdem suam Neipere, id est, ad consensu suo firmandam se tentiam suam, promulgandam immediate subjectis sibi oribus, adducere satagit qui Episcopi priusquam pro auctoritate sua immediata subditis ovibus suis judicia summi Pastoris pro-

25쪽

mulgent, utique judicio praevio non auctostatis in summum Pastorem, sed adhaesionis Levaminare debent, quale sit summi Pastoris iud, cium an in caussa fidei an in caussa personali, an in caussa legis novae primum serendas. Jam quovis in casu, quo de caussa mdei agitur, rio, fieri quidem posse, ut etiam Episcopi aliqui ' a definientes Petro dissentiant curri utique singuli errare possint sed fieri non . posses virtute promissionis ESU

Christi ut a landamento Petri nanes se separent. Quodsi ergo tamen aliqui se separent, alii autem eidem se uniant tum vero, qui adhuc sint, quicunque, seu oves, seu a stores qui de eadem caussa fidei dubitent, id illos omnino concludere cum S. Hieronymo debere, nisi errare velint, quod Febr nius retractans profitetur ego cathedra Petri communione doctrinae fidei L confoetor Siquis cathedra Petri tingitur, meus es idque ex hoc irrefragabili argumento quia extra fundame tum, cui Christus eam inaedificavit, firmiter adversus inferorum portas constare Ecclesia

Christi non potest. Iam, quod modo dixi, S. Coelestinus . in Ephesino, S. Leo M. in Chalcedonensi convocando Concilio, fecit, propositum habuit; secere Episcopi ad ea Concilia congregati. Aut quid amplius demum 'Quid ergo adversum nos ex actis utriusque D nodi istius concludis Illud quoque largieris utique facile, Episcopos saltem vulgo in id genus Conciliis magis bilicitos esse de sua auctoritate ostentanda, quam de celebranda praer

gativa Primatis sapientis vero Vicarii USU Christi vicissim potius esse, relinquendo splendorem subordinat judici, blande illum ad caussae justitiam defendendam , suoque calculo

26쪽

firmandam rimatis sententiam, vitare. Hoc unum secit S. Leo M. quem sus allegas. Quae porro de Toletana Synodi ispanis Patribus affers, quod Constantinopolitani tertii generalis Concilii auctoritatem, ad quod ipsi invitati non fuerant, recipere tamdiu noluerint; donec Leo II. Papa illius Acta a se cqnfirma-.ta, ad ipsos transmitteret quid, quaese, istud probat an Constantinopolitana illius generalis Synodi sententiam in caussa fidei a Leone II.

Confirmatam, ante assensum Patrum illorum

Hispanorurn insallibilem non fuisse Quid dissensissent isti omnino quid . Hieronymus responderet Nunquid illud denuo ego athe- Era Petri consocior squis uis iungitur, meus es. . Interim recte Patres illimispaniae pro im- inediatae suae jurisdictionis ossicio Acta etiam generalis Concilii sibi inspicienda communicari petierunt prius quam suis subditis fidelibus pro ossicio authentice promulgarent. . Denique adducis . Augustinum in Epist. 43- olim 162. Donatistis, de judicio S. Melchiadis Papae conquerentibus, respondentem: Aee 'piitemus istos Dis pos qui Roma judicarunt , non bonos fuisse judices. Restabat adhuc plena-.rium celesta niversae Concilium, ubi etiam eum

ipsis Iuditibus auso poesset agitari, ut Amaleci

dieas convicti essent, eorum sententia Iolverentu

assus jam ego sum in Dem. Cath. g. 76- not. I., iniciliora quaedam dicta n cypriani Augosis extare circa supremam Papae auctoritatem in Ecclesia sedis addidi ibidem itiadnot. a. pugnantia subinde ab utroque illo Doctore proferri in quaestione, solum incide

27쪽

ter tune ab ipsis aetacta Cyprianum quidem exaestu acrimoniae in . Stephanum Papam Ai gustinum studio excusandi S. Cyprianum, maximum ceteroquin Africanae suae Ecclesiae lumen, Martyrem beatum ejusque auctoritatem eripiendi Donatistis, qui schisma suum Cypriani exemplo maxime excusabant. Quid enim Chrrianus putarit, liberum sibi, vel alteri uiris Episcopo esse, a communione doctrinae fidei Romanae cathedrae recedere Cur ergo adhuc pacata mente tam rotunde alibi pronuntiat Ub.

VI epist. q. Edit. Erasmi): qui cathedram tri Jupra quam fundata est Ecclesia, de erit, in Eccles se esse non Udat Et ibid. Epist. 8.ad S. Cornelium Papam sibi amicissimum scit

bens: Nos, ait, singulis navigantibus, ne cum scandalo ιllo navigarent, rationem reddentes, scimus, nos singulos hortatos esse, ut Ecclesiam tholicae radicem, matricem agnoscerent. ει teno

rent. - Placuit, se ut per omnes omnino Pro

vinciae Ura Episcopos literae ferent, ut te virDvers Collegae nostri meommunicationem tuam, id egi Ecclesiis Catholicas. Unitatem pariter mear tatem, probarent frmiter, e tenerent. Vide

Similiter . Augustinus nonne decretorium in quavis caussa fidei Romani Papae judicium omne palam non semel pronuntiat quo is cum paucorum comparate ad omnes Episcoporum numero sententiam pronuntiat. Nunquid absolute scribit L. II, c. s. contra duas Epist. Pelag. per Pupae rescriptum ausa Pelagianorum fuit es, totoque orbe Os ejus damnationem, mnati sunt, ae literis Innocenti tota de hae redulitatio sublata est. Et in Sermis de verbis

Apostoli jam enim de hae caussa Pelagii duo

28쪽

l ar

cintilia mi a sunt ad Sedem Ap lolicam inde etiam rescripta venerunt, cauissa finita es utinam etiam error niatur. In Epist. 57. in verbis apostolicae Sedis, inquit, tam antiqua, atque fundata tersa ta clara catholica fides, ut nefas sit de illa dubitare Christiano. Haec Augustinus scribit de judicio Papae in caussa fidei indubitato. At caussa Caeciliani, ex qua ortum schisma Donatistarum, de qua judicaverat . Nelchiades Papa eum Synodo Romana, non eradcaussa fidei; sed facti quaestio mera an videlicet legitima esset electio Cordinatio Caeciliani in Carthaginensem Episcopum. In hac uti errare aeque Romanus Pontifex a quodvis Concilium potest, ita tenente recte eodem Augustino in eodem opere de Baptismo L. II. c. 3. ipsa plenaria ope Concilia priora posterioribus emendari possunt, debent eum aliquo experimento rerum aperitur quod clausum erat V co' noscitur, quod latebat quin propterea de insallibilitate istorum Conciliorum in caussis fidei catholicus quis dubitet. Vide hac de re jam tradita a me in Dem. Cath. g. 56. 57. 58. Rursus itaque parum solide in hoc secundo Capite Reflexionum tuarum arguis Febronium sapienter retractantem.

DE APPELLATIONIBUS AD SEDEM ROMANAM.

Displicet tibi hoc de argumento retractans eis bronius, quod in quibusvis causis eclesiastris hodie legitime Qeommuniter appellari ad sum

29쪽

mum Pontificem profiteatur se hunc usum sandari dicat in suprema potestate in universa Ecclesia sumine Sed divinitus tradita. Ex quo insere paruin abesse, quin appellationes κω mante Sed ex jure divino ideatur vindicare

Equidem non dubito quin, appellationem ab inferiori tribunal Episcoporum ad superius tribunal successoris . Petri , ex tam aliqua cauta interpositas, in onhre undari an iure se

vino, retractans Febronius credat elli sat sciare profiteatur, modum hunc in specie appellandi in quibusvis caussis Ecclesiasticis, non ad Sunodos Provinciales, sed immediate a Summum Pontificem, tum Romae per Iudices ordinarios ibidem constitutos. tum per elegatos in partibus udicantem, ad disciplinam variabilemo actu pro diversitate temporum, Ioc rum, es Concordatorum artatam, pertinere:

etsi praesentem appellandi in omnibus caussis modum legitimo usu invaluisse teneat. Hoc totum enim vel , ipsa Febronii verba in Retractatione satis dilucide innuunt.

At enim quam levi, quam inani argume to tu Febronium, ex jure divino vindicantem Appellationes illas in genere, resutas, amice

Sic tu quidem arguis Episcopi iure diurno Ecclesiarum suarum pastores, atque adeo oudires sunt ergo ure divino appellatio in quavis caussa ab eorum judicio permissi essis non test. Ego sane solidiora a te expectassem. Videris enim in Capite primo Reflexionum tuarum per ea verba Nunquid quia Christus immediate Petrum an m Melestas fundamentum

30쪽

consiluit, erranea fuit prior Febronii sententia, quod Pontifex suum. Primatum jurisdictionis immediate ab Ereti stra, o mediate tantum a Chri ohabeat videris, inquam, plane ipse admittere Primatum jurisdictionis jure divino institutum

esse. Ηο autem semel constituto, an non omnis ratio suadet sic potius ratiocinari. Succeia

lar S. Petri jure divino judex superior est universe constitutus omnium inferiorum iudicum pastorum Ecclesiae ergo ure divino consti-χutum est, ut possit ad ipsum ab omnium Episcoporum judicio appellari. Nunquid pag. 7.

cap. 4. Reflexionum tuarum ex eo appellati ne a Papa ad generale Concilium decretoriete probare credis, si probes, universalem,

clesiam Romano Pontifice esse superiorem Ab inferiore ad superiorem appellari posse, inquis, aliunde confecta res est. Quorsum enim alias servit subordinatio diversorum judicum & jurisdictionis inserioris ad superiorem nisi ut, edirante quocunque in judicio judice inferiore, e ror a superiore, ad quem secundum judicium idemque altius pertinent, 'e ex proprii ossicii obligatione, sive ex appellatione partis ab inferiore judice laesae, corrigatur, , emendetur' An opus erat, ut tu quidem dicis, ut Christussus appellandi claris verbis determinaret Anvero in ipsa institutione altioris jurisdictionis, quam Petro concessit, evidentissime continetur 'Quaeso relege ea, quae de inserioreis superi re de subordinata & suprema jurisdictione, in Dem. Cath. g. 34. 35. 37 133. is . tr didi. Ais porro ne ullum in Actis Apostol rum recurrere vestigium, quod unquam fideles laici, vel clerici a judicio cujusdam Apostoli.