장음표시 사용
311쪽
nes novimus , ne uno quidem excepto ex Nubibus Comici, vel etiam sine iis. vide Pnotium quoque. quam vocem nolent homines sane perquam acuti, qui Germanicam vel nostram linguam primaevam esse volunt: & adjiciant voci saccus & similibus. cur autem haec, unaque & altera vox per secula
servata sit, si ipsi pro mentis subtilitate non facile
dispexerint,consulant Pavum,cui in talibus nihil latet. Quae P. II 2. II 3. disputat, sunt vana, quia nituntur falsia hypothesi. quae de οἰδεῖ resutavimus p. I 37.& aliis. Sed si legamus jam Oh--μόνοις, cur Vir Grammaticus non magis sobriam rationem, quam ridiculam illam de κτα, dederit, qua- re abierint Iones a reliquis Graecisi nam potuisset dare, siquidem Graece dicitur οἰ ἰς αςραγαλ Q-cundum ipsum. Nam cum Iones dicerent ut Junius & alii animadverterunt ex Eustathio Il. o. Vs. 88. p. 1289. 49. necessario illi dixerint οἰνη , ubi alii Ohoc. nam Ohὸς adjectivum. sed αςραγαλον ο&ὸν dici vix crediderim. ιις ραγαλ Xῆγ & Κῶ dici possitnt, ea ratione, qua vel qui sic dicuntur etiam extra aleam: extra laetiam. at ομον vel Ohἰ nunquam de talo, nisi jactato. respexerint igitur vocem βολη , cum alii ad vocem βόλγ reserrent. Sed nolim sine auctoritate, Pavonis more, siuspicionibus inanibus L etorem detinere. A p. II s ad p. I 22 agitur de epigrammate, quod. ventilavimus β. 2. C. VII. nostrae quibus nihil addere habemus nunc. obiter tamen ad vocem γοργωπος potest adjici, ab Euripide Herc. Fur. 1266. γοργωπὰς dici οφMe recte. Sed vs. 868 male edi γοργωπους Gραe. ibi enim stribendum videtur γοργωπας Mi ρας. ut sicut εω , dictum suerit γοργῶφ. Vel saltem γοργωπὰς seri . Hesych. γοργω τένεδραν. ubi
Iun. γοργωπ Sed Suidas habet γοργωπον
312쪽
quo modo etiam legit Phavorinus. qui aperte animadvertit γοργωπος etiam seminino genere dici. quare satius fuerit in Euripide γοργώ rἰς legere. qua voce & aliis in locis utitur idem Tragicus.
P. I 22. Utrumque sv κων & Φυσῶν rursus retinendum censet. ego vero aberrationi deberi ultimam Vocem putarim. nam has iterationes observes semper fieri in vocibus ab eadem litera incipientibus, nec Pollucem tamen quidquam tale in aliis assectasse. unde omnino probabile fiat , re vera modo esse lusus oscitantium librariorum. Nam ipse Pavus p. I 26. ait, prout sngula inter legendum occurrebant, ne cripta fuerunt O in Schedulam coniecta. ne dubites. αυσος εῖα. φυγών redie mihi praelatum & explicatum videtur. ut alis jactus Δαρεῖ . sic hic Q κω, a Ptolemaeo Aerapti rege videatur dictus illis, qui argutiolas has amant. imo sere ex συνωρ e &-ωρυιυς prius modo sanum putaverim. de quo more suo Noster multa inutiliter verba non sine injuria aliorum profundit. κῖgdi habet meus liber. P. I 2 . Non errare hiciputo Pavum, quando sparsa illa vocabula per totam comoediam putat, nec Iambos agnoscit.
ex qua convenientia & aliis locis cum Jungermanni Codice eundem conjicerem : nisi in nonnullis tamen in diversa abire animadvertissem. de ποδίας Aristarchus. Tertium ποδίαι paulo obscurius est: sed tribus verbis dicam quod res s. ut a τυχὸe fit τρυόας. ita a πους ποδος ποδίαta alia gemella smiliter fanta praetereo sciens ,, non miror te gemella scire. nam illa gemella eodem ex loco arripere potueras, unde illa de τῶ ποδίας habes. En Interpretis verba ad Pollucem
313쪽
nebris suraris, sed de die insipicientibus omnibus rapinas agis: qui notata ad ipsum auctorem, in eodem
soco, quem explicas, tam inpudenter tua facis. P. I 26. Κ-ονος. Cod. Jung. κήρροοe meus: sunt igitur diverss. mox hoc ordine Verba. ευδαιαων,
tulerim τω λακων, ut respiciantur Pollux &Castor. . P. I 28. 'AνΤίτευχος & αartυγος, ab eadem litera iscipientes voces, ita fato nescio quo rursus se in m. moedia Eubuli insecutae sunt. sic mox ανακώδων &
quis credati 'Aργειν. ait, an respuit nomen celeberrimum illud
ειοι Φωνες , ut jactus fuerit infelix s furax hoc verum forte quid est nugari, si hoc non esti nam e dem jure alius scripserit. δε An respicit celeberrimum nomen, Vir Atheniensis, qui teste Schol. Λristoph fuit σοιpος Θ ut jactus fuerit medius, εὐεουλοταΤ γ , ad quem bene dandum sapientia requireb tur non vulgaris μ Qui taIibus lectorem fatigant,
in nucum lusu utilius occuparentur cum pueris. λ. I 29. Notata de πυγελίτης & πυγελιτις inspice,& miraberis haec non confrmatius dici ab homine, cui pudore nihil amabilius est. Antiqui auctores quidam sane habent multa obscoena: & quae ab inter pretibus doctissimis & probissimis sine usta, saltem Iusta, reprehensione explicita olim fuerunt & explicabuntur in posterum. sed ita sipurcissima sine ullae necessitate & tanta cum stoliditate singere , sine in dolem infelicissimam indicat. Ibid. ,, Nam quid si sciunt omnes ne uno excepto M Noverunt igitur etiam Garamantes& Indi. Sed didicerim tmen a Pavone, qui eo fiam Pe
314쪽
pe emendationes minus placitas in exilium mittit. vide Hor oll. 382. P. 23o. -& t φέρων, φορῶν recipienda putat. -- lapidus, mehercule S fessivus, eui patia eouerimus tibenter, ut Ac si faciat deiicias ipsi,
xM nobis aut elegantiorum cur quom. HOrap. 38 2.1 uare moneo, ne istae geminatae lectiones recipiantur, ut Criticus hic facere jubet. locuti hae de re jam sumus in Diatribe nostra de Deli Inseriptionibus. Cod. male Σημων. nec non si λων. re sis eitur Nostro judice ad 1ίμων - άρπακικωτερ . pro quo in posterum dicamus αρπακ τεργ., P. 333. In Suida legendum αγλη . . Mι ὰ παι διώ
miror nastuti nostri Pavonis nares putore hujus loci tactas, cum dudum Phavorinus mendam senserit, Rideo omiserit ο ' κληπιο . , pro quo scribendumst ασκληπιου ἱ ut adeo Phavorinus indagarit seram , Noster vero ceperit. Suidas autem , He*chius &Eustathius Iaudantur in hac voce a Meurno p. 3Πne ignaviam Pavoninam haec contulicte autumes. Meursi & Sensilebit diligentiae etiam debentur Π mina jactuum ex variis coJlecta.
A p. 133 ad p. 338. in Epigrammate sudat, siu-
perius a nobis vindicato. Quae p. I 38. habet de Γλακα quiescera lino, quia omnes inficetias tangere piget e P. I 39. Eos, ta/ deducit a NM. & est au- Num lorum. ipsium insipice, qui ad insulsos cibos non
nauseas. iterum tangam. P. I o. Mire nugatur in loco Hesychians. Φα D. λευκο . η βολος. - seribendum iuspicatur Φαλος λευMῖς ἡ Θολ - pαὶ ἰν. τὸ
315쪽
πεπλο, mira si picatur. Sed notes mihi σει. hominis, qui, si id jam concederemus, nos credere cogit, Hesychiuin obscuram vocem obscuriore volqisso illustrare. nam dic, Pave, ubi vox ἔμμα iauit dic, funge Grammaticorum, an Hesychius 2I--λ- A,ολG. usus esti eodem modo p. I 2. insanit. ubi pro κυνος Treponit in eodem Hesychio Ψο Φυτλου. nam ait Φυτλὸν idem quod Φίον. me miseret
sane. hominis stupidissimi. ubi vel si alicubi exstat, quid huc faciti nam si Glosiographi sic scripstrint, certe te non magis samerint. at Analogia id admittit. abi ad Hottentottos cum tua Analogia nec tuis sordibus elegantiam Graecam inquinare a deto. Mihi autem valde fit verosimile priorem locum omnino nihil facere ad jactus,& pro βολ aliud quid legendum. mox rursus Hesychium tentat. sed
frustra. nam non opus ut casum mutet. υλικωῆsumitur. P. I I. 'Aβμ αίμ. egimus de stulta interpretatione, qua inde facit ἀβεα ηυίας. pedissequa miae. qua equidem nihil exoletius vidi. Sed ultima tamen notulae, antequam hinc decedamus, mecum mirare Lector , , αβest pedi equa Miae, meretriacis. uid censes paeuidquamne accommodatius p qui quamne probabilius p Sie vocem barbaram ἀβρομίας, cs' quae infamiam secum inportat, ex honestarum consortio furca expellimus o Bene, bene, vir sortissime a que optime, propudiosum illud ex consortio vocum honeHusimarum α,πελια. αἴγλη abige: & inprimis cave, ne infamiam suam castillimae voci, quam tu peperisti, mγελί- adfricet. ne tamen innocentem condemnemus, scire cupit concilium Criticum, Praetor honoratillime, qua in re hujus vocis αβοαμέας infamia consistat. nam ab ,ος. ἀενα se. piscis, quam vocem animadvertit Sensilebius, & inde αβρα-
316쪽
item piscis nomen, quod etiam citat laudatus modo vir. ita ab taisai fit ut a ξυω fit ξυς. . hinc εὐςὶρ sic a , εανΘἰς & inde ξανθίας & alia productione sorte etiam ξιπιγι μ' , ut κάλλιαθ' dictum suerit vel dici potuit. eandem formam in his saepe habemus, ut ipse animadvertisti ex aliis. αεω a.
αρμδίας. κυνόρπις Vel potius κυνορχία infamiam ergo hiatenus nullam videmus: imo nee barbariem.
P. 1 4. Suis deliciis fruitur inpura Musca ad satietatem usque. porro κίεαι ς Photius κικασος οβολῆ ἔνομα. procul dubio Βόλου ἔνομα. ex his corrigendum.
mutat, ne stiens κικυς ejusdem Originis esse cum κι- quam vocem Hesych. bis κλέπΤης, άλαἰ- ταῶν enonyma in explicat. inde & iamia, . ,iος τετιξ & κίξιος, ejusdem venae sunt. Ibid. vide Meursium p. 8. P. I s. ,, ει τεία& κρνύ συν- οιζεν α χοαγαλι λοῦ. quem πλουν κῶς interpretari debes' non video cur. & minus, quare contra auctoritatem librorum legamus oui ροι ν βολαὶ . legat sibi ita Pavunculus. cetera sunt nugae & furta. quod autem tam confidenter adseveret Eustathium laudasse Aristophanis Plutum pro Platonis Lasideo mihi valde dubium est. nam duplicem sabulam docuisse Aristophanem nomine Pluti non negabit. quod igitur nunc non exstat in superstite, potuit exstitisse in deperdita. video autem nec scommata de suo semper sumere. nam quod hie Eustathium vocat loquaci um, id debet Hydio, qui cum p. 1 F. verbosum θ' prolisum commentatorem adpellat. Pam pro sua secundia vim duorum Vocabulorum una voce expressit. P. I 7. Nolae, quas nunc tesseris inscribimus ro-
317쪽
Guctu in , namque m μ φιλ ipsi vident . diis at olim fuisse ramos notas, ut nunc, videtucios. -ae pus tum de iis usurpata suadere. deinde apud
Actionum Montesticonium in Antiqv. Explicat. Tom. III. P. II. p. 336. antiquas teshras rotundignotis insignes adhuc videre licet. Stultos esse quadratos oportet, qui talia cogitent, nedum scribant quae de significatione vocis κύSi, tam ambit is ventilat, vide breviter apud Junium pag. 31 . & alii multi eadem demtis convitiis & inaniis. P. I 9. Loca Zenobii & Suidae vide apud Salmas p m. P. asci. Quae ad veraculum :Bεβληκ ' Μως δυε κυβω is turpi plagio sublega commentariis Κusteri ad Aristophanis Ranas v3. i 47. qui Venit. o Tecit Achilles duo puncta cy qaatuor. sive sex. duabus scilicet te eris puncta duo is ulis videlicet unum, una Meτertia refra, quatuor. Κ-enim in hoc loco non
siliscar ipsam testeram, ut malo Frisichlinus exist mavit ; sed punetiam sva ut recte Eustathius ad Odyssi R. p. 1397. quae Lector compara cumbis Pavoninis, & ovo ovum rem similius invenies. imo consule virum doctum ad Suidam, es in Commentario recte omnia explicata videbis. quam callide a tem dissimulat hunc Aristophanis locumlMox quae habet de duplici significatione βολο- .ut & iactum ces rem quae jacisaer, signisidet, rursus sublegit Salmasio. p. 7 6. a. En Viri maximi verba. se Graeci sane εο λους - amum refer aram jactus, sed etiam θ esseras nocuam. Eustath. ad Ho
318쪽
eadem ad verbum Pavo. ipsum Cacum inpacioren non fuisse crediderim. compilat homines doctos, iasmni convitiis dilacerat. pudeat, pudeat, hominem, si qui superest pudor. quod autem ibi emendat κύβων pro βολων, quia literarum ductus inpliciti errores iles pepereruxt,morno numero, solitam stultitiam debet. ceterum vox εο λων abest a Photio. mox iii eodem Suida. διτlὸς ζν ο κυβ γ ,ειτε κενος, lorε πλήρης πη. male habet viros doctos imprimo loco. ideoque delendum censient Portus de usterus. quid bellatulus nosteri ei ut locus rebat scat, elegantius quid, longeque accommodatius in men- rem venit. hcribe. δ'ώς μ έ-. ο 6 άν MQ,αεν , em dcc. o τε, 1 i. amant enim Graeci ista forma,
ut im decennes sciunt. spectato stupiditatem Pavonis, qui bis hanc vocem seribens bis male exarat ό τε proo, M. id pueri sciunt decennes. qui non ignorant quoque τε hic locum nullum habere posse, & hominem cum putida emendatione sua exsibilant. εω Photius quoque habet. de Voce ἰδίως rursus lirae. P. IS . ISS. Is6. Omnia vanissima vel compila ta vel incrustata ex Salmasio pag. 7s8 Mercero ad Aristaen. II. Ep. I7. H. Junio p. 31 7. R aliis. ea
sitatius sconvocetur omnis Senatus Poeticus, ut de summa rei poeticae deliberentὶ Nam sic versus modulatior est, S ad aures accedit blandior. Scottus pro δυο habet δύω. quo nihil mehercule pejus. nam sc Tedissi succiduntur poplites, ut vident omnes, qui rem metricam intelligunt. Quid hoc est nisi magno cla more magnas nugas agere. vide praeterea sycophan -
319쪽
nes novimus, ne uno quidem excepto ex Nubibus Comici, vel etiam sine iis. vide Photium quoque. quam vocem nolent homines sine perquam acuti, qui Germanicam vel nostram linguam primaevam esse volunt: & adjiciant voci saccus & sitnilibus. cur autem haec, unaque & altera vox per secula servata sit, si ipsi pro mentis subtilitate non facile dispexerint,consulant Pavum,cui in talibus nihil latet. Quae p. II 2. II 3. disputat, sunt vana, quia nituntur falsa hypothesi. quae de Οἰνῆ resutavimus p. 1 37.& aliis. Sed si legamus jam Oh --μο-jore, cur Vir Grammaticus non magis sebriam rationem, quam ridiculam illam de ἔτα, dederit, quare abierint Iones a reliquis Graecisi nam potuisset dare, siquidem Graece dicitur οινος ἀςράγαλιν secundum ipsum. Nam cum Iones dicerent ut Junius & alii animadverterunt ex Eustathio Il. αVs. 88. p. 1289. 49. necessario illi dixerint οἰν , ubi alii οἰνος. nam Ohος adjectivum. sed αςραγαλον Oiso, dici
vix crediderim. X & Κῶγ dici possunt,
ea ratione, qua vel qui sic dicuntur etiam extra aleam: extra iactum. at οἰνον vel οἰνή nunquam de talo, nisi jactato. respexerint igitur vocem cum alii ad vocem βολ reserrent. Sed nolim sine auctoritate, Pavonis more, suspicionibus inanibus L ctorem detinere. Λ p. II s ad p. 122 agitur de epigrammate, quod. ventilavimus β. 2. C. VII. nostrae Κιναχυροις. quibus nihil addere habemus nunc. obiter tamen ad vocem γοαγωπος potest adjici, ab Euripide Herc. Fur. I 266. γοργωπὰς dici recte. Sed vs. 868 male edi γοργωπους Gρας. ibi enim seribendum videtur γοργωπας Mροις. ut sicut ευω , dictum suerit γοωi . Vel saltem γοργωτους scribe. Hesych. γοργα -οεδραν. ubi Iun. γοργωπ c Sed Suidas habet γοργωπον
320쪽
quo modo etiam legit phavorinus. qui aperte animadvertit γοργ-ος etiam seminino genere dici. quare satius fuerit in Euripide γοργωπους legere. qua voce & aliis in locis utitur idem 4 ragicus.
dum censet . ego vero aberrationi deberi ultimam vocem putarim. nam has iterationes observes semper fieri in vocibus ab eadem litera incipientibus, nec Pollucem tamen quidquam tale in aliis allectasse. unde omnino probabile fiat, re vera modo esse lusius oscitantium librariorum. Nam ipse Pavus p. I 26.
ait, prouisngula inter legendum occurrebant, descripta fuerant , in Schedulam coniecta. ne dubites. αὐτοeios . cpυ Dων recte mihi praelatum & explicatum videtur. ut alis jactus Miatae. Δαρειο . sic
hici χω, a Ptolemaeo Aeopti rege videatur dictus illis, qui arsutiolas has amant. imo sere ex συνω e &συνωρ Gς Prius modo sanum putaverim. de quo more suo Noster multa inutiliter verba non sine injuria aliorum profundit. κῖ ' habet meus liber. P. I 2 . Non errare hic puto Pavum, quando ara ista vocabula per totam comoediam putat, nec Iambos agnoscit.
P. I Zy. ποδίας. Cod. me quoque.
ex qua convenientia & aliis locis cum Jungermanni Codice eundem conjicerem: nisi in nonnullis tamen in diversa abire animadvertissem. de ποδίαe Aristarchus. Tertium ποδίοις paulo obscurius est: sed tribus verbis dicam quod re4 s. ut a Θεid τυχου fi et ita a mις ποδος ποδίας. alia gemella U smiliter facta praetereo sciens is non miror te gemella scire. nam illa g mella eodem ex loco arripere potueras, unde illa de ποδί- habes. En Interpretis verba ad Pollucem p. 8 3. b. is ποδίοις. ad eam sermam . . . &