Veterum Persarum Et Parthorum Et Medorum Religionis Historia

621쪽

34ι RELIGIONIS VETERUM PERSARUM

Folia magna, lata, rotunda. Surculorum ejus rasus es d aridus. c piose invenitur in Bria G Regionibus septentrionalibus. Dicitur non in-meniri in Africa r sed crescit Aper Montibus frigidis nivosis. Eodem Modo describit Britharides, idque partim ex Isaac IM Omran, additque non inveniri in Africa, nec in Andatu . In Libro Mala se sequente Modo describit uno V mibi ; o .dia 2 A-

r=-. - I ' -- πο- - I OLA IN J LII o. 'a Ribis es Herba notissima, Imilis Besae in cisis ει Foliis ejus, ns quod GHus ejus t acidus ad Dulcedinem vergens, cui in Malogranatis, commisus. In ejus medio es Catilis moliis humore quodam plenus : ω Flos ejus es ruber. Maturescit in Iunio e S plurimum invenitur in Montibus Sstris S Locis nivosis. E frigida Osca Gradu fecundo, extinguens calorem, &C. Et sic pergit in Virtutibus ejus Medicinalibus enarrandis. In optimo Libro i cujus primum Tomum possidemus, sed, proh Dolori deest secundus,) qui agit de Synonymis & Homonymis Herbarum, & Lapidum, & Animalium, Autore Mibaheddis Asmed unmaia, haec sequens est Descriptio: - - UI A a

622쪽

Ribas etiam vocatur Zernilai, G Syriace Tagmse seu Tagmia . JU Planta cum cosis sicut feta 1 ta habet Capreolos cuius Ramusculi

rubent ad Virorem vergentes, S deinde albescunt. Habet Folia magna lata ad Rotunditatem vergentia r N in capreolis atque Foliis Uus est Scabrities quaedam. Hujus Radix est Rhaharbarum Syriacum, quod usurpari solet quando inveniri non potes Rhabarbarum Sinicum. Surculorum editis Sapor es acidus cum Stiplicitate G aliquantulo dulcoris. Nascitur

in Montibus frigidis S nivosis, praesertim in Monte Libano Regionis Θ-riae. Et inde assertur ad Damasium G alia Loca. Sic ille a corrumpendo Nomen S iacum, quod superius dedimus verum.

Et jam post hasce omnes Arabum Descriptiones, non positim satis mirari neminem eorum descripsisse hujus Plantae Fructum, ejusve meminisse, quod praecipuum erat. Praeterea inconciliabilis Autorum Discrepantia in Foliorum & Florum Descriptione, indicat magnam eorum Incuriam, dum Raetoopus cum Petasse, Arabes cum Bela, Bellonius cum Lapatho conserunt: sed quale vult Lapathum, nescimus; forte Hla lapathum. D. Golius exponit, Lapathum actiosum Orientis, Q. maximum & montanum. Et Bettharidi dicitur esse Lapathi acetos Species, cujus rubicundus arid que Succus, ad Tertias decoctus, Rob de Ribes vulgo dicitur. Et post hasce mancas & imperfectas Descriptiones, nil nsi Aυοψία, juvabit. Rev. D. Henr. Mundrest, apud Hal esses agens, ad nos scribit,

s se aliquoties frustris interrogoe aliquos de ista Planta Ribas; quam

tamen posea inmenit in Monte Libano, ubi copiose crescit, θ' de ea co- medit: dicitque eam ese valde succulentam, acuto S subacido Gustu, totius Orbis grati mo : Naturam rescere oe refrigerare, ta febricia tantibus ut Gyulapium adminis ri: Turcas Rob ejus adhibere ad dum Potus qui Sherbet vulgo audit, N eum in Finem, orcarum Im- peratorem magnam hujus Quantitatem quotannis is Damasco ad consan- tinopolim mittendam curare. Folia esse ampla ta rotunda yieut ea Bardan prope humum jacentia ; singulas Plantas horum tria aut Z et g quatuor

623쪽

s 6 RELIGIONIS VETERUM PERSARUM

V quartior habere; in horum medio pullulare unum aut plures caules ad V Atitudinem pedalem, aut sequipedalem, aut forte dureum Pedum. In Foliorum medio se non o emi e Baccas ullas, sed in Summitate Ca si se Cidisse Flossulos tanquam Sambucinos. caules ta Foliorum Pe- dunculos obsitos esse quasi Verrucis ex Musio seu Lanruine rubente. Hactenus ille. At ex dictis Flosculis & aliis Indiciis, sc. quod Hyemein toleret,) colligo hoc fuisse sub Finem Hyemis, seu Initio Veris, cum Baccae seu Fructus) nondum comparuerant.

Pag. 3o6, 3o7. Persepolitanarum Inscriptionum Examen primario& praecipue spectat ad Barbaros illos Characteres qui una cum Graecis Equorum Pectoribus, aut potius Equitum Syrmati, inscripti sunt.

Et in hujus Rei Examine praemittendum est, hasce Inscriptiones omnes esse, non tam Persarum, quam Alienigenarum ibi divertentium; clim quotidiana experientia videmus Peregrinorum potius quam Indigenarum Curiositatem eos inducere, Memoriae Causa, ad scriptitandum aliquid in Loco celebri quem brevi relicturi sint. Unde hari lari liceat haec omnia fuisse quorundam scripturientium, qui, ut memoriale quoddam, in illius Palatii Muris, suam Scriptitationis & Caelaturae Facultatem exercere & ostendere gestiebant. Sed revera nihil obtinuerunt praeter nudam Memoriam pravae Scripturae & imperitae Sculpturae, Sculptorum, eo nomine, insemium, post se relinquentium

nullius Pretii aliquid, in Doctorum & Criticorum Crucem, quod si

non accederet quorundam Importunitas, & de aliqua ibi latente Curiositate Spes, in negligendum estet potius quam avide expetendum, nec ut Nodus vindice dignus proponeretur. At ne talis Neglectus & Silentium ut nostrae Ignorantiae Asylum & Excusatio haberetur, ut quae ignoremus contemnamus,) nostrae opinionis Rationes reddendae sunt, ut alii quoque, nostris Oculis videntes, nobiscum sentiant, &tandem, hac Ratione, nostrae Sententiae accedat aliorum Judicium. Et quamvis Nugae aliquando sint inventu dissiciles, & inventae nil prosint; quia tamen haec exercuerunt Ingenia multorum qui Mysteria ibi latere putarunt, ergo & nostrum quoque Ingenium exercebunt.

Et cum dictis Barbaris, idem dicendum cst de aliis qui pro Arabicis

625쪽

e is ri

et m

626쪽

Characteribus habentur. At de Dramidalibus seorsim judicandum,

cum in Characterum Numerum non veniant. Sed ad Rem procedendum.

Cum in Palatio Perse litano extent aliquot Inscriptiones, aliquis expectaret eas, vel earum aliquas, esse Perscas. Et jam hac occasione recurrit maestio quae mihi saepius moveri solebat, st. An dictarum Inscriptionum Characteres sint veteres Persici, necne t Aliirmo quod Non iunt. Ego enim contuli cum veteri Lingua Perficia, eaque, tam bene, quam male scripta, & nullam inveni Convenientiam. Atque praeter Disterentias in mediis Literarum Partibus, Lineae incumbentibus, ad Persicas pertinent, tam supra, quam infra Lineam longiores ductus qui non sunt superflui, sed prorsus de Corpore & Essentia Literarum habendi sunt: tales autem in Persepoli anis non comparent; quae quidem observatio ad promptiorem Collationem juvabit.

In Phil Omicis Regiae Societatis Transactionibus Num. aoI, dantur VI Inscriptiones quae ibi notantur Numeris I, 2. 3, , I, 6, in e Chartis D. Sam. FAver, Mercatoris Halebensis, qui Anno 1667 in Persiam migrans, ex dieti Palatii marmoreis Muris descripsit Apogmapha, ad quorum singula fgillatim ille sequente modo scripsit. Nempe

ad suos Numeros I, et, ait; Haec duo Characterum Genera manent scalpta in Pectore duorum Equorum excisorum ex nigro Monte mam moreo, apud NOCTA R UsTAM, tribus Leucis a Gumanάr: quorum

Equorum unus asi matur esse Alexandri, alter Rustemi, qui fortis mus Persarum Heros circa Tempora Cambbis. His addit; Aliquos Perfarum autumari Characteres Num. I, , esse suos: Neminem autem eos legere posse. Ad Num. 3, ait; Hos esse modernos Arabum ta Persarum Garacteres non ultra D Annos scriptos. Num. 4; Has duas Lineas integre scriptas esse super Equos Rus emi G Alex- and . Num. 3 ; Hos Characteres ve t antiqua Gaurorum

Scriptura, sive Tele atica quaedam, nultabi nisi apud Pery polim

inveniri r linque e se Partem earum Linearum quae in albo quodam V Marmore Sculptae cernuntur, eosque a Nemine Persarum hodie in-

telligi. Aliquem tamen Misisnariorum Uirmasse, res sciri V in usu esse in AEgypto. Haec autem videntur scripta is Dextra ad SL niseram, cum A 3ptia potius scribantur S legantur deorsum. Num. 6; Hos Characteres insulptos esse Persepoli, eiusdem Antiquia tatis cum aliquibus praecedentium. Illos videri A sines eis Arabum Perorum, est Missonariorum aliquos praetendises eos intelligere posse. Hactenus ex Chartis D. Flomer. Z et g et AtDiuiti co by Gorale

627쪽

s 8 RELIGIONIS VETERUM PERSARUM

At ad ejus Num. I, 2, regero; oculatum quendam Testem me certiorem fecisse, hoste Characteres non esse inscriptos in Equorum Pectore, sed in Syrmate vestis Insessorum juxta Pectus dependente ;quod melius Consonat Inscriptionis Contento & Sensui ex Graeca Interpretatione collecto. Ad ejus Num. I & dico; Hos Charaeteres non posse esse Persicos veteres, qui toto Coelo ab his distincti cernuntur in vetustis eorum Libris quos ipse possideo. Praeterea, impossibile est ut duae illae Lineae Num. 4, rite sculpantur etiam super Equum Rufumi, cum contineant tantum Titulum solius Alexandri, non autem Rus mi ; ideoque Sculptor necessario erraverit, utrique Equo eadem Verba inscribendo. Ad Num. 3 1 Ille vere dicit hos esse modernos Arabum Characteres: nam ex adscripta miris Atra, plane constat eos esse citra Mohammedem. Imo ista Scriptura est citra An MOH, ejusdem Scriptura: Inventorem, qui vixit Circa A. D. 9oo; de quo videas Clarissimi Pococlii Notas ad Specimen His. Arabum. Et praeter illam Doctam citra Hemram, & illos Charaeteres citra IM MOH, ibi cernuntur adscriptae quaedam Vocales & aliae Notae orthographicae quae Recentiam redolent. Haec autem Inscriptio fuit male sculpta in

Μarmore & pessime exscripta, in qua tantum haec pauca sunt legibilia,

ill -- - Rex victoriosus,

-- Era mensis S aedi Anno 6o- Vacantes isti Duetuli supplent Locum eorum quae legi non possitnt. Ad ejus Num. 6, dico; Quod ea Inscriptio, ex aliquibus Characteribus,& quibusdam Vocibus, videatur esse Arabica; sed omnia ita male exarata sunt, ut videantur quasi mixta ex Arabicis & Latinis, vel aliis Europaeis: & prout ibi exhibentur, revera non pertinent ad ullam Linguam, cum sint tantum confusanea quaedem &fortuita Scriptula, nulla certa Intentione exarata.' Integra autem ista Inscriptio ibi in

a Quam tamen opinionem nostram iam corrigendam volumus i rectius docendo, quod ex accuratiore Examine Ae strictiore Collatione plan8 eompetimus haee etiam esse Punica, sed diversi Scriptoris, seu Seulptoris Manu lquasi Cur a Striptura in Marmore exarata, & mald formata, seu multum deformata. Hoc itaque comperto, pro VII I ejusdem Lineis quas supra pr miseramus, jam lex Chartis quas olim ad me misit Vir amplissimus D. Charriny damus illam Inscriptionem totam Ae integram XIV Lineis eonstantem l quae duplex Inscriptio videtur in ut Lectori eam cum aliis melius conseire liceat. Notandum veto eth, quod Persepolitana sunt in scripta Pisic , eum Interpretatione Graeca, Palmrexa vero conlcripta sunt Grinco, cum Inter pretatione

628쪽

Marmore eisdem Characteribus extans, constat XIII aut XIV lineis, quarum Apographum habeo a singulari Amico D. Chardis, unde eas recto ordine dabo, Loco earum quae in dicta Transectione dantur inverso ordine , ubi Sculptor, suopte Ingenio, sex Lineas breviores in duas longiores transposuit, & commiscuit, atque confudit, incipiendo a Sinistra, more Europaeo, & totius lectionis ordinem invertendo, ubi ut praesumendum est) αδ α conjunxit, συζυγα diremit, ε γα male disjunxit &-fecit: ideoque, tali in casu, nihil Sculptorum Conia ductui relinquendum fuerat. Exceptis vero vocum Transpositionibus, simplices Characteres exacte congruunt Cum eis D. Chardis, & cum eis qui cernuntur in tes Beatiuet de la Pers. Nos itaque sub eodem Num. 6, pro ejus II Lineis, meliore ordine dedimus VIII Lineas loco των XIII; omittendo V Lineas postremas, cum in Lamina AEnea non relinqueretur tantum Spatium quod integram XIII Linearum Inscriptionem capere posset.

In nostra de his Dissertatione, primo quia paucis id fieri potest, in

expediam Inscriptiones Graecas quae, Interpretationum loco, juxta alias Exoticas apponuntur. Et sane in his constat, Sculptorem valde ignarum fuisse, dicta Graeca false & imperite in Marmore sculpendo: Quamvis vero tam male id fecerit, quid tamen voluerit, hariolari liceat: nam pro Corrupta Pronuntiatione APZANAPOΥ, seu AΛZAN-Δpo Υ, proculdubio voluit A ΛεSANΔPOΥ. Ea itaque quae ad Num. a corrupta cernuntur, secundum Sculptoris primam Intentionem restituenda & rectilis legenda censeo sequente modo ; viz.

tionis loco, supponitur esse super Equos Alexandri & Ru emi, in harum neutra quantum scimus) eXprimitur Rusemi nomen, sed tantum Alexandri: sic autem restituenda videtur Pars Graeca secundum

adulando Alexandrum sub nomine Potas, plus quam Sacerdotes Ammonii, qui eum tantum Filii Nomine compellarunt; unde ille se Ivis Filium reputans, ad ejusdem ri mulationem, Ariclina Cornua in ejus Icone semper cerni voluit.

pretatione Puxica. Et quidem Palmae, tam Puxica, . quam Gr ca, Videntur scripta acio aut

3oo post cirisum Annia.

629쪽

ueueo RELIGIONIS VETERUM PERSARUM

Persepolitanae Inscriptiones sunt pessime exaratae; adeo ut, qui eas caelaverit Sculptor, illas eadem Opera celasse dicatur. Et, quod adhuc dete his eli, ab Autographo malo impossibile est quin factum fuerit Apurophum pejus ab eis qui illas Linguas non calluerunt: nam in graphis, ex illis lineolis, seu ductibus, qui literarum absentium loca supplent, plane videmus, aliquot integras Literas, Temporis diuturnitate, in Marmore totaliter obliteratas esse la deletas, & nova qua- clam sulcatione, in molliore Marmoris vena, aliarum Literarum aliquot Ductulos esse extritos, bd alios adventitios Scriptulos superfluos esse superinductos & intritos, ex Aeris Corrosione, atque fortuita Exesione; adeo ut, dum ipse Aer & ipsum tempus vetera deleant & exedant, &nova scribant exarentque, talis, inquam, Veteris verae Scripturae Deletio, & novae Exaratio, in ignari Lectoris detrimentum cedunt, de quemvis Exscriptorem confundunt & seducunt, dum is tale malum, atque, eo modo, depravatum Exemplar praecise imitari coactus sit :adeo ut, Sculptorum Imperitia, & Temporis Injuria, maxime hisce Rebus ossiciant & obstent. Haec, inquam, sunt incommoda, quae quantum fieri possit) evitari debent: nam omnes Sculptores non sunt aeque periti, & ut dictum) Tempus arat Marmora & sulcat Saxa durissima.

Et facto jam hoc judicio de Arabicis & Graecis, properamus ad disquirendum qualia sint altera illa tam exoticia & barbara, quae, ex haud obscuris Indiciis, etiam constant esse pessime exarata ab imperito Sculptore. Nam per magis nota Groa & Arabica jam dicta, procedimus judicare de minus notis istis Exoticis ; scit . ex Sculptoris Imperitia in eis quae novimus, judicium faciendum Censemus de eis quae non novimus. Ut itaque de his ignotis Disquisitionem nostram rite ordiamur, quovis moto lapide ; praemittimus, omnibus notum esse, quod in Persam aliquando penetrarunt Gothi, & Vandali, & Hunni: unde aliquis conjiceret dictam Scripturam ab aliqua harum Gentium profectam fuisse. Sed ea Gothorum & Vandalorum plane non convenit: &quoad Hunnos, Procopius de Bello Persico cum eis, dicit Hunnos qci

Massagetae nullas babuisse Literas. ne quidem ad scribendum Epistolam, nec Filios suos in Literarum Lectione unquam educasse, sed prorsus Ut

rarum rudes reliquisse, nec eos unquam de Literis audivise. Sunt qui propter Talarorum viciniam, & in Persiam Irruptiones,) probabile existimant hanc Scripturam esse Talaricam. Sed.cum ab eodem Sculptore adjuncta sit Interpretatio Graeca, quis Tmarorum potuerit scribere Graece r Praeterea cum istae Inscriptiones sint in laudem Alexandri,

impossibile

630쪽

. a. . '