장음표시 사용
611쪽
s3ι RELIGIONIS VETERUM PERSARUM
Non enim habent, neque adeo tolerant perpetuas Ephemerides, sed singulis Annis novas cudunt in singulos Dies, - Unde unius Hora G Minutorum aliquot Anticipatio, quae Aureo nos Numero No- Cilunia inferis, levis in annuu Computatione reponitur: Annum M vero iam inde a tanto Tempore ' Lunae-Solarem habent. Menses V item admittunt Abundantes, Descientes, atque ' Communes. - mittunt Menses Emboli reos: ita tamen ut non Mensem aliquem
cerrum ' intercalare soleant, ut olim Pudaei Secundum ad id γνο- fuere; sed, ustato ibi Calculo, inveniunt quem factarie ditercalarem. Nam XII Signa Zodiaci sic ordinata junt, ut ' Pisces Amper in primum Mensem, Aries in secundum, alia Signa deinceps in alios V Menses incidant; ita ut, nullus a proprio sibi Signo vacuus abire V posit. Quia vero altero, vel tertio Auno, contingit, ut Mensis at quis a Signo Ibi attributo excidat, hinc Mensis Ege, ed Ratione,
' inIercalatur, ut Nomen ab antecedente ' Mens capiat, ex quo dein ' Signum subsequens is debit Mensem carit. Totus Cyclus Aunos Εmbolytaeos viginti duos continet o reliqui Junt v, Communes, ves Deso entes, vel Abundantes.
Deinde p. a I. Tempore Chuen hio Imperatoris LXXVIII squi circa MMDXILI Annis ante Chrisum floruit, suis Calendarium
V toro Regno publicatum receptumque. Seri e etiam Ephemerides V V Planetarum, ' quos, dum imperabat, omnes in Curio conjunctos V midis redem Dis. Et hunc Diem primwn illius Anni esse voluit prout Author Sinicarum Rerum in conseigatione She dicta india car; quae nunc circa Gradum decimum octavum Pisium incipiens, ad quartum inque Aristis extenditur. P. aa. Hic ergo Imperator primum Anni Diem, S Mensem i V lum deinceps haberi voluit, quo Luminarium Conjunctio decimo quinto gradui Aquarii proxima seret, quod etiamnum es matur a Sinis. Hoc vero potius Tempore quam alio, Annum ordiuntur, quod, ubi
Sol circa medium Aquarii versatur, cui ipse dicunt tunc primum
omnia vernare incipiant. - Non negaverim apud Sinas non idem
Anni fuisse semper Initium, sed pro variorum Imperatorum volun-
tale marium. Tria tamen univeria illius Ditia agnovere a tria
namque praecipua Puncta in Horarum Circulo pro UIUrioribus fa- bent: sit. Mediam Noctem, in qua Coelum primam a media Nocte Horam, in qua Terram; scundam denique a Noctis Medis, in qua
612쪽
nostrares complectatur. Circulum enim Horarum Mum Cogia ratione depingunt in Caelis, quemadmodum nos Circulum semper parentium Maximum, quem in XII aequales Partes secant, Ho- rarique totidem. - Iisdem Horis Zodiaci Signa eo, quem supra no- ravimus, ordiae assignant. Ρ. 287. Hen hiun Rusticorum Fesum, primo Vere, cum Sol ' Medium Morii Signum ingreditur, ὰ Sinis magna Pompa V muLM tis Caeremoniis etiam a Primoribus celebratur ' Hoc fit ut vulgus Agriculturam eo alacrius suscipiat eamque lubentius colat. In haec Martinii Praecedentia, sequentes facimus observationes. Et primb in Siniso Anno deseribendo errat in genere: nam cum Sinenses habent duplicem Annum, Solarem Sc Lunarem, a se invicem distinctos & diverios, iste Autor hoc ignorare videtur, describens Sineolam Annum esse unicum & simplicem, quem Lunis Solarem vocat, Nomine monstro1o & prorsus inaudito. Hoc modo statuit Annum partim Solarem, & partim Lunarem, qui revera est nullus, nec talis a Sisensus admittitur: nam cum hi Anni sint a se invicem diversi, sub una eademque Descriptione Cadere nequeunt, quippe quod sit imposibile. Ille autem, Annum suum monstrosunt describendo, praecipue destribit Annum Lunarem, & subinde ad- mi et quaedam ad Annum Solarem Pertinentia; &, hoc modo, utrumque Annum confundit, & vere describit nullum. Et quamvis haec in genere dixisse sussiciant, nos ad particulares Exceptiones descendemus, ut Lector, eo facilius, de eis judicium facere valeat. Et quidem ad Numerum primum quem notavimus ': Imperator
ang-ri sic enim sonandum est ejus Nomen,) instituit ocium
Sexagenarium; sed per quem Annos Solares Computant, non autem Lunares, quos Martinius hic praecipue describere videtur. ' Negat Intercalationem, quam tamen Num. S & 6 mox admittit, prout
debeti sed sibi interim non constans, Contradictionis taxandus est reum tamen in hoc sequitur Caseni.' Absurdissime statuit inauditam Anni Speciem, dictam Lunae-Solarem, de qua supra dixi: istam autem Absurditatem solvere cupiens, D. Mulierus putat quod forte talis Anni Quantitas sit Solaris, & Modus Lunaris ; quae consistere non possunt. Deinde in istum suum Annum admittit trium generum Menses, Abundantes, Deficienter, & Communes. Agnosco quidem, in Anno Lunari dari Menses Abundantes & D sicientes alternatim: at in Calendario Sisico non cernuntur Menses communes.
Nobis autem subolet quid sibi velit, nenipe Menses Solares, qui ad
613쪽
s36 RELIGIONIS VETERUM PERSARUM
aliam Anni formam pertinent: sed hoc ei non innotuit. ' Recte statuit Pisices semper in primum Mensem incidere : sed mox infra ponit Anni Initium in XV Aquarii, quasi etiamnum observetur a Sinis; quod falsum est, & praecedentibus contradicit: nam si olim
id factum fuerit ab Imperatore Chuen-hio, hodie tamen non fit.' Forte is autumat esse ut apud Hebraeos, ubi Adar Secundus intercalatus denominatur ab Adar Primor at fallitur, cum Menses Lunares non habeant Nomina, sed solo Numero a se invicem dignoscuntur: intercalatus autem Μensis semper audit Mun. Haec sunt pauca ex multis, quae omnia nunc perstringere longum. ' Helcmissum facientes D. Martinium, tangemus praedictum Imperatorem Sinicum, propter Anni sui Initium male fundatum ; cum forte dicta Conjunctio, quam putarat, praedicto Tempore non acciderit. Nam
in D. Cassini Appendice ad Louberum p. 237, legitur sequens Observatio : viz. Comperimus ouod Saturnus, Pupiter, Vmus, Mercurius,
G Luna conjuncti fuere in sim consessatisne minensi dum Sol esset in X Aquarii, Anno MMXII ante christum, XXVI Februarii ferundum computam Pulianum, at re Februarii secundum computum Gregorianum: ει quod sequente Die cviz. έ; Februarii Hora sexid matutina contigit conjunctio Lunae cum Sole. Et Me forte fuerit illa quae accepta fuit pro E Ad Annorum Sinicorum. Sic ille. Ex quibus colligimus dictam U Planetarum Conjunctionem contigisse D Annis citra tempus in Chinen m Historia designatum, adeoque fefellise eos Observationem ab Imperitis factam. At Cas ni Venil) XXVI Februarii
in Computo Puliano, debuerat esse XVI Februarii in Computo G goriam : aut IX Februarii Gregoriani debuerat esse XIX Februarii Iuliani. Videant autem qui in hac Arte peritiores sunt, qui magis accurato Calculo Rem totam plenius expiscari & de ea judicare n5
VIII. Pag. 236. Planta Ba an seu Be en cujus Radix ossicinis Ben,
hactenus fuit Europaeorum Boianisarum Crux, eosque omnes stustra exercuit. Ea autem cum saepius memoretur in religiosis Caeremoniis Per mi veteris, visum est operae pretium in medium adducere illam ejus Descriptionem quae extat in Libris orientalium: quamvis & horum aliquos de ea etiam errasse comperimus. Prius vero monendum
614쪽
est, quod excellentissimi Ramessii Descriptio hujus Plantae non concordat cum eis quae ab Orientalibus dicuntur; unde eum in Binerario suo vel errasse reor, dum male informatus fuerit ab ignorante aliquo homine, cui verum Bumen non erat notum,) vel alias, Sstrorum Berumen diversum esse ab eo Persarum suspicor , Cum aliam longe dive
sam herbam describere videatur. Igitur in Ramrim Ralli p. aas legitur ι Apud aquarum E Uiones subi tempore pluvioso aqua descendit is
Monte Libano,) immitur verum Behmen album Arabum, quod hodie vocatur Belimen abyad, uti rubrum vocatur Behmen inmar, quod in- enitur prope alterum. - Me erat quando Planta tempore fere conse
ta S consum a fuerat, relictis tamen in ed aliquot viridibus foliis. Adeo ut videatur ferre hemem, tis gradatim nova emittere Folia quae veteribus succedunt. Folia autem sunt Anga, magna, sis acuminata, fere ejusdem magnitudinis, acuminis, S crassitet cum illis Dri arboris. Inferius, partim re caulibus, habentur Quatuor Folia multo minora, Bianatione e regione sis invicem sita. Quintam etiam Folia reperiuntur β- per mulsis rotundis Catilibus cubitalibus, ex eadem Radice pullulantibus, quorum superiora arctὰ ad rem dictis caulibus, perinde ac videmus in dimis cretico. In sum tale emittit oblongas Aquamosas Fibulas, quarum singulae sunt in peculiari Caule,) unde e Mem coloris Flores enascuntur. Valia Angam habet Radicem, e cujus Summitate pullulant magni
Rami, ita deme seu confertim confisi, ut tandem separari ει transplantariposint. Alias autem, Radices babent paucissimas Fibras, adeo ut Glabrinese habeantur; G fere bufiam Lemoris sei Flexibilitatis cum eis Gl imtatare, quibus valde similes sunt in magnitudine θ' colore; ns quod hujus Radix sit aliquamulum candidior Oi non tam rem. Sed cum Misenna faciat mentionem Ruarum ejus, opinor eum potius loqui de Specie majore, cujus Radices sum rugosiores of lentiores, θ' sper hamitatem Spicta P videntur corrugari aetate, ly lignos esse, tis hoc modo e-- sum in ta exiccatae ; quamvis eae interim intus succulentae ae flexios int, retinentes Colorem Dum naturalem. Hactenus ille. Misennam vero citando, Confusionem parit, cum Bilmen Amisennae & Bilmen Syrorum sint Plantae prorsus diversae. Cum autem Asmed IM Phaes ut in sequentibus videbitur, in dicat suum Bebmen, quod es Persicum, copiose nasci in montibus S ire, inde sequetur ut, vel duplex Behmen nascatur in Syris, vel ut ille, ea in Parte, fallatur in Nomine τῶ Berumen S iaci, quod forte Nomine conveniens, Re autem diversum sit.
Ideoque, quamvis sit D. Radii sententia in suo Indue post Raisopum quod forte fit Serratulae astris ex C. B. & quod ex 1ententia Ra-L
615쪽
338 RELIGIONIS VETERUM PERSARUM
AH in humidis θ' umbrosis Locis nascatur ad Pedem Montis Libarii ; atque aliorum opinio, quod forte sit S monera fuipers,grais J prob bile faciant de Behmen S iaco, tamen nil valent quoad Behmen Persiacum, quod mox describendum venit. Et quidem Serratula, Angliae est C erinander. Quibusdam Nostratium, istam est Dchnis S Defitris Glabra, seu Papaver spumeum ; & Rubrum est serenis Sylvesris Rubra, seu Muscipula. Alii aliter : sed omnes in conjecturis suis decepti.
Sunt etiam ex Orientalibus qui de hac Planta errarunt: nam illi etiam subinde suos Errores habent. Exempli gratia, in Libro Nim. Lauae ex scribae ut videtur in Errore, perperam Turcise legitur, , --6.3 Be an es Hos croco smilis: Usunt qui dicunt crocum esse. Iste autem errando describit Gicum: nam orientalium Nemo alius Be an album ullum unquam Florem habere comperit. Aliqui ex Arabibus, minus recte, dixerunt B man album de Radice ejus loquentes) esie Pasinacam, &BAman rubrum esse carotam flavam. Alii ex iis volunt album esse Radicem τῆς Iridis albae, & rubrum esse Radicem Iridis flavae. Hisce autem missis, ejus Descriptionem dabimus ex magis authenticis Autoribus in eorum verbis: & imprimis D 'l culti, in Libro Mala ess, ejus Radicem Arabitae describit sequenti modo; obcudi I '
o 1 - Be an es nomen Peracum Medicamenti lignosi quia constar Radicibus. Dique duorum generum, Rubrum G Album: γmirum es tortum in mum, cui ines durities ; j que coe rex est Ruber ad Nigredinem vergens, S interior ejus Pars misiss rubet quam cortex. In Albo, tructiores ta exteriores Partes Juns requales. Ambo sint calida GAcca gradu secundo. In eis quoque est Humiditas Iupersua glutino . Et Rubrum es magis calidum quam Album, Horum optimum est quod
616쪽
fer in ex oris Armeniae V morasan. In Abo melius es Hiarum, durum, G ponderosum: in Rubro melius es Egis clarioris Rubedinis V ponderosum. Ambo sunt aromatici odoris G glutinosi Gustis: G in utrissique es aliquid Stiplicitatis. - Dosis es urique ad duas Mithcdi. Hoc modo descriptam habes Radicem: at totam hanc Plantam describit David Antiochenus sequente modo; cm I- iI Maia talal γω
617쪽
sιo RELIGIONIS VETERUM PERSARUM
.hol Gia Bebman es Planta notissima, duorum g nerum, quae ambo sunt Radices, quorum Rubrum vocatur capε Adam seu Manus Hominis . J ejus cortex intensὸ rubet, θ' interius ejus es minoris Ruberinis. Longitudinis es Bithamalis, nodata, crasstudinis pollicaris, repens super terram. Habet Radices sexiles sicut Radices Raphanir θ' in eis es cumitas. Folium ejus refert Folium Malvae, in cuius medio funt V Macula rubrae. Ejus genus album habet Folia I milia Foliis Azbullae, densὸ conferta e crescit ad duas Spithamas : Gufus ejus es aromaticus cum quidam Glutino late r in eo es etiam aliquid Stiplicitatis r se' utrumque genus es aromaticum. Nasitur in montibus Sstris alii ue. Di ealidum U Iccum, vel, ut dieitur, humidum: γ ed prius es rectius. D s ex eo es Π Dictem. Valde conjortat cor, ii conducit contra cordis Palpitationem Irigidam. Auget Sperma Augmento manifeso: excitat Venerem, of impinguat. Hinc Raisosus videtur seductus, aliam Plantam ab hac diversiam describendo. Ossicinarum Ben Auum nam ex Albo flavescitin est gracile, Crassitudinis minimi digiti. Rubrum autem, seu obscurε turbidum, est Crassitudinis pollicaris. Utrumque vero est leviter tortum, fere ut funis, subaromaticum, seu subamarum, calidum,& acre seu mordicans, os inflammans, seu adurens ut Drethrum. Pag. 297. RVH est Herba Europae prorsus peregrina, & hactenus nostris Bolansis ignota; nisi qubd eam in Oriente viderint RamoLsus & G motus. Sed Europaeorum Ribes, seu Pseudo-Ribes, est notissimus Frutex, qui eodem Nomine gaudet, quia ejus Fructus,
seu Baccae, cum eis Veri Ribas, Colore atque Aciditate conveniunt. Ἀδε-Ribesi fruetias apud nos est trium generum, ruber, albus, &niger; quorum hic ultimus potius ad Medicinam quam ad Escam valet, nauseam creans. Talis fructus Anglis dicitur Coianis, seu corinis, eodem nomine quo Uvae Corinthiacae etiam vocantur; idque propter externam Formam, quamvis Sapore & Magnitudine differant. Praeterea qua in Re falluntur aliqui,) Corinthiacae sunt Uvae verae quae nascuntur in Vite, Ribes vero in prutice notissimo;
cujus tamen Folia cum Minoritate sua) sunt quodammodo Pamp ninomia. Iste Frutex si permittatur) crescet ad duplam, vel triplam . . DipitiZod by Corale
618쪽
plam staturam humanam : & ut ait Simon Paulli in auadripartito Bolanico,) sponte nascitur in Sylvis No egis, ubi vocatur subs ;& eodem nomine etiam in Suecia, ubi datur tam HortenVis seu duiarior, quam Θlvestris seu amarior, & fructus insuper alio nomine dieitur talineistagen, i. e. Fraga minaria, quia ex eo parari solet Vinum Ribesitim, ut in Anglia. A Septentrionalibus itaque factum est, ut dictus Frutex ejusque Fructus vocetur eodem nomine Cum Herba Ribas; idque ut dictum in quia haec duo plane conveniunt in Fructu, ejusque Forma, & Gustu, atque Temperamento.
D. Ludo lus, qui in Caesaris Mos vitisi Horto hunc Fruticem vidit, me certiorem fecit de ejusdem Rusis Nomine 0Mvo ostia Orodina. In ultima Editione calepini, sub Titulo Rhibis, adducitur hujus Fruticis nomen 'Σίασα viis et sed unde desumptum non dicitur; nam in Graecia, aut quavis calida Regione sui puto) non nascitur, nec Ribes Europinorum, nec Ribas inlaticorum. Et tamen
quadrilingui praetendit Ribas Lingua Graecd veteri vocari PBio is, & Lingua Rumina nosse; & apud Gosium legitur Taamsse, Sstris es idem quod Ribis: nempe haec duo non sunt Grinea, sed corrupta pro Θriaco hujus Plantae nomine sese in plurali, cujus Significatio petita est ab Arabico acidum esse, unde Hamias, acidula quaeυis Herba Usitatissimum hujus Herbae Nomen Arabico-Persicum, per Orientem, est RUL, seu Rivas, vel μυ RUD, seu Rλά,: apud Bar-Babita, minus recte scribitur RibaD, seu base Rivd . Circa sipaban sonatur Livias, Cum I pro r. Quin & Nomen Ribus aliquando, minus proprie, per Analogiam quandam, pro aliis etiam acidis Plantis usurpatur; sic Nim. Laud. Oia γRUL, seu RUssi, est MEAMusi. N Phitan, G ADchun, Planta subacida. Horum ultimum A estin est Perseum Ribase Nomen rmidian est Planta novelu, seu Surculus in genere a heic autem particularem aliquam acidulam notare videtur. Mai - Mi hi, seu Auris Agnina, est Oxam, quae ob Aciditatem vocatur Ribas Cataehrestice, seu improprie. Apud Rustem Almulavi in voce Ribas, pro Diuitigod by Gorale
619쪽
3 a RELIGIONIS VETERUM PERSARUM
pro mirin malo legitur se misset, ex Scribae Erroribus quibus ille Liber scatet. Alterum hujus Ribasi Nomen Persum est Θigheri, i. e. I rina, sorte propter obscuram Rubedinem in Foliis. Sed potissimum ejusdem Nomen Persetim sui dictum) est Vehu , seu Aschun, sive I retin, vulgo, sed male, in Arubtiu. Apud Turium in Arabicum legitur, k-rc e vim in i Ribis est Uyubure, aut TumiceJ Berialu , aut Herba sistris. Sic enim vel serio, vel joco) vulgus refert eum hanc Plantam e Terra elicuisse & evocasse: hoc enim ultimum Nomon pendet ab Historiola quae tam alibi, quam in Libro Mu . p. i89 Perficὰ legitur, ubi etiam hujus Icon talis qualis exhibetur;
est Herba montana ex taxo duro excrescens: G d itur se ex Impresione Tonitrui. cum Me dicerens coram cserae, quod β. RIMsses ex Impressone Mestrui,2 U Ribo Penuria eo Anno set, costaess subridens & jocoseJ dixit; Super Montem pargite Aquam, S TH- panum ptisate ut exeat RUG. Hoc ideo dirit in illud didium nugatorium
Et profecto, ex omnibus S ire Locis, quotannis turmatim prodire solebant ad Montes ad colligendum hanc Plantam: de qua Re --dulatiph in Hisoris AEnpti deplorabilem narrat Historiolam; sc. Ducentis una vice prodeuntibus ad colligendum Ribias in Valle inter duos Ramos Μontis Libani, omnes Terraemota & Mo tium Disjectione atque Subversione, Terra obrutos & opertos simul V periisse.' AH - Hamis Andriurius, inter Codices Humingtonianos, reseri;
620쪽
stiper Petra duri. Et dicitur esse ex Impressione Tonstrui, &c. Et sic pergit narrare priodictam Historiolam. Quoad hujus Descriptionem,
notus, pro Rivis dicens Litas, ait circa Ioah hi hane Platam. quae habet magna Folia sicut Bure aut Brameae crispin, nis quod Livia Folia sint magis cris . Et quod caulis est sicut Cinarae, valde acidus, V verno Tempore editur pro Deliciis. susus in Rariorum Plantarum Historia, p. Iao, ex Rawο o adducit sequentem Descriptionem: In Monte Libano legitimum Ribes Arabum inmeni Mense Septembri, tanquam primum G 'refer Anni Tempus erumpens, sime Flore G Semine, duobus duntaxat Foliis praeditum, hirsutis, orbicularibus, PetasPD RE-orum vulgo crediti Amplitudine, quae brevibus, sed crasse, ει non minita succulentis quam ipsi caules, Pediculis in rebant: ὸ quibus cutilitas si quemadmodum in Hialebo consspexi legitimum Rob Ribes Serapionis. Gaudes humidis Locis r crassam habet Radicem ex nigro purpurascentem, Angiusculam, rugosam, incurvam G flexuosam, salis ingrati Saporis caules sui praecedente Capite monet) peia cubitales, hirsutos, unciam crassos, virides, inferne me etiam Seropis uolat purpurasicentes. Quamvis Radices sint Saporis ingrati, Caules tamen sunt Saporis gratissimi. Quod autem gaudeat Locis humidis, est contra aliorum omnium Sententiam. Apud D. Golium legitur ; Ribus est La ibi acetos Species, cujus rtibicundus arid que Succus Rob de Ribes dicitur. Bellonius, in
Libro de ciniferis inseribus, ait se immisse Ribas in frigidis Lateribus Montis Libani, cum VI aut GTLapathi Foliis c d majoribus
rotundioribus, in ab stra Radicesurgentibus, cum rubris baccis racemarini dependentibus ta e Folionum medio germinantidius, sicuti si in Rinis M' Lauro Agexandrina. Nempe ut in Rufio, & logos & Latiro Mandrina seu Lauro Idaea, prodit simplex. Bacca rubra e Foliorum medio, sic in Ribes ex eodem Loco prodit Racemus Baccarum rubra
Ribas habet cosas ficus Bela, habetque Scabritiem Dicitur esse Planta surculosa, cujus capreoli Iunt rubri, ad virorem Sergentes. H. GPe Alia Disiligoo by Corale