Ars Sophoclis emendandi

21쪽

4 Sotaeidewinus intellexit scribendum esse παλαι ἄν - βε κοι. n. 1235 La et L st Flor. . omittunt, quod additum in ceteris libris, δὴ Mora scripsit M. Suffertus γέ - b. 32 La προσκυσαντεd

G punctis notato, apographa προσκυσαν rες. - L 885 La αλλης ela. v. 100 in αλλου mutatum a m reci Flor. r. αλλος superscriptonii, ceteri libri χλου. - b. 11 31 sqq. La ωφελον - κλεφασακανασευσασθαι, ἴφελες, ant in La Flor. r. ώφελες, Hari aliique libri ιφελες, ut congruenter corrigerent κλέφασαν ἀνασωσασαν,

quod in Lai reo adscripsit. --nt. 125 La ἀντιπαλ- - δοακom

ου et os a m. ant superscriptis, aris. Α ἀντιπάλω - δοακοντι vel o ab eadem manu superscriptis. O. R. 1265 a servavit δέ, quod in storis libris abiectum est propter ὀ δε in v. praeo interpolatum. Ant. 103 La a superscr. a m. pr. ὀν προσαρδεων, apogr. et Eustath et oi πνος Σαοδεοιν, ludosius et Nauchin restituerunt ἀπο Σαρδεων. . . 1 La ιιολοι, ιολia pauca apographa et Suida s. v. καταρrυσο ν utramque lectionem habet scholiasta. Blud ιολοι ex fino superioris versus irrepsisse et aliter corrigendum ess vidit indoinus. Itaque quibus locis corrupta est optimi libri scriptura, antequam alii libri adhibeantur, omnia circumspicienda erunt.

κε ωι. Ipsum ιιol reduxit M. Seyssertus, sed quae huius scripturas defendendae causa adsert, huic loco parum accommodata sunt. ro

ἐιιοι scribendum videtur ιδεει. n. 757 La βουλε λέγειν τι καὶ ἐπινοιωεν λέγειν, apographa ιι ηδε κλυειν, quod omnes receperunt. Sed quid illud est, quod postea Creon dicit ἐπὶ φογοισι δεννάσεις, Nimirum legendum est: βουλει φέροιν τι καὶ φέγοι μηδεν λέγει i. e. tu Vis reprehendere, sed nihil agis reprehendendo, vana est tua reprehensio φ, ad quae Creon illud ἐπὶ φογοισι δεννάσεις respondet similiter ac supra ad custodis verba v. 3233ν δεινον εἶ δοκῆ γε καὶ φευδῆ δοκεῖν respondet κοιιφευε νυν τὴν δόξα, Verba λέγειν et φέγειν saepe permutari constat cla El. 1423). n. 760 La ἀγαγε apographa γετε. Singularis numerus recte se habet, acristus non item. Scribendum ἔφαγε. Verbum repetitum

22쪽

in iracundum animum Creontis non minus cadit quam ib. 1108 3τin porturbatum. -

βανεις, quod aliquis metri causa correxit ex adnotatione scholiastae δε noi l ανα κακ* οντα καra ζ εκθεσιν non coguit haec verba pertinere ad τέ σέλγος ἴσχοντα. iii alia coniecerunt: akefieldus ἐν variat με, Dind. ἐν ναπαισι, Bergh. ἐν χυrραισι , Nauch. ἐν σκαφαισι Her erden ενθα φης ιε , qui omnes neglexerunt, aliquid subesse debere, quod reseratur ad verba nuntii omν γε ψι τοι ἐν sortit, ut Oedipus causam addat novae quaestionis Elegantia igitur, quae inest in lectione codicis ἐν καιροῖς, poetas conservanda es Quapropter antea putabam scribendum esse ἐς καδε, ιι λαιι- βανεις Sed est certior rati medelae. Unum corruptelae genus intra nobis id occurret, cum desectus alicuius vocabuli causa fuit correctionis. Aliquid hic excidisse et quid exciderit, cognoscitur exterminatione verbi σχοιν i. e. σχον, ω 3 et Iiferis , versus suis:

Hanc lectionem ἐς sdσον probari non posse ex V seqv. intellegitur, quum verba Creontis nota ζύμμορ αβηοῦ τυχ non habeant

quid spectent. In omnibus igitur apographis excepto cod. Rico com rectum est ἐς δεον quod minus decere in rego Creonte dictum recto M. Se eri dicit. Nauchius coniecit εἰς καιρον, ego malim quod sacilius permutari poterat, si καλον comp. O. R. 78 et loco, quem ibi interprates adserunt Plat Symp. p. 17ν ἐς καλον ν κεις et M. Here fur. 728ino ες καλον maxime videndum est, si R. I 416 pro ἐς δεον scribi debeat.

Phil. I23 habet a cum L et Flor. . et Inrs α τι δρασεις ἰως μ' υπῆλθε τις φοβος Vulgo ex Apographis recipiunt, χρηι α δρασεις Mihi videtur commodius aptiusque scribi τι χρηι α τέδρρς quid est, quid in mente habes γ) τι set usitata locutio est vetantis aliquid sacer o r. i. 4 τι δρῆς Αθάνα ib. 288. Dacorruptela δρασεις D. O. O. 32 d ore in litura. Videtur δωσειν

23쪽

fuisse, ut ex acuto superis posito et litora extrema colligi potest, ante quam tres literae erasae R.

grapha omnia τοῖς δ' ἐιιοῖς ἐχθροις Prius cogitavi de tot M Wς ., tum vidi iam auchium coniecisso τῆς δε γῆς ., qui recte dicit adversarios Oedipi nihil adtinere ad Coloneos. Nunc aliud latere puto. In libro suo legit librarius τοῖς nam si τῆς in rosi suo arbitrio mutavisset, ne ιιῆς quidem reliquisset hoc autem ex πειτcorruptum videtur: τοῖς δ επεα χθινοῖς, venturi temporis hostibus,cla. 16 sqq.

n. 433 no quod in L post ἐχθοα a m reo additum, in omnibus apogr. est praeter Flor. . et alat. Non ἀπο excidit eis. Philol. vol. 25. p. 63 , sed προς post ἐχ ρας. R. I409 La et alat. ποῖ nox ων κυρεῖς, ceteri libri που et . Videtur scribendum notis ἐνων κυρεῖς cla ib. 958 noi af ιενεῖς κrε. Trach. 7 a praebat ναέου ἐν ΙΠλευρωνι, in apographis consueto more interpolatum aloυ ἐν vel ναέουσα δ' ἐν ε ναέουσά ἐν Erlatatius ετ addit si oloυ ετ εν II. , M. Se eri ναέουσιν scripsit, quod mihi do δο ιοι non de terra idquo hoc loco dictum minimo probatur Post ναέω cum excidisset oron ante Πλευρωνι mutatum si in ἐν ναlous' Itim ἄν cla. 22 ἐν θακ ur, O R. 801).

Phil. I La extabat δὴ τάδε, b δῆτα, ceteri libri δῆτα τὰ φευδῆ λέγειν). Mihi videtur commodius eleganti quo δε mutari in σὐ δῆτα συ). n. Im La Von τὰ in or ρεις, in ceteris libris ut adsolst cla ib. 1235, 285 suppletum M. Videtur potius posto ἐν excidisse

νυν τὰ μεν νυν τοι ἔχεις cla. l. 73 ειρηγκα ιεν νυν ταυτα). Nun licet iudicare de insigni loco, Phil. 220 ubi La κἀκ ποέας πάτρας verbis ποέας πάτρας vel uno vocabulo πάτρας ex . 222 inlato, apographa avrikti πλὴν habent. Egregie vidit Nauchius illud κἀκ dobore genuinum existimari et correxit κἀκ ποέας τυχης. videtur communis mos advenas interrogandi postulare, ut scribatur κἀκ nola χθονος i. e. nocte cla Eur El. 779 sq. χα- , ξενοι

24쪽

τινες reo Iεν πορευεσω εστ τ ε ποέας χθονος, ubi adem tria τίνες ποθεν, ποέας παrρας inquiruntur. Iam do ipso libro Laurentiano pauca dicenda sunt cis Dindor . praef. d. III p. III sqq. Nauch Iahn ann a, .

B prima manu.

Librarius codicis ipse vel inter scribendum vel postea, cum librum denuo cum archetypo conserret, plurima, quae vel aberratione oculorum vel memoriae lapsu vel alia causa peccaverat, correxit, D. M. 82οκνco ἰδεῖν, sed δεινδε m. r. deleto aberraverat librarius a v. superiorem O. R. παλαι, superscr. ος παρος ; ib. 1301 ιακίσιων m. r. ex κακίστευν factum; ni 78 θυι ιεν ου ante ου erasum ουν primo librarius ex consuetudine scripserat γε ιιεν οὐν); ib. 848

ἐκλῆς o anto' liter et oras Plerumque igitur rasurae, liturae, correctiones primae manus nihil movent suspicionis Paucis locis aut salsa de an ipse coniectura superscripsit librarius cis Dind. l. c. p. V aut sub litura vel rasura aliquid latera videtur, se Trach. 100ποντέας superscr. t cum then. 5, 189 lagm. 493 D. , J. 567ntivsιονας superscr. ν super' πνευμονad El. 84 πατρο σχέσονrες Superscr. ευ super σχε non intellecto legendum esse πατρος χέοντες Ib. 641 ποιγλεύσσω ser a super ποι, sinekius Philol. XII p. 603 παλιγγλωσσον coniecit; ib. λαι ἄν post a duas vel tres literae

erasae fuisse putat Meinelitus δυναίοroi. e. δυναιο et scribit δυνα αν. O. R. I G. Wolffius Mus Rhan. N. S. IX p. 121 testatur in odio legi ο δε si otio a m. r. rasa litera post δε accentu gravi voci la spiritu literae 7 in rasura adiectis a m reo. io mihi expeditio difficultatum huius loci sola Hermerdent ad s. posita esso videtur erasa litora scribendum o δ' in θειον λεκτο i, ceteri ex ordius lecti Morum sacerdotes . Sacerdos Iovia ceterorum princeps cum sit pro omnibns, ratio v. 31 sq. et 142 cis. 58 facile

De prima scriptura ' superest, sed liter oras non fuit'. Spiritus ille nos admonet pronominis υν, quod Mio loco accomodatius esti Diqitia i Corale

25쪽

Ant. I232 ἀντειπων λως ν antea ex o factora superscripto. Eadem m. ξίφους supra versumμ. D. indoini adnot. Fuit procul dubio ἀντειπων, τελει postremo). n. 299 Dor οὐ m. r. supersor. ων βροrων); βροtους recte se habet, dummodo reseratur ad ἐκδιδάσκει et καὶ παραλλασσει φρενας necipiatur pro παραλλάσσοι ore φρενας cis Schneide ini

n. 757 ευθυς ἐν βραχεῖ prius v ex ν actum videturμ ευθυς hoo loco aliquid molesti habet legendum ἐνθεντες βραχει. D. Ire La cum b, Flor. . , alat. ἄν ἐπὶ tκοον, Laconiunctum eum glossa a σιιικρον, apogropha καν πιιικρον. Illud καν ἐπὶ ortum videtur ex καὶ ν, quod hic desideratur χαν σιιικρον). Si tolliis etiam illud αν, quod hoc loco maximo dubium est. Memorabilis en que est scriptura ἐνγε νεῖς cum apostropho super O.' 506. Coniciunt ἐκγενεῖς vel εκσεεγεις, vocabula nullius fidei Mihi vastigium corruptelas in illa scriptura deprehendi videtur. Exciderant post ΓανανδρJo D literas ἀστ et reliquae ἐγεις auctae sunt

in ἐγγενεῖς Cum πτωχὰς ἀνάνδρους, ἀστεροις λωιιενας cla Trach. 29 sq. δυσποτιιον ἐπὶ ξεν χωρας ἀοικον ἀπάτορας ἀλ-

Praeter correctiones primae manus etiam alias manus operam in La contulerunt. Inter has plurimum habet auctoritatis eius manus, qui a Dindorfio torthotes vocatur et, quia idem scholia in margine adscripsit, literam designatur. Hae eiusdem, ut videtur, saeculi, quo codex scriptus est, manus multa leviter vitiata emendavit, literas, sillabas, vocabula a pr. m. omissa addidit in ἐστιν ν in τωνδ

26쪽

antiquiore scripta , plures a r. m. omisso versus adscripsit, plurimas denique varias lectione addidit. Eadem manus multa depra

Huno torthotam censet indorfius emendationes suas ex ipso archetypo codicis Laur conlato sumpsisse, rectius contra Nauchius contendit illum alio libro, fortasse eodem, unde scholia transscripsit, usum esse. Nam quales sunt lectiones O C. 12184ata αν τις re.

27쪽

γρ. θλον aut ex coniecturis commentis quo grammaticorum

una post πρωτα erasa, quaeis potius fuisse videtur quam , P.

Ex a conlation cognoscitur diorthotam codico usum osse, in quo interpretatioue et variae lectiones vel ad marginem vel inferversus adscriptae erant. Byzantinorum autem grammaticorum curas nos habere tum ex genere illarum lectionum intellegitur tum inde, quod nulla interpretatione aut coniectura ad Trachinia vel Phi- Ioctetam, quae fabulae minus ibi lectitabantur, adscriptae sunt. In Diuilias by Ooste

28쪽

una lectione aliqnid do an ingenio adspersisse videtur Morthotes: O. O. 122 ἐπικουρος pr. εα κουρος eo. in margine a diorthota οὶ ιαι κορος cla schol. . Etiam scriptura nonnullarum lectionum

argumentum est, illas ex aliquo libro transscriptas esse.

Apparet igitur, quid de his lectionibus indicandum sit. Male Berghius El. 15 ἀγλάισιιατα, ut 846 ἐπιβοωιιαι ἐπιβω3ιαι recepit. - ne quis putet, Ant. 195 δοοι superscr. χε super flectionem χερο aliquid auctoritatis habere, conserat ib. 1208 μολών superscr. 9 0ιαθων), ib. 316 tacta superscr. εἶ super J ε acta forma Byzantina et addita interpretatione ἄπι9ι καὶ νυν res λέγον ἀνιαρος ιοι εἰς El. 876 ἰδεῖν supersor. ιι Ant. 38 Berotus, 429 indoctus veram scripturam restituit. Verba corrupta v. l. 1097 quomodo emendanda sint dubium est. L. Langeus scripsit κρατο τ ρισχεῖά τ ευσεβεlet. Ego in διος reliquias vocis Ddo invenio, ut scribendum sit κραeto re καὶ κυδος υ 'let. Postremo da lections memorabili Trach. 100 a δυσι omi π.ns Laro dicendum, quae cuius manus sit nescitur. Has lectio, quae ab Hermanno recte ad δυστανον v. q. relata est, non minus ex interpretatione nata esse videtur, quam vel ae, quas supra enarravimus, vel . R. 229 ἀσφαλ π ἀβλαβη a m. M. quod male recepit indoctus. Quamobrem non cum Hermanno ἐαος στατονευνάσαι libri habent ατ ιι δυστανον ευνῶσαι scribendum, sed

facile permutari poterant praesertim cum δυσμορον praecederet . D. O. C. 583 τὰ λοίσθι αλε του βιον, i. 468Golo 9ιον θανω.

Minimum auctoritatis habent ceterae manus notantur apud Din- dorsium vel simpliciter, sec. corrector vel m. antiqua, valde ant, quis m. mens, recentior, recentissima, m. quarti vel quinti decimi seculi), quae plerumque do suo arbitrio levissima vitia emendaverunt,inumerabilia insipienta depravaverun Una ea quae antiqua vocatur manus plura ita emendavit, ut saepo aliquantulum mireris, at sicut Diqitia i Corale

29쪽

recentiores correctores deteriores libros interdum adhibuisso probabus est, ita nescio an illo corraetor in nonnullis fabulis antiquiora codice usus sit cis Phil. 1461 γλυκιον , literais punctis a m antinotata quamquam hoc etiam ex schol offici poterat; ib. 1452 in στει χωοαν Super στει i. e. rhino scripsit O. R. 166 κα in

63 ἐσικους in ικοis correxit, alia . Maxime me, ut illud credam, adducit . . n. 420, ubi Lahabet tis νην - . ant supero scripto. Quid tandem vult haec litera Equidem in illa non minus vestigium verae scripturae deprehendere videor quam Wunderus deprehendit in illori super: νυτῆ diorthota scripto Trach. 602. Quid enim hic adtinet portus maritimus ad Oedipum Immo tota domus, tota circa Thebas regio resonabit eiulatu Oedipi intra et extra muros vociferatio eius audietur. Scribendum est ποῖος οὐκ gra ιωχος, Ποιος Κιθαιρώνκτὲ Videntur ultimas lissime proximi vocabuli I repetitae esso λιιιυ et litera χος etiam nunc superesse in vocabulo inferiore ταχα, cuius loco praestat τοτε Similiter etsi aliter in lagm. 4494 ιυσαν,

quod Meinehin invenit, in τυχειν mutatum est. Contrarie duobus locis importuna antiquae manus correctio veram scripturam obruisse videtur Ant. 138, ubi est a m. ant pro litora elusa, cui duae alia superscriptae fuerunt, nunc erasae, Sensus

autem postulat: εἶχε δ' ἄλλα αδ αο αλλα κτε. et O. R. I028,

ubi ἐπιστατουν non cum m. ant in ἐπεστάτουν, sed in ἐπισtiar iii mutandum videtur, ut aeque verbum finitum intellegatur ac v. 10266 1030.

Genera corruptela6.

Iam nostrum est genera corruptelae enarrare. Debent autem, ut de universa mentoria iudicari possit, duo summa genera discerni, unum vitiorum te mors, in ratione, alterum vitiorum consulto considerate quo libris inlatorum. Ex illo enim cognoscere licet, num literae cuiusque libri magis minusvo mendose, ex hoc num textus et sententiae integre et sincere traditae sint.

30쪽

13Ι. Accentus, spiritus, apoStrophus, Pasis, diaeresis.

Ut igitur a levissimis rebus incipiamus, ab accentu, spiritu, apostropho , rasi diueresi, constat in his rebus libris manuscriptis minorem esse auctoritatem. Moneo hic omnia quae propria vel vitiosa habet a cum cura diligentiaque a M. Se eri in editionibus singularum sabularum conligi coepta esse, ut ego eadem proferre supersedeam. Conspectus causa ea adpono, qua in ed. Col vitiata sunt:

p. ετερ 1454. - O. R. 265 in παν , quod ais pr. m. habet, noe exstare vidit Nauchius eodem modo R. 659 La a m. r. habet πλω et sensui accommodatius est παν - , quam παν, παν) πλεον p. n UI 159, ρινυν p. ρινυν 1299, νασχέτου p. ωνασ

metrum postulat, scribendum videtur, non ιιιν cum indoino sci

Ellendi lex. I, 477, schol ad El. 27 το δὲ γ ιιι παρελκει ἀττικῶς,

14, I p. ο 441. 1630, σου p. οὐ 206, σου p. o 307. 400. οἱ P. ιο 982, και σοι p. και in 1003, ἐς D. τι 66 τις p. τέ 1133 Trach. 504 τι, ε p. ινες emendavit Hermannus, stam. 782 4 apud Dindorsum perperam scriptum Proo τις pro που ἐς δενις υχὶ κλαγγάνει cla. O. C. 1133 Ant. 158 τένα in aliquot apogr. recte; similito ib. 627 intercisum post γεννηι delendum est . - Κἀμοιγε που p. κῶιοιγε που 263 που p. no 154λ ως φασὶν p. ως φασιν 15, εστ p. εστ 755 1169; - . νυν 21. 49. 6.173. 188. 55 1333 Brunckius etiam 575 αυτ νυν scribit cis.