Veterum Persarum Et Parthorum Et Medorum Religionis Historia

641쪽

ues RELIGIONIS VETERUM PERSARUM

4. Quared, dedimus Scripturam Mendaeorum seu Nabare rum in Gol δ, quae ibi est Literarum & Linguae GH orum & Amriorum Corruptela, seu Reliquiae corruptae; dum eorum Lingua in rigis Ases rite jam hodie manet incorrupta. Specimen heic datum, est prima Pagina Libri Mendaei qui est eorum ciuisa, seu Liturgia, inter dices Huntingtonianos in Bibliotheca Bodleians: & hi a dextra logunt ut Pudini, & Calamo scribunt in Charta crina bombycina, ut S i. Dictae Iubae Specimen olim dedit Nememttis in suis Collest neis, ubi etiam eorum Alphabetum apposuit. Isti Mendis alias u cantur Christiani Sancti Dannis, qui habent statam Liturgiam, seu Totius Anni Cyclam, ut est Puduorum 'virnu Machazor, eodem signim

s. Quinto, in hacce variorum Characterum Collatione, spropter viciniam Persidi) non omisi dare Armenicos, atque Ibericos seu Geomgianos qui Globici & Gurienses) valde miros & peculiares, ex mygii S lagmate Linguarum orientalium: hocque, ut non omittatur Collatio cum quibusvis Characteribus ullius Gentis quae in vicinia Per dis sita est. Et sane horum Characterum, quos hactenus vidimus, nulli ad Persepolitams accedunt. Hae dictae Linguae, Gropaeorum more, a siniura ad dextram leguntur. Cum his etiam dedi Alphabe- tum G, e . 3 Scriptura Naturalis, ut vocatur, & exhibetur in CaIce Codicis in Aratici. Dedi etiam Alpha tum Scripturae Scientiarum Occultarum, seu Meticarum, ex MS Persico penes me servato. Hujusmodi Characteres visuntur in MS A abicis de Rebus Magicis agentibus, atque apud Theseum Ambrosium in Grammatici chaldaica, sub Nomine Scripturae Diaboli. Haec dedi, Collati nis ergo, ut Scripturam Persepolitanam hujusmodi non esse compa

reat.

6. Sexto, cum Quaestio sit de Scriptura Persepolitan & propter

aliorum satisfactionem) monstraverim qualis ea non fit; ideo, ut non semper acquiescam in negativis, jam proxime conabor monstrare qualis revera sit asematite, vel saltem ut detur Fundamentum pro conjectura probabili. Et quidem, Re alte perpensa, ad Scripturam Persi litanam proxiis accedit sola Pium rena; quam itaque in ea dem Lamina dedimus. Ea enim propior accedit quam reliquae; tam prope, inquam, ut multae ejus Literae sint prorsus eaedem cum Pers pultavis, M utriusque Lectio videtur esse a dextra. Caeterarum disii militudo potest esse in Diversitate Manus Scriptoris, ut in nostris Scriptis quotidie videmus; ut est in altera Inscriptione Π. Et ali-

642쪽

quae earum, ob diversum situm, dissimiles videntur, cum alio differente situ sint conciliabiles; ut deversum, sit π erectum, cum ejusmodi aliis. Et praeter Characterum Similitudinem, in utrisque scit. tam in Inscriptione Persepolitana quam in Palm re in concurrit idem mos adjiciendi laterpretationem Graecam, idemque scribendi cum

vi & ε, loco si & E : adeo ut Sculptor aliquis Palm enus videatur Perse Hanam Scripturam exarasse, quia, Palm morum more, Punia

ce scripsit, & Grinia explicavit. Et in harum Collatione cum idem

Scriba utramque non scripserit,in notandum est, quod praeter Scribarum Differentiam, quae aliquam Dissimilitudinem induxerit, aliquot Literarum Ductuli, qui in hac distincti sunt, ut duae diversae Liter te,

in altera forte conjuncti, unam tantum faciant Literam. Hoc videmus

in Palm enis, & in Persepolitanis, conserendo duo prima Verba Imscriptionis primae cum duobus primis Herbis Inscriptionis ad Num. iquae inter se differunt, quamvis ut ex apposita Interpretatione Graeca apparet,) debuerant esse eadem : sed plane non sunt, ut conferentiliquebit. Talia certissime arguunt Sculptoris Incuriam & Ignorantiam, cum sibi ipsi non constet. Μale itaque exarata fessie audacter proin nuntiabimus. Accedit quoque quod in Graecis etiam videmus. aliqua, Temporis Diuturnitate, esse obliterata & deleta, & alia, ecdem Temporis Esu, esse superaddita, la de novo sulcata & exaras dum Tempus edax Rerum primo in molliores Marmoris Partes os

ratur. At si Persepolitana cum Palm renis conveniunt, jam post homnia recurrit inaestio; od Lingua sium Inscriptiones Piam ex Cui Quaestioni respondendum videtur, αuod cum Palm ra non sit cui extra Phaeniciae Oras, videantur esse in Lingua Phoenicia: 'nempe Purica, Grinia simul interpretata. Si objicitur, quod tvisiantur diversae Liter in plures quam quae reperiuntur in Phaenicum A phaleto; talis, inquam, Excessus oriri potuerit ex praedicta Causa, Q. quod Literarum Ductuli, alicubi distincti, duas Literas faciant, &. alicubi conjuncti, in unam Literam coalescant, & unicam Literulam constituanti Hoc est una cum Sculptoris Ignorantia & Sculpturae Depravatione,) quod impedit quo miniis hae Inscriptiones ab aliquo hodie legantur. Inscriptiones itaque Persepolitanae, quae Punicae esse habentur, debent fuisse citra Tempus Alexandri, Cum ejus Nomeneontineant: & non videntur exaratae Iussu Superiorum, qui procul dubio curassent melius fieri ; sed potius otiantium Lusu factae, Diversionis Gratia. Quin & omnes illae verborum Inscriptiones fuerunt iniserae aliquae Scriptitationes, fortuito factae, sorte per aliquos impe-

643쪽

sue 6 RELIGIONIS UETERUM PERSARUM

ritos Milites ibi aliquando otiantes, scit. otiosorum quorundam Scripturientium & Sculpturientium lusus, ut solent nostrates, in AEdificiorum summitates aut altas Turres ascendendo, aliquid ibi in plumbo scriptum relinquere, Memoriae causa, quod ipsi aliquando ibi fuerunt. Haec itaque novitatem redolentia, non habent multum Antiquitatis,& nihil Autoritatis prae se ferunt. Proh Deum i quod tales Nugae,

Curiosorum animos vexatum, dc Criticos irritatum, per omne aevum in Marmore perennentur.

Sed ut absolvamus Responsum ad D. Fbweri observationem in supradicta Transactione, ad ejus Num. s. De duabus illis Lineis Ductuum, seu Scriptulorum pyramidalium, quae ibi dantur E Chartis D. Hower, respondeo, illas Lineas nec esse Gaurorum Scripturam, nec Tel matica quaedam, nec usurpari in I 1 o. Istiusmodi enim Duc- tuli 'ramidales, seu cineformes, non veniunt in Gaurorum Literis,

nec in Telesmaricis, nec in Merogl phicis AEgypti , sed tales Ductus tam inter se invicem juxta positi, quam per se invicem transmissi

sunt peculiares Persepoli, nec alibi terrarum cernuntur: nec repraesentant Ignem, quippe cujus Pyramidatis Figura semper sursum, &nunquam deorsum tendit. At quas Homerus dicit extare in alia Marmore, Gallicus quidam Autor ait esse in Marmore nigro. Neque ea est Literarum aut Characterum aliqua Scriptura legenda, sed tantum sculptura ornamenti causa. D. Herbertus in Binerario ait, Persepoli

extare tales lineas XX in Pariete marmoreo, & si recte memini, harum linearum singulas este III Pedes latas. Si hoc sit verum, est sane prodigiosum ι nam cum justis inter singulas interstitiis,) tales XX lineae implebunt Aream seu Tabulam, cujus Quadratura est LXXX Pedum, quod superat fidem. Hac Ratione, singuli Ductuli, seu Pyramides, debent habere Longitudinem tot Gladiolorum seu Pugionum. Alias, si quaevis linea in latitudine haberet tantum unum Pedem, totus Complexus impleret Aream seu Quadraturam XXX Pedum, quae magni alicujus Collegii unum Latus aequaret. Haec Sculptura qu

liscunque sit) videtur valde antiqua, cum ipso Palatio coaeva: nam tam ampla in Pariete Tabula marmorea, cum tam copiosa Sculptura, non potuit esse fortuita opera alicujus otiantis Sculptoris, uno aut altero Die, sicuti sunt reliquae Inscriptiones; sed necessarid fuerit laboriosum assidui operarii opus per aliquot menses, idque in prima P latii Extructione. Quicquid sit, istud FHweri Ectypum est magis ac- Curatum quam quod hactenus vidimus : is enim quod peculiare est,& notatu dignissimum, in exactὶ notavit Interpunctionem ab aliis omisi

. . sam,

644쪽

sam, quae tamen ad Rem melius intelligendum multum iuvat. Tres lineae, quas dedit Herberius & Ne notus, dicta Interpunctione carent, unde sunt nullius Momenti. In supradicta Regalis Societatis Transactisne dantur tantum II Lineae: sed plures ejusmodi Lineae erant in originalibus Homeri Chartis, jam proh dolori amissis. Sunt qui putant, necesse esse ut hisce Pyramidalibus Figuris exprimantur Literae, ex quibus aliquae Voces conflatae. Me autem judice, non sunt Literae, nec pro Literis intendebantur: sed fuerunt solius ornatos causa, in prima Palatii Extructione, merus lusus primi Architecti, qui ludendo tentavit, quot Figurationes, a se invicem diveris, avario talium Duetulorum seu Scriptulorum situ, & diversa eorundem Positione & Compositione, oriri possent, ita ut, ne duae harum inter se convenirent: quae quidem Figurationes inter se invicem distinguuntur, & sigillatim dignoscuntur, per dictam Interpunctionem, sine qua sciri non possent. Architectus itaque, ejusve Sculptor, proposuit Figuram Cunei, seu Gladioli, tentando quotupliciter diverso situ variari potuit, scit . ex vario eorum situ, & diversi eorundem positura, quotuplices Figurationes exurgerent,quasve exhibere posset, pro mantasiae suae Exercitio. Hi enim Ductuli Scriptulive dispescuntur in tot Figurationes, inter se discrepantes & distinctas, ubi omnis Figuratio sive uno Scriptulo, sive plurium Scriptulorum complexu constet,)Interpunctione ab alia distinguitur; quae quidem inter singulas Con figurationes Interpunctio indicat eas non posse esse Literas, easque a Vocum Compositione absolvit. Nec sunt simplices secum Characteres, quippe qui Mos in Lingua Persice nunquam obtinuit. Non itaque sunt Literae Vocem componentes, nec simplices integrarum Uocum Characteres , nam sive hoc, sive illo modo, accipiantur, certe vel eadem Litera, vel idem Character, in hisce Lineis aliquoties recurreret & repeteretur: quod non fit. Lector itaque diligenter perpendat, an eadem Figuratio, aut idem Character, bis occurrat, necne r alias enim nostrum Augurium nil valet. Ponendo autem singulas Figurationes esse tot distinctas Literas ex quibus Voces conflentur. tum sequeretur ut inter singulas Vocum Literas esset Interpunctio quod plane absurdum, cum eX eis illo modo VOX componi non posset. Omnes itaque Voces Persicae componuntur ex pluribus Literis quae Interpunctionem non admittunt. Fateor quidem, hunc esse Veteris Linguae Per scae morem, ut singulae integrae voces a se invicem distinguantur simplicibus Punctis : unde si fingeretur dari integrarum. Vocum simplices Characteres, seu Monogrammata, ut fit in Lingua Sinica,

645쪽

sue 8 RELIGIONIS VETERUM PERSARUM

Sinicit, tum possibile esset ut tales Figurationes, seu Monogrammata, non essent ad Ornarum, sed Lectioni inservirent. Sed cum talis Mos in Lingua Persica nunquam obtinuit, cessandum est a tali Conjectura.

Si autem talia Monograrimata acciperentur ut tot simplices Characteres ex quibus Componerentur Voces, Certe, hoc modo, nullius Persiaci Regis Nomen in his contineretur : tum enim ad unius Nomen conflandum accersendi essent totius integrae Lineae Characteres; cum nullius Regis Nomen uno Charactere, aut una Litera, constet, ut fit

Lingua Sinita, Papanies, & Mogolica, in sed omnia eorum Nomina sunt polysylla sca. Cum itaque in Lingua Persea non sint aliqui simplices Vocum Characteres, & dictae Figurationes non sint tales quae vocem aliquam componant, ergo hi Characteres, seu Figurationes, non possunt esse Voces, nec Literae legendae, nec tali usui serviunt; sed tantum Ornatus & Lusus Gratia adhibentust. At post omnia quod palmarium est in ex punctorum situ, constat harum Figurationum, seu horum Monogrammatum, ordinem esse a Sinistra ad Dextram, contra ordinem Linguae & Lectionis Perfiere : ad quam itaque non pertinet dicta Inscriptio. XI.

Pag: 33o. Notus ille Autor Georgius tam inus qui fuit Christantis, aliter dictus Alomela o ex solo Fabari optime

contexuit a Mohammedis Tempore Historiae Compendium, quod est Elmacini Pars secunda, quam Arabico-Latine edidit Erpenitis. Et idem Elmacimιs, in priore sui Chronici Parte ab Adamo inedita, satis hene recitat ea quae ex S. Bibliis desumpsit. Sed quam cum eis miscet profanae Historiae Partem, ex aliis Autoribus corrasam, misere tractat, Mendaciis & Nugis scatens: miror ubi omissis tot melioribus ΗΚ-toricis,) invenerit tot tantosque Nugatores, quibus in suo Chronico tisteretur, eosque potius quam meliores eX Delectu sequeretur. Ideoque, ut prior Pars est hactenus inedita, sic nec ullo unquam Tempore edimerebitur. Ibi enim, de Rebus Perseis, ubique citat quendam

Zurbatar, nullius Autoritatis Autorem, qui post Darium 'salpem adducit Smerdis, quem ponit regnasse XIII Annos; quamvis Elmelao fatente) omnes alii Historici, praeter Zurbabar, ei dent tantum unum Annum. Iste itaque Chronologus Elmacinus in Vita Smer-

646쪽

dis egregium εο apertum de gerasissio admiscet Mendacium, contra Fidem omnium bonorum Autorum qui Res ejus unquam tractarunt. Ideoque nolui talia in nostri operis Corpus inserere, ted in hunc Locum rejeci, ut nullius Autoritatis Historiolam seu Fabulam; quae

talis est. Ibi, inquam, de geradusit Pers sic refert ;

tali Fecit Librum vocatum Isin G, I aoo Corsis Taurinis scriptum N Aura friatum, in mi Magorum Sectas est rerum Scientias exposuit Ele paramis AEdes pro Ignibus: G snxit Mendacia, adeo ut Persis Incolis essent prorsus addicti Fascinationibus ejus. Et Anno XII Regni redis, Gradusit talantibus V Asseclis suis dixit: auando fueritis

commissi mecum, G ego commixtus iusto vobiscum, obtinebitur I seu ext bisJ Lex pro Liberatione. Regponderunt; fi modo commiscebimur is m, cst tu commisceberis inisum P Dixit; Eo qtiod ederis carnem meam cae bibesis Sanguinem meum Tempore quia vobis indicaturus sum. Illi itaque metuentes ne ab hae sud Sententis recederet, et sunt eum in Aheno maximo donec ab inibus decidera caro ejus, S ex eo biberunt in Sopbis, ut cum eo commiserentur, prout dixerat. Eae fa Tempore ElmaciniJ Praetensio ejus distabat prope Isoo Annos. Et obiit Smerdes Anno Mundi so o cum dimidis. Haec Phrasis edendi carnem & bibendi Sanguinem ejus, videtur sumpta a Verbis Chri , longe post Zο Uris Tempora. Hoc itaque est Mendacium non sat bene fetum

quin etiam errat in Nomine Libri, ponendo Finssct pro Abes . Et Disilired by Gocrate

647쪽

s6o RELIGIONIS VETERUM PERSARUM

Et praeterea plane stultum est imaginari illum scripsisse de variis eorum Sectis, qui voluit omnes esse ejusdem Sectae, i. e. Religionis suae. Sed certe mira & inaudita est incondita illa Mixtionis Historiola, quam

ergo multo melius tacuisset Elmacinus. Praeterea, male collocat Zer si tum Tempore Smerdis. Rusdem Farinae spuria sunt Mαγικὰ Λογμι, quae cum Scholiis Plethonis edidit Obsopaeus; 5c Ζωροα ου Λογια , quae cum

Seholiis Velli edidit Patritius.

Pag. 373 & 38o. De tribus Magorum Generibus & eorum Regulis agit H. Lordius, p. 29. &c. Quorum primum Genus statuit Bisdis seu L icos ; qui tamen reUera Magi non sunt. Ille ergo pro Sacerdotibus, Praesulibus, & Archipraesulibus, ponit B in seu L icos, & Η - bood seu Sacerdotes, & Distior seu Praesules, prorsus omissis Archi- praesulibus, quia forte in Surat, aut Nusari, talis non aderat, ideoque Hujus Regulae seu Praecepta ibi non dantur. Dictus tardius sequentia habuit a Sacerdote Persico in Urbe Stiris, qui tanquam ex Libro Z-d asam talia retulit ; st. Τοῖς Bebrin seu Laicis, Deus Perpenses eorum Avocationibus, dedit tantum V Praecepta seu Regulas; viz. I, Semper secum habere Pudorem, seu Modestiam e quia st habent Pudorem, nunquam oppriment Inferiores, nec aliqui urabuntur, nec falsum Test-monium dabunt, nec inebriabuntur. Sed Pudore Asto, haec omnia perpetrabunt. II, Semper secum habere Timorem, ut, inter precandum, mis Octili Nictu timeant ne ad Carlum non perventuri int, G timeans

ὼ Perpetratione Peccati ; quia Deus perpendit quales sunt qui oculos ad eum elevant. III, Ut in omnibus Actionibus suis perpendant quid fit permi um, aut vetitum, in Libro Mndavasta. ; ut si vetitum fit, non faciant , avi si permissum fit, illud prosequantur. IV, in quamcunque

creaturarum Dei primo Mane viderint, inde sumatur Occola Gratias agendi Deo, qui talia θ' tam bona in hominum usum creamis. V, Ut, inter precandum, interdiu Faciem obveriant Soli, ει Noctu Lunae; cum hi int duo magni Testes Dei, contrarii Diabolo, Tenebras plus quam

Lucem amanti.

Haec Praecepta, Laicis data, sunt etiam observanda a Dareo seu Ideret ori qui est communis Sacerdos, una cum XI Praeceptis aliis ;quae sunt I, Callere Ritus religiosos in Libro Zunda asatio praescriptas a quia

648쪽

quia Deo melius arrident mitis in suo Libra prascripti. II, continere oculos is Cupiditate rei alienae, quia Deus cuique dedit quantum ei visumes necessarium : quia concupiscere rem alienam, es non tantum Deo negare Potestatem collocandi Benescia sua in quos velit, sed G ὰ Deo postulare illud quo sum etVit esse indignum. III, Curare semper ut Veriatatem loquantur; nam cum omnis Veritas sit d Deo, ea ab illo cum hominibus communiamur, ut eandem in Verbis G Actionibus suis exerceam: Fa Paris enim Autore es Diabolus, ει quicunque ei utitur; inde constat Spiritum illum malignum apud eum multum pollere. Id que Herseia debet se ipsium Gendere ei contrarium, loquendo Veritatem, quia omnes tenentur Fidem adhibere Vmbis ibitis. IV, Versari in proprio Negotio, non autem in Rebus miavdanis; cum ad eum tantum spectet bomines Dei voluntatem docere. Ideoque L ici curabunt ut ei interim nihil dest, sed

necesssaria ei stippeditabunt ι ω, vice vers, ille nihil supersuum quaeritabit. U, Librum Zunda suis memoriter addiset, ut promptus si eundem docendo L icos, ubicunque eos invenerit: ab eo enim Populus suam de Deo Scientiam derivabunt. VI, Servare se purum S incontamin tum a Retas pollutis, uri, d cadaveribus ει ὰ Cibis immundis: eum enim Deus si purus, expectat Servos suos esse puros, abhorrentes δ Visti R rum impurarum ; quas quando videt, contineat Halitum suum, ne Aerem

corruptum curalendo Impuritatem contralat. VII, Condonare omnes

iniurias, comm mirando se iuum Mansuetudinis Exemplar, ut judicetur esse salis qui 2 Deo venit: quamvis enim Deum quotidie stenuimus, ille

tamen omnia Bona nobis diar, cum psius mereamur ut reddas Malum pro Malo. VIII, Docere Populum orare, ει cum eis orare pro quovis Bono quod appetunt: ta ad Oratorium per eniendo, junctim cum eis in eumdem Scopum orare. IX, Licentias dare pro Nuptiis, S Virum eum Famind Matrimonio jungere r G more ut non nubentur ab in Coninsensi S inprobatione Sacerdoris. X, Maximam sui Temporis Partem tranfigere in Templo, ut ibi sit in Promptu ad informanatim omnes qui illuc veniunt: nam, eum in Finem, Deus illum ibi constituit, G eidem Neratio se addicere debet. XI, Ut sis rima Damnationis non credat aliam Legem praeser eam quam attulit Zenos; M nibis ei addat, tannis ab ia demate ea enim adeo miracuisse Dit trasta, ta talia Danais Zenoos collata, vi ea crederetur ὰ Deo nossem. Illorum Distior qui in India est tantum unus, cui omnes alii S cerdotes parent,) sicut est Dignitate superior, sic & Sanctitate reliquos

superare tenetur: ideoque, non tantum omnia dicta aliorum Praeceinta implere, sed do tredecim alia Praecepta, sibi peculiaria, insuper o B b h h servare Diuili od by Corale

649쪽

s6a RELIGIONIS VEΤERUM PERSARUM

servare tenetur. Quae sunt I, Ut s tetigerit aliquis ex aliena Rel gione, vel aliquem L,icum ex fu4 Religione, teneatur se ipsum lavania luserare, quia Deus sibi tuum sanctum esse voluit, idesque, non δε-

let Deo, Diter precandum, appropinquare aliorum Impuritate tactus.

II, Ut οwnia opera bibi necesbria peragat propria Manu, tam adfiam Humilitatem resandum, quam ad se ipsum in Puritate servandum. Nempe debet in suo Horto Herbas plantare, S Agrorum δεο- rum Grana feminare, G proprium cibum coquere ; nisi fortὸ habueris Uxorem quae ei ministret, quod tamen non est usitatum. III, in is

Laicis accipiat Decimas, tanquam Dei oblationes; quas, in quemcunque usum voluerit, erogabit; cimi Deur eum Oeconomum suum GEleemos narum Dispensatorem fecerit. IV, Ut non sentet Pompam, ex Bonorum Superfluitate; adeo ut, ex Reditisus suis annuis, perquam magnis, nihil in Ane anni relinquaturispersuum, nisi quod in Char tatis Uum Pauperibus, aut in reparandis Templis, erogetur. V, Ut juxta Templum habitet, ibique se contineat, perseverando in Precatione U Absinentia; nee sentania se publies, sed privatim ut a

Mundo reclusis vivens, tanquam soli Deo dedicatus. VI, Eum obi gari ad majorem Puritatem quam alii Homines, idque, tam infrequentibus Luserationibus seu Lotionibus, quam in Cioo, edendo cibos fecundum Legem puriores habitos a atque separando se ab Uxore, Tempore Pollationum menstrualium. VII, Ut cum Herbood versandus sis sold Lege, seu Libro dicto Zertobu oportet ut Disoor si versatus etiam in rota HV Doctrina quae in Libro Zundava aυν, Fc. tam in ea Parte quae agit de udiciaria Asrologia Sophis commiis, quam in alteri Parte ad Medicos spectante. N praecipue in Libro Iois;

cum Lex expectanda II ab ore ejus, qui debet omnes abos in ea in se mare. VIII, Ut non edat aut bibat ad excessum; cum talia Int Impedimenta sublimioribus illis Speculationibus, in quibus versari opor eat

Summum Sacerdotem. IX, Ut neminem timeat praeter Deum, nec motura ab aliqud Re ni ὰ Peceato : AEus enim es ita in Deo consedere, ut non metuar quid ei Dcturus sis Diabolus. X, in eum Deus eum praefecerit omnibus Rebus ad Animam Dectantibus, regis Ege debeat quemvis Peccatorem quamvis Magnatem monere, qui etiam ei obedire tenetur, utpote qui non in cause sed, sed in Casea Dei loquatur. XI, in secundum Sapientiam a Deo ei datam, valeat discernere quomodo Deus, ει quomodo Diabolus, se revelare soleant, ad que inter Veritatem ει Falptatem discernere. XII, in cism Deus se ei revelabit in Visionibus Nocturnis, eique mons bis quo modo fecerit opera sua Diqitigod by GOoste

650쪽

sua Creationis, is non divulget Dei Secreta, sed, ea secum retinendo, illius Potentiam miretur: quia Deus non revelat δε cuivis scut Summo Sacerdoti. XIII, in alat Ignem perpetuum, qui, ab Igne caelesti quem attulit Zerreos accensis, duret ad omnia Secula. Heic adduntur a D. Lordio falsa quaedam, fst. donec venturus sit Ignis pro Consuratione Mundi: est ut Preces suas recitet supra eum, prout in Libro Legis sa- tutum est. J Illi autem non credunt Conflagrationem Mundi, nec potest aliquis precari supra Ignem, quod eorum Lege expresse vetitum est. Lorditis itaque haec ex suo ingenio addidit. Et praeterea, haud pauci sunt alii Errores, quibus scatet ipsius Libellus.

XIII.

Pag. 373. De Pasargadarum, tam Situ, quam Nomine, inter Doctos discordatur. In Ptolemaeo impresso legitur Πασαργαδα ; in Cod. Pal. Πασαράχα, in ΜS SAL Πασάκα κα Apud curtium legitur Pem Iamdum bis, & semel P argadae. Sed Pasargadarum Castellum &PUargadarum Urbs forte sint diversa, ut infradicetur. Curtio ; Pem

sagadum, quam Urbem cyrus 'uxit, in Memoriam ibi victi Amagis. Haec Urbs videtur esse Plinii cstropolis, ex hisce Verbis ; Sinus Persiacus: Regio ibi maritima CFropolis. Ptolemaeus quoque haud procul ab

Hormuz, in Caramaniae Promontorio, Pasargadas constituit. Et sic Martianus Heracleota ponit XC Stadia d Carpellis, quae juxta Sinum

Perscum, Πο αρπάλι Καρμανων omς εγγυς. Sic recte legitur absque

In Sana Emendatione γένγ. Apud Priaenisum videtur dari alia cyropolis in Australi Ora Maris caspii, aliquot milliaribus orientaliter Flumine-cur, seu Coro, sive oro. Et apud Stephanum est adhue alia Cyropolis, dicta sera, seu sereschata, quae in orientali Extremitate Perfidis versus Indiam, q. d. E Sed quoad morori Situm, D. 'ssius in MIis ad Melam, tereta Ptolemini & Martiani

Autoritate, nimis temere pronuntiat, Ptolemaeum non intellexisse Cerum

Sistim: & deinde addit, quod Veteres, qui Res Alexandri prodidere, Pasargadas Oppidum U Gentem circa Persepolin ad Orientem describtine. Videtur autem D. Vossitis falli de Oppido S Gente: haec enim ex supradictis Autoritatibus sunt prope Sinum Perscum e nam Plinius, postquam dixit, Sinus Persicus: Regio ibi maritima C ropolis, mox, inquam, post pauca addit, Inde ad Orientem Magi obtinent Caselium,