장음표시 사용
341쪽
huidari, ubi Fritillus poni dicitur pro vase perforato, per quod solent projici taxilli, ne ibi fraus fat. Sed te oratus ibi debet accipi pro excavatus , vel errat illud Distionarium. nam sic ex smilibus Dictionariis
evicerim metum N alveolum eandem rem pila. Turris denique erat vas satis grande. in quo stata, ebore aliquando vestita. nam quod corneos gradus habuisse adseveret Souterius, non probari posse puto. id quoque culligi datur e comparationibus cum modio, urna, orca. unde & de forma conjectura fieri potest Fritillus autem erat vas minus. ideo etiam e cornu fiebat: quamquam etiam e buxo: ut ipsa turris.
E quibus omnibus patet, plane diversam supellectilem pyrgum & fritillum fuisse. Si Noster contendisset & adstruere conatus fuisset geminis fritillis usos fuisse aleatores olim, dubitantem sorte in suas
sartes pertrahere potuisset. nam sidonius Apollinaris
II. Ep. IX. ait, Crepitantium fritillorum referarumque frepitus audiebatur. Et Carmine XXIII. vs. 462. hic talas crepitantibus fritillis. quae loca &alia vide in Palamede p. 8. quamquam & ista eludere possemus, &, si non manifestiora testimonia promerentur, contendere, uno fritillo usos fuisse, ne si quisque suo uteretur spmper, etiam hac in parte fraus cxcogitari posset. Quamquam autem non contendo, semper aleatores utroque instrumpnto,pyrgo & fritillo,ulos fuisse,poterant enim tesserae in pγrgum mitti nuda manu; poterant etiam solius Ditilliope in tabulam effundi; tamen plerumque ita usu venisse arbitror. Apud Apollinarem
L. V. Εp. II. Domnicius tesseras ceperar, quatiebat- Τμe, quo velut ad metum vocabat aleatores. hic locus
mihi quoque Salmasianae, Valesianae x Kusterianae opinioni videtur favere. nam ista quass*tio non manu, sed fritilla videtur peram. R ita resonante fritillo ad netum
342쪽
pretum vocati sunt. Si loca Apollinaris conseras, ubi fritilli & neti mentio fit, diversum utensile facile
deprehendes. P. I 83. Agit de vocibus η υρος ορ γ , αἴροτες &Σκῖν', insula, erat locus, quo ad aleam exercendam confluebant aleones. alii luseres ita joculariter didios volunt ab istis με οφ e , qui umbellam Mineravae sacram ex arce ferebant Scirum in publico Nanniversario festo. prius placet Nostro, si mutetur in
mωροπορν. nam venuse aleatorem Cecropidae vocarunt rata οπορον a loco, quem quotidie petebat V sectabatur. ita τηλέπορ' & υιπον , quae voces in meo Scapula
sibi vicinissimae sunt, sed ibi pessime scribuntur,uti & in
omnibus libris vulgatis, τηλεπορρο, υ irrορ . Pavonini plutearii aliter habuerint. Sed ista praeterea mutatione non opus Videtur.nam σκιροφορ' dicitur ut βοσφορω& -ποσφόριγ. de quibus consulite eruditissimum virum & amicum nostrum non e multis Joannem
Cornelium de Pavonibus in Epistola Vibiam: quam infrunitus quidam Anonymus arrodere voluit. Sed solido illisit dentem. & si bene maenanimum meum Orestem novi, ille hominis istius belli deliramenta
bella magno cum suo oblectamento leget :& ieeta in aliquem angulum, vel condigniorem locum abjiciet. Alterum vocem hujus classis mox divexat He*ch. Σκείωες. οἱ προυνι-ι, 6 κυβευΤ L Jun. propriori voce οι κομissa. Salmas secundam corrigit
λκει ν τοM. quod adprobat Pavo & ait: is excuditur vulgo σκειρ τες. Μentitur. nam ubique excuditur σκεibl.ς. sed sit scribendum, ut λευκαυ. λευκάτης : αlγῶς, αἰγοίτης. strinam tamen hujus ultimae
vocis invenio valde similem τῆ Σκώ Τεν apud Latinos, qui semper scribunt Aegates insulas. qua de voce omnino consulendus Cl. Dausquejus in Orthographia Tm. II. p. 13. an igitur & Σκει ιι simili dialecto
343쪽
sorte debemus' id malim, quam a Σκιρον, ο ὶ ἡ Σκι- deducere. non novi enim adjectiva hujus formae masculina. Monstret mihi 'Ἀπολωνα vel Λία Σκιπι δα. Nam Minervam esse 'Σκι,δια omnes norunt, ne uno quidem excepto. loquor de ariestivis a nominibus urbium locorumque deductis, ne calumnietur me omnia alestiva in AΣ masculini generis excludere. ut ἡθὶ & similia. Adponatur hic error illi de αἰθιοπιάδα οἶνον, quem p. I97. Uanni tetigimus. Occurrit apud Pollucem, Elym. Magn. Hesych. σκει-
rore quodam deducit: sed haec sapiunt Et)mologorum ineptias. Pavus ergo se dicet paucis, quod verum es imo multis quod salsiiumum est) N ipsi Grammatici antiqui ignorarunt. quae ab απΤερα ejus Movotis sunt, non ranium in απΤ' & απΛς, sed etiam in αφης desnunt vulgo mentitur, cum vulgo dicat.) ut alia omittam συναοης. colligatus, coniunctus notissimum essomnibus Si tibi alia in promtu, de quo egregie dubito, cur exemplum e Lexicis, & quidem unicum hujus generis adducisῖ debuisses adduxisie exempla alia, quae descendunt a significatione colligare. pergis, huic simile Σκιωφη qui S iro alligatus est.
at homo hanc vocem ostendas. Sed non Ostendes. at tamen is apud Elym. τ Σκια pita tuum deprehendis. nam nomen adpellativum S aleaIores in genere denotans pro nomine proprio pessime habuit Grammaticus. ut χρυσης χρύσου insectis ur leo, ita Σκωρο- φης. I. κει σου te eram inflexit ille non temperoa risu, quando has Thrasenidae inanias lego. Sciliceth tymologus subito per retrogradam μετεμ ιυχωσιν alter Pavus faetus cst, & nescit conjugationes & declinationes Graecas. At ego Etymologi causam non egerim: Verum non acquo animo fero rursus Praesulem
344쪽
sulem Graecum in criminis Θcietatem venire,nec eum Thessalonicensem, non Monembasiolen, sed ipsum Patriarcham Constantinopolitanum Photium, qui in Lexico eodem modo flexit vocem, & praeterea ita expli
ἔπαιζον οἱ κυSευΤά. Inunc & Photium doce declinationes. docuisses procul dubio, si novities. Quid i dicit. ακμ- ραφGperperam insexisse σκειραφου. imo aliter id inflecti
non posse Mo. dic, Lapis, qui inflecti aliter potest' Si
vox esset σκωραφης, tum σκεινα τῆς flecti deberet. Sed homo accentuum naturam aeque callet ac piscis ambulare. moX. Eustathius Odus. h. p. I9 7 etiam σκίραφοι commemoraI notione mala an bona datur Z) hoc mini
quam adpositum. imo hoc perquam adpositum ad evincendum, tua de Voce σκιραφῆς esse somnia mera, di re vera ο σκίρα por & οἱ σκίραῖοι fuisse in usu, non ὀ σκιραφης. quid censes, Leetori homo se ipse refutans, & contraria argumenta adducens, in rem suam sibi loqui videtur. majorem fatuitatem vidi num quam . pergit. D φληναφῆς, ut nunc opportune incidit mihi, simillimum est τῶ Σκώραφη ' Quis hoc negeti sunt in omnibus germana. nam unum. Uocabulum est aeque barbarum ac fietitium atque alterum. nam non uisi in λῆροις & φληναφοις pleno Pavonis cere- bello etiam illud repetitur. dicitur semper nondum desinit. se Ut autem mcειραφεῖν ω Φλοαφεῖν conveniunt, ita , σκωρα p γ ω Φλοὐ nota rursus monstra verborum pro Φλήνας
N ιειραφομ) quid quaeris p haec iam intelligunt Nintelligere possunt pueri decennes. Imo intelligunt omnes, ultima primis & mediis pugnare. nam ibi
345쪽
inpugnas vocem σκεἰρα hic amplecteris Τriumphum tandem canit. Grammaticus antiquus, qui ex imo ex Σκείρα in) faciebat aleatorem unum, ex σκειραφν fecit aleae instrumentam aliquod certam. Eu . euges quid mali in eo, quod Σκεμ
secerit instrumentum aleatorum. an non κυκημὰ sunt instrumenta talia' patientiam serie miraris meam, Lector, qui nugacia haec tam minutatim excutiam. eam & ipse miror. sed jacta alea est. Pavunculum ita deplumem reddere constitui, ut in toto coipore ne prima lanugo, ne δέλο. quidem superfuturum sit. Ego in vocibus& similibus ultimam partem modo esse terminationis productionem autumo. quod si porro placeat Pavoni a 6ῖρον & deducere, atrameηtum ipsi quoque fiat atratio mentis. nam monstret ullam vocem praeter sibi fictas ab
Isto ab ἔλο- Φλοιαν, ut redis L. M. porro EtTm. Μ. errat non minus, quando in ultima syl- Iaha F φλη ναφ' vocem Φω i. e. dico latere putat. Et iam in eriatur me judice cum ab απΤομα deducitur. Sed nondum hinc discedo. vidimus omnimodo Iaborantem nostrum Grammaticum, illum veteribus Grammaticis Graecis longe acutiorem, ut vocem σκωνα iuic inveniat alicubi: quid si ego ipsi sistain illud αγαπαύλον & τριπο ιη'ον σκωραφῆς ' apud Photium illis a me laudatis verbis praemittitur.
ti Σπιε iis in secundo & tertio legendum. P. ID. Cochlidem tibi proponere debes, Lector, ait:
346쪽
ait: sed noer primus ita voc vit. Savero ad Apollinarem L. VIII. Εp. 12. Per neti gradus tu Cοα- Iidem tessera resultabat. Ultimum pannum, quem Fullo noster interpolat, sumsit e promoc do suo, Salmassii commentario ad Vopistum p 7s a. amat tamen ejus mentionem non iacere, nisi in fine. & quasi umquam legisset Gruteri Inscriptiones, ex iis promit. Sed quid ex ore meo exciditinumquamne legisset thesaurum illum rivo , cujusti Annotationes in aliquot monumenta antiqua nobis
promittuntur l Avemus illas videre. Nam Critica Favonina adcommodatissima est Criticis Lapidariae, nec credo minus versatum in lapidibus legendis, quam in membranarum labyrinthis explicandis. Εxstat ista inscriptio apud Gruterum pag. MXLIX. quod homo ignavus saltem addere debuisset. Grui.
ludentium in jactus, Tesus Christus vincit, θ' -- ear scribenres ipsum s ludentes in iactus. Amen.
dens hisce jactus, Iesas Christus, vincis , quo
quoi post issicribentem Iudunt in jactus istos. Amen. nestio qua stonte dicat homo, ne Meram mutatam. saltem in εγγρα , α εοῖοι in transformat. Explicat. Oδε hic. -l salua scilicet mei nomen dedicantis vicinam fuit, F es pertinuit ipsa demonstrario. ralia in Inscriptionibus σαω videbiamus suo loco. suo locos quidl pMatue novum In- riptioniam corpusῖ egregium sane hic specimen edit.
347쪽
nam haec de statua plane somnia. τοῖς bis τουτοις. unde hoc scit 8 ego Mo hic latere vocem tala, ut bene vidit Salmasius. παίζων se τα εο λια mo X rursuS recurrit, is pro II scriptum saepe B. imo &casu pro ξita saepe B. Sed ordinarium vitium librariorum hoc esse ostendendum erat. an Colonia Agrippinae ortum putarat iculptorem, qui besthuis & peshuis distinguere pronunciatione non solent' se ἀφ pro - , postposuit rudioris seculi homo rudior. άφ' ἐγγραψάν- ita homo rudior pavo scribit in ab inscribente , possinscribentem: παιζονΤες pro millies pro Verbo participium. Nonne felicissima Pavi interpretatio post Salmasianam infelici sin amp Γα βόλια. si vox haec sic vertitur, plures jactus fuerunt. ego tamen unum modo Jactum memorari video. yesus Christus. vide Adpendicem ad hanc paginam Pavonis in ergo nullum locum sic τα βολια habent. sed omnino in τα βολια legendum. quid autem To hic faciat non capio. nisi scriptum sit
Id est, το ποαίγνιον. hic ludenti in hos iactus Peseus Christus vincit N juvat. ζ ἐγγοάιαύγ αὐ . est stultum interpretari post inscribentem . nam ut ἀpostponi sinamus & etiam post significare permittamus, unde sculptori in mentem venit pro s- scribere αo . an sequitur vocalis adsipirata 'τους ἐγγράιαν- α voluisse puto Auctorem tabulae. αφ cum Salm so decurtatum putarim ah αῖΤὸν pro αὐτο ut α p θε, Της pro αὐθεντης. Vide quae notavi. ad Inscriptionem Deliacam in Miscellaneis nostris Vol VII. Tom. I. p. 27. ubi αrυτῆ pro ιὀυτὰ occurrit. nisi sorte hic vox άφεος lateat. sic apud Montesalc. in Palaeogr. p. sq. οἱ Δαγι
των υμων, --. Vide p. S6. p. 66. p. 68. παίζον Felegendum omnino; nam, ut SalmasiluS docet, cum accus.
348쪽
eus. construebant saeculo isto. Cod. apud Montesale.
p. 47. κ 'με εο ηΘ τ γραψαντα μἐ Nεοουlον ἀμαρτωλόν. nec pro verbo posse venire ostendit copula M. Locus autem maxime vexatus epigrammatis est Rεκ olor. inde ingeniosissime & verissime ΘαηΘM ex-seulpsisse mihi videtur Salmasius. 'iωύ; in mutari millies in vulgus notum. I saepe pro diphthongogi & contra usurpari non magis dubitari potest exempla habet Salmas. quid autem facilius acciderit, quam ut lineola in Θ evanuerit. ut aliquando male quoque irreput. ut in Inscriptione apud Gruterum p. CCCCV. ubi legitur SIN Aio Σ pro otia Aio Σ, uti laudatus modo B. Montefalconius, vir annis & meritis inliteras venerabilis,recte olim in Diario Italico p edidit.non enim datur populus Atticus
Xαρα αν. apud Suid. Hesych.& Par miographos. In eo autem solummodo a Salmasio abirem, ut non acciperem Nικα & βοηθεῖ in tertia persona indicativi, at in secunda imperativi. sermulam illam Ni- vince illustratam vide a Casaubono ad Sueton. Caes s. & Du Cangio in Glossi Gr. κύebis 8οήθη pro βοδ i in Cod. apud Montesalc. p. 43. Sed obstat aliquantum IC XS. at id excusari posset. nec sic barbaries omnis hisce nugis detracita fuerit. Hic manum de tabula tollamus lusu fatigati ,& ad alia magis seria transeamus. Vides autem, Leetor, quam incerta, quam frivola sint, quae de iplo ludo
enoniano in medium attulerit. nam ex Oλογισμοῖς
omnia nituntur, quibus illum ludum potius ad speciem ludi Toccarilli, quam ad alteram si Dacci tr here conatur . nam si ita fingere & refingere numeros , Verborum notiones & alia licet, facile aliquis ludendi non inperitus, probabiliter etiam ad aliud genus detorqueat, quod longiuS a ludis Tricca- dilis
349쪽
dilla & Trictracto distet, quam illi inter se differunt. Quam porro adjecit silvam observatiuncularum ad rem aleae spectantium, passim percepisti ex iis quae tetigimus, nec omnia tangere libuit, quam sit rudis indigestaque moles. Sed totus libellus ita sine ulla methodo scriptus est, ut chaos inane atque caliginosium magis me vidisse non meminerim. Sed
Si quis talorum Iudam vis scire decorum, Hunc libram discas, si docte ludere gliscas.
Iucredibilia quaedam Pavoninae tu unitersa re metrica ignorantiae exhibentur specimii . Nimus fuerat statim hoc loco primum a Pavone editum auctorem, Hephaestionem de Metris, sub censuram vocandi. Verum abs re non fuit visum, quoniam materia ejus libelli tota prosodiaca est, prius Lectori copiam censendi facere, quam sit homo in hac arte versiatus. Haud enim susticit quod ad linguam tu Critice esse non hospitem, ut auctorem aliquem recenseas: in primis ipsius argumenti non ignarum esse decet editorem: nisi millies aberis rando sese doctioribus deridendum praebere velit. Idcirco nec rei Medicae inperitus, nobis Hippocratis novam in promiserit: nec veteris Astrologiae parum callens, Manilium , ut decet, luci reposueriti Si cui igitur syllabarum cognitio, & metrorum scientia desiunt, ille, nisi velit temerarius haberi, poetas ullos, vel Metricas veterum disceptationes interpretari numquam sustineat. Re vera quidem hae eruditionis partes, licet non ignobiles, plerumque neὀliguntur & Iurisconsultus hodie non multum magis, quam barbaro
350쪽
barbaro Barioli seculo, de versbus laborat. nec immerito; nihil enim hae artes faciunt ς τω άλΦιτα. Quin harum imperitia aequo animo sorte serenda in viris, qui alienius a literis humanioribus genus studiorum sectantur. Et nobis procul dubio aliquis Mathematicus optime Euclide vel problema ex Archimede explicuerit, licet iἶnoret, quale metrum Sapphicum, Vel quae sit quantitas vocis sator. Nonia nulli tamen contendent, Vix dari ingenuas artes, quibus haec metrica scientia si non omnino necessaria, saltem adjumento & ornamento esse non possit Sane G. J. Vossius, primum maximumque illud Agnes nostrae delicium & decus, hanc negligentiain severe increpat alicubi:,, At in hac literarum luce, ait, non pauci qui ex humanitatis sudiis non aliter bibere , quam ut canis e Nilo, interea stulto fastu, quia graviora tractant, videri Tolum aliis nihil ignorare e unde ut in reliqua literatura, ita hac in parte saepe auemodum ridiculos see praebent. Aliam igitur ipse maximus vir tenuit viam : & , licet raro ipse versus conderet, accurata cura hanc eruditionis partem non uno in libro persecutus est: imo Praepotentium Ordinum Hollandiae jussu, concinnam numerisque sere omnibus abQlutam Prosediam conseripsit, ex qua Batavae juventuti in publicis Scholis ad hanc artis cognitionem janua aperiretur. Mirandum igitur magnam partem eorum, qui juventuti nostrae erudiendae etiam in publicis gymnasiis praepositi sunt,li die hac in re plane puerorum instae ipses sapere: imo eo temeritatis & fatuitatis propressi, cum numquam
poeticae ullam seriam Operam inpenderint, ut tam inconditorum versuum mugitu numerolosCamoenarum concentus interpellare non vereantur. At iidem tamen , si ab elegantioribus & harum rerum studiosis explodantur & traducantur, magnam sibi injuriam fieri