Veterum Persarum Et Parthorum Et Medorum Religionis Historia

71쪽

HIs ΤORIA RELIGIONIS Cap. I.

armati accedunt Ignem, ne violentiam illaturi & minaturi videantur. E contra autem, ignem alere & fovere, sive communem, sive sacrum, meritorium habetur ; cum tam ex Fide erga Deum, quam ex pietate& bonis operibus salutem aeternam sperent, ita tamen ut per Ignem; non quidem purgatorium, nam tale quid, ut in se absurdum, sic &illis prorsus inauditum : nec credunt supplicium aliquod futurum per

Ignem.

Quoad veteris stirpis Persarum Habitum, dicente Mandelyti &aliis testibus oculatis, in ii qui in India degunt, tam Sacerdotes quam

Laici, albis vestibus induti incedunt. Hoc autem ideo est, ut melius imitentur Banianos Indos, & in hoc se iis conforment, inter quos,& sub quibus vivunt. Unde nec porcinam edunt: sed urgente ne cessitate, eam tangunt. Hoste in India Persas Magos plane indigi lavit Diogenes Laertius, quos suo tempore dixit albis vestibus indutos tunc esse. Et hi iidem sunt quos Mobri da, seu candidatos, vocat GPeuhari, i

didati sunt Secta quaedam malistarum, sunt nempe is Munna',

qui sic nominantur, quia albas indumeti vesta; in contrarium Nigrat rum qui fiunt homines 'nastis Abba dum. Tales Camdidati revera sunt Persis in India Dualisae. Nomen Munna' significat Calaurica indulos, vel etiam Galea indutos: sed prior significatio eligenda, nam non gerunt Pileos tumentes sicut Mohammedant. Sed cum Persae in India degentes, sint e patria exules & extorres, videntur etiam in quibusdam aliis rebus praeterquam in Vestibus in infecti alienis moribus, subjectione subacti, ideoque nec in opinionibus religiosis semper orthodoxi: unde horum praxis sorte non sit semper probanda, nec sint orthodoxis Persis, tam in hoc quam in aliis quibusdam rebus, exemplar imitabile. Nam a veteribus Persis antiqua stirpis in Perside, ubi liberius vivitur, in aliquibus rebus aliter fit: ibi

enim gratia Ignis apud eos qui regulares sunt) quivis tam istendens,

quam rubens color, in omnibus cujuscunque generis rebus, etestimatur &sacer habetur: bc ut olim, sic etiam hodie, dicente Neve to affectant induere vestes flavescentes, aut rubescentes, flammei, seu latericii coloris, quippe qui sit Ignem quodammodo reserens simulansque: hinc Curtius meminit in Xerxis solenni Processione secundum num rum dierum Anni, in fuisse 36s juvenes puniceis amiculis Velatos, i. e. rubeis. Et eodem modo, melioris notae foeminae Peplum luteum,

72쪽

Cap. r. VETERUM PERSARUM.

Flammeumve pone dependere sinunt, Q. talis coloris Pallam muliebrem gerunt. In hujus operis processu, plura de eorum habitu ex Autore Gallico Autopae notantur. Atque propter supradictam causam est, quod Rubinus & Balascius & Carbunculus & P opus & 'acinthus ruber & Granatus, aestimentur prae aliis Gemmis & in pretio habeantur. Et sic in omnibus aliis rebus. Et propter eam quam cum Igne inferore convenientiam habent, Stellas & Ignita Meteora & Coruicamina & Ignes coelestes omnes in honore semper habuerunt, & etiamnum habent & magni faciunt. Et, si aliquem tetigerit Fulgur, id pro fauso omine reputatur, quamvis eo tactus sorte laedatur; quia si quis sit a coelo tactus, id digito divino factum censetur: nam respectu puritatis, tam Ignis, quam Sol &Luminosa omnia sunt cognata, & eorum opinione, res divina'. Ide que omnis Ignis, sive sit coelestis & superior, ut Planetarum & Meteororum; sive terrestris & inferior, aliquid Sanctitatis & Beatitudinis in se habere creditur. Sed ut supra dictum, in non ut Deus adoratur: Deum enim omnipotentem coeli &3 terrae Creatorem solum adorant, idque devotissime, scrupulosa conscientia malum fugientes & bonum facientes & exercentes, pietate & timore Dei excellentes, & plerasque totius Orbis Gentes, in hac parte, superantes. Et quidem de eis peculiariter notari debet, quod veterum Persarum Ecclesia & Gens 1ota sit & in toto terrarum Orbe unica, quae sexcepta Israelitarum & J daeorum linea sacra, in continuo & constanter a suis primordiis, seliincunabulis, & ab ipso Diluvio ad hoc usque tempus, veri Dei notiatiam & cultum semper, sine ulla temporum interruptione, retinuerit te adhuc retineat. Et quamvis sui superius notavimus,) Sabaismi ia reduliae externa specie, Religionem suam veriorem interpolaverint S. inquinaverint, & plurimas superstitiosas & peccaminosas nugas cum vero cultu ut Lolium cum Tritico miscuerint, id quidem, erroneae constientiae ductu laetium, Dei timorem dc cultum non exclusit, quin omni aevo, verae Religionis & pietatis energiam semper retinuerint. Eos itaque tam miram Religionem habuisse, cum talibus nugis Dei

timorem tenendo, atque soli Deo cultum divinum, Elementis autem& Planetis cultum tantum civilem exhibendo; talem, inquam, eorum, in hac parte, praxin ante ter mille annos usitatam, nunc sero tandem

hisce temporibus rescivisse & detexisse, certe juvat, multum juvat rc- rescreatquel omnis autem talis praxis in Sacro Codice damnata est. Quid vero de Deo crediderunt & adhuc credunt, quantopere eum honorant, & quanto ardore illum venerantur, cum Fidei eorum fur

73쪽

al HISTORIA RELIGIONIS Cap. I.

ma, & omnibus illis Attributis, quae a mortalium religiosissimis Duvinae ejus Majestati tribui solent, aut possunt,) sub finem hujus operis particulatim docebitur. Supradictae erga Solem & Ignem caerem nise, quatenus sunt respectus externi & tantum civiles erga tam gloriosa corpora, dum veri Dei timorem & cultum, tam interne quam externe, retinuerint & cum zelo exercuerint, in in iis qui S. Scripturae lumine destituti, erant aliquantulum excusabiles: nam quamvis Zoroastres viderit & noverit Vet. Testamenti Biblia Sacra, ea tamen sitis integre non tradidit. Et, quod ea quae praestant, sint merae civilitates

potius quam divinus aliquis cultus, Vel hinc constat, sc. quod talia referentibus Per menis ut supra dictum,) erga Solem praestant Persae Mohamme sani & Armeni Chrisiani, qui ambo ab omni Idololatriae specie satis remoti: inde, inquam, planum est quod isti omnes non reputant tale Homagium este Idololatriam. Sed nihilominus, me

judice, tale quid in iis qui S. Scripturam & Mentis Divinae Revelationes norunt, ut qui sub Novo Foedere nati, in est plane intoler

bile. Animalia noxia peculiari odio prosequuntur Persae, de qua re alibi diximus: dc e contra, alia quaedam nimis aestimant, ut Canes, dc Gallos gallinaceos, &c. unde Canes ex religioso Zoroastris praecepto pascunt; & Gallos, labentis temporis nuntios, ita aestimant, ut severissimam commissi criminis poenam subire contenti sint, potius quam Galli caput amputare. Inde merito apud Aristophanem Persica, aut indica Avis habetur Gallust & usque hodie Gallinis adeo scatet Media, ut eo serε solo cibo & earum Ovis una cum carne ovina) excipiantur nostrates ibi peregrinantes. Ab illa regione jam utilissima haec Avis per totum orbem multiplicatur. Hocque novisse juvat: nam rebus alienigenis, longo temporis tractu, apud nos factis tanquam indigenis, unde primo venerint tandem ignoratur ; quod de multis Plantis 5c Arboribus verum, & de Animalibus haud paucis, atque etiam de plerisque rebus aliis per commercium in usum nostrum aliunde adoptatis ; cum antiquo tempore, a toto orbe magis divisi & disjuncti essent Britanni, qui jam commercio conjunctiores.

Praedicta Persarum Religio, ea est quae, ferme ab ipso Diluvio. in Patthia & Media & Persit apud Gentes ibi incolentes, duravit & viguit, quae etiam hodie a dictarum gentium sobole in eisdem regioni bus mixtim vivente continuatur. Hujus religionis Metropolitana Ecclesia, quae a devotis peregrinantibus solenniter visitari solebat, olim

extructa fuit a Rege Gustast in urbe Balta prope confinia Indiae: &idem

74쪽

Cap. I. VEΤERUM PERSARUM. a

idem Rex eandem Religionem transplantavit ex Persia in superioris Indiae urbem Kesimis, ubi uti colligitur ex Buniari II haneum idem Rex extruxit Pyreum, illudque solenniter adire justit omnes Indiae Regulos, misia Idololatria sua, illam Indiae partem sui videtur) sub

se tunc habens. Eam autem Deicolam Religionem brevi ibi extinxit Indorum Idololatria. Et tandem, longo post tempore, totaliter everso Persarum Imperio, & ingruente persecutione, ut fuse narrat D. Hen

rata,) aliqua Persarum pars concessit in Indiae inferioris partes, ad Suiat & Nussari, ubi hodie eadem Religio ab eis servatur & colitur,& ut postmodum intelleximus,) ultra Indiam, in Insula Gilolo etiam recepta est. Dicta migratio, seu fuga in Indiam, facta est tempore Regis Tezigheia filii Mahri r veterum Persarum ultimi, a cujus

dithronizatione suam AEram ducunt veteres:) nam cum Othmon Dim En, circa annum Christi 6 6. cum suis Saracenis Persiam invaderet& occuparet, aliqua Indigenarum pars, potius quam Tributis gravioribus vexari, aut incarcerari & omnibus bonis spoliari, L mi tim Victorum Religionem) amplexa est, & Saracenorum jugo paruit ;dum altera Indigenarum pars, veterum Rituum tenacior, potius quam ulla vi ad Circumcisionem & alios Mohammedanorum Ritus novamque Fidem cogi, Zoroasrem pro Mohammeri 6c Zend pro Alcorano commutando,) fuga sibi consulens, in remotiores Regionis angulos& montes partim, partimque in Indiam secessit; & hi in hisce locis veterem suam Religionem exercentes, hodie pacifice vivunt, a Mo-hammedanis & reliquis rerum Dominis tolerati: sed tamen contemptui habiti; & praesertim in Upis , ubi Curia Regia, semper fuerunt peius habiti quam in aliis locis. Et nuper squod dolens refero) isti veterem suam Religionem deserere & Isamimum amplecti fuerunt coacti a novo Persarum Rege Hostin, qui vetus istorum suburbium GM--absid, de se nominari jussit Hostis-abdae In India autem sin ias & Nusari urbibus Provinciae Gueturὰt,) victum quaerunt plantando Nicotianam & extrahendo Vinum Palineum, bc alia agricultura& mercatura, & quibusvis occupationibus, eXcepta ea Fabrorum Fer rariorum, propter reverentiam Ignis, ne eum profanare videantur :nec, ut supra dictum, ignitum ferrum squamvis alius aliquis id in Ignem immiserat, in in quovis liquore extinguunt, quod Fabris esset necessarium; Sed praesertim, multi eorum sunt Textores telarum Indicarum, quae tam in Europam quam in omnes alias Μundi partes deseruntur. At Mohammedani nimis alto supercilio hanc & omnes alias Religiones aspiciunt, & ut erroneas despectui habent, & easdem hodie

75쪽

αι H ISTORIA RELIGIONIS Cap. I.

hodie delere satagunt. Unde Meles Saadi Mohammedanus Persa Miraetenses, olim, veteres nostros Persas aestimans Igni colas & Infideles, eos aequiparat Christianis, de quorum Salute desperat, & utroiaque, ut misellos, contemnit, magnificando Misericordiam & Clementiam Dei qui tam indignos homunciones quotidie ex Bonitate sua alere 6c sustentare dignatur, his sequentibus verbis in Libro Gulis , si a 3C O quam

Liberalis es, pii ex Thesauro abscondito, Ignitatis cae Crisianis quotidia anum alimenti demensum prosas s

Nomen Terse, seu Tarsi, quo heic Chrissavi notantur, & alibi apud

alios Autores notari solent, in quodam vocabulario sui dicitur) ab aliquo Mohammedano exponitur Idololatra; sed minus recte, nisi quatenus Mohammedanorum opinione, aliqui Christiani sint Idololatrae, adeoque illi Termini apud eos sint convertibiles. De hoc autem fuse egimus in Dissertatione quam, ante aliquot annos, emisimus, pro Bibliorum Polyglottorum Defensione, contra Carmelisam quendam, sui ordinis olim in Persia Prafectum ; qui jam in vicinia agens, nihil hactenus reposuit, ut me defuncto, impune id facturus sit. IIoc autem praesens opus quod spectat, in eo, pauca quaedam extraximus ex Graecis & Latinis, & alia quaedam ex Arabibus Et Persis Mohammedanis. Sed Mohammedani haud multa produnt de Magorum Ritibus, utpote quos vilipendunt, & ex ignorantia & malitia eos aliquando invidiose repraesentant. Nos itaque abstrusiores res, ex obscuris suis latebris, sedula diligentia & dispectione eruendo, genuinis ipsis Ueterum Persarum Monumentis praecipue freti sumus, ex eorum mente & tenore in sequentibus dicturi, inde eliciendo quantum de everere Per mo & eorum Magismo impraesentiarum sitienti animo sum-ciat, donec ira ima Zoroasris Scripta quantivis certe redimenda publici juris forte facta fuerint, si modo Bonarum Literarum Faut ribus tale quid Sumptibus suis procurare & promovere videbitur ;ut illam Antiquitatum partem, nondum tentatam, & hactenus inexploratam, nobis tandem scrutari & rimari liceat. Et sane, nisi surdescat aevum,) si aliquid hujus generis praestandum speretur, oporteret, ut jam statim suppeditatis necessariis sumptibus, sine quibus id nunquam fieri poterit,) mox inchoetur & acceleretur biennalis opera praeparatoria,

76쪽

Cap. I. VETERUM PERSARU Μ. as

pera tona, quae ad res ex Oriente coemendas requiretur; ut si interim ex Oriente comparari potuerint, in quam primum Prelum ab hoc opere vacaverit, immediate aggrediamur alterum illud Typis mandare: ne sorte alias dum moras trahimus, cito pede praetereunte aetate, plane

excidat illud designatum & hactenus desideratum opus quale esset

Zoroasrianorum editio,) antequam ad optatum finem perducatur. Ego, ex mea parte, paratus sum suscipere laborem, & quantum in me est) aliquid in bonum publicum praestare. Perpendant Cordatiores an operae-pretium sit, necne t ut, si tale quid sit desiderabile, &tamen nunquam fit, non in nos culpa redundet, sed in illos ditiores Literarum Ρatronos qui tale praeconium a nobis jam per aliquot annos audiverunt. In hisce rebus ex oriente procurandis, erit dissicultas, tam Incolae, ex Religioso Praecepto, sint talium rerum tenaces, & in eis prodendis valde cauti. Sed nihilominus per pecuniae vim & alias artes, ad nos cogi & feliciter deduci poterunt talia orientis alias ad nos nunquam perventura: quia me defuncto, apud nos sorte

pauci erunt superstites, qui ista sit comparandum, & Ubi locorum

inveniendum, & stuomodo id ad nos deducendum sit, noverint. Ideoque dum vivitur & aura vescimur aetherea, aliquid cito in hujusmodi opere faciendum videtur; nam post fata cessandum: fronte capillata, pos es occaso ea . Addita autem prima vi, quae est motionis continuandae principium, dum in praesente opere heic edendo sudatur, indies ad nos properabit accita materia: imo dum heic dormitur, aut aliud agitur, nocte dieque confecto itinere & sulcato aequore, aliunde

ad nos accelerabitur.

In hoc autem opere quod jam prae manibus est, in unum congessimus pleraque sive bona & orthodoxa, sive mala & haeretica, quae de Μagorum Religione sparsim apud Autores leguntur. Cum itaque in hac Religione fuerint Sectae plures quam 7o, uti etiam sunt in

Christianitate,) non est expectandum, ut omnia quae de eorum Religione forte dicta fuerint, pertineant ad Magos orthodoxos, sed aliqua etiam ad haereticos; haud magis quam omnia quae de Christianismo alicubi dicta fuerunt, ad solos orthodoxos pertinuisse censeantur, nec aliqua ad Haereticos, cum plurimae fuerint etiam in Christianitate Haereses. Hac enim ratione spropter talem inibi malorum & bonorum

missionem & farraginem,) de tota Christianitate statim pessime sentirent eamque damnarent Gentiles, de quorum conversione alias sperare

possemus, & Dei Nomen blasphemaretur inter Gentes; si tam iniquomodo judicarent. Μagorum autem Secta orthodoxa breviter) ea est

. . . . D quae

77쪽

31 Is ΤoRIA RELIGIONIS Cap. r.

quae de duobus Principiis credit unum fuisse aeternum, alterum vero creatum ; Deum esse amandum & adorandum eique soli serviendum, Diabolum autem detestandum & odio habendum; cum multis aliis rebus Dei Unitatem & alia ejus Attributa spectantibus. Haeretici autem fuere tam alii, qui in processit hujus operis enumerantur, quam Magi Dualistae ut vocantur) statuentes haec duo Principia fuisse coaeterna, &c. ut Manichaei, & alii in aliis rebus minus orthodoxe sentientes, qui infra ex Autoribus memorati: cum non sit expectandum ut ulla unquam Gens suos omnes habeat orthodoxos. Nam semper

fuit, & etiamnum erit impossibile, ut in ulla Religione omnes idem sentiant, quin judicii diversitas sit de quovis fere Religionis Articulo :unde in omnibus totius orbis Religionibus tot Sectae & Divisiones emerserunt, & ex improborum & stultorum hominum corruptis Cordi-hus & inventionibus, tanquam e Tartaro pullularunt. His adde, quod contra Persas quaedam sint falso & malitiose dicta per Mohammedanos & Graecos & alios hujus populi eorumque Religionis inimicos, &rerum eorum ignaros & iniquos aestimatores, quae ab ipsis Persis & eorum amicis longe aliter dicuntur. Ideoque, cum aliquid de isto p pulo refertur, candidus Lector debet perpendere, qualis sit Relator &quaenam ejus Religio, an Mohammedanus, vel alias vetus Persa, dc an horum res satis calluerit; ut ita aequum de tali sententia & de hac Religione judicium ferre valeat. Praeterea, multa irregularia aliquando facta fuere a quibusdam Persarum Regibus, qui ex plenitudine potestatis, pro libitu saepe secerunt, & fieri jusserunt ea quae non erant sancta ; quibus orthodoxi Sacerdotes non potuerunt resistere eave impedire. Unde tanta olim Magorum cura, ut Reges & Regum filii instituerentur in orthodoxia, utpote a qua tandem ut sperabatur) ne latum unguem discessuri essent. Propter dictas causas, in hoc opere perlegendo, supradicto modo sentiendum est de multis quae in eo sparsim traduntur ; & cum dictis limitationibus & cautionibus de Magorum Religione judicandum; nec statim omnia quae de Magis unquam dicta fuerunt, vero Magismo impingenda; cum sane orthodoxi talia non faciant, nec agnoscant. Insuper Persarum Magia, quae praecipue erat Theologia & Philosophia naturalis, in diligenter distinguenda est a maleficorum Diabolica Magia, quae Ρersarum Magis plane Ignota fuit. Qualis autem fuerit Magorum vera & Reformata Religio, tum demum plenius innotescet,& de eorum orthodoxia tunc rectius judicabitur, quando supradicti

Zoroastris Viri, omnium consensu, Doctissimi) Libri integri lucem viderint ;

78쪽

Cap. I, 2. VETERUM PERSARUM. a

viderint; ex quibus etiam multa Philosophica & Historica & Medica& Astronomica & Astrologica in sinu temporis, & Archivis Persicis

nondum reclusis, hactenus latentia, in publicam lucem emergent.

Nam solam Religionem spectat Liber Mider qui heic exhibetur, qui est breve quoddam Compendium, seu innuale, a docto quodam Sacerdote, olim in usum vulgi, ex ejus Libris Theologicis selectum, & a

sectato stylo, compositum carmine, quod semper vitavit Zoroastres, omnia sua conscribens prosa. Et quamvis iste Liber pro Canone haheatur, ejus Contenta, respectu totius, sunt tantum pauca. Doctiores, veterem Linguam & Literas quibus ejus Opera scripta sunt,) callentes, plura & meliora sciunt. Sed interim, Partem novisse, est meliusquam totum ignorasse. C A P. II. Quomodo veteres Persae siuam esse Abrahami Religionem jactitam, ill que ei accep

tam referum: qua occasione heis exhibetur nova Vitae Asrahami Hisoris, de

vera ejus Religione di quis iis, ta Perscae Religionis eum ed Coblatio, lic.

DICTA veterum Persarum Religio ab Arabice loquentibus nuncupata est Iis Miltis uralis, & a Pers indice loquentibus evit,al G. - Κυδ Abra , quae utraque sonant Rel gio Abrabami, gloriando eam pri md ab Abrahamo Patriarcha & Fidelium Parente prosectam. Inde est quod eorum Liber eandem Religionem continens docensque, ab orientalibus Arabicὸ vocetur Sobs Brahim, i. e. Liber Abrahami. Quibus aliis etiam nominibus, tam Abraham ipse, quam dictus Liber gaudeat & Titulis decoretur, infra suo loco dicetur. Dictum Librum coelitus Arabamo demissum credunt Peris veteres, eodem modo, quo a Musimis creditur Coranus Moli medi demisius, Evangelium Christo, Lex Mosi, & Psalmi Davidi. Et apud Shah-Choliui Persam, inter Mussimorum Dies celebriores, notatur peculiaris hujus rei Dies, ubi legitur, O-- - .L

79쪽

est Codex, seu Liber in genere. Atqui, saltem Decem Libros ad Abrahamum descendisse ajunt, quorum Decimus habetur P eia, plenus consiliis & sapientia & secretis. Quin & omnes Zerdusti Libros qui

plures sunt in in censum Librorum Abrahami venire volunt. Decem Libros Abrahami etiam numerat Abia Mohammia Arabs. Omnium autem pessime nugantur Judaei, Abrahamo tribuentes Librum mere Cabbalisticum, cui Tit. rm)ro 'in Liber Pelsia, seu Creationis. Horum Librorum descensum, seu demissionem, crassiore modo stia firmare videntur orientales, si illorum nuda verba spectemus: sed hoc tantum volunt, st. quod dictorum Librorum sensus a coelo inspiratus fuit dictis personis. Abrahamum itaque in re sacra Persiceri va, seu Arabice exint Im , i. e. Antisitem suum vocant assertantque, illumque sibi ut Patronum vendicant, seipsos illius Asi clas ejusque Religionis sequaces jactitantes. Praeterea sui videtur volunt eum aliquando vixisse in Bactris, quae ias Bales; unde

in Epit. Rusemi Amulavi legitur st a Balches urbs Asrahami Prophetae, eui pax. Ista urbs versus Indiam in ulterioribus partibus Ditionis Persicae sita est: Abrahamum autem unquam eas partes lustrasse, aut ad eas peragrasse, ex sacra Historia colligi non potest. Praeterea obstat, quod Balch condita fuit a Rege Lois A longe post tempora Abrahami: ideoque si quid insit, pro Balta subintelligenda est antiquior ibi urbs Bambis, in cujus locum vel ad parvam distantiam in successit Balch, ubi LGraspis filius Guψυ p extruxit insigne Pyreum, multis divitiis ditatum, & reditibus

dotatum, ad quod cum haberetur urbs Abrahami in tanquam ad sacrum locum quotannis solennem Peregrinationem Religiose suscipere Blebant veteres rersae, ut Arabes hodie faciunt ad Meceam: sic

Libri Persici Mase in Interpres Arabs Bundari Ispinanensis, -- 'uo Bales fuit Persis Aut Mecca Arabibus. Mihi autem videtur quM Balch vocata fuerit Urbs Abrahami, quia propter Religionem Abrahami ut Vocant) fuit cele-hratissima; non autem quasi Abraham ipse aliquando ibi fuerit, aut

ibidem vixerit. Quin & Abrahami famam hauserunt pleraeque Gentes, etiam Id lolatricae; quarum aliquae eandem, in bonam partem, & aliquae in malam partem, traxerunt: tam celebris per totum Mundum fuit Abraham i Scilicet summa ejus erga Deum pietas, & maximus apud Deum favor, ubique terrarum percrebuit, & ejus fama de offerendo Isaaco,

80쪽

Cap. a. VETERUM PERSARUM. αρ& de intentione eundem immolandi, apud Gentes diffusa est tanquam de Isaaco astu immolato ; qua itaque in parte, perperam interpretatum, male cessit Abrahami exemplum. Nam ex male intellecta Abrahami Historia, Ethnici elicuerunt, Quod si aliquis grande aliquid accelo petendum haberet, id obtineret per Holocaustum humanum, Q. comburendo filium suum primogenitum, uti fecisse crediderunt Abrahamum. Inde Vivi comburium praevaluit apud erroneas Gentes, a quibus insecti fuere Israelitae, tanquam nova quadam doctrina a coe-cutientibus recepta, qui primi hujus erroris fundamenti immemores. Apud Plurarchum in Libro de Supersitione p. 37i, de Foeminis Gentilibus memoriae proditum, tuae nullam habebant prolem quam Idolis mactarent, emebant 2 pauperioribus Infantes, tanquam Agnos, aut Pu

As mactandos; G, si Mater adstans fleret, multa)batur 'eris. Et ante Simulachrum, omnia strepitu Fistiuarum S TImpanorum Sabo ut arid ipe J opplebantur. Merito itaque ad meridiem Hierosolymorum, talibus Sacrificiis destinatus locus dicebatur Tophet, a Tom, quod est

Tympanum parvum una tantum facie praeditum, ad quod fistula canebatur. Hoc eum S. Scriptura convenit eamque confirmat, Testimonio ab extra petito, quod melius. Harum autem Gentium posteritalia facientes, ea non nominatim reserunt Abrahamo, primi sui Instituti occasionem ignorantes. Tam diabolici fuerunt Imitatores falsi& Pseudo mi. Ab Abrahami exemplo ut eis videbatur) filium primogenitum OL serendi, procedebant ad offerendum quemvis filium, aut Hominem in genere, tacito Abrahami nomine; idque non semper filium, aut filiam comburendo, sed & defodiendo in terra & demergendo in aquis. Plutarchus de Mesre Xerxis uxore resert, αυὸd ipsa defodiebat XII hom nes vivos pro sese τω Ah. Hujus Historiae meminit Herodotus, qui etiam parem de Xerxe historiam praemittit: nam p. 77 de Xerxe

ejusque exercitu in Graecia agens, narrat, Per Novem vias Edonorumi re, juxta quas Si monem pontibus junctam invenere. Audientes autem eum locum Novem vias Edonorum appellari, totidem illic Pueros ae Virgines virorum Indigenarum vivos defoderuntia Persicum enim es d fodere viventes. Nam ω Ame in Xerxis uxorem, jam proiectae aetatis,

dis bis septem Illustrium Persarum Liberos desiste, ad referendam pro se gratiam deo qui sub teria esse fertur. Idem fecὲre Romani casibus extraordinariis, ut Livius docet Lib. II. cap. 37, Ad ora lummissum, ut sciretur quis tandem esset sinis Claribus qua Imperium a ciebant. Interim, ex Fatalibus Libris, Sacrificia aliquot extraordinaria facta, Dissiligod by Corale