장음표시 사용
81쪽
so HISTORIA RELIGIONIS Cap. a.
facta; infer quae, Gallus G Galla, Graecus N Graeca, in Foro Boario vivi demisi siunt in locum faxo eooeptum. AEn ii submergendo vivam
virginem, fecere victimam: ii enim quotannis freserente MurtaiyVirginem sacrificabant Nilo suo, ut justum suum Incrementum servaret. Sed quo tempore AEgyptum subjugarent Mohammedani, Generalissimus Dux Amruslius Aas, ut Victor, ingrediens mense Baun, tam hunc quam alios Ethnicos eorum Ritus Edicto prohibuit & abolevit. Unde conquesti sunt, se non posse in regione sua subsistere absque Incremento Nili, qui servabat Regulam suam secundum Legem quandam. Illo interrogante, Quaenam esset Lexr Responderunt, Hujus mensis Batin I a die accipimus Virginem, Gatisfactione prius data parentibus,ὰ quam adornamus usibus pretiosis G gemmis; S eandem, nocturno tempore, in Nilum proficimus, ut aquis suscetur. Ille autem dixit, Hoc non posse continuari per Legem Musimanicam, quae omnes profanas consuetudines tollit. Quin & Arboribus & reliquis Diis falsis, apud alias Gentes, litari solebat Victimis humanis, ut suo loco fusius dicetur. Aliae quaedam Gentes erroneas res suas tam celebri Autori diserte& nominatim referre gestiebant primitus: quamvis jam hodie & a multis seculis originalis Instituti causa apud eos in oblivionem abierit. Nam Indorum Idololatricorum sin sua vix intelligibili Religione mysteriosa, quae tam specioso nomini non respondet,) Antistes olim primarius perhibetur, Brahma, seu Br ama, qui ab Abris hominomine Hebraico sic vocatus creditur, Abrahamum ipsum hoc nomine indigitando; ut & a Presco ejus nomine Brabsim, dictae Religionis Indicar Sacerdotes etiam sui in Libro PMQ. Sur.) dicuntur Bra man, seu Brahaman; quos quasi ta)'ΣπUre Abrahamitici sic dici v lunt Judaeorum Docti, specialiter Autor Libri Mitte Gibborm. Arabes Abrahami ipsissimum Nomen spueris aut ivvcnibus applicatum)subinde diminutiva forma efferunt BONUM, seu Brethim, vel BOreth, seu Breth, sive Obeirib, quibus omnibus notatur Abrahamulus. Haec in plurali sunt Abarima & Ab Lriba, & Pth. Hae quidem formulae rem praedictain illustrant, monstando in quam varias formas Abrahami nomen aliquando torqueri solebat. Supradictam etiam opinionem tradit Mahrist i Arabs, quam tamen putat se resutasse, quamvis reVera eam potius confirmaverit, ' dicendo, Quo am exi mare Brabamanos se dici
ab Drahis , id tamen fleri non posse, quia si fst. Indi J omnino
In ealce sui Libri, ubi de Religionibus Indiae agit.
82쪽
negant omnem Prophetiam; populum vero qui credis in Prophetiam Abrahami, esse Dualisas, qui aserunt Lucem S Tenebras. Sed Mahamantam dici ab homine cui nomen e list Abrabiam. Hoc modo Mah, UUni disputat contra seipsum, Q. ignorando quod Brahim apud Arabes sit idem nomen quod Abratam & BUMm, quae dicti nominis Abrahamitici forma apud Persas. Dictiis autem Mabrisani haud gratis de Abrahamo loquitur tanquam de propheta: nam qui in Bibliis dicitur Nabi, alias etiam dici solebat ririri Ctiae, seu riRU Noe, i. e. Videns, pr videns, qualis fuit Abraham; id quod Christus de eo testatur, Asraham vidit Diem meum, V gavisus est. Sed quod is revera fuit Propheta, alias testatum relictum est ab ore Dei, Gen. XX. 7, Nunc itaque restruite iam ni uxorem suam, nam is es Propheta : L. familiari Dei colloquio h noratus, & divina Revelatione donatus, ut in casu Sodomae & aliter , quippe qui omnium Fidelium Pater, Fide insignis, Praevisione notabilis, & toti orbi timoris divini, pietatis, justitiae & obedientiae semper imitandum Exemplar. Alibi etiam vocatur Propheta, ut Tob. IV.
Iet, Nos enim sumus fit prophetarum Noae est Abrahami U Isaari UIacobi. Et sic apud Orientales semper audit His a Abraham propheta. Et in altero Arabico Libro de Primis S ultimis, multa Prima tribuuntur Abrahamo, quod scit . ille fuit Primus quem fecit Deus Patrem Prophetarum, cum ex ejus lumbis prodierint Iooo prophetael suo tempore ad Μohammedem. Primus qui migravit a suis in via Dei & religiose fugit. Primus qui vestibus nudatus fuit in via Dei. Primus qui discessit e patria sua in causa Dei, servando fidem suam. Primus qui hospitio excepit Hospites, inde dictus Pater Hospitum. Primus qui extruxit Domum pro Hospitibus, faciendo eam cum duabus Portis. Primus quem Deus nominavit Hasphaeum, eximendoeeum a vocationibus vel Judaismi, vel Christianismi. Primus qui Musimos nominavit Haniphaeos. Primus qui in ignem projectiis fuit pro causa Dei, & Ignis fuit super eo refrigerans & salutaris.. Primus qui mortuos suscitavit per preces suas. Primus Prophetarum & Constantium, qui tentando probatus fuit. Hinc Noah & Abraham & Moses& Christus emphatice vocantur Dial Homines consantiae. Hactenus ille. Et cum his ibidem adduntur alia multa, quae omnia desumpta sunt ex iis , ' Arabico chronico Hierosol mitano.
Ille etiam fuit Sacerdos, uti fuit quodvis familiae Caput, ut Caindi Abel, & Job,. quamvis Rex, alias enim ex Judaeorum sententia)
83쪽
11 HISTORIA RELIGIONIS Cap. a.
non habuissent jus offerendi Sacrificia. Abraham obtulit Bestias &Aves: & illas divisit, has non item. Et, ut Holocaustum, offerre v luit Isaacum, quamvis sa Deo rursus prohibitus) eum non immolaverit. Sacerdotum etiam Post-diluvianorum summus & senior fuit
Noah, qui ideδ Arabibus dictus Stiles is Mursetis,
i. e. Senior Prophetarum, seu eorum Magister & Doctor. Et post eum, talis fuit Mem Hierosolymorum Rex, scit. Mel sedet, qui vitam prorogavit sere sc. minus as annis in ad mortem Abrahami, cui Abraham solvebat Decimas Spoliorum, ut AEI. VII. . Et sic statuunt plerique Judari, excepto Aben-Eetra, qui con raritim statuit, Q. Melchisedehum dedisse Decimas Abrahamo. At non obstante Abrahami exemplo, Judaei vix agnoscunt Spoliorum Decimas solvendas, quia non est positivum praeceptum: sed tamen voluntarie, absque Decimarum nomine, partem Deo dabant, ut Num. XXXI. Abrahamum autem quod attinet, in occidentalibus etiam Mundi partibus, olim apud puros Ethnicos invaluit fama ejus, ut Viri Sanctissimi & Religionis Antistitis celeberrimi. Nam reserente Lampridio, Agexander Severus Romanorum Imperator Ethnicus, erigies Apollonii
U Chrisi V Abralami S Orphei in majore suo Larario inter Divos Principes ex Animas sanctiores posuit, ibique consecravit. Proh deum
atque nominum fidem, in quam miserum Nebulonum, in hoc Larario, consortium inciderunt Christus & Abrahamus, infeliciter inter nequitiae Duces illapsi lEt, ut in omnibus rebus praeseratur Abrahamus, & ipse ut omnium bonarum rerum Exemplar statuatur, in Turcarum Liturgia publica
orant Deum, ut propitius sit Mohammedi θ' familia ejus, uri propitius
Dis Abratam G familiis ipsius.
Cumque laudabile sit res suas ab Abrahamo denominare, Moham-medani expresse asserunt hodiernam suam Religionem esse eam Abrahami ; idque meliore praetextu, cum non tantum Deum verum &unicum hodie colant, sab omni Idololatria & Sabaismo, quibus olim insecti fuerant, abhorrentes,) sed & cum Arabes, praecipuos hujus Religionis cultores & sequaces, ab Abrahamo recta linea, secundum Carnem, descendisse, ejusque naturalem sobolem esse, nemo dubitet: unde necessario, de Protoparentis sui Religione, antiquitus proculdubio aliquid inaudiverint, eaque illis innotuerit; quamvis scede olim eam deseruerint, donec palantes reduceret Mohammia, quod opus valde laudabile,ὶ eos ab Idolorum cultu ad veri Dei notitiam ducendo.
84쪽
Et propter Abrahami famam, aliqui, quibuscum collocutus sum, Confantinopolitani affectabant vocare Linguam suam Turcicam molnrahgm dili, seu Linguam Abrahami; quamvis ea vulgo a Tum cis vocetur me in is Musimanteha, Lingua Musimanica, Mothman dili, Lingua Othmanica, a Turcarum Institutore & Duce Ot d Belu, qui fere oo abhinc annis hodierni Imperii Turcici fundamenta in Europa jecit. Quod autem orientales Religionem suam ab Ahrahamo arcessere Praetendant, Constat ex authentico Turcarum Catechismo ΜS. Tu cice conscripto, cui Titulus Osilli Dis. i. e. Principia Religionis: Liber ipse possidetur Uoctissimo D. Tho. Gale Londinate. Ibi sinter alia) agitur de mortuorum 2uaestione γ Tortura, de qua etiam nos fuse egimus in Notis ad Relig. Iure. Et ibidem in dicto Catechismo docetur quomodo a Μussimis omnibus respondendum sit Angelis Inquisitoribus post mortem tempore Inquiutionis, sequente modo: Θ. ,-cii Ais in Il
- - ecq Si de quanam Religione is, interrogaverint; respondeas, Ego sum de Religione Abrahami Amici Dei. Si de quίman Setia sis, interrogaverint; respondeas. Ego sum de Secta AH-Hans i ta enses. Si interrogaverint, de quanam Secta fuerit Propheta noster, respondeas, Eum fuisse de Sem, seu Religione abrahami Amici Dei. Et quidem Abraham fuit ab Adamo
in c-:tau Dicito, Verax es Deus, id que
Hoe in loco a Lectore peto, ut si sortὸ ineiderit in supradictas Notas nostras ad Relit. N. p. a , velit ibi eorrigere Laplum nostrum. quo fallente memorial in hujus loci recitatione ibidem iacia, seripsimus AI His bat, de Huabotica, pro in Isaa bi, & Haripbina.
85쪽
3ι HISTORIA RELIGIONIS Cap. a.
sequimini Religionem Abrahami ut fit is Hariphini 1 nam is non fuit ex Associatoribus. Utique prima Domus quae posita fuit hominibus f pro Visitatione sacra,J ea est quae in Becca istu Μecca J in Benedictionem UDirectionem Mundanorum. In ea sunt Signa manifesta, Q. Statis Hahami, &c. Ex hoc Moham medis dicto, constat Arabum traditionem fuisse, quod Abraham fuit Fundator Templi Meccant: & inter hujus rei signa manifesta, habetur Statio Asraham ut indelebile && hodie superstes monumentum. Statio Abrahami est Lapis niger, quo volunt Abrahamum miraculose adjutum fuisse in extructione Gabin; scit . dum eum loco Parapegmatis habuit stando super illum. ille Lapis sursum & deorsum se sponte movebat pro occatione structurae. Et idem hodie in Templo Meccano religiose servatur. Propter insignem Abrahami sanctitatem εο favorem apud Deum, omnes Regiones per quas transivit, notabile aliquod ejus memoriale retinere semper cupiverunt. Et quidem certum est Abrahamum, in suo ad Terram promisiam itinere, transivisse per medium Arabiae.
Hinc itaque Arabes colligunt eum diversatum fuisse in Mecca, ibique extruxisse oratorium, seu Sacellum: unde ille locus tam sacer habitus est, & sacra Visitatione quotannis adeundus praescribitur in Alcorano ; qui etiam postea Mohammedis nativitate nobilitatus. De dicta Traditione certo persuasus videtur Mohammed, ideoque in sua ad Arabes Concione, seu Homilia secunda p. II, Ia, I , Abrahami orationem, seu precandi formulam in jaciendo fundamento exhibet, tanquam Dei jussu recitans inndatum pro Sacelli, seu Templi Gabae, extructione, & pro solenni peregrinatione ad illud facienda. Haec etiam videri possunt in Homilia XXII. p. Ioue, ubi pariter ordinatur1blennis Processio ad illam Otaxia I Domum antiquissimam. ''Libri Mu'Biza Autor Mohammedanus Persa, p. 223, de Veterib Arabibus eorumque Religione loquens, dicit H
Religionis Abrahami; postea tamen ab ea in diversum abiisse. Nempe Prope tempora Abrahami, illius Religionem professi sunt Arabes:
postea vero evaserunt Idololatrae. Sed rursus tandem ad unici Dei cultum reducti sunt opera Mohammedis, quod fuit bonum opus, in omni idololaetria prorsus exacta; ut hodie est apud Mohammcdanos qui omncm Idololatriae speciem exosam habent: nec Mohammedem
' Hoc S cellum, seeundum qiiosdam, est Ia pedes latum, Is pedes longum : & secundum ver; ο'I Edii, est 23 cubitos latum, eq. cubitos longum, 27 2llum.
86쪽
colunt, uti fabulantur nostratium aliqui harum rerum ignari. Cum
itaque fere quaevis Religio sua Instituta ab Abrahamo derivare sata-gat, sic etiam faciunt Mohammedant; ideoque Pseudopropheta inhammed in dicto Corani Capite ' de Familia Amran, deridet Judaeos & Christianos suam Religionem reserentes Abrahamo, cujus religio ab his diversa fuit,) his verbis R-λ- α I s Ic rura ραώ syt f. δ-M - - 1 ta)-- L . . O populi qui Biblia amplectimini, quare inter vos disputatis de Abrahamo, cum non descenderis Lex nec Evangelium nisi post eum p Annon intelligitis Cos is esis qui disputatis de eo quod non intelligitis: Deo quidem notum es, mobis autem ignofum. Non enim fuit Abraham Ddaeus, nee Christianus; fuit autem Hani rem Musimus: nec fuit ex AFociatoribus, i. e. ex eis qui associant aliquid cum Deo, uti faciunt Christiani & Idololatrae. Hariphaeus Musimus est is qui declinat ab aliis Relisionibus ad Lylamismum. Ad hunc locum Commentator Arabicus ait, Aram θυρολ. . in j Existimavit utraque Sectatam Pudaeorum quam Chrisianorum, Abrahamum fuisse de sua parte,se. de Religione βά; de qua itaque disputarunt cum Μohammede.
Sed ut redeamus ad Persas veteres; ex eorum sententia, in Libro
Pharians Surari, supradicta Persarum Religio vocatur Religio Abraham Zerdusit, seu Asrahamo-Zerdussiensis; v lunt enim Abrahamum fuisse ejusdem Religionis cum Zerdusit, qui diu postea successit; & Zerisseti Religionem ab Abrahamo deriva tam, & eandem cum ea Abrahami fuisse. Et quidem per Religionem Abrahami, Persae nihil aliud volunt quam Religionem quae mediecta imire latione Sabaiticd prima solius unici Dei veri cultum docet, omnes falsas Reliriones repudiando, eam scit. quam professus est Abraham,
quam sane Religionem primo intemeratam & incorruptam tenuerunt Persae; qui, quamvis supradictas suae Religioni Additiones fecerint, antiquum tamen ejusdem Titulum retinent, eam a potiore parte denominantes, & fundamentalia ejusdem Principia ad hunc usque diem
87쪽
16 HISTORIA RELIGIONIS Cap. a.
Continuantes ; non autem, ut Arabes & reliquae Gentes, eam in Idololatriam vertentes ; nec ut Durati & Cassii '-& reliquae tardorum Gelites Sabaiticae in Libano & Gordiaed hodie existentes, qui Deum ipsum plane deseruerunt, Diabolum ejus loco amplectentes. Cum itaque Abraham spost suos Protoparentes Mem & Elam )semper merito habitus fuerit omnium Fidelium Pater, & in veri Dei cultu Antistes totius orbis celeberrimus, non est mirum si pleraeque sanioris mentis gentes quae aliquid de eo inaudiverunt, ejus Pratrocinium sibi quaesiverint; ipsum ut suae Fidei & Religionis Patronum adsciscentes, & res suas ab ejus Institutis arcessere satagentes. Quia igitur Persae Abrahamum suae Religionis primd reformatae Autorem statuunt, illamque ei acceptam referunt, priusquam Religionem Persicam ulterius prosequamur, fortassis operae pretium futurum sit, nec Lectori ingratum videatur, pauca de Abrahami temporibus praemittere, dc deinde quaenam qualisque revera ejus Religio fuerit disqui
Et sane Judaei & orientales omnes statuunt Abrahamum fuisse tempore Nimrodi, qui a profanis Scriptoribus vocatur Ninus. Et quidem certum est ' Pa Niseia fuisse visu rii Nomen, postliminio sui in S. Scriptura saepe fit) ab aliis impositum, Rebellem contra Deum &Contumacem notans: quod itaque ab inimicis, non autem a suis, impositum quisque credat. Illius riter fuit em CDF, cujus Sedes fuit 3n Tractu Bablonica, unde ejus posteri cum Chaldaea tunc esset nimis angusta,) trajecerunt in vicinam Arabiam, ibique Sedem suam fixerunt. Et hinc
est, quod quae postea Arabia dicta est ab γ rab filis Isti qui
etiam eam regionem inhabitavit, & ut Dominus eam possedit,) prius dicta fuerat Terra GD, & deinde Terra Havita. Inde Mosis uxor,
Arabisse ex Midian, vocata est redi I Cusiith, seu Cussisse: & Tirhaea fuit Arabiae felicis Rex, non AEthiopiae: nec cisi ullibi AEthiopiam
notat in totis S. Bibliis, sed potius, vel Babloniae territorium, vel Arabiam. Nam cistaei ex dicto Territorio in vicinam Nabat eam&- id trajicientes ει transplantati, effecerunt ut Arabia saepe vocaretur Cuph, praesertim ea pars Chaldaeae adjacens, in quamvis aliam Arabiae partem eodem tempore inhabitaverit dictus Arabum Proto- parens Naarab: nam Arabia non semper fuit unius possessoris. Unde a Chron. XXL I6, memorantur Arabes halitantes juxta Cussores, scit. Arabes interiorem Arabiae partem inhabitantes, haud procul a Naba-
88쪽
hisia dc Mid, quae tunc ossaea dicta, in vicinia veteris Gog rem, seu Territorii Babylonici. Adeo ut Arabia, partim a Cusiris, & partim ab Arabibus filiis Naarab occupata fuit: unde factum est, ut eadem Regio aliquando GD, & aliquando Arabia vocetur, cum nomine G semper Arabia, vel aliqua ejus pars intelligatur. Unde Topaz si, Cish, est Topaz Arabiae, non autem AEt opiae, quae, dicente D. Ludolpho, nullas producit gemmas, ut a Sacerdote suo AEthiope edoctus fuit:
quod etiam Mercatores nostri verum esse norunt, Nam Patriarcha CID fuit tantum unus, non autem ejusdem nominis duo, ut quidem imaginantur, propterea quod in Versione Graeca G vertatur Alatiopia ; inde fingentes quod opportuerit fuisse alium cύ qui AEthiopum
Pater: sed eorum Pater revera fuit O B Phut, unde Ezel. XXVII. Ptatim, Λιcυες. Quia vero cussitae erant subnigri, & Anhiopes etiam erant Nigritae, inde fit ut Gyb in Graeco exponatur Αιλοψ & AιΘοχαι, eodem modo quo AEthiopes Garamae, seu Garamantes, . quibusdam improprie vocabantur Inai, quia utrique eorum erant ejusdem coloris : ut, ultra Garamantas ta Indos protulit imperium. Talia autem vulgari quidem loquendi modo, improprie & catachrestice sic dicun . tur. Ex dictis constat quod cus semper in S. Bibliis sit Arabia: undo emendanda in hac parte Versis Anglicana, & pro Ebelmelech Ethiope reponendum Ebed--αb Arabs, seu cussita, rem in medio reli
At Christo citeriores S c ignorando quod Phut suit Pater AEthiopum, atque Veteris Testamenti Versione Graeca seduisti, subinde accipiunt i G pro AEthiopia: unde vice versa Act. VIII. 27, pro AEthiops, Versio Syr. legit Minoa cussi, seu cussita. Atque quod eodem recidit) ibidem Saadiae Versio Arabica legit Vir Habasiae: at Ver-
fionis AE Hopicae autor, ex Graeco Textu, retinet Nomen Eliopia, ignorando, aut reticendo, Verum & antiquissimum AEthiopum
Nomen Phut. Judaei etiam Hellenisae olim in a Graecli Versione seducti & delusi, fuerunt in eodem errore: & inter alios, Abr. Periso ait, Enn erta GD est AEthiopia. Et apud alios Iudaeos,mn cuti est AEthiopicum, seu nigrum quidvis. Et sane miror Do
tissimum Buxtorum eos in hac opinione secutum fuisse. Omnes autem ab eodem erroris fonte hau serunt.
Et quidem Patriarchae G primaria Sedes fuit in terra Minar, ita territorio Bablonico; quam quidem regionem ego voco os ream antiqui mam, quae eadem postea vocata fuit chal ad Cumque He-hraeorum Min in Dialecto Babylonica soleret mutari in Thau, is qui
89쪽
18 II ISTORIA RELIGIONIS Cap. a.
Hebraeis ci ph, Babyloniis dictiis est Gab; codem modo quo probrita dicitur sen, cum ejusmodi aliis appellativis omnibus. Sic proprium NnN Attur, quia est nomen omnibus notissimum, nec ullum periculum confundendi aut obscurandi illud, ut esset in Appellativis, cum alias in Versioni hus Biblicis Paraphrasin Chaldaici non servarint 'dictam regulam in Propriis, neque in ShUM Ib, ne viderentur plane pervertiste eorundem sonos; ideoque in Bibliis tam Heb. quam Chald. legitur e I ctis: sed in Appellativis illam regulam semper observant dicti Paraphrastae. Hoc dicimus tantum de Paraphrastis Biblicis: sed res aliter se habuit apud illarum regionum vetustissimos incolas ante S. Biblia, qui etiam postea, nec Bibliorum neC Paraphrasium rationem habuerunt, 1ed omnes secundum linguae suae dialectum, per Thati semper scripserunt & in communi sermone pronuntiarunt, tam in Propriis, quam in Appellativis. His praemissis, nemo ut spero) mirabitur si magna illa in territorio Babylonico Urbs, quae hujus Patriarchae sedes, ab eo denominata fuerit 'id cura, seu me in Ciatha, quae ut videtur) ab Abu Moh-- med in sua Universali Historia Arabice conscripta, vocatur etiam Culba, quae ab eo recensetur tanquam juxta Babelem in Provincia Erech, seu Erra sita. Quia vero datur duplex Erae, scit. Erac in Persa, & Eruc in Bablonia, falluntur quidam sinter quos Flavius ybephus,) ponentes istam cutiam in Eriae Persidis, quae revera est, aut erat in Eris Babyloniae. Hinc erant homines Cura qui colebant Nergat, quod erat Idolum Babyloniorum. Nam a cutha & Babel tran1- Iati fuerunt homines Idololatrici in Samariam: unde propter mixtum cultum in odium fuit inter bos & Ddaeos, qui ideo improperii causa& per abusum, omnes Samaritanos vocabant cithaeos; affirmantes, Suod nemo deberet respondere Amen, post cui eum bene precantem. Et vicissim Samaritani Sichemenses, ad nos aliquando scribentes Epistolas, rogitarunt ut non mitteremus Responsum per Ddxum, quia oderunt Iudaeos. Elias in Tisibi ait, quὸd Rabbini Samaritanos vocant taurea cithaeos, quia multi ex eis tales erant. Idcoque cum a Cl. Buxtor cyth exponitur Samaria, dc 'ruta cuui Samarisanias, id intelligendum est secundum sententiam Judaeorum, & non aliter. Nam alias ' a curei revera esset Baslonicus, seu culbenses in territorio Babylonico.
De curia in Eta Arabum, seu Tractu Babylonico, ubi antiquissima cuthia, Saphisiain in Lexico Geographico Arabico si recte capio vitiosam scripturam in docet, Quia cutis fuit nomen qu
90쪽
tum Fluviorum; atque etiam trium Locorum in pagis τῆς Eruc in territorio Bablonico, quibus olim combustis, producta se rant alia r ω quῖd Glha sit quoque in Mecca Domicilium των Beni Abdiad . In fine hujus Capitis videas plura quae addit Saphioddis eodem loco. Ne autem videar gratis dixisse. quod Gyh sit οἱ b, & quod is Sedem habuit in Tractu Babylonico, de eadem re fidem facit Tabari Pella in Capite de morte Sarae, a
terrisorii Babel, S residebat in Erri. Scias quoque quod ise Cutha it Flamius qui fuit, quem iste fodiebat ; ideoque istam Regem ab eo denominarunt. Ego autem vice versa, potius vellem Flumen a Rege Uusique Urbe denominatum fuisse. Est forte idem illud quod a Chaldaeis nuncupatum fuit robo 'ria Flumen Regis, quod ab orientalibus tribuitur Nimrodo GDi filio. Cumque jam ut supra diximus,)hujus Patriarchae Sedes fuit in Babylonia, aliqui ejus filii, aut nepotes, concesserunt in vicinam Arabiam, quae ideo dicta suit Terra GD ; ut supra diximus,) sc. terra filiorum & posterorum ejus. Sed eae, quas ibi condiderunt, urbes, temporis diuturnitate fere obliteratae &deletae sunt, & rara vestigia, nisi quod ut supra dictum) Cutia sit Domicilium in Mecca, & in Arabia felice sit urbs dicta G, C cura, & ibidem sit etiam urbs ab ejus filio dicta Saba, quae in Persico Commentario ad Tabulas Ichanicas ponitur Synonyma 6 Μαρπα Ptolemaei, is )l ν a ν Saba es Marari Long. 7 P. o : Lat. I '. o in is Taman. Cumque GD primo Sedem habuit in Babylonia, &tot ejus nominis monumenta ibi extent, nec legatur quod inde extverit, concludendum est eum ibidem ad vitae finem regnasse. Dictus GD, propter pietatem & benignitatem & mansuetudinem& Sanctitatem, Beli nomine decoratus fuit, quasi Deum quendam inter se habuishnt in terris: quem itaque sui resert Chronici Alexandrini Autor p. 87. Persae in numerum Deorum retulerunt. Fallitur autem
dictus Autor ponendo Picum se Beli patrem, S Belum super A britaregri sese tantum duos annos. Iste itaque tam pius & mansuetus iustuiaque Imperator, non in omnes alios exorbitando & saeviendo Iimperium dilatasse, & multo minus novum fundasse, a peritiolibus creditur; prout fecit ejus Successor Potens hominum venator. GD autem, seu Belus, intra Babyloniae limites se continuit, ibique Imperium exercuit,