Critica vannus in inanes Joannis Cornelii Pavonis paleas

371쪽

Apollon. III. 89O.'n , ῆ με - πι -'3HΠν. Alio rursus modo in caesturam peccat, cum πεν9 μιμερῆ τοiuta negligit. licet enim tales apud Homerum N alios occurrant versus, a Critico iidem tamen profecti omnino rejiciendi L. III. 218. legitur

minus jucundus. scilicet Calaber Vel ullus poeta versus minus jucundos sine necessitate pangeret 8 quantum est saperet L. IV. STI. legitur.

. Πο&ιν ἐπεὶ mχεε π εε μουνε m δε- . versus non est 2 τἈους. legendum suspicor ΠοHῖν ει ταχεεραν θευδμωνεσκε mδεωγ.l hic omnino bene servavit caesuram. At ita Scalig. semendarat: quamvis Pavus id non adnotarit. Verum quid designat L. IX. Io I. . Mηπι -' άλλον 'Aχαιων--πάπρο. Rh. simpliciter & vere emendavit QAχ ον. quid Strepsiades nosteri non accedo . . . unde quaeis Fendet μαναμένους N ipsum cra οτηομέειν t id nemo rem hi dixerit . . . res es certa. scribi igitur . . .

372쪽

,, QuamVis O τις non Vocer, Cyclops , tibi di-Cam , unde pendeat ενους. ab &id positum est pro imperativo, ut millies ille modus pro hoc ponitur. vide Bosium in Ellipsi in voce F λω & κελευω. &, quando prodierit liber, Doctis Jo. Christoph. Wolfium ad Libanii Epist. CCCXXX.

Ut hoc te obiter doceam, neque λλω neque κελλω in his ellipsesi, neque tuum semper convenit. nam si nominativus adjungitur, certe ultima verba. locum non habent. quod tu putide ignorasti etiam ad L. XII. VS. 29. . . λαοὶ δἰ' NM νοσφι mi Eis Τινεδον συν Π:υMν, ωι--s δί' αρμο πώG. ubi tu non minus inperite quam audacter reponere conaris vivisim N eo ιπρησαινΤΟ. quale facinus nemo tenritarit, nisi qui literas didicit quemadmodum pica humanas voces. Hesiod. Α*. VS. 97.

stribe ibi labie, stolidissime stipes.

Theocr. Idyll. X. 47. Σῖτην ἀλοιωνlες ψέυγειν το μεσαμβυνον υπνον. ubi quidam Codd. tamen αλοιωνύς, ut Scaliger ma lebat. & tum ibidem us. so. servari potest Sed talia in te m irari desino, ubi video doctissimum

S. Clariuum ad Il. A. vs. 2o. idea.minus recte legi putare,

373쪽

ubi praecedit eodem modo πεμνα. qui locus faveriis, qui infinitivum in Iliad. A. praeterunt. Libari.

Epist. MCCVII. πασαν ἀφεὶς φιλονε ηκίαν , β εβαιοῦν τάς THςολας. quamvis autem ex his pateat nominativum recta conjungi tali infinitivo, lectioni in Homero probatae a Clarhio libentitane adquieverim ob alias rationes. & viet quoque doctissimus non negat. plane, sed minus convenire nominativum innuit. Pavoninae audaciae est, duos infinitivos ita in definitivos modos mutare, ut ignorantiae suae obsequatur: quam, si fas est, ut exuat, legat haec Lesbo

374쪽

Sed oblitus paene eram me in prosodiacis versiari Pavonis lapsibus. hic ergo durum nobis versum, &sine caetura requisita, procudit, & praeterea claro ita negligit, quasi nusquam exstitisset. X. 33

p. 68. Sed porro ineptulo obstat, quod Juno hic

dicatur sedisse in ἀλωῆ. in area. in versione Rhod. ignavus ara edidit, ut in antiqua editione) Ruid, rogat, an Pupiter in coelo habet aream, in qua trituraiarur S crescit frumentum. nihil pote ineptius. legit igitur αυλ'. At, Pavuncule, nescisne άλωta etiam significare locum, vitibus, arboribus, herbis consitum' & si hoc non nescis, tune Iovi invidebis hortulum siuburbanum, quo vix mediocris civis hodie carere potest' imo credo in coelo Jovis loca fuisse, ubi Duinentum crescebat. certe apud Ovidium lego L. II. Met. Vs. 26. - Verque novum sabat, einctum florente corona, Stabat nada aestas, S spicea serta gerebat. Stabat G autumnus, calcatis sordidus uvis. ego non puto Ver flores petiisse ex soro Attico vel Romanor nec Aestatem spicea serta ex Polonia quaesivisse: vel Autumnum uvis Rhenanis calcatis inquinatum fuisse. ast haec omnia in ἀλωῆ Jovis crevisse

375쪽

non ita visum fuit. & quantumvis sit ineptum ; cogitaquem auetorem tractes. qui L. II. 49 tres veros scripsi, quibus nihil stultius aut ineptius. sed se blaterandum erat. VS. SOS. sententia pauis acutior ad mentem Sophistae, non ad mentem poetae melioris adornata. ΙΙΙ. s. acumen plumbeum S mere Sophisticum notas. V. II9. sorte hic locus mire iterum refert auctoris satulentam indolem.VII. 8. forte hic putide Scholastice scripsi.VIII. I 3 . cur ei non licuit sibi constare, cum ita ubique nugetur Z XII. io I. forse cum haec pangeret, erat paulo somniculosior. I9 . cur non se vir Scholasticus, cui ingenium minus concinnum. XIV. s6 . cur Calaber Jovi non hortum suburbanum tribueret, qui de Diis scripsit, quo nihil ineptius, N impium magis ac ridiculums bellum, bellum auctorem elegit Pavus, in quo reliquias ingenioli, si aliquod unquam habuit, hebetaret plane & obtunderet. me tamen miseret Calabri: licet non optimus poeta, sane meliore interprete & minus stupido dignus fuisset. nam hoc in loco certe culpa vacat. Quippe sermo sit de Iunone: qua aerem significari novimus. ideoque eam inducit colloquentem cum quatuor anni tempesatibus: quae nullo loco aptius collocatae fuerint, quam in αλωῆ. imo. ne de ipsa

locutione Aio: αὐλή, quae apud Homerum controversa olim fuit, Ioquar, qui Juno cum Tempestatibus sedens in aula Jovis prospectarit Paridem in Ida monte oberrantem huic rei locus apertus non clausus Tequiritur. quam porro inprobabilis mutatio si Drλετ

L. XIV. 442. 'Lὶς Φαμενι- ,προσεπιτε Ζευς αγωοῖς Drἐεψιν. Rhod. πιδυ vel αναξ pro Zε restituendum censet, quia Calaber Poeta ευ- ρυθυιαν maSis amarit, quam ut hunc scabiosum ver

376쪽

i α, ΕΘ. miratur. pluscula enim istus commatis in his, non mutavit ipse necesse est, ut illud credas fide mendacis hujus Graeculi: nam ne quidem unum exemplum profert. Sed feramus h minem, dum pro lectione tamen prodita, quamquam stolide, propugnat. alioquin sime synotayma haec saepe muta tur hoc alicubi ipse stupor Pavonis arripuit, ut obloqueretur certae emendationi Rho- domanni & Scaligeri L. XII. 378. pro Αζομενοι Διο μεγαλου. legentium μεγαλοιο διος. Pav non mater sed praestat fortasse Zκἀς μεγα . ista sunt saepe commutata cur praestet, non video: sed vidi S3lburgium in suo libro sic emendasse: quem certe fur noster in Bibliotheca Leidensi consuluit. Δ, ἐν in Zm e recto ipse Rh. mutat L. I. 729. Vide P I 89. Vanni. in Anthol. L. II. P. J6o. Κεκλιμένη Ζηνι πῖον ελεξεν εχr . ibi in Cod. Pal. Ad. imo etiam in aliis. Coronidem huic de Caesura tractationi inponam, si elegans Antipatri epigramma in primo versu hoc vitio laborans restituerim. L. III. C. 24. p 266. ubi enim nunc legitur

ibi ex Cod. optimo legendum Αρπι ωΥγενεων re, χελιδὶν,

in Cod. sed ultima litera est a manu secunda. sorte χελιδοῖ latet. ut apud Anacredntem H δυαελες, πιλώοῖ.

377쪽

per caesuram defendat. ubi M. - . vid. II. X. Ys. 3o7. ut verum tamen fatear, Codd. eis, ventibus hic obsequerer. centena talia occurrunt. Ad aliud genus ti anseamus. nempe Iambos, reos, Trochaeos, Amphimacros, Creticos & nestio quos pedes, quos passim Calabro & aliis poetis cum magna confidentia nec minore stoliditate obtrudit. de quo genere Vide Ob. Gitanium in Indice Lucret. p. 4s8. ubi tamen multa traduntur, quae nullo modo probanda sunt. uno e emplo defungar. putat prumum Iliadis versum habere Creticum :

ω αχιλ-υ- nemo talibus adstipuletur. sed ad pensa. Vidimus jam Iambum in hoc versu P. I .

'Eων I κρηταιευς ω υἰος ὼ βολγ. Sed quem versum ille vocavit ακεφαλον, quo de genere mox. Vidimus Trochaeum p. I76.

Jam videamus aliquot Amphimacros sive Creticos.

abi ille corrigit Λάτμοιο. pes tertius es Amphimacer, Vel Da luit liquidae benescio. utrumque aeque stultum. nam licet in & aliis vocabulis vo- calis

378쪽

e1Iis corripiatur: id non in omnibu tentandum. ostendere debuit corripi ab Epicis ' politis quam inepta autem ipse sit emendatio, suo loco ostendemus: nam ne quidem interpretem Rhod. nedum auctorem suum intelligere ibi potuit Stolo.

Rh. quia prima in t ω semper producitur. vide Bamne1. & Clarh. ad Il. S. IIO. εω ut supervacuum amovendum Cenient. Pavoni non dis Det vulgata, Amphimacro admisso pro Dactylo. absurda ipsi scilicet placent. apud Hesiod. E. 26I. i.

Sed ibi legendum βααλωή, vel saltem pronuntiau

m σειροι-Πς , εης--πακης. Rh. legit τὼ Sytb. removet Pavus ridicule Amphimacrum Qmniat. putidum esset exempla adducer pasum obvia, ubi τοὶ pro τὸ de τι pro τοὶ scriptum fuit. rursus sic ineptit in eadem Voce. . v. L. II. 6 4. v

Rhod. & alii τὶ. se Non improbo. Hic tamen Amphia macer etiam freto pro da D nam αι vim seiunctitae imminuis. quod de imminuta vi sententiaegarrit, Pavin Unum.curautem variandi causa uon finxitAnapaestum

379쪽

En stribiliginem Pavoninam . si An Lilypsis ΗΘ praepostionis si, in quo ρ καθ ἰ t id necesse , s scriptu

ra recte habet. nam o vel smpliciter, vel cum inta conjunctum non quadrat, ut quisque videt. dura tamen Ellypsis : certum. an legendum forte. οπη. ubi postea. mox docte ex L. III. 7 2. docere conatur οπη aliquando idem esse quod ου. at idem esse cum ζ sae-Pe, pueii norunt. laudo tamen quod aliquid saltem probare conatus sit. pergit ineptire. is a praetereo. alia scilicet loca, ubi ἔπη, ου notat.J praecessit fateor χi, Sed geminare non erubescis auctor, credendum hoc rursus. Sed si serie loeus dubius occurrat time talia infercies ubique ' porro. M Si quis Amphimacrum pro Dactylo admittere vellet, scribi posset Καλον ον-. ον mei sicilicet νεκυν, quod praece sest. Sed alterum praestat. Imo utrumque aeque absiurdum. plura suo loco. L. III. IOS.

380쪽

VANNUS.

Car. IX.

ποταμοὶ . Voluit taedo ἱεροὶ . πάδες Dausqueius. decem alia vocabula possunt excogitari ad versum supplendum: quae omnia incerta erunt. in his ergo desectum indicasse fere suffcit at jam audi conjecturam Pavonis, qua solus meruit, ut summus sine mente Criticorum, urtica coronari. ,, Quid se legamus. Κιμ απταμοὶ S -σα βαΦυσκιΟΣ ΠΗΛΙΟΥ υλη. admisso Cretico. haec mea susspicio perquam probabilis est. Ego vos testor, amici Pavonini, ut vestrae famae consulatis, nec in posterum pro homine non dico, sed pro hoc lapide amplius verbum faciatis. R I ἔτι ἀνεκβά. Et haec suspicio per quam probabilis es f Diva Moria, hie tibi Hecatombe secit Pavust In addendis ait. Si Creticus displiceat, legere etiam potes ΘαΘυσκικ ουρε . Mons Pelei per excellentiam. quod deterius aliorum conjecturis: nam ἴλη ουρεο εαθυσκίου disipliceret, si scriptum inveniretur, nedum ut a putido Grammaticastro obtrusum acciperetur. Amicus hominem admonuit scilicet de ridiculo, quod in Πηλίου erat. L. III. 6 I9. ob δέ μοι Θνητἰς ανηρ δυνα ' ω μιγῆναι

ζω γιγνομενιαν. Vel ς μοι. quod etiam Scal. placuit Dausquej. μοι expungit. conjici quoque licet ἡδε I. nam ουδὲ ι saepe nihil plus notat quam ύ. Pavo valde modeste, sed non minus stoIide, rogat, an hic Amphimacer pro Dadibis aut Spondeo p iL. XII. s6. rursus G υ ad Creticos modos.