장음표시 사용
31쪽
Elmsi ad h. v. . - Etiam locis qualis est O. R. 75 μὴ si πκτε melius in inclinari producta illaba videtur aliud enim est an pro ἄρα positum. Certe stam. 235, νως νυν τάχος τεἱχωιιεν
debet scribi, nam litor conlocatio iusta verborum esset νυν ους
Ex salso iudicio aut pravo usu orta sunt hae vitia Αἰνείας επι πωλου si solet in codice praeuositio inter adiecti et substant. interposita scribi p. εαὶ 312 υόχη p. μαχει 837, νεμο νευωχ79; sura Llia, P. to zζρι 796 ξυνιεις p. ξυνιεις 76, ιιηνιεῖς p. ιηνίεις
Αi. 1ου πιτν ων prior aco a m aut. alter a m sec. h. ib. 300; αἱτνειν, tinia νέον notari debere ΕlmsIeius ad O. Col. 1732 explicavit cis El. 453 ποοσπίτνουσα circumst a m reo. 1380 Προ.πέιrtis pr., in προntri ita mutatum ab eadem, Accentus supero deletus est et circumflexus super o a m recentiore positus).
32쪽
πισrευσαντα μοι recta ratio postulat, D. O C. 108 κιρσαιιι αὐτωνι p. κυρσαι ι τωνδ et 116 φέλrατ ισχες p. φιλτατε σχεο - Αspiratio omissa 34. 38. 1461 1618 D. 32 εννεα ως super Superser. y r. m. quae in γυναικ 31 14 et invicem in nηνέχ434, supra scripsit . Crasis omissa καὶ εἰ 957 1181. Ita correptum καὶ πονco P. καπονω 1585 O. R. 1052 καὶ ιαιευε p. a ιυαενεο. eo secus a C. 565 καὶ fata corruptum arbitror, quod utcunque interpretantur. Videtur fuisse κα/ιαχιον υ ιαχος habet Sophocles Ant. 799). Contrari scriptum καποι p. και που Phil.308. Inda causa vitii Phil. 28 repetenda videtur. Nescio cur in hoo v. interpretes no vocabulo μόνον, quod sensu non careret, Si praecedere βαια, ne complexione sententiarum offendantur. Scribendum est κεἰ δὴ τι βαι τῆJ no στεγη ιι δει vel στεγη λοι διακονεισθαι, γασἔρι ιεν rε. Iam etiam patet in v. superiore non δὴ oum libris deterioribus legendum, sed Dν, quod est in a mutandum esse in νυπι - Scriptum semper νὴ pro αννὶρ αγιον P.
33쪽
Non multo graviores sunt proprietates quaedam scribendi, nisi quod nonnulla earum aliquid valent ad iudicium de memoria textus serendum, aliae etiam corruptis locis lucem adserunt. Persona secunda sing. passivi in a scribituror semper, nisi
quod Ai. Is στηριζε pr. στηριζη reo scripsit. O. R. 1 etiam δε pr. εἶ, antiqua. - Adscriptum saepissimo sine ratione additum est ut φρονεύι, δικαιωι ἐναγῆ O. R. 656 p. ἐναγῆ, ρ9olr. ib. 829, πρωιτοις, οριγιν, O R. 1.334 ορα ιν ι raso), περαι O C. 210 περα cum l superis scripto), εἰκῆι, τωιδ' o. c. 160 p. ti λάθραι M. R. 787 λαιθραιν O. R. 870 λαθραι raso pro iacta scriptum argumento Asa potest principio in λάθρα non fuisse ι adscriptum; O. R. 1328 ἐπῆι l. 5 re' ενοι ι post x a. m. reo addito, quod malo recepit indoinus). Ubique ξις, solet σωιζειν, νῆισκειν,
θρονισκειν, ξυυιειν, κικκισκ o, alia copiose doctequo de his rebus disputavit I. La Rocho in Ann schol Austr. 16, a. 186 p. 89-128. Molestum videtur παραδοσιν, non rectam rationem sequi. Alias proprietates sunt λευσε ιν semper sero , γένεσθαι, γινωσκυλ,
ενκορπεος, πάνκαρπος, συγ καιάγιιασι, συs πλῆθει, ιι ιεσω, saepissimo praeposito adsimilituo, ποειν, ubi penultima corripitur, χρει
Ellendi lex s. v. , incerta sunt; indorfius praecipit, ut metro concedente εἰς ante vocalem, ε ante consonantem scribatur. Equidem tutius duco in hac re paucis locis exceptis librum a sequi, cuius auctoritatem non neglegendam esse ex uno loco perspicio. Nam cum
ibi seribi solsa ἐς Mιους M. 63 Branchius correxio, Trach. 34 εἰς δοιιον et κἀκ δοιιων scriptum est procul dubio, etsi Dindoinus hic quoque ς δηιους corrigit, recte, cum oppositum ἐκ pleniorem
Idem dicendum do συν et de quibus Her erdenus in praespdit . . . ano legem statuit, ut συν ante consonantem, ξυν ante vocalem scribatur, nisi quod initio versus etiam ante consonantem Diqitias by Ooste
34쪽
potius omas ξεν euphonias causa et post Iiteram Det ubi sequens syllaba terminetur literis ξ, , , etiam anto Vocalem sormae συνlocus ait. Aut ubique ξυν, ubi per metrum et euphoniam licet, scribendum aut libri a scriptura retinenda est. Certo nullo modo . R. 44,99, 15 scripturam codicis ξυιις ορα post Q συιιφορα mutatam velim. Quod librarius ib. 99 haesitavit ἡinceperatis scribero, sed priusquam perfecerat in transiit undo nunc figura apparet ex utraque litem compositaη , id documento est, eum non sormam cui adsueverat forma quae erat in archetypo praetulisse. O. O. 128 ood recte ασφαλεῖ συν io , nam ξυν ἐξοδφ efficeret κακοφωνέαν. Ibiqno ξυναι/ιος codex, uno loco . c. 1374 συναι/ιος, recte, nam aequitur
Phil. 17I, ut hoc nune adseram, scriptum codicis μὴ D'ροφον neque cum apographis ινγδ σὐντοοφον, neque cum Brunckio ιιηδεξυντροφον corrigenda est, sed ιηδὲ συντροφον δε excidit ante συν). Non minus accuratus videtur codex in υτ υς El. 1296 δευτονς οπως , nam, illud linguam adiuvat in addenda vi, quas hio
Saepe scribitur αυτις pro υθις uti C. 1438 Phil. 127, 541 . o ut alias, ita Phil. I causa corruptela fuit. Nam si
ib. v. 315 interpretes orsoni inventum P pro is amplectuntur maxime propter V 275, aliquid interesse inter utrumque locum neglegunt. Neque vero ermanes interpretatio quibus ipsis propter αντlaoιν ἐμου probari potest. Scribendum est tala ποτ αυθις αντέποιν ἐμου παθῶν D. M. 108 ου αντιτέσειν αὐθις αν
Pro εως scribitur 9ς, ubi monosyllabum est M. IIII, Phil. 1330 O. O. 1361 ῶσπερ pro εο σπεο . Nihil corrigendum esse
his locis, explanavit Bonitetius in Symb. I p. 58 sq. Restituendum autem est ro, pro ἰς Hul. 826 εον αν εἰς πνον πεσst, nam non .ut obdormiscat*, sed dum obdormiscat hiloctetes convenienter Neoptolemus parumper quietem ess iubet. - Etiam El. I εως accommodatius est quam Jς. Certissimum vero est, ib. 57I ως scribi debere pro ως quod plane abhorret ab ho loco.
35쪽
Contra rectam rationem ν ἐφελκυστ et ε paragogicum aut omittuntur an adduntur e . . R 427, 981 ν m. ante 104 in εστιν et ις Wam reo. 573, 1376, 149 add. 1126 erasum,
Θηβαισιν Ant. 847χιοισιν pro ιοις, 994pivus erasori Vocalem personae tertiae nunquam anto ἄν apud Atticos poetas elidi, falsam igitur Heathii coniecturam ossa El. 914 ἐλάνθαν ἄν, quam Dindoinus recepit, monuit Elmsteius ad ur Med. 416 cis Nauch. Cur Eurip. I, 22 II, 182). Elmsteius coniecit δε ελαων αν, ego cogitavi do ἐυγγεν ἄν, quod nunciam einehium proposuisse video, sed graecus
sensus eo loco a non desiderat.
Illud ν επελκ. omissum est Trach. 47 i. e. εστειχε et ἐν mutandum in εστειχεν ῆν. Similiter in sitam. 470 scribendum i mora αν δυναιτο πρ*ραrῆς στρατο τοῖς πῶσιν ειξαι pro τοῖς πῶσι δειξαί κα προσαρκεσαι χαριν Additum esparagogicum detrimento fuit verbo insequenti O C. 1266,nbi ν κειν multos vexavit, quum et praecedentia κακιστος ἀνθρωπων
et quae sequuntur τα/ιὰ si recto Reishius pro ἄλλα ιιὴ 'ξ ἀλλ υνπνίγη, docere possent quid rei esse Scribendum ταῖς σαῖς ἀκουειν ch. b. 988 ου γαρ - ἐν τοῖσδ' ἀκουσο ιαι κακος γάιιοισιν et O. R. 52 sq. κακος - κεκλησο ιαι ubi vide ne restitui debeat ακουσ*ιαι quod solet permutari cum κεκλη σχιαio. Etiam O R. 517 illud ιν terminationis vocabuli raroισιν gratia, quod fieri solera intra videbimus, additum sola Trach. 101 δισσαῖσιναπειροισιν p. d. ἀπεioοις locum corrupit: λόγοισιν , οπις τι προς βλαβην φερον sola Ant. 624 γε προς ταν locutiones ταπως το γιαίνειν et προς ευδαιι orla τέ noντα, nostrum Euschaden ringen*J.
III. Syllabae falso divisae e conuinctae.
Innumerabilia vitia et saepo portentosa vocabula exstant in codico La ex syllabis salso coniunctis vel seiunctis oti. Ai. 620 ἄφιλα παρας ἐλοις apographa La et Suid. a. v. τὰ δε πριν habent παρα φέλοις, schol. παρα tot πρων avro φέλοι - ν ἄσιλα παρ φιλοις; O. C. 1578 La αιεν ἀυπνον corr. αἰενυπνον schol et Suid. go εν ἀναγν ὐστέον αἰενυπνον Pauca adsero ex O.' ἀναύγρων p. ἄν
36쪽
O. R. 12603, σι θωιιεν pr. pro συθωυεν 1724. Sed hae res critico gratae sunt, minus gratum ei est, si detum pati verbis intempestivam grammaticorum vel librariorum operam supervenisse videt. Multa nidem, cum falso coniuncta aut seiuncta Essent, ultro in novam formam abierunt, ut O C. 775-lς An in
1518 μ ικον i. o. ποικον in μ ὲκων. O. O. 35 quum Jζλovυεν lectum esset pro δηλονυεν, , in των mutatum l. e. τoi των , 47 οὐδε υέ peto abiit in iis ἐυον τοι , 590 θελόντε0 in θελον αν depravato D in ει correctum 674 oti coa νευουσα pro οἰνῶα νευουσα in οἰνῶ ανεχουσα corruptum. Itaque videndum est, ne vitia huius generis ex tempor etiam superior adservata etiamnuno in libris lateant. Trach. Id χώροισιν αὐτου, καὶ νιν οὐ θαλπος Θεο iam alii hanc medelam adhibuerunt, non ita, ut tibi satisfiat poeta scripsit
Ib. 526 Hariungius indagavit quid subsit absurdis verbis γωδε πιε ιιεν οἱα recipia usus adnotation scholiastae ἐγω παρεῖσα et πολλα τα τελο λεγέ των dari inori altor scholiasta iam cor-
37쪽
ruptam lectionem legit et scripsit ἐγώ δἐ τα τερμα οἶ φραζω.
Scribendum est et propter literas et propter sensum et propter metrum
ut exacta describo . facile et sine vehementiore animi motu, quum aliter adsecta fuerit puella destituta et suspensa'). R. 653 Musgravius οἰστρη 'εὶς in α στρο 'εές correxit, corrigendum οἱ στρου θεές, ut paulo ante Od οἱ φέλα Φιαρ - ωλλυιο cla M. 906 . n. 830 Θανων, post δε εοσσον molestum, factum est ex ἄνω, quum post πέπονον ἀν intercidisset: H πο ἐπέπονονανεχοι ἄνω urρείαν respondent 846 verba φόνια δολιό ιυθα κεντρἐπι σαντα, nam si certum est Mao interpolatum esse, etiam patetino ab interpolatore additum et hiatus vitandi causa insertum esse, φονια Brochius pro polνια δολιοιιυ9amermannus pro δολο- ρινθα scripsit . O. R. 832 προσθεν cum infinit coniunctum multis fuit offensioni, ut iis Firnhaberi coniectura 'ἴδοι pro ἰδεῖν probaretur, quaesorma nunc etiam alibi invito, ut videtur, poetae obtruditur. Pro
προσθεν η τοιανε δεῖν scribendum προσθε ιιο τοιάνδ' ἰδάν. ac
ratione etiam locus varie tentatus . . 278 restituendus videtur. Nam vehementer dubito, an huic loco ιζδαιιως accomodatum non sit et οὐδ ιῶς postuletur. Tun habes oleat ποιεῖς9 ἐν quod ipsum poscit ουδα ιαι ex . Arsi praecepto de postposita praepositione Iahn annal. 85, 1862 p. 298 , ex quo clausula versus excepta praepositio non postponitur nisi aut adiectivum, genetivus, adiectivale aut horum uno progresso substantivum aequitur. Pluralis ουδα ιαῖς ea caret offensione, quam habet singularis.
In O. R. 509 milii οὐ γαρ in inti πιεροεω ἰλει κορα ποχε, καὶ σοφὰς ἴφ9 verba in amo Triclinius, me ει orse mer- mannus delevit. Sed a delere molestum est et in v. stroph. aliquid quod significat, ut videtur, armatus , intercidisse ipse dativus sic σά ouet hiatus βασάνω ἐπὶ arguit. Videtur vero ἐπ αυτ si ortum ex επα- ῆ et scribendum φανεών γαρ actos' ri τεροεσσ' ἰλίλε eis. 396 ἀλλ' ἐγώ ιολων - παυσά νιψ Sio etiam mutatio auru
38쪽
Ut, saepe cum verbo insequente coniungitur V supra ἀναλῶν, ἀιιφέων , ἀνηγον ιι ri/; O. R. I348 non ινῖδαυ γνωνα ποτ αν eum obraeo libri habent ιμ ἀναγνω ναέJ, sed ιι δῶ α γνω ναέποτε legendum censeo , ita a seiunctum corrupit M. n. m. Nam procul dubio in uino γ ν ηδέ is aliquid inesso debet, quod ad Antigonam spectat, id quod in illis verbis nemo ponere potest nisi
cui omnia ex voluntate interpretari licet. Quapropter Lehrsius illud δέ co ex glossemate supra πιιένης scripto ortum arbitratur, quo nihil magis dubium est. ptissimum huic loco vocabulum producitur ex coniunctis αν δε is i. e. ἀμ nζιιονος, unde cum αν seiunctum esset, reliquae litora in vocabulum utcunque sensu et literis aptum correcta sunt. Dicit antem Antigona a se etiamsi Ismena socia esse velit priorem plenae concordia conscientiam absore. Etiam Ai. II44ἀνευως, ut Aristoph. ch. 1037, seribendum, non utroque loco ἐνευδεες, τενθηκεν corrigendum videtur . Ai. I 157 ρῶ δέ τοί νιν sensus postulat τι i. e. legendum Οραν irri οἶμαι, quod unum aptum est. Nam Teucer, si re vera illum hominem videt, non potest dic8ro κἀστιν ως Ηιοι δοκει.
D. IIm libri habent ἀνὰ τὰν Doti δη Ποίαν, nonnulli libri deteriores νηνε/ιοεσσαν post ροιαν. Hic locus quomodo tentatus sit, vides apud Schneideminum et M. Seyssertum. Hi quod invenit αναrον ευρυε δε Teolo, id minime probatur. Is locus certissima ratione emendari potest ex fragm. 496 Σκυρος, νῆσος , ὀ γειος Σοφοκλῆς ἀνε/ιώδεα καλει scribendum , ἀνενιωδε 'εὐων, quo ipsa interpretatio ν νειιοεσσαν ducit cis Trach. 326 πάχραν δι νε ιον schol. ερημον, Φηλῆν ῆν Ds ζρος ἡ νεφιοεσσάν φοσιν . Haec autem notatio Troiae optimo convenit querenti choro. Quum igitur ἀν ἀν ahiissst in i τῶν reliquae literae ει ευδε aliquo modo correctae
Ant. 578 M. Seyssertus pocios scripturam codicis ἐκ δ τασδε mutavit in s Metὼς δε sed tamen et adieci verbal δετος aliqnid suspecti habet neque unquam cet permutatum vidi. ccedit quod δέω parum convenit huic rei. Quaro scribendum mihi videtur εἱπιιένας δε χρὴ maiκας εἶναι τάσδε ιι ηδ' ἀνειμένας. Trach. 716 φθεlnει τὰ πάντα κνωδαλ' articulus τὰ post Ουνπερ- nam manifesto χώνπερ cum achefieldo pro χ υσπερ scriben-
39쪽
llum locum non habet. Legendum os 79ειροντα πήντα vel φθειρον, narea etiam concinnitatis causa.
κακόν verba καὶ olas importuna sunt, quia choras iam omnia audivit. o Blaydesii coniectura καὶ res rectum sensum praebet. Longo alia notio flagitatur, quae inest in φρασε r ἐναPri . to - cis Ant. 1307 υκ ἀνταέα γρ. ου καιριαν). El. 709 F Moυς non ex V auros lactum videtur, quae Nanehi sententia est, sed ex ouου στGς. Ib. 22 υκ ἶσω ποι γνης Ουδ οποι νε λιις φερει terra γῆς amoveri obsit; sed minimo ita, ut a G. Nolmo vitioso actum est. Iacobsius coniecit ο γηθεῖς verum syllabae sunt dividendae: ο ποιεις
Dindorfius ex parto emendavit κινεῖ τις αυρα κἀνακουφέζει πτερον. Legendum κινῆ, αυρα, παντα κουφίζει Μειγον omnia, rami, solia, moventur, tolluntur, volano. Cum locutione κουφίζειν nrερον in M. 1278 ὁλμα κουφιῶν. Fragm. 830 Ἐν τοισιν ιπποις οισιν ἐκλελειμμενοις διον εἰ χωρω ιεν M. παντι σθένει priorem versum Hecherna et Schneido inus emendaverunt Ἐνέ οισιν vel potius 'GAαισιν ιπποις τοισιν ἐκ-uλεγιιμοις, alterum ita scripserunt ἐδιον, εἰ χωρ Θαν, 3 π. 9. Nauchius fragm. 818hooniecit εἰ χωροῖμεν. Videtur vero εἰ χοιρ os εν factum esse ex ἐγκον ῆιιεν, cetera minus liquent possis conicere σπευδέ93ιεν, ἐγκονουμεν ου'. I. scir. i. 11 988 .
Non raro oculorum aberratione vel potius memoria quadam fiuctuation factum est, ut literas eiusdem vocabuli vel vicinorem vocabulorum transponerentur, velut O C. 1244 αἱτε pr. A corr. pro
ἡ et Linditura a m seo. Fortasse harum literarum sedem permutaverat
40쪽
23 librarius φ, hil. 282 συιιβαλλοιτο pro συλλαβοιτο M. 124 ξρεσκεν
corr. oκεσεν a m. r. ib. 8 τουτου p. to τουδε, Phil. 324θν ι ἰ γενο ιο χεῖρα pro θυιιον χειρι. Memorabile est . R. 148T pro τλλοι αὐτου πικωλβlo in libris deterioribus legi τῶ πικρατου λοιπου βίου. a via Ai. 208, ρει la abiit in sιεριας, nam Veram Sse hanc Thierachii coniecturam, etiam ex imitatione auctoris Rhesi 82 sqq. cognoscitur. Hae etiam . C. 402 molestissimum verbum δυσrυχων ortum est ex διχροσταχων Nam hoc sensu requiritur eis. 399 sq. 404 sq. . Scribondum igitur κε trot ὁ νυβος o διχοσrarc βαρυς, sive versus cum corruptum esset διχοσrατῶν metro adaptatus sive cum σος post fetus Jβος excidisset, pso adiectum est. Trach. 57 νε ιοι - δοκεῖν in rumi δοκοt mutandum. Optativus in eum sensum convenit, qui voce εἰκος ostenditur ch. i. 1159 καὶ γαρ αἰσχρον εἰ πυ9οιτο τις λογοι κολαζειν eth, fragm. 18 οὐδενκακέειν πτο1χος εἰ καλευς φρονοι - Insignis in hoc genere Burgesii coniectura est, qui ib. 14 sq. tWιαγες - π ιιια ἐσεται mutavit in ιιιι θεις - εα ευ ια' σεται, in quibus conlocatio praepositionis a conlocatione verborum os sta εl excusari Videtur.
V. Dorismus neglectus Atticae formae commutatae.
Fieri non poterat, quin posterioris aetatis librarii ex praesenti dicendi consuetudine formas in textum reciperent et pristina formas Atticas cum vulgaribus commutarent. Quam mature hoc acciderit, ex
hoc intellegitur O. R. versum 1123 ubi libri habent ἐν et versum Niobes segm. 399 1 γαρ φέλη 'γω τωνδε του προφερτεροD adfert Porphyrius apud schol Venet Iliad. 5, 33 cla schol Odyss. 8, 186
ad confirmandam sormam Atticam i. o. his duobus locis pristina forma etiamtum conservata erat, quia pro particula Laeceptum erat. Prope necessaria est forma ἰ ex alia causam C. 768.