장음표시 사용
111쪽
nitione dicuntur a Gratiano, ex quo Platina, Volate ranus & alij eamdem fabulam mutuo acceperunt, me- - ra commenta esse ait Couarruvias , cui Caesar Bar
n. . , nius S. R. E. Cardinalis assentitur , duna Acacium subis or. Felice III. Obijsse, & Anastasium Papam, integrum ae sincerum in Catholica fide permansisse, atque cath . licum ex hac luce decessisse, narrat. Ecclesiae igitur sanctae Dei, iudicium in ijs, quae ad fidem pertinent,& in Canonizatione praesertim , quae est quaedam fidei protestatio, errare nullo modo potest . Id quod non solum pie , sed etiam necessario credendum iure ce setur. Quamuis autem ijs in rebus, quae sunt facti, Gue in ijs iudici js, quae ad particularia facta pertinent, Romanum Pontificem errare posse inficias ire non queam, illud tamen in aliquo Sancto canonizando iudicium , ex eo iudiciorum genere non est , quod ad priuatum hominem , sed ad uniuersalem Ecclesiae st tum attinet 3 cum inter Sanctos relatio, uti non semel diximus, sit quaedam fidei professio aut protestatio,
qua gloriam & aeternam vitam Sanctorum credimus, dc praedicamus. Nunc reliquum est, ut ceteros nodosi de Pontificia canonietandi infallibilitate proponamus, propositosq. dissoluamus.
De Catholica Ecclesia infallibilitate , siue infallibili certitudine
in Canonizatione Sanctorum. Cap. X L.
Cclesiae Catholicae infallibilitati , in ijs,
ad fidem pertinent, praesertim Vero Canonizatione Sanctorum aperte vi- aduersari ille in Decretalibus Te tus , in quo haec leguntur verba: Iudicium opinionem sequitur, quam is se ere
112쪽
camingit, δε Iis. Qui sane nodus quamuis veritati ape te refragari videaturi facillime tamen dis luitur, Had arias. distinctionem actionum illam, quam nuper in medium attulimus , confugiatur.
Dubitarionis declarario , ct solutio . Romani Pontificis actionum tria genera esse dixi- εν. εν.
mus, quorum unum propria priuatorum hominum facta respicit, quae sunt promotiones ad dignita- satis tes, dc gradus, beneficiorum collationes ,& iudiciariae in tam contra aliquem, quam pro aliquo sententiae , idq.
genus alia, in quibus infallibile iudicium dari non pote st : quia tam Iudex, quam Consiliarij, necnon testes . inordinata quadam animi affectione atque commoti ne assici queunt. His itaque, alijsq. de rebus, hoc est, ob fallacias, seu falsas probationes, aut attestationes a recto de vero sensu in iudicando declinari potest , ideo in textu commemorato haec statim sequuntur verba: Propter quia contingis interdum, ut qui ligatus es apud Deum, apud Ecclesiam fit se uim : ct qui liber in apud Deum, Eces a m 'ca sit sententia, innodalus. Huc igitur spectat textus
ille nuper commemoratus, quem ceteris Romani POn- 'tificis, aut Ecclesiae Catholicae actionibus nullo modo
Quaedam alia sunt, quae non propria priuatorum hominum facta, nec Papae personam, sed statum totius Ecclesiae uniuersalem respiciunt, cuiusmodi sunt ea, quae ad fidem attinent, e quorum numero sunt, ait Siluester, determinationes circa ea, quae sunt fideis silis. Τὸν vel declarationes, quae ad fidei articulos, & ad Eccle- G svr . siae sacramenta pertinent; vel quantum ad ea omnia, quae in sacra Scriptura continentur 3 vel quantum ad . bonos mores , veluti sunt etiam Decreta dc Decretales, in quibus Romanus Pontifex, diuina prouidentiari praeuia,
113쪽
praecia quae Ecclesiae suae sanctae prouidere semper so isλι67.fiet, errare nullo modo potest: immo, ut ait Siluesterv cum alijs Canonistis ac Theologis , qui crederet dictis rebus Ecclesiam errare posse, ab haereseos labe
Cum igitur Canonietatio. quae est quaedam fidei professio, ad hoc actionum genus pertineat, quia peream Sancti declarantur, & ut exemplar fidei ac sanctae vitae in nostris necessitatibus inuocandi proponuntur 3 in ea actione Romanus Pontifex errare nullo modo potes tunc enim probationes & attestationes hum, nae, falsae esse non queunt, quia sumuntur tamquam causa ut aiunt) sine qua non, cum ratio Canoniza- tionis praecipua sit assistentia Spiritus sancti , quae in huiusmodi re tam ardua, tam q. necessaria, ita Romano Pontifici, seu Ecclesiae Catholicae adhaeret, ut errare non valeat, tanto uniuersalis Ecclesiae bono perspecto, diuinoq. praesertim Saluatoris nostri promissis a
Dan. as. cedente:i Cum veneris isti Spiratus veritatis, docebis vos om
nem veritatem, saluti videlicet ac fidei necessariam . Et i Luca aa. Ego rogaui pro te Petre ) ut non deficiat fidei r quasi dixerit, etsi ad horam, non tamen ad finem, vel, ut rod. Tu aiunt, finaliter deficiat. Quando enim, ut ait Turre- - -. remata , Christus orauit pro fide Petri, orauit pro G de Ecclesiae suae, cui Petrus tamquam Princeps & ca-ρ μ' put praeesse debebat. Vigueritis autem Ioannem a Tu ab dr recremata &ialios Canoni stas ac Theologos sequi 3--, ait Christum non orasse pro fide Petri, ut priuata persona erat, hoc est, pro fide Petri tantum pertinnali, sed pro fide Petri, hoc est Petri & Ecclesiae, quae ' uniuersalis est: nec pro fide ut ait Viguerius) aliorum Apostolorum , hoc est . pro sedibus dc Ecclesijs ali
D. Turre rum Apostolorum , siue pro Successorum eorumdem
zT e Sedibus & Ecclesiis , quas aliquando errasse ac defecisse, solamq. Petri Sedem, hoc est, Ecclesiam Roma ci nam
114쪽
nam immaculatam semper filisse iuxta insallibilem Saluatoris Domini promissionem fatendum est. Quod autem Beati Lucae Euangelistae auctoritas nuper commemorata, siue Christi Domini promissio Petro praestita , de Ecclesia Catholica Romana, quatenus ab alijs Ecclesijs distinguitur , intelligenda sit ,
Cyrillus , Chrysostomus, Hieronymus, Bernardus, At selinus, Albertus Magnus , Thomas Aquinas, & alij, praeter etiam Leonem I. & Agathonem, summos Pomtifices, uno id consensu assirmant: quorum verba bt uitatis cauia silentio praetermittenda censeo. Ex ea itaque Christi promissione retro praestitata: Ego rogaui pro te , τι non risciat frit tua : o tu aliquando conuer , confirma semires tuos 3 duo in Petro, ait F. Gre gorius Nunnius , peculiariter sese nobi offerunt coli. sideranda, quorum alterum ad priuatam hominis personam; alterum vero ad communem Ecclesiae utilit tem pertinet . Quod enim Petrus. Christum negati rit , hominis , quod autem conuersus , confirmauerit fratres, Ecclesiae erat ; illud proprium, hoc autem commune. Ita etiam quod fides, quam Petrus peculiaria ter habebat, sit interius seruata, hoc ei tributum fuit: quod autem sinceram fratribus fidem, ne Ecclesia in iudicio deficeret unquam, praebuerit, Ecclesiae priuil
gium fuit. Ego sinquit Christus gaui pro re Petre τι non desciat fides tua ; Ecce Petri fidei firmitudinem concessam; sed in quem finem 3 in Ecclesiae prosecto
utilitatem , ijs verbis indicatam: Et tu aliquando conue
sus, cons ma fatres tuos. Haec ex Nunnio, qui pluraia ibidem in eamdem prosequitur sententiam. ludicium itaque Romani Pontificis, aut Ecclesiae in ijs, quae ad fidem pertinent, nec fallere nec falli potest . Quoniam vero huic veritati nonnulla Summorum Pontiscum facta refragari videntur, ea explicare necesse est, ut huius generis scrupulus ab animo eorum, qui nodum , N a Vi
115쪽
ut prouerbio dici solet , in scirpo quaerunt, penitus
euellatur. Pubi alio secunda. De Catholicae Ecclesia in ilitate, siue infasi bili renisadis in Canonicatione Sanctorum . cap. X L I. Vo sunt Romanorum Pontificum exempla , quae Catholicae Ecclesiae infallibili certitudini aduersari videntur . Horum unum ad Stephanum VII. quem diacunt VI. Sc ad Ioannem VIII. quem dicunt IX. alterum vero ad Nicolaum I II. α Ioa nem XXII. pertinent. Dabitationis secundae membrum I M. - Vod ad primum pertinet exemplum, Formosus, ut Scriptores prodiderunt , dum esset Cardina- ' an . lis, α Episcopus Portuentis, omni Ecclesiastica digni- si late priuatus, laicalibusq. indumentis indutus , se abia, Vrbe discedentem , numquam nec Romam , nec ad Episcopatum rediturum iure iurando amrmauit. Hunc deinde contra iura sacramenti, ad Urbem redeuntem, necnon ad Episcopatum restitutum , α aliquot post annis ad Pontificiam dignitatem assumptum , ob iuramentum praestitum , verum Papam non fuisse crea σε dens Stephanus huius nominis VII. omnia eius ge- , ,.se. sta irrita fuisse declarauit : loannes vero IX. dictum Formosum verum fuisse Papam credens, Stephani res
ι . . Sstitas improbauit, de Formosi acta in Concilio Rauennae restituit.
DώMiationis declaratio, o solutio. THeologi & Canonistae omnes in ijs, quae sunt Gdei , Papam siue Ecclesiam Catholicam errari nullo
116쪽
Io I illa modo posse iuxta Saluatoris Domini promissum x I omnino assirmant: si autem Ecclesiam, siue Papam
errare unquam contingat, errorem illum aut facti, audit ' personalem, siue opinatiuum vocant, non iudicialem: nam iudicium, uti diximus, ad officium aut ad Pon- . , , aatificiam sedem pertinet , opinio autem ad personam. z Quamuis itaque alterum Summorum Pontificum ii causa Formosi errasse dicamus oporteat, ille tamen error non fuit in fide, aut iudicialis, sed opinativus, seu personalis ac facti: altercatio enim illa, sicut Ioan- Miaa.-nes de Turrecremata & Caelata inquiunt, non errat de fide, sed de facto, in quo Ecclesia errare potest, ut i P ia M. a. si & alij affirmant. Stephanus namque Formosum ' non verum Papam fuisse putabat s Ioannes autem uriata rum Papam eumdem opinabatur. Dubitationis fecundae memkrum I I. A I terum Summorum Pontificum exemplum a no- ω ν
, bis propositum est de Christi & Apostolorui
eius paupertate, quae ad fidem pertinet. Nicolaus enim huius nominis III.& Ioannes XXII. apud Aposto licae Sedis hostes visi sunt altercari ,& alterum alteri in re ad fidem pertinente aduersari. Dubitationis declaratio, o solutio.
PRo huius generis nodo dissoluendo, temporum ac
paupertatum distinetionem in medium afferendam censeo : duas enim duobus temporibus paupertates Saluatorem nostrum verbo & exemplo docuisse comstat . De prima paupertate , quae nec in speciali, nec
in communi quidquam proprii admittebat , Christus Dominus loquutus est, dum Discipulos suos ad praedicandum mittens dixit: Nolite possidere aurum, neruo merito. rgentum, neque recuniam in nonis vestris: non peram in via,
117쪽
io 1 De Canonicatione Sanctorum
nee duas tunicas , neque calceamenta, neque virgam e Ggnia
enim es operarim cibo sevo . Haec Beatus Matthaeus, qui Matth a. de Christo Domino alio in loco ait: Fibin hominis non habes et bi caput reclines. Primam igitur paupertatem Salia irator noster Christus tempore praedicationis verbo αcxemplo docuit : eoq. tempore Christus & Apostoli nihil vllo modo, hoc est, nec in speciali nec in communi possidebant, a bonis mulieribus necessaria sibi D - ε, sumentes, ut Lucas Euangelista scriptum reliquit. Hanc Nicia. Q. paupertatem in Christo fuisse , Nicolaus Papa declonis, iij. rauit, & litteris Apostolicis assirmauit. Ioannes a tem XXI Ia secundam paupertatem , quae victui necessaria in communi possidenda admittit, in Christo sitisse Apostolicis etiam litteris explicauit, haereticumo esse illum , qui Christum Dominum & Apostolos nishil in communi habuisse diceret. Hanc enim pauper
talem Christus Dominus , parum antequam pateretur , verbo item atque exemplo docuit, ut Lucas Euan-
a. gelista scribit hisce verbis: Zuando misi τυ e sectuse, opera, ct calceamentis, numquid aliquid defuit et bis 8 illi Hxerunt: Nihil. misit ergo eis : Sed nunc qui habet sacculum , tollat similiter se peram: or qui non habet , vendo tuniacam ham , ct chnai gladum . Hucusque Beatus Lucas: emisis. cuius locum Glossa interlinearis examinando ait: In
re si . ex hoc quoqtie nobis datur en tam , ut nonnumquam causa im
IT, Rame, de x offri propositi rigore intermittere pos rem. De i
AEa . U. culis autem, in quibus ea, quae Christo,& Apostolis ad sui, eorum q. necessitates subleuandas seruabantur,
Io n. 6. Ioannes Euangelista testatur, dicens: Tu facis Christus inquit Iudae) fac citius . Hoc autem nemo sciuit discumbentium ad quid dixerit ei. Quidam enim putabant, quia loculos habebat Iudas, quod dixisset ei Iesus: Eme ea, quae opus sunt nobis ad diem festum: aut egenis ut aliquid daret. Haec de loculis. Quo in loco S. P. Augustinus ait: Hab Di ergo es Dominus loculos s
118쪽
tii . ct a fissilibus obluia conserarans, o forum necesstatibus, Aissu iuo aliis indigentibus tribuebat. Haec Augustinus de vita Apostolorum in communi, de qua in Actis Apostolicis legitur in haec verba a Multitudinis autem credentium Haiabaι. erat 'cor unum se anima una: nec quisquam eorum , quae pos δ' '
fidebat, aliquid suum esse dicebat , sed erant istis omnia communia. Haec S. Lucas in Actis Apostolorum, ubi de huius generis vita, quam sanctae Religiones imitantur,
venerabilis Beda hunc ait in modum: Oui ita vivunt, s. .vvi sint omnia communia in Domino, Carnobitae vocantur e quae visa tanta felicior, quanto satum futuri saeculi imitatur , ubi
omnia communia , quia Deus es omnia in omnibus. Haec BG ι. 'εν.
da Sanctus. Vtramque igitur vitam, quae propriamia 'perfectionis Euangelicae retinet formam , Christus D minus & verbo α exemplo, diuersis tamen temporibus , docuit. Hinc ex secundae vitae exemplo, quod viactui 1 cessari a in communi possidenda admittit, perfectioni Euangelicae nullo modo derogari videmus: quia ut ait S. Thomas in Summa, perfectioiis natu- LTha. a. ra & vis , quam alij essentiam vocant, non in pauper
tate, quae ad perfectionem perueniendi exercitium & instrumentum est, re vera consistit, sed in Christo D mino sequendo, iuxta Beati Hieronymi sententiantia. Hic enim , dum ea Petri apud Matthaeum perpendit verba 3 Ecce nos reliquimus omnia, ct sequuti sumus te, qui ergo erit nobis 8 necnon Christi responsum retro datum, examinat, inquit: Nonduit Christus scilicet ui re- Birere siluistis omnia , hoc enim Crates scis Philosophus, or multiali, diuit/as contem runt; sed qui sequuti sis me: quod pro- 'prium so lorum es, atque credentium . Haec Hieronymus . Euangelica itaque persectio aliquid in communi habere admittit, solamq. solicitudinem , ut ait Dinctor Angelicus, superfluam , non necessariam proh bet apud Martharum dicentem : Ne soliciti suis, quid φ ιλε. auricctis, aut corrori vento tui induamini. . Nee f
119쪽
Nee huic doctrinae refragatur illud alterum Salu toris nostri dictum apud Euangelistam dicentem: lite soliciti esse in crasinum. GaIImus enim dies filicitus erum. α - , ipsi, Ascis diei malitia se . Hanc enim sententiam
R. Hieronymus hunc in modum exponit : Su cis no se M is. ias praesentis temperis cogitam: fusurorem curam, quae incertai es , Deo relinquimus. Sanctus Ioannes Chrysostomus eam
explicat litice verbis : Suffcii labor , quim paterii propter necessaria: noli de seper is laborare: malitia enim diei pro
labore sumitur. S. P. Augustinus eam in haec verba interpretatur: Cum aliquid boni operamur, non temporalia, -- . e. quae significantur per crastinum , sed aeterna cogitemus. Haec de superflua rerum temporalium solicitudine obruter, occasione suadente.
Ab ijs itaque, qui aliquid habent in communi, Pe sectioni Euangelicae non derogatur : immo hanc vitae perfectionem a Christo Domino & verbo α exemplo nobis monstratam ac declaratam fuisse constat. Id quod1 . i. . Ioannes XXII. in litteris Apostolicis assirmauit, il- μ' lumq. haereticum esse declarauit, qui Christum Domu ' nihil in communi habuisse diceret. Quae sat NicM sententia Nicolao IlI. qui Saluatorem nostrum nec speciali nec in communi aliquid habuisse declar uit, non aduersatur, si tempora distinguantur. Christus enim loculos aliquando habuit, aliquando vero non habuit: quae prosecto propositiones tamquam su
fissa, a contrariae, non autem contrariae, verae esse possunt , acm pG reipsa sunt verae. Loculos namque Saluator Dominu.
suae praedicationis initio non habuit, ut ait Nicolaus Ill. sed parum ante quam pateretur habuit, ut Ioannes XXII. fatetur. Nemo igitur eorum Pontificum ullo modo errauit . Nec loannes Decreta Nicolai r uocauit, sed declarauit. Nicolaus enim haec de ordinis Minorum Fratribus dixit: Fratres minores in rebus oblatis eis nihil iuris& din
120쪽
Commentarius. Ios& dominii habent nisi solum simplicem usumfructum
denudatum ab omni iure & dominio, atque proprietate tam in speciali, quam in communi. Ioannes XXII. declarauit, liaec Nicolai verba
here intelligi in rebus , in quibus usus a dominio & V.
proprietate separari potest, veluti sunt res immobiles,
α multae item mobiles s non autem in rebus, quae via .. consumuntur . Dixit etiam Ioannes, Fratres minores
ius utendi habere ijs item in rebus , quibus utuntur: quod iuxta Nicolai placitum esse declarauit. Nec ob Tum . id, ut ait Ioannes de Turrecremata, Nicolao praeiudi- ἴn. , elum fieri credendum est quia ipsemet Nicolaus in , Oa-α sua Constitutione expresse scribit, ut Fratres in rebus si 'circa eam dubijs ad Sedem Apostolicam confugerent. Adde etiam, quod si absque Saluatoris nostri prae mis..
iudicio praeceptum de non iurando Romanus Ponti- η ur fussex declarauit , dicens, iuramentum in omni casu prohibitum non fuisse , immo eos haereticos esse ait, qui ac iurare numquaIn omnino licere dicerent ι multo ma- φ gis Ioannes Constitutionem Nicolai declarare potuit, nM. GK. non solum in ijs, quae ad Fratres minores attinebant, sed etiam alijs in rebus, quae nec ad fidem, nec ad bonos mores generaliter pertinent 3 immo decreta Prae' ris ρ. .
decetaris sui Pontifex , quippe qui in huius generis ' sin rebus par in parem habet imperium, reuocare & mutare potest. Declaratio igitur Ioannis XXII. Constitutioni Ni- r ὐ-.colai III. non refragatur , nemoq. illorum hac in re πην. errauit. Si quis tamen Summorum Pontificum in ijs, quae sunt facti, vel quae propria priuatorum hominum mpsacta respiciunt, erraret serror ille vel facti, vel per k i natis foret: e quorum etiam numero illud est, quod de ordine ac statu Fraticellorum a Caelestino V. praestitum fuit, deinde a Bonifacio V III. infirmatum, & ν-A vitibus penitus a Ioanne XXII. euacuatum , ut in a