장음표시 사용
51쪽
adde quae vox defuit etiam in prima Editione. p. I 8. l. 2.L-p. 2 . l. 7. L p. 39. l. p. pro b hic &alibi passim L : Et sic pro Ause, quod statim sequitur, L c υ.
p. 42. l. I. L os uia . p. 66. l. I . L nrt '' nu. p. 9o. l. 17. L p. 93. ad Calc. pro XVI L XIII. P. I 22. l. 23. l. ASI. P. I 27. l. 36. L p. I 6 . l. 3I. post vocem praecedente, adde hanc notam in margine; Huic conjecturae favet Exemplar Lexici Ph. Gy. Fraferianum, quod habet in voce P. 19 I. l. . post vocem Sororibus, adde hanc notam in margine; Capite r. hujus Libri dicuntur seu istutaque Pue loe seu Virgines. p. 226. l. 3. L p. 236. - 2 O. l. I. pro I 8 l. I9. p. 239. ad Calc. L Z arm. p. 23 I. l. S. Lis I. Obl Maora. p. 263. l. 7. pro l. p. 266. l. II. L p. 268. l. 24. l. p. 27o. ad Calc. l. ne . p. 3I . l. II. l. in . ibid. l. ult. L p. 3I6. l. I. L p. 367. l. Ia. L stu. ibid. l. 27. l. O. P. 38 I.
l. 22. L p. 38 a. l. 3I. I. La. o. ibid. ad Calc. prosa 1 L p. 383. l. I. L ita , l. ibid. l. 3. Libid. l. I 2. L p. 39I. l. II. L p. 23. l. 3O. Luo . p. 427. l. 8. L e ota, SM des. p. 56o. l. 3 . pro
52쪽
C A P. I. Argumentum primi Capitis, in quo quasi pro Introductione praemittuntur generaliora quaedam Religionis veterum Persarum, quorum recta in Deum Fides ces antiquissima Ecclesia c quod de ulla alia in toto terrarum orbe Ecclesia ae Gente, excepta saeia linea Judaica, dici ta monstrari nequiso ab ipso Diluvio arcessitur huc inque continuata. Et quamvis processu tempo=is, aliquas nugas Sabaimi se' 'rotaliae non autem Drolatriae) miscuerim, tamen devoti cultores Dei semper Demni omni aevo sine interruptione ad hoc inque Iempus. Ea itaque Perscorum Magorum Eccles, a Graecis ae Mohammedianis, veleres ejusdem Ritus ignoramibus, edis seque religiosos Libros non satis intelligentibus, invisiose ta injum Ethnicismi laxata es, quas Perse aliquid aeter Deum divino cultu adoraverim, idve Deum vocaberivi, quod nunquam fecerunt, nec hodie faciunt, erga verum Deum Zelotae maximi.
PER ARVM Religionem & Ritus descripturus, ut a Lectore
promptius intelligar, praemitto, Persas distinguendos esse in Veteres, eorumque Sobolem & seros Nepotes, qui antiquam. Religionem & Disciplinam adhuc retinent; & in Moderniores ; quae Moderniorum Gens ut & eorum Lingua) olim ex aliquot aliis conflata est, partim ex Alienigenis Saracenis & Tataris, praecipue vero ex aliquibus Indigenis Parthis & Medis & Veteribus Persis ad Isia-mismum dcsciscentibus, praeter Faeminas ex Georgia & aliis Regionibus raptim corrasis. Haec dicimus, totius hodierni Imperii Incolas notando: nam alias antiquitus Persae & Medi fuerunt prorsus distinctifc immixti, nisi quod Religione 6c Literis convenirent, & sub eodem
Dicti Moderniores ii sunt qui hodie rerum potiuntur in Perside, profitentes Μohammedanismum, seu Religonem fere eandem cum illa Turcarum, de qua Turcisa, diltinctum aliquem Tractatum non
53쪽
ita pridem edidimus. Illi autem de quorum Religione & Ritibus huic agitur, sunt Vetusti mi Persae, quorum pura & immixta Soboles, hodie superstes inter Mohammedanos & alios saut quasi seorsiim)in Perside & India vivit, veterem suam Religionem 2 priscos mores
colens, & antiquissimos Ritus usque ad hodiernum diem retinens, cum nullis nisi suis libenter edens aut bibens ; dc inter suos, tantum cum contribulibus nubens; cum alienigenis autem quantum potest)in nulla re, nisi in Mercatura, communicationem habens. Istorum itaque Veterum Persarum eorumque Posterorum Religionem, ab initio repetendo, & ab illius Gentis primordiis arcesiendo& perscrutando, compertum habemus, nullum esse dubium, quin Aborigines Gentis Medicae & Persicae Conditores, fuerint orthodoxi; prout Noachides Shem, a quo oriundi sunt, suam familiam & populares docuit, eosque cum primaeva simplicitate in veri Dei cultu &cognitione primo instituit. Nam pie credendum est, quod Elam Persarum Pater, aut Avus, Shemi filius moriger) post tam stupendam a Diluvio liberationem, paternam Religionem retinuerit, & in eadem firmiter perstiterit ι & tantum erga se Divinae Bonitatis Miraculum recente memoria habens, a Patre Shemo acceptam Doctrinam salutarem suis filiis & nepotibus instillaverit, illosque eadem probe imbuerit. Ita saltem bene initiati fuerunt Medi & Persae: nam quia utriusque Gentis eadem semper fuit Religio, & haec Nomina saepe ab Autoribus promiscue usurpentur, de his ambabus Gentibus, sub solo Persarum Nomine, in sequentibus dimiri sumus. Sed ut hominum corrupta & depravata natura in pejorem partem semper vergit & propensior est, & paulatim in deteriora degenerat & prolabitur; sic & isti suam Religionem, quam primo intemeratam & immixtam servaverant, processu temporis deinde corruperunt Ec multis nugis interpolarunt, Dei notitiam cum plurimis Superstitionibus tenentes, & lucem cum tenebris commiscentes; tam
bono auri & pretiosorum lapidum fundamento superstruentes stramen N sipulam, quae in die di nctionis ignem probationis non δε-rent. Nam quamvis orthodoxiae tunc jactum fundamen non fuerit prorsus summotum, quin semper omni aevo veri Dei notitiam retinuerint ; sequendo tamen Amenta cordis sui & visum oculorum, primae Religioni orthodoxae superaddiderunt Sabaismum, Venerationem quandam non quidem Divinam, sed tamen nimiam in tribuendo Stellis & Elementis. Et tandem sumpto exemplo ab Igne Autaris in Templo Dei, Persae etiam didicerunt in suis Pyreis Ignem
54쪽
Cap. I. UETERUM PERSARUM. asemare perennem, quem quamvis non cultu Divino adoraverint, nimis tamen Iuperstitioie habuerunt, & hodie habent. Veterum itaque Persarum Religio triplici respectu, secundum trI-plicem ejusdem statum, consideranda venit. Primo, quatenus primitivae Doctrinae sequaces, solius Dei veri & aeterni cultores fuerint, ejus cognitionem veram & devotum cultum, quem a Protoparentibus Stiem & Elam acceperant, immixtum retinenteS. 2, Quatenus cum veri Dei cultu commiscuerunt Sabaismum, seu partem
Religionis illorum qui vulo Sabii, seu Zabii audiunt, in Solem &Planetas ut diximus) non quidem Divino cultu adorando, sed tamen nimiam reverentiam eis persolvendo. Η- ut nos vocamus fuit Interpolatio Sabaitica prima. Atqui ad omnem sui temporis alienum cultum & Sabaismum opponendum M profligandum, pro Virili allaboravit Abraham. Cum itaque Persae Religionem suam orthodoxam, qua Dei Unitas asseritur & agnoscitur, 1 Protoparentibus Shem & Elam primo habuerint, eamque ab irreptiliis quibusdam corruptelis postea repurgatam & resormatam, acceptam reserant Abrahamo, nam nisi reformata, Abrahami esse non potuit,) fas sit credere Abrahamum omnes eorum in Religione supernuitates & additiones superstitiosas sustulisse, easque nugas dedocuisse Persas :qui tamen, si ita fuit, easdem postea malo relapsu, quae Interpolatis Sabaitica secunda, rursus arripuerunt & de novo resumpserunt, redeuntes ut Canis ad vomitum N ut Sus lota ad volutabrium
cami. At in illis ipsis diebus squamvis admista superstitione,) veri Dei
cultores fuerunt, ab omni Iconolatria immunes; & postea tandem evaserunt vehementes Icon linae, Idololatrica Graecorum Templa vastantes; utpote qui putarent Deum, qui totum Mundum implet, inter angustos Templi parietes contineri & comprehendi non posse. Nulla igitur tunc Templa habebant Persae, ut notat Herodotus &alii, sed sua Sacra omnia sub Dio peragebant: nec ullas Imagines aut statuas adorabant, nec quaevis Sculptilia, aut faciebant, aut formabant: excepto quod tandem declinante vetere Imperio Persico, solius Veneris Statuam, per aliquod tempus, quasi colendam
servaverint, Τemplis & Sacerdotibus ei passim assignatis, Regis alicujus Persici jussu, ad id adducti & coacti, ut suo loco docebitur. Hoc
autem plane haereticuin fuit, & ab orthodoxo Magismo prorsus alienum. Nihilominus tamen Sacerdotes ad hoc assignati, jussis audientes, suerunt Contenti Reditibus, quamvis non crediderint illam esse Deam, nec Divinum cultum ei tribuerint ; cum eisdem tempo- A a ribus
55쪽
. HISTORIA RELIGION IS C. ip. r,
ribus Persae omnes Deum Opt. Maximum vere agnoscerent Sc devote Colerent, in quo omnis eorum cultus fuit terminatus, dc hodie terminatur. 3, Quatenus ad imitationem Ignis Altaris Hierosolymitani, Persae talem in Ara Ignem perennem servaverint, ut Graecide Romani & alii fecerunt. Hunc quidem Ignem aestimarunt valde Sacrum, non autem ut Deum habuerunt; sed alias, orthodoxiam suam retinentes, in ipsis Ignibus relebrarunt Ibovam. Hoc modo Religione sua plane abundando, prioribus illis Principiis superaddiderunt aliquam Pyroduliae speciem, ad ineptas illas Ceremonias furiose incensi & inflammati. Sed saniore & mitiore sensu hic accipimus P Musiam, ut distinguatur a Drolatria, quae ad eos non pertinet.
Quamvis vero superdictam originem, tam apud Persas, quam apud alias Gentes habuerit Pyrodulia, talis tamen ejusdem origo, ex temporis diuturnitate, hodie fere ignoratur ab eis, propter talium Gentium άνι - : ω. Ideoque aliqui apud Persas sunt, qui a miniis remota origine Candem arcet sunt, viz. a Zoroasre; minus recte: ille enim tantum eorum Pyroduliam de novo reformavit, & eandem ampliavit ac auxit. Sed quamvis aliqui sic credant, nos eam, ex alia autoritate, a remotioribus ante Zoroastrem temporibus ortam & petitam fuisse, in hujus operis sequela probaturi sumus.
Quod Persae olim fuerint Sabaitae, seu Sabii, fidem facit En PM-creddin Angseu Persa in Libro Phariang5 Quisulari de Persis Shemi
proneptibus loquens in Prooemio suo, b. - - .ε-ao l, Illorum Religio tunc fuit Sabaismus: at tandem facti sunt Magi, G a di carunt AEdes Ignium. Dicti Sabaismi sequaces, tam Persae quam alii, Persice dicebantur Nora a, seu Nogusea & G D, i. e. Infideles in genere. At nomen Mur, seu Ghase, magis specialiter hodie tribuitur Ignicolis, seu iis qui ita habentur. Quando enim Persarum antiquiori Religioni superaddita fuit Orodulia, tum a Mohammedanis eis tributa sunt Nomina Geis, & AIessseres, & Adum his'. de quibus in calce hujus Libri fusius dicetur. Verum quidem est, quod totus sere Mundus tunc suit pessimo S
haismo involutus; talis enim suit generalis omnium Religio: ide que Deus, in Lege Mosis, Contra talem Sabaisnum praecavendo, Israelitas monet, Ne foraὰ eleves oculos tuos, ει intuendo copias coelestes, te Irofernendo adores eas. Nam quia ea fuit omnium vicinarum Gentium Religio, ideo Deus eam vetuit Israelitas, videns quam proni& propensi essent ut, aliorum exemplo, tali cultu inficerentur, & a
56쪽
via recta in qua eos posuerat Deus, deflecterent. Sed sui suo loco fusius docebitur, in Salii fuerunt duorum generum, shil. Culsores Planetarum, qui meliores; dc Cultores Idolorum, qui deteriores. Prioris generis fuerunt Perse, qui tamen plane negant se divinum cultum his tribuere, aut unquam tribuisse. Graeci quidem & Moham-medani, affatim Persis impingunt Divinam Adorationem Solis &Planetarum & Ignis. Atqui haud mirum est si falluntur, cum exteri non latis intelligant Ritus Persarum veterum ; quippe qui studiose suam Religionem celant, quia Religioso Groasris Praecepto in Libro Salder, vetitum est, Vci eam, vel veterem ejusdem Linguam &Scripturam cuivis extero revelare & docere. Ille enim prudenter praevidit, incommodum fore ut alieni in Libros 5c Religionem ejus inspicerent, aut de eis serrent Censuram, quam suspicabatur fore iniquam. Ne autem de eorum Cultu & Religione haec gratis dixisse videar, Veterum Persarum Sacerdotes in India, meo suasu & consilio de illo cultu, quem Mithrae tribuunt, serio interrogati a singulari Amico nostro in India tunc degente, fiuibus temporibus, quibusue Ceremoniis Solem adorarent ρ Responderunt, siad nunquam adorabant Solem, & talem Adorationem plane negarunt: & mox addiderunt, Se non exhibere Divinam aliquam Adorationem Soli, aut Lunis, aut Planetis , sed tantum erga Solem se convertere infer orandum et hocque ut alio tempore responderunt Petro de la Valle, in quod Ses propius accedat ad naturam Ignis. Ego propter receptam a nostratibus opinionem,) prima Vice mirabar, ratus eos velle talem suam Adorationem a nobis celare: donec tandem inter Zoroastris Praecepta illis praescripta. invenirem tantum Solis Ni i , i. e. Salutationes, seu Elogia quotidie dicenda; sine mentione alicujus Prest , i. e. Servitus seu Adorationis alicujus Divinar exhibendae. Et sane quamvis cum corporis prostratione haec faciant, non tamen praesumitur esse Adoratio talis quae Deo praestari solet, eove animo fieri; cum dicente D. Sanson 6c aliis qui inter eos vix crunt)Persis Mohammediani qui omnem Idololatriae speciem exosam habent & detestantur, hoc idem quoque faciant, atque Armeni Christi iani in Persia degentes, coram oriente Sole se quotidie Crucis Signo decusiare soleant, & corpora sua profunda reverentia inclinent &incurvent, corpus sere duplicando; qui quidem mos nuperis annis
mihi ob oculos ostensus fuit a GPul ensebus Armenis. Et hoc in
Armenis eo magis mirum videtur, quia olim tempore Regis Saporis,
multa Christianorum millia in Armenia & Persia martyrium passi
57쪽
sunt, potius quam Persarum jussu, tale dictum Homagium externum vel Regi, vel Soli praestarent, ut notat Sozomenus, quia Christianis videbatur esse Adoratio Divina, vel saltem ei valde similis; & noluerunt esse contenti reservatione mentali, ut multi solent facere. Quia
itaque ut Criterion eis imponebatur, id planδ recusabant ; cum alias forte injussi id non recusassent, sed ultronei plura & majora sponte praestitissent, ut hodie fit. Et sane dissicile est intuentibus ex solo
visu, atque tam Sacras, quam alias Historias legentibus, ex vi vocum, distinguere inter Adorationem Divinam & Civilem, nisi aliqua sit in externo gestu differentia, aut prolata verba distinguant: P sertim cum in Sacris Scriptis idem vocabulum Hebraicum utrique speciei indifferenter tribuatur. Nam mannm Adoratio - profrationis quae
proprie & stricte soli Deo debita, ut Deus. XLVI. 3.) etiam impune aliquando tributa fuit Hominibus, ut a Reg. IV. 37, & Gen. XLII. 6 ι & Angelis Gen. XVIII. a. Aliqui Judaeorum volunt distinctionem esse tantum in mente adorantis. Et quidem verum est,
quod in plerisque rebus Intentio facit Actum solennem, ut D. Paulus dicit de Idolothytis. Sed quando externe ab Adorante non distinguitur, nemo alius potest distinguere ex mero intuitu. Ideoque in secundo Decalogi Priecepto, non tantum cuivis fuit vetitum 'πιν, colere, seu femi re, sed do quovisi nodo nUintan, proste ere, seu incvrmare se Idolis; quia nimia suspicio esset Idololatriae, quamvis praeten deretur quod tantum civiliter bc sine religiosa intentione id fieret. Non autem vetitum, idem civiliter praviare erga Magnates, utpote ubi nulla possit esse suspicio Idololatriae. At magis ad praesentem casum,)qualis erat Probatio quae Divinae Adorationis ergo fiebat, docet
cis pedum: unde prohibet Lex sic facere extra Sanctuarium, Q. extra Templum, quod totum saepe Sanctuarii nomine vocari solet. Ergo talis Prostratio erga Homines facienda non erat: sed contra hoc Praeceptum, seu hanc Regulam, saepe peccatum fuisse multum vereor. Dicta manuum expansito talis erat qualis est Orgyia. Hoc autem nimis stricte & absolute dixit Parchi, quasi excludendo talem Reverentiam erga Magnates, quae sine metu Idololatriae praestari potest& solet. At ejus mens est ut reliqui Judaei exponunt, in quod non licebat talem Prostrationem adhibere coram m= lydi rare Lapide E -giei, seu emgiato 6c picto, sive deaurato, nisi in Templo, in quo
58쪽
erant tales lapides caelati & caesi, uti & cherubim; & tamen Prostratio adhibebatur coram illis, non ad illos: nam in Templo non erat
metus Idololatriae, ut erat in aliis locis. Rabbi Shemuel Jagia in Libro tatari tapan p. 3I, agit de hac re, & concludit quod in Templo licebat adorare super re,v tun Lapidibus Assis, seu elaboratis,st. super Pavimento, quia ibi non erat suspicio Idololatriae, de qua, in aliis locis suspicio fuisset.
Salomon Rex, in prima Dedicatione Templi, genuflexus orabat ad Deum super rara cincta aenea, seu Suggesto ad hoc erecto. At hoc supponitur factum fuisse post peractam prius Adorationem Proserationis. Nam Terra ibi erat Sancta, & Judaei sempcr ingrediebantur discalceati in Templum, cujus primo ingressu, in bene mundato Pavimento subi nulla vestium inquinatio) prostrati, expansis manibus
in terra adorabant versus Sanctum Sanctorum : dein stantes orabant : & tandem ultimo devotionis ad tu, ad genua se flectebant, aspiaciendo semper ad Sanctuarium, & mox retrorsum cedendo exibant.& deinde lateraliter, facie interm in Sanctuarium intenta : poste riora enim illuc obvertere, nefas. Talia fecit Psalmista Val. 93. 6,
addiremus, est incum emus nos: genua s ctemus coram Deo Creatore nostro. Loco autem Prostrationis in ingressu, saepe adhibebatur tantum my) Uri in matio ad genua, quae erat quasi Geminatio, seu Duplicatio corporis. Nam ad hunc locum scribit Κimchi, ny a denotare Incumationem Capitis cum quadam corporis parte, scit. non flexo poplite. Sed mihi videtur utrumque denotare, st. incurvare superi res corporis partes usque ad genua, atque etiam incurvare ta v
crura, seu poplites & genua, ut Pud. 7. 6. αἰ 2 in by incurvarunt se super genua sua ad bibendum aquam. Judaeorum autem Pros ratione praemittebatur 7 p Udda, inclinatis capitis cst humer rum, & sepe legitur, D, nanne' p)a cti inclinavit-eapis θ' pro ravit se Deo. Nam quamvis M a erat levior capisis inclina io, & a
profundiori Reverentia remotior, aliquando tamen ea profundiorem illam Reverentiam immediate praecedebat, & ad illam ferme extendebatur, ut Exod. 34. 8, 4nnem riv re est inel alit se in terram θ' procidit, nam talis Procidentia, seu Prostratio est Adoratior i. e. a leviore capitis inclinatione, mox immediate in totam longitudinem
procidendo. At multo magis & facili sis a propiori 1 I in proximam prosundiorem Reverentiam descendebatur, & quisque devolvebatur, prout factum est in prima Templi Dedicatione, ut a Chron. 7. 3. Diqili od by Corale
59쪽
in terram super Pavimento, S adorandos frarunt se ; i. e. ad medium Corporis incurvarunt se, & deinde super pavimento lapideo Templi se prostrarunt adorando : erat enim Actus duplex, sed quasi junctim praestitus. Nam certe pavimentum erat mundum, cum dicente Maimonide) in toto Monte Domus non licebat expuere, taed in Sudarioltim exscreandum,) nec calceos habere in pedibus, nec baculum in manu, nec pecuniam in crumena, excipe pro oblatione pauperibus,)nec pulverem pedibus haerentem inferre in Templum. Nam Dominus Deus debebat eis sufficere pro omnibus necessitatibus.
De populi exitu retrorsum post Precem finalem Ameta qua statur coarctatis pedibus,) legitur in Orach cisim Autore Jac. benAther in Hiloah tobula fol. 83. 2, numero ' QR I 23, UD B '
nua-incurvabat se, Et regrediebatur tribus passibus retrorsis incum tisne tina et ly dum adhuc incum batur, antequam elevaret se, inclinabat
caput suum ad latus simis m, sicut ille qui ingreditur ut discedat a Praece ore suo: G deinde ad dextram uam, scit . ad latus sinistrum & dextrum Majestatis Divinae, seu Sanctuarii. ' De summi Sacerdotis exitu e Sancto Sanctorum, legitur in Mistina Trach. Ima, Peria S, t. Sa. 2, subobscure, 'nDUI I a NI exivitta venit sibi per viam seu modum J domus ingresus sui, i. e. Exivit& introivit redem modo, scit . eo modo quo ingressus fuerat, eadem corporis positione & situ exibat: nempe ut ingrediebatur facie versus Sanctuarium, sic etiam egrediebatur facie versus Sanctuarium. Sic
enim vult ad hanc Mimnam Maimonides, vas 'an intr- mnns 'N v 'N imp )2 p tD,I Exibat retrorsum, se. Iacie IudGersus Sancta Sanctorum, cum posterioribus suis versus Ostium. Imo, &ubicunque terrarum erant, debebant aspicere versus Sanctuarium, seu Templum, inter orandum, ut Milammedani saciunt erga Meccam,
seu Aulam suam, habentes Tabulas calculatas pro invenienda. -ici Conversione, seu circum alione Ribis, ubicunque terrarum sint. Libia itaque Judaeorum qui extra Jerusalem, erat ipsa Vrbs: intra Urbem, Templum fuit eorum ΚUD: in ipso Templo, occidens subi S. S.ὶ erat omnium Mbla : nam versus Occidentem ubi Majestatis Divinse sedes,) flectebant se Sc prosternebant se Judaei omnes in Templo exislsates, veneratione humillima, quae vocatur nΠυν Azota, Pertice
60쪽
Presim, Latria, Servitus tam Animi quam Corporis intensiones comprehendens, Deo jussius, Idolis vetitus. Et ut Iudaei prosternebant se, sic etiam Mohammedani sui id obiter notem) primo ingressu in Synagogam suam, peragunt Deo Adorationem Prostrationis, idque ut aiunt) super I corporis membris; quae fit superso-- Semiaa, quae alias vocatur δμα. Chumra, quae est inis HGIrr, seu Teges ex foliis palmae contexta, longitudinem humanam non excedens. Aliquid enim humo insternunt, ne frontem & manus ei applicatas inquinent, aut laedant. Sic pro Regibus, aut nobilioribus
Persis, & ut puto) pro Judaeis, Tapetum erat humi stratum, vel saltem dicta Teges, ut innuit celeberrimus Poeta Persicus Hobia, dis is -- voL-- Adorationi Tegetem vino tingito, si Mogorum senex tibi praeceperit. Nempe si Pres ter Μογ-rum s i. e. MagorumJ tibi injunxerit, Templum adiens, dictam Tegetem amore divino & lacrymis humecta, intens8 orando. Adoratio Prostrationis sui & omnis alia Adoratioὶ ab Idololatris fiebat ται Baal, I Reg. XXII. 34. A Deo autem & Prophetis ubique vetita fuit Idolis, uti & Soli atque Stellis & omnibus diis alienis, ut Dem. IV. I9, & Eze . VIII. I 6, & alibi. Persae autem hoc faciunt Soli, tam quia Sol, ratione puritatis, est quasi Dei Imago, habens, tain parte, naturam Ignis, quam quia aliqui eorum non omnesin credunt Solem aliquando esse Dei sedem, ibique ex quorundam ignarorum sententia) esse Beatorum Paradisum. Alii autem aliter de Paradiso statuunt, ut suo loco dicetur. At cum veteres Persae, a Mi Mariis Europaeis Idololatricae Adorationis taxati, plane negent suum MLibrae cultum esse Arirationem divinam, sed tantum Civilem esse asserant, & plane profiteantur se nihil adorare praeter Deum; tum,
inquam, hujus rei Judicium a sola Adorantium mente de qua nemo judicare potest in pendere videbitur, nisi assa voce aliquid prolatum
sit: nam de Adorantium mente & corde, tantum Deus; sed de enuntiata verborum formula, quivis Homo judicare potest. Cum autem per externa Signa dum verba, vel non audita sint, vel non intellecta) plerumque judicari soleat, haud multum culpandi sunt severi, in hac parte, Censores illi qui istos Persas de Idololatria damnant, dum eorum verbis in veteri illa Lingua non intellectis, observant illos, externa specie, tam superstitiosos, qui Creaturis praestent talia, quar si ex animo fiunt) solo Creatore digna esse videantur. Mentis autem intentionem, & quo animo talia faciunt Persae, ii li-