장음표시 사용
151쪽
culum , ac regi a praepositionibus. Quid vero si subiectum infiniti cum eo coniungendum sit Z Adhibetur Thebaice re se et Mein phitice HTinΘΡε, vel Sequente nomine, vel cum sussixis quando subiectum est pronomen. Sic
quac constat ex Π articulo, Tin nota actionis, et Πτε nota temporis abstracti; quod si subiectum verbi sit pronomen , II TE adsciscit sustixa. Sic Mn ΠΣHvrε Π6u r, ruebar εν τω δουναι κυριον διοσεπιωκοτα
Hanc formam Memphiticam raro imitati sunt Thebani Sequioris aetatis scribentes ΠΕ nTΔτκμη Raa Πτα Cactio qua homines de Isuerunt oum in sePulchro, eius demsitio in seseiachim Myst. Luter. p. io apud Tatiam in Lexico p. 737 Diuitired by Cooste
152쪽
τ6inτΔqωε6τ actio qua ille Christus ) se transfigurarit, eius transfiguratio ibid. apud Tattam 775. Quo lsatis demonstrat Thebaicam dialectum in I sterio Litterarum valde ESSe Corruptam.
Hinc patet duplicem esse usum particulae Tin. Nam veΙ nomina substantiva actionis format: vel est particula actionis, quae inter articulum ri inseritur atque infinitum. Quare ΠΥinctoCis. Memphiticum esse potest vel nomen, vel infinitum; hoc vero intelligitur aut ex
constructione, aut ex aflixis. In ΠΣlΠRIM nTE nctili THal. xxxvri. II genitivus innuit vertendum esse commotio Pedum meorum. In ΠΣmEεν ταλiΔΘΗΕΗ ε6Oλ. Levit. XXVI. 44 accusativus monet reddendum esse το diverdere t stamentum meum. Si assiva more nominum assumuntur, uti nεqErngpcmaa Luc. II. 47 erit nomen revonSio eiuS; si more verborum, ΠΣin CT το WPelire me Matra. XXVIII, erit verbum. Non raro tamen desunt, vel ambigui sunt characteres, quibus iudices , utrum eiusmodi composita sint nomina , an verba. Nicmium. Verba vel habent adiunctas Praeformantes Persona rum , vel iis carent. Si carent, eorum participia formantur ope pronominis relativi ετ qui, quae, ita ET ME qui amiat, amans, ET- ωαπε qui sequitur, loquens. Cum vero ετ utrumque genus et numerum designet, ET GE Dotat amans iale,
vel tua , et amantes illi, vel illae, quod ex praefixo nrticulo dignoscitur.
153쪽
13o Quod si verbum adiunctas habeat praeformantes pedisonarum , participium fit ope particulae e , quae est propria participiorum characteristica.ΙIinc praesens Er, ER etc. est etiam participium pra gens , uti monui ad tempus II. Hinc suturum EmΔ, ε Rnia est etiam participium suturum , uti dixi ad tempus X. Ut habeatur participium persecti, ε praeponitur pedi secto O, etc., uti M. EΔη ΠροΠ παροπιείλας, εαqπOoεἰπω, εαΠlωΠ κρώ-τες ημεῖς, εμετεΠεDENTC αρξάμνοιύμεῖς, et T. εμεinspαιρε ελευθεροθέντες ὐροψ, ε CGr, et Saepe.
Aliud participium praesens fit praefigendo C tempori
solita feri Act. xix. 39, evictoru9E Solita mutiplicare, multiρlicans Sir. xxi. I a ; scilicet est participium consu tudinis. Participiale a praeponitur etiam pronominibus, qui, vice languntur Praesentis erbi esse, uti ε-Π URPE existens ego suus, cum sim filius SU. 4i a , εΔnon ovo noC Hτε cum simus genus Dei Act. xxvII. 29.
Copti negaturi actionem verbi uti possunt particulis
154쪽
Te ora cum Particula An. Particula T. M. - , B. En solitaria adhibetur, ac pos ponitur verbo, quod negatur, uti EpεTeno Δn non ratis,MΠEEM An non inuenimus. Priora decem tempora assirmantia adsciscunt particulam ctn post se, quin ipsa ullo modo mutentur.
Tempus II. Er, V. USI, VI. Πεvicti, VIII. Πε α , X. Eina, atque ETAI Memphiticum temporis VII perraro
Tempus I. I saepius Memphitice , quam Thebaice
Tempus IV. rit, et Thebaicum iiset temporis VII. quandoque post se adsciscunt M. Tempus IX. 1 nct saepe habet comitem an. Tempus III. Semper construitur Cum - , Sequentensi; sic T. Πετ sn an Πε, M. Παππευ. - Πε non λςeniebant Ara. vii. I I. Et sine Πε rarius , ΠεπΠ- an non miae nL Basmuri cum vidi nΠ-ιHr En non sentiebant Q. a 36 , praefixo Π ; at credo Basmuricos plerumque cum Memphitis consensisse. Ten ora cum Particuilia Π ... ΔΠ.Littera n praefigitur praeformantibus temporum assi r-mantium , Δn sequitur verbum ; sic fisCooTn An non CODOSCO, Π COOTn non cognoscis etc. Hinc sunt tempora, quae sequuntur.
155쪽
Basmurici cum utrisque consentiunt; scribunt tamen En pro ΔΠ, et Saepe praeformantibus praesigunt E. Quando est participium, Thebani plerumque prae-Ponunt ε, ut Sit εn' etc. II. Priara S.
156쪽
Quandoque est participium praesens, iiq-uvi clΠ non
molens Mauri. I. I9, nTEΠχω ΔΠ non Telinquentes nos Hebr. x. 25, vide in utroque textu Act. VII. I 8. IX. 25. X.
At, quando est participium , Thebani saepe praefi
157쪽
Forma Thebana respondet tempori II. assirmanti, Sic Πε CΟΠC cin non rogo Ah. XVII. 9. Cum vero, uti supra vidimus , ne icone An sit etiam imperfectum negans non rogabam, haec forma vix erat admittenda, ac raro Occurrit. Longe rarior est alia ΠεlCOHC non VOM, OmiSSO - , uti nε ροτε non timent Sir. XXxI. I 4, Πεqε-E non Scie Sin. xxvn. II, quod Scribendi genus reprobandum est, hoc enim tempus confunderetur cum imperfecto assirmante , cui ne desit.
Quandoque perperam duplici ri scribitur nner An II. V. XII. I 4, MEI - Gh. xi. 4, ubi alii codices recte legunt Πεr, neq; quare pro finεκ an Matth. xxv. isi equidem emendo nεκ An. Haec forma sesellit Rosellinium, qui in Grammatica P. Io 3 hoc tempus uti imperfectum recenset; loca ibi allata aliud probant. Perperam etiam praefigitur si , uti Engl Hozτε - non odi ρ. vi. r; sed recte quando est participium εΠεlE OTE
Haec forma, quae coulanditur cum imperfecto negante , probanda non erat. Diuili od by Cooste
158쪽
III. Perfectium. 135 Respondet VII. tempori assirmanii Memphitico; sic
seir an non veni Matth. IX. I 3. x. 34. Marc. II. I in Matth. v. II ita etiam lege pro Πε ETAIl An Πετα II se non v nit Marc. x. 45 ita etiam lege Luc. x. 56 pro rvrgqr - ΠετΔCEOC An non dixit IM. viI. 4a , Πεπα- cupri Deus non misit Ah. III. II. IV. Futurum. Respondet IX. tempori assirmanti. In prima pers. sing. scribitur etiam Iin Inct - , uti gin*CMOR - non docebo te Ming. 286. In tertia Pers. T. εPε ΠD ME ΠωὶΠ8 ΔΠ, M. ΠΔpε mP-I nctiunt an homo non vivet Matth. Iv. 4 , vide Luc. XVII. IO. Basmurici ning εn Isai. I. i 3. i5 , ficina En I. Cor. vir. 38, vide ib. vII. 9. Vm. 8. Te us cum Particula ri. In adnotatis ad tempus II. iam vidimus illud praesens quandoque adhiberi sine se sequente , quam sermam reprobandam esse diximus. Solum tempus, quod habeatri praefixum, ac numquam admittat comitem ΔΠ, est
159쪽
consentiunt. Adnotatio. Hoc tempus esti' Futurum, cuius actio negatur, Sic riΠMM n nbibam Marc. xiv. 25, finεκs non dabis ACt. xui. 35, tinctoτεax non manducabo I. GV. Vm. I 3. a.' Futurum, cuius actio prohibetur, uti nΠεκει-6 non Occides I Om. xm. 9, finCRΠΙ Ραζε non tentabis Matth. 3V. 7, ΠΠεR6 ne Sumas I. Tim. V. I9 , finεκεri noli im-Putare ACI. vir. Go, fine Orict8 l ε6Oλ non ex et fructus Matth. XXI. I9. 3.' Optativum negans, sic finECUMNE non sit, absit Ilom. vi. 25. XI. i, finε TO Uu Π non Sit PaVS ACt. VIII. II.
4.' Subiunctivi negantis praesens, vel imperfectum Posι Particulas Σε, Τεκμ , EOnd numquam Einct
160쪽
E contrario interdum desideratur primum n, uti Πεq-CAE G ε6oλ non recedet, Πεqviri non a piet, quae scriptura reprobanda est. Basmurici in prima pers. scribunt mict B. I. I 4. Phil. I. IO, et DI I. Cori viar. I 3. Cum Thebanis in tertia I ers. plur. Scribunt finεT Bai. V. 9. Q. 245. Te ora cum Particula M. Particula negativa ax apud solos Τhebanos et Basmmricos in usu est. Hinc sunt tempora, quae Sequuntur
M MAIIn paradigmate solas personas retuli, quas vidi. Exempla dant Matth. V. I 5. xx. II. Luc. XIV. 35. Ah. X. I o. Ming. 256. 283. 293. Basmurica habes Q. 233. α34. 235. Hebr. VI. IT. IX. II. Solitarium πιέpε Saepe occurrit, sic HEDETColla sitaR CEOTn svientia non ingreditur SU. 8. Huic tempori numquam attexitur an, quare SU. 596 pro aloelina ian lege noqυπε An non abominaris. Praefixo g , fit participium, EM CNuns non φsa ma Cescens, E LEAtara incessabilis, Est CUM OOUE HERTOT inussi. Quandoque si abundat, Est ετ sn non inveniunt GP. 23 I, quae scriptio improbanda est.