장음표시 사용
361쪽
Liliaque pictasque pilas N ab arbore lapsas. X. 3O8. Cinnamaque, costumque suam, sudataque ligno.
XI. 29 . Peleusque comitesque rogant, rite profatur.
vide Heinc qui laudat ob. Gisenii indicem Lucret. p. 62. ubi legitur, caesurae vim esse ut ollabam brevem corripiat. at in repetita editione Leidensi inte positum non. praestitisset mutasse vocem in producat. videatur quoque Chr. Wasii Senarius p. s7. Locus e Statii Theb. L. X. vs. 27s. reetius ab aliis editur Tergaque pectoraque ii galeis occlusa relinquit. Certe duo Codices mei, unusque Taurinensis ante galeis agnoscunt. Sic Graeci. Dionys Perieg. O2. N τε νου ευβοl D. Il. I. 443 Μυθων τι ρη ό εμενα πηκτηροι τε εργων.
362쪽
at quid hic stupor Pavonisi is Aur H die producitur ante Iiqiadam , aut scribendum est, πιοιώαHMων vides, Lector , quam ineptis hominibus boni auctores edendi committuntur. Nam plane ignoravit caesuram, & vim ejus. Verum ad L. VIII. aliquid ipsi suboluit de caesura. nam centum exemplis possem probare ex ipso Calatiro hominem edere coepisse auctorem, antequam ad finem perlegerat: S ita saepe improbasse in principio, quae postea agnoscere auctoritate sui ipsius scriptoris coactis fuit. quo quid turpiust exempla ad ipsum Calabrum sistam. eo igitur libro Vs. I I. legitur.' α τη, σαρκας ri, κύνες αβ et ν ' εδάσαν ra.
Ad haec redivivus Hephaestion. ,, Ο σαρ hic pro Spondeo es. an igitur non scribendum conjunctim μεατε, ut A quasi caesurae locus μ' ita videtur certe sverba sunt sana. Scribendum forte O Mα vel όςέα δἐ , aut aliud quidquam siniae. Quid prius mirabor an novam hic formulam quas caesurae 8 Nam quasi caesura, si qua talis, esset caesium Trochaica. an n vam & Graecis ignotam scribendi rationem οςεατε. ut luminaque y an inprovidam versus athletice se habentis corruptionemῖ quid enimi id quod hic damnat, istidem literis & punctis apud Homerum Odyss I.
inat τι σάρ as u utroque loco. An hisicere as haec audes
363쪽
audes adhuc, Morio. nam non est hominis temerarii, sed plane insani, cum in poetis Graecis, qui supersimi, mille procul dubio & plura inveniantur loca, ubi vocula τε ita producitur, & in Latinis ejusdem naturae inveniantur totidem alia, ubi que longa est syllaba , ea velle mutare. non jam quaero qua licentia quave de causia hoc fiat. nam nisi inter stultos familiam ducere ambiamus, sussicere debet ita fieri solere. habemus autem hic exempla in Latinis, ubi
ante C. L. P. S. V. que producitur. in Graecis ante A. P. Σ. procul dubio & ante alias literas productae voculae que & H habentur: quae nunc non succurrunt. ante literas duplices & positiones passim
Male habuit nominem vane religiosum in ι' ια τε pr duci caesurae vi voculam τε, cum vox nulla oculo secari videatur: & ideo fingit scribendum esse οςεατε. at dic, quis tu es, Pave, qui nos relictis veteribus magistris, pronunciationem linguae Graecae doce-hisi quis tu es, ut tibi credamus, oriα τε non fuisse prolatum, ut αμα ol ita enim sectum, accentus docent. quis tu denique es, ut genus scribendi in linguam inducas, quod nec a Grammaticis, nec a Codicibus agnoscituri pronunciarunt aliter ορέα τε, aliter M. & ideo aliter etiam quod ad accentum, qui pronuntiationem regit, scribendum etiam in Versu. ego enim G. J. Vossit sententiam sequi non dubito, qui se in ea haeresi esse asebat, veteres in versu recitando habuisse rationem tum accentus tum quantitatis. Nam minime credibile est Latine. altaque & liminaque, eodem modo prolata suisse. Sed modum diversuin accentu expresso Latini Grammatici non indicaverunt. Graeci indicaverunt. res Latinis Graecisque communis: rei signum apud Graecos si las invenitur. quando has notas coeperint adponere
364쪽
non inquiro: res ipsa semper fuit, dum in linguae
formam loquela Graecorum Latinoi umque deducta fuit. siem tamen sorte accedere Isaaco Vosito in libro, de Poematum Cantu p. I9. ante mille annos maxime invaluisse accentus adpingendi usum frequentem : at tum amissam fuisse Veterem rationem pronuntiandi. Grammaticosque istam penitus corruptam rationem accentibus expressisse, minime mihi adhuc persuasum est. & accentus non quantitatis indicandae causa adpositos; sed ad pronuntiationem & rhythmum regendum reor. Sed hoc nihil ad rem. stultum satis ab usu etiam per mille annos recepto temere recedere, &, si accentus nugae sint, novas ineptias veteribus addere. Cur autem Latini voculam que vocibus adjungant:
Graeci separatim a vocibus τε pingant: id uni usui tribuendum, quo Latini vocis encliticae inclinationem indicaverint ipse junctura Vocum: Graeci autem istam inclinationem signare neglexerint: nisi quod Grammatici in accentuum notis hujus inclinationis rationem habuerint. & non stultior esset, qui auaque & limina que vellet scribere separatis vocibus, quam ille est, qui hos jubet οςε- scribere. propter
inclinationem autem voces μεα τε, τε Pro una habentur, & caesurae locum faciunt. L. VIII. Vs. 226. rursus eadem chorda delinquit
τε ρη hic etiam Spondeus est. vide us. I g. Scio tamen quid de litera ρ dicturi sunt multi. sed fors locus male etiam habet . an scribendum, Δενθεὰ πι, veI-τ ibi νυm. ς Dic qui probasti οςε- σάγαe cur non scribis δεν εα- ουε. ego si res mei arbitrii esset, hominem, ligatumhene, quatuor muris includendum darem: non enim
365쪽
delirat, sed furit, sed insanit. quis enim talia δe tam opposita sibi ex una bucca unquam audiviti Porro se ait scire, quid multi dicturi sint de litera P. at Pave, tu dic, utrum te judice verum an falsum dicturi sint , si asperitatem eam illi literae inesse
contendant, ut saepe breves syllabae producantur ejus beneficio. proloquere. non intra dentes fra- Elis voces oggrunni. nam alioquin quid leetoris interest, an tu scias nec ne, quid multi dicturi sunt de litem P. Ego ergo dicam perspicuis verbis: licet ex superius disputatis adpareat , ut syllaba maque & aliae producantur, vim caesurae sussicere: tamen Poetas tam Graecos quam Latinos frequentius& libentius tales syllabas producere, cum non modo
caesurae, sed & duplicis literae, vel positionis, velliterae P ope uti possitnt. Aristoph. Nub. vs. 343. γνωξιν l ριοι Δι ουδ οπῆν l -m δῆ ριlνες ἐχουσι.
Sic certe Juntina. Κusteriana Pavunculi delicias γε
366쪽
M 'ζεις σαπυ a.&Epigr. I. Τὰ λοδα - θοσανG. ubi 'P eandem vim habet cum duplici Ad Homeri lacum Clarrius animadvertit in Codd. stribi QO a. ita sane saepe. vide ibidem Barnes sic in secundo loco Homeri in antiquissimo Codice inveni δε μ . in loco primo Theocriti duo Codd. sed ex recentioribus si οδ. Et de talibus in infinitum disceptari potest. Codd. antiqui & optimi audiendi, R placita veterum in his Grammaticorum non negligenda. quin suffecerit novisse in his locis has syllabas produci. causa ignorari sine grandi incommodo potest. nam ipsi veteres Grammatici jam sibi in his contradixerunt. ita Aristarchus O a scribebat, Heracleon o iα, ut ex Sch. Apoll. III. 37. adnotat ad laudatum primo loco Homeri versum Barnesius. id ex his concludere possumus tuto, syllabas ante Ρliteram produci frequentius, quam ante aliam: di stultum esse Pavum, qui talia incrustare audet. Rursus tortuonim hoc caput in aliis locis contra Codd. caesurae vim tribuit, ubi nullo modo ista
S regeritum ingratum I imo longe sonorius & eme
367쪽
etus in recensione donorum 6 ολβια, quam alterum illud. longae magis sionant sic primae in his vocibus syllabae . nam in altera positione tonus incidit in λα, terminationis modo syllabam. vide Il. Σ. 3. ubi s quater in uno Versu. etiam centena alia loca corrumpat. e . gr. apud Oppian. I Halleui.
i escribatur τε γλοι τε Pavonino more. poterit enim. sed quid ego haec bardo huic homini accinoi Atqui scias, Pave, haec pleraque non tibi scribi, sed Lectori, cui poeticae contigerunt, non tuis similes aures, quas eodem tJpo cum Midae auribus esse essictas norunt omnes & singuli. Sic passim a caesura versem sola fulciri facit, ubi tamen poetis placet & alia auxilia advocare. ex. Er. Calab. L. I. TO. Λωί- numenλειαν Aa mλιμον μεμαυ-.Rhod. & Scal. MOMμον. Pavo. non necesse, uti ca fura ades. hoc scimus non necesseesie, sed opus esse. quia optimi Codd. passim κρόλι', si milix exhibent. quamvis saepe variant. sed unus te nor servandus. quid stultius, quam modo hoc modo illud admittere: & inde visam notulae fatuae arri-Peret ex. gr. m. zOI. & 2 3. edidit δολέμοιο
368쪽
Rh. δόλιοe τε. Pav. caesura iterum non cogitavit. o durum os i quin πlολιο &-& πυλευρον poetae videntur amare, etiam ubi non opus. vide Callim. Jov. 82. Dian. 26 I. ubi Cod. πολιν. alius Apoll. IV. Vs. I 282. AHρις ἀλίμον - ανιε οεολιν , ἡ τεολεμοιο.ubi ego tamen malim cum Cod. Optimo πολεμοι .apud eundem L. III. I se . 'Eν δι αὐτν ἰαολυς, ἔμη τεολις. sed ibi tamen idem Cod. πολια certe δολἰετρον ne scio an alia vel dialecto occurrat.
.s, Spondeum fore O potest enim produci vi caesurae ς imo, Pave, & ο &-sunt brevissimae syllabae hic, nec se ulla 'i sustinere possunt. ostendis, quam in remetrica sapias. ligneus fuerit poeta, qui tales caesuras commiserit: & tu lapideus Criticus es, qui tales defendis. Scal. 'H tr. κ. α.L. IV. 66.
369쪽
nemo harum recularum peritior talia tentarit. 6 dem farinae est quod L. XIV. M. I 8. adfert. Κοή με μεμο-- Αθρῶς ubi Rhod. βίον & alia. nos, male. Scalo πάρ' Optime. noster ditatutissime & ingratissime. Κώ με uάλα πιμαυiαν. Si Versum istum clara voce pronuntiet Pavo mense Martio, non dubito quin statim omnes vicinorum seles ad dilectam Musicam με ia απι&οι ac cursurae,& spectaculum viri curiositate dignum exhibiturae sint. Eodem libro Vs. Iegitur pessime. γῆ κε Θεος
Θαύμα Mεγω ἐρσομένοισι βροτοισι. cum ibi
Θῆκε θεος μεγα ειυμα θ εοσιμενο--.e restitutione Rh. potius sit legendum. cui adstipui tur Scal tales transpositiones in Calabri Codd. dira
M- vide Uannum p. I 87. N I 88. Pavus. D non ne cesse. nam γα in υεγα per caesiuram producto versus non est pravus. Scandamus ergo Versum.
Concurrite, concurrite omnes Metrici, Proisici, Poetis, Poetastri, Uersificatores, & domate hoc monstrum: eui simile nec Africa tota umquam protulit. At sorte etiam Anapaesti admittantur m Heroico. Scandamus igitur iterum
patronum habebis Radulphum Winterionum in Hesiodi L. H. ex. de M. va. LII. de cujus meritis in
. . . . A istum Diuili eo by Gorale
370쪽
4stum poetam malim testimonium J. G. Graevii, judicis aequissimi, quam meum audias in Sylloge Bur- manniana Epistol. Vol IV. pag. 69. Epistol fr. at video, video, quid Voluit. Somniculosior erat, cum haec striberet, fatigatus scilicet Herculeo illo labore, quem Calabro inpenderat, & seripsit oscitans
μέγα pro Θαυρια. Sic Versus non posset esse pravus in carmine pavonino. elegantes enim soni Θεοι Θαύ &Θαύμα με. nec indecorus hiatus. Porro licet Rhod.
emendatio possit videri exceptione major, sorte aliter sanari potest hic versus. Si legamus Θηκε Θεὰ ριεγα θαυμαι μῆ' ἐ-ομενοισι 'οτοῖσι.&sic causa erroris quoque adparebit: scilicet pro μετscriptum fuit μἐγ. qui error frequens. eo semel admisio, exsulare coepit prius μέγα. locutionem int
gram habet Hymn. Mercur. VS. 27O.
Πῆμα μεγ ἀνθρωπιισι o. θάλubi Rh.& Canter. recte malunt. Obiter notes Προgligentem inscitiam Pavonis, qui ibi supine edidit άνθ ρωπο. pro αν ώποισιν, ut bene habet Aldina. ruam vel inde patet, quam fideliter contulerit. e em libro us. I92 rursus e contrario Q pro μέγω obtinet. ubi rees Dausquejanae & totidem Pavoninae paginae non tantundem Valent ac Rhodomanniana limplicissima nota Δουε i δουρώ μέγα. in Hesiodi Aspide us. 89. alibi in Miscellaneis nostris reposui-Y a mus