장음표시 사용
401쪽
hus ambulant, & se a ceteris rationis usu distingat gloriantur. Atqui dixeris sorte, metra ita callere non unicuique datumin: ista ipsi ignotiora esse jam largimur. Sed promisisti ostensiurum jactatorem hunc ne quidem syllabarum quantitatem stire,& in legem pediam saepe turpiter inendere. istud quidem, ut nobis persuadeamus, arduum est. neque enim ea res tan- .
tum dissicultatis habet: & si quidam nesciunt hanc Prosediae partem, nestire data opera volunt. nam quantilli laboris est paucos canonas edisicere, & in ceteris Prosodiam aliquam consuleret Proposueram equidem hanc portionem animadversionum ad singula loca adlinere, Lector: sed quia ita postulax, hie tibi gustum horum delictorum adponemus. Ujdeamus an ipse ad Hephaestionem comment 1iolus tale quid luppeditet. praesagit animus , rete non frustra jactum iri. Incidit en statim ex bene nutriti, praeda. p. Io6. p. s. in Hephaestionis comtextuὶ legitur ibi
is in voce Iαμβε is vel 'I θὶlabam consiluit ab aliis s ρaraiam,ves legendum NAM Oὶ 'lαμεείω. nam alias pars prima pentametri laboraret. Macte doctrina Magister sttontificissime, qui Graeciam nova litera donas: litera adhuc nemini visa nec audita. litem ilia, quam nos vocamusis: sed cluam Graecia aeque ignoravit atque literas Iaponicas. homo dissicultatem in-xenit, an 'Iαμβείω sit quadrisyllabicum l o stupor plane saxeus : o ignorantia plane sine exemplo. Graecine umquam l-8 & centena alia vocabula alio modo proferunt, quam ut 'lῶ- per
se consistat & sillisam faciati cedo unum exemplum:
402쪽
si inter homines amplius numerari velis: sed dare non poteris. Abi igitur & Ulixeorum sociorum amgeto gregem. quodemque ViS, fias: grunnire, - dere, rugire licet. humana inodo in posterum ne abutare loquela. serte miserebit tamen aliquem Pavunculi quondam hominis. quare si locum unum alterum ve adducere posset, lieet eorruptum , ubi tale quid adpareret esse, nonne saltem picae vel psittaco esse liceret: uti voce saltem hominem simul reti probati poetae auctoritatem Orph. Arg. 27 I. in ipse B. Juniae editione MDXXXX. quae non mianus accurate est edita, atque Pavonini libelli omnes, nam trecentenis vitiis sicalet, legitur. Θινες αμφεκλυξεν. ε et δε φρενας 'Dic nSane Eschenbachius edidit Φρέν' Sed Pavuspmeul dubio in nova orphei editione, quam parat, editurus est
quod si quis contendat quasi Gσων accipiendm, P vo ei dicto non erit audiens: nam 'lii in longam os tendet syllabam. sorte quoque suum Gωπ de quo p. 229. & quae Hephaestion habet p. 8 & p. de vocibus in ΑλκιβιάδLυ , , allegabit: sed si illa huc facerent: non efficerent, quini tu pissimae ignorantiae specimen hic edidisset. μβω ura -- aes esse. di ignoici indocto
403쪽
CRITICA EA r. IX. homini potuisset, si nescivisset illa loca pauca, in
quibus i. ia illud cum sequenti vocali unam syllavam facere Videtur. non contra.' Idem autem enorme vitium committit rursus p. O 8. zi.ὶ Ipsium delirantem audi non hac soluith modo in re. οἱ τους Ιἄμβους S - αυρον ποπιν. nee mirum ηee sententia sibi constat. an forte legendum. οχοι τοῦς lαμβους ' τ τρωον. sc certe sen-rentia es perspicua: S hoc sineis forte, nee metrum curavit noster. alias scribendum Id ἀ τους 'Iάμβους τιν ἄωρον ποπιν. se una Allaba in principio dorirat μr N versias .es Quot verba, tot monstrat nam rideprimum ineptam periergiam, qua loeum mutilum S incertum emendat, sina pro οἰ reponens. pro M od. habet o. ride quoque versum vocari 'Aκεφοδεο . cui tota syllaba deest: cum versus dicatur, cui deest modo tempus unum. se tuebitur tamen iis,
quos tangit Hephaest. p. I9. deinde ita dimetitur. - OIlBα τους l 'Iάριβυς l τιν ἄρνl ν τε l 'tos ν. egregius Iambus, cujus tertius pes per se subsistit, &constat ex Bacchio. ι, - - numquamne hos versus
apud Aristophanem legisseti in Nub. 62g.
404쪽
Pavoni Ιαπε' . 'Iάονες. erunt trifiyllabicae voces. O cerebri egenum caput. Quid Latini hie secuti, mox adparebit. Graeci certe longissime ab hac pronuntiatione abfuere. inde & in Inscriptionibus Κωλία prori ουλιοι occurrit. Gruter. p. cccLTIII. T. haec autem duo loca jam tetigit EruditiT Arnaldus in Animadversionibus.
nis, licet non ignoraret, ait, apud poetas τίω ω τίνω indimerenter inveniri. Pavoni e contrario τω- placetob Euphoniam. at, redivive Mida, quam euph niam hic habet τίναν magis, quam in omnibus aliis locis Z vel hic igitur ob eam causiam non meretur admitti: vel ubique admittendum. potius aliquid de syllaba dixi sies. Barnes ad li. n. Vs. 397. apud Homerum τινων semper longum esse recte pronunciat. at leviter errat, cum Scenicis id corripere solis visum fuisse putet. Sane illi frequentius, ut Aesichylus Septem contra Thebas s s ὀκτAων. sied & alii ita. Argentario in Epigram m. p. 8s. Lycophr. IO92. durum esset haec & multa alia loea
mutare. re Uera tamen τίνων pronunciatione videtur
productum fuisse, unde in Anthol. p. 372. pro τίν scribitur rilii. ut centies in Inscriptionibus Graecis in loco autem Simmiae in meo antiquisesimo Codice exstat τινων. .
P. 233. s P e , facit σαυλος. primo aio perditissimae esse audaciae in voce hac dis σιν fingere: deinde forte labi, quod, si jam diaeresis admittatur,
In σαυλγέ putet secundam certo corripi: nam secundae vocales saepe longae manent: ut ab Ota, οσω ab ἀυω, unde αυτω, quod nunquam corripit . . tempora tamen quaedam , ut ηυσα, rarissime corripiuntur.
ita apud Latinos suavis. Detus, suadet. quamvis hoc
405쪽
alius generis causabitur esse . nemo saltem talia te labit sua auctoritate, nisi si quis velit esse Caudex. Merito jam inprobavit ArnalduS. non negarim tamen aliquando corripi secundam V alem. ex. gr. ,ezi: & occurrit apud Hephaestionem p. 23 μου δω. Sane in homines mira sibi aliquando permisere. ex. gr. Franc. Theod. Kohlius, auctor Commentationum Criticarum valde Pavoninis similium
f. XLIV. in Virgilii Versiculo 74. L. III. Aen. Nereidum matri bi Neptuno AEgaeo. ut omnia insar aquae, quos disuant, ses ultimum membrum istius versculi etiam maris fluctuantis insulam Delum suis suctuus patrantis motum arti eisse imitetur, legi jubet per valde poeticam diab Nereidum matri bi Neptuno A eo. O divinam dialyseos vim l o secundum a Pavone
poeticarum elegantiarum ruspatorem Franc. The dorum Kolilium t qui merito indignatur altum de pulcerrima hae diabis apud omnes interpretes esse sisn-rium. Forte tamen aliquid de hoc artificio scripὰrit Iacobus Perletonius in Notatis ad Hesiodum , quae laudatus Κolilius loco XXXII Crit. Obs citat. sed tamen inmerito a se non inventa queritur. nam hanc sortem cum maxima parte eruditorum communem habet, quibus numquam hunc librum oculis usurpare contigit nec continget. eleganter quoque Guille
mus Brito principio Philippidos
Instimulatus erat Phoebeo pectus oestro. N Nigellus Mnello, poeta Pavoninis commentariis dignus, observante Barthio, cecinit alicubi
Ventilat hie vespas, saevos dispuuit oesros.
406쪽
& sie in Manilio a Michaele illo Fayo in usum Delphini recte editur L. V. 32 I. Saa quondam sonitum referens Oeagrius orpheus. vido Notas & Indicem. quid non ipse Virgilius L. IX
et . secundum quosdam cecinit Mutia deos orans, oneravit AEthera votis. Per horum igitur exempla vadens Pavo, nobis dedit suum σαύλα. Cujus mirandum esse Himutinam explanasset, uti hlius fecit in sua, fuerunt, e recentioribus, qui egregie se versificasse putaverunt , quando stripserant O οαεν m. Sed non immerito eo nomine reprehensi fuerunt. Ezenim nunquam invenitur ita dissolutum, ut uItimal itera sit brevis syllaba. quid natura sit, non definio. Ticet in brevis ut. sed an ideo brevis sit in ἐυ non decerno. Semper duplex litera sequitur vel positio, vel litera instar duplicis, ut P. Miror autem ex li. N. 6i2. edi ἀμ- ἐυ χαλκον. tantum non ita omnibus editionibus, etiam Clarhiam, excepta Prima. Il. o. 48Ο. κυνειαν ἐυτυλν Claratus t men in aliis locis i λυσιν merito omittit. in λω, ἐυνηΤΟ-. conisnans Blet geminari. apud Oppiam I. K. 14s. ωme ἱλεοM .iαι - βληχάδας ἁμω. Sed ibi melior lectio vide Hymn. Merc. 2Op. vel ultima in αὐταρ, ut saepe, Producenda. aepud eundem I. Κ. 462.
potius ευρρινοισι scribendum. Sed oratio tandem τοσἀrediatur, unde coepit.
407쪽
. P. I o. In Mita comparata est secunda, ut in his brevis quam longa esse malit. sciunt periti res. at si unum des exemplum Pave correptae in hac voce secundae, decem exempla dabo, ubi producitur. quid garris igituri vide Athenaeum L. XIII. C. q. p. 398. c. Vide ipsum Hephaest. p. 3 8. Sed& ibi, quanquam secunda certe brevis, quam longa esse malet in his. Theocr. V. 9s. Epigr. apud Wolfad Sapph. p 237. sic Αhthol. p. 48. πει ρὸς di πευχρολεο q. p. 42O. μελιχρότερ' p. 3Π Op Plan. I. Κυν. 3I . II. Κυν. 38. jam licet corripiatur aliquando, ut in Anthoi p. 47. Orpheus Argon. 6 O. nonne aliquid plus quam stulti nomen meretur ἡdicere syllabam potius in his corripi deberi, quam produci. Sed ita voluit per mendacium insulsae suae conjecturae praetextum quaerere. Nam p is 3 18 ὶPm so χρον reponit nullius auctoritatis vocem ad quam fatuus Νarcissus. ,, nescio quid alii de suspicione mea dicturi snt, mihi, non di ebor , ea ampense placer gratias habere videtur svulares. I go scilicet, ty fmul ac locum religi, legebam . . . per heue.quid cenos. nonne probabilis es suspicis Non, putidissime Pavo, non haud est unius assis. & ea
sola mereris, ut inter corruptores honorum auctorum reseraris. Dis, nam quis talia legens bilem Coerceat, ora, dic cur in his potius corripitur quam
producitur, quod eruditos N peritiores Φο μκωι seire iactas p an serte inpudentiae satis tibi est, ut comtendas modo licere in hexametris & pentametrΗpioducere t at quid facies Anacreonti canenti Ωινοκοψ ἀμφίmμIλο ἰω. ubi procul dubio producitur.
408쪽
versus: ut in primo & secundo pede Creticus - . sit, pro Paeone Primo - v. v. una syllaba longa o eunte vices syllabarum duarum brevium. non obloquor. Sed rideo Pavonem cum primo loco dicat: guυδις mediam producit contra usum vulgi, & secundo loco. ἄμυδις producitur propter v ambiguum. rursus nimirum errat errorem quem exsibilandum dedimus p. zor.
Quid i an prima in υλη potest corripi, Vel prima inctore potest produci, quia υ semper eadem figura scribitur sive longa sive brevis litera siti apud
Homerum & alios semper corripitur : contra Homeri igitur usum, quem vulgo adscribit, producitur. vix persuadetur mihi. Vocem puto corruptam. Et Florentina habet ἐδά μοι δlis quod cur non probum possit esse, non video. ιν δον τρι-δὰ ἐπὶα. Ieretriginta bis septem. id est, fere quadraginta quatuor. judicent eruditi. Pavus ipse jam Drτ αμυδ docuerat esse scribendum. P. I 83. Sλαπια vel prima potes esse brevis, ui pueri sciunt. Si ad rem uxoriam umquam animum adplicas, Pave, tam praecoces tibi voveo pu ros, patrique dissimiles, qui sciunt ita discernere, syllabane sit natura longa an brevis. nam ut hoc te nunc doceam, quod puer scire debueras, nisi sit syllaba brevis natura, licet sequatur muta cum liquida, non potest corripi. pater patris recte. at tu etiam mater matris. frater fratris faceres. Pueri decennes , imo puerastri tibi similes non ulla mentis praestantia positat scire, an *ἀoη syllabam A a Pri-
409쪽
primam modo positione, an etiam natura habeat longam. hic auctoritate Opus. quam quoniam non amducis , hoc nomine etiam suspectam habere possemus tuam emendatiunculam. Sed adjutemus institiam hominis. en Calaber corripit inter alios L. VI.
obloquendi libidine non deterius fore ait, ς.γερῆς αρμubi & vitium in accentum committit, & f cilem postponit audaciori conjecturae. sed sic factus est homo. At non ita facile expediam Pavum, si
auctoritatem rcsetur si & Φαυα. nam ego nusquam vocem Φά πη , ne apud Doricos quidem,
ita scriptam inveni, nedum in lingua Attica, vel communi dialecto: nam hoc fragmentum sane minimo Doricum. Sed credamus φατυα dictum auctoritate Pavunculina. versiculus talis est: οὐκ lis μ έυς ε φατΤαν πεφυρμυην γεωργῶν. ibi, vides, non Φατν ausus suit, ut propius
quasi ad Φαίαν accederet. hac autem emendatione,
Lector, si jam vera esset, egregia scilicet lux his tenebris adsula esseti hactenus ex Hephaestione. Jam percurramus Anacreontem. Ibi ad Od. III. Is statim lego. A Dein Ionicum ἰςam, quod hic secumdam eorripit, eam producere solat suo jure quod nescio quale sit. Sane ἐφ & ἰς-1 saepe producuntur. Sed corripiuntur quoque. AeraFlus Agamemn. 977. καὶ -δωμοεδιτ -αν. Theocr. XXII. 2Os.ου μαν ειδε πιν αλλον εφ' ἐδεν ἀδε
Atat hic Doricus, ille Atticus. Iones aliter. sorte auctor
410쪽
suetor Hymni XXVIII. inter Homericos ab Ionia minus abfuerit, η παντων ω δωμαειν vi=ηλοι-.at ibi non focus sed Vesta significatur. nam satis si, iidus Νoster, ut quantitatem pro significatione variari autumet: & amabo verbum & amabo interiectio ipsi cum magistellis pronuntiatione distinguautur. quid si igitur advocemus in auxilium Hesiodum, qui Ionismis scatet in 'Eργοις. V . 634.
'EMη εμπιλασον ineat potiriμεν , ἀλλ ἀλέαEI. Hymn. in Venerem 22. ubi Dea. 'Ioη G πζωά- πκετη Κρον' ἀγκυλομητης. nam nihil dissert . ue s. an ἐς51 scribas. conser modo Od. e. I s. & T. 3o . ubi vide Barnes patet igitur abunde crasse erraro hominem . nam quoque corripitur Anacreonti , ut colligitur ex veruculo
ubi habemus ipsum nostrum Θω. At serte fortuna delabor ad Hephaestionem iterum p. II s. ubi haec mirabundus lego. Dicam quod verum es et hoc iam sid scribendum.